Το παρακάτω άρθρο αναφέρεται στον σκληρό χειμώνα του 1941,χειμώνα της κατοχής και της δυστυχίας για τον Ελληνικό λαό.Μήπως παρατηρείτε ομοιότητες με τον χειμώνα που διανύουμε;
Μάλλον κάνετε λάθος γιατί οποιαδήποτε ομοιότητα είναι προϊόν σύμπτωσης.Οι μαρτυρίες είναι, μετέπειτα, επωνύμων ανθρώπων και εκφράζουν παραστατικά την ανθρώπινη δυστυχία και εξαθλίωση, εξαθλίωση που ζούν πολλοί συνάνθρωποί μας σήμερα και με αβέβαιο αύριο.
Ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος Περικλής Βυζάντιος έζησε στο εργαστήριο του στην Πλάκα και κατέγραψε στο ημερολόγιό του τις μέρες της μεγάλης πείνας στην Αθήνα
14 Νοεμβρίου 1941: Κοιτάω κάθε μέρα τους ανθρώπους που συναντώ στο δρόμο, είναι όλοι αλλαγμένοι και η εξάντληση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους...
Σήμερα άρχισε να κάνει κρύο. Ο χειμώνας φτάνει, και μαζί με αυτόν η μεγάλη δυστυχία. Θέρμανση δεν υπάρχει, φάρμακα δεν υπάρχουν, φαγητά για έναν άρρωστο είναι ακόμη δυσκολότερο να βρεθούν. Ποια τρέλα κάνει τους ανθρώπους να δημιουργούν έτσι τη δυστυχία τους; Στον άλλο πόλεμο έλεγα, και μαζί με μένα όλος ο κόσμος, πως θα έπαυαν μετά το τέλος του οι άνθρωποι να σκέπτονται κατακτήσεις, και ότι ύστερα από την τετράγωνη απόδειξη πως κανείς δεν βγαίνει ωφελημένος από τον πόλεμο, θα σκέφτονταν με φρίκη μια τέτοια ανοησία. Και όμως.
20 Νοεμβρίου 1941: Σήμερα το πρωί μαθεύτηκε σε όλη την πόλη πως οι Άγγλοι άρχισαν φοβερή επίθεση στη Λιβύη και το Τομπρούκ. (Εγώ δεν έχω ραδιόφωνο, έχει χαλάσει, αλλά μου το είπαν είκοσι διαφορετικοί άνθρωποι στο δρόμο). Έτσι άρχισαν οι ελπίδες της Απελευθέρωσης να ξυπνούν πάλι. Ο κόσμος είναι πια σε απελπιστική θέση, τα πρόσωπα και εκείνων που ως τώρα κάπως κρατιόνταν άρχισαν να έχουν καταφανή τα συμπτώματα της εξάντλησης.
24 Νοεμβρίου 1941: Χτες ένας γνωστός μου είχε πάει στο κέντρο «Piccadilly» να φάει ένα γλυκό, όταν ένα παιδάκι, που τον τραβούσε να του δώσει κάτι, λιποθύμησε μπροστά του από εξάντληση. Το σήκωσε, του έδωσε ένα ποτήρι νερό, και όταν το μικρό συνήλθε, του έφερε ένα δισκάκι με τρία γλυκά για να φάει. Ο μικρός, μόλις τα είδε, γούρλωσε τα μάτια του και άρχισε να φωνάζει και να γελάει, ένα δυνατό, παράξενο γέλιο. Το δυστυχισμένο μικρό είχε τρελαθεί από τη θέα της τροφής.
Έξω από το εστιατόριο «Αβέρωφ», προχτές...........