tag:blogger.com,1999:blog-20121868800267718232024-03-19T06:45:04.707+02:00ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ (ΤΡΥΠΗΤΗ ) ΟΡΕΙΝΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.comBlogger775125tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-61188921863803839482024-02-20T18:59:00.004+02:002024-02-20T18:59:56.229+02:00"Γειά σου Αμαλιάδα με τα ...ηλεκτρικά σου"!<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_uoDjWbfnfi_YsQltQqMGVdi3Flp3zjjX_gp9Ym_l4pj8g3_keEZvJ61RhhOKizFFTZp9KgXKpFGjC4sD83knPdkdsnWiUT0b7xYrGuu86gztVjD2Jxas-wwS8hwklk7HlyehA9vO-TelnKVme1eFfqt9tzOF3h3GnfyOzXhlhWPl-cOTZLSe_rKdIjQ/s720/%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1.%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="490" data-original-width="720" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_uoDjWbfnfi_YsQltQqMGVdi3Flp3zjjX_gp9Ym_l4pj8g3_keEZvJ61RhhOKizFFTZp9KgXKpFGjC4sD83knPdkdsnWiUT0b7xYrGuu86gztVjD2Jxas-wwS8hwklk7HlyehA9vO-TelnKVme1eFfqt9tzOF3h3GnfyOzXhlhWPl-cOTZLSe_rKdIjQ/w400-h272/%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1.%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85..jpg" width="400" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: AG_President_C; font-size: 22.0pt; line-height: 107%;">ÃåéÜ óïõ ÁìáëéÜäá ìå ôá...çëåêôñéêÜ óïõ. Ç éóôïñßá ðïëëÝò öïñÝò
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>êáôáãñÜöåé êùìéêïôñáãéêÜ ãåãïíüôá ôá ïðïßá
ìÝíïõí áíåîßôçëá óôï <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>÷ñüíï
áðü óôüìá óå óôüìá êáé ü÷é êáôáãåãñáììÝíá áðü ôçí ðÝíá <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>êÜðïéïõ
óõããñáöÝá. Óôçí óõãêåêñéììÝíç ðåñßôðôùóç ï áóôéêüò ìýèïò áíáöÝñåé ðùò êÜðïõ
óôéò áñ÷Ýò ôçò äåêáåôßáò ôï '20 ç ÁìáëéÜäá Þôáí Ýíá ÷ùñéü êõñéïëåêôéêÜ óôï
óêïôÜäé áöïý äåí õðÞñ÷å öùôéóìüò êáé ç <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ôüôå êïéíïôéêÞ áñ÷Þ ìå åðéêåöáëÞò ôïí Âáóòßëç
Ìïó÷üâá, Ýêáíå <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>óêÝøåéò
ãéá çëåêôñïöùôéóìü ôçò ðüëçò. ¸íáò Áìáëéáäáßïò ðïõ æïýóå <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>÷ñüíéá óôçí ÁèÞíá åß÷å áêïýóåé ôá íÝá ðåñß
çëåêñïöùôéóìïý ôçò <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ãåííåôåéñÜò
ôïõ êáé ðßóôåøå ðùò áõôü åß÷å ðñáãìáôïðïéçèåß. Ìå ôçí <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ðñþôç
åõêáñßá åðéâïâÜæåôáé óôï ôñÝíï êáé ðáßñíåé ôïí...äñüìï (ãñáììÝò) ãéá ôçí
ÁìáëéÜäá, óôï ôáîßéäé áðïêïéìÞèçêå êáé óôïí óôáèìü <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ÁìáëéÜäáò äåí êáôÝâçêå ðïôÝ, áëëÜ îýðíçóå ëßãï
ðñéí ôïí Ðýñãï êáé <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ôï óêïôÜäé åß÷å
ðÝóåé. ÖèÜíïíôáò óôçí ðñùôåýïõóá ôçò Çëåßáò ôçí åßäå çëåêôñïöùôéóìÝíç êáé
áíáöþíçóå åíèïõóéáóìÝíïò, "ãåéá óïõ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ÁìáëéÜäá ìå ôá çëåêôñéêÜ óïõ".<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: AG_President_C; font-size: 22.0pt; line-height: 107%;">ÌåôÜ ôïí çëåêôñïöùôéóìü ôçò ÁìáëéÜäáò óôáìÜôçóå íá ÷ñçóéìïðïéåßôáé
ç öñÜóç áðü ôïõò Ðõñãéþôåò ðñïò ôïõò Áìáëéáäáßïõò áëëÜ áðü ôïõò <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ßäéïõò
ôïõò êáôïßêïõò ôçò ÁìáëéÜäáò ðïõ ôçí áíÝöåñáí ðåñÞöáíïé ãéá <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ôçí ðüëç ôïõò ðïõ äåí åß÷å ðëÝïí íá æçëÝøåé
ôßðïôá áðü ôïí Ðýñãï.<o:p></o:p></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-26576546262108261702023-10-22T12:29:00.000+03:002023-10-22T12:29:31.668+03:00Φραγκοκρατία στην Ηλεία, το κάστρο της Θεισόας ή Αγίας Ελένης.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3sRhdY4aWJuLOxg62gU1j-6Mzij9xB41nAIcHg21YdZwV3poSMV12Nj761QaEevj3Qzy6UeccvZUMq6KfGRhNTkama8zA7yTWSBxyEgBmYJX9TdgQWbePGNxbyAKoQmCi-TNt0fYexTuuDsmceMX8WB84wyMMAqyLOuQuncHcskYThFJ79Hcn1tqCqjk/s540/theisoa23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="540" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3sRhdY4aWJuLOxg62gU1j-6Mzij9xB41nAIcHg21YdZwV3poSMV12Nj761QaEevj3Qzy6UeccvZUMq6KfGRhNTkama8zA7yTWSBxyEgBmYJX9TdgQWbePGNxbyAKoQmCi-TNt0fYexTuuDsmceMX8WB84wyMMAqyLOuQuncHcskYThFJ79Hcn1tqCqjk/w640-h426/theisoa23.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Στα
σύνορα Ηλείας Αρκαδίας βρίσκεται η Θεισόα ή Λάβδα και νότια αυτής βρίσκονται τα
υπολείμματα ενός φράγκικου κάστρου που κτίστηκε πάνω στα οχυρωματικά ερείπια της
αρχαίας Θεισόας. Το κάστρο της Αγίας Ελένης, του 13<sup>ου</sup> αιώνα, ανήκε
στον Δρόγο των Σκορτών και κτίστηκε από τον βαρόνο Ούγκω Ντε Μπρυγιέρ,
προστέθηκε δε στην βαρονία της Καρύταινας και περιελάμβανε 24 φέουδα. Τα αρχαία
οχυρωματικά ανακατασκευάστηκαν από τους Φράγκους και προστέθηκαν νέα δομικά στοιχεία
της εποχής όπως ακροπύργια και άλλες μεσαιωνικές προσθήκες. Στο εσωτερικό του
κάστρου υπήρχε η καθολική εκκλησία της Αγίας Ελένης <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από την οποία πήρε το κάστρο τη μεσαιωνική του
ονομασία. Το κάστρο της Θεισόας είναι από τα πρώτα που κτίστηκαν στον Μοριά,
μαζί με το Κρεπακόρε ώστε να διαφυλαχτεί η ακεραιότητα της πρωτεύουσας
Ανδραβίδας. Η βιασύνη των Φράγκων για οχυρωματικά οδήγησε στην χρησιμοποίηση
των αρχαίων δομικών στοιχείων με έναν συνδυασμό ανακατασκευής και σύγχρονων
προσθηκών. Την πρακτική αυτή δεν την συνήθιζαν και φανερώνει τα στενά χρονικά
περιθώρια που είχαν. Η πρόχειρη κατασκευή δεν άφησε μεσαιωνικά κτίσματα,
αντίθετα παρατηρούμε διασωθέντα τα αρχαία οχυρωματικά. Θα πρέπει να σημειωθεί
πως το περίφημα κάστρο της Καρυταίνης χτίστηκε αργότερα αυτού της Αγίας Ελένης.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το
κάστρο Θεισόας ή Αγίας Ελένης είναι γνωστό από ένα επεισόδιο που ελαβε χώρα το
1301 στο οποίο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η 37χρονη Ισαβέλλα Βιλεαρδουίνου
(η γνωστή Ιζαμπώ) παντρεύτηκε τον 20χρονο κόμη Πεδεμοντίου Φίλιππο της Σαβοΐας,
ο οποίος με αυτόν τον τρόπο έγινε Πρίγκιπας Αχαΐας.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το
ζεύγος εγκαταστάθηκε στον Μοριά το 1302 και πολύ γρήγορα ο Φίλιππος έγινε
μισητός από Φράγκους και Έλληνες εξαιτίας της απληστίας του και της βαριάς
φορολογίας που επέβαλε. Το 1304, μη θέλοντας να καταβάλουν τα υπέρογκα ποσά που
ζητούσε ο Φίλιππος, οι Έλληνες του Δρόγου των Σκορτών επαναστάτησαν. Εξέλεξαν
στη Λινίσταινα αρχηγούς τους αδερφούς Γεώργιο και Ιωάννη Μικρονά και ζήτησαν τη
βοήθεια των Βυζαντινών του Μυστρά. Ο κυβερνήτης του Μυστρά ανταποκρίθηκε άμεσα
και έστειλε στρατό, ο οποίος βοήθησε τους επαναστάτες να καταλάβουν τα σχεδόν
αφύλακτα κάστρα της Αγίας Ελένης και του Κρεπακόρε τα οποία καταστράφηκαν
ολοσχερώς. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Μετά
τις πρώτες επιτυχίες, οι επαναστάτες επιχείρησαν να καταλάβουν ένα τρίτο
κάστρο, το Μπωφόρ (αταύτιστο κάστρο κοντά στην αρχαία Ήλιδα και όχι το Λεύκτρο)
αλλά στο μεταξύ οι Φράγκοι ιππότες κατάφεραν να ανασυνταχθούν, και με
επικεφαλής τον άρχοντα του Σαφλαούρου Nicolas le Maure αντεπιτέθηκαν και
απώθησαν τους Βυζαντινούς. H στάση τελείωσε εκεί.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Μετά
από αυτά τα γεγονότα (τα οποία εξιστορεί η Γαλλική έκδοση του Χρονικού του
Μορέως) το κάστρο μάλλον δεν επισκευάστηκε και δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά. Δεν
περιέχεται στις λίστες με τα φράγκικα κάστρα του 14ου και του 15ου αιώνα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Η
ταύτιση του κάστρου της Θεισόας με το κάστρο της Αγίας Ελένης/Λάβδας έγινε για
πρώτη φορά από ξένους περιηγητές του 19ου αιώνα. Ο Άγγλος συνταγματάρχης
William Leake στο Travels in Morea (1830) γράφει ότι η ακρόπολη είναι κυκλική
χωρίς πύργους, με διάμετρο 130 μέτρα. Στο εσωτερικό υπήρχε ναός με επτά δωρικές
κολώνες διαμέτρου 0,45μ. Εντόπισε επίσης ερείπια ενός μεγάλου κυκλικού
κτίσματος που οι ντόπιοι περιέγραφαν ως παλιό μύλο, αλλά ο ίδιος τον θεώρησε
μεσαιωνικό πύργο. Ο Γάλλος περιηγητής Buchon που επισκέφθηκε την περιοχή το
1841, είδε κι αυτός τον μεσαιωνικό κυκλικό πύργο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Δομικά,
Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Η
αρχαία οχύρωση κάλυπτε μια έκταση 42 στρεμμάτων εντός περιμέτρου 880 μέτρων.
Στο εσωτερικό, στο ψηλότερο σημείο, υπήρχε και ένας δεύτερος , εσωτερικός
οχυρωματικός περίβολος που σχημάτιζε μια εσωτερική ακρόπολη που είχε έκταση 3,5
στρέμματα με περίμετρο 240 μέτρα. Η βόρεια πλευρά του εσωτερικού περιβόλου
συνέπιπτε με τον εξωτερικό περίβολο. Στον εξωτερικό περίβολο διακρίνονται σε
χαμηλό ύψος τουλάχιστον 7 πύργοι εκ των οποίων ο ένας, στο νότιο άκρο, είναι
κυκλικός.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Στον
εσωτερικό περίβολο διακρίνονται τουλάχιστον 2 τετράγωνοι πύργοι. Όλοι οι πύργοι
διατηρούνται σε χαμηλό ύψος και είτε σώζονται σε επίπεδο θεμελίων είτε είναι
επιχωματωμένοι. Η πύλη του εξωτερικού κάστρου βρισκόταν στο νοτιότερο άκρο της
οχύρωσης, ενώ η πύλη της ακρόπολης ήταν στη νοτιοανατολική γωνία του εσωτερικού
περιβόλου. Το φράγκικο κάστρο του 13ου αιώνα πιστεύεται ότι βρισκόταν στο
σημείο της εσωτερικής ακρόπολης, δηλαδή στην οχύρωση των 3,5 στρεμμάτων της
κορυφής. Κοντά στο εσωτερικό τείχος εντοπίζονται ίχνη μικρού αρχαίου ναού
δωρικού ρυθμού όπως συμπεραίνεται από θραύσματα κιόνων με 20 ραβδώσεις και
επίσης από κιονόκρανα και θραύσματα από μετόπες. Γενικά στο χώρο διακρίνονται
πολλά υπολείμματα της αρχαίας οχύρωσης, αλλά δεν δε έχει βρεθεί το παραμικρό
από τη μεσαιωνική οχύρωση. Τα τείχη που σώζονται φαίνονται όλα αρχαία, με
μεγάλους ημικατεργασμένους λίθους, χωρίς συνδετικό κονίαμα. Δεν υπάρχουν ούτε
καν επιφανειακά ευρήματα που να παραπέμπουν σε μεσαιωνική χρήση.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Η
Ολλανδική Αρχαιολογική Σχολή ανακάλυψε στη Θεισόα λίγα ερείπια οικίσκων, η
χρονολόγηση των οποίων είναι εντελώς αβέβαιη. Αυτή η παντελής έλλειψη
μεσαιωνικών καταλοίπων γεννά κάποιες αμφιβολίες για το αν το κάστρο της Θεισόας
υπήρξε ποτέ φράγκικο κάστρο και αν πράγματι ταυτίζεται με το κάστρο της Αγίας
Ελένης.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><o:p><span style="font-size: medium;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Πηγές<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-size: medium;">Antoine Bon,
1969, La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et
archéologiques sur la principauté d'Achaïe (1205-1430), Editions de Boccard,
pp.385,386,388<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-size: medium;">Wikipedia<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-size: medium;">Kastra.eu</span><o:p></o:p></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-6474062118949449452023-09-27T11:16:00.005+03:002023-09-27T11:16:25.789+03:00Μορέας ή Μοριάς (...και όχι Μωριάς) από που προήλθε το όνομα.<p style="text-align: center;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjJa9pop3GIfJarY3TVli7yrvrBkMo88psRVMPqz08tqQXsxV67wzaw8mh7nMBqypmZKKP_zrFq3yQZUjCvQIz1ruIFtZvy5siCQNTIZYHaBReEWOPhG8_40keL8AOyocwfpxKM735JtXgOX9lXKhytRcU7tlnDbv734QUYW5HRfEMPClnVN2YnJWtqt2Q" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" data-original-height="592" data-original-width="767" height="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjJa9pop3GIfJarY3TVli7yrvrBkMo88psRVMPqz08tqQXsxV67wzaw8mh7nMBqypmZKKP_zrFq3yQZUjCvQIz1ruIFtZvy5siCQNTIZYHaBReEWOPhG8_40keL8AOyocwfpxKM735JtXgOX9lXKhytRcU7tlnDbv734QUYW5HRfEMPClnVN2YnJWtqt2Q=w640-h494" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Χάρτης του Μοριά το 1608.</td></tr></tbody></table><br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Η
Πελοπόννησος από τα αρχαία χρόνια αποτελεί πάντα, ίσως, το σημαντικότερο
κομμάτι της χερσονήσου του Αίμου και ειδικότερα του Ελλαδικού χώρου.
Εμφανίζεται στον χάρτη της ιστορίας με την ονομασία Πελασγία (εκ των αυτοχθόνων
Πελασγών), μετέπειτα Απία και συνεχίζει και επικρατεί η ονομασία Πελοπόννησος (΄΄νήσος
του Πέλοπος΄΄, αν και παράδοξο για την εποχή εκείνη να συμπεριλαμβάνεται η λέξη
νήσος) που την συνοδεύει ως και σήμερα. Υπάρχει όμως ένα μεσοδιάστημα 6,
περίπου, αιώνων που ένα άλλο όνομα χαρακτηρίζει την «νήσο του Πέλοπος» και αφήνει
ένα στίγμα με βαθιές ρίζες ακόμη και στις μέρες μας και αυτό δεν είναι άλλο από
το όνομα «Μοριάς».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Συγκεκριμένα
κατά την μεσοβυζαντινή ή μεσαιωνική περίοδο, 12<sup>ος</sup> αιώνας, ως και την
επίσημη ίδρυση του Ελληνικού κράτους το όνομα Μωρέας ή Μορέας ή Μοριάς (σημ. με
συνίζηση*) είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον ανυπέρβλητο τόπο του ελλαδικού χώρου
και στιγματίζει την μνήμη των κατοίκων του. Σε ελληνικό <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έγγραφό του 1111 που ανακάλυψε στο Βρετανικό
μουσείο ο Κωνσταντίνος Σάθας, αναφέρεται για πρώτη φορά αυτό το όνομα, <i>Μοραίας</i>.
"<i>Μνήσθητι Κύριε του δούλου σου Ανδρέου μοναχού του εκ της καθολικής
εκκλησίας Ωλένης του Μοραίου".<o:p></o:p></i></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Αρχικά
το όνομα αυτό το έφερε μόνο η περιοχή της Ηλεία και κατόπιν επικράτησε σε όλη
την Πελοπόννησο (14<sup>ος</sup>-15<sup>ος</sup> αι.). Από αυτό συμπεραίνουμε
πως αναιρείται η άποψη πως το όνομα είναι συνυφασμένο με την Φραγκοκρατία αφού
ήδη προϋπήρχε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">Η
ετυμολογία του ονόματος έχει ερευνηθεί από πολλούς ιστορικούς<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> και διίστανται οι
απόψεις περί αυτού. Ο Αυστριακός δημοσιογράφος, περιηγητής και ιστορικός
Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράϋερ υποστήριξε πως το όνομα είναι σλαβικής προέλευσης από
την λέξη <i><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">morje</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif;"> </span></i><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">δηλαδή
θάλασσα, και δήλωναν τον τόπο που περιβάλλονταν από θάλασσα. Την άποψή του αυτή
την εκφράζει στα γενικότερα έργα του "Ιστορία της χερσονήσου της
Πελοποννήσου κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους" και "Περί της καταγωγής
των σημερινών Ελλήνων" που συνεγράφησαν την δεκαετία του 1830 και διατυπώνει
την άποψη πως οι Έλληνες της νεότερης εποχής δεν κατάγονται από τους αρχαίους
Έλληνες, αλλά προέρχονται από Σλάβους που εισέβαλαν στην Ελλάδα κατά την
περίοδο του Μεσαίωνα και Αλβανούς που εξαπλώθηκαν κατά τον ύστερο Μεσαίωνα και
τους νεότερους χρόνους . Όλοι αυτοί αναμίχθηκαν με ελληνόφωνους, αλλά μη
Έλληνες το γένος, Βυζαντινούς πρόσφυγες, δημιουργώντας τον λαό των νέων
Ελλήνων.<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">Έτερη
και επικρατέστερη, από πολλούς ιστορικούς, φιλολόγους και γλωσσολόγους βασιζόμενοι
στον «Βίο του Αγίου Μελετίου» (“<i>Κοινώς τώρα αύτη η Χερσόννησος λέγεται
Μωρέας, ίσως με το να έχη πολλάς μωρέας, ήτοι συκαμίνους μαύρας”)</i>, είναι η άποψη
πως προέρχεται από την σηροτροφία, την καλλιέργεια δηλαδή του μεταξοσκώληκα.
Είναι γνωστό πως η ανάγκη του Βυζαντίου για μετάξι- μεταξωτά γαρ- οδήγησε τον
Ιουστινιανό τον 6<sup>ο</sup> αι. να φέρει τον μεταξοσκώληκα στην αυτοκρατορία
και να παρακάμψει το περσικό εμπάργκο στην εισαγωγή έτοιμου μεταξιού από την
Ινδία μέσω Αβησσυνίας. Εκατοντάδες χιλιάδες μουριές φυτεύτηκαν αφού τα φύλλα αποτελούσαν
το κυριότερο γεύμα των σκωλήκων, απαραίτητων για την παραγωγή μεταξιού. Η Ηλεία,
κατά κύριο λόγο, αποτέλεσε το σημείο αναφοράς για την σηροτροφία λόγω του
υπέροχου κλίματος και το γόνιμο του εδάφους. Η αχανής καλλιέργεια των <i>μουρέων</i>
αποτέλεσε και την ονοματοδοσία της περιοχής, αρχικά και της χερσονήσου,
αργότερα όπως προανέφερα παραπάνω. Η άποψη αυτή είναι του μεγάλου Έλληνα
γλωσσολόγου- πατέρα της γλωσσολογίας- Γεωργίου Χατζηδάκι το 1893. Ο Χατζηδάκις επίσης
έλυσε πειστικά το ζήτημα της ετυμολογίας του ονόματος αλλά και το πρόβλημα της ορθογραφίας
αφού πρότεινε ότι το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>-ο έπρεπε να
γράφεται με όμικρον και όχι με ωμέγα στην λέξη Μορέας βασιζόμενος, βέβαια, και
στο «Χρονικό του Μορέως» (ο Γοδεφρείδος Βιλεαρδουίνος στην συνθήκη της Σαπιέντζας
αναφέρεται ως </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Maureson</span><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">=ο
προερχόμενος από τον Μοριά) και στις παραλλαγές αυτού με αποτέλεσμα να
καθιερωθεί η γραφή <i>Μορέας</i> και <i>Μοριάς</i>. <i><o:p></o:p></i></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Παπαρηγόπουλος βασιζόμενος στην φήμη του
συχνά έπεφτε σε γλωσσολογικά ατοπήματα, ίσως και επιτούτου ώστε να αποφύγει
μελλοντικά τις αντιγραφές άνευ αδείας, και ένα από αυτά είναι και η γραφή <i>Μωριάς
</i>κάτι που έκανε πολλούς να υιοθετήσουν αυτή. Όμως αυτή η γραφή είναι
παντελώς λάθος αφού οι ρίζες της βρίσκονται στις λέξεις μωρός, μωρία, μώρα κ.α.
λέξεις δηλαδή που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα</span></span><span style="font-family: Anaktoria, serif; font-size: large;">.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Κατά
καιρούς πολλοί ερευνητές, Έλληνες και ξένοι, ασχολήθηκαν εντατικά με το θέμα της
ετυμολογίας και εξέφρασαν απόψεις που με τον καιρό έπεσαν στο κενό και την λήθη
της ιστορίας. Συγκεκριμένα το φύλο της μουριάς αποτέλεσε έμπνευση σε διαφόρους
να παρομοιάσουν την χερσόνησο σχηματολογικά παραπλήσια (Στ. Ράνσιμαν. Ο. Ντάπερ),
άλλου να την παρομοιάσουν με φύλλο αμπέλου (Στέφανος Βυζάντιος) και άλλοι με
πλατάνου (Στράβων 335π.χ., Διονύσιος-γεωγράφος 300π.χ.) <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">1. *</span></span><span style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 17.5px; text-align: left;"> </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">συνεκφορά
δύο γειτονικών φωνηέντων</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; font-size: large;">Wikipedia</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Κ.
Παπαρηγόπουλος «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Βελουδής
Γ. 1982, Ο Jakob Philipp Fallmerayer και η γένεση του ελληνικού ιστορισμού.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Πέτρος
Θέμελης: «Το όνομα και οι χάρες».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><o:p><span style="font-size: medium;"> </span></o:p></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-83939672155362342452023-05-05T09:14:00.000+03:002023-05-05T09:14:06.919+03:00Ο κάλλιστος Ναός του Επικούριου Απόλλωνα.<p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtWO3zJ8EO7tKDn1WrVtNZn1cJkqMCqxgWKr8qnCqMYCs0TXzbosIWZTcppSvtAzzN92MV0BHZFCUWPVCY7c3D_3ycDFhEUpDU8XZvdEEM9gV5Msjq9_gQHnLlYfJRv77vs1v_T8Fy3AuVjV_4kSqUNi7_jA4gYy6y1ag9vvxcAlBwwbPMUXbv03UK/s1398/Screenshot_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="776" data-original-width="1398" height="357" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtWO3zJ8EO7tKDn1WrVtNZn1cJkqMCqxgWKr8qnCqMYCs0TXzbosIWZTcppSvtAzzN92MV0BHZFCUWPVCY7c3D_3ycDFhEUpDU8XZvdEEM9gV5Msjq9_gQHnLlYfJRv77vs1v_T8Fy3AuVjV_4kSqUNi7_jA4gYy6y1ag9vvxcAlBwwbPMUXbv03UK/w640-h357/Screenshot_3.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Επικούριος Απόλλωνας, 1888.</i></td></tr></tbody></table><br /></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Στο Κωτύλιο υπάρχει
θέση ονομαζόμενη Βάσσαι και ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα, μαρμάρινος ο ίδιος και
η στέγη του. Από όλους τους ναούς της Πελοποννήσου ύστερα από αυτόν της Τεγέας
θα μπορούσε αυτός να πάρει την πρώτη θέση για το κάλλος του μαρμάρου και το
αρμονικό σύνολο. Το προσωνύμιο δόθηκε στον Απόλλωνα, γιατί υπήρξε «Επίκουρος»
σε αρρώστια επιδημική, όπως και οι Αθηναίοι τον ονόμασαν «αλεξίκακο», γιατί κι
απ΄ αυτούς απομάκρυνε την αρρώστια. Έφερε και στους Φιγαλείς την σωτηρία κατά
την διάρκεια του πολέμου μεταξύ Πελοποννησίων και Αθηναίων και όχι σε καμιά
άλλη περίσταση…και το ότι αρχιτέκτονας του ναού της Φιγαλίας υπήρξε ο Ικτίνος,
σύγχρονος με τον Περικλή και αρχιτέκτονας επίσης του λεγόμενου Παρθενώνα της Αθήνας.
Ανάφερα ήδη πως το λατρευτικό άγαλμα του Απόλλωνα βρίσκεται στην αγορά της Μεγαλόπολης.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Τάδε έφη
Παυσανίας κατά την περιήγησή του στην περιοχή περίπου το 174π.χ.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;"> </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">"... Έτρεξα
ανυπόμονος. Ήξερα πως ήταν ο ναός αυτός ένας από τους λαμπρότερους της Ελλάδας,
έργο του Ικτίνου, χτισμένος ύστερα από τη μεγάλη νίκη του Παρθενώνα. Εδώ, στα
βουνά τούτα, είχαν καταφύγει οι Φιγάλιοι, γλίτωσαν από την πανούκλα και ύψωσαν
τον ναό αυτό για να ευχαριστήσουν τον Επικούριο Απόλλωνα. Από μακριά στο
άνοιγμα δύο λόφων, μέσα στην πρασινάδα, διέκρινα μιαν άκρα του ναού. Οι κολόνες
ήταν από γαλαζωπή πέτρα, η ερημιά γύρω ήταν απέραντη, μήτε πουλί, μήτε
τσοπάνης, μήτε νερό. Στο βάθος, κατά το νότο, φράζοντας τον ορίζοντα, κυμάτιζε
ανάρια γαλάζιος ανοιχτός, παντοδύναμος και γαλήνιος, ο Ταΰγετος.</span><span style="font-family: Anaktoria, serif;"> </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Δύσκολα μπορώ να νιώσω τους αρχαίους ναούς,
στην πρώτη επαφή μένω εντελώς ασυγκίνητος. Πρέπει να περάσει ώρα πολλή, να
επικαλεστώ εντατικά τη σκέψη, να γυμνάσω το μάτι, για να μπορέσω να χαρώ την
απλότητα και τη σοφία, τη δύναμη και τη χάρη του αρχαίου ναού. Σιγά - σιγά με
την άσκηση σαν ένα κομμάτι του βουνού μου φάνταξε ο ναός, διακριτικά σφηνωμένος
ανάμεσα στα άλλα βουνά, από την ίδια πέτρα, από τον ίδιο ρυθμό και μονάχα όταν
κοίταξα πολύ τις πέτρες τούτες, ένιωσα πως έτσι που είναι πελεκημένες και
τοποθετημένες εκφράζουν την ουσία όλης της γύρω της βουνίσιας ερημιάς. Θαρρείς
πως είναι το κεφάλι του τοπίου, η ιερή γυροτραφισμένη περιοχή όπου λάμπει ο
νους του. Κι εδώ η αρχαία τέχνη δε σε ξαφνιάζει ήσυχα, από ένα μονοπάτι
ανθρώπινο, σε ανεβάζει χωρίς να λαχανιάσεις στην κορυφή....".</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"> </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Έτσι γράφει ο
Νίκος Καζαντζάκης για τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα στο βιβλίο του
"Ταξιδεύοντας - </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;"> </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Μοριάς".</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></span></p><p><span style="font-size: medium;">
</span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-72869825503686619742022-11-06T10:25:00.000+02:002022-11-06T10:25:16.973+02:00Ο Όσκαρ Γουάϊλντ (Οscar Wild) και το πάθος του για τα χώματα της Ολυμπίας.<p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx7wQAcyMjEe8ZxHvwI4ajsAS4-nJIBMsh2FdZjMyMMkIXssUdVRvRVpj-SA2Wdj7Z9dI6O4D-mPoDTUsTKaJurSoGalPZNPZESwXV8LA8myq_wHVxdnXuAtvXA9ETcdFPPjDncvu3diHmnUKBzLoHLwfEScTMmUVn55v6iWP00UvCvhQbOmrWYV8B/s796/%CE%9F%20%CE%8C%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%20%CE%9F%CF%85%CE%AC%CF%8A%CE%BB%CE%BD%CF%84%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AC%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%B7,%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%91%CE%9D%CE%B4%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B1..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="796" data-original-width="550" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx7wQAcyMjEe8ZxHvwI4ajsAS4-nJIBMsh2FdZjMyMMkIXssUdVRvRVpj-SA2Wdj7Z9dI6O4D-mPoDTUsTKaJurSoGalPZNPZESwXV8LA8myq_wHVxdnXuAtvXA9ETcdFPPjDncvu3diHmnUKBzLoHLwfEScTMmUVn55v6iWP00UvCvhQbOmrWYV8B/w276-h400/%CE%9F%20%CE%8C%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%20%CE%9F%CF%85%CE%AC%CF%8A%CE%BB%CE%BD%CF%84%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AC%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%B7,%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%91%CE%9D%CE%B4%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B1..jpg" width="276" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ο Όσκαρ Ουάϊλντ με παραδοσιακή φορεσιά</i></td></tr></tbody></table><br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Τον
Απρίλιο του 1877 ένας φοιτητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, 23 ετών, μαζί με
έναν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ελληνολάτρη καθηγητή στο
πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, ονόματι Τζόν Μάχαφι φθάνουν στο λιμάνι του
Κατακόλου πραγματοποιώντας ένα όνειρο ζωής να επισκεφθούν τα ιερά χώματα της
Αρχαίας Ολυμπίας, να νοιώσουν την αύρα του ολυμπισμού και να εκπληρώσουν ένα
ταξίδι που για πολλούς φιλέλληνες παρέμεινε όνειρο. Ο σπουδαστής αυτός είχε
διακριθεί με βραβείο στα αρχαία ελληνικά, στο κολέγιο Τρίνιτυ, και με μητέρα
σπουδαγμένη με αρχαία ελληνική παιδεία. Το όνομα αυτού, Όσκαρ Ουάϊλντ. Το
ταξίδι συνδυάστηκε με την σκαπάνη που είχε φέρει στο φως ευρήματα από το
μεγαλείο της Ολυμπίας και ο ίδιος αναφέρει: «<i>Ήμουν σχεδόν δεκάξι χρόνων όταν
άρχισα να αντιλαμβάνομαι το θαύμα και το κάλλος της αρχαίας ελληνικής ζωής.
Ξαφνικά, μου φάνηκε πως έβλεπα λευκές φιγούρες να ρίχνουν πορφυρές σκιές πάνω
στις ηλιόλουστες παλαίστρες, ομάδες γυμνών νέων και νεαρών παρθένων να
κινούνται μέσα σ' ένα βαθύ γαλάζιο φόντο σαν να ήταν πάνω στη ζωφόρο του
Παρθενώνα... Από αγάπη σε όλα αυτά, άρχισα να μελετώ ελληνικά με ενθουσιασμό
και όσο πιο πολύ τα μελετούσα, τόσο περισσότερο μαγευόμουν... Από μικρός
συνήθιζα να ταυτίζομαι με κάθε ξεχωριστό χαρακτήρα που διάβαζα στα βιβλία,
αλλά, εκεί ανάμεσα στα δεκαπέντε με δεκάξι, παρατήρησα, με κάποια απορία, ότι
μου ήταν πιο εύκολο να με φαντάζομαι ως Αλκιβιάδη ή Σοφοκλή, παρά ως Αλέξανδρο
ή Καίσαρα».<o:p></o:p></i></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Η
παιδεία του Όσκαρ είχε ελληνικές επιρροές αφού τόσο η μητέρα του, όσο και ο
πατέρας του υπήρξαν ελληνολάτρες με αποτέλεσμα να μεταλαμπαδεύσουν του αρχαίο
ελληνικό πνεύμα και στον γιο τους. Ο πατέρας του είχε ήδη επισκεφτεί την Ελλάδα
και παρότρυνε και τον ίδιο να κάνει αυτό το ταξίδι ζωής, όπως το αποκαλούσε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το
ταξίδι του νεαρού Όσκαρ για την Ελλάδα ξεκινά την Κυριακή του Πάσχα 1 Απριλίου
του 1877. Οι δυο φίλοι, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη και πληρέστερη βιογραφία
του Όσκαρ Ουάιλντ από τον Ρίτσαρντ Έλμαν, παίρνουν το πλοίο από το Μπρίντεζι
της Ιταλίας με προορισμό την Ελλάδα. Πρώτος σταθμός στις 3 Απριλίου η Ζάκυνθος,
απ’ όπου και πέρασαν στις απέναντι ακτές της Ηλείας και συγκεκριμένα στο
Κατάκολο. Η πρώτη και μοναδική του επίσκεψη στην ηπειρωτική Ελλάδα, ξεκινούσε
από την Ηλεία. Και πρώτος προορισμός, η πολυθρύλητη Ολυμπία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Κανείς
δεν γνωρίζει ωστόσο πώς ο ίδιος ο Γκούσταβ Χίρσφιλντ, διευθυντής των γερμανικών
ανασκαφών στην Ολυμπία, υποδέχθηκε στο Κατάκολο, μικρό τότε ψαροχώρι, τον άσημο
ακόμη νεαρό φοιτητή Όσκαρ Ουάιλντ και τον συνοδό του Μαχάφι. Σύμφωνα με τον
Έλμαν, έφιπποι οι τρεις άνδρες ξεκίνησαν την επομένη για την Ολυμπία, όπου ο
Ουάιλντ είδε από κοντά τη διαδικασία των ανασκαφών. Αργότερα, όταν βρέθηκε και
πάλι στην Αγγλία φέρεται να είπε στον εικονογράφο των βιβλίων του, Τσαρλς
Ρίκετ: «Ναι, ήμουν παρών κατά τη διάρκεια της ανασκαφής όπου σήκωσαν το μέγα
Απόλλωνα απ' το φουσκωμένο ποταμό. Είδα το λευκό τεντωμένο χέρι του να
εμφανίζεται πάνω απ' το νερό. Το πνεύμα του θεού εξακολουθούσε να ζει μέσα στο
μάρμαρο». Αναφερόταν στον Απόλλωνα του δυτικού αετώματος του ναού του Δία, όμως
το πιο πιθανό ήταν να είδε μόνο το κεφάλι του αγάλματος, που όντως βρέθηκε
μερικές μέρες πριν την επίσκεψη. Ο υπόλοιπος κορμός και το χέρι που αναφέρεται
στην περιγραφή, βρέθηκαν αργότερα. Ο Ουάιλντ καυχιόταν επίσης ότι ήταν παρών
και στην ανακάλυψη του Ερμή του Πραξιτέλη. Αν και το περίφημο άγαλμα πράγματι
ήρθε στο φως την ίδια χρονιά, το 1877, διάφορες πηγές αναφέρουν ότι ο Ουάιλντ
μόλις για μερικές εβδομάδες έχασε αυτή τη σπουδαία στιγμή και ότι απλά εξέφραζε
έναν ευσεβή του πόθο, λέγοντας ότι ήταν παρών στην ανακάλυψη.<span></span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif;"><span style="font-size: medium;">Την
επομένη, στις 7 Απριλίου, διασχίζοντας έφιπποι με περιπετειώδη τρόπο τον
φουσκωμένο Αλφειό, πήγαν στην Ανδρίτσαινα. Προχωρώντας κάτω από τις ανθισμένες
αχλαδιές, ακολουθώντας χωμάτινα μονοπάτια, σκαρφάλωσαν στις παρυφές του Λυκαίου
όρους στις Βάσσες για να βρεθούν μπροστά στο αριστούργημα του Ικτίνου, το ναό
του Επικούριου Απόλλωνα. Μια ενδιαφέρουσα νότα στο ταξίδι ήταν ένα περιστατικό
που κατέγραψε ο Μαχάφι. Ο οδηγός τους, στον οποίο ανήκαν τα άλογα,
διαμαρτυρήθηκε για τον γρήγορο ρυθμό τους. Όταν αυτοί αγνόησαν τις διαμαρτυρίες
του, ο οδηγός πλησίασε ένα μέλος της παρέας και άρχισε τις απειλές. Είναι
άγνωστο ποιο ακριβώς μέλος της παρέας ήταν αυτό, πιθανότατα όχι ο Ουάιλντ, όμως
κάποιοι από την παρέα θυμούνται ότι είχε μαζί του πιστόλι, το οποίο τράβηξε και
έστρεψε εναντίον του οδηγού. Ο οδηγός ξεροκατάπιε και υπέμεινε αναγκαστικά τη
βιασύνη τους. Ο Όσκαρ Ουάιλντ διέδιδε ότι η μοναδική φωτογραφία που τον
εικονίζει με την ελληνική εθνική ενδυμασία, είχε τραβηχτεί στις Βάσσες της
Ανδρίτσαινας. Στην πραγματικότητα η φωτογραφία λήφθηκε στο στούντιο του Πέτρου
Μωραΐτη στην Αθήνα, που ήταν ο επόμενος προορισμός της παρέας. Συνεπαρμένος και
από τον Παρθενώνα, αλλά και από την Αργολίδα που επισκέφθηκε προηγουμένως, ο
Όσκαρ Ουάιλντ συνέχισε το ταξίδι του στην Ελλάδα επισκεπτόμενος τις Μυκήνες,
όπου είχε το μοναδικό προνόμιο να θαυμάσει τους περίφημους θησαυρούς του
Ερρίκου Σλήμαν. Το συναρπαστικό αυτό ταξίδι έκλεισε με επισκέψεις στην Επίδαυρο
και στην Αίγινα.Για το ταξίδι του αυτό στην Ελλάδα ο Όσκαρ Ουάιλντ αποβλήθηκε
προσωρινά για ένα διάστημα από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επειδή άργησε να
επιστρέψει κατά τρεις εβδομάδες από την προκαθορισμένη προθεσμία. Σύμφωνα με
τον Πάτρικ Σάμον, διακεκριμένο παραγωγό ιστορικών ντοκιμαντέρ, για την «ποινή»
αυτή ο Όσκαρ Ουάιλντ, φέρεται να είπε, με τον υπολανθάνοντα σαρκασμό που
διακρίνει τις ρήσεις του: «Με απέβαλλαν από την Οξφόρδη επειδή ήμουν ο πρώτος
προπτυχιακός φοιτητής που επισκέφθηκα την Ολυμπία». Ένα τόσο οξύ πνεύμα, μια
τόσο μεγάλη μορφή του λόγου και της τέχνης, δεν θα μπορούσε να μην υποκλιθεί
στο μεγαλείο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, εκδηλώνοντας με την ίδια την
παρουσία του τον θαυμασμό του στα σπουδαία απομεινάρια του.</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το
ποίημα που έγραψε φτάνοντας στο Κατάκολο<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Ο
ενθουσιασμός του Όσκαρ Ουάιλντ για την επίσκεψή του Ελλάδα, αποτυπώνεται στο
ποίημά του “Impression de voyage”, το οποίο λέγεται ότι έγραψε εν πλω, λίγο
πριν πατήσει το πόδι του στο Κατάκολο. Μεταφρασμένο στα Ελληνικά, το ποίημα
έχει ως εξής:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><o:p><span style="font-size: medium;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Ζαφείρινη
είναι η θάλασσα κι ο ουρανός ομοιάζει<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">να
καίγεται, ως οπάλινος εις τον αγέρα λίθος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">'Εχουν
υψώσει τα πανιά • πρίμος φυσάει αγέρας<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">να
Πάμε στης ανατολής τις γαλανές τις χώρες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Από
την πλώρη την ψηλήν η Ζάκυνθος προβάλλει,<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">δάση
μικρά μ' ελιόδεντρα, ο βράχος της Ιθάκης,<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">οι
κόλποι κι η ψηλή κορφή του Λύκαιου χιονισμένη<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">και
περα οι λουλουδόσπαρτοι λόφοι Της Αρκαδίας.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Κανένας
ήχος! Των πανιών μόνον ακούω το χτύπο<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">εις
τα κατάρτια, στο πλευρό τα κυματάκια σκάζουν<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">και
χαρωπά των κοριτσιών γέλια στην πρύμνη επάνω.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">κι
όταν ο ήλιος καίγονταν σε μια πανώρια δύση<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">και
πορφυρός βυθίζονταν στης θάλασσας τα βάθη,<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">επάτησα,
τέλος, κι εγώ το χώμα της Ελλάδος!</span><o:p></o:p></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-34334826255624680502022-10-02T20:32:00.004+03:002022-10-02T20:32:37.565+03:00Το Μεσαιωνικό κάστρο του Γούμερου.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHfy_bZx2yrFYYY78X8NEZICZnZvHdBTqjrqoIEItottmg-MRZBP_5WV4W4K4vstK2BUdkxcC7PnXFjaosIuQlH5w60nstDDXp3Yr6h9qsYyBpTEfTbYXgNeEE_klz30nni8gvSJ5vnSS63CXJWo0fb_cfAhVJMX-_Zh8RmHKGV68M8J3LxdkScWKZ/s540/goumero4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="540" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHfy_bZx2yrFYYY78X8NEZICZnZvHdBTqjrqoIEItottmg-MRZBP_5WV4W4K4vstK2BUdkxcC7PnXFjaosIuQlH5w60nstDDXp3Yr6h9qsYyBpTEfTbYXgNeEE_klz30nni8gvSJ5vnSS63CXJWo0fb_cfAhVJMX-_Zh8RmHKGV68M8J3LxdkScWKZ/w640-h426/goumero4.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">Υπολείμματα
μεσαιωνικού κάστρου, μάλλον φράγκικου (με πιθανό Βυζαντινό παρελθόν), σε χαμηλό
ύψωμα της ορεινής Ηλείας, βόρεια από το Γούμερο. </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Το
κάστρο ταυτίζεται με το Βούμερο ή Γούμερο ή Βουνέρι που για πρώτη φορά
εμφανίζεται στο κατάλογο με τα φέουδα του 1377 και αργότερα του 1463. Δεν
υπάρχει η παραμικρή μνεία για το Γούμερο πριν από το 1377, οπότε μπορούμε να
υποθέσουμε ότι κατασκευάστηκε περί τα μέσα του 14ου αιώνα. </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Το
Χρονικόν του Σφραντζή αναφέρει ότι [το 1470] το Βουμερό είναι από τα κάστρα που
παρέδωσαν οι Ενετοί στους Τούρκους. </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Το
όνομα είναι πιθανότατα σλαβικής προέλευσης, αν και έχουν προταθεί και
ετυμολογίες από τη «Βρώμη» και το «Βρωμερόν» που μάλλον δεν ευσταθούν.</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Παλιότεροι
ερευνητές από τις αρχές του 2οου αιώνα (Παπανδρέου, Σφηκόπουλος) περιγράφουν το
κάστρο ως εξής: </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Συνολική
επιφάνεια περίπου 200 τμ. Ήταν στενόμακρο με μήκος 600 μέτρα και πλάτος που
κυμαινόταν από 8-10μ στη νοτιοανατολική πλευρά μέχρι 50 μέτρα στα
βορειοανατολικά. </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Υπάρχουν
ίχνη πύργου στην ανατολική πλευρά. Υπήρχαν επίσης ίχνη κτισμάτων και δεξαμενών
εντός της οχύρωσης.</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Ο
Antoine Bonn που το επισκέφθηκε το 1946 αναφέρει την ύπαρξη ενός καλοφτιαγμένου
εξωτερικού τείχους. </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Νεώτεροι
ερευνητές (συμπεριλαμβανομένου αυτών του Morea project στη δεκαετία του ‘90)
δεν βρήκαν τίποτα. Αυτό είναι λίγο περίεργο γιατί δεν είναι πολύ πιθανό να
ξεθεμελιώθηκαν εντελώς τα ερείπια που βρήκαν οι παλιότεροι. </span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Μια
πιθανή εξήγηση είναι το γεγονός ότι η περιοχή καλυπτόταν από πυκνό δάσος μέχρι
πρόσφατα. Μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 2007 όμως ο λόφος αποψιλώθηκε και κάποια
ίχνη του κάστρου είναι πλέον ορατά.</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: Anaktoria, serif;">Πηγές:</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Konstantinos
Kourelis, “MONUMENTS OF RURAL ARCHAEOLOGY MEDIEVAL SETTLEMENTS </span><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">ΙΝ</span><span style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">ΤΗΕ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">
NORTHWESTERN PELOPONNESE”, Presented to the Faculties of the University of
Pennsylvania in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of
Doctor of Philosophy, 2003, pp.272<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-size: large;">Antoine Bon,
1969, La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et
archéologiques sur la principauté d'Achaïe (1205-1430), Editions de Boccard,
pp.331,344</span><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US"><span style="font-family: Anaktoria, serif; font-size: large;">www.kastra.eu</span></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-68839844380513614192022-03-03T20:36:00.003+02:002022-03-03T20:36:36.666+02:00Χαρούλα Λαμπράκη, μια εξαιρετική φωνή με...Ηλειακή χροιά...<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiHCgv0CKnIHMKWHhuuUCRTnvsCjSZ_clqcnTMz4C4rGNtNHDIbB_3Gw2Dgo2WEtI3oGhuZRfHrTaR18HfPqe7bMEXBDrw2mw3cmyMz4rDTeT7iievJNo3MOK3xORGjq_V8bIk_wpcDhoKgwk-3xrOfXvFD9QAC2VFVI2Yqhf4gmDY6es4mXtQ0yMQ_=s1000" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="476" data-original-width="1000" height="190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiHCgv0CKnIHMKWHhuuUCRTnvsCjSZ_clqcnTMz4C4rGNtNHDIbB_3Gw2Dgo2WEtI3oGhuZRfHrTaR18HfPqe7bMEXBDrw2mw3cmyMz4rDTeT7iievJNo3MOK3xORGjq_V8bIk_wpcDhoKgwk-3xrOfXvFD9QAC2VFVI2Yqhf4gmDY6es4mXtQ0yMQ_=w400-h190" width="400" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Στις
5 Ιουνίου 1947 γεννήθηκε στον Κακόβατο της Ηλείας, ένα χωριό κοντά στη Ζαχάρω,
η Χαρούλα Λαμπροπούλου… Παιδί μιας φτωχής οικογένειας με τρεις αδελφές, στα
δεκαπέντε της ανέβηκε στην Αθήνα για αναζήτηση καλύτερης τύχης. Με τη
μεσολάβηση της θείας της, που γνώριζε τη μητέρα του Μπάμπη Μπακάλη, πέρασε από
ακρόαση από το γνωστό λαϊκό συνθέτη, ενώ λίγο μετά υπέγραψε συμβόλαιο
συνεργασίας με τις εταιρείες Columbia και His master’s voice.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Ο
Μπάμπης Μπακάλης έγινε ο καλλιτεχνικός της νονός, αλλάζοντάς της το επώνυμο από
Λαμπροπούλου σε Λαμπράκη, για να μη θεωρηθεί πως υπάρχει συγγένεια με τον
ισχυρό άνδρα της Columbia Τάκη Β. Λαμπρόπουλο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Η
φωνή της Χαρούλας Λαμπράκη ακούστηκε για πρώτη φορά σε δίσκο το 1963 σε ένα
τραγούδι του Μπάμπη Μπακάλη με τίτλο «Δεν σου μοιάζει καμιά». Εκεί η νεαρή
τραγουδίστρια σιγοντάρησε τον Βαγγέλη...<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> Περπινιάδη. Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε
δίσκο 45 στροφών Parlophone (GDSP 2855) έχοντας στην άλλη πλευρά το «Αχάριστο
κορμί» του Μπάμπη Μπακάλη και του Χρήστου Μίγκου με τον Βαγγέλη Περπινιάδη.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το
«Δεν σου μοιάζει καμιά» κυκλοφόρησε επίσης σε δίσκο 45 στροφών (με διαφορετικό
κωδικό Parlophone GDSP 2861) έχοντας στην άλλη όψη το «Η αγάπη δεν κοιτάζει τι
είσαι εσύ και τι είμαι εγώ» του Μπάμπη Μπακάλη και του Δημήτρη Γκούτη με τον
Πέτρο Αναγνωστάκη και την Μαριάννα. (Αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν το τραγούδι
βρίσκεται στους δυο δίσκους στην ίδια ή σε διαφορετική εκτέλεση).<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">To
«Δεν σου μοιάζει καμιά» συμπεριλήφθηκε στη συλλογή του Βαγγέλη Περπινιάδη
«Τραγούδια από τις 45 στροφές Νο 3» που κυκλοφόρησε το 2000 από τη Minos Emi.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το
1964 η λαϊκή ερμηνεύτρια ηχογράφησε το πρώτο τραγούδι της, σαν πρώτη φωνή
πλέον. Στις 4 Ιουνίου του ‘64 κυκλοφόρησε ένα δισκάκι 45 στροφών (His master’s
voice 7PG 3397) με δυο τραγούδια του Μπάμπη Δαλιάνη. Το πρώτο ήταν το «Δυο
φορές», με την Χαρούλα Λαμπράκη και τον Αντώνη Κλειδωνιάρη στα σεγόντα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">ο
1966, το «Δυο φορές» κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών σε νέα εκτέλεση με τη φωνή
της Γιώτας Λύδια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Στην
άλλη πλευρά του δίσκου η Χαρούλα Λαμπράκη σιγοντάριζε τον Θεόδωρο Σιναΐδη στο
τραγούδι «Μετανιωμένος γύρισα» του Μπάμπη Δαλιάνη, σε στίχους του Άκη Πάνου…<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Λίγο
μετά, στις 23 Ιουνίου του 1964, κυκλοφόρησε άλλο ένα τραγούδι του Μπάμπη
Δαλιάνη με τις φωνές της Χαρούλας Λαμπράκη και του Αντώνη Κλειδωνιάρη, με τίτλο
«Άσε με να σ’ αγαπάω». Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών Columbia
(SCDG 3452), έχοντας στην άλλη όψη το «Με πληγώνεις με πονάς» του Μπάμπη
Δαλιάνη με τον Πάνο Γαβαλά και την Ρία Κούρτη…<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">ogdoo.gr</span><o:p></o:p></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-76089078737612480022021-12-11T21:13:00.003+02:002021-12-11T21:14:28.702+02:00Ο Ήλειος πιλότος Σπύρος Καραβίδας από τη Βαρβάσαινα!<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi88fgHDxfKVaRmDCgXyjHrWSLO18VcppbFwSB6Q5_8Mqe8uGzKzvfch7sYZJuC9BIn1Xazd-CMbxnJdNAt8cxyj4I7t87OIMmW7KRX7TgqzH8AXwYWlNCvzblCbo4L6WUMNY5th1T0ZoSc_wZ5vEyDVGeLDOTgbiflw716Kxr-wbZ_yE72CmiIreyX=s865" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="865" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi88fgHDxfKVaRmDCgXyjHrWSLO18VcppbFwSB6Q5_8Mqe8uGzKzvfch7sYZJuC9BIn1Xazd-CMbxnJdNAt8cxyj4I7t87OIMmW7KRX7TgqzH8AXwYWlNCvzblCbo4L6WUMNY5th1T0ZoSc_wZ5vEyDVGeLDOTgbiflw716Kxr-wbZ_yE72CmiIreyX=w400-h278" width="400" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: large;">Ο Σπύρος Καραβίδας
ή Αμερικανιστί Spiros Karavedas καταγόταν από την Βαρβάσαινα. Υπηρέτησε στο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τμήμα αεροπορικών καταδρομών 58thFG και
πετούσε με ένα P-47D στο οποίο είχε ζωγραφίσει έναν εύζωνα που φώναζε «αέρα» και
το είχε ονομάσει "The Greek Guerilla" που σημαίνει: «Ο Έλληνας
Αντάρτης». Ο Καραβίδας πολέμησε στο μέτωπο του Νότιο-Δυτικού Ειρηνικού,
εκτελώντας αναρίθμητες αποστολές πολυβολισμού/βομβαρδισμού, εναντίον Ιαπωνικών
επίγειων στόχων.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">https</span><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">://</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">www</span><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">history</span><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">-</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">point</span><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Anaktoria",serif; mso-ansi-language: EN-US;">gr</span><span style="font-family: "Anaktoria",serif;">/</span><o:p></o:p></span></p><br /><p></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-48645220352268579742021-11-28T19:37:00.002+02:002021-11-28T19:37:07.291+02:00Abbey d' Isova (Αββαείο της Ίσοβας).<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikp83O_ZqAxG8659QS6nUJveZBADqFRGSVBj672o5dnuomLsPxHiJRVEJLBgQAwcU77MfhMbWJcThEqPgyiv-sPx9p2elA65bMPZ3sCkpRgXogbJOPz83sGiKHeT6vhIITsG_MevWNbbY/s2048/IMG_20211128_1256212.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikp83O_ZqAxG8659QS6nUJveZBADqFRGSVBj672o5dnuomLsPxHiJRVEJLBgQAwcU77MfhMbWJcThEqPgyiv-sPx9p2elA65bMPZ3sCkpRgXogbJOPz83sGiKHeT6vhIITsG_MevWNbbY/w640-h480/IMG_20211128_1256212.jpg" width="640" /></a></div><br /> <p></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-63880610407344297982021-11-01T21:07:00.002+02:002021-11-01T21:07:53.843+02:00Ο μεγάλος Ήλειος του κινηματογράφου, Σπύρος Σκούρας.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLvEzUcoSo24oANETBMT17jdUWREy1UpF_rWDiphb-M45Spti59xyO-jc0aGmtmLsKojBFWpD8WWv58w0vXbKNw5UTruNq0Epn5RSkKQDbOwsrmOBuP5F1ivfTq_v2tBrV1aVjbTUCVaY/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="400" data-original-width="600" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLvEzUcoSo24oANETBMT17jdUWREy1UpF_rWDiphb-M45Spti59xyO-jc0aGmtmLsKojBFWpD8WWv58w0vXbKNw5UTruNq0Epn5RSkKQDbOwsrmOBuP5F1ivfTq_v2tBrV1aVjbTUCVaY/w435-h289/image.png" width="435" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Ο Σπύρος Σκούρας γεννήθηκε στις 28
Μαρτίου 1893 στο Σκουροχώρι Ηλείας. Ο πατέρας του ήταν ένας φτωχός βοσκός, o
οποίος είχε να θρέψει ακόμη 9 παιδιά. Οι συνθήκες δεν προδιέγραφαν ένα λαμπρό
μέλλον για τον μικρό Σπύρο. Η μοίρα όμως είχε διαφορετικά σχέδια. Σε ηλικία
μόλις 7 ετών έφυγε μαζί με δύο από τα αδέρφια του, τον Κάρολο και τον Γιώργο,
για το Μιζούρι της Αμερικής, αποβλέποντας σε ένα καλύτερο μέλλον.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Τα πρώτα χρόνια στην Αμερική<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Τα τρία αδέρφια δυσκολεύτηκαν πολύ να
μάθουν τη γλώσσα και για να βγάλουν τα προς το ζην έκαναν κάθε είδους δουλειά.
Εργάστηκαν ως σερβιτόροι σε μπαρ και ξενοδοχεία και ζούσαν για αρκετό καιρό με
πολλές στερήσεις. Η μόνη τους διασκέδαση ήταν να πηγαίνουν κάθε Κυριακή στον
κινηματογράφο. Αγαπούσαν τόσο τη «μεγάλη οθόνη», που διέθεταν εκεί τις
ελάχιστες οικονομίες τους. Μειώνοντας στο ελάχιστο τα έξοδά τους και
δουλεύοντας μέρα-νύχτα κατάφεραν μέσα σε τέσσερα χρόνια να συγκεντρώσουν 3.500
δολάρια και σε συνεργασία με δύο ακόμη Έλληνες έφτιαξαν ένα δικό τους
κινηματογράφο, τον «Olympia». Σιγά-σιγά, άρχισαν να αγοράζουν και άλλες
κινηματογραφικές αίθουσες της περιοχής και μέσα σε λίγα χρόνια κατέληξαν να
κατέχουν το σύνολο των κινηματογράφων του Σεντ Λούις. Σε πολλούς από αυτούς, ο
Σκούρας, για να προσελκύσει περισσότερους πελάτες, έβαλε ορχήστρα να παίζει
μουσική κάτω από την οθόνη του βωβού σινεμά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το 1926 τα αδέρφια Σκούρα κατασκεύασαν το
«Ambassador», ένα τεράστιο κτιριακό συγκρότημα κινηματογράφων, το οποίο
πούλησαν μαζί με όλες τις άλλες αίθουσες που κατείχαν στη Warner Bros. Το
«Ambassador» ήταν ένα μεγαθήριο 17 ορόφων και θεωρείται προπομπός των
πολυ-κινηματογράφων. Με τα χρήματα που πήραν, αγόρασαν...<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> τις μετοχές της μικρής
και άγνωστης ακόμη «20th Century», την οποία κατάφεραν να συγχωνεύσουν με τη
μεγάλη κινηματογραφική εταιρεία «Fox», η οποία βρισκόταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας
και να δημιουργήσουν το σύγχρονο πλέον κολοσσό «20th Century Fox».<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">ο 1942, ο Σπύρος Σκούρας ανέλαβε την
προεδρία της. Από τότε, ξεκίνησε η ανοδική πορεία της εταιρείας, που έμελλε να
μείνει στην ιστορία για μερικές από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές παραγωγές.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το σινεμασκόπ του Σκούρα<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Εκείνα τα χρόνια, ο κινηματογράφος όμως
είχε να αντιμετωπίσει ένα καινούριο εχθρό, την τηλεόραση. Ο Σκούρας διέβλεψε
τον κίνδυνο και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να διατηρήσει την αίγλη
του σινεμά. Ήρθε σε επαφή με τον Γάλλο εφευρέτη Κρετιέν, που είχε δημιουργήσει
μια νέα τεχνοτροπία προβολής. Ο Σκούρας τον εμπιστεύτηκε, ρίσκαρε και αγόρασε
την αποκλειστικότητα και την ονόμασε «σινεμασκόπ».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Παρουσίασε τη νέα τεχνολογία, με την
πρωτοποριακή για τα μέχρι τότε δεδομένα ταινία «ο Χιτών». O πρόεδρος της
Metrogolden Mayer, μόλις έμαθε για την ενέργεια αυτή, αναφώνησε: «Πάει
τρελάθηκε ο Έλληνας!». Η ταινία όμως είχε τεράστια επιτυχία και οι θεατές
γύρισαν και πάλι στην αγκαλιά του σινεμά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Το 1963 γύρισε την «Κλεοπάτρα», με την
Ελίζαμπεθ Τέιλορ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Ήταν η ακριβότερη ταινία που είχε
γυριστεί μέχρι τότε και η δεύτερη ακριβότερη που γυρίστηκε ποτέ. Ωστόσο, λίγο
αργότερα, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, ο Σκούρας εγκατέλειψε την προεδρία
της 20th Century Fox και, μακριά από το μεγάλο πανί, μαράζωσε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Πολλοί υποστήριξαν ότι το κόστος της
«Κλεοπάτρας» έριξε έξω την εταιρεία και πως αυτή ήταν η αιτία που ο Σκούρας
εγκατέλειψε τη θέση του. Ό,τι και αν συνέβη, γεγονός είναι πως ο Σκούρας
κατάφερε να κάνει πράξη το αμερικανικό όνειρο και το όνομά του συγκαταλέγεται
μέχρι σήμερα στους «μεγάλους» του Χόλιγουντ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Όταν «την είπε» στον Σοβιετικό ηγέτη
Χρουστσόφ. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής
του στην Αμερική, ο Σκούρας ασπάστηκε τον αμερικανικό τρόπο ζωής και το
οικονομικό μοντέλο της δύσης. Το 1959, μάλιστα, δεν δίστασε να «τα ψάλει» στον
πανίσχυρο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Νικίτα Χρουστσόφ, όταν αυτός επισκέφτηκε
το Χόλιγουντ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Παρουσία του πανίσχυρου κομμουνιστή
ηγέτη, ο Σκούρας ύμνησε το «αμερικανικό όνειρο» και τον καπιταλισμό. «Εξαιτίας
του αμερικανικού συστήματος των ίσων ευκαιριών, είμαι αρκετά τυχερός ώστε να
βρίσκομαι στη θέση του διευθυντή της εταιρείας. Έτσι έχει γίνει και με
εκατομμύρια άλλους μετανάστες που πραγματοποίησαν τα όνειρά τους. Η Αμερική
οφείλει την ύπαρξή της στον καπιταλισμό», είπε μεταξύ άλλων ο Σκούρας στον
Χρουστσόφ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Οι νουθεσίες του δαιμόνιου Έλληνα έγιναν
μπροστά στην κάμερα και φυσικά έκαναν αμέσως τον γύρο του κόσμου.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Ο Σπύρος Σκούρας διατέλεσε πρόεδρος της
20th Century Fox για 20 ολόκληρα χρόνια και συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα
ονόματα της εποχής. Η Μέριλιν Μονρό τον αποκαλούσε «Papa Skouras» καθώς, όπως
λένε, βρήκε στο πρόσωπό του την πατρική φιγούρα, ενώ είχε στενές σχέσεις ακόμα
και με τον πρόεδρο Αϊζενχάουερ. Μετά την παραίτησή του από τη θέση του
προέδρου, διατήρησε τιμητικά τον τίτλο έως το τέλος της δεκαετίας του ’60.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Όταν εγκατέλειψε τον κινηματογράφο,
ασχολήθηκε με τη ναυτιλία μαζί με τον γιο του, τον Σπύρο Σκούρα τον νεότερο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Ο μεγιστάνας του Χόλιγουντ άφησε την
τελευταία του πνοή στη Νέα Υόρκη, στις 16 Αυγούστου του 1971, από καρδιακή
προσβολή.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Ο τάφος του βρίσκεται στον περίβολο της
εκκλησίας Αγία Σοφία, την οποία έχτισε ο ίδιος και τα αδέλφια του για να
εκπληρώσουν το τάμα που είχαν κάνει, όταν ξεκινούσαν το μεγάλο ταξίδι τους στην
Αμερική.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><o:p><span style="font-size: medium;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Anaktoria",serif;"><span style="font-size: medium;">Πηγή: Μηχανή του Χρόνου</span><o:p></o:p></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-55252800300407877642021-08-13T12:14:00.001+03:002021-10-04T22:48:07.459+03:00Οι διώξεις των σοφών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQf2zLVEIcn_6mefUGl9pUuK0ZZ5pB6D6YWeGOYiCdFJchijUCO-0UKSDcookNkrhKR6ojoAiyrTFPNbz0vU7ur47KuuglBUjtdCtiFwZyu7o8-XhZyUWVDCCENiX3kC2VNl1XjgFm2Ys/s923/Screenshot_1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="582" data-original-width="923" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQf2zLVEIcn_6mefUGl9pUuK0ZZ5pB6D6YWeGOYiCdFJchijUCO-0UKSDcookNkrhKR6ojoAiyrTFPNbz0vU7ur47KuuglBUjtdCtiFwZyu7o8-XhZyUWVDCCENiX3kC2VNl1XjgFm2Ys/w400-h253/Screenshot_1.jpg" width="400" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Είναι γνωστό τοις πάσι πως η
αρχαία ελληνική φιλοσοφία έθεσε τις βάσεις για την δημοκρατία, τις επιστήμες,
την διεύρυνση του νου κ.α. Μνημονεύεται διαρκώς από τους λαούς όλης της γης
και, είναι γεγονός, πως συνέβαλλε στην αποχώρηση του ανθρώπου από την αμάθεια
και την άγνοια, και την διείσδυσή του στην σκέψη και την πνευματική
καλλιέργεια. Για να φθάσει σε αυτό το σημείο πέρασε από μεγάλες δυσκολίες και
ανυπέρβλητα εμπόδια, αφού θα πρέπει να αναλογιστούμε την διάταξη του ελλαδικού
χώρου με τις πόλεις- κράτη που αυτό σημαίνει αυτομάτως και την διαφορετικότητα
μεταξύ των σε πολιτεύματα, αντιλήψεις και ιδέες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Η Αθήνα, κυρίαρχος δύναμη με
ότι αυτό συνεπάγεται, υπήρξε ανεκτική σε «νέες ιδέες» εν αντιθέσει με την
εσωστρεφή Σπάρτη που απαγόρευε δια σπάθης την φιλοσοφία. Η αντιμετώπιση της
δεύτερης κρίνεται ως τιμιοτέρα αυτής των Αθηνών, λόγω της ευθύτητας και της
ανάληψης της ευθύνης πως ο δρόμος που έπρεπε να χαράξει περνούσε μέσα από τα
όπλα και όχι μέσω του πνεύματος. Για την Αθήνα όμως τα πράγματα χαρακτηρίζονται
πιο περίπλοκα καθώς προείπαμε για την διαλλακτικότητα που επέδειξε προς τους
«σοφούς», όμως σε καμιά περίπτωση δεν διατείνονταν να παραμερίσει τις αξίες των
προγόνων για χάρη νέων ιδεών. Αυτό συνέβαινε και στις πόλεις-κράτη φίλα
προσκείμενες στην μεγάλη δύναμη της εποχής, αφού αποτελούσε παράδειγμα προς
μίμηση. Έτσι όταν τα πράγματα ξεπερνούσαν τα όρια που είχαν τεθεί, κατά το
δοκούν, καταδικάζονταν κάθε παρέκκλιση.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Ο σύγχρονος κόσμος θαυμάζει την
αρχαία ελληνική φιλοσοφία και τους εκπροσώπους της, όμως τα πράγματα ήταν τελείως
διαφορετικά από ότι φανταζόμαστε σήμερα. Το σύνολο των ανθρώπων στις
πόλεις-κράτη παρέμενε προσκολλημένο στις δεισιδαιμονίες, στον κατεστημένο
συντηρητισμό και στις καθημερινές απολαύσεις. Οι σοφοί δεν έχαιραν της
εκτίμησης των συμπολιτών τους, χλευάζονταν και αντιμετωπίζονταν με σκεπτικισμό.
Οι σοφοί απείχαν από την λατρεία στους θεούς και, για πρώτη φορά, εστίασαν στον
άνθρωπο. Επέκριναν διαρκώς τις θρησκευτικές αντιλήψεις της εποχής τους ως
καθαρά μυθολογικές και αφελείς και αναζητώντας την ουσία έρχονταν αντιμέτωποι
με καθιερωμένες δεισιδαιμονίες και το ιερατείο. Οι περισσότεροι ήταν άνθρωποι
εκκεντρικοί, μοναχικοί και αντικοινωνικοί. Ξεχώριζαν από τους υπολοίπους,<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;">
υπήρξαν ριζοσπαστικοί και, πολλές φορές, κατέληγαν σε συγκρούσεις με την
επίσημη πολιτεία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον διωγμό τους και σε πολλές
περιπτώσεις, τον θάνατό τους για τις ιδέες τους τις οποίες ακούμε σήμερα με
θαυμασμό, τις αντιγράφουμε και τις οικειοποιούμαστε στην καθημερινότητά μας.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Ο Πυθαγόρας, αρχικά, αφού
περιπλανήθηκε σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο στα πενήντα του χρόνια ίδρυσε την
δική του σχολή και συνελήφθη για αθεΐα και διαφθορά των νέων. Οδηγήθηκε σε δίκη
όπου έπεισε του δικαστές και αθωώθηκε. Συνέχισε να διδάσκει και η διδασκαλία
του ξεπέρασε τα όρια του ελληνικού χώρου με αποτέλεσμα να συρρέουν νέοι από
παντού. Η επιρροή των «Πυθαγορίων» εξελίχθηκε μεγάλη και στα πολιτικά πράγματα
και σε συνδυασμό με την μυστικοπάθεια που τους χαρακτήριζε, δημιούργησε την
βεβαιότητα στον λαό πως σχεδίαζαν ένα ολιγαρχικό καθεστώς. Ο λαός περικύκλωσε
την σχολή, σκότωσε τους περισσότερους και ο Πυθαγόρας διέφυγε για λίγο. Τον
ανακάλυψαν και τον σκότωσαν και αυτόν με αποτέλεσμα να είναι το τέλος της
διδασκαλίας που εστίαζε στην μετεμψύχωση και στην αρμονία των αριθμών.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Στον ίδιο τον Πυθαγόρα
αποδίδονται οι βασικές ιδέες της «θεωρίας» του «κόσμου» και της «κάθαρσης»,
ιδέες που συνέχουν τις δύο τάσεις της Πυθαγόρειας σχολής, την επιστημονική και
τη θρησκευτική.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτά συνέβησαν στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Έτερος φιλόσοφος που κυνηγήθηκε
από την συντηρητική κοινωνία ήταν Ο Αναξαγόρας από τις Κλαζομενές της Μικράς
Ασίας. Ήταν γιος του Ηγησίβουλου ή Εύβουλου και ανήκε σε πλούσιο και
αριστοκρατικό γένος. Σε ηλικία 20 ετών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, επιδιδόμενος
σε φιλοσοφικές σπουδές, όπου και έζησε εκεί επί 30 χρόνια. Σύμφωνα όμως με την
παράδοση κατηγορήθηκε για ασέβεια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη. Γενικά
ο Αναξαγόρας προσπάθησε να ανανεώσει την ιωνική φυσιολογία και να τη συνδυάσει
με τις πνευματικές κατακτήσεις του Παρμενίδη και του Εμπεδοκλή. Πιο
συγκεκριμένα , ο Αναξαγόρας θεωρούσε τον Νου ως υπέρτατο όν με αποτέλεσμα να
κατηγορηθεί για αθεΐα, το ιερατείο τον κυνήγησε αλλά ο Περικλής τον φυγάδευσε
στην Λάμψακο, εκεί όπου έζησε τον υπόλοιπο βίο του.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Ο Ζήνων ο Ελεάτης υπήρξε ένας
ακόμα που δεν άρεσαν τα λεγόμενά του και η διδασκαλία του στον προσκολλημένο
κόσμο της αρχαίας Ελλάδας. Προσωκρατικός φιλόσοφος που ο Αριστοτέλης τον
αποκαλούσε εφευρέτη της διαλεκτικής μεθόδου. Πνεύμα φιλελεύθερο αντιπαθούσε
κάθε μορφή τυραννίας, πράγμα που τον οδήγησε στον θάνατο από τον Νέαρχο τύραννο
της Ελέας της Κάτω Ιταλίας. Αποτέλεσε προσωπικό σύμβουλο του Περικλή και του
Καλλία έναντι αμοιβής. Επινόησε την διαλεκτική μέθοδο και ήταν υπέρμαχος των
ανταποδείξεων.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Ο Πρωταγόρας ο Αβδηρίτης,
υπήρξε ένας ακόμα που κατηγορήθηκε για αθεΐα και ασέβεια. Πατέρας της
Σοφιστικής και δάσκαλος του Περικλή, του Ευριπίδη, του Γοργία κ.α. Έστρεψε την
φιλοσοφία στο πρόβλημα της γνώσης. Δίδασκε πως ο άνθρωπος έπρεπε να
αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και ως ποιο σημείο μπορεί να φθάσει. Η
διδασκαλία του περί σχετικότητας της αλήθειας και περί υποκειμενικής αλήθειας
ήταν αυτή που εξόργισε το ιερατείο που τον κατηγόρησε για ασέβεια. Κατέστρεψαν
όλα τα συγγράμματά του και δόθηκε εντολή να συλληφθεί. Για να αποφύγει την
σύλληψη μπάρκαρε σε ένα πλοιάριο για Ιταλία, όμως βούλιαξε και ο Πρωταγόρας
πνίγηκε. Κατ’ άλλη εκδοχή το πλοιάριο βούλιαξε ο Αθηναϊκός στόλος που τον
κυνήγησε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Τέλος φθάνουμε στον μεγαλύτερο
φιλόσοφο της αρχαιότητας, που παρόλο δεν άφησε κανένα έργο πίσω του, η
διδασκαλία του κυμαίνεται μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Τα έργα των μαθητών
του και ιδιαίτερα του Πλάτωνα είναι αυτά που μας κάνουν γνωστή την διδασκαλία
του. Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι
όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί. Αναρίθμητοι
είναι οι μελετητές που έχουν ασχοληθεί με τον Σωκράτη, στους αιώνες που
ακολούθησαν το θάνατό του, πολλοί από τους οποίους είναι ιδιαίτερα φημισμένοι,
έτσι ώστε ο W.K.C. Guthrie να γράψει πως «στο τέλος ο καθένας έχει το δικό του,
ως ένα βαθμό Σωκράτη, που δεν είναι ίδιος ακριβώς με τον Σωκράτη κανενός
άλλου».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και
της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής, της Αντιοχίδος φυλής. Η μητέρα του,
Φαιναρέτη ήταν μαία,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γεγονός που
αποτέλεσε την έμπνευση για την ονομασία της διαλεκτικής φιλοσοφικής μεθόδου του
Σωκράτη σε «μαιευτική», γιατί όπως η μαία φέρνει στο κόσμο το νεογνό έτσι και ο
φιλόσοφος μέσα από το διάλογο δύναται να εκμαιεύει από τον συνομιλητή του την
αλήθεια. Η φτώχια του δεν του επέτρεψε να εκπαιδευτεί με αποτέλεσμα να δηλώνει
«αυτοδίδακτος»,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μιας λέξης δικής του
επινόησης για να δηλώσει πως ο ίδιος δίδαξε τον εαυτό του. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Για να φτάσει στην αρχή των
ηθικών εννοιών, ο Σωκράτης χρησιμοποίησε την επαγωγική συλλογιστική μέθοδο,
μέσω της οποίας σκόπευε να φτάσει στην εξαγωγή καθολικών συμπερασμάτων. Η μαιευτική
ήταν η μέθοδος διδασκαλίας , η οποία, σε συνδυασμό με τη χρήση της ειρωνείας,
αποτελούσε χαρακτηριστικό της σωκρατικής διδασκαλίας. Σύμφωνα με τη μέθοδο
αυτή, ο Σωκράτης κατά τις συζητήσεις του, προσποιούμενος την πλήρη άγνοια για
το θέμα που συζητούσε κάθε φορά, προσπαθούσε μέσα από ερωτήσεις να εκμαιεύσει
την αλήθεια από τον συνομιλητή του.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Εξαιτίας της τακτικής του να
αποκαλύπτει την άγνοιά τους για θέματα που υποτίθεται πως γνώριζαν καλά και
λόγω του υπεροπτικού βλέμματος που είχε, γρήγορα έγινε μισητός και αντιπαθής
στους Αθηναίους που για να απαλλαγούν από αυτόν τον κατηγόρησαν για διαφθορά
των νέων, ασέβεια και εισαγωγή νέων θεών. Στην δίκη του αποφασίστηκε θάνατος με
την κατάποση κώνειου ενώ ο ίδιος αντιπρότεινε την αθώωσή του και την τιμητική
ενίσχυση από το πρυτανείο. Οι μαθητές του του πρότειναν να δραπετεύσει, ο ίδιος
αρνήθηκε και πέθανε με την λήψη του δηλητήριου.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Σωκράτης αποτέλεσε το θύμα της μισαλλοδοξίας
και της αλαζονείας των ανθρώπων, της εξουσία και του ιερατείου που από τότε ελέγχει
τα πάντα. ¨όλα αυτά συνέβησαν στην Αθήνα της δημοκρατίας και του πολιτισμού.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Ο Δημόκριτος είχε κατηγορηθεί
ως μανιακός, ο Θαλής χλευάζονταν ως τεμπέλης και ανίκανος, ο Ξενοφάνης
κυνηγήθηκε από παντού ως ριζοσπαστικός και κατέληξε στην Ελέα όπου έκανε την
σχολή του, ο Αντιφών ο Αθηναίος καταδικάστηκε σε θάνατο, οι Κυνικοί φιλόσοφοι
κυνηγήθηκα, επίσης, αλλά την γλίτωσαν αφού το παρουσιαστικό τους περισσότερο
προκαλούσε οίκτο παρά φθόνο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Συμπεραίνουμε, λοιπόν, πως τα
πράγματα δεν υπήρξαν ρόδινα ούτε τότε, πως οι κοινωνίες παραμένουν ίδιες στο
πέρασμα του χρόνου. Ο λαός, επί των πλείστων, παραμένει προσκολλημένος στα
τετριμμένα και οιεσδήποτε αλλαγές αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό και
καχυποψία. Επίσης ανέκαθεν το ιερατείο έπαιζε σημαντικό οικονομικοπολιτικό ρόλο
και οποιαδήποτε αλλαγή την πολεμούσε με μανία. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι
ήρθαν σε σύγκρουση με τα κατεστημένα, έθιξαν συμφέροντα, προκάλεσα ρήξη στην
κοινωνική δομή και ώθησαν τον άνθρωπο να σκεφτεί. Αναπόφευκτο το τέλος τους,
κάθε ομοιότητα με την σημερινή εποχή αποτελεί απλά σύμπτωση!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Anaktoria, serif; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0Unnamed Road, Andritsena Krestena 270 62, Ελλάδα37.576507 21.767641737.358892503935849 21.492983496875 37.79412149606415 22.042299903125tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-54305833492366143492021-02-28T07:36:00.001+02:002021-02-28T07:36:38.390+02:00Ελλάδα, το έθνος-Φοίνικας που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. (Μέρος Β', Οι επαναστάσεις που προηγήθηκαν - Κροκόνδειλος Κλαδάς)<p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaBhiu19BxkpuS_8N4N5intOJPnP_Qb3CcKj7kLBpp5__3WAy5w7LZV5DxLPrCkws8ZgHXfmruJJIQKJnFLBvWmCu6Xi9v2aEJ4wZvt6SPMoM-IwnaTKyEPpXXVdQDKTI0WEgLz2QMsyk/" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" data-original-height="853" data-original-width="1280" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaBhiu19BxkpuS_8N4N5intOJPnP_Qb3CcKj7kLBpp5__3WAy5w7LZV5DxLPrCkws8ZgHXfmruJJIQKJnFLBvWmCu6Xi9v2aEJ4wZvt6SPMoM-IwnaTKyEPpXXVdQDKTI0WEgLz2QMsyk/" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το λάβαρο του Κανδά</td></tr></tbody></table><br /></p><p><span style="font-family: Alfios, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η
Βενετία όμως, επίσης εξαντλημένη από τον προηγηθέντα μακροχρόνιο πόλεμο,
ξεκαθάρισε τη θέση στον σουλτάνο, δηλώνοντας ότι ουδεμία σχέση είχε με το
κίνημα και ήταν μάλιστα πρόθυμη να βοηθήσει στην κατάπνιξη του.</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Ως
δείγμα καλής θέλησης απέναντι στον Μωάμεθ, ο Ενετός διοικητής της Κορώνης
Νικολό Κονταρίνι, συνέλαβε την σύζυγο και τα παιδιά του Κλαδά, τα οποία ο
Έλληνας επαναστάτης είχε αφήσει για ασφάλεια εκεί.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Κατόπιν
εξέδωσε προκήρυξη, με την οποία αποκήρυσσε τον Κλαδά. Οι Ενετοί δεν
περιορίστηκαν όμως σ’ αυτά, αλλά επικήρυξαν τον Κλαδά, δίνοντας αμοιβή 10.000
χρυσά νομίσματα σε όποιον παραδώσει στις ενετικές αρχές τον Κλαδά ζωντανό, για
να τον παραδώσουν κατόπιν στους Τούρκους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Έχοντας
ησυχάσει από την «ενετική» απειλή, ο Μωάμεθ αποφάσισε να καταστείλει μόνος τους
την εξέγερση.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Για
τον σκοπό αυτό διέταξε τον μπεηλέρμπεη Αλί Βούμικο να εκστρατεύσει κατά του
Κλαδά. Ο Αλί Βούμικος αφού συγκέντρωσε 6.000 επιπλέον άνδρες – οι πηγές δεν
αναφέρουν τον ακριβή αριθμό του στρατού του Βούμικου – κίνησε από τον Μυστρά
για τη Μάνη. Στις 16 Ιανουαρίου 1481 ο οθωμανικός στρατός εισέβαλε στη Μάνη και
επιτέθηκε κατά του πύργου του Τριγοφίλου.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Τον
πύργο υπεράσπιζαν τρεις μόνο στρατιώτες, ενώ εντός του είχαν βρει καταφύγιο και
16 άμαχοι, οι οποίοι φυσικά βοήθησαν στην άμυνα. Οι λιγοστοί Έλληνες
αντιστάθηκαν όσο μπόρεσαν, αλλά στο τέλος ο πύργος κυριεύθηκε και όλο όσοι
αιχμαλωτίστηκαν τεμαχίστηκαν σε μικρά – μικρά κομμάτια. Κατόπιν ο Βούμικος
κινήθηκε στα ενδότερα της Μάνης και προσέγγισε το Οίτυλο. Ο Κλαδάς όμως είχε
συγκεντρώσει τις δυνάμεις του και δεν δίστασε να δώσει μάχη εκ παρατάξεως με
τους αήττητους, έως τότε, Οθωμανούς. Προστατευμένοι στο ορεινό έδαφος, οι πεζοί
του Κλαδά, τοξότες στην πλειοψηφία τους, θέρισαν τους σπαχήδες του Βούμικου.
Έτσι όταν οι Στρατιώτες (ελαφροί ιππείς) τους Κλαδά αντεπιτέθηκαν, οι Τούρκοι
τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας πίσω τους 700 νεκρούς και άγνωστο αριθμό τραυματιών.
Ήταν η πρώτη νίκη των Ελλήνων έναντι του κατακτητή, από την άλωση της Πόλης.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Ταπεινωμένος
ο οθωμανικός στρατός σταμάτησε τη φυγή του, όταν έφτασε στα τείχη του Μυστρά.
Στο μεταξύ...<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"> οι Ενετοί,για άγνωστο λόγο, απέρριψαν την πρόταση του Μωάμεθ περί
παραδόσεως σε αυτόν της οικογενείας του Κλαδά, την οποία έστειλαν στη Βενετία,
όπου, όμως, έκλεισαν τα μέλη της στη φυλακή.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Παράλληλα
οι Ενετοί, για να είναι βέβαιοι ότι δεν θα δημιουργούνταν ζητήματα με τον
Μωάμεθ, αποφάσισαν να αποστρατεύσουν τους περισσότερους από τους Έλληνες
Στρατιώτες που είχαν στην υπηρεσία τους. Ένας από αυτούς ήταν ο Θεόδωρος
Μπούας. Ο Μπούας θυμωμένος από τους Ενετούς, εγκατέλειψε το Ναύπλιο, επικεφαλής
60 Στρατιωτών και ενώθηκε με τον Κλαδά, με τον οποίο όμως, κατόπιν, ήρθε σε
σύγκρουση, γεγονός που έβλαψε ανεπανόρθωτα τον αγώνα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Παρά
την συντριβή του στρατού, ο Μωάμεθ θύμωσε και ανέθεσε τη διοίκηση νέας στρατιάς
στον σαντζάκμπεη Αχμέτ, στον οποίο διέθεσε και επίλεκτους γενίτσαρους και
άτακτους αζάπηδες. Η οθωμανική στρατιά εμφανίστηκε στην Πελοπόννησο το επόμενο
έτος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Στις
16 Φεβρουαρίου 1481 ο Αχμέτ είχε στρατοπεδεύσει στον Μυστρά, έχοντας
συγκεντρώσει τουλάχιστον 10.000 άνδρες. Από την άλλη πλευρά η θέση του Κλαδά
εξασθενούσε. Πρώτα από όλα την επανάσταση έβλαψε ιδιαιτέρως η διαμάχη μεταξύ
του Κλαδά και του Μπούα και η αποχώρηση του τελευταίου από τη Μάνη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Αλλά
και η στάση της Βενετίας είχε επηρεάσει πολλούς επαναστάτες, οι οποίοι έβλεπαν
αδύνατη την επιτυχία τους χωρίς τη βοήθεια μιας ξένης δύναμης. Έτσι σιγά – σιγά
πολλοί εγκατέλειπαν τον Κλαδά. Ο Αχμέτ παρόλα αυτά δεν αποτόλμησε επίθεση, παρά
μόνο στις 4 Απριλίου, όταν κατέπλευσε στα ύδατα της Μάνης και μια τουρκική
γαλέρα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Η
εμφάνιση της έριξε ακόμα περισσότερο το ηθικό των επαναστατών, με συνέπεια να
μειωθεί ακόμα περισσότερο ο στρατός του Κλαδά. Ο τελευταίος μπορούσε πλέον να
στηρίζεται αποκλειστικά στους δικούς του Στρατιώτες, και στους «ζαγραδόρους»
(παραστάτες των εφίππων) πεζούς του.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Με
τις δυνάμεις αυτές δεν μπορούσε καν να διανοηθεί να αντιμετωπίσει τον Αχμέτ
μπέη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Ο
Τούρκος όμως έκανε το λάθος να διαχωρίσει τις δυνάμεις του και να επιτεθεί μόνο
με 2.000 γενιτσάρους και ιππείς κατά του χωριού Καστανιά. Ο Κλαδάς αντεπιτέθηκε
στο τουρκικό αυτό σώμα, παρά το γεγονός ότι ακόμα και απέναντι σε αυτό οι
δυνάμεις του υστερούσαν δραματικά σε αριθμό, και κατόρθωσε να το νικήσει.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Οι
Τούρκοι εκτόξευσαν και νέες επιθέσεις. Η μάχη στο χωριό μαίνονταν για ένα
ολόκληρο μερόνυχτο. Στο τέλος οι λιγοστοί Έλληνες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Βρέθηκαν όμως αποκλεισμένοι από παντού, καθώς ένα ακόμα τουρκικό σώμα, με
επικεφαλής τον μπέη της Καλαμάτας, είχε κινηθεί στα νώτα των Ελλήνων.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Ακολούθησε
πανικός και ο επαναστατικός στρατός διαλύθηκε. Οι περισσότεροι πάντως άνδρες
του διασώθηκαν, αφού κατόρθωσαν διασπάσουν τον τουρκικό κλοιό με μια
απελπισμένη έφοδο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Ανάμεσα
στους διασωθέντες ήταν και ο Κλαδάς, ο οποίος κατόρθωσε να ανασυγκροτήσει ένα
σώμα 50, μόλις ανδρών. Οι υπόλοιποι Μανιάτες έσπευσαν προς τα χωριά τους για να
τα υπερασπιστούν από τους Τούρκους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Τις
επόμενες μέρες η στρατιά του Αχμέτ προέλασε χωρίς να αντιμετωπίζει οργανωμένη
αντίσταση. Πολλά χωριά ξεθεμελιώθηκαν και οι κάτοικοι ανασκολοπίστηκαν. Ο
Κλαδάς στο μεταξύ, πολιορκήθηκε με τους λιγοστούς άνδρες τους σε έναν πύργο.
Για καλή του τύχη όμως είχαν φτάσει εκείνες τις μέρες στη Μάνη τέσσερις (κατ’
άλλους τρεις) γαλέρες του βασιλιά της Σικελίας Φερδινάνδου, φανατικού εχθρού
των Τούρκων. Επικεφαλής δε του στολίσκου ήταν ένας καλός φίλος του Κλαδά, ο
επιλεγόμενος Γιάγκος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Αυτός
βλέποντας τη δυσχερή θέση του Κλαδά έστειλε μήνυμα, προτείνοντας του να
επιβιβαστεί με τους άνδρες του στα πλοία. Ο Κλαδάς, που δεν είχε άλλωστε και
άλλη επιλογή, δέχθηκε. Πριν όμως αποχωρήσει αποφάσισε να δώσει μια τελευταία
μάχη με τον Αχμέτ. Έτσι το βράδυ της 12ης προς 13ης Απριλίου 1481, οι Έλληνες
επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά κατά των πολιορκητών Τούρκων και κατάσφαξαν πολλούς
από αυτούς, μέσα στη σύγχυση και στον πανικό που προκλήθηκε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Αμέσως
μετά διέσχισαν τις τουρκικές θέσεις και έσπευσαν στο Πόρτο Κάγιο, εκεί όπου
είχαν αγκυροβολήσει οι ιταλικές γαλέρες. Την επομένη επιβιβάστηκαν σε αυτές και
αναχώρησαν για τη Νεάπολη της Ιταλίας. Εκεί ο Κλαδάς υπηρέτησε τον Βασιλιά
Φερδινάρδο και σε μια εκστρατεία του στην Βόρεια Ήπειρο ξαναύψωσε το λάβαρο της
Επανάστασης, η εκστρατεία απέτυχε, ο Κλαδάς έπεσε στα χέρια των Οθωμανών και
βρήκε μαρτυρικό θάνατο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Ωστόσο
ο Κροκόνδειλος Κλαδάς παρότι δεν έμελλε να δει την αυγή της ελευθερίας
είχε την τιμή να είναι ο πρώτος που
ύψωσε την σημαία της επανάστασης. Η Ιστορία του οφείλει μεγαλύτερο μερίδιο
αναγνώρισης ως πραγματικού πρωτεργάτη για τον μελλοντικό ξεσηκωμό του Γένους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Πηγές:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Σάθας
Κωνσταντίνος, Τουρκοκρατούμενη Ελλάς 1453 - 1821<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Ελληνικές
Επαναστάσεις, Παντελής Καρύκας<o:p></o:p></span></span></p>
<span style="font-family: Alfios, serif; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">Στρατιωτική
Ιστορία, Κροκόδειλος Κλαδάς: Η ηρωική του δράση στη Μάνη και τη Χιμάρα, Βαρσάμη
Δ., τεύχος 1</span></span>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-48240843479817196922021-02-20T20:25:00.002+02:002021-02-20T20:25:33.230+02:00Ελλάδα, το έθνος-Φοίνικας που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. (Μέρος Β', Οι επαναστάσεις που προηγήθηκαν) <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJGoPZqVtWmnDSiygYd4t5sToqbGL41QeBVcFfLFuG74czakg1gaRKfQSkgFOUNkngQHkbI35hTCYfmEHdWG44p6fL25z3vUiS8H9DC8ofoadwM6q81uL0bemb5DVMeZmGdG2V1qVts1o/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="301" data-original-width="280" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJGoPZqVtWmnDSiygYd4t5sToqbGL41QeBVcFfLFuG74czakg1gaRKfQSkgFOUNkngQHkbI35hTCYfmEHdWG44p6fL25z3vUiS8H9DC8ofoadwM6q81uL0bemb5DVMeZmGdG2V1qVts1o/w372-h400/image.png" width="372" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Η
επανάσταση του ΄21 προκάλεσε κοσμοϊστορικό γεγονός για τα δεδομένα της εποχής.
Η "Ιερή Συμμαχία", με πρωτεργάτη τον δαιμόνιο Αυστριακό Μέτερνιχ, και
η πολιτισμένη τότε δυτική Ευρώπη δεν ήθελαν, και δεν διανοούνταν, πως θα
αλλάξει ο πολιτικός χάρτης της, νωπά τα Ναπολεόντεια γαρ. Η "ανεκτική και
δημοκρατική" οθωμανική αυτοκρατορία ήταν πηγή μεγάλων συμφερόντων για
όλους και δεν είχαν την βιάση για κερματισμό της. Η επανάσταση του 1821 δεν
ήταν η πρώτη που ξέσπασε από τους Έλληνες ενάντια στην τούρκικη σκλαβιά.
Δεκάδες, εάν όχι εκατοντάδες επαναστάσεις έχουν καταγραφεί καθ’ όλη την
διάρκεια της οθωμανικής κατοχής, άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο επιτυχημένες.
Η δίψα των Ελλήνων για την ανάκτηση της προγονικής ελευθερίας και δόξας δεν
ήταν δυνατόν να πνιγεί στο αίμα που έχυνε στην ιερή ελληνική γη το τούρκικο
γιαταγάνι. Κι όταν ήρθε πλέον το πλήρωμα του χρόνου, μια χούφτα αγράμματων και
ταπεινών πολεμιστών αποτίναξε τον βάρβαρο δυνάστη από κάθε σημείο της υπόδουλης
πατρίδας, ζωντανεύοντας στο πέλαγος του Αιγέα τις νέες Σαλαμίνες, και στις
αδιάβατες κορφές της Πελοποννήσου την κλεφταρματολίτικες Θερμοπύλες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Όπως
έλεγε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μοριά: «Το Γένος ποτέ δεν
υποτάχτηκε στον σουλτάνο. Είχε τα πάντα: το βασιλιά του, το στρατό του, τα
κάστρα του. Βασιλιάς του, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Στρατός του, οι Αρματολοί κι
οι κλέφτες. Κάστρα του, η Μάνη και το Σούλι».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Οι
Έλληνες πολέμησαν επί 4 αιώνες με τεράστιες απώλειες, όπως είχαν καθήκον και
υποχρέωση να πράξουν. Υποχρέωση απέναντι στην μακραίωνη παράδοση του Γένους
τους και καθήκον έναντι στην αλυσοδεμένη Πατρίδα. Εβδομήντα τέσσερις
επαναστάσεις έχουν καταγραφεί κατά της οθωμανικής τυραννίας, πράγμα που με απλά
μαθηματικά σημαίνει, ότι κάθε τετραετία, επί 400 χρόνια, οι Έλληνες έπαιρναν τα
όπλα!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Μερικά
σημαντικά από αυτά τα κινήματα είναι τα εξής:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1463:
Δέκα χρόνια μόνο μετά την άλωση της Πόλης, σημειώνεται επαναστατικό κίνημα σε
Σπάρτη, Λακεδαίμονα και Αρκαδία με επικεφαλής τους Πέτρο Μπούα και Μιχαήλ
Ράλλη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1479:
Κίνημα στη Μάνη από τον Κορκόδειλο Κλαδά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1481:
Επαναστατεί η Χιμάρα και η Αυλώνα με αρχηγούς τον Κλαδά και τον Ιωάννη
Καστριώτη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1496,
1499: Επανάσταση σε Ήπειρο, Στερεά...<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"> και Πελοπόννησο με υποκίνηση του Καρόλου Η’.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1532:
Επανάσταση σε Κορώνη και Πάτρα με αρχηγούς τον Νικόλαο Μαμωνά-Παλαιολόγο, τον
Μιχαήλ Καλόφωνο και άλλους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1571:
Επανάσταση σε Πελοπόννησο, Στερεά, Μακεδονία και Αιγαίο μετά την καταστροφή του
τουρκικού στόλου στη Ναύπακτο από τους ενωμένους στόλους της Ευρώπης.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1612:
Επανάσταση στα Γιάννενα από τον ηρωικό Δεσπότη Τρίκκης Διονύσιο τον
«Σκυλόσοφο».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1684:
Οι Έλληνες ξεσηκώνονται στο πλευρό των Ενετών και ελευθερώνουν τον Μοριά. Η
ελευθερία αυτή θα κρατήσει μέχρι το 1715, αν και στην πραγματικότητα καμιά
ελευθερία δεν υπήρχε αφού οι Ενετοί αποδείχτηκαν κατώτεροι των προσδοκιών.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1770:
Κατά τα Ορλωφικά, όλη η Ελλάδα ξεσηκώνεται απ’ άκρη σε άκρη. Μετά την προδοσία
της επανάστασης, οι τουρκικές αρχές προέβησαν σε φρικτές σφαγές εις βάρος
Ελλήνων χριστιανών.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">1778-1793:
Ο «πειρατής» Λάμπρος Κατσώνης κυριαρχεί στο Αιγαίο και προξενεί στον τουρκικό
στόλο τεράστιες καταστροφές. Το τέλος του είναι άδοξο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Πολλές
άλλες μικρότερες έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της οθωμανοκρατίας και δεν
αναφερόμαστε στις καθημερινές μικρομάχες της κλεφτουριάς, πράγμα που
αποδεικνύει περίτρανα το ανυπότακτο πνεύμα του ελληνισμού. Τετρακόσια ολόκληρα
χρόνια, δηλαδή δεκαπέντε σχεδόν γενιές μαύρης σκλαβιάς υπέφεραν οι Έλληνες, μα
ποτέ δεν υποτάχθηκαν στον Σουλτάνο όπως μαθαίνουν στα παιδιά μας οι σύγχρονοι
γενίτσαροι της υποταγής και του αφελληνισμού.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Θέτοντας
τα πράγματα σε μια σωστή χρονολογική σειρά, όσον αφορά την δραστηριότητα των
Ελλήνων εναντίων του οθωμανικού ζυγού, θα πρέπει να ανατρέξουμε πολύ πριν το
1821 που αποτελεί το σημείο αναφοράς του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Πριν,
λοιπόν την έναυση του φιτιλιού στον Μοριά στις 24 Μαρτίου, υπήρξαν και άλλες
επαναστάσεις, άλλες μικρότερες και άλλες με πιο μεγάλη αντίσταση έναντι του
οθωμανού δυνάστη. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Μια
από αυτές, η πρώτη - και σημαντικότερη - χρονολογικά, έλαβε χώρα στις 9 του
Οκτώβρη του έτους 1479 και είναι απορίας άξιο το σθένος των επαναστατών, με
πρωτεργάτη τον Κροκόνδειλο Κλαδά, αφού είναι μόλις λίγα χρόνια μετά την
ολοκληρωτική επικράτηση της πανίσχυρης Οθωμανικής, πολεμικής μηχανής.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Για
να έχουμε μια καλύτερη εικόνα θα πρέπει να γνωρίσουμε τι εστί Κροκόνδειλος
Κλαδάς. Ο Κροκόνδειλος ή Κροκόδειλος ή Ακροκόδυλος ήταν γιος του Θεόδωρου
Κλαδά, αξιωματικού των Παλαιολόγων δεσποτών του Μυστρά. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η εύρεση της οικογένειας Κλαδά εμφανίζεται σε
αναφορές στον Μυστρά. Πολλοί ισχυρίζονται πως η καταγωγή είναι από τη Ήπειρο
(λόγω δισύλλαβου ονόματος που μάλλον καταρρίπτεται αφού σε αναφορές στο
δεσποτάτο διαφαίνεται πως είναι προσωνύμιο), αλλά δεν είναι η καταγωγή που μας
ενδιαφέρει τόσο, όσο η δραστηριότητα που επέδειξαν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Ο
γόνος που μας ενδιαφέρει είναι ο Κροκόνδειλος ο οποίος γεννήθηκε, περίπου, το
1425 και όταν ανδρώθηκε ακολούθησε την παράδοση της οικογένειας και έγινε
"Στρατιώτης". Φήμες που κυκλοφορούν διάσπαρτες, χωρίς να
επιβεβαιώνονται, λένε πως υπήρξε μαθητής του Πλήθωνος Γεμιστού. Ως
"Στρατιώτης" έζησε την κατάκτηση του Μοριά και για λίγα χρόνια έζησε
μακριά από τα όπλα, όντας υπόδουλος για περίπου 3 χρόνια. Η κατάκτηση του Μοριά
επετεύχθη το 1460 ύστερα από δύο εκστρατείες του ίδιου του σουλτάνου Μωάμεθ Β'
του Πορθητή, στα 1457/1458 και στα 1459/1460, οι οποίες προκάλεσαν τεράστιες
απώλειες σε πληθυσμό., αναγκάζοντας τους δεσπότες Θωμά και Δημήτρη Παλαιολόγο
να παραδώσουν όλη την χερσόνησο. Το 1463, όμως, η Βενετία κηρύσσει τον πόλεμο
στην Οθωμανική αυτοκρατορία και ο Κλαδάς έλαβε μέρος ως επικεφαλής σημαντικού
σώματος ενόπλων. Οι διακρίσεις του μεγάλες αλλά χωρίς αντίκρισμα αφού η Ενετοί
υπογράφουν συνθήκη, το 1479, με τον Σουλτάνο και ο Κλαδάς μένει μετέωρος
ανάμεσά τους. Δεν αποδέχτηκε την ειρήνη και στις 9 Οκτωβρίου του 1479,
επικεφαλής στρατιωτικού σώματος 16000 (!!) ανδρών άφησε την Κορώνη και βάδισε
προς τη Μάνη, υψώνοντας το λάβαρο του, σημαία γαλάζια με ολόλευκο σταυρό στη
μέση, πλάι στην κόκκινη πολεμική σημαία των Παλαιολόγων με τον δικέφαλο αετό.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Χιλιάδες
Έλληνες έσπευσαν με ενθουσιασμό να καταταγούν στον επαναστατικό στρατό του
Κλαδά, για να ενισχύσει τη θέληση του λαού, αλλά και για να εξαναγκάσει, ίσως
τους Ενετούς να ξαναρχίσουν τον πόλεμο με τους Τούρκους, κήρυττε δημόσια ότι
ενεργεί με τη σύμφωνη γνώμη της Βενετίας. Για του λόγου του αληθές είχε υψώσει
δίπλα στις ελληνικές σημαίες και αυτή του Αγίου Μάρκου.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Έχοντας
συγκεντρώσει αρκετούς άνδρες ο Κλαδάς κινήθηκε αρχικά προς απελευθέρωση των
οχυρών της Μάνης, τα οποία οι Ενετοί είχαν παραχωρήσει στους Τούρκους. Με
μεγάλο ενθουσιασμό οι Έλληνες ρίχθηκαν στους Τούρκους και τους κατανίκησαν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: large;">Όλα
τα ελεγχόμενα από τους Τούρκους οχυρά στην ευρύτερη περιοχή της Μάνης,
κυριεύτηκαν.Οι νίκες αυτές προκάλεσαν ρίγη ενθουσιασμού στους Έλληνες, αλλά και
τρόμο στον σουλτάνο.Βέβαια, ο μεγάλος φόβος του Μωάμεθ ήταν ότι η Βενετία
βοηθούσε την εξέγερση. Εκείνη την εποχή οι Τούρκοι πολεμούσαν σκληρά και σε
άλλα μέτωπα, στην Ανατολία, κατά τουρκομανικών φύλων, στην Αίγυπτο κατά των
Μαμελούκων και στην Μεσοποταμία, κατά των Περσών. Άρα η έκρηξη νέου
τουρκοβενετικού πολέμου θα ήταν άκρως επιζήμια, ίσως και μοιραία για την
οθωμανική κυριαρχία.</span><o:p></o:p></span></p><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: medium;"></span></span><p></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-91900825981266754732021-02-19T20:56:00.003+02:002021-12-26T21:15:37.439+02:00Επικούριος Απόλλωνας. Βίντεο του 1964 από τον Jean-Daniel Pollet.<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Οφείλω να ομολογήσω πως η Ολυμπία
και ο Επικούρειος είναι τα δυο μέρη που, όσες φορές και αν τα επισκεφτώ, μου
προκαλούν την ίδια συγκίνηση την οποία ποτέ δεν μπόρεσα να εξηγήσω. Μια
ακατανόητη τάση διαπερνά τον νου μου και το κορμί μου και η επιθυμία για ένα
φανταστικό ταξίδι στον χρόνο γίνεται όλο και μεγαλύτερη…<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Είναι το πρώτο φιλμ για το ναό του
επικούρειου Απόλλωνα που, κατά πολλούς, έχτισε ο Ικτίνος στην κορυφή ενός
βουνού. Ο ναός είναι κτισμένος κυρίως με ασβεστολιθική πέτρα και είναι χωρίς το
άγαλμα του θεού Απόλλωνα. Ο σκηνοθέτης (Jean-Daniel Pollet) μαγεύτηκε και είπε
ότι αυτός ο ναός υπήρξε το κέντρο του κόσμου για κείνον. Έτσι λοιπόν τον
κινηματογράφησε με ρυθμό ιερής τελετουργίας και το αποτέλεσμα αντάμειψε τις
προσπάθειες του.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: 26.6667px;"><br /></span></span><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/9RWk0rcj1uU" width="320" youtube-src-id="9RWk0rcj1uU"></iframe></div><p></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-15507740913332763352021-02-07T19:35:00.000+02:002021-02-07T19:35:24.295+02:00Εντυπωσιακό ντοκιμαντέρ στη Μονή Βελανιδιάς.<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin6y0i3YJO-Cwf6UBD526z8YM9pePVWHTBi9dek2ydEH1349QAjDU-eYsOp7xYQPatCdl5ryFJ5pvfYytdeJgkMHqfd8XCuPdOyKkr1TW8kJ2QFdbc0vZWX0lZRaMUj8ttgsJHjfmzD2g/s758/GIRISMATA-VELANIDIA-9-1.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="505" data-original-width="758" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin6y0i3YJO-Cwf6UBD526z8YM9pePVWHTBi9dek2ydEH1349QAjDU-eYsOp7xYQPatCdl5ryFJ5pvfYytdeJgkMHqfd8XCuPdOyKkr1TW8kJ2QFdbc0vZWX0lZRaMUj8ttgsJHjfmzD2g/s400/GIRISMATA-VELANIDIA-9-1.jpg" width="400" /></a><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Μέχρι σήμερα
έχουμε δει αρκετά ντοκιμαντέρ, αλλά και ταινίες να γυρίζονται για τη συμπλήρωση
200 χρόνων φέτος από την Επανάσταση του 1821. Όμως, αυτό που συμβαίνει από χθες
στη Μονή Βελανιδιάς είναι εντελώς ξεχωριστό, καθώς τα γυρίσματα
πραγματοποιούνται σε «πραγματικές συνθήκες», με τα όπλα και τις στολές να είναι
εκείνης της εποχής. Παράλληλα, συμμετέχουν μέλη συλλόγων ιστορικής αναβίωσης,
καθώς και συλλόγων του νομού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Να
υπενθυμίσουμε ότι το ντοκιμαντέρ, που είναι αφιερωμένο στην Επανάσταση στο
Μοριά, θα δημιουργήσει το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, ενώ τα γυρίσματα στη
Μεσσηνία θα διαρκέσουν μέχρι και αύριο Κυριακή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Στόχος του
Πολεμικού Μουσείου είναι το ντοκιμαντέρ να είναι έτοιμο στα τέλη Μαρτίου με
αρχές Απριλίου, ενώ θα έχει διάρκεια μιας ώρας και θα δοθεί σε τηλεοπτικό
κανάλι για προβολή...<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Ένωση
Ξενοδόχων Μεσσηνίας<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Στο μεταξύ,
με παρέμβασή της η Ένωση Ξενοδόχων Μεσσηνίας χαιρετίζει την παραγωγή
ντοκιμαντέρ για την Επανάσταση στο Μοριά. Όπως σημειώνεται: «Η πρωτοβουλία του
Πολεμικού Μουσείου για την παραγωγή ντοκιμαντέρ για την Επανάσταση στον Μοριά,
τα γυρίσματα του οποίου ήδη πραγματοποιούνται στη Μεσσηνία, στο πλαίσιο του
εορτασμού για τα 200 χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία , αποτελεί εξαιρετική
ευκαιρία για την ανάδειξη της ιστορικής ταυτότητας της περιοχής, στοιχείο
χρήσιμο για τον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Στεκόμαστε
αρωγοί στην προσπάθεια που θα αναβιώσει τους πολεμιστές και τις συνθήκες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της ιστορικής αυτής περιόδου, καθώς, όπως
ανακοινώθηκε, θα χρησιμοποιηθούν χώροι της Επανάστασης και μέλη Συλλόγων
Αναβιωτών από όλη την Πελοπόννησο, οι οποίοι θα είναι ενδεδυμένοι με ρούχα
εποχής, θα χρησιμοποιούν κανονικό οπλισμό του 1821 και θα δρουν σε πραγματικές
συνθήκες της τότε εποχής.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Θεωρούμε ότι,
σε χαλεπούς καιρούς όπως αυτοί που διανύουμε, κάθε στοιχείο που μπορεί να
λειτουργήσει ως πρόσθετος πόλος έλξης επισκεπτών, είναι απόλυτα χρήσιμο στην
προσπάθεια που καταβάλλουμε για τη διατήρηση του μεγαλύτερου δυνατού μεριδίου
της εγχώριας και ξένης τουριστικής αγοράς. Επιπροσθέτως, η συγκεκριμένη
πρωτοβουλία, πέρα από το διδακτικό της περιεχόμενο, ακόμα και για το γηγενή
πληθυσμό, αναμένεται να ανταποκριθεί στην αναζήτηση επισκεπτών με ποιοτικά
χαρακτηριστικά, στα οποία η Μεσσηνία, λόγω του πλούσιου πολιτιστικού της
αποθέματος, μπορεί επάξια να ανταποκριθεί.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Συγχαίρουμε
τον πρόεδρο του Πολεμικού Μουσείου, Αναστάσιο Λιάσκο, ο οποίος λόγω της
προηγούμενης επιτυχημένης θητείας του σε καίριες κυβερνητικές θέσεις στον τομέα
του Τουρισμού, γνωρίζει και μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην τουριστική
ανάπτυξη της περιοχής μας μέσω της αξιόλογης πρωτοβουλίας που ο ίδιος και οι
συνεργάτες του ανέλαβαν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Η Ένωση
Ξενοδόχων Μεσσηνίας, στο πλαίσιο προβολής και διαφήμισης της περιοχής,
βρίσκεται σε συνεχή συνεννόηση με τον κ. Λιάσκο, καθώς και με την
αντιπεριφερειάρχη Πελοποννήσου, Άννα Καλογεροπούλου, για τη διερεύνηση δυνατοτήτων
ανάληψης στο μέλλον ανάλογων προωθητικών ενεργειών για την προσέλκυση πελατών
από την εγχώρια και τη διεθνή τουριστική αγορά».<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt;">Πηγή: </span><span style="font-size: 24px; text-align: left;"><span style="font-family: Alfios, serif;">https://www.tharrosnews.gr/</span></span></p></div>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-85083480873818372042021-02-04T21:21:00.007+02:002021-02-04T21:22:37.608+02:00Ελλάδα, το έθνος-Φοίνικας που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. (Μέρος Α')<p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK9lC7psLJmi7rcspiy6a-vV2NzcSxwwxYevqhwJjw0BaFaksUkgzHuBMCAb58HzFDduMu_lDV6n9bzrNUKSIcmzJ3h_kCOVUc1hNgpdDOomy6lg33-zpLQnsGCYSo8Oa8iqhuEEmG4xk/s750/phoenix_by_sandara-d4o2ewx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="624" data-original-width="750" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK9lC7psLJmi7rcspiy6a-vV2NzcSxwwxYevqhwJjw0BaFaksUkgzHuBMCAb58HzFDduMu_lDV6n9bzrNUKSIcmzJ3h_kCOVUc1hNgpdDOomy6lg33-zpLQnsGCYSo8Oa8iqhuEEmG4xk/s320/phoenix_by_sandara-d4o2ewx.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η αναγέννηση της Ελλάδος μέσα από τις σταχτες της ως άλλος Φοίνικας.<br /><br /></td></tr></tbody></table></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Βασιζόμενος σε μία παλαιότερη
επιθυμία μου όσον αφορά τα 200 χρόνια από την εξέγερση του έθνους επέλεξα αυτή
τη χρονική στιγμή για να ρίξω φως, κατά την ταπεινή μου άποψη, σε ορισμένα
σκοτεινά σημεία του Ελληνισμού και να κατανοήσουμε καλύτερα πώς φτάσαμε να
πέσει το πρώτο βόλι. Το άρθρο μου αυτό έχει ξεκινήσει το 2017 με σκοπό κάποια
στιγμή να δημοσιοποιήσω αυτά που έχω στο μυαλό μου όσον αφορά, πάντα το 1821. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Η Ελλάδα από το 146 π.χ. μετά τη
μάχη της Λευκόπετρας και την υποδούλωση της στους Ρωμαίους διανύει 1967 χρόνια
μέσα στο Έρεβος, την ανυποληψία, την βίαιη απόξυρση των θρησκευτικών πιστεύω,
στην ανέχεια, στην απαγόρευση εκπαίδευσης και σε πολλά άλλα οδήγησαν έναν
περήφανο λαό - έστω και σαν πόλεις-κράτη - ο οποίος έδωσε το φως του σε όλη την
ανθρωπότητα, να ζήσει στον ελληνικό προθάλαμο του Μεσαίωνα και να κινδυνεύσει
να χάσει την ταυτότητά του. Αν κάτι το απέτρεψε αυτό δεν ήταν άλλο από τις βάσεις
που είχαν θέσει οι πρόγονοί μας μέσα από έναν ισχυρό πολιτισμό που πάνω σε
αυτόν στηρίχθηκαν νεότεροι και στην υπέροχη ελληνική γλώσσα η οποία αν μη τι
άλλο αποτέλεσε την μάνα σε όλες τις γλώσσες της Ευρώπης ακόμα και αυτή τη
λατινική. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Για να μην μακρηγορούμε, αυτά τα
1967 χρόνια αποτέλεσαν το κιβούρι του Ελληνισμού και κόντεψαν να σβήσουν το
έντονο αποτύπωμά του από τον χάρτη της γης. Όμως το αρχαίο ελληνικό πνεύμα πού
διαπότισε την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και μετέπειτα Βυζαντινή καθώς και η
γλώσσα η οποία έγινε η επίσημη του νέου κράτους άφησαν υποθήκη, και μία αχτίδα
φωτός για το έθνος που πιθανόν να αναγεννιόταν από τις στάχτες του ως άλλος
Φοίνικας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Η σκέψη που με ταλανίζει χρόνια
είναι για ποια ελληνικότητα μιλάμε μετά από τόσα χρόνια κατακτήσεων, για ποια
ελληνική ταυτότητα και κατά πόσο αυτή η ταυτότητα, που τόσο διαφημίζουμε
τελευταία δρέποντας δάφνες του παρελθόντος, έμεινε αναλλοίωτη μέσα στο πέρασμα
τόσων αιώνων και τόσων κατακτητών. Τι καθορίζει...<span></span></span></p><a name='more'></a> αυτή την ταυτότητα και κατά
πόσο συνδέεται με την αρχαία Ελλάδα, τι σε ενώνει με το παρελθόν και κατά πόσο
το παρελθόν έδωσε από μόνο του ώθηση ώστε μετά από τόσους αιώνες, το σύνολο των
ανθρώπων που κατοικούσαν στον πρώην Ελλαδικό χώρο, να ξαναβρεί την χαμένη του
ταυτότητα και να κάνει πάλι μια χώρα. Πολλά σου έρχονται στο μυαλό όμως όταν
μιλάμε για Ελλάδα σίγουρα το πρώτο που σκέφτεσαι είναι η τεράστια φλόγα
πνεύματος η οποία έκαιγε μέχρι και τον 6ο μετά Χριστόν αιώνα τότε που ο
Ιουστινιανός επαναφέρει, μέσα στον Ιουστινιάνειο κώδικα, νόμους και διατάξεις
του ρωμαϊκού δικαίου, παλιούς και αντιπαγανιστικούς. Αποτέλεσμα αυτού του
εδίκτου (πολιτικό και στρατιωτικό διάταγμα) ήταν το κλείσιμο της Πλατωνικής Ακαδημίας
των Αθηνών το 529 μετά Χριστόν, οι επτά σοφοί καθηγητές της ακαδημίας
αποπέμφθησαν και βρήκαν καταφύγιο στην Περσία εκεί που βασίλευε ο βασιλιάς
Χοσρόης ο Α' ο οποίος λάτρευε στην Αρχαία Ελλάδα, τα αρχαία ελληνικά κείμενα
και χαρακτηριστικά υπέγραφε ως “Χοσρόης ο Έλλην”. Μαζί τους μετέφεραν και
σημαντικά έγγραφα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας τα οποία μαζί με αυτά που
ήδη υπήρχαν στο περσικό βασίλειο μεταφράστηκαν κατόπιν στα αραβικά και με το
πέρασμα των αράβων στην Ευρώπη βρήκαν μαζί με την σημαντική γραμματεία αυτών
νέους τόπους για να αναδειχτούν και με το πέρασμα των χρόνων να συμβάλουν στην
ανύψωση του πνεύματος, στο τέλος του σκοταδισμού του Μεσαίωνα και στην απαρχή
του φωτός της Αναγέννησης.<o:p></o:p><p></p><br /><p></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-76896793498443877722021-01-25T21:28:00.002+02:002021-01-25T21:28:50.293+02:00Η "επιστροφή" της Ολυμπίας στο φως μέσα από την αρχαιολογική σκαπάνη.<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7dw3r1Awdt5GY36X3rXV_C28cBvP6wLpM20kBCV4OsUDyIXi7g-qhP-_0amLXg0kRR2SjqV2E4JoFf6KZU_8Ft4GUzjn8VejPGHmS-0BDOkm3QwBaDWmBQeZAsQQilE2KKl3xK3C8TPk/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="394" data-original-width="960" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7dw3r1Awdt5GY36X3rXV_C28cBvP6wLpM20kBCV4OsUDyIXi7g-qhP-_0amLXg0kRR2SjqV2E4JoFf6KZU_8Ft4GUzjn8VejPGHmS-0BDOkm3QwBaDWmBQeZAsQQilE2KKl3xK3C8TPk/w640-h262/image.png" width="640" /></a></div><br /> <p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Η συστηματική διερεύνηση της Ολυμπίας
άρχισε, όπως είναι γνωστό, ήδη τον περασμένο αιώνα. Το 1874 υπογράφηκε μεταξύ
Ελλάδας και Γερμανίας το συμβόλαιο για τις ανασκαφές στην Ολυμπία. Τον επόμενο
χρόνο άρχισαν οι εργασίες υπό τη διεύθυνση του Ernst Curtius ( ελληνιστί
Ερνέστος Κούρτιος) . Οι Γερμανοί ανασκαφείς ήλπιζαν ακόμη ότι θα βρουν πολλά
από τα χάλκινα αγάλματα που αναφέρει ο Παυσανίας στην λεπτομερέστατη περιγραφή
του ιερού. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Παρ' όλα αυτά, η Ολυμπία αποδείχθηκε
ένας πολύ αποδοτικός χώρος για πολλούς τομείς του ελληνικού πολιτισμού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Η πρώτη ανασκαφική περίοδος διήρκεσε
από το 1875 ως το 1881. Σε αυτό το εντυπωσιακά σύντομο χρονικό διάστημα
αποκαλύφθηκε ολόκληρο το κέντρο του ιερού. Τα κατάλοιπα των οικοδομημάτων και
χιλιάδες ευρήματα επέτρεψαν την ανασυγκρότηση της ιστορίας του ιερού και την
αναπαράσταση της εξωτερικής μορφής του στα βασικά της χαρακτηριστικά. Από τους
πρωτεργάτες των ερευνών στην Ολυμπία θα αναφέρω μόνο μερικά σημαντικά ονόματα:
Ernst Curtius, Adolf Furtwängler, Friedrich Adler, Carl Purgold και Wilhelm
Dörpfeld.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Ο Wilhelm Dörpfeld ανέλαβε και την
πρωτοβουλία για τη δεύτερη ανασκαφική περίοδο στην Ολυμπία. Υπό την καθοδήγηση
του έγιναν μεταξύ των ετών 1906 και 1929 διάφορες έρευνες για να δοθεί απάντηση
στο ερώτημα πότε άρχισε η λατρεία στην Ολυμπία. Ο Dörpfeld ήθελε να αποδείξει
ότι η Ολυμπία ήταν ένας σημαντικός λατρευτικός χώρος ήδη από τα μυκηναϊκά
χρόνια.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Η τρίτη ανασκαφική περίοδος, που
διήρκεσε από το 1936 ως το 1966, αφού διακόπηκε από τον καταστρεπτικό πόλεμο,
συνδέθηκε με το όνομα του Emil Kunze. Σε αυτόν οφείλεται κατά κύριο λόγο η
αποκάλυψη περαιτέρω τομέων του ιερού - υπενθυμίζω ενδεικτικά το στάδιο. Το
όνομα του Kunze συνδέεται κυρίως με την εύρεση αναρίθμητων χάλκινων αναθημάτων.
Στην ομάδα του Emil Kunze ανήκαν, μεταξύ πολλών άλλων, ο Hans Schleif, ο Richard
Eilmann, ο Hans-Volkmar Herrmann, ο Wolfgang Schiering και ο Alfred Mallwitz.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Η «αναδύση» της Ολυμπίας στο φως,
αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά γεγονότα, στην σύγχρονη ιστορία
του ανθρώπου. Έκτοτε αποτελεί πόλο έλξης ανθρώπων από όλες τις άκρες της γης που
επιθυμούν να έρθουν κοντά στο κέντρο αθλητικού πνεύματος κατά την αρχαιότητα.
Αυτό καθιστά ακόμη πιο σημαντική την σημασία του επιτεύγματος των προγόνων μας,
και είναι αμφίβολο αν εμείς μπορούμε να κατανοήσουμε το μεγαλείο του.<o:p></o:p></span></p><br /><p></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-48885392644062952842020-12-27T11:07:00.003+02:002020-12-27T11:07:41.536+02:00Επικούρειος Απόλλων (Φωτ.1888)<p> </p><p class="MsoNormal"><br /></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Η ομορφιά του Ολυμπιακού τοπίου δεν περιγράφεται με λέξεις. Απ’
άκρη σ΄άκρη σε όλη την περιοχή υπάρχουν μνημεία που μαρτυρούν το ένδοξο
παρελθόν του τόπου σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Είναι πολύ σημαντικό να
μαθαίνουμε τον τόπο μας και να εκτιμήσουμε περισσότερο την αύρα του σπουδαίου πολιτισμού
που αγγίζει το πνεύμα και την ψυχή.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Στην προσπάθεια ανάδειξης του τόπου και των μνημείων στο εξής θα
προβάλουμε εικόνες του παρελθόντος από τα μνημεία αυτά. Οι φωτογραφίες θα είναι
όσο το δυνατόν παλιές και σε καλή ανάλυση. Ας γνωρίσουμε τον τόπο μας μέσα από
τον φακό του παρελθόντος.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal">
</p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "CF Astir";"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: "CF Astir";"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGbS9s_3XSMVUcl7mvJXaFLQy6B9_j_G8FlzQvu7PEHarrUIhCDZriNspcQj2RPnADXRdmCsGWfCyMGvyEigVWpN7T8fE7td4NHIqSlH80b01mCGeakRoAVX1vY0HyPwPG9mj2fbAjYpE/s889/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+1888.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="495" data-original-width="889" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGbS9s_3XSMVUcl7mvJXaFLQy6B9_j_G8FlzQvu7PEHarrUIhCDZriNspcQj2RPnADXRdmCsGWfCyMGvyEigVWpN7T8fE7td4NHIqSlH80b01mCGeakRoAVX1vY0HyPwPG9mj2fbAjYpE/w640-h356/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+1888.jpg" width="640" /></a></td></tr></tbody></table></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"> Επικούρειος Απόλλων ή Βασσίτας (Βάσσες 1888)<o:p></o:p></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: "CF Astir";"><br /><o:p><br /></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "CF Astir";"><o:p> </o:p></span></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0Περιστέρι, Ελλάδα38.0176649 23.68592759.7074310638211543 -11.470322500000002 66.327898736178838 58.8421775tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-19276785791145074712020-10-19T17:39:00.005+03:002020-10-19T17:39:29.923+03:00Πως έμεινε η έκφραση: Η Νίλα του Δράμαλη<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5VohJsYfMXJb0YAiv47qzHw4dFWncVGFo-NId0hssbh8WPBaf-HaSZmK4YHzG7hGgt3ySuE8uNaQDDkIiaT1TcxpsPAWqr0OnmDZOkwrcDO5H6OPuMW7YWLJ7R36CRbm2ZhWTu0OVj6g/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5VohJsYfMXJb0YAiv47qzHw4dFWncVGFo-NId0hssbh8WPBaf-HaSZmK4YHzG7hGgt3ySuE8uNaQDDkIiaT1TcxpsPAWqr0OnmDZOkwrcDO5H6OPuMW7YWLJ7R36CRbm2ZhWTu0OVj6g/w496-h298/image.png" width="496" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Νίλα: η καταστροφή, η ζημιά, η
αποτυχία, η ταλαιπωρία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Με την παραπάνω λέξη καθορίζεται το
μέγεθος μιας απρόσμενης αποτυχίας – καταστροφής. Η έκφραση συνδυάστηκε με την
μεγάλη νίκη των Ελλήνων στα Δερβενάκια και την, ακόμη πιο μεγάλη, παταγώδη αποτυχία
του εντυπωσιακού στρατού, για τα δεδομένα της εποχής, του Οθωμανού Πασά- στρατηγού
Δράμαλη που ουσιαστικά αποδεκατίστηκε στα στενά των κακοτράχαλων Δερβενακίων. Βέβαια
θα πρέπει να προσθέσω πως την εποχή στην οποία αναφέρομαι η λέξη «νίλα» εξέφραζε
επίσης οίκτο και ταραχή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Κατά το καλοκαίρι του 1822 λαμβάνει
χώρα η εκστρατεία του Δράμαλη στην Πελοπόννησο για να καταπνίξει την επανάσταση
των Ελλήνων. Παίρνει το κάστρο της Κορίνθου αντουφέκηγο αφού ο μεγάλος όγκος της
στρατιάς του προκαλούσε δέος στο πέρασμά της. Ματαιόδοξος γαρ, θέλησε να
κυνηγήσει τον Κολοκοτρώνη και τους επαναστάτες ολούθε ώστε να τους συντρίψει
σέρνοντας την ογκώδη στρατιά του στα δύσβατα μέρη του Μοριά και φθάνοντας στον
Αργολικό κάμπο κατάλαβε πόσο λάθος έκανε αφού η εικόνα που αντίκρυσε στη διάβα
του ήταν καμένη γη, λαμπρή ιδέα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Η ζέστη και οι διάφορες
αρρώστιες (δυσεντερία κ.α.) έπληξαν την υγεία του στρατεύματος αλλά και τον
εγωϊσμό του ίδιου του Μαχμούτ Πασά Δράμαλη. Ο Δράμαλης αποφάσισε να γυρίσει στην
Κόρινθο και ο μόνος που το υποψιάστηκε ήταν ο Γέρος, και παρά τις πιέσεις των
πολιτικών που πίστευαν πως θα κατευθυνθεί προς την Τρίπολη, και του έστησε
καρτέρι στα Δερβενάκια (Δερβένι [ντερβένι] = στενό πέρασμα) μαζί με τους υπόλοιπους
Έλληνες ήρωες και αποδεκάτισε την μεγαλειώδη στρατιά του πασά. Οι λίγοι που
διασώθηκαν, μαζί με τον Δράμαλη, γύρισαν στην Κόρινθο. Ο Μαχμούτ πασάς Δράμαλης
μετά από λίγο καιρό πέθανε από τον καημό του ή από «την μεγάλη νίλα που έφαγε».
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Εν τούτοις με το πέρασμα του χρόνου η
έκφραση έμεινε στα χείλη των Ελλήνων και κατόπιν στην πένα τους για να φθάσει
ως τις μέρες μας και να διευρυνθεί ακόμη πιο πολύ εκφράζοντας την αποτυχία μέσα
από τον συναγωνισμό, την ζημιά που προκαλεί ταλαιπωρία κ.α.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Πηγές: el.wiktionary.org, Δημ. Φωτιάδη:
Καραϊσκάκης, Βασίλη Ρώτα: Κολοκοτρώνης<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "CF Astir"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><o:p> </o:p></span></p><br /><p></p><p></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-67361493841756616082020-08-06T10:33:00.002+03:002020-08-06T10:33:26.994+03:00Η μάχη (σ)του Λάλα, ένα ντοκιμαντέρ μοναδικό! <p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Η Μάχη (σ)του Λάλα σε
τρέιλερ (αναμένουμε το ντοκιμαντέρ), μια δουλειά μοναδική και άξια λόγου, για
τα δεδομένα της περιοχής μας. Μία μάχη υποτιμημένη και αντιστρόφως ανάλογη της πολύ
μεγάλης σημασίας που διαδραμάτισε για την εξέλιξη της της Ελληνικής Επανάστασης
η οποία βρίσκονταν ακόμη στα «σπάργανα».<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal">
</p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">Περισσότερα στην παρακάτω διεύθυνση του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">skalistirinews</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"> </span><span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;">του
αγαπητού-διαδυκτιακού- φίλου Θεόδωρου Λάμπρου: https://www.skalistiri.news/syllogos-filon-istorias-charalampos-vilaetis-h-machi-toy-lala-zontaneyei-se-tainia-ntokimanter-fotos-kai-vinteo/<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 16.0pt; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/9PvIMJ49VTw" width="320" youtube-src-id="9PvIMJ49VTw"></iframe></div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 16.0pt; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span><p></p>ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-11887519556913602742020-06-22T20:35:00.000+03:002020-06-22T20:35:26.391+03:00"Κοράκιασα από την δίψα", πως βγήκε η φράση!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.patrasevents.gr/imgsrv/f/full/100762.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Μικρά Μυστικά: «Κοράκιασα από τη δίψα»! γιατί λέμε αυτή τη φράση" border="0" height="400" src="https://www.patrasevents.gr/imgsrv/f/full/100762.png" width="363" /></a></div>
<br />
<div style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly;">
<table align="left" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0">
<tbody>
<tr>
<td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;" valign="top">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 59.8pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-linespan: 3; mso-element-wrap: around; mso-element: dropcap-dropped; mso-height-rule: exactly; mso-line-height-rule: exactly; page-break-after: avoid; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Alfios, serif; font-size: 78pt;">Φ</span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
</div>
<div style="text-align: start;">
<span style="text-align: justify;">ράση
που προέρχεται από έναν αρχαιοελληνικό μύθο. Σύμφωνα με αυτόν, σε κάποια μικρή
ορεινή πόλη της αρχαίας Ελλάδας, οι κάτοικοι αποφάσισαν κάποτε να κάνουν μια
θυσία στο θεό Απόλλωνα. Το νερό όμως που θεωρούσαν ιερό και το χρησιμοποιούσαν
στις θυσίες , βρίσκονταν ανάμεσα σε δύσβατα φαράγγια. Έπρεπε λοιπόν για αυτή τη
σημαντική θυσία να στείλουν κάποιον σε αυτή τη δύσκολη και ανηφορική διαδρομή,
για να φέρει το «ιερό» νερό. Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή από ένα δέντρο εκεί
κοντά. Ήταν η φωνή ενός κόρακα ο οποίος προσφερόταν να αναλάβει το συγκεκριμένο
εγχείρημα. Παρά την έκπληξη που ένιωσαν οι κάτοικοι ακούγοντας τη φωνή του
κόρακα, αποφάσισαν να του αναθέσουν την αποστολή, μιας και με τα φτερά του θα
έφτανε γρήγορα και εύκολα στην πηγή που έτρεχε το «ιερό» αυτό νερό. Έδωσαν
λοιπόν, οι άνθρωποι στον κόρακα μια μικρή υδρία, αυτός την άρπαξε με τα νύχια
του και πέταξε στον ουρανό με κατεύθυνση την πηγή. Ο κόρακας έφτασε γρήγορα
στην πηγή. Πλάι της αντίκρισε μια συκιά γεμάτη σύκα, και λιχούδης καθώς ήταν
άρχισε να δοκιμάζει μερικά σύκα. Τα σύκα όμως ήταν άγουρα, και ο κόρακας
αποφάσισε να περιμένει μέχρι να ωριμάσουν, ξεχνώντας όμως την αποστολή που είχε
αναλάβει για λογαριασμό των ανθρώπων. Περίμενε τελικά δύο ολόκληρες μέρες ώσπου
τα σύκα ωρίμασαν. Έφαγε πολλά μέχρι που κάποια στιγμή θυμήθηκε τον πραγματικό
λόγο για τον οποίο είχε έρθει στην πηγή. Άρχισε να σκέφτεται λοιπόν, πώς θα
δικαιολογούσε την αργοπορία του στους κατοίκους της πόλης. Τελικά γέμισε με
νερό τη μικρή υδρία, άρπαξε με το ράμφος του ένα μεγάλο φίδι το οποίο διέκρινε
να κινείται κοντά στους θάμνους και πέταξε για την πόλη. Όταν ο κόρακας έφτασε
στην πόλη, οι κάτοικοι θέλησαν να μάθουν το λόγο για τον οποίο άργησε να
επιστρέψει με το νερό από την πηγή. Ο κόρακας αφού άφησε κάτω την υδρία και το
φίδι, και ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο φίδι ρουφούσε το νερό από την πηγή,
με αποτέλεσμα αυτή να αρχίσει να ξεραίνεται. Έπειτα τους είπε πως όταν το φίδι
αποκοιμήθηκε, αυτός γέμισε την υδρία με το νερό και γράπωσε και το φίδι για να
το παρουσιάσει στους κατοίκους. Οι άνθρωποι τον πίστεψαν και σκότωσαν το φίδι
χτυπώντας το με πέτρες και ξύλα. Όμως, το φίδι αυτό ήταν του θεού Απόλλωνα, και
ο θεός του φωτός οργισμένος αποφάσισε να τιμωρήσει τον κόρακα για το ψέμα του.
Έτσι από εκείνη την ημέρα, κάθε φορά που ο κόρακας προσπαθούσε να πιει νερό από
κάποια πηγή, αυτή στέρευε. Κράτησε πολύ καιρό το μαρτύριο αυτό της δίψας του
κόρακα, μέχρι που ο Απόλλωνας τον λυπήθηκε και τον έκανε αστέρι στον ουρανό.
Από τότε, όταν κάποιος διψούσε πολύ, έλεγε τη φράση « Κοράκιασα από τη δίψα ».
Και αυτή η φράση έχει παραμείνει ως τις μέρες μας…</span></div>
<br /><br />
Πηγή: pireasnewsΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-12103358743913663592020-03-25T07:50:00.000+02:002020-03-25T07:50:23.032+02:00Ο Κολοκοτρώνης αναφέρεται στην μάχη του Άη-Θανάση και της Καρύταινας!<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Ηρώο Ολυμπίων στον Αγιο Αθανάσιο Καρύταινας" src="https://i.pinimg.com/736x/29/dc/ad/29dcad55daca7fa3caf1c0e9144a547c--monuments-temples.jpg" /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i><br /></i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i>«Εκούναγα
τό μπαϊράκι (</i>σημαία<i>) διά νά μέ γνωρίσουν τά </i></span></span><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Κολιόπουλα,
είχε πιασθεί ο λαιμός μου από τίς φωνές τής ημέρας. </span></span></i><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i>(</i>Κουνούσε
τήν σημαία γιά νά τόν δούν οι αδελφοί Πλαπούτα καί νά </span></span><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;">σπεύσουν
νά τόν βοηθήσουν)<i>. Οι Τούρκοι βγαίνουν εις βοήθεια από τό</i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Κάστρο,
διώχνουν εκείνους πού ήτον στήν χώρα. Κυνηγούμε τούς </span></span></i><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Τούρκους
μέ τά γυναικόπαιδα, 500 ψυχές εχάθηκαν εις τό ποτάμι τής </span></span></i><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Καρύταινας,
μήν ημπορώντας ν' απεράσουν από τό γεφύρι, τό οποίον το είχαμε πιασμένο.</span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Ημείς
τούς πολιορκήσαμεν. Μετά </span></span></i><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i>τό
εσπέρας (</i>βράδυ) <i>έφθασε καί ο Ηλίας Μπεηζαντές </i>(</span></span><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;">Μαυρομιχάλης,
γιός τού Πετρόμπεη)<i> από τό Λεοντάρι. Στίς 28 ήλθε και ο Κανέλλος </i>(Δεληγιάννης)<i>
μέ 200 Καρυτινούς. Ο Αναγνωσταράς καί ο Παπαφλέσσας ήρθαν εις τήν Καρύταινα μέ
1.000. Σέ δύο ημέρες </i></span></span><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">εγινήκαμε
6.000. Οι Τούρκοι όπου ήτον κλεισμένοι, άφησαν τά ζώα τους έξω, τά πήραν οι Έλληνες.
Δέν είχαν νερό, τροφάς. </span></span></i><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Τόν
Νικηταρά, τόν είχα σταλμένον μέ εκατό νομάτους εις τό </span></span></i><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i>Φραγκόβρυσο,
εις τήν Τριπολιτζά, δύο ώρες απέξω. (</i>Κάτω από τό </span></span><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">κάστρο
τής Καρύταινας ήταν συγκεντρωμένοι 6000 άνδρες, αλλά μέ </span></span><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">υποτυπώδη
οπλισμό, χωρίς πολεμοφόδια καί απειροπόλεμοι. Οι </span></span><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">οπλαρχηγοί
δέν άκουσαν τή γνώμη τού Κολοκοτρώνη νά τρέξουν νά </span></span><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">πιάσουν
τόν δρόμο από τήν Τρίπολη γιά νά εμποδίσουν τίς ενισχύσεις </span></span><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">τού
εχθρού, διότι όλοι περίμεναν νά πέσει τό κάστρο καί νά τό </span></span><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;">λαφυραγωγήσουν).<i>
Εκείνες τές δύο ημέρες όπου εσυνάχθημεν, ο </i></span></span><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Μουσταφάγας
ενδύνει δύο Τούρκους ραγιάδικα , τούς δίνει </span></span></i><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i>500
γρόσια. Επήγαν εις τήν Τριπολιτζά διά νά έλθει μεντάτι </i>(βοήθεια) </span></span><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">καί
νά τούς πληρώσει όλους όσοι έλθουν εις βοήθειάν τους. Έξω </span></span></i><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">βγαίνοντας
οι πεζοδρόμοι δύο ώρες, τούς εκατάλαβαν άνθρωποι, πλήν δέν τούς έπιασαν. </span></span></i><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i>Δίδοντας
τό γράμμα ορδινιάσθηκαν </i>(ετοιμάστηκαν)<i> 2.000, και</i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i>ήλθαν
βοήθειαν τών Καρυτινών καί Φαναρίτων </i>(Φανάρι χωριό τής </span></span><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;">Ολυμπίας)<i>.
Εγώ, σάν έμαθα τούς πεζοδρόμους, υποπτεύθηκα ότι, θά </i></span></span><span style="font-family: Alfios, serif;"><span style="font-size: x-large;"><i>έρθει
μεντάτι. Έκαμα ευθύς συνέλευσιν εις τό στράτευμα.Έδωκα γνώμη νά πάει ο
Αναγνωσταράς μέ 2.000 εις τού Σάλεσι, μακρά από την Τριπολιτζά 4 ώρες καί 4 από
τήν Καρύταινα, νά εμποδίσει το μεντάτι αν κινήσει από Τριπολιτζά... Αυτός μού
αποκρίθηκε: "Δέν κάνει να χαλάσομε τό ορδί </i>(στρατόπεδο)<i>, όπου είμεθα
συναγμένοι"...»</i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Θεόδωρος Κολοκοτρώνης<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-15728960165284468882020-03-24T21:29:00.002+02:002020-03-24T21:29:52.652+02:00Ο "Θούριος" του Ρήγα!<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Alfios, serif; font-size: x-large;">Ο "Θούριος"του Ρήγα είναι ο πιο διαδεδομένος προεπαναστατικός ύμνος. Ο Ρήγας αναφέρεται στην ανάγκη της αποτίναξης του τουρκικού ζυγού τόσο των Ελλήνων, όσο και των υπολοίπων βαλκανικών λαών. Προσωπικά τον θεωρώ ως τον αμέσως επόμενο σημαντικό ύμνο μετά αυτού του Εθνικού.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><img alt="Νίκος Εγγονόπουλος, «O προπάππους Περραιβός»" src="http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C113/351/2363,8978/images/G_fmt.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" /></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><i>Νίκου Εγγονόπουλου, ο Περραιβός με το κεφάλι του Ρήγα</i></span></td></tr>
</tbody></table>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Ως πότε,
παλληκάρια, να ζούμεν στα στενά,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">μονάχοι, σαν
λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Σπηλιές να
κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">να φεύγωμ' απ' τον
κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Να χάνωμεν αδέλφια,
Πατρίδα και γονείς,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">τους φίλους, τα
παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Καλλιό 'ναι μίας
ώρας ελεύθερη ζωή,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">παρά σαράντα χρόνοι
σκλαβιά και φυλακή!<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Τι σ' ωφελεί αν
ζήσης και είσαι στη σκλαβιά;<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Στοχάσου πως σε
ψένουν καθ' ώραν στη φωτιά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Βεζίρης,
Δραγουμάνος, Αφέντης κι αν σταθής,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">ο Τύραννος αδίκως
σε κάμει να χαθής·<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">δουλεύεις όλ' ημέρα
σε ό,τι κι αν σοι πη,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">κι αυτός πασχίζει
πάλιν το αίμα σου να πιη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">O Σούτζος κι ο
Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Γκίκας και
Μαυρογένης, καθρέπτης είν' να ιδής.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Ανδρείοι καπετάνοι,
παπάδες, λαϊκοί,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">σκοτώθηκαν, κι
αγάδες, με άδικον σπαθί·<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">κι αμέτρητ' άλλοι
τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">ζωήν και πλούτον
χάνουν, χωρίς καμιά 'φορμή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Ελάτε μ' έναν ζήλον
σε τούτον τον καιρόν,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">να κάμωμεν τον
όρκον επάνω στον Σταυρόν·<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">συμβούλους
προκομμένους, με πατριωτισμόν,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">να βάλωμεν, εις όλα
να δίδουν ορισμόν·<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">οι Νόμοι να 'ν' ο
πρώτος και μόνος οδηγός,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">και της Πατρίδος
ένας να γένη αρχηγός·<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">γιατί κι η αναρχία
ομοιάζει την σκλαβιά·<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">να ζούμε σαν θηρία
είν' πλιο σκληρή φωτιά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Και τότε, με τα
χέρια ψηλά στον ουρανόν,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">ας πούμ' απ' την
καρδιά μας ετούτα στον Θεόν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Εδώ σηκώνονται οι
Πατριώται ορθοί και, υψώνοντες<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">τας χείρας προς τον
ουρανόν, κάμνουν τον Όρκον:<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">«Ω Βασιλεύ του
Κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">στην γνώμην των
Τυράννων να μην ελθώ ποτέ!<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Μήτε να τους
δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">εις τα ταξίματά
τους, για να παραδοθώ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Εν όσω ζω στον
κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">για να τους
αφανίσω, θε να 'ναι σταθερός.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Πιστός εις την
Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">αχώριστος για να
'μαι υπό τον στρατηγόν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">Κι αν παραβώ τον
όρκον, ν' αστράψ' ο Oυρανός<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif;"><span style="font-size: x-large;">και να με κατακάψη,
να γένω σαν καπνός!»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><i><span style="font-family: Alfios, serif; line-height: 107%;">*Σούτζος,
Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής, Γκίκας και Μαυρογένης: γνωστά πρόσωπα της
εποχής, Φαναριώτες, διερμηνείς και ηγεμόνες, που θανατώθηκαν ύστερα από εντολή
του Σουλτάνου</span></i><i><span style="font-family: "Alfios",serif;">.<o:p></o:p></span></i></span></div>
<br /><br />
<br />
ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-65092775236142674522020-02-23T10:36:00.002+02:002020-02-23T10:36:45.355+02:00"Θα σε τυλίξω σε μια κόλλα χαρτί" πως βγήκε η φράση!<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για εθνοσυνελευση μαυροκορδατου" height="257" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn%3AANd9GcQBBTDQ3hFlfswAOG-BBcLTMGMo-_bZb0--za9JEXUWERxarx-u" width="400" /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Εν μέσω της ελληνικής επανάστασης,
δημιουργήθηκαν κυβερνήσεις οι οποίες όχι
μόνο δεν έκαναν καλό, αντιθέτως δημιούργησαν προβλήματα με γνώμονα την πολιτική
καθιέρωση, εξέλιξη, έλεγχο και η υποταγή σε αυτές των ανθρώπων που έχυσαν το
αίμα τους, των Αγωνιστών. Αυτό επετεύχθη μέσα από την πλεκτάνη και την
ραδιουργία ανθρώπων υπόλογων στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Ανάμεσα σε
αυτούς πρωτοστατεί ο Μαυροκορδάτος με συνεπίκουρους τον Κωλέττη και τον Νέγρη. Αυτός ο διοπτροφόρος δαίμονας
δημιούργησε πάμπολλες καταστάσεις τόσο πολιτικές, όσο και στρατιωτικές με
αποτέλεσμα να πρωτοστατεί και να έλεγε τα πάντα. Οι οπλαρχηγοί για αυτόν ήταν
πλέον περιττοί και θεωρούσε τον εαυτό του απαραίτητο για τη χώρα. Τη στιγμή που
ακόμα η χώρα βρισκόταν στα σπάργανα ο ίδιος καλούσε εθνοσυνελεύσεις, σκάρωνε
Σύνταγμα κατά δοκούν και έκανε εκλογές στα μέτρα του. Έτσι λοιπόν ο
συγκεκριμένος πολιτικάντης έφτιαξε πρώτα Σύνταγμα πριν καν δημιουργηθεί χώρα.
Όλοι πλέον είχαν πιαστεί για τα καλά στα δίχτυα του, μπορούσε εύκολα να τους παρασύρει
με τη βοήθεια συμμάχων, ο ίδιος είχε διαλέξει, ακόμα και στη φυλακή(βλέπε
Κολοκοτρώνης) ή ακόμα και στον θάνατο (βλέπε Ανδρούτσος). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Alfios",serif; font-size: 20.0pt; line-height: 107%;">Η δράση του στρατιωτικά δεν είχε
τα ίδια αποτελέσματα που είχε στην πολιτική. Αφού δεν μπόρεσε να δρέψει
στρατιωτικές δάφνες στην Μεσσηνία και στην Πάτρα, και να υποσκελίσει τον μεγάλο
του εχθρό Κολοκοτρώνη αποφάσισε να επιβληθεί μόνο πολιτικά με την ψήφιση του
δικού του Συντάγματος. Ο μεγαλύτερος ραδιούργος και άνθρωπος που τρέφονταν από
την ίντριγκα, απόγονος της Μεγάλης ανθελληνικής φαναριώτικης σχολής με περίσσια
υποκρισία και διδακτορικό στις παραδουνάβιες ηγεμονίες έκαμψε την αντίσταση των
στρατιωτικών, πήρε με το μέρος του τους κοτζαμπάσηδες και τους προεστούς και
έγινε ο ισχυρότερος άνθρωπος της χώρας. Μπορούσε να εξοντώσει όλους τους
αντιπάλους του, είτε στρατιωτικούς, είτε πολιτικούς όχι με όπλα αλλά με το λόγο
και το χαρτί. Τους τύλιξε πραγματικά σε μία κόλλα χαρτί και άνοιξε τη φυλακή
για τους αντίθετος στην γνώμη του. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος χρησιμοποιούσε
καθημερινά, ώστε να απειλήσει τον οποιονδήποτε που στέκονταν εμπόδιο, την φράση " <i>θα σε τυλίξω σε μία κόλλα χαρτί </i>" η οποία έμεινε ως και τις μέρες
μας ως απειλή για τον οποιονδήποτε μπλέξει με τα δίχτυα της γραφειοκρατίας και
των μελανών υδάτων της πολιτικής.<o:p></o:p></span></div>
ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2012186880026771823.post-38431642877651116922020-01-13T21:08:00.002+02:002020-01-13T21:08:19.432+02:00Πύργος Χρονικό (Μέρος Δ' & Τέλος)<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Το Δ΄Μέρος του Διηγήματος του Ηλείου Τάκη Δόξα...</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για η μαχη του πυργου 1821" src="https://i0.wp.com/www.onalert.gr/files/Image/ISTORIKA/maxh_lala_3.jpg?zoom=2.625&resize=368%2C269" /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Χαλασμός
λες του κόσμου στάθηκε η πρώτη εκδρομή! Οι Τούρκοι ρίχτηκαν από όλες τις μεριές
στην πόλη και έγιναν παντού πολύνεκρες συγκρούσεις. Ο αέρας γέμιζε
μπαρουτόκαπνο, κραυγές και σπαραγμούς, το χώμα στρώνω όταν από πτώματα που
κυλιόντανε σε λίμνες αίματος... <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">"Όρθιοι"
γράφει ο επιφανέστερος ιστορικός του αγώνα ακαδημαϊκός κ Διονύσιος κόκκινος, οι
Πύργιοι αντιμετώπισαν την επίθεση. Περήφανοι και μπρος στο βέβαιο θάνατο δεν
θέλησαν να χρησιμοποιήσουν για προκάλυψη τους τη γράνα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που έχασκε κοντά στους σιδηροδρομικούς
σταθμούς όπου τότε ήταν αλώνια. Και πολέμησαν τους Τούρκους με το κορμί τους
για στόχο!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αρκετές
μέρες μάνιαζε η μάχη μεσ΄ στην πόλη...Κι΄ έπειτα, το μοιραίο και τραγικό τέλος
που δεν ήταν παρά μία ακόμα σπονδή: Οι Οθωμανοί λύγισαν τη δυσανάλογη αντίσταση
των Πυργίων και ύστερα ρίχτηκαν με λύσσα στο έργο της καταστροφής. Η γνωστή
ιστορία των άγριων ενστίκτων τους. Λεηλάτησαν κυριολεκτικά την πόλη και αφού
πήραν μαζί τους όσα γυναικόπαιδα είχαν απομείνει από την φυγή και το θάνατο,
καλά οδήγησαν έξω από τον Πύργο και τα καταβασάνισαν. Διαδρομή των αδύνατων
σημείων πλασμάτων που είχαν παραδοθεί σάλια στα νύχια των τιμών τους, θόλωσαν
κι αυτόν ακόμα τον ουρανό με τα δάκρυα και τις οιμωγές τους. Και το μαρτύριο
τελείωσε όταν βγαίνει ξανά στατιστικά τα θύματά τους μέσα στο αίμα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Το αίμα
όμως ήταν αγιασμός και πότιζε της λευτεριάς το πολύκλαρο δέντρο. Η επανάσταση
αποτελούσε πια ένα υπέροχο γεγονός που βάδιζε το θριαμβευτικό του δρόμου. Ποιος
θα στεκόταν ικανός να σταματήσει την πορεία της ιστορίας; <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Σε λίγες
κιόλας μέρες Ο Χαράλαμπος Βιλαέτης με πολλούς οπλαρχηγούς και 406 πολεμιστές
ξεκίνησε μέσα από τα συντρίμμια του Πύργου για να εκδικηθεί τους Λαλαίους
Τούρκους χτυπώντας τους στην ίδια τους τη φωλιά. Ο στρατός αυτός πέρασε τον
Αλφειό κι΄ αφού κατάστρεψε το χωριό Φλώκα σταμάτησε και οχυρώθηκε στο Λαντζόϊ. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εκεί ήταν
πεπρωμένο να γραφτεί άλλη με ένα ελληνικό μία άλλη επική σελίδα. Οι Έλληνες
δέθηκαν ισχυρή τουρκική επίθεση και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν σκορπίζοντας
προς τα νότια για να μη χαθούν άδικα ικανές δυνάμεις. Στο Λαντζόϊ έμεινε μόνο ο
Βιλαέτης περιστοιχισμένος από 80 παλικάρια του αποφασισμένα για έναν ηρωικό
θάνατο. Τι να κάνει όμως μία χούφτα ανδρείων προς την καταιγίδα που την έζωνε;
Ο αγώνας ήταν άνισος, μα οι Έλληνες τον κράτησαν αρκετές ώρες με το αδιάκοπο
τραγούδι του καριοφιλιού και την αστραπή της σπάθας που φώτιζε το τοπίο...Και
το τέλος, τρομερό: 77 πτώματα αρματολών στρώσανε τη γη, κι΄ ανάμεσά τους και ο
ίδιος ο Βιλαέτης με σπασμένο το αιματόβρεχτο γιαταγάνι του που είχε θερήσει
αρκετούς από τους εχθρούς...Οι τούρκοι ζήτησαν μες στους νεκρούς τον ήρωά του
κόψανε, λυσσασμένοι από το κακό τους, το κεφάλι και το πήγαν στο Λάλα όπου το
κρέμασαν για κοινή θέα σε έναν πλάτανο που ήταν κοντά στο τζαμί τους. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οι θυσίες
των αγωνιστών γίνονταν λιβανωτός. Κι΄ αργότερα στις 10 Μαΐου
1821, σήμανε η αποφασιστική ώρα. Συγκεντρώθηκαν Κάπου στην Ηλεία
1.200 πολεμιστές και ξεκίνησαν για τη μεγαλύτερη εκστρατεία κατά του Λάλα. Ο
στρατός αυτός πέρασε από τον Πύργο και πήρε μαζί του πολλές δυνάμεις ντόπιων
αγωνιστών κι΄ ορεινούς καπεταναίους που είχαν γενικό αρχηγό τον Αναγνώστη
Παπασταθόπουλο. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τα τελικά
σχέδια για την πολιορκία του Λάλα καταστράφηκαν στο σπίτι του Άχολου, όπου
συγκροτήθηκε μεγάλο πολεμικό συμβούλιο. Από τη μεγάλη αυτή μέρα ξύπνησε το
πρώτο φως της λευτεριάς στον Πύργο. Και το φως αυτό άπλωσε πιο πολύ του κόσμου
σε ευκαιρίες κι΄ έγινε οριστικό όταν στις 12 με 13 Μαΐου μία ολάκερη ιστορία
αρχηγούς τον Σισίνη, το Μεταξά και τον Παπασταθόπουλο άρχισε την εκστρατεία
κατά των Λαλαίων Τούρκων. Η εκστρατεία του τύπου στάθηκε σαν να μια από τις
λίγες στην<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ιστορία του αγώνα, οδήγησε σε
επικές μάχες, όπου η ελληνική αντρειοσύνη πραγματοποίησε αληθινά θαύματα. Οι
θριαμβευτικές νίκες τις 20, 21, 22 και 23 Ιουνίου στο θρυλικό Πούσι ανάγκασαν
τους Τούρκους σε καταντροπιασμήνη φυγή που λύτρωσε οριστικά τον τόπο από το
άγος της πολύχρονης δουλείας. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τώρα πια
ο Πύργος ανασαίνει την ελεύθερη ζωή. Η θύελλα βέβαια του πολέμου είχε σπείρει
παντού στην πόλη την ερημιά και τη φρίκη. Τα σπίτια γκρεμισμένα κι' οι
άνθρωποι, οι παλαιοί κάτοικοι του τόπου που σώθηκαν από το θάνατο και τις
κακουχίες των βουνών, όπου είχαν αποτραβηχτεί, δειλοί και αδύναμοι ξανάρχιζαν
το χτίσιμο της ζωής. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν τέλη
Οχτώβρη του 1829 όταν πέρασε από τον Πύργο ένας Άγγλος περιηγητής, είδε την
πόλη κι έγραψε τις εντυπώσεις του στα απομνημονεύματά του. Ο περιηγητής αυτός
λεγόταν Τράντ, ήταν λοχαγός και μπάρκαρε στην Κέρκυρα με το βρετανικό πολεμικό
"Ικτίς" που είχε κυβερνήτη τον πλοίαρχο Έϊστιγξ, για περιοδεία στο
Ιόνιο. Μία μέρα αφόντας σάλπαρε κι΄ αφού πέρασε από τη Λευκάδα, στην Κεφαλονιά
και τη Ζάκυνθο, είδε, όπως σημειώνει στα απομνημονεύματά του, νοτιότερα και
κάτω από έναν ουρανό "προσλαβόντα την ψυχράν χειμερινήν χροιάν του"
το ακρωτήριο του Κατακώλου. Το τελωνείο "ήτο κατειλλημένον" από έναν
Έλληνα του υποσχέθηκε να του βρει άλογα για να τον πάνε στον Πύργο. Και ώσπου
να ξεκινήσει από το Κατάκωλο ο λοχαγός Τράντ αφοσιώθηκε να θαυμάζει το γύρω του
"κλασικόν" τοπίο...<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο Άγγλος
περιηγητής είχε ξεκινήσει από την πατρίδα του ονειροπολώντας να βρει εδώ τύπους
αρχαίων ηρώων, αντί όμως για αυτούς είδε κουρελιασμένο και "ακάθαρτον τι
δυστυχισμένον οδηγούν τρία ελεεινότατα ιππάρια" - τα ζώα που τον μεταφέρανε
στον Πύργο. "Η εκ Κατακώλου εις Πύργον (συνεχίζει)άγουσα οδός, διέρχεται
δια πεδιάδος καταλλήλου προς επικερδήν καλλιέργειαν, καίτοι ήδη καλυπτόμενης
από βάτους και αγριοβότανα. Η οδός εκ δυσμών κρασπεδούται υπό της θαλάσσης,
ανατολικώς δε περιβάλλεται υπό σειράς βραχωδών λόφων, μεταξύ των οποίων
παρετήρησα ωχυρωμένον σπήλαιον χρησιμεύσαν ως περιοδικόν καταφύγιον των
κατόικων ενός γειτονικού χωρίου κατά τας επιδρομάς των Τούρκων ιππέων". <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Κι΄ο
λοχαγός Τράντ συνεχίζει: " Μετ΄ ολίγον εφτάσαμε είς τα λείψανα του
ακμάζοντος άλλοτε Πύργου και ήδη αποτελούντος άθροισμα πηλόκτιστων τοίχων άνευ
ορόφων. Τα άσπλαχνα στρατεύματα το Ιμβραήμ είχαν εκείβαθέως εκχαράξει τα σημεία
του ολέθρου των - των γυμνών τοίχων δυο εκκλησιών και του ημικατεδαφισμένου
πύργου αποτελούντων τα μόνα τεκμήρια, ότι υπήρχε μιαν φοράν εις το μέρος αυτό
πόλις. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο Πύργος
είχε άλλοτε χιλιάδας κατοίκους χριστιανούς κατά το πλείστον. Η πόλις είχεν
υποστή βλάβην εκ των συμπλοκών των τεσσάρων πρώτων ετών της επαναστάσεως. Κατά
το 1825 ευρίσκετο εις ακμάζουσαν κατάστασιν, διεξήγαγε δε σπουδαίον εμπόριον
δια των βιομηχνικών προϊόντων της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αλλ΄ η
ανοικτή και απροστάτευτος τοποθεσία της εν μέσω της πεδιάδος την κατέστησεν
ευκολότατην λείαν των Αράβων, μεταβαλόντων αυτήν κατά το επόμενο έτος είς την
κατάστασιν, είς την οποίαν την εύρον.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αυτό ήτο
το πρώτον τεκμήριον του προς τους Έλληνας θανάσιμου μίσους του Ιμβραήμ. Εν
τούτοις είχον ακόμη να παρατηρήσω και να αντιλαφθώ πολλά. Από τον κάβο Ματαπά
μέχρι του Κορινθιακού κόλπου αι φλόγες ουδεμιάς πόλεως είχον φεισθή. Οι
Πύργιοι, οίτινες διαρκούντος του πολέμου είχον ζητήσει άσυλον εις τα απρόσιτα
καταφύγια των ορέων, όπου πλείστοι απέθανον εκ της δριμύτητος του καιρού και
της στερήσεως τροφής, είχον ήδη επανέλθει και αρχίσει την ανοικοδόμησιν των
οικιμάτων, δύο δε ή τρεις οικοίαι είχον ήδη ανεγερθή εν μέσω των ερειπίων»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Σε ένα
από αυτά δυο-τρία σπίτια οδηγήθηκε, φαίνεται ο Άγγλος περιηγητής και
φιλοξενήθηκε. Στο σπίτι κείνο έμενε τότε ο βρετανός υποπρόξενος Πασχαλίγκος που
είχε μία κόρη "εκπάγλου καλλονής" με μαύρα ακτινοβόλα μάτια,
καμπυλωτά φρύδια κι ευρωπαϊκή φυσιογνωμία. "εβαμμένους τους όφρυς και
εψιμυθιωμενας τας παρειάς". Η Πασχαλίγκου έπαιξε για τον λοχαγό Τράντ ένα
ρόλο ανάλογο με την " κόρη των Αθηνών" για το Λόρδο Βύρωνα, και μόνο
που δε λεγόταν Θηρεσία αλλά κάπως κοινότερα: Κατίνα... <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Από τότε
και πέρα ο πύργος άρχισε να οργανώνεται σε μία σημαντική πόλη του Μοριά.
Σταυροδρόμι καθώς είναι των επαρχιών Ηλείας, Ολυμπίας και Γορτυνίας έγινε (όπως
γράφει στα περίφημα ενθυμήματα του ο νεότερος ιστορικός μας κ.
Διον.Ν.Κωνσταντόπουλος) "Το συγκοινωνιακό, εμπορικό, διοικητικό και
δικαστηριακό κέντρο πόλεις της περιφέρειας", και "μια από τις
καλύτερες και πολύ άνθρωπότερες επαρχιακές πόλεις". <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εποχή
χρυσή τότε, γύρω στα 1850, που ο Πύργος συμφωνώ με την έκφραση του ίδιου
συγγραφέα, ήταν "ευδαίμων τε και όλβιος"...Αυτό τον καιρό άλλωστε
έγινε ο λιμενοβραχίονας του Κατακόλου που άνοιξε έντονο και συστηματικό το
εξαγωγικό εμπόριο της σταφίδας κι ανέβασε σε ζηλευτό οικονομικό ύψος στην πόλη.
Κάτου απ’ ΄τη μοίρα της σταφίδας ο Πύργος πυκνοκατοικήθηκε, έγινε πρωτεύουσα
του Νομού Ηλείας, ανέβηκε και κατέβηκε, χάρηκε και πόνεσε, δημιούργησε κι έχασε
για να φτάσει στη σημερινή πραγματικότητα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τώρα η
πόλη κατοικείται από 20.000 ανθρώπους πολλοί από αυτούς ακολουθώντας το ρεύμα
της αστυφιλίας κατέβηκαν από τις ορεινές επαρχίες και μπόλιασαν το γνήσιο
ντόπιο πληθυσμό. Προσθήκη της αρχαίας Ολυμπίας τούτος ο τόπος έχει γίνει
σημαντικότατο τουριστικό πέρασμα ξένων και δικών μας που πάνε κι έρχονται για
να προσκυνήσουν τη γη των θεών. Γείτονας πάλι, της αρχαίας Φειάς θα αποκτήσει
κι άλλο ενδιαφέρον όταν η επιστήμη του βυθού θα φέρει στην επιφάνεια την κατά
ποτισμένη εκείνη Πολιτεία που κοιμάται εδώ και δυόμισυ χιλιάδες χρόνια κάτου
απ΄ τα νερά του κόλπου του Αγίου Ανδρέα... <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οικονομική
και πνευματική παράδοση βαραίνει τον Πύργο. Στα 100 χρόνια που πέρασαν από το
πρώτο του φανέρωμα σαν πόλις με αξιώσεις, το κράτος και οι πολίτες κάνανε
πολλές προσπάθειες να οργανώσουν τον τόκο και τη ζωή από κάθε άποψη: εμπορική,
κτιριακή, πολιτιστική. Δούλεψαν εργοστάσια, υψώθηκαν σπίτια, βγήκαν συγγραφείς
και καλλιτέχνες... Μεσολάβησαν Ωστόσο οι πόλεμοι κι οι αλληλοσπαραγμοί,
οικονομικές δοκιμασίες και φτώχειες πλήγωσαν τα Επαγγέλματα και τις καρδιές
συντρίβοντας κι΄ αφανίζοντας επιχειρήσεις κι΄ όνειρα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οι
ολιγάριθμη " παλιά φρουρά" που απομένει ακόμα εδώ, γυρίζει νοσταλγικά
στα ευτυχισμένα εκείνα χρόνια πού, καθώς λένε, οι Πυργιώτες στις κουμπούρες
τους αντί για στουπί χρησιμοποιούσαν... κατοστάρικα, θεωρούν ότι την πόλη σα
μια " ξεπεσμένη αρχοντοπούλα". <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cavafy Script"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Κι΄ οι
νεώτεροι συμφωνούν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣhttp://www.blogger.com/profile/17312104955273231522noreply@blogger.com0