Το φαράγγι της Γύρας!

Γιγάντια πλατάνια, ανοιχτοπράσινες πεύκες, ολομύριστες δάφνες, δρυς, αρωματικά θυμάρια, σκίντα και πουρνάρια γίνονται προφήτες του μεγαλείου του φαραγγιού. Δέντρα προαιώνια όλα, παρθένο δάσος που δεν το μόλυνε το ανθρώπινο χέρι. Δέντρα που με την σκιά τους δεν την διέκοψε ο πανδαμάτορας Ήλιος και δεν ζέστανε τα παγωμένα νερά της Τσεμπερούλας. Απερίγραπτη η ομορφιά και το θέλγητρο του τοπίου, άγριο και επιβλητικό έκανε τους ντόπιους να αναφέρονται με δέος και να πλάθουν ιστορίες φόβου και μύθους μαγεμένους για την Γύρα.

Το αιώνιο δάσος έκανε θόλο με τα κάθε λογής κλαδιά του,  που σκύβοντας προς τα κάτω, αποτελούσαν φόρο τιμής στην πανέμορφη και συνάμα μαγική, νύμφη του ποταμού. Παγερός ο άνεμος, διαπερνά το δάσος και τον μαιανδρικό ρου της Τσεμπερούλας, τα νερά σπάζουν στα βράχια και αντίλαλος εκκωφαντικός δημιουργείται λες και είναι οι κεραυνοί του παμμέγιστου Δία που προστατεύει την ευρύτερη περιοχή της γενέτειρας του. Ο γκρεμός των, περίπου, 140 μέτρων και η εντύπωση που αποκομίζεται είναι υπέρτατο δέος και συνάμα τρόμος φοβερός. Στον στενό αυτόν λαιμό της Γύρας ο ήλιος ανατέλλει και δύει μέσα σε λίγη ώρα, προλαμβάνοντας μετά βίας να απλώσει το χρυσοκίτρινο φως του και να στολίσει με χίλια μύρια χρώματα την αέναη βλάστηση, και η επικρατούσα αντίθεση του ημίφως αναδεικνύει μια παραδεισένια όψη.

Ενώπιον των θαυμαστών αυτών εικόνων ο τρόμος συνδυάζεται με τον θαυμασμό, και εμείς οι νεώτεροι ακολουθούμε με ποιητική διάθεση της ψυχής, απωθώντας την σκέψη και τον λογισμό. Οι αρχαιότεροι, όπως οι πρόγονοί μας, διακατέχονταν από θρησκευτικό φόβο, είναι άλλωστε γνωστή η μήνη των θεών και ημίθεων της ελληνικής υπαίθρου στην αρχαία Ελλάδα, έναντι της χαράδρας που προκαλεί ίλιγγο δια της αβύσσου, της παγερότητας και του αέναου ρόχθου. Η σκηνή αυτή είχε εξάψει την φαντασία τους, πως πνεύματα και φοβερές θεότητες κατοικούσαν εκεί, με αποτέλεσμα να περνά από γονιό σε παιδί και να φτάσει ως και τις μέρες μας με κάποια εξασθένηση βέβαια, αφού το μυαλό ΄΄άνοιξε΄΄ σε νέους ορίζοντες, σε αυτούς της λογικής και όχι της θρησκοληψίας, και του συναισθήματος.

Καλύτερα ή χειρότερα δεν μπορώ να πω, ο καθένας το αντιλαμβάνεται κατά το δοκούν.

Σημείωση: το παραπάνω κείμενο αναφέρεται στην εικόνα του γράφοντος πριν τις καταστροφικές φωτιές του Αυγούστου του 2007, οι οποίες κατέστρεψαν το δάσος και μαζί την αρχέγονη μαγεία που περίκλειε το φαράγγι, την Γύρα μας.

      Λεξιλόγιο

·       Θέλγητρο: ελκτική δύναμη που διαθέτει και που ασκεί κάποιος ή κάτι .

·       Αέναος: αυτός που είναι ή γίνεται από πάντα, διαρκώς και για πάντα, αιώνιος.

·       Μήνη: από το μένος που σημαίνει θυμός.

·       Θρησκοληψία: η υπερβολική προσήλωση σε κάθε είδους θρησκευτικές αντιλήψεις και προλήψεις.

·       Δοκούν: κατά την κρίση ή κατά την προτίμηση κάποιου.