Αφετηρία της προσπάθειας αυτής αποτελεί ο πατέρας Νικόλαος Κοντοβουνήσιος, παππούς του υπογράφοντος, που συνέβαλε τα μέγιστα στο "σκάλισμα" της ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας μας.Αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για πολλούς από εμάς και μας έμαθε να αγαπάμε τον τόπο μας και το παρόν πόνημα αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής για τον άνθρωπο και ιερέα Νικόλαο Κοντοβουνήσιο.
Ξετυλίγοντας του κουβάρι της ιστορίας θα πάμε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ΄30 όταν ο Αντώνιος Κοντοβουνήσιος από το Μπρουμάζι (Διάσελα),έρχεται σώγαμπρος στο Μπιτζιμπάρδι και παντρεύεται την Παναγιώτα χήρα Ηλία Ζέρβα (προγιαγιά του υπογράφοντος) το γένος Αγγελόπουλου.Θα αποκτήσει τον Ανδρέα και τον Νικόλα.Τα παιδιά θα ζήσουν τα παιδικά τους χρόνια στο χωριό έως ότου μετοικίσουν στον Πύργο, φαίνεται πως αυτά τα χρόνια θα σημαδέψουν τον μικρό Νικόλα σε όλη την ζωή του εάν συμπεράνουμε από το πάθος που ξεχείλιζε μέσα από τα πονήματα του.Ας παραθέσουμε μία βιογραφία όπως ο ίδιος είχε εναποθέσει σε ένα από τα συγγράμματά του.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Κοντοβουνήσιος γεννήθηκε στην Τρυπητή Ολυµπίας, σπούδασε στην Πατµιάδα Εκκλησιαστική Σχολή και κατόπιν στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλσνίκης. Μετά τη λήψη του πτυχίου του παρακολούθησε µεταπτυχιακές σπουδές στη Βυζαντινή Αρχαιολογία της ίδιας Πανεπ. Σχολής υπό τον Καθηγητή Κων. Καλοκύρη.
Υπηρέτησε σε ενοριακές θέσεις των Ιερών Μητροπόλεων Δηµητριάδος, Θεσσαλονίκης και Καισαριανής, Βύρωνος και Υµηττού . Τα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν Πρόεδρος του Εκκλ.Συµβουλίου του Ιερού Ναού Μεταµορφώσεως Σωτήρος Βύρωνος. Στη διάρκεια της συγγραφικής του δράστηριότητας σαράντα και πλέον ετών έγραψε άρθρα θρησκευτικού περιεχοµένου, τα οποία δηµοσιεύτηκαν σε εφηµερίδες και περιοδικά. Επί είκοσι χρόνια (1981-2001) έγραφε επίσης το άρθρο στο οποίο αφιερωνόταν κάθε χρόνο το εγκόλπιο Ηµερολόγιο της ΙεράςΜητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υµηττού. Επί έντεκα χρόνια έγραφε σχεδόν εξ ολοκλήρου και εξέδιδε το ενοριακό θρησκευτικό περιοδικό « Ενοριακή Πνοή» (1975-1986). Ασχολήθηκε µε την ιστορία και τα ερείπια της δυτικής Μεσαιωνικής Πελοποννήσου συνθέτοντας σειρά µελετών που δηµοσίευσε µε τίτλο «Για να γνωρίσουµε τον τόπο µας» και περιλαµβάνει τα εξης:. «Που έκειτο το Αράκλοβο», «Το Φανάρι του Νιβηλέτ», « Αναζητώντας τον ιδρυτή του χωριού Τζάχα», «ο σταυρεπίστεγος Βυζαντινός Ναός της Φυγαλίας», «Η αντίσταση των Σκορτινών στους Φράγκους», «Ιστορία και αρχαιολογικά µνηµεία του χωριού Πλατιάνα»,"το γενεαλογικό δένδρο των οικογενειών Κουτσογιαννακη και Ζέρβα της Τρυπητής" κ.ά, Κυκλοφόρησαν τα βιβλία του «Μιλάνε τα Χαλάσµατα», «ο Ναός Μεταµορφώσεως Βύρωνος» (Ιστορία του Ναού) και το ηθογραφικό µυθιστόρηµα «Στα ίχνη ενός θρύλου». Εξέδιδε την τοπική εφηµερίδα «Η Φωνή της Τρυπητής» και ήταν µέλος του Συνδέσµου «Ελλήνων Ιστορικών Συγγραφέων».Απεβίωσε το 2009.
Οι Έλληνες εφοπλιστές σώζουν την γερμανική ναυτιλία και χιλιάδες Γερμανούς μικροεπενδυτές. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Τα Νέα", μπορεί η ελληνική οικονομία να εξαρτάται από τη γερμανική βοήθεια, αλλά στον τομέα της ναυτιλίας, η εικόνα είναι αντίστροφη.