Είχα την ευκαιρία να περάσω τις μέρες του Πάσχα στο χωριό μου και να νιώσω λίγο ελεύθερος από την δουλειά και να θυμηθώ το Πάσχα που περνούσα εκεί σαν παιδί μόνο που τα χρόνια πέρασαν και γνωστές φιγούρες του παρελθόντος δεν υπάρχουν πια παρά μόνο στην σκέψη.Η Μεγάλη Παρασκευή με τον Επιτάφιο και την περιφορά του μέσα στο χωριό αργά και όχι τ' απόγευμα όπως στις πόλεις,το Μεγάλο Σάββατο με την ολοήμερη προετοιμασία για το Πασχαλινό τραπέζι με το σφάξιμο των αρνιών και όλες τις λοιπές προετοιμασίες με αποκορύφωμα το βράδυ που "βγαίνει" (λέξη που ακούω από μικρός) η Ανάσταση και το δείπνο που επακολουθεί με το τσούγκρισμα των αυγών και την παραδοσιακή "μαγειρίτσα".Την επομένη νωρίς το πρωί όσοι έχουν επωμισθεί το σούβλισμα ξυπνήσαμε άγρια χαράματα να ανάψουμε την φωτιά και να ψήσουμε άλλοι αρνιά και άλλοι κατσίκια με το μεσημέρι να μας βρίσκει σχεδόν χορτάτους από τους μεζέδες πριν στρωθεί το γιόρτινο τραπέζι με αποτέλεσμα το γλέντι να "τραβάει" ως αργά το απόγευμα που ξαναπεινάμε με το κρασί να ρέει άφθονο από τα βαγένια (βαρέλια) παραγωγής ντόπιων αμπελώνων και φυσική κατάληξη να φεύγουμε "μπουσουλώντας" στα τέσσερα για ύπνο.Η Δευτέρα του Πάσχα συνέπεσε με την γιορτή του Αγίου Γεωργίου πολιούχου του χωριού μας με λειτουργία στον ομώνυμο Ναό και περιφορά της εικόνας του Αγίου μέσα στο χωριό και στάσεις σε κάθε σπίτι που έχει εορτάζοντα.Η συνέχεια στα καφενεία όπου τα κεράσματα από τους εορτάζοντες πάνε κι έρχονται.Παλαιότερα θυμάμαι με νοσταλγία το πανηγύρι που γινόταν ανήμερα τ' Αη-Γιωργιού μετά το πέρας της περιφοράς της εικόνας και διαρκούσε όλη μέρα με φαγητό,τραγούδια και κλαρίνα (χαρακτηριστική η φωτογραφία από την δεκαετία του 60 παραπάνω).
Τέλος θα ήθελα να εξυμνήσω την ψαλτική ικανότητα του Διονυσίου Β. Αγγελόπουλου και την επίσης φιλότιμη προσπάθεια του Νικόλαου Κ. Αγγελόπουλου που πάντα μας τιμά, όταν έρχεται από τον Βόλο που διαμένει μόνιμα, συμμετέχοντας στην λειτουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου