Ο Χαρίλαος Βασιλάκος και η αμφιλεγόμενη πρωτιά του Σπύρου Λούη!

Ο τίτλος του βιβλίου του Ντόναλντ-Γεωργίου Μακφαίηλ είναι σαφής: «Ο Χαρίλαος Βασιλάκος και η αμφιλεγόμενη πρωτιά του Σπύρου Λούη». Ο συγγραφέας είναι Σκωτσέζος, πλήρως ενσωματωμένος στον ελληνικό κορμό, ζει και εργάζεται στην Ελλάδα από νέος, γεννήθηκε στο Λονδίνο, η μητέρα του από την Αθήνα και η γυναίκα του από τη Μάνη, ορθόδοξος και, όπως εύστοχα γράφει στον πρόλογο του βιβλίου ο γνωστός συγγραφέας Σαράντος Καργάκος, πρόκειται για «μανιατόψυχο Σκωτσέζο». Ο εγγονός του μαραθωνοδρόμου Χαρίλαου Βασιλάκου, Χάρης Βασιλάκος, διευκρινίζει ότι «σκοπός του βιβλίου δεν είναι η αποκαθήλωση του Σπύρου Λούη αλλά η αποκατάσταση του Χαρίλαου Βασιλάκου στις διαστάσεις που δικαιούται ως αθλητής και έλληνας πολίτης».

Είναι γεγονός ότι ο ασημένιος ολυμπιονίκης του 1896 Χ. Βασιλάκος ήταν μια μορφή που και χωρίς τη γνωστή υπόθεση του πρώτου ολυμπιακού μαραθωνίου δρόμου (τη λέξη «υπόθεση» να τη δούμε σε μια από τις δεκάδες έννοιές της, δηλαδή αφετηρία, σκέψης, ενέργειας και έρευνας) δικαιούται μιας πλήρους βιογραφίας, όπως αυτή του ελληνοσκωτσέζου συγγραφέα. Μέσα από τις 350 σελίδες (έκδοση «Αδούλωτη Μάνη»), με την ποικιλομορφία των επί μέρους θεμάτων και την άρτια οπτική τεκμηρίωση, ο σημερινός αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει έναν μεγάλο αθλητή (ας προσφύγουμε στο χρηστικότατο «τζέντλεμαν») αλλά και έναν εκλεκτό έλληνα πολίτη που βιολογικά πατούσε τόσο στον 19ο αιώνα όσο και στον 20ό αιώνα (1877-1963).

Μαραθώνιος 1896, στην μέση ο Βασιλάκος

ΠΟΛΛΕΣ είναι οι σελίδες του βιβλίου όπου ο Μακφαίηλ καταγράφει και κωδικοποιεί τα όσα έχουν γραφεί για την «άλλη πλευρά» του πρώτου ολυμπιακού μαραθωνίου, με διάφορες όψεις, προσεγγίσεις και εικασίες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Χαρίλαος Βασιλάκος δήλωνε ως το τέλος του μακρού βίου του ότι «ουδέποτε αντελήφθην να με προσπερνά ο Λούης». Το κεφάλαιο αυτό, ευνόητα ελκυστικό και - γιατί όχι; - προκλητικό, εναπόκειται στην ευαισθησία του αναγνώστη για τη διείσδυση σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.

***

ΩΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ο Χαρίλαος Βασιλάκος ανήκει στην πρωτοπορία του ελληνικού αθλητισμού, ο οποίος κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού διαμορφωνόταν ως κοινωνικό σύστημα. Στο πλαίσιο αυτό ο Βασιλάκος διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο, καθώς πέραν του ότι είναι ο πρώτος δρομέας στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού που νίκησε σε επίσημο μαραθώνιο (10 Μαρτίου 1896 με χρόνο 3 ώρες και 17 λεπτά), μετά τους Ολυμπιακούς του 1896 υπήρξε ο εισηγητής και πρωταγωνιστής του αγωνίσματος του βάδην. Στο ερώτημα γιατί ο Βασιλάκος δεν έλαβε μέρος και στους «Μεσολυμπιακούς» του 1906 η απάντηση έχει δοθεί από τον ίδιο. Λόγω τραυματισμού στο γόνατο και ρητής απαγόρευσης από τον καθηγητή Φωκά. Οσον αφορά το βάδην, ως αφετηρία με νικητή, φυσικά, τον Βασιλάκο καταγράφεται η 14η Μαΐου 1900, για να ακολουθήσουν άλλοι οκτώ (ως το 1906), μερικοί από τους οποίους οργανώθηκαν με προσωπική φροντίδα του.

***

Ο ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ, πέρα από τη θέση του στην παγκόσμια αθλητική ιστορία, αναβιώνει στη νέα πτέρυγα του Ολυμπιακού Μουσείου στον Μαραθώνα. Εδώ είκοσι ενθυμήματα-τεκμήρια προσφέρθηκαν από τα εγγόνια του Χάρη και Ελίνα. Υπάρχει βέβαια και το βιβλίο όπου περιγράφονται και η εποχή και η κοινωνική διαστρωμάτωση, αλλά ευδιάκριτη είναι και η παράθεση υλικού που υποχρεωτικά υπόκειται σε έλεγχο. Σε κάποια βιβλία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 ο Βασιλάκος αναφέρεται ως «ανεξάρτητος» από τη συλλογική ένταξη. Δίνεται η απάντηση ότι ο μεγάλος αυτός αθλητής ανήκε στον Πανελλήνιο ΓΣ, όπου μεγάλωσε και ανδρώθηκε, και πιστοποιείται με έγγραφο που υπογράφεται από τον πρώτο πρόεδρο του ιστορικού σωματείου, τον μεγάλο Ιωάννη Φωκιανό, ότι «κατά τη συνεδρίαν της 13ης Ιανουαρίου 1896 εξελέξατο τακτικόν μέλος αυτού τον Χαρίλαον Βασιλάκον». Τέλος, είναι απορίας άξιο πώς ο συγγραφέας βιογράφος  Μακφαίηλ δεν συμπεριέλαβε στον πίνακα βιβλιογραφίας και πηγών και ίσως δεν αξιοποίησε το βιβλίο-λεύκωμα «Πανελλήνιος ΓΣ - 100 χρόνια ελληνικού αθλητισμού» (έκδοση του 1991), όπου υπάρχει ειδικό αφιέρωμα στον Χαρίλαο Βασιλάκο ως αθλητή και πολίτη, αλλά και η τελευταία πριν από το τέλος του βίου του δήλωση σε δημοσιογράφο όσον αφορά την υπόθεση του πρώτου ολυμπιακού μαραθωνίου.

***

Η ΔΟΜΗ του βιβλίου είναι διαμορφωμένη σε πέντε μεγάλα κεφάλαια, αλλά η επί μέρους θεματογραφία υπερβαίνει τον αριθμό εκατό σε ανισομερείς αναφορές. Από την Αρχαία Ελλάδα στους Ολυμπιακούς του 1896 και ως σύγχρονα δημοσιεύματα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι ευδιάκριτη η οργή του συγγραφέα, αλλά και η επιθετικότητα όσον αφορά την υπόθεση Λούη - Βασιλάκου, και κάποια στιγμή (σελ. 200) αναφέρεται σε«τυχούσα (;) δική μου μεροληψία». Κύριος άξονας είναι η αιχμηρή κειμενογραφία του αείμνηστου Θάνου Κουτσικόπουλου (απεβίωσε πρόσφατα σε ηλικία 92 ετών στο Λονδίνο), σημαίνοντος φιλαθλητικού άνδρα και πέραν του αθλήματος της κωπηλασίας μαχητικού θαυμαστή του Χαρίλαου Βασιλάκου.

http://www.tovima.gr/

Τα συγκλονιστικά λόγια μιας Κινέζας μαθήτριας για την Ελλάδα που θα σας ανατριχιάσουν…

Ακρόπολη των Αθηνών

Από την πρώτη μέρα που πάτησα στο έδαφος σου, εγώ μια ονειροπόλα Κινέζα, Ελλάδα αισθάνθηκα να…

βυθίζομαι στην κληρονομιά σου.

Όταν σήκωσα το κεφάλι ένας λαμπερός κεραυνός χτύπησε τα μάτια μου. Ήταν η Ακρόπολη!!!

Στον ουρανό της Αθήνας, το μεγαλοπρεπές σώμα της στέκεται ορθό σαν ένας ουράνιος βασιλιάς.

Μήπως αυτός ο βασιλιάς μεταφέρει το πνεύμα από τον ουρανό στους ανθρώπους;

Μήπως αυτό το πνεύμα καλλιεργεί την ψυχή του λαού σου δημιουργώντας αδιάκοπα το μεγάλο πολιτισμό σου από την δύση στην ανατολή, από την Ελλάδα στην Κίνα;

Όταν χαμήλωσα το βλέμμα μου ένας άλλος λαμπρός κεραυνός χτύπησε τα μάτια μου.

Ήταν οι τάφοι της Βεργίνας με τους απίστευτους θησαυρούς σου, τα αφάνταστα αριστουργήματά σου!!!

Θα ήθελα να σηκώσω το βλέμμα ξανά και ξανά, να χαμηλώσω το βλέμμα ξανά και ξανά, να ψάξω κάθε γωνιά σου, θα ήθελα να θαυμάσω κάθε κομμάτι του πολιτισμού σου.

Σε παρακαλώ Ελλάδα, εγώ μια Ελληνολάτρισσα Κινέζα, πες μου πόσους ακόμη θησαυρούς κρύβεις;

Ελλάδα δε θέλω να σου πω αντίο. Ήρθα Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στην βαθιά θάλασσά σου, είναι η θάλασσα της αγάπης, η θάλασσα της φιλίας, είναι η θάλασσα της καρδιάς με τα συναρπαστικά της κύματα, ποτέ πια δεν θα μπορέσω να την αποχωριστώ, χωρίς αυτήν το σώμα μου θα χαθεί για πάντα !!!

Ήρθα Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στην απέραντη ομορφιά σου, στην ομορφιά της Ιστορίας σου, στην ομορφιά της ψυχής, ποτέ πια δεν θα μπορέσω να ζήσω μακριά από την ομορφιά σου.

Ήρθα Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στο μεγάλο σου πνεύμα, είναι το πνεύμα του πολιτισμού, το πνεύμα της Ελευθερίας, είναι το πνεύμα της δημιουργίας, δίχως αυτό η ψυχή μου θα μαραθεί.

Ελλάδα δεν θέλω να σου πω ποτέ αντίο, θα ζούμε μαζί για πάντα, με την αγάπη μας, με τις αναζητήσεις μας, με τα όνειρά μας.

Ποίημα της Κινέζας, Νίκης Χου Κάϊ, για τον Ελληνοκλασσικό Πολιτισμό

(Από την εκπομπή της ΕΤ3 «μια Ελληνίδα στη Σαγκάη/19-3-2005».

ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΖΩΛΗΣ!

Γεννήθηκε στη Σιάτιστα του καζά Κοζάνης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην γενέτειρά του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις σχολές της πόλης. Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με το εμπόριο αρχικά στη Θεσσαλονίκη και έπειτα στην Οδησσό. Λόγω της αποτυχίας του στις εμπορικές του δραστηριότητες, μετέβη στην Αγία Πετρούπολη για να καταταχθεί στο Ρωσικό στρατό. Έγινε λοχαγός του πυροβολικού, στο οποίο υπηρετούσαν οι αδερφοί Αλέξιος και Θεόδωρος Ορλώφ, με τους οποίους και συνδέθηκε φιλικά. Οι αδερφοί Ορλώφ συμμετείχαν στην προσπάθεια της Αικατερίνης Β΄ να καταλάβει το θρόνο από το σύζυγό της Πέτρο Γ΄ το 1762. Κατόπιν τούτου, ο Αλέξιος Ορλώφ έγινε διοικητής του πυροβολικού. Η Αικατερίνη η Β΄ προσπάθησε να αναμειχθεί στα βαλκανικά πράγματα προκειμένου να αποσπάσει εδάφη και σφαίρες επιρροής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Παπαζώλης, έχοντας πρόσβαση στην τσαρική αυλή μέσω των Ορλώφ, προσπάθησε να επηρεάσει την κατάσταση υπέρ των Ελλήνων, πείθοντας τους αδερφούς Ορλώφ και συνακολούθως την τσαρίνα Αικατερίνη για την διεξαγωγή επιχειρήσεων στη νότιο Βαλκανική.

Το 1763 ο Παπαζώλης μεταβαίνει στη Βενετία και στη συνέχεια στην Τεργέστη, προκειμένου να συντονίσει τις ενέργειες Ελλήνων και Ρώσων για την διενέργεια μιας συνολικής εξέγερσης. Το 1765 συνέταξε ένα βιβλίο με σκοπό την αφύπνιση των Ελλήνων και την καλλιέργεια της πολεμικής αρετής. Το βιβλίο αυτό με τον τίτλο «Διδασκαλία, ήγουν ερμηνεία της πολεμικής τάξεως και τέχνης», τυπώθηκε στη Βενετία και διανεμήθηκε σε περιοχές της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Ήταν βασισμένο σε ρωσικό στρατιωτικό εγχειρίδιο. Από το 1765 και για τα επόμενα χρόνια, ο Παπαζώλης, με Έλληνες συνεργάτες και Ρώσους πράκτορες περιόδευσε στην Δυτική και Κεντρική Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο, προκειμένου να συνεννοηθεί με ντόπιους παράγοντες για την ιδέα της εξέγερσης. Παρόλο που η ανταπόκριση δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική, ο Παπαζώλης κατάφερε να αποσπάσει συμφωνίες με ορισμένους οπλαρχηγούς και προύχοντες, ιδιαίτερα στη Δυτική Μακεδονία και τη Μάνη. Έπεισε και τον Ορλώφ ότι ο χρόνος ήταν πλέον κατάλληλος για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων.

Το 1769 τμήμα του Ρωσικού στόλου με την συμμετοχή του Παπαζώλη, ξεκίνησε με προορισμό τη Μάνη όπου θα υποστήριζε τους Μανιάτες, εναντίον των Οθωμανών. Το 1770 τελικά, σημειώθηκε το αποτυχημένο κίνημα, που έμεινε γνωστό με την ονομασία Ορλωφικά. Οι Ρώσοι, έχοντας εξασφαλίσει τη Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, εγκατέλειψαν τους Έλληνες στην τύχη τους, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του Παπαζώλη.

Πολλοί οπλαρχηγοί και προύχοντες της Πελοποννήσου και της Μακεδονίας, όπως ο γέρο Ζιάκας που συμμετείχαν στο κίνημα, απογοητεύτηκαν και κατηγόρησαν τον Παπαζώλη για τυχοδιωκτισμό. Η απόπειρα αυτού του εγχειρήματος με πρωτοβουλία του Παπαζώλη έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τη Ρωσική διπλωματία αφενός και αφετέρου, ήταν πρόχειρα οργανωμένη με σποραδικές κινητοποιήσεις ανά τον ελλαδικό χώρο, χωρίς επικοινωνία και συντονισμό.

Πέθανε στην Πάρο όπου είχε πλέον ελλιμενιστεί ο Ρωσικός στόλος.

 Ο Παπαζώλης ανήκε στην ομάδα εκείνων των Ελλήνων που ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να συνδυάσουν τη ρωσική πολιτική απέναντι της οθωμανικής αυτοκρατορίας με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του υπόδουλου ελληνικού έθνους. Στη μετάφραση της Διδασκαλίας, που τυπώθηκε στη Βενετία στα 1765, ο Π. είχε προτάξει αφιέρωση στον Ορλώφ, στην οποία γράφει ότι την έκανε για χάρη «των δυστυχισμένων Ελλήνων, οίτινες εξεμάκρυναν πολλά από αυτήν την επιστήμην της πολεμικής».

"Η αποτυχία αύτη δίδαξε τους Έλληνας, ότι ουδέν το παρά των ξένων προσδοκώμενον αγαθόν. Την αλήθειαν ταύτην επεσφράγισεν η όντως υπό μόνου του έθνους εξεργασθείσα δαφνοστεφής ανάστασις του 1821".

Κωνσταντίνος Σάθας.

Πηγές: Κ.Σάθα, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων.

             Wikipedia

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΝΔΡΏΝ: ΑΝΝΙΒΑΣ.

Στρατηγός Αννίβας

Μετά τις αποτυχίες του ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας  ευρισκόμενος  στο πλευρό του βασιλιά της Βιθυνίας Προυσία τον  συμβούλευσε να επιτεθεί στους εχθρούς του. Ο Προυσίας του απάντησε πως δεν τολμά γιατί τα σπλάχνα που διάβασε το μαντείο δεν δείχνουν αίσιο τέλος. Και ο Καρχηδόνιος εξοργισμένος του είπε: - Και λοιπόν, περισσότερο πιστεύεις στο ελεεινό πτώμα παρά στα λόγια ενός πεπειραμένου στρατηγού;

ΛΟΓΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ!

Χρυσολωράς

Οι περισσότεροι των λογίων και εκπαιδευμένων ανδρών, όσοι δεν θανατώθηκαν από τους Οθωμανούς κατά την άλωση της Πόλης, και όσοι είχαν καταλάβει την πτώση από πριν την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, είχαν αναχωρήσει  από την Ελλάδα με προορισμό την Ιταλία. Εκεί δίδαξαν τα Ελληνικά Γράμματα και την φιλοσοφία στα ανώτατα ιδρύματα, κάποιοι έγιναν και πρυτάνεις, της χώρας και στις αυλές πλουσίων ηγεμόνων. Κάποιοι άλλοι ίδρυσαν πανεπιστήμια στην Ιταλία και άλλοι δίδαξαν στην Γαλλία . Από την Ιταλία μεταλαμπαδεύτηκε η φλόγα του ελληνικού πνεύματος σε όλη την Ευρώπη καθώς εκείνη την εποχή επικρατούσε σκοτάδι και αμάθεια στο σύνολό της. Οι Ευρωπαίοι κατελήφθησαν από μεγάλο ενθουσιασμό για τα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες. Σε αυτόν τον ενθουσιασμό οφείλεται και η μετάφραση πολλών έργων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στα λατινικά καθώς και η δάσωση πολλών χειρογράφων που κοσμούσαν πλέον πινακοθήκες και μουσεία της Δυτικής Ευρώπης.

Έτσι αυτοί οι φυγάδες λόγιοι αποτέλεσαν τους προδρόμους του νεώτερου ευρωπαϊκού πολιτισμού και συνετέλεσαν στο να αναπτυχθεί μεγάλη συμπάθεια προς το Ελληνικό έθνος. Οι σπουδαιότεροι από αυτούς είναι ο Μανουήλ Χρυσολωράς, ο Βησσαρίων, ο Ισίδωρος, ο Θεόδωρος Γαζής, ο Γεώργιος Τραπεζούντιος, ο Ιωάννης Αργυρόπουλος, ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης, ο Ιωάννης Χρυσολωράς, ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, ο Ανδρόνικος Κάλλιστος, ο Μάρκος Μούσουρος, ο Γεώργιος Χαριτώνυμος, ο Ιωάννης Λάσκαρης, ο Γεώργιος Γεμιστός κ.α. 

Αναθέματα της ιστορίας: Θεόφιλος Καΐρης, ένας δάσκαλος της πρωτοπορίας!

Γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 από επιφανή οικογένεια του νησιού. Γονείς του ήταν ο πρόκριτος Νικόλαος Καΐρης και η Αναστασία Καμπανάκη. Είχε τρεις αδελφούς, τους μετέπειτα μοναχούς Ευγένιο και Ιωασάφ, και το Δημήτριο καθώς και τρεις αδελφές τη Μαρία, τη Λασκαρώ και την Ευανθία.

Διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα στην Άνδρο, στη Σχολή του Κάτω Κάστρου, από τον ιεροδιάκονο Ιάκωβο. Στα 1794 πεθαίνει ο πατέρας του. Ο αδελφός της μητέρας του και ανάδοχος του Σωφρόνιος Καμπανάκης, εφημέριος στο ναό του Αγίου Γεωργίου Κυδωνιών, τον παίρνει κοντά του ώστε να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του.

Στα 1802 ιδρύεται το Ελληνομουσείον, η Ακαδημία των Κυδωνιών. Ο Καΐρης φοίτησε στην Ακαδημία και ταυτόχρονα εργαζόταν προσφέροντας βοηθητικές υπηρεσίες στο σπίτι του Χατζή Διαμαντή, γαμπρού του Γρηγορίου Σαράφη, καθηγητή της σχολής. Στην Ακαδημία διδάχθηκε φιλολογία και φιλοσοφία από το Γρηγόριο Σαράφη και μαθηματικά και φυσικές επιστήμες από τον περίφημο διδάσκαλο της εποχής Βενιαμίν το Λέσβιο. Ακολουθώντας τον Σαράφη συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή της Πάτμου, όπου δίδασκε ο Δανιήλ Κεραμεύς και στη Σχολή της Χίου, όπου δίδασκαν ο Αθανάσιος Πάριος και ο Δωρόθεος Πρώιος Το 1801 έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος αλλάζοντας το όνομα του από Θωμάς σε Θεόφιλος. Το 1803 με δαπάνες του θείου του και μερικών πλουσίων Κυδωνιατών έφυγε στην Ευρώπη. Αρχικά διέμεινε στην Ελβετία, όπου μελέτησε την οργάνωση των διδακτηρίων του μεγάλου παιδαγωγού Πεσταλότσι, και κατέληξε στην Πίζα, όπου σπούδασε φιλοσοφία, μαθηματικά και φυσική και παρακολούθησε μαθήματα φυσιολογίας στην ιατρική σχολή.

Το 1807 μετέβη στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις φιλοσοφικές σπουδές του και συνδέθηκε στενά με το μεγάλο νεοέλληνα διαφωτιστή Αδαμάντιο Κοραή.

Το 1808 προσκλήθηκε από τους Κυδωνιάτες προκρίτους να αναλάβει τη διευθυνση της Σχολής τους στη θέση του Βενιαμίν του Λέσβιου, ο οποίος υπέφερε από τα μάτια του. Ο Καΐρης αρνήθηκε να διακόψει τη φοίτησή του. Στις 11 Ιουλίου 1810 επαναλήφθηκε η πρόσκληση προς τον Καΐρη και τότε επέστρεψε στις Κυδωνιές. Όμως οι έφοροι της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης θέλησαν να τον αποσπάσουν στη δική τους σχολή ως διευθυντή της. Πράγματι το Φεβρουάριο του 1811 ανέλαβε τη διεύθυνση της όμως στο τέλος του έτους απεχώρησε εξαιτίας της άρνησης των υπευθύνων να τηρήσουν την αρχική συμφωνία τους ως προς τις αποδοχές του και επέστρεψε στις Κυδωνίες. Στα 1812 αποχώρησε προσωρινά από την Ακαδημία Κυδωνιών λόγω των διαφωνιών μεταξύ Σαράφη και Βενιαμίν Λεσβίου και εγκαταστάθηκε για λίγο στην Άνδρο.

Έπειτα από παράκληση των Κυδωνιατών επέστρεψε στην...

Αρχαία Σπάρτη, παιχνίδια της ιστορίας!

Περί το τέλος του 6ου αιώνα π.Χ. ο Αγιάδης Αναξανδρίδας, ένας από τους δύο Σπαρτιάτες βασιλείς, δυσκολευόταν να αποκτήσει τέκνα από την πρώτη σύζυγο του. Οι Σπαρτιάτες έφοροι του επέβαλλαν να λάβει και δεύτερη σύζυγο προκειμένου να αποκτήσει διάδοχο. Από τη δεύτερη γυναίκα του ο Αναξανδρίδας απέκτησε τον Κλεομένη, ο οποίος έμελε να εξελιχθεί σε έναν από τους ικανότερους Σπαρτιάτες βασιλείς.

Ωστόσο, λίγο μετά τη γέννηση του, η πρώτη γυναίκα του Αναξανδρίδα γέννησε επίσης γιο, τον Δωριέα. Παρότι ο Δωριέας προερχόταν από την πρώτη σύζυγο, ο Κλεομένης διαδέχθηκε τον Αναξανδρίδα ως πρωτότοκος. Ο Δωριέας, χολωμένος από την ανάληψη της εξουσίας από τον Κλεομένη, οργάνωσε αποικιστική αποστολή προκειμένου να εγκαταλείψει για πάντα τη Σπάρτη (515 π.Χ.). Η πρώτη επιλογή του ήταν η περιοχή του ποταμού Κίνυπα στη Λιβύη. Οι άνδρες που τον ακολούθησαν αναφέρονται ως «Λακεδαιμόνιοι» και φαίνεται ότι περιελάμβαναν ελάχιστους Σπαρτιάτες πολίτες («ομοίους»).

Όσοι «όμοιοι» τον ακολούθησαν θα ήταν προσωπικοί φίλοι του, μέλη της πολιτικής φατρίας του. Οι περισσότεροι άνδρες του προέρχονταν από άλλες κατηγορίες Λακεδαιμονίων, κυρίως από υπομείονες (έκπτωτους πολίτες, που μόλις είχαν αρχίσει να αυξάνονται), περιοίκους καθώς και από Πελοποννησίους συμμάχους. Ένα τμήμα της Λιβύης, η Κυρηναϊκή, είχε ήδη αποικισθεί από αποίκους Λακεδαιμονίων. Οι Κυρηναίοι προέρχονταν από τη νήσο Θήρα, μία λακωνική αποικία. Επιπρόσθετα, κοντά στον γειτονικό ποταμό Κίνυπα υπήρχε η πόλη Οία, αναφερόμενη αργότερα ως καρχηδονιακή αποικία.

Ωστόσο η ονομασία της ανήκει σε μία θηραϊκή πόλη και επομένως ίσως ιδρύθηκε από Θηραίους ή Κυρηναίους αποίκους. Πιθανώς οι Καρχηδόνιοι εκδίωξαν αργότερα τους Έλληνες αποίκους της λιβυκής Οίας, αποικίζοντας την με Φοίνικες.Οι Κυρηναίοι υποστήριξαν την αποικιστική εκστρατεία του Δωριέα στη Λιβύη για λόγους επιβίωσης. Τη συγκεκριμένη εποχή βρίσκονταν ανάμεσα σε δύο «πυρά». Στα ανατολικά τους, οι Πέρσες του βασιλιά Καμβύση είχαν κατακτήσει την Αίγυπτο απειλώντας τους άμεσα.

Στα δυτικά, οι Καρχηδόνιοι επεκτείνονταν διαρκώς πλησιάζοντας επικίνδυνα τα κυρηναϊκά σύνορα. Οι Κυρηναίοι, που είχαν συμπληρώσει μόλις έναν αιώνα στην περιοχή, κινδύνευαν να συνθλιβούν και πιθανώς να εκδιωχθούν πάλι προς την Ελλάδα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η αποστολή του Δωριέα οργανώθηκε από το επίσημο σπαρτιατικό κράτος, πιθανώς αποτελούσε μέτρο το οποίο έλαβε η Σπάρτη για τη σωτηρία της αποικίας της, Κυρήνης.Ήταν επόμενο να δράσει για τη σωτηρία της τελευταίας, ειδικά σε μια εποχή που ο Ελληνισμός κινδύνευε από την επέκταση των εχθρών του από την Ανατολή (Πέρσες και Συροφοίνικες) και τη Δύση (Καρχηδόνιοι και Ετρούσκοι). Οι Κυρηναίοι θα ήταν ευτυχείς από την ίδρυση μιας «δίδυμης» δωρικής αποικίας στον Κίνυπα η οποία θα ενίσχυε υπέρμετρα το ελληνικό στοιχείο στη Λιβύη.

Η σπαρτιατική αποστολή οδηγήθηκε αρχικά από Θηραίους ναυτικούς έως την Κυρήνη (515/4 π.Χ.). Εκεί ο Δωριέας συνάντησε τον εξόριστο Φίλιππο από τον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, τον οποίο....

29 ΜΑΪΟΥ 1453!

Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ!

Στα τέλη του τέταρτου αιώνα , η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέρρευσε μετά από μία περίοδο ακμής, σχεδόν 500 χρόνων, ως η μεγαλύτερη υπερδύναμη του κόσμου .

Οι ιστορικοί έχουν αποσαφηνίσει τους λόγους για την κατάρρευση, καθώς και τους διαφορετικούς παράγοντες που οδήγησαν στις στρατιωτικές αποτυχίες που ακρωτηρίασαν την οικονομία, τις φυσικές καταστροφές , ακόμη και την αλλαγή του κλίματος . Ακόμα άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν είχε πραγματικά πέσει στο 476 μ.Χ. , από τότε που το ανατολικό μισό συνεχίστηκε για τα επόμενα χίλια χρόνια , με τη μορφή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας . Ενώ ακριβώς πώς- και πότε - η αυτοκρατορία έπεσε εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συνεχούς συζήτησης , ορισμένες θεωρίες έχουν αναδειχθεί ως οι πιο δημοφιλές εξηγήσεις για την πτώση της  Ρώμης. Διαβάστε παρακάτω για να ανακαλύψετε οκτώ λόγους για τους οποίους μία από τις πιο θρυλικές αυτοκρατορίες της ιστορίας, έπεσε τελικά.

Εισβολές από βάρβαρες φυλές

 Η πιο απλή θεωρία για την κατάρρευση της Ρώμης εστιάζεται σε μια σειρά από στρατιωτικές απώλειες  που υπέστη από εξωτερικές δυνάμεις .Η Ρώμη είχε για πολλούς αιώνες , πριν την πτώση της, πολέμους με γερμανικά φύλα,  αλλά και με τους Γότθους, οι οποίοι είχαν σφετερισθεί εκτάσεις στα σύνορα της αυτοκρατορίας . Οι Ρωμαίοι κατέστειλαν μια Γερμανική εξέγερση στα τέλη του τέταρτου αιώνα , αλλά το 410μχ ο βασιλιάς των Βησιγότθων Αλάριχος κατέλαβε με επιτυχία την πόλη της Ρώμης . Η Αυτοκρατορία πέρασε τις επόμενες δεκαετίες υπό τη διαρκή απειλή πριν λεηλατηθεί   και πάλι το 455 μχ η Αιώνια Πόλη ", αυτή τη φορά από τους βανδάλους . Τέλος , το 476μχ , ο Γερμανός ηγέτης Odoacer οργάνωσε μια εξέγερση και καθαίρεσε τον αυτοκράτορα Romulus Augustulus . Από τότε , κανένας Ρωμαίος αυτοκράτορας δεν θα κυβερνήσει ποτέ ξανά από θρόνο στην Ιταλία , οδηγώντας πολλούς να αναφέρουν το 476μχ  ως το έτος της πτώσης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Τα οικονομικά προβλήματα και υπερβολική εξάρτηση από την καταναγκαστική εργασία

 Η Ρώμη ήταν διαρκώς υπό επίθεση από εξωτερικές δυνάμεις , με αποτέλεσμα να καταρρεύσει από οικονομική κρίση . Οι συνεχόμενοι πόλεμοι και οι σπατάλες είχαν αδειάσει σημαντικά τα αυτοκρατορικά ταμεία , και η καταπιεστική φορολογία και ο πληθωρισμός είχαν διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών . Με την ελπίδα να αποφευχθεί η εφορία , πολλά μέλη των εύπορων τάξεων είχαν καταφύγει στην ύπαιθρο και είχαν δημιουργήσει ανεξάρτητα φέουδα . Την ίδια στιγμή , η αυτοκρατορία συγκλονίστηκε από ένα έλλειμμα εργατικού δυναμικού . Η οικονομία της Ρώμης εξαρτιόταν...

ΤΟ ΝΕΟ ΔΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ - ΚΡΕΣΤΕΝΩΝ!

Για τον Δήμο Ανδρίτσαινας – Κρεστένων ανακοινώθηκε χτες το νέο 27μελές Δημοτικό Συμβούλιο. Συνολικά 16 έδρες καταλαμβάνει η παράταξη του επανεκλεγέντος δημάρχου Σάκη Μπαλιούκου, 10 έδρες η παράταξη της Αθανασίας Κουσκουρή και 1 έδρα η παράταξη του Νίκου Γκότση. Αναλυτικά: Δήμαρχος Σάκης Μπαλιούκος, μέλη δημοτικού Συμβουλίου από την παράταξη του Σάκη Μπαλιούκου εκλέχθηκαν οι: Φωτεινόπουλος Δημοσθένης,Δάγκαρης Ιωάννης(του Νικολάου), Διαμαντόπουλος Βασίλειος(του Ευσταθίου), Βασιλόπουλος Παναγιώτης, Στρουμπάκου Κων/να(του Γεωργίου), Τούρης Τρύφων (του Ιωάννη), Σαραντοπούλου Αγγελική (του Αλεξάνδρου), Μωραίτου- Ζαφειροπούλου Ρούσσα, Μπατζάκας Δημήτριος (του Στυλιανού), Τούρης Γεώργιος (του Πάνου), Καραντώνης Παναγιώτης(του Αντωνίου).
Στην  Εκλογική Περιφέρεια Αλιφείραςεκλέγονται οι Φούρναρης Χρήστος (του Παναγιώτη), Δημητρακόπουλος Βασίλειος (του Γεωργίου), Πάττας Κων/νος(του Ηλία).
Στην Εκλογική Περιφέρεια Ανδρίτσαιναςεκλέγονται οι Γεωργακόπουλος Μιλτιάδης –Θεόδωρος, Παπαγρηγορίου Αθανάσιος (του Γρηγορίου).
 Από την παράταξη της Αθανασίας Κουσκουρή, για την Δημοτική Ενότητα Σκιλλούντος εκλέγονται οι Χατζόπουλος Γεώργιος (του Νικολάου), Καλογερόπουλος Δημήτριος(του Αθανασίου), Λέπετσος Γεώργιος(του Παναγιώτη), Κατσιέρη Αικατερίνη(του Βασιλείου), Κοτρέτσος Βασίλειος(του Σπύρου), Δελέγκος Ιωάννης(του Αθανασίου), Σαγρής Κων/νος(του Γεωργίου).  
Από την Εκλογική Περιφέρεια Αλιφείρας εκλέχθηκε ο  Χριστόπουλος Αναστάσιος(του Χρήστου).
 Από την Εκλογική Περιφέρεια Ανδρίτσαιναςεκλέχθηκε ο Κωστόπουλος Αθανάσιος (του Κων/νου). 
Από την παράταξη του Νίκου Γκότση εκλέχθηκε ο επικεφαλής, Νίκος Γκότσης.
ΠΗΓΗ: ionionfm.gr

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΥΠΑΝΑ, ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ ΘΕΣΗ !

Νόμισμα Αχαϊκης Συμπολιτείας

Η ετυμολογική σημασία της ονομασίας ΥΠΑΝΑ είναι η τοποθεσία που βρίσκεται ψηλά, απρόσιτα ,πάνω σε κορυφή λόφου ή όρους . Φυσικό επακόλουθο να είναι και το σημείο με μεγάλη θέα-ορατότητα στον ορίζοντα, έτσι, κατά μία έννοια θα μπορούσε να σημαίνει και το τελευταίο, το ακρότατο μέρος μίας πόλης-κράτους της αρχαιότητας. Και στην πραγματικότητα αυτός ήταν και ο σκοπός της στρατηγικής εγκαθίδρυσης των Υπάνων στον συγκεκριμένο  πεντάλοφο με αποτέλεσμα να ελέγχεται η κίνηση των γειτόνων Αρκάδων και να προστατεύεται το βασίλειο του σοφού βασιλιά Νέστορα. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η ονομασία καθορίζει τόσο την γεωγραφική, όσο και την φυσική θέση των Υπάνων ως το βορειοανατολικό άκρο του βασιλείου.

Παρόλο που την σημερινή εποχή τα ΥΠΑΝΑ δεν αποτελούν έξοχο μνημείο, παρά μόνο στις αναμνήσεις και τα ταξίδια του μυαλού, αξίζει να ανέβει κανείς στον λόφο, το Κάστρο. Αέρας υγείας, απεραντοσύνης, αναμνήσεων αρχαιότατου πολιτισμού, όλα μαζί τα νιώθεις στην κορυφή που υψώνεται πάνω από το ταπεινό Μπιτζιμπάρδι.

Σε πολλά μέρη της ευρύτερης περιοχής έχουν βρεθεί πλήθος μεγάλων κομματιών πίθων, κεραμίδων και αγγείων. Σε καλλιεργημένα  κτήματα έχουν βρεθεί, κατά καιρούς, νομίσματα και διάφοροι άλλοι αρχαίοι θησαυροί, οι οποίοι πωλήθηκαν  ‘’επιτήδειους’’ αρχαιοκάπηλους της ευρύτερης περιοχής. Πολύ λίγα διασώθηκαν και βρίσκονται στο αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας.

Προσεκτική εξέταση του τόπου, των μνημείων και η ετυμηγορία των θρύλων, καθώς και η αφούγκρανση  των παραδόσεων ενισχύουν την ύπαρξη πολιτισμού αντάξιου των γνωστότερων πόλεων και πολιδίων της Αρχαίας Τριφυλίας.

Ξανανιώνεις ο νους, πλανιέται ελεύθερος, σαν πουλί που μόλις γνώρισε την ελευθερία, και η ψυχή λούζεται από το φως του πανάρχαιου πνεύματος που κατοικεί ακόμα εδώ. Αφουγκράζεσαι ήχους και πλημμυρίζεις από τον αθάνατο Ελληνισμό.

Απ΄ όπου και αν στρέψεις το βλέμμα διακρίνεις μια σελίδα της αρχαίας και της νέας ιστορίας του τόπου. Πλουσιότατη. Ότι και να σκεφτείς για το θαύμα αυτό της τέχνης είναι λίγο.

·        Από τον Αλφειό ως το Κάστρο η ομαλότητα του εδάφους δε σε κουράζει, αλλά σου μεταδίδει την ευγένεια και την πραότητα του τοπίου. Οι εναλλαγές είναι λίγες και αλληλένδετες χωρίς βάναυσες μεταβολές, η ελιά που κυριαρχεί, οι δάφνες, τα πεύκα, τα σπαρτά και οι θάμνοι μυρωδικών, που συναντάς ανά τόπους, δένουν τόσο καλά μεταξύ τους που θαρρείς πως ο θεός έριξε εδώ όλη του την καλοσύνη αφού και αυτός μαγεύτηκε με το τοπίο. Οι ήχοι πουλιών που πετούν στον επίγειο τούτο παράδεισο, το ζουζούνισμα των εντόμων που πετούν σε κάθε λογής άνθος, τα τροκάκια των κοπαδιών, το γαύγισμα των σκυλιών και κάπου στον ορίζοντα, κάποιος τσοπάνης να σαλαχάει τα γίδια του, σε συνεπαίρνουν διαρκώς και δεν αφήνουν τις αισθήσεις να ηρεμήσουν.  Ω μάνα φύση, θαυμαστά τα έργα σου.

ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ!

Στους καιρούς που διανύουμε, όλα μας φαίνονται ίδια, έχουμε ξεφύγει από αξίες και ιδανικά, και έχουμε κάνει την ζωή μας πολλή ‘’φθηνή’’. Ζούμε χωρίς να αντιλαμβανόμαστε το αύριο και αδιαφορούμε για τον συνάνθρωπό μας που ενδεχομένως να χρειάζεται ‘’χείρα βοηθείας’’. Πολλοί συνάνθρωποι μας, ανάμεσα μας, περνούν τον δικό τους Γολγοθά και μας δίνουν το παράδειγμα στο να εκτιμήσουμε καλύτερα την ζωή που θα μπορούσαμε να ζήσουμε, αλλά δε ζούμε. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ήρωες, ανάμεσα μας, και έχουν μεγάλη ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις και τις ανησυχίες,  της αγαπητής  σε όλους μας Κωνσταντίνας Ντούνα-Ανδριοπούλου, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού, καθώς και την ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ που κατάλαβε ότι είχε, αλλά δεν το ήξερε και με την οποία μας δίνει ένα καλό μάθημα ΖΩΗΣ.

«Πριν από ενάμιση χρόνο, σχεδόν, διαγνώστηκε πως είχα καρκίνο του μαστού στα 48 μου χρόνια. Δεν υπήρχε ούτε ιστορικό, ούτε καμιά ενόχληση, ένας καρκίνος που ήρθε από το πουθενά και προσγειώθηκε πάνω μου.

Όταν άκουγα για τέτοιες περιπτώσεις, έτρεμε το φυλλοκάρδι μου και έκανα τον σταυρό μου, μου φαινόταν τόσο μακρινό και τόσο ξένο κάτι τέτοιο. Αυτή, όλη τη δύναμη που την έβρισκαν άραγε; Αφού έχει καρκίνο θα πεθάνει κάποια στιγμή. Έτσι σκεφτόμουν. Δεν ήθελα να ακούω καν τέτοιες συζητήσεις γιατί φοβόμουν, στην ιδέα και μόνο η ψυχολογία μου πήγαινε πάτο. Μέχρι που ήρθε η σειρά μου.

Εντελώς τυχαία, μια μέρα έκανα ψηλάφηση και ανακαλύπτω στον αριστερό μου μαστό κάτι διογκωμένο. Ανησύχησα και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί, αποκλείεται να είναι κάτι άσχημο, δεν μπορεί, όχι σε μένα, γιατί σε μένα και τα σχετικά. Ξεκίνησα με μαστογραφία, υπερηχογράφημα και ο Ακτινοδιαγνώστης με παρέπεμψε στον γυναικολόγο μου γιατί έβλεπε ένα μόρφωμα που δεν του άρεσε. Πήγα σε αρκετούς γιατρούς, πήρα αρκετές γνώμες που όλες κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα, ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ. Πότε; …..ΧΘΕΣ.

Τελικά κατέληξα στον γιατρό μου, έναν φοβερό επιστήμονα, που πάνω απ΄όλα έναν υπέροχο άνθρωπο. Κάναμε την επέμβαση, ήταν καρκίνος που ευτυχώς δεν είχε προχωρήσει στους λεμφαδένες, μου έκανε ογκεκτομή  και περίμενα τις οκτώ βασανιστικές μέρες να βγει η κανονική βιοψία για να δούμε τι θα ακολουθούσε. Δεν τολμούσα να σηκώσω το τηλέφωνο και να καλέσω το εργαστήριο να ρωτήσω για τα αποτελέσματα. Την 8^η μέρα με κάλεσε ο γιατρός μου στο τηλέφωνο και μου λέει επί λέξη: - Ντίνα πήγαινε στον Άγιο Ανδρέα και άναψε μια λαμπάδα. Κορίτσι μου δεν θα χρειαστεί να κάνεις χημειοθεραπεία. Είναι το    Great 2 , θα κάνεις μόνο 35 ακτινοβολίες και θα πάρεις και ένα χάπι για πέντε χρόνια, για προστασία.

Τα συναισθήματα ήταν πολλά, έκλαιγα-γελούσα, γελούσα-έκλαιγα. Ήταν μια δύσκολη περίοδος της ζωής μου, τα προβλήματα συνεχίζονται αλλά πιστεύω όλα θα ξεπεραστούν, όλα θα πάνε καλά.

Κάνω το σταυρό μου, διότι αυτός είναι ο δικός μου γιατρός. Έχε πίστη και μην εγκαταλείπεις. Το φάρμακο, όπως μου είπε και αγαπημένος μου γιατρός…..- ‘’το έχεις μέσα σου κορίτσι μου’’. ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ…ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΑΡΚΙΝΟ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΗΜΕΣ ΟΥΤΕ ΨΕΜΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.

Ευχαριστώ το θεό που ζω, που μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία, καθώς και τον γιατρό μου, Λάππα Ηλία που μου στάθηκε σαν να ήταν μέλος της οικογένειας μου.

Με λένε Κωνσταντίνα , επιζούσα από καρκίνο του μαστού και μένω ΔΥΝΑΤΗ».

Εάν επιθυμείτε να μάθετε την ιστορία της ροζ κορδέλας πατήστε στο παρακάτω link:

www.panthfinder.gr

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ!

Είναι γεγονός ότι οι  ¨Έλληνες  χαρακτηρίζονται, από αρχαιοτάτων χρόνων, με πολλά στοιχεία που ζηλεύουν άλλο λαοί, όμως η ‘’κοντή’’ και επιλεκτική μνήμη είναι ένα χαρακτηριστικό που κυριαρχεί, επί των πλείστων στην πολιτική σκηνή του τόπου και στην ανάδειξη αντιπροσώπων του λαού, είτε πρόκειται για την Κεντρική πολιτική σκηνή, είτε για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Συγκεκριμένα τα τελευταία χρόνια αποτελούν έρμαιο στις ορέξεις των ανθρώπων που οι ίδιοι εκλέγουν και αδυνατούν να τους αποκαθηλώσουν όταν βλέπουν πως ο δρόμος τους παρεκκλίνει από τον αρχικό σκοπό της κοινωνικής, ευρύτερα οικονομικής  και πολιτιστικής ανάπτυξης.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην επαρχία, ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε το σχέδιο Καλλικράτης συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες και έγινε προσωποκεντρική, σε συνδυασμό με την παρασκηνιακή συμμετοχή των κομμάτων, και απόμακρη από τον πολίτη και τα προβλήματα του. Οι Δήμαρχοι κινούν τα νήματα, ως άλλοι βασιλείς, και περιβάλλονται από αυλοκόλακες και ‘’ ευνούχους’’ χωρίς καμιά συμμετοχή στα τεκταινόμενα και στα προβλήματα του απλού πολίτη. Η συγκεκριμένη κατάσταση έχει ευνοήσει τις πόλεις, τις κωμοπόλεις και τα μεγάλα χωριά, αφού η συμμετοχή τους στην εκλογική μερίδα είναι μεγάλη, και έχει αφήσει στο έλεος του θεού τα απομακρυσμένα  από την κεντρική διοίκηση, μικρά και ορεινά χωριά που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μαραζώνουν και να μειώνεται ο πληθυσμός τους από την φυγή προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Οι Κοινότητες και οι πρόεδροι αυτών, δεν έχουν κανένα απολύτως ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου τους και ξεχασμένες για τρία χρόνια και έντεκα μήνες αποτελούν έρμαιο στις ορέξεις του εκάστοτε Δημάρχου. Επανέρχονται στο προσκήνιο για ένα μήνα πριν τις εκλογές με επισκέψεις υποψηφίων, με παχιά λόγια και φρούδες ελπίδες για ανάπτυξη και ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο. Οι εκλογές περνούν, επανέρχονται στην πρότερη κατάσταση της λήθης και της απαξίωσης και συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος του πολιτικού μεσαίωνα.

Οι κάτοικοι, των μικρών και ορεινών χωριών, της επαρχίας θα πρέπει να καταλάβουν πως πρέπει να διαχειριστούν την, έστω μικρή, δύναμη της ψήφου τους, να μην υπάρχουν υποψήφιοι διαφορετικών παρατάξεων σε ένα χωριό της τάξης των 200-300 ψηφοφόρων και οι εκλεγμένοι να λειτουργούν ως συνειδητοποιημένοι αντιπρόσωποι των συγχωριανών τους και όχι ως κολαούζοι των εκάστοτε ισοβίων δημάρχων.

Οι παρατάξεις και τα ‘’χρώματα’’ δεν χωράνε στις ευνουχισμένες, πολιτικά, τοπικές κοινωνίες.

Το τέλος του πολυμήχανου Οδυσσέα!

O πόλεμος της Τροίας είχε τελειώσει, αλλά ο Οδυσσέας δεν έλεγε να γυρίσει στην Ιθάκη. Η μητέρα του η Αντίκλεια μαράζωσε και πέθανε. Ο πατέρας του ο Λαέρτης αποσύρθηκε και δεν ενδιαφερόταν πια για τίποτα. Ο γιος τους ο Τηλέμαχος φρόντιζε για την οικογενειακή περιουσία. Η Ιθάκη ακέφαλη υπό διάλυση Η Πηνελόπη ήταν η μόνη που περίμενε ότι ο άντρας της μια μέρα θα γύριζε, αλλά άρχισαν να εμφανίζονται υποψήφιοι γαμπροί. Για να γλυτώσει από την πίεση, η Πηνελόπη υποσχέθηκε ότι θα διάλεγε σύζυγο όταν θα τέλειωνε το σάβανο του Λαέρτη που ύφαινε για να είναι έτοιμο, όταν εκείνος θα πέθαινε. Αυτό ώσπου κάποιο βράδυ οι μνηστήρες εισέβαλαν στο δωμάτιο, που ήταν ο αργαλειός και την έπιασαν να ξηλώνει το σάβανο. Την ανάγκασαν να το τελειώσει και να διαλέξει έναν ενώ συνέχιζαν να τρώνε και να πίνουν στο παλάτι, δημιουργώντας και ερωτικές σχέσεις με τις δούλες. Η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη. Ο Οδυσσέας επιστρέφει Είναι η περίοδος που επιστρέφει ο Οδυσσέας μετά από 20 χρόνια. Εμφανίζεται σαν κουρελής ζητιάνος στο παλάτι. Η Πηνελόπη, σε συνεννόηση μαζί του, βάζει σε μια δοκιμασία τους μνηστήρες. Να τεντώσουν το τόξο του. Οι προσπάθειές τους απέτυχαν. Ο ζητιάνος απαίτησε να δοκιμάσει κι εκείνος. Τα καταφέρνει και οι μνηστήρες τον χλευάζουν. Δεν το γνωρίζουν ακόμη αλλά γι αυτούς έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Οι μνηστήρες ένας προς ένας πέφτουν νεκροί. Ο Οδυσσέας έχει κερδίσει ξανά το θρόνο του. Καιρός να κερδίσει και τη γυναίκα του. Η Πηνελόπη είναι δύσπιστη αν αυτός είναι σίγουρα ο άντρας της. Έτσι τον βάζει σε μια δοκιμασία. Καλεί τις δούλες και τους ζητά, να φέρουν το κρεβάτι της για να κοιμηθεί ο ξένος. Ο Οδυσσέας ήξερε ότι αυτό ήταν κόλπο γιατί το κρεβάτι ήταν ριζωμένο στο έδαφος και δεν μπορούσε να μετακινηθεί κι αυτό ήταν κάτι που το ήξερε μόνο εκείνος και η Πηνελόπη.

                                                                Μνηστηροφονία
Κάποια μέρα ο Βασιλιάς είδε ένα όνειρο. Βρισκόταν στο κρεβάτι του και είδε ένα όμορφο αλλά φοβερό ζώο σε μορφή θεού. Θέλησε να το αγκαλιάσει αλλά εκείνο με ανθρώπινη φωνή του είπε ότι έχουν συγγένεια και ότι είναι γραμμένο από εκείνο να αφανιστεί. Τότε ένα βέλος βγήκε απ τη θάλασσα και καρφώθηκε πάνω του. Λίγο αργότερα εκείνος πέθανε. Ο Οδυσσέας ζήτησε να του ερμηνεύσουν το όνειρο. Οι ερμηνευτές ζήτησαν να βγει έξω ο Τηλέμαχος για να μην ακούσει. Τότε του είπαν ότι είναι γραφτό να πεθάνει απ” τον ίδιο του το γιο. Έτσι έστειλε τον Τηλέμαχο στα χωριά της Κεφαλληνίας για να είναι μακριά. Ο καιρός πέρασε. Είδε όμως ξανά το ίδιο όνειρο. Αυτό που ο Οδυσσέας δεν ήξερε ήταν πως είχε ακόμα ένα γιο απ την Κίρκη, τον Τηλέγονο, δηλαδή αυτόν που γεννήθηκε μακριά. (Ο Ησίοδος κάνει αναφορά για 4 παιδιά του Οδυσσέα με την Κίρκη).

Ο Οδυσσέας λίγο πριν πεθάνει είδε το ακόντιο του και αντιλήφθηκε πως ήταν γιος του. Ο Τηλέγονος όταν κατάλαβε τι είχε γίνει δεν μπορούσε να αντέξει τον πόνο του. Τότε όλοι θυμήθηκαν την προφητεία του Τειρεσία, που έλεγε ότι ο Οδυσσέας θα πέθαινε «εξ αλός». Όντως το καρφωμένο θαλάσσιο τριγώνι στο ακόντιο, επαλήθευσε το χρησμό. Ο Οδυσσέας πέθανε «εξ αλός», δηλαδή από τη θάλασσα. Σύμφωνα με το μύθο. ο Τηλέγονος παίρνει μαζί του το σώμα του Οδυσσέα, την Πηνελόπη και τον Τηλέμαχο στην Αία. Εκεί η μάγισσα Κίρκη τους κάνει αθάνατους και παντρεύεται εκείνη τον Τηλέμαχο και η Πηνελόπη τον Τηλέγονο.... 

ΠΗΓΗ: www.mixanitouxronou.gr

Ευρωεκλογές και Κομματοκρατία!

Γράφει ο αγαπητός φίλος 'Ομηρος Αλεξάνδρου.

Ευρωεκλογές; Μα για πια Ευρώπη να ψηφίσω; Μια Ευρώπη που μετέτρεψε την προσδοκία και το όνειρο για ειρήνη, ασφάλεια, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και ευημερία σε κρίση, φτώχεια, ανεργία; Μια Ευρώπη που μετατράπηκε σε ένα μεγάλο εφιάλτη για εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως του Νότου μετά την οικονομική κατάρρευση; Ποιοι είναι όμως οι λόγοι και ποιος μπορεί να είναι ο δρόμος από εδώ και πέρα; Πόσο πιθανός είναι ο διχασμός και η επιστροφή στους εθνικισμούς; Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ε.Ε δεν υπάρχει πια τουλάχιστον όπως την ξέραμε για 60 χρόνια τώρα. Οι πολιτικοί της ηγέτες δυστυχώς δεν έχουν βρει ακόμη το θάρρος να το ομολογήσουν, ούτε μπορούν ακόμη να παρουσιάσουν στους πολίτες της ένα νέο όραμα που θα τους εμπνεύσει. Το ερώτημα που τίθεται κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τόσο ποια θα είναι η μορφή της νέας Ε.Ε, αλλά γιατί αυτή η Ευρώπη, που ήταν το επίκεντρο για τόσα πολλά στα τα όνειρά μας, έχει καταρρεύσει. Η απάντηση είναι απλή: σήμερα όλοι οι πυλώνες που χρησιμοποιήθηκαν για να κατασκευαστεί και για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της έχουν γκρεμιστεί.

Περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα… 

Oι απολαβές και τα προνόμια που απολαμβάνουν οι αξιωματούχοι της και oi Ευρωβουλευτές, σε μια περίοδο που οι λαοί κυρίως του Νότου πεινάνε, αποδεικνύουν ότι ούτε πήραν αλλά ούτε καιπρόκειται να πάρουν τα μηνύματα και να προβληματιστούν για την πάρα πέρα πορεία.

Σας παραθέτω πιο κάτω τις απολαβές και τα προνόμια που απολαμβάνουν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι για να αντιληφθείτε καλύτερα γιατί οι μάγκες των κυπριακών κομμάτων θέλουν να ‘’σώσουν’’ την Ευρώπη όπως ακριβώς ‘’έσωσαν’’ και την Κύπρο

Ο βασικός μισθός των ευρωβουλευτών είναι περίπου 7.956, 87 ευρώ μηνιαία στο όποιο προστίθεται το αφορολόγητο ποσό  των περίπου 4.229 ευρώ  για διάφορα έξοδα! 

 Οι "προστάτες" της’’ Δημοκρατίας’’ και της Νέας Τάξης Πραγμάτων ,  έχουν στην διάθεση τους  21. 209 ευρώ κάθε μήνα, για τις αμοιβές των συνεργατών τους.( αυτοί δεν κατεβαίνουν υποψήφιοι) στο Στρασβούργο η στις χώρες τους. συνήθως προσλαμβάνουν κολλητούς και συγγενείς με μικρότερα ποσά, παρακρατώντας φυσικά αυτά που περισσεύουν για τον εαυτό τους.  Κορόιδα είναι;;

Έχει και συνέχεια..

Επίσης, ο κάθε ευρωβουλευτής, δικαιούται  τον ποσό των 304 ?  για κάθε μέρα , όπου καταχωρείται  στον κατάλογο  τω συμμετεχόντων στις συνεδριάσεις των Βρυξελλών..

Επιπλέον, λαμβάνει επίδομα κατοικίας!!!!!  15% επί του βασικού μισθού δηλαδή, 1.193, 53  μηναία,  γα το χώρο διαμονής!

Έχει και συνέχεια..

607  μηνιαία, για αποζημίωση δαπανών.;Aν έχει παιδιά τότε  300  για κάθε παιδί.

Η άδεια ενός ευρωβουλευτή είναι μεγαλύτερη των 2 εβδομάδων

Business class θέση με την επίδειξη  εισιτηρίου. Οι ευρωπαϊκές πτήσεις πληρώνονται από την κομισιόν.

Μιλάμε για έναν επίγειο παράδεισο σε περίοδο απίστευτης κρίσης. Εδώ δεν υπάρχει πάγωμα  η μείωση μισθών. Εδώ, δεν κυριαρχεί η κατάθλιψη όπως σε Κύπρο και Ελλάδα

Να πούμε πως όταν αποσύρονται οι επίτροποι της Κομισιόν λαμβάνουν για 3 χρόνια επίδομα 10.000 ? μηνιαία..

Kαλύτερα αμειβόμενος είναι ο επικεφαλής της ΕΚΤ, o γνωστός Μάριο Ντράγκι που αμείβεται με 374.000 ευρώ ετησίως (μεικτές μηνιαίες απολαβές: 31.177 ευρώ).

Τον Ντράγκι ακολουθούν οι πρόεδροι της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και Χέρμαν Βαν Ρομπάι ( πολυφυλετιστής) με 321.240 ευρώ ετησίως (26.770 ευρώ μεικτά μηνιαίως). 

Για την ιδιαίτερη μου πατρίδα την Κύπρο, η Ευρώπη μετατράπηκε από όνειρο σε εφιάλτη. Ο κυριότερος λόγος ένταξης της μικρής και ημικατεχόμενης Κύπρου στην Ευρώπη το 2004 δεν ήταν τόσο οικονομικός όσο κυρίως πολιτικός. Η Κύπρος είχε ανάγκη από ασφάλεια λόγω της τουρκικής απειλής και προσδοκούσε στην αλληλεγγύη της ΕΕ. Αντί ασφάλειας και αλληλεγγύης από τους εταίρους μας δυστυχώς εισπράττουμε μέχρι και σήμερα μια προκλητική αδιαφορία από μέρους τους στις παράλογες απαιτήσεις της Τουρκίας η οποία παραβιάζει προκλητικά κάθε έννοια δικαίου. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, Οι ταγοί της ΕΕ άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσαν οι εσωτερικοί εχθροί της Κύπρου, πολιτικοί και τραπεζίτες, και εξαντλώντας όλη τους την αυστηρότητα, μας μετέτρεψαν (κούρεμα καταθέσεων) σε πειραματόζωο οδηγώντας τους πολίτες της στην εξαθλίωση. Και μακάρι να μέναμε μέχρις εδώ. Το σχέδιο που προωθείται για λύση του κυπριακού και στηρίζεται και από την Ε.Ε. καταργεί κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος και θα μετατρέψει την Κύπρο σε πειραματόζωο, αυτή την φορά στο πολιτικό της πρόβλημα, μια που ανάλογη λύση με αυτήν που προτείνεται για την Κύπρο δεν έχει εφαρμοστεί σε κανένα άλλο κράτος του πλανήτη.

Τον τελευταίο καιρό προβληματιζόμουνα αν θα έπρεπε να τηρήσω αποχή η να ψηφήσω στις επικείμενες Ευρωεκλογές μια που προσωπικά δεν πιστεύω στην σημερινή Ευρώπη. Σε προηγούμενες βουλευτικές και ευρωεκλογές δεν πήγα να ψηφίσω γιατί έχω αποστραφεί το κομματικό κατεστημένο και ήθελα με την αποχή μου να στείλω κάποια μηνύματα όπως έκαναν και πάρα πολλοί άλλοι ψηφοφόροι. Δυστυχώς όμως το κομματικό κατεστημένο δεν πήρε τα μηνύματα του ψηλού ποσοστού αποχής και συνέχισε την καταστροφική του συμπεριφορά με αποτέλεσμα την σημερινή μας κατάντια. Στις Ευρωεκλογές της 25/5/2014 θα...

Άλτις. Το μέγιστο των Μουσείων στην αρχαία Ολυμπία!

Ο καθηγητής αρχαιολογίας του Εθνικού Πανεπιστημίου Α. Σ. Αρβανιτόπουλος (1930) σε άρθρο του στην «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια», αφού περιγράφει τον αμύθητο θησαυρό των καλλιτεχνικών έργων του μουσείου της Άλτεως στην Ολυμπία , καταλήγει ως εξής:    «Ταύτα περίπου εν μικρώ ποσοστώ  έφερεν η ιερά Άλτις ολίγον προ του τέρματος του δευτέρου μετά Χριστόν αιώνος. Και ήδη επέρχεται το ερώτημα: τι απέγινε το τεράστιο αυτό καλλιτεχνικό Μουσείον; Πάντες οι ανδριάντες ούτοι αφηρέθησαν υπό των Ρωμαίων, εθραύσθησαν υπό των Χριστιανών, εχωνεύθησαν (έγιναν ασβέστης) υπ’ αυτών … εις τοιούτων βαθμόν ώστε να μη σωθεί μηδέ έν, πλην ασημάντων αριθμητικώς τεμαχίων».

Γράφει ο καθηγητής:

Άλτις. Ειδική λέξη των Ηλείων, πιθανώς από την ίδια ρίζα μ’ αυτήν του άλσους, με την οποία δηλώνονταν ο ιερός χώρος που περιελάμβανε τα κυριότερα ιερά, δηλαδή τον ναό και τον μεγάλο βωμό του Ολυμπίου Διός, το Ηραίο, το Πελόπιο, το μητρώο, τα λαμπρότερα αφιερώματα των πόλεων και τους ανδριάντες των ολυμπιονικών, την στοά της Ηχούς, τους θησαυρούς των πόλεων, το Πρυτανείο και κατόπιν – κατά κάποια παράβαση της παλιάς αρχαϊκής αυστηρότητας – το Φιλιππείο και την εξέδρα Ηρώδου του Αττικού…

Περί του καθορισμού της Άλτεως λέγει ο Πίνδαρος (Ολυμπ. 10 στιχ. 44 κ. έ.) ότι πρώτος ο Ηρακλής καταμέτρησε και διαχώρισε και δια πασσάλων καθόρισε ως πανιερώτατο άλσος για τον πατέρα του Δία την Άλτη, τα δε έξω αυτής προσδιόρισε ως τόπο διαμονής και εστιάσεως των προσκυνητών, μέχρι την όχθη του Αλφειού, τον οποίο έταξε ως ένα των δώδεκα θεών, τον δε υπερκείμενο λόφο ως ιερό του παππού του Κρόνου…

Έτσι η Άλτις τειχίστηκε και κοσμήθηκε με μεγαλοπρεπείς ναούς, ιερά και τους ανδριάντες των νικητών. Την μεγαλοπρέπεια του ιερού εκείνου χώρου μπορεί κανείς να σχηματίσει με την φαντασία του εάν αναλογιστεί ότι στους χρόνους της παρακμής (170 μ.Χ.), μετά τις τόσες συλήσεις και διαρπαγές, ο περιηγητής Παυσανίας αντίκρυσε μέσα στην ιερή αυτή Άλτη, εκτός από τους περίλαμπρους ναούς και τα εντός τους σπουδαιότατα καλλιτεχνήματα, ολόκληρο δάσος χάλκινων ανδριάντων και αγαλμάτων θεών, ηρώων και ανδρών, έργων των περισσότερων και άριστων ανδριαντοποιών.

Για να λάβει κανείς ιδέα του πλούτου, αναγράφουμε ότι στο Ηραίο μόνο είδε ο Παυσανίας (Ε΄ 17, 1-20,6) αγάλματα της Ήρας και του Διός, των Ωρών, της Θέμιδος, των Εσπερίδων, της Αθηνάς, της Δήμητρας και κόρης, του Απόλλωνα και της Άρτεμης, της Λητούς, της Τύχης, του Διονύσου, της Νίκης – όλα χρυσελεφάντινα, έργα του Σμίλιδος, του Δορυκλείδου, του Θεοκλέους, του Μέντοδος και άλλων άγνωστων στον περιηγητή καλλιτεχνών.

Επίσης στο Ηραίο είδε ο Παυσανίας τον Ερμή του Πραξιτέλους, την Αφροδίτη του Κλέωνος, τον Έρωτα του Βοήθου, την Ευρυδίκη και Ολυμπιάδα, τον μεν πρώτο μαρμάρινο, τις δύο τελευταίες χρυσελεφάντινες, τα δε λοιπά από χαλκό. Επίσης είδε στο Ηραίο την λάρνακα του Κυψέλου, κάποια κλίνη, τον δίσκο του Ιφίτου και την χρυσελεφάντινη τράπεζα του Κολώτου.

Σημειωτέον ότι ο Παυσανίας δεν αναγράφει όλα τα αναθήματα και τους ανδριάντες τα οποία είδε στην Αλτη, αλλά μόνο τα «αξιολογώτατα αυτών» (Ε΄ 21, 1). Δίπλα στο Μητρώο είδε πάνω από 20 Ζάνες, δηλαδή χάλκινα αγάλματα του Διός, που έγιναν λόγω ποινών που επιβλήθηκαν για παραβιάσεις. Δύο απ’ αυτά ήταν έργα του Κλέωνος, πολλά δε άλλα όμοια αφιερώθηκαν από ιδιώτες και πόλεις προς τιμή του Διός.

Παρακάτω αναγράφει πάμπολλα αναθήματα, όλα σχεδόν χάλκινα, μερικά κολοσσιαίου μεγέθους. Για λίγα απ’ αυτά αναφέρει τους καλλιτέχνες που τα έκαναν: Λύκιο, Αριστόνουν, Ψύλακον, Όναιθον, Αρίστωνα, Τελέσταν, Μούσον, Άσκαρον, Αριστοκλήν…

Ανδριάντες ολυμπιονικών είδε και αναφέρει ο Παυσανίας μέγα πλήθος. Ήταν δε όλοι σχεδόν χάλκινοι. Μετά απ’ αυτούς βρίσκονταν άρματα με άλογα και ηνιόχους και άλλα πρόσωπα. Για μερικά απ’ αυτά αναφέρει τους καλλιτέχνες που τα δημιούργησαν και καταγράφει περίπου εκατό απ’ αυτούς.

Όλων αυτών τα έργα αντιπροσωπεύουν μόλις το ένα τρίτο των ανδριάντων ολυμπιονικών, τους οποίους είδε και αναφέρει ο Παυσανίας. Για τ’ άλλα δύο τρίτα αναγράφει μεν τους ανδριάντες, όχι όμως και τους δημιουργούς καλλιτέχνες τους, ή διότι δεν έφεραν επιγραφή ή διότι δεν φαίνονταν αυτή ή για κάποιον άλλο λόγο.

Απ’ όλα αυτά τα έργα δεν σώθηκε ούτε ένα, μόνο δε λίγα βάθρα και τμήματά τους βρέθηκαν, τα οποία επικυρώνουν δια των φερομένων υπογραφών την πλήρη αξιοπιστία του πολύτιμου περιηγητή. Και συνεχίζει ο καθηγητής:

«Ταύτα περίπου εν μικρώ ποσοστώ  έφερεν η ιερά Αλτις ολίγον προ του τέρματος του δευτέρου μετά Χριστόν αιώνος. Και ήδη επέρχεται το ερώτημα: τι απέγινε το τεράστιο αυτό καλλιτεχνικό Μουσείον; Πάντες οι ανδριάντες ούτοι αφηρέθησαν υπό των Ρωμαίων, εθραύσθησαν υπό των Χριστιανών, εχωνεύθησαν (έγιναν ασβέστης) υπ’ αυτών … εις τοιούτων βαθμόν ώστε να μη σωθεί μηδέ έν, πλην ασημάντων αριθμητικώς τεμαχίων»…