 |
| Ακρόπολη των Αθηνών |
Από την πρώτη μέρα που πάτησα στο
έδαφος σου, εγώ μια ονειροπόλα Κινέζα, Ελλάδα αισθάνθηκα να…
βυθίζομαι
στην κληρονομιά σου.
Όταν
σήκωσα το κεφάλι ένας λαμπερός κεραυνός χτύπησε τα μάτια μου. Ήταν η
Ακρόπολη!!!
Στον
ουρανό της Αθήνας, το μεγαλοπρεπές σώμα της στέκεται ορθό σαν ένας ουράνιος
βασιλιάς.
Μήπως
αυτός ο βασιλιάς μεταφέρει το πνεύμα από τον ουρανό στους ανθρώπους;
Μήπως
αυτό το πνεύμα καλλιεργεί την ψυχή του λαού σου δημιουργώντας αδιάκοπα το
μεγάλο πολιτισμό σου από την δύση στην ανατολή, από την Ελλάδα στην Κίνα;
Όταν
χαμήλωσα το βλέμμα μου ένας άλλος λαμπρός κεραυνός χτύπησε τα μάτια μου.
Ήταν
οι τάφοι της Βεργίνας με τους απίστευτους θησαυρούς σου, τα αφάνταστα
αριστουργήματά σου!!!
Θα
ήθελα να σηκώσω το βλέμμα ξανά και ξανά, να χαμηλώσω το βλέμμα ξανά και ξανά,
να ψάξω κάθε γωνιά σου, θα ήθελα να θαυμάσω κάθε κομμάτι του πολιτισμού σου.
Σε
παρακαλώ Ελλάδα, εγώ μια Ελληνολάτρισσα Κινέζα, πες μου πόσους ακόμη θησαυρούς
κρύβεις;
Ελλάδα
δε θέλω να σου πω αντίο. Ήρθα Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στην βαθιά θάλασσά σου,
είναι η θάλασσα της αγάπης, η θάλασσα της φιλίας, είναι η θάλασσα της καρδιάς
με τα συναρπαστικά της κύματα, ποτέ πια δεν θα μπορέσω να την αποχωριστώ, χωρίς
αυτήν το σώμα μου θα χαθεί για πάντα !!!
Ήρθα
Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στην απέραντη ομορφιά σου, στην ομορφιά της Ιστορίας
σου, στην ομορφιά της ψυχής, ποτέ πια δεν θα μπορέσω να ζήσω μακριά από την
ομορφιά σου.
Ήρθα
Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στο μεγάλο σου πνεύμα, είναι το πνεύμα του πολιτισμού,
το πνεύμα της Ελευθερίας, είναι το πνεύμα της δημιουργίας, δίχως αυτό η ψυχή
μου θα μαραθεί.
Ελλάδα
δεν θέλω να σου πω ποτέ αντίο, θα ζούμε μαζί για πάντα, με την αγάπη μας, με
τις αναζητήσεις μας, με τα όνειρά μας.
Ποίημα της Κινέζας, Νίκης Χου Κάϊ, για
τον Ελληνοκλασσικό Πολιτισμό
(Από την εκπομπή της ΕΤ3 «μια Ελληνίδα
στη Σαγκάη/19-3-2005».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου