ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Σταχυολογώντας από το βιβλίο  LA MOREE FRANQUE Recerches Historiques,Topographiques et Arheologiques Sur La Principaute D' Achaie (1205 - 1430) παραθέτω αποσπάσματα που αφορούν την Μονή της Παναγίας της Ίσοβας και για το Μπιτζιμπάρδι:

........."Μια στάση στην άκρη του Αλφειού για να συζητήσουμε ορισμένα προβλήματα.Αλφειός είναι το όνομα του ποταμού κατά τον Μεσαίωνα, ενώ οι Έλληνες του έδωσαν εκτός του βασικού ονόματός του, τις ονομασίες Ρουφέας ή Ρουφιάς ή Ορφιάς. Κατά εμάς τους δυτικούς όπως ο άνθρακας, γιατί η παράφραση  Αλφέας σε Ορφιάς ή από Ροφέας σε Ρουφέας είναι πιθανότερο κατά τον Bon προς αυτή την κατεύθυνση.Γιατί σε εμάς τους Γάλλους είναι δύσκολη η φωνητική  προσέγγιση γι΄αυτό θα επιδιώξουμε μια φυσική εξήγηση της ονομασίας Ορφέας ανθρακής (καρβουνιάρης)
 ή Ρουφέας. Αρχικά ο Buchon υπέθεσε ότι πήρε το όνομα από τα κάρβουνα που η περιοχή της Μεγαλόπολης κοντάστην Καρύταινα, είναι πλούσια ,σημείο όπου περνά ο ποταμός, και πρέπει να έχει δίκιο αφού φωνητικά η προσέγγιση είναι εμφανής.
Ο Βon στο βιβλίο του αναφέρει ότι το 1263 ο βυζαντινός στρατός προχωρώντας από τον Μιστρά προς την Ηλεία βρήκε αντίσταση από ένα μικρό τμήμα του Φράγκικου στρατού κοντά στην Πρίνιτσα σύμφωνα με το Χρονικό του Μορέως.Τα Ελληνικά στρατεύματα κατεβαίνοντας από την Καρύταινα στην Λιοδώρα προς την κοιλάδα του Αλφειού, πέρασαν απέναντι στην Ίσοβα, έκαψαν το μοναστήρι (βλέπουμε σημαντικό μέρος κάτω από το χωριό Μπιτζιμπάρδι) και περνώντας ξανά απέναντι συγκρούονται στο πέρασμα της πτέρης, στη δεξιά όχθη του Αλφειού.
 Η Παναγία της Ίσοβας είναι κτισμένη  σ' ένα υπέροχο τοπίο κάτω από το χωριό Μπιτζιμπάρδι, νότια του Αλφειού στο ύψος της συμβολής με τον Ερύμανθο. Φράγκοι μοναχοί το έκτισαν κατά το πρώτο μισό του 13ου αιώνα,ενώ Τούρκοι μισθοφόροι του Βυζαντινού στρατού το έκαψαν το 1263.Παρόλο που η  βλάστηση έχει εισβάλει στους τοίχους του περιπτέρου μπορούμε να διακρίνουμε το ρόζ χρώμα από την επίδραση της φωτιάς.Ο ναός έχει σχήμα ενός επιμήκους ορθογωνίου (15,35 επί 41) με μια προέκταση τετραγώνου (8 επί 8) σε εγκάρσιο κλίτος.Το κτίριο είναι κτισμένο από ασβεστόλιθο αναμεμιγμένο με θραύσματα  κεραμιδιών σε όλη την τοιχοποιία, οι πέτρες έχουν κοπεί και συναρμολογηθεί με μεγάλη προσοχή.Έξι παράθυρα σε κάθε πλευρά του κυρίως ναού φωτίζουν το χώρο, ενώ στο δυτικό μέρος βλέπουμε δύο κάτω και ένα πάνω.Το κτίριο είναι απλό με εμφανή σημάδια Λατινικής αρχιτεκτονικής συνδυασμένα με λεπτομέρειες από την Γαλλική του 13ου αιώνα.
Ο Antoine Bon συγκρίνοντας τους ναούς της Αγίας Σοφίας στην Ανδραβίδα, της μονής Ζάρακα και της μονής Γλαρέντζας με την μονή της 'Ισοβας βρίσκει πολλά κοινά στοιχεία, με σημαντικότερα το επίμηκες ορθογώνιο σχήμα.
Δυστυχώς αυτά τα μνημεία έχουν εγκαταλειφθεί και άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο έχουν καταστραφεί. Η έλλειψη πόρων και ειδικευμένων τεχνιτών είναι τα βασικά στοιχεία της εγκατάλειψής τους με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να χρονολογήσουμε τα ερείπια.Ο Bon  είχε καταφύγει στις μαρτυρίες ντόπιων και την εξέταση της τοπογραφίας."..............

LA MOREE FRANQUE Recerches Historiques,Topographiques et Arheologiques Sur La Principaute D' Achaie (1205 - 1430)

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΟΥ ΜΩΡΕΩΣ: ΑΛΦΕΙΟΣ (ΡΟΥΦΙΑΣ), ΝΤΟΑΝΑ ,ΛΑΔΩΝΑΣ,ΤΣΕΜΠΕΡΟΥΛΑ!

......Ρουφιάς το τε των εκβολών μέχρι της άνω συμβολής: Rouphia ( Alpheus ) τμήμα του Αλφειού και ο μεταξύ των παρά την συμβολήν δεικνυμένων περάματος ( bac ) κια του Χανίου του Ρουφιά  ( Chani du Rouphia ) εγκαρσίως προς συμβολήν κατερχόμενος Λάδων {Rouphia [Ladon]}.Ταύτα κατά την ορθώσ παραλαμβανόμενην αντίληψην των εγχωρίων, καθ'ην Ρουφιά επικαλουμένου του Λάδωνος μετά του από της συμβολής κάτω προς τας εκβολάς ρου του Αλφειού, το άνω τμήμα τούτου λαμβάνον χαρακτήρα διακλαδώσεως του Ρουφιά επιτρέπεται τούτο μόνον να ονομασθή "παραπόταμος". Άξιον ίσως να αντιπαρατεθή ενταύθα το περίεργον ότι Doana ονομάζεται υπό των εγχωρίων ο άνωθεν εις τον Αλφειόν παραλλήλως πρός τον Λάδωνα ( Ρουφιάν ) συμβάλλων ποταμός Ερύμανθος, του σημερινού ονόματος κατά σύγχυσιν ομοίαν παρεφθαρμένως μετενεχθέντος εις αύτον εκ του κάτωθεν " από μεσημβρίας κατιόντος εις τον Αλφειόν καταντίκρυ του Ερυμάνθου μάλιστα" ( Παυσ.6  21, 4 ) παραποτάμου το πάλαι καλουμένου "Διάγωντος", νυν δε υπό του υπεράνω "Τσεμπερούλα".

 Στέφανου Δραγούμη: Χρονικον του Μορέως  Τοπωνυμικά-Τοπογραφικά- Ιστορικά

WILLIΑM MARTIN LEAKE: Περνώντας από το Μπιτζιμπάρδι τον Μάιο του 1805!




Ο Άγγλος αξιωματικός-περιηγητής William Martin Leake περνώντας το 1805 από τα ερείπια της Ίσοβας γράφει:
"Φεύγοντας από την Πλατιάνα κατά το μεσημέρι, πήραμε το δρόμο που οδηγούσε ανατολικά.Σε λίγο ανηφορίσαμε σ΄ένα λόφο κατάφυτο από ψηλά πεύκα και έλατα.Αφού περάσαμε την ράχη του, κατηφορίσαμε στην άλλη πλευρά του που κατεβαίνει στην κοιλάδα του Αλφειού. Ακολουθώντας ένα τραχύ, απότομο και φιδωτό μονοπάτι, γύρω στο απόγευμα φτάσαμε στο Παλάτι.Τα ερειπιά του βρίσκονται κοντά στο ποτάμι, στη μέση μιας εύφορης περιοχής σπαρμένης με αραποσίτι, κοντά στα πόδια κατάφυτου λόφου. Οι πλαγιές του λόφου στολίζονται με πεύκα και στο κάτω μέρος ισκιωμένη από πλατάνια βρίσκεται μια παλιά βρύση κτισμένη με Τούρκικη νοοτροπία. Η βρύση αυτή βρίσκεται στην άκρη του δρόμου που περνά από το Λάλα για το Φανάρι...... Ο δρόμος που περνάμε μετά την Ίσοβα για να πάμε στο ποτάμι περιβάλλεται από πυκνούς θάμνους που αναμεσά τους κυριαρχούν τα αγκαθωτά απαλιούρια. Το μικρό χωριό Μπιτζιμπάρδι βρίσκεται πάνω στο λόφο δεξιά μας , όπως κατεβαίνουμε για τον Αλφειό".
William Martin Leake: Travels in the Morea Part 2

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΥΠΗΤΗΣ " Η ΙΣΟΒΑ".


Οι πολιτιστικοί σύλλογοι στις μέρες μας είναι απαραίτητοι όσο ποτέ άλλοτε αφού η ξενολατρία και το ξερίζωμα της πολιτιστικής κληρονομιάς βρίσκεται στον μέγιστο βαθμό, σε σημείο να επικρατεί σύγχυση τι είναι "δικό μας" και τι όχι. 
Βασικός στόχος των συλλόγων πρέπει να αποτελεί η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς σε δύναμη ανάπτυξης για το ίδιο το χωριό σε συνδυασμό με πλούσια δράση και συνεισφορά στα Πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής.
Στα πλαίσια της προσπάθειας διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς  σκοπός τους πρέπει να είναι η παρουσίαση των παραδόσεων και των εθίμων καθώς και η διάδοση των λαογραφικών στοιχείων του κάθε χωριού.Οι σύλλογοι πρέπει να λειτουργούν ανελλιπώς, διατηρώντας την ιστορική συνέχεια και ευαισθητοποιώντας τις νέες γενιές που ζουν στα αστικά κέντρα, αλλά και τους μεγαλύτερους, επιτυγχάνοντας έτσι την ενότητα και την αλληλεγγύη των μελών.Πρέπει να συμβάλλουν με όσα μέσα διαθέτουν, σε συνεργασία με τοπικούς φορείς, στη βελτίωση των συνθηκών ζωής στο χωριό και στην πραγματοποίηση έργων. Επίσης η πραγματοποιήση  εκδρομών, χορών και άλλων εκδηλώσεων έχουν ως αποτέλεσμα την πνευματική ανάπτυξη, την ψυχαγωγία και την επικοινωνία των μελών της.Επιτυγχάνοντας τα παραπάνω ξεφεύγουμε από την έννοια "επιμορφωτικός και πολιτιστικός" και οδηγούμαστε στην  "Αδελφότητα" που από μόνη της σαν έννοια μας δηλώνει τους ισχυρούς δεσμούς που επικρατούν μέσα στην μικρή κοινωνία -χωριό- που εκφράζει.Η ανάδειξη των προβλημάτων του χωριού σε συνδυασμό με την κατάθεση προτάσεων για την διεκδίκηση λύσεων, οι παρεμβάσεις με στόχο  την  βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων και η ενεργοποίηση αυτών μέσα στην αδελφότητα θα έχει ως αποτέλεσμα την διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και την καλλιέργεια, την μόρφωση και την ανάπτυξη της αισθητικής του κάθε ατόμου και της κοινωνίας μας συνολικά.
Την Μεγάλη Εβδομάδα διεξήχθησαν εκλογές ανάδειξης νέου Δ.Σ. του τοπικού συλλόγου του χωριού μας, με την ονομασία "Η Ίσοβα", και κατόπιν εκλογών και διαβουλεύσεων θα απαρτίζεται από τους κάτωθι:

Πρόεδρος           :        Ράμμος   Αθαν .Παναγιώτης
Αντιπρόεδρος  Ά:        Ανδριόπουλος Ν. Αθανάσιος    
Αντιπρόεδρος ΄Β:        Κουτσογιαννάκης Β. Επαμεινώνδας
Γραμματέας  Ά   :        Νικολακοπούλου Θ. Ρούλα
Γραμματέας ΄Β   :        Κωσταντάρας Π. Αντώνιος
Ταμίας   Ά          :        Πάπαρης Μ. Δημήτριος 
Ταμίας  ΄Β          :        Νικολακόπουλος Θ. Παναγιώτης
Μέσα από αυτόν τον ιστοχώρο εκφράζω τις ευχές για καλή σταδιοδρομία  στο νέο Δ.Σ.,εξάλειψη  λυκοφιλιών και ενεργοποίηση όλων μας για το καλό του χωριού γιατί αυτό είναι το ζητούμενο και όχι η προσωπική προβολή των συμμετάσχοντων στα κοινά.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Η ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΑΙΩΝΑ (ΜΕΡΟΣ 'Α)!

Η αρχιτεκτονική δόμηση του χωριού κατά τον περασμένο αιώνα και σημείο λήξης τον καταστροφικό, για το χωριό,σεισμό του 1965 ο οποίος ισοπέδωσε  σχεδόν το πλείστον του χωριού, αποτελούνταν από σπίτια μακρόστενα, ως επί των πλείστων, με κατεύθυνση από δυτικά προς ανατολικά λόγω της κατωφέρειας η οποία βοηθούσε στην στήριξη του οικήματος στην πάνω πλευρά, φυσικά και έδινε την δυνατότητα ύπαρξης κατωγιού στο κάτω μισό.Η δόμηση αποτελούνταν από πέτρες άναρχες χτισμένες μεταξύ τους λόγω έλλειψης καλών πετρωμάτων και αδυναμίας λάξευσης και ασβέστη από τα τρία καμίνια που λειτουργούσαν στο χωριό.Σε πολλές περιπτώσεις τα πανωσηκώματα γινόντουσαν με χωματόπλιθρα  παραγωγής ντόπιων τεχνιτών με πλεονεκτήματα στο χτίσιμο όσον αφορά τον χρόνο και την εύκολη παρασκευή τους, εν αντιθέσει με την πέτρα που και  δυσεύρετη ήταν αλλά και περισσότερα χρονοβόρα υλικά χρειάζονταν (βλ. ασβέστη).
Τα σπίτια ήταν ολίγων τετραγωνικών και αποτελούνταν από το ανώι ( ή ανώγι) το οποίο χωρίζονταν στο καθιστικό με το τζάκι, βασικός χώρος για όλη την οικογένεια,και την κάμαρα ή κάμαρες (ανάλογα το μέγεθος του οικήματος), τα χωρίσματα αυτών γινόντουσαν με καλάμια και επίχρισμα χωματόλασπης που δημιουργούσε ένα πολύ ισχυρό και αποτελεσματικό παραπέτασμα.Σε πολλές περιπτώσεις που οι οικογένειες ήταν μεγάλες, τα κρεβάτια δεν επαρκούσαν και τα παιδιά κοιμόντουσαν στο πάτωμα πάνω σε ένα μεγάλο αχυρένιο στρώμα (στρωματσάδα).Στην κάτω πλευρά του οικήματος υπήρχε το κατώι (ή κατώγι) που ήταν πολλαπλών χρήσεων αφού εκεί αποθηκεύονταν όλο το βιος της οικογένειας
(κρασιά,σιτάρια,λάδια,τυριά, τσιγαρίδες κ.α.),αλλά και τα ζά (ζώα) και η τροφή αυτών (σανό,άχυρο).
Η είσοδος ήταν υπερυψωμένη συνήθως από το έδαφος,είχε μικρό μπαλκόνι και στεγάζονταν με υπόστεγο.Το μπαλκόνι αυτό ήταν ή πέτρινο ή ξύλινο και υπήρχαν και τα ανάλογα σκαλοπάτια.Τα οικήματα περιβάλλονταν με δύο  μακρόστενα,ως προς το ύψος, παράθυρα  στο κάτω μέρος και κάποια μικρότερα παραπλεύρως.Σε πολλά υπήρχαν και μικρά ξύλινα μπαλκονάκια,συνήθως στο κάτω μέρος.
Τα δύο παραπάνω μέρη (ανώι και κατώι) χωρίζονταν μεταξύ τους με το ξύλινο πάτωμα που στηρίζονταν σε διαμπερείς δοκούς.Οι κατασκευή των σανίδων για το πάτωμα ήταν κουραστική και η επιλογή του κατάλληλου ξύλου δύσκολη.Η όλη διαδικασία απαιτούσε εμπειρία και ακρίβεια αφού γίνονταν με υποτυπώδη μέσα (φαγάνες = μεγάλα πριόνια που τα χειρίζονταν δύο άτομα).
Η στέγη του σπιτιού αποτελούνταν από δοκούς επίσης σε διαφορετική διάταξη ,πανομοιότυπη σε όλα τα σπίτια, από πάνω τοποθετούσαν πετσώματα και στο τέλος κεραμίδια ,από το τοπικό καμίνι , βυζαντινού ρυθμού.
Τα πορτοπαράθυρα επίσης ξύλινα κατασκευάζονταν από χωρικούς, και όχι μόνο, τεχνίτες με μεγάλη μαεστρία αφού η λεπτομέρεια ήταν απαραίτητη.
Τα ξύλα που χρησιμοποιούσαν ήταν αυτά που μπορούσαν να βρουν όπως κυπαρίσσι, πλατάνι, πουρνάρι, ελιά κ.α.
Αυτός ήταν ο τύπος του μέσου σπιτιού του χωριού μας τους περασμένους αιώνες που δυστυχώς λόγω υλικών ,σεισμού και άγνοια ορισμένων συμπατριωτών μας δεν μας επιτρέπουν να έχουμε και να θαυμάζουμε τα κτίσματα των παππούδων μας.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΟΥ ΜΟΡΕΩΣ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΟΒΑΣ!



"Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν,
το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν
στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Τούρκους,
το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη.
Απαύτου εκατέβησαν ολόρθα εις την Πρινίτσαν,
εκεί κατούνες έπιασαν, εστήσασιν τες τέντες"

Χρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4674.


Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΔΥΟ ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΟΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΙΩΝΑ!


Μία αξιέπαινη  έρευνα από τον George Kolea (Koliopoulo) όσον αφορά την άφιξη δύο συμπατριωτών μας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Το πλοίο "SS Μάρθα Ουάσιγκτον" αναχώρησε από την Πάτρα στις 09.26.2012, έφτασε στη Νέα Υόρκη στις 12/10/1912,  και οι επιβάτες που αναφέρονται:
1) Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, Ελληνικής Ιθαγένειας, ηλικίας 34 ετών από το Μπιτζιμπάρδι (Τρυπητή Ολυμπίας), πήγε στην  Grand Avenue 842, στο  Σικάγο του Ιλινόις στον φίλο του Φώτιο Aσημακόπουλο (Fotos Assimacopoulos).
2) Ανδρέας Κουτσογιαννάκης, Ελληνικής ιθαγένειας, και ηλικίας 20 ετών, επίσης από το Μπιτζιμπάρδι, μετέβη στην οδό  Went Worth 1526,  στο Σικάγο του Ιλινόις όπου διέμενε ο εξαδελφός του Δήμος Κουλαμάνης (Dimo Coulamani).
Ο Ανδρέας Koutsogiannakis (Coutsoyianakis) εγγράφηκε στην υπηρεσία πολιτογράφησης των  Ηνωμένων Πολιτειών με το  Πιστοποιητικό της άφιξης και αριθμό έκδοσης: 03/12/1929.
 Δήλωση πρόθεσης: Μένοντας στην οδό  Holton Street 1942 ,  στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν. Γεννημένος στις 27 Δεκεμβρίου του 1892 στο  Μπιτζιμπάρδι Ηλείας, Ελλάδα, φτάνει στις 12/10/1910 με το πλοίο "SS Μάρθα Ουάσιγκτον". Ορκίστηκε στις 12/19/1929 στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν.
Αναφορά για την πολιτογράφηση
Ίδιες πληροφορίες. Κάτοικος Μιλγουόκι, Ουισκόνσιν από 15 Οκτωβρίου 1910. Κατατίθεται τον Ιανουάριο του 1935, στο  Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν.

                                              Το πλοίο "SS Μάρθα Ουάσιγκτον"

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

EΛΙΑ ΚΑΙ ΛΑΔΙ ΣΤΟ ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ!


Τα μέρη μας ( η ευρύτερη περιοχή της Ορεινής Ολυμπίας) ανέκαθεν ήταν φτωχά σε μεγάλες καλιέργειες, παρόλο της ύπαρξης του Αλφειού ο Μπιτζιμπαρδαίικος κάμπος είναι μικρός, έν αντιθέσει με τον εύφορο κάμπο της Ηλείας που αποτελεί για τους αγρότες την "γη της αγροτικής επαγγελλίας".Η κατάσταση οδήγησε τους κατοίκους να στραφούν κατά κύριο λόγο στην καλιέργεια της ελιάς για να θρέψουν τις οικογένειες τους.
Η ελιά εδώ και δεκαετίες αποτελεί την βασική πηγή εσόδων των Μπιτζιμπαρδαίων, αφού η παραγωγή κρασιού μειώθηκε στην οικιακή χρήση ,παρόλο που οι καταστροφικές φωτιές του 2007 κατέστρεψαν κυριολεκτικά το 70% των ελαιοδέντρων οι Μπιτζιμπαρδαίοι βρήκαν το κουράγιο να τις αναστήσουν από τις στάχτες , ως άλλους Φοίνικες, και να ξαναμπαίνει το ευλογημένο λάδι στα Μπιτζιμπαρδαίικα σπίτια.Λάδι έξτρα παρθένο με χαμηλά οξέα και εξαιρετικής διατροφικής αξίας.
 Από μία έρευνα που είχα κάνει παλιότερα είχα ανακαλύψει ότι το λάδι των ορεινών περιοχών της Ηλείας, της  Μεσσηνίας και της  Λακωνίας βρίσκεται στην κορυφή ποιοτικά και είναι από τα πιο επιλεγμένα ελαιόλαδα παγκοσμίως χωρίς ουσιαστικά μεγάλη διαφήμιση όπως π.χ. το Κρητικό.
Η καλιέργεια των ελαιοδέντρων σχετικά είναι εύκολη όμως η συλλογή του καρπού επίπονη, αξίζει όμως τον κόπο να συνεχίσουμε τον κόπο των προγόνων μας.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

ΡΩΜΑΪΚΑ ΛΟΥΤΡΑ ΣΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΤΡΥΠΗΤΗΣ (ΜΠΤΖΙΜΠΑΡΔΙ)!


Παραθέτω αυτούσια επιστολή του συνχωριανού μας Νίκου Αγγελόπουλου.
 Ήτανε Πάσχα του 1996. Πέρασε ένας χειμώνας βροχερός, ατελείωτος! Ήταν από αυτούς που σου τσακίζουν τα κόκκαλα με την υγρασία τους , δοκιμάζουν την υπομονή και  θεριεύουν τις προσδοκίες σου για τον ερχομό μιας ηλιόλουστης Άνοιξης , έτοιμης να σε αποζημιώσει με την πλούσια βλάστηση , την καθάρια ατμόσφαιρα και τα μυστικά , που ο τόπος μας φυλάει. Αλήθεια! Ποιος δεν χαίρεται το χωριό του Πάσχα ;  
 -  Αύριο πρωί-πρωί , θέλω να σου δείξω κάτι ,έξω από το χωριό ,στον κάμπο της Καλλιθέας, κοντά  στο ποτάμι ,είπε ο αδελφός μου. Στις 7.οο πμ. βρισκόμαστε στον κάμπο του χωριού μας και παραποτάμια σε λίγα λεπτά , βρισκόμαστε , μετά τα Ζαχαίικα , σε μια ρεματιά  που άφηνε το λιγοστό νερό της να συνταξιδεύει με τα βουερά νερά , που κουβαλούσε στην κοίτη του ο Αλφειός .
-   Μα τι έχει εδώ ρωτάω ; Σιταροχώραφα και μερικές συκιές υπάρχουν…
-   Κοίταξε σε αυτό το σημείο της όχθης της ρεματιάς , απαντάει . Μία μεγάλη τρύπα , ύψους ενός μέτρου από την κοίτη του ρέματος , έχασκε στην μία όχθη του . Οι πολλές βροχές του χειμώνα είχαν κάνει το θαύμα τους .
-   Στο τελευταίο κυνήγι του Χειμώνα παρατήρησα το νερό να μπαίνει με ορμή μέσα από αυτή την τρύπα . Είδα κάτι σαν κολόνες και περίμενα να το δούμε μαζί το Πάσχα , όταν τα νερά θα έχουν υποχωρήσει.  Άρχισε να με κυριεύει αγωνία…Ανεβήκαμε προσεχτικά . Το χώμα ήταν ακόμα λασπωμένο . Ο ήλιος , που πριν από λίγο είχε ανατείλει , προσπαθούσε  να σπρώξει το φως του σε έναν τεράστιο υπόγειο , σκοτεινό χώρο που απλώνονταν μπροστά μας. Μία , δύο , τρείς  ίσως και τέσσερις σειρές κιόνων , με πέντε , τέσσερις , τρεις κίονες η κάθε μια απλωνόταν μπροστά μας .Το μάτι δεν μπορούσε να δει παραπέρα . . .
 -   Χριστέ μου τι είναι τούτο ; Μονολόγησα . Ναός ; Όχι . . . Δεν έχουν κιονόκρανα αλλά επίπεδη βάση στήριξης . Όλο το δάπεδο έως και τη μέση των κιόνων έχει καλυφθεί με λασπόνερα . Αδύνατη κάθε εξερεύνηση . Από πάνω υπάρχει σιταροχώραφο δέκα και πλέον στρεμμάτων . Πώς στηρίζεται όλο αυτό ; Ένας ακόμα αρχαίος , ανεξερεύνητος θησαυρός της πατρίδας περίμενε και δυστυχώς περιμένει να μας αποκαλύψει τα μυστικά του…
    Το άλλο πρωινό βρισκόμαστε στην Ζ εφορεία προϊστορικών και κλασσικών αρχαιοτήτων της Αρχαίας Ολυμπίας . Δώσαμε τις πληροφορίες . Πήραμε αριθμό πρωτοκόλλου και δώσαμε ραντεβού στον κάμπο της Τρυπητής με την υπεύθυνη αρχαιολόγο και το συνεργείο για μια πρώτη αυτοψία και εκτίμηση . Βγήκαν οι φωτογραφίες , τα νερά δεν είχαν υποχωρήσει και η πρώτη εκτίμηση της αρχαιολόγου ήταν :                                      -         Πρόκειται για συγκρότημα Ρωμαϊκών Υποκαύστων (Λουτρών) , θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες και θα ενημερωθείτε όταν θα ξεκινήσουν οι ανασκαφές .
Έχουν περάσει 16 χρόνια . . .                     
                                                                              0κτώβριος   2012

                                                                      Αγγελόπουλος   Νικόλαος

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012