Παραθέτω αυτούσια επιστολή του συνχωριανού μας Νίκου Αγγελόπουλου.
Ήτανε Πάσχα του 1996. Πέρασε ένας χειμώνας βροχερός, ατελείωτος! Ήταν από αυτούς που σου τσακίζουν τα κόκκαλα με την υγρασία τους , δοκιμάζουν την υπομονή και θεριεύουν τις προσδοκίες σου για τον ερχομό μιας ηλιόλουστης Άνοιξης , έτοιμης να σε αποζημιώσει με την πλούσια βλάστηση , την καθάρια ατμόσφαιρα και τα μυστικά , που ο τόπος μας φυλάει. Αλήθεια! Ποιος δεν χαίρεται το χωριό του Πάσχα ;
- Αύριο πρωί-πρωί , θέλω να σου δείξω κάτι ,έξω από το χωριό ,στον κάμπο της Καλλιθέας, κοντά στο ποτάμι ,είπε ο αδελφός μου. Στις 7.οο πμ. βρισκόμαστε στον κάμπο του χωριού μας και παραποτάμια σε λίγα λεπτά , βρισκόμαστε , μετά τα Ζαχαίικα , σε μια ρεματιά που άφηνε το λιγοστό νερό της να συνταξιδεύει με τα βουερά νερά , που κουβαλούσε στην κοίτη του ο Αλφειός .
- Μα τι έχει εδώ ρωτάω ; Σιταροχώραφα και μερικές συκιές υπάρχουν…
- Κοίταξε σε αυτό το σημείο της όχθης της ρεματιάς , απαντάει . Μία μεγάλη τρύπα , ύψους ενός μέτρου από την κοίτη του ρέματος , έχασκε στην μία όχθη του . Οι πολλές βροχές του χειμώνα είχαν κάνει το θαύμα τους .
- Στο τελευταίο κυνήγι του Χειμώνα παρατήρησα το νερό να μπαίνει με ορμή μέσα από αυτή την τρύπα . Είδα κάτι σαν κολόνες και περίμενα να το δούμε μαζί το Πάσχα , όταν τα νερά θα έχουν υποχωρήσει. Άρχισε να με κυριεύει αγωνία…Ανεβήκαμε προσεχτικά . Το χώμα ήταν ακόμα λασπωμένο . Ο ήλιος , που πριν από λίγο είχε ανατείλει , προσπαθούσε να σπρώξει το φως του σε έναν τεράστιο υπόγειο , σκοτεινό χώρο που απλώνονταν μπροστά μας. Μία , δύο , τρείς ίσως και τέσσερις σειρές κιόνων , με πέντε , τέσσερις , τρεις κίονες η κάθε μια απλωνόταν μπροστά μας .Το μάτι δεν μπορούσε να δει παραπέρα . . .
- Χριστέ μου τι είναι τούτο ; Μονολόγησα . Ναός ; Όχι . . . Δεν έχουν κιονόκρανα αλλά επίπεδη βάση στήριξης . Όλο το δάπεδο έως και τη μέση των κιόνων έχει καλυφθεί με λασπόνερα . Αδύνατη κάθε εξερεύνηση . Από πάνω υπάρχει σιταροχώραφο δέκα και πλέον στρεμμάτων . Πώς στηρίζεται όλο αυτό ; Ένας ακόμα αρχαίος , ανεξερεύνητος θησαυρός της πατρίδας περίμενε και δυστυχώς περιμένει να μας αποκαλύψει τα μυστικά του…
Το άλλο πρωινό βρισκόμαστε στην Ζ εφορεία προϊστορικών και κλασσικών αρχαιοτήτων της Αρχαίας Ολυμπίας . Δώσαμε τις πληροφορίες . Πήραμε αριθμό πρωτοκόλλου και δώσαμε ραντεβού στον κάμπο της Τρυπητής με την υπεύθυνη αρχαιολόγο και το συνεργείο για μια πρώτη αυτοψία και εκτίμηση . Βγήκαν οι φωτογραφίες , τα νερά δεν είχαν υποχωρήσει και η πρώτη εκτίμηση της αρχαιολόγου ήταν :
Έχουν περάσει 16 χρόνια . . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου