Θύμησες και εικόνες, ανάκτηση από το παρελθόν, από τα χρόνια της παιδικής ανεμελιάς και ένα βάρος φεύγει από το κορμί σου, απελευθερώνεσαι. Μια διαγραφή όλων των αστικών καταλοίπων σου δίνει χώρο στο μυαλό για νέα ουσιώδη πράγματα που σε γεμίζουν, ανανεώνεσαι. Ρουφάς ανυπόμονα οξυγόνο και νοιώθεις πως θα εκραγούν τα πνευμόνια σου από την φρεσκάδα του αέρα της ελληνικής φύσης, ζαλίζεσαι. Πατάς χώμα, περπατάς και περιφέρεσαι χωρίς να κουράζεσαι και νομίζεις πως η επαφή με την γη που έχεις σου παίρνει όλη την αρνητική ενέργεια από το αγχωμένο και ταλαίπωρο νού σου. Λίγες ώρες, λίγες ημέρες, καμιά σημασία είσαι έξω από το κλεινόν άστυ είτε είσαι στον τόπο σου, είτε οπουδήποτε στην αθάνατη ελληνική επαρχία.
Ο κάθε ένας από εμάς που έχουμε μια βάση, ένα χωριό, την γεννετειρά μας έχουμε άλλη σκοπιά από τους μόνιμους κάτοικους. Μας λείπει ο τόπος μας και βλέπουμε τα πράγματα με πιο ρομαντική διάθεση και από διαφορετική οπτική γωνία, πόσο μάλλον εκείνοι οι συμπατριώτες μας που ζουν στο εξωτερικό και οι πιο τυχεροί από αυτούς επισκέπτονται τον τόπο τους μια φορά τον χρόνο, και άν. Ένας έξωθεν ελθών θέλει να περπατήσει, να χαθεί μέσα στα ελαιοβριθή χωράφια και να αντικρύσει το χωριό του λες και το βλέπει πρώτη φορά. Να το δει να καμαρώνει πάνω στο φυσικό του μπαλκόνι πιστός φύλακας, αέναος παρατηρητής του βασιλείου του, πάνσοφου, Νέστορα, μην τυχόν και οι αιμοδιψείς Αρκάδες περάσουν τον Αλφειό. Η θέση, βέβαια, είναι μεταγενέστερη. Το τωρινό χωριό ιδρύθηκε μετά τα Ορλωφικά, με την ανάγκη να προστατευθούν οι ντόπιοι από την μήνη των Οθωμανών. Η μυηναϊκή ακρόπολη των Αρχαίων Υπάνων είναι ο παλαιός οικισμός και φθάνοντας εκεί μόνο ένα τοιχείο από πώρινους ογκόλιθους σου θυμίζει την ύπαρξη του ιστορικού χώρου. Πέτρες, σκόνη και διασκορπισμένα πήλινα κατάλοιπα σου φέρνουν στο μυαλό την παλιά αίγλη και εκείνη την στιγμή κάνεις αναδόμηση φανταστική, πλάθεις τον τόπο και ζεις λίγο την ένδοξη ιστορία του τόπου.
Κατηφορίζεις και φθάνεις στα "Παλάτια", συναντάς ένα υπερήφανο κτίριο που φαίνεται από παντού, στητό σα να θέλει να σου πει την ιστορία του. Εννέα αιώνες στέκει, ασάλευτο, το κουφάρι "καημένο" από τους φανατικούς, οθωμανούς, μισθοφόρους του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Κάθε του πέτρα δηλώνει ιστορία, ασχέτως θρησκευτικών φανατισμών που δεν συνάδουν με το αντικειμενικό βλέμμα του χρόνου και των καταλοίπων που εναποθέτει στο νου του καθενός. Άλλωστε για ιστορία μιλάμε και όχι για τα πιστεύω του καθενός.
Τόπος γεμάτος ιστορία και αναμνήσεις. Είναι πρέπον και βία απαραίτητο να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με το ιστορικό παρελθόν της γενέτειράς μας, του τόπου μας, έχουμε μεγάλη ανάγκη να διδασκόμεθα από τα μαθήματα του παρελθόντος, κοντινού και απώτερου, με σκοπό να καταστήσουμε τον τόπο μας ευρύ γνωστό, να τον βάλουμε στον σύγχρονο χάρτη, να μάθει η υπόλοιπη Ελλάδα πως σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά γράφτηκε ιστορία και τους αναλογούν αναγνώριση. Να μάθει ο κόσμος πως και εδώ γράφτηκε ένδοξη ιστορία, άσχετα αν ο Αλφειός αρνούνταν πεισματικά να το επιτρέψει ανά τους αιώνας, και πως εμείς είμαστε άξιοι συνεχιστές αυτής της ιστορίας, του πολιτισμού, της κουλτούρας και όχι ξόανα και ανδρείκελα, ανάξια λόγου και πνεύματος. Ας μιμηθούμε εκείνους, μεταξύ των προγόνων μας, που ήταν σύντομοι στο λέγειν - βραχυλογία- και δραστήριοι στο ενεργείν.
Αν η ένδοξη ιστορία του τόπου διδάσκει πολιτισμό, πόσο υποχρεωμένοι είμαστε έναντι αυτής της ιστορίας, να μεταλαμπαδεύσουμε την δόξα των προγόνων μας ως υιοί εκείνων, και ως υιοί έχουμε το ιερό καθήκον της πατρογονικής μας κληρονομιάς. Καθήκον αβάσταχτο που πρέπει να κουβαλήσουμε στους ώμους μας και να το μεταδώσουμε στα παιδιά μας, να αναλογιστούμε την ευθύνη μας και όχι να είμαστε υποκριτές επί σκηνής.
ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, στοιχεία απαραίτητα για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και ως συνέχεια της υποχρέωσης που έχουμε αναλάβει και έμμεσα αποδεχθεί, από τους προγόνους μας και τον, πλήρη ιστορίας, τόπο μας. Μην αποκοβόμαστε από τις ρίζες μας.
Είναι πολύ εύκολο να βγάλεις ένα παιδί απ' το χωριό, αλλά πολύ δύσκολο το χωριό μέσα απ΄το παιδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου