ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΙ;

Το  ¨σωτήριον¨ έτος που διανύουμε, είναι το έτος εξόδου στις διεθνείς αγορές και η οικονομική, κατ’ επέκταση ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας και  το τέλος των θυσιών του λαού στον βωμό της περιβόητης Τρόικας. Τάδε έφη ο πρωθυπουργός,της ταλαίπωρης Ελλάδας,  και μην ξεχάσουμε ότι κατά την διάρκεια του  χρόνου που διανύουμε θα έχουμε και δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο σε όλη την χώρα.

 Έπεα πτερόεντα.

Τα τελευταία χρόνια της λεγόμενης κρίσης πάρθηκαν πολλά μέτρα (μπορεί και χιλιόμετρα), τα οποία βέβαια ήταν για το καλό μας, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί αισθητά το οικογενειακό εισόδημα και να μαραζώσει η αγορά. Οι κυβερνώντες και οι συν αυτώ κατοικοεδρεύοντες στα βουλευτικά έδρανα διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ίχνος σεβασμού προς τον πολίτη και να συνεχίζουν να παρανομούν καθώς και να ασελγούν στο κουφάρι της εκλιπούσης χώρας μας. Η πολιτική σκηνή είναι ένα θέατρο του παραλόγου που έχει μετατρέψει το πολίτευμα σε δημοκρατική τυραννία την οποία ακόμη και οι Σπαρτιάτες πολεμούσαν στην Αρχαία Ελλάδα. Στην υποτιθέμενη δημοκρατία που βιώνουμε οι λειτουργοί αυτής στερούνται πολιτικής και εθνικής συνείδησης καθώς και πλάνου εξόδου από τα Τάρταρα στα οποία βρισκόμαστε. Διακυβεύεται το μέλλον της χώρας από ανθρώπους ανίκανους να κουμαντάρουν το καράβι στην  οικονομική φουρτούνα που περνάμε. Χειρισμοί παιδαριώδεις , τα προβλήματα διαρκώς διογκώνονται, το παρακράτος καλά κρατεί και ο κλοιός σφίγγει στον λαιμό του Έλληνα μέρα με την ημέρα.

 Τι πρεσβεύουν οι πολιτικοί άραγε;

Πολιτική διαφορετικότητα επέδειξε η Χρυσή Αυγή που στην πορεία προέβη σε καταδικαστέες πράξεις και τραμπουκισμούς οι οποίοι δεν συνάδουν με το πολιτισμό που μας κληροδότησαν οι προγονοί μας. Αφορμή βρήκε το πολιτικό κύκλωμα να σταματήσει την ανοδική της πορεία,  που είτε λόγω πεποίθησης, είτε λόγω αντίδρασης του λαού την έκανε τρίτο κόμμα στο Κοινοβούλιο, με τον να την χαρακτηρίσουν εγκληματική οργάνωση.

Αντίδραση; Καμιά. Από εγωισμό και μόνο βγήκαμε στην πλατεία Συντάγματος ως αγανακτισμένοι (μήπως και τουρίστες;), μετά τον χλευασμό των Ισπανών και από τότε τι; Τι είναι καλύτερα, να ανησυχείς με το ζόρι για τον συνάνθρωπο σου ή να αδιαφορείς; Η νάρκωση στην οποία έχουμε περιέλθει από τα ΜΜΕ (μήπως έγιναν πλέον πρώτη εξουσία;)  συνεπικουρούμενη από το γνωστό  Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης, είναι καθολική και μέρα με την ημέρα μας οδηγεί σε κώμα.

Βέβαια σύμφωνα με το δόγμα του ΣΟΚ πρέπει να αλληλοεξοντωθούμε κατηγορώντας και ενεργώντας επιθετικά εκατέρωθεν. Σύμφωνοι έχουμε όλοι μας ευθύνες για την κατάσταση την οποία βιώνουμε, όμως το είναι δυσανάλογο του φορτίου που έχουμε επωμισθεί ανεβαίνοντας τον Γολγοθά χωρίς κορυφή. Διαίρει και Βασίλευε!

Οι υπόσχεση τιμωρίας στις εκλογές δεν είναι λύση αλλά υπεκφυγή καθώς το ίδιο βράδυ θα αναθεματίζουμε πάλι όλους αυτούς που ψήφισαν τους ακατάλληλους, χωρίς να είμαστε εμείς βέβαια.

Αντίδραση τώρα, ας αποτινάξουμε τον ζυγό , άλλωστε μαθημένοι είμαστε εδώ και περίπου είκοσι δύο αιώνες.