ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

Τρομοκρατία: Η τρομοκρατία (αγγλ. terrorism), εκ του τρόμος + κράτος, αν και δεν υπάρχει διεθνώς συμφωνημένος ορισμός, γενικά αποτελεί τη «συστηματική» χρήση, ή την απειλή χρήσης, βίας που συμβαίνει πάντα ως αντίδραση, ή άσκηση πίεσης, από οργανωμένες ομάδες με πολιτικά, θρησκευτικά ή άλλα ιδεολογικά κίνητρα (ως υπόβαθρο/βάση) αλλά ακόμη και από ολόκληρους κρατικούς μηχανισμούς, εναντίον ατόμων, ομάδων ή περιουσιών, με απώτερο στόχο τις κυβερνήσεις από τις οποίες προσδοκούν κάποια αντίστοιχα (των κινήτρων) οφέλη/κέρδη. Η κάθε πράξη επ' αυτού χαρακτηρίζεται τρομοκρατική πράξη και οι επιχειρούντες αυτήν τρομοκράτες.

  Η  λέξη τρομοκρατία έχει γίνει ‘άρμα’ στις ορέξεις δυνατών λαών έναντι αδυνάτων, για να πετύχουν τους σκοπούς τους, με προπαγάνδα που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας χρησιμοποιώντας τον τύπο και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Το ίδιο συμβαίνει και στα πλαίσια ενός κράτους με επιβολή της πολιτείας στους πολίτες τις περισσότερες φορές με αντισυνταγματικό τρόπο χωρίς να μπορεί κάποιος να αντιδράσει αφού τα πλαίσια δράσης, γνώμης και αντίδρασης είναι πολύ περιορισμένα. Υπάρχει περίπτωση να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλα αυτά που συμβαίνουν στην ανθρωπότητα γενικότερα και εντός των κρατών ειδικότερα;

  Αν κάνουμε μια αρχή μετά το τέλος του ΄Β Παγκοσμίου πολέμου θα δούμε ότι για τα εγκλήματα της Γερμανίας στήθηκε η περιβόητη Δίκη της Νυρεμβέργης, όμως κανένα δικαστήριο δεν στήθηκε για τα εγκλήματα των νικητών στη Δρέσδη, στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Το ίδιο συνέβη εδώ  στη γειτονιά  μας  όπου για τα εγκλήματα του καθεστώτος Μιλόσεβιτς επιλήφθηκε το δικαστήριο της Χάγης, όχι όμως για τα αποτρόπαια εγκλήματα των νικητών πάνω στου κουφάρι της άλλοτε Γιουγκοσλαβίας, κατόπιν του Ιράκ, του Αφγανιστάν , της Λιβύης  και πρόσφατα της Συρίας, όπου οι φρικαλεότητες των νικητών ονομάζονται παράπλευρες απώλειες και η αντίσταση των  θυμάτων σε τρομοκρατία, χωρίς να αποδίδεται δικαιοσύνη στα εξόφθαλμα εγκλήματα με την διαφορά ότι δεν υπάρχουν Δικαστήρια που να καταδικάσουν αυτές τις φρικαλεότητες. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η δικαιοσύνη απονέμεται πάντα εις βάρος των ηττημένων.

   Εντός των τειχών σε πολλές περιπτώσεις ανά την υφήλιο οπουδήποτε ομάδες πολιτών  αντιτίθενται στις αδηφάγες ορέξεις των κυβερνόντων χαρακτηρίζονται ως τρομοκράτες και με απίστευτες σκηνοθεσίες παρουσιάζονται ως εχθροί του εκάστοτε Έθνους. Όποιος   έχει το θάρρος και αντιστέκεται ενόπλως στους άδικους νόμους να καταδιώκεται ως τρομοκράτης, να καταδικάζεται από ειδικά δικαστήρια  και να σαπίζει στην φυλακή. Κατά την έναρξη της Επανάστασης του Έθνους οι Βασιλείς της Ιεράς Συμμαχίας  μέσω των  διπλωμάτων τους, αλλά και ντόπιοι βολεμένοι , πολιτικοί και ιερωμένοι είχαν αποκυρήξει τους επαναστάτες ως τρομοκράτες.

   Όμως παντού και πάντα  η τρομοκρατία, με όποια μορφή και αν παρουσιάζεται, θα αντιμετωπίζεται ως κακό  αφού δεν έχει την κάλυψη   πίσω από προσωπεία διεξαγωγής ισότιμου πολέμου, και θα είναι έκθετη στις διώξεις των δικαστηρίων που στήνονται στα γρήγορα ,με προαποφασισμένο αποτέλεσμα, αλλά και στην κατακραυγή του χειραγωγημένου κοινού, καθοδηγουμένου από τα Γκαιμπελικού τύπου ΜΜΕ.