Πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του, πως βγήκε η φράση;

Ο Έλληνας είναι τόσο συνηθισμένος στη σκληρή φορολογία όσο και στη φοροδιαφυγή. Άλλωστε επί Τουρκοκρατίας πλήρωνε ακόμη και «τα μαλλιά της κεφαλής του». Οι εκδοχές για το πώς βγήκε αυτή η έκφραση είναι πολλές και εξίσου πειστικές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, ο ραγιάς υποχρεωνόταν να πληρώσει ένα ευφάνταστο και υπερβολικό φόρο που σχετιζόταν με το μήκος των μαλλιών του. Όσο μακρύτερα τα μαλλιά, τόσο ψηλότερος λέγεται ότι ήταν ο φόρος. Έτσι συχνά, οι μακρυμάλληδες έπαιρναν τα βουνά για να γλιτώσουν το μαλλί και φυσικά την τσέπη τους. Ο ιστορικός Χριστόφορος Άγγελος αναφέρει: «Οι επιβληθέντες φόροι ήσαν αναρίθμητοι, αλλά και άνισοι. Εκτός της δεκάτης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, εκάστη οικογένεια κατέβαλε χωριστά φόρον καπνού, εστίας, δασμόν γάμου, δούλου και δούλης, καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων, καφτανίων, καρφοπετάλλων και άλλων εκτάκτων. Ενώ δε ούτω βαρείς καθ’ εαυτούς ήσαν οι επιβληθέντες φόροι, έτι βαρύτερους και αφόρητους καθιστά ο τρόπος της εισπράξεως και η δυναστεία των αποστελλομένων προς τούτο υπαλλήλων ή εκμισθωτών . Φόρος ωσαύτως ετίθετο επί των ραγιάδων εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμην». Από αυτόν τον φόρο βγήκε και η παροιμιώδης φράση «χρωστά τα μαλλιά της κεφαλής του», η οποία χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα. Η πατριωτική ερμηνεία θέλει τους γενναίους οπλαρχηγούς της επανάστασης, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης, να έχουν μακριά μαλλιά, ως ένδειξη περιφρόνησης προς τον Οθωμανό δυνάστη, του οποίου αμφισβητούσαν ευθέως την εξουσία. Μία άλλη εκδοχή σχετίζεται με το είδος του καλύμματος που φορούσαν στο κεφάλι οι Έλληνες επί Τουρκοκρατίας. Τα καπέλα ήταν ελάχιστα και τα φορούαν οι πολίτες ανάλογα με την τάξη στην οποία ανήκαν.
Δηλαδή, άλλο κάλυμμα είχαν οι άρχοντες, άλλο οι νοικοκύρηδες και άλλο οι χωρικοί. Έτσι, η φράση «πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας» παραπέμπει στον φόρο που αντιστοιχεί στο κεφάλι του καθενός. Γιατί ο άρχοντας πλήρωνε πολύ μεγαλύτερο ποσό από τον ξωτάρη, που πλήρωνε ελάχιστο και φορούσε το απλό φέσι. Συχνά οι πλούσιοι και οι μεγαλόσχημοι συνδύαζαν το περίτεχνο καπέλο και με ρούχα που υποδήλωναν την ισχυρή οικονομική τους θέση. Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν ο περίφημος «τζουμπές», ένα είδος μανδύα σαν πανωφόρι που φορούσαν οι έμποροι και οι αξιωματούχοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό εξακολουθούσε να φορά και στην ελεύθερη Ελλάδα ο πρωθυπουργός Δημήτριος Βούλγαρης, ως ένδειξη κοινωνικής και πολιτικής ισχύος, παρά το γεγονός ότι το ένδυμα παρέπεμπε απευθείας στην Τουρκοκρατία. Γι’ αυτό ο υδραίος πολιτικός απέκτησε το προσωνύμιο ο Τζουμπές. Η πολιτική του πορεία στιγματίστηκε από σκάνδαλα και πέθανε από κατάθλιψη μετά την απόλυσή του από τον βασιλιά Γεώργιο. Οι Οθωμανοί έμειναν στην εξουσία πολλούς αιώνες και η φορολογία παρουσιάζει διακυμάνσεις, καθώς υπήρξαν καλές και κακές περίοδοι για τους φορολογούμενους. Σε κάθε περίπτωση, με το κατάλληλο μπαξίσι η φοροδιαφυγή ήταν διασφαλισμένη. Και αυτό στην Ελλάδα δεν άλλαξε ποτέ.

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ!

Θύμησες και εικόνες, ανάκτηση από το παρελθόν, από τα χρόνια της παιδικής ανεμελιάς και ένα βάρος φεύγει από το κορμί σου, απελευθερώνεσαι. Μια διαγραφή όλων των αστικών καταλοίπων σου δίνει χώρο στο μυαλό για νέα ουσιώδη πράγματα που σε γεμίζουν, ανανεώνεσαι. Ρουφάς ανυπόμονα οξυγόνο και νοιώθεις πως θα εκραγούν τα πνευμόνια σου από την φρεσκάδα του αέρα της ελληνικής φύσης, ζαλίζεσαι. Πατάς χώμα, περπατάς και περιφέρεσαι χωρίς να κουράζεσαι και νομίζεις πως η επαφή με την γη που έχεις σου παίρνει όλη την αρνητική ενέργεια από το αγχωμένο και ταλαίπωρο νού σου. Λίγες ώρες, λίγες ημέρες, καμιά σημασία είσαι έξω από το κλεινόν άστυ είτε είσαι στον τόπο σου, είτε οπουδήποτε στην αθάνατη ελληνική επαρχία.
Ο κάθε ένας από εμάς που έχουμε μια βάση, ένα χωριό, την γεννετειρά μας έχουμε άλλη σκοπιά από τους μόνιμους κάτοικους. Μας λείπει ο τόπος μας και βλέπουμε τα πράγματα με πιο ρομαντική διάθεση και από διαφορετική οπτική γωνία, πόσο μάλλον εκείνοι οι συμπατριώτες μας  που ζουν στο εξωτερικό και οι πιο τυχεροί από αυτούς επισκέπτονται τον τόπο τους μια φορά τον χρόνο, και άν. Ένας έξωθεν ελθών θέλει να περπατήσει, να χαθεί μέσα στα ελαιοβριθή χωράφια και να αντικρύσει το χωριό του λες και το βλέπει πρώτη φορά. Να το δει να καμαρώνει πάνω στο φυσικό του μπαλκόνι πιστός φύλακας, αέναος παρατηρητής του βασιλείου του, πάνσοφου, Νέστορα, μην τυχόν και οι αιμοδιψείς Αρκάδες περάσουν τον Αλφειό. Η θέση, βέβαια, είναι μεταγενέστερη. Το τωρινό χωριό ιδρύθηκε μετά τα Ορλωφικά, με την ανάγκη να προστατευθούν οι ντόπιοι από την μήνη των Οθωμανών. Η μυηναϊκή ακρόπολη των Αρχαίων Υπάνων είναι ο παλαιός οικισμός και φθάνοντας εκεί μόνο ένα τοιχείο από πώρινους ογκόλιθους σου θυμίζει την ύπαρξη του ιστορικού χώρου. Πέτρες, σκόνη και διασκορπισμένα πήλινα κατάλοιπα σου φέρνουν στο μυαλό την παλιά αίγλη και εκείνη την στιγμή κάνεις αναδόμηση φανταστική, πλάθεις τον τόπο και ζεις λίγο την ένδοξη ιστορία του τόπου.
Κατηφορίζεις και φθάνεις στα "Παλάτια", συναντάς ένα υπερήφανο κτίριο που φαίνεται από παντού, στητό σα να θέλει να σου πει την ιστορία του. Εννέα αιώνες στέκει, ασάλευτο, το κουφάρι "καημένο" από τους φανατικούς, οθωμανούς, μισθοφόρους του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Κάθε του πέτρα δηλώνει ιστορία, ασχέτως θρησκευτικών φανατισμών που δεν συνάδουν με το αντικειμενικό βλέμμα του χρόνου και των καταλοίπων που εναποθέτει στο νου του καθενός. Άλλωστε για ιστορία μιλάμε και όχι για τα πιστεύω του καθενός.
Τόπος γεμάτος ιστορία και αναμνήσεις. Είναι πρέπον και βία απαραίτητο να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με το ιστορικό παρελθόν της γενέτειράς μας, του τόπου μας, έχουμε μεγάλη ανάγκη να διδασκόμεθα από τα μαθήματα του παρελθόντος, κοντινού και απώτερου, με σκοπό να καταστήσουμε τον τόπο μας ευρύ γνωστό, να τον βάλουμε στον σύγχρονο χάρτη, να μάθει η υπόλοιπη Ελλάδα πως σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά γράφτηκε ιστορία και τους αναλογούν αναγνώριση. Να μάθει ο κόσμος πως και εδώ γράφτηκε ένδοξη ιστορία, άσχετα αν ο Αλφειός αρνούνταν πεισματικά να το επιτρέψει ανά τους αιώνας, και πως εμείς είμαστε άξιοι συνεχιστές αυτής της ιστορίας, του πολιτισμού, της κουλτούρας και όχι ξόανα και ανδρείκελα, ανάξια λόγου και πνεύματος. Ας μιμηθούμε εκείνους, μεταξύ των προγόνων μας, που ήταν σύντομοι στο λέγειν - βραχυλογία- και δραστήριοι στο ενεργείν.
Αν η ένδοξη ιστορία του τόπου διδάσκει πολιτισμό, πόσο υποχρεωμένοι είμαστε έναντι αυτής της ιστορίας, να μεταλαμπαδεύσουμε την δόξα των προγόνων μας ως υιοί εκείνων, και ως υιοί  έχουμε το ιερό καθήκον της πατρογονικής μας κληρονομιάς. Καθήκον αβάσταχτο που πρέπει να κουβαλήσουμε στους ώμους μας και να το μεταδώσουμε στα παιδιά μας, να αναλογιστούμε την ευθύνη μας και όχι να είμαστε υποκριτές επί σκηνής.
ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, στοιχεία απαραίτητα για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και ως συνέχεια της υποχρέωσης που έχουμε αναλάβει και έμμεσα αποδεχθεί, από τους προγόνους μας και τον, πλήρη ιστορίας, τόπο μας. Μην αποκοβόμαστε από τις ρίζες μας.
Είναι πολύ εύκολο να βγάλεις ένα παιδί απ' το χωριό, αλλά πολύ δύσκολο το χωριό μέσα απ΄το παιδί.

Μια άγνωστη μάχη γεμάτη ηρωισμό στον Ηλειακό κάμπο, κατά την διάρκεια της Επανάστασης του '21!

Νοέμβριος 1825, Γαστούνη

Αφ' ού το ιππικόν του εχθρού διέβη τον Αλφειόν ποταμόν και εμβήκεν εις τον Πύργον διεμοιράσθη και εσκόρπισεν εις τα χωρία των πεδίων και την εννάτην του ενεστώτος μηνός εξημερώθησαν οι ιππείς εις τα χωρία Δερβιοτσελεπί (Αμαλιάδα), Καρδαμά, Σαβάλια, Ροβιάται, Καραγιούζη, Σελίμ-Τσαούση, Ανδραβίδα και Βαρθολομιό και εις όλα σχεδόν όλα τα χωρία των πεδιάδων της Γαστούνης, εις τα οποία και ευρόντες Έλληνας επολέμησαν προς αυτούς, αλλ΄η νίκη ήτον προς το μέρος των Ελλήνων. Κατά την αυτήν ημέραν εξημερώθησαν εις του Σελήμ-Τσαούση έως 30 ιππείς, εκ των οποίων εφονεύθησαν 8 παρά των ημετέρων, οίτινες έλαβον και τους ίππους των φονευθέντων εχθρών. Κατά την αυτήν 'ωραν πολεμούντες άλλοι εχθροί εις τα Σαβάλια εφονεύθησαν έως 80 και 20 εκ των ημετέρων, μεταξύ των οποίων και ο Καπ. Αναγνώστης Παππαγοστόπουλος και ο αδελφός αυτού Μενιζέλος εις το Καραγιούζη 20 ιππείς επολέμησαν 2 Έλληνας και εφονεύθησαν 13 χωρίς να βλαφθή κανείς εκ των Ελλήνων, οι διασωθέντες εχθροί πολεμούντες προς τους ημετέρους δεν ημπόρεσαν να εκδύσωσι τους φονευθέντας και ηναγκάσθησαν να τους αφήσωσιν εις την διάκρισιν των νικητών. Γυνή τις εκ του αυτού χωρίου δραμούσα έλαβε δύο χρυσοκαπνισμένας πιστόλας, έν τουφέκιον, έν σπαθίον και πολλά χρήματα από των φονευθέντων. Εις το Βαρθολομιό υπήγαν έως 1200 ιππείς, τους οποίους αφ' ού εδίωξαν έως εις την Γαστούνην οι Βαρθολομιώται, επέστρεψαν εις το χωρίον και λαβόντες τας φαμιλίας των υπήγαν εις Χλουμούτσι, περί δε την εσπέραν 100 άνδρες εκλεκτοί επέστρεψαν και έπιασαν το χωρίον, και την δευτέραν ημέραν, 10 του μηνός, εξημερώθησαν έως 500 ιππείς και έως 4000 πεζοί, και περικυκλώσαντες τους ημετέρους επολέμησαν προς αυτούς μίαν ώραν ακατάπαυστα, και εφονεύθησαν πολλοί χωρίς να δυνήθωσι να βλάψωσι τους ημετέρους, εις δε των εν τω χωρίω κλεισμένων Ελλήνων αναβάς ίππον πιασθέντα εκ των εχθρών έδραμεν εις το Χλουμούτσι να δώση είδησιν εις τους εκεί να τρέξωσιν εις βοήθειαν των κλεισμένων, και αμέσως 150 εκλεκτοί στρατιώται, έχοντες αρχηγόν τον χιλίαρχον Βέρα και τον Κ. Γεωργάκην Βαρθολομιώτην, άνδρας τω όντι γεννναιοτάτους, έδραμον εις βοήθειαν των εις Βαρθολομιό δύο περίπου ώρας κλεισμένων αδελφών των αλλ' άμα ιδόντες αυτούς οι εχθροί εκίνησαν προς αυτούς όλοι οι ιππείς, αλλ΄επειδή ούτω δεν ημπόρεσαν να τρέψωσιν εις φυγήν τους γενναίους εκείνους Έλληνας, αλλά μάλιστα οι Έλληνες επροχώρουν και έφθασαν εις τα αμπέλια του χωρίου περί το ήμισυ μίλλιον μακράν του χωρίου αυτού, απελπισθέντες οι ιππείς εζήτησαν την βοήθεια των πολιορκούντων το χωρίον, 3000 εκ των 4 χιλιάδων πεζών έπρεπε να δράμωσιν εις βοηθειάν των και ούτως έκλεισαν 150 ήρωας εις τα αμπέλια, οίτινες επολέμησαν γενναίως από της τετάρτης ώρας της ημέρας έως της δεκάτης, και μόλον ότι οι εχθροί ώρμησαν πολλάκις κατά την συνηθειάν των εναντίον των ημετέρων, επέστρεψαν κατησχυμένοι βαλλόμενοι και φονευόμενοι, αλλ΄ εν τω μεταξύ επισυμβάσα ραγδαία βροχή έπαυσε τον εκ των τουφεκίων πόλεμον, και ούτως ευρόντες ευκαιρίαν οι εχθροί ώρμησαν πολλότατοι προς ολιγότατους, και οι Έλληνες έπρεπε να ενδώσωσιν εις τον πολυάριθμον εχθρόν εις εκ των 150 εσώθη, και αυτός πλακωθείς υπό των πτωμάτων των φονευθέντων. Απέθανον οι ήρωες, αλλ΄αφ΄ού έπεμψαν πρότερον υπέρ τους 1000 εχθρούς εις τον άδην, ως μαρτυρούσιν τα εις τον τόπον της ανίσου εκείνης πάλης ευρεθένατ τα πτώματα, οι δε περί το Βαρθολομιό απομείναντες εχθροί ώρμησαν εναντίον των εν αυτώ κλεισμένων 100 Ελλήνων, εκ των οποίων εφονεύθησαν 6 εκ των εχθρών αφονεύθησαν τόσοι πολλοί, ώστε απελπισθέντες οι εναπομείναντες έφυγον αισχρώς εις την Γαστούνην περί την εσπέραν, αφήσαντες και τους νεκρούς άταφους. Την 11 το πρωί εξελθόντες του Χλουμουτσίου οι ημέτεροι ελαφυραγώγησαν τους φονευθέντας εχθρούς και έθαψαν τους ενδόξως αποθανόντας Έλληνας.

ΠΗΓΗ: Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1870 έως τα 1856, (Αθήνα 1846)

Η ιστορία της φωτογραφίας, σαν σήμερα 19 Αυγούστου "τραβήχτηκε" η πρώτη φωτογραφία και απεικόνιζε στέγες σπιτιών!

Με τον όρο φωτογραφία αναφερόμαστε στην τέχνη και επιστήμη της δημιουργίας οπτικών εικόνων μέσω της καταγραφής και αποτύπωσης του φωτός, με χρήση κατάλληλων συσκευών (φωτογραφικές μηχανές). Ετυμολογικά, η λέξη φωτογραφία είναι σύνθετη και προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις -φως και -γραφή.
Υπάρχουν φωτογραφίες που είναι πραγματικά έργα τέχνης, άλλες που είναι ιστορικές μαρτυρίες, φωτογραφίες που
μπορούν να μεταβάλουν την διάθεση και τα συναισθήματα ενός ανθρώπου σε λίγα μονο λεπτά και φωτογραφίες που έριξαν κυβερνήσεις. Συνεπώς, κατα τη γνώμη μου, η αποτύπωση της εικόνας σε χαρτί αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εφευρέσεις του ανθρώπινου πολιτισμού και μια τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη. Eίναι μια νέα μορφή τέχνης. Παρακάτω κάνω μια ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη της φωτογραφίας, από τα αρχαιοελληνικά χρόνια μέχρι και σήμερα.


Γύρω στο 350 π.Χ. Ο Αριστοτέλης περιγράφει τον τρόπο που λειτουργεί η camera obscura, η απλούστερη μορφή μηχανής (που στην ουσία καθρεπτίζει την εικόνα που βλέπουμε από το σκόπευτρο).

Το 1000. μ.Χ. Ο Άραβας σοφός Αλχαζέν, μετέφρασε την περιγραφή της μηχανής του Αριστοτέλη στη γλώσσα του για τον λαό του.
Το 1490 η camera obscura ήταν η πρώτη μεταφερόμενη φωτογραφική κατασκευή. Δεν μπορούμε να την πούμε ακριβώς φωτογραφική μηχανή, διότι δεν διέθετε φιλμ και φακό. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, γνώριζε και πιθανότατα χρησιμοποιούσε τις δυνατότητες αυτής της κατασκευής.
Το 1530 ο Ντανιέλ Μπαρμπάρο τοποθέτησε πρώτος τον φακό στην camera obscura για καλύτερα αποτελέσματα.
Το 1550 ο Τζιρόλαμο Καρντάνο τοποθέτησε στο φακό και το μηχανισμό των διαφραγμάτων για να πετυχαίνει μεγαλύτερη ευκρίνεια.
Το 1558 ο Τζιοβάνι Μπατίστα Ντέλα Πόρτα, στο βιβλίο του που ασχολείται με τη φύση, σχεδιάζει και δίνει πλήρη περιγραφή της camera obscura.
Το 1604 ο Ιταλός, φυσικός, Άγγελος Σάλα, παρατήρησε ότι κάποιες ενώσεις του αργύρου, άλλαζαν χρώμα στο φως του ήλιου, μαύριζαν. Δεν βρήκε όμως κάποιο τρόπο για να διατηρήσει αυτήν την αλλαγή.


Γύρω στο 1600-1620 φαίνεται ότι εμφανίστηκε η πρώτη φορητή μηχανή σε λογικές διαστάσεις, ώστε να μεταφέρεται απο δύο άτομα, camera obscura, πρόγονος της σημερινής φωτογραφικής μηχανής. Τη χρησιμοποιούσε ο αυστριακής καταγωγής αστρονόμος Γιόχαν Κέπλερ. Με αυτή σκιτσάριζε σε μεγάλο μέγεθος χαρτιού τοπία με μεγάλη ακρίβεια. Στην κυριολεξία έστηνε μια σκηνή σε ένα χώρο, κλείνονταν μέσα και σχεδίαζε με το λίγο φως που περνούσε μέσα από το υποτυπώδες οπτικό σύστημα. Σήμερα το πετυχένουμε απλά με ένα κλικ.

Το 1676 έχουμε την πρώτη μηχανή με μεταβλητή εστιακή απόσταση και καθρέπτη αναστροφής της εικόνας, κατασκευή του Γιόχαν Στουρμ, γερμανού μαθηματικού.

Μετά τα πράγματα δείχνουν πως φωτομηχανικά δεν μπορούσαν να γίνουν πολλά πράγματα ακόμη, χρειαζόταν και η χημεία. Μέχρι την εμφάνιση της δαγεροτυπίας  οι μηχανές αυτές χρησιμοποιούσαν απλό χαρτί, πάνω στο οποίο σκιτσάριζαν το είδωλο. Πολλοί ζωγράφοι βρήκαν την κατασκευή αυτή πολύτιμη στο να σχεδιάζουν με ακρίβεια εικόνες με προοπτική και τοπία. Είναι μυστήριο όμως γιατί αργότερα μερικοί από αυτούς δεν δέχονταν τη φωτογραφία ως μορφή τέχνης.
Το 1725 ένας ακόμη ερευνητής, ο Γερμανός Ιωάννης Σουλτζ, κατάφερε να πάρει μια εφήμερη φωτογραφία χρησιμοποιώντας άλατα αργύρου, που άφηνε να εκτεθούν στο φως του ήλιου.
Το 1800 ο Σερ Γουίλιαμ Χέρσελ ανακαλύπτει την υπέρυθρη ακτινοβολία. Σήμερα έχουμε το υπέρυθρο φιλμ που δίνει φωτογραφίες με βάση τον υπέρυθρο φωτισμό, γι' αυτό και τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας.
Το 1802 οι Ντάουι και Γουέντζγουντ καταφέρνουν να...

Ηλείων χώρα, παραλίες θησαυροί από άκρη σε άκρη!

Ο Νομός Ηλείας διακρίνεται για τις δεκάδες παραλίες μοναδικής φυσικής ομορφιάς που
μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε επισκέπτη. Κοσμοπολίτικες, οργανωμένες αλλά και ερημικές, όλες είναι μαγευτικές. Το καλό φαγητό και οι πολύ προσιτές τιμές αποτελούν θέλγητρο για τουρισμό ντόπιων αλλά και έξωθεν της Ηλείας ελθόντων, Ελλήνων και αλλοδαπών τουριστών , που επιθυμούν να τα βρουν όλα σε ένα μέρος.
Νομός Ηλείας, η Γη της Επαγγελίας.
 Ας δούμε από πιο ...κοντά μερικές από τις δεκάδες παραλίες που έχει ο νομός...


Λουτρά Κυλλήνης (Λίνζι)
 Στη σκιά του ιστορικού Κάστρου Χλεμούτσι, μια απέραντη αμμουδιά με λευκή ψιλή άμμο και σμαραγδένια, κρυστάλλινα νερά συνθέτουν την εξωτική παραλία των Λουτρών της Κυλλήνης. Κατά μήκος της έχουν χτιστεί μερικά από τα πιο εντυπωσιακά και πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Πολλές επιλογές για φαγητό και θαλάσσια σπορ.


Θίνες
Κοντινή παραλία, κοντά στο Βαρθολομιό, με καλή υποδομή. Ένας δρόμος ανάμεσα σε 16,οοο στρεμμάτων πευκοδάσους σε οδηγούν από το κοντινό Βαρθολομιό στην ωραία παραλία των Θινών. Την ξεκούραση υποστηρίζει ένα ωραίο καφέ που το βράδυ μετατρέπεται σε κλαμπ.


Αρκούδι
Μικρή σχετικά παραλία και σε μήκος και σε πλάτος αλλά τις πλέον κοσμοπολίτικες παραλίες του Νομού. Περιτριγυρισμένη από καταστήματα και ξενοδοχεία έχει σχεδόν πάντα κόσμο, τόσο Ελληνες όσο και ξένους. Διαθέτει ψάθινες ομπρέλες και ναυαγοσώστη, ενώ τα βράχια στο τέλος της παραλίας ενδείκνυνται για όσους ασχολούνται με το ψάρεμα.



Γλύφα
 Αυτή η παραλία είναι για όσους προτιμούν κάτι που να ξεφεύγει από την πεπατημένη. Μια απέραντη παραλία με κρυστάλλινα νερά και αρκετά μικρά καταστήματα που σερβίρουν ούζο και αναψυκτικά. Υπάρχει επίσης μια μικρή μαρίνα η οποία κατασκευάστηκε από μέλη του τοπικού συλλόγου.


Κουρούτα
  Νερά να τα πιεις στο ποτήρι, χρυσαφένια αμμουδιά και καλές υποδομές για χαλάρωση και διασκέδαση. Η παραλία της Κουρούτας επάξια κερδίζει κάθε χρόνο «Γαλάζια Σημαία» και έχει αέρα κοσμοπολίτικο. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου στο νομό Ηλείας με θέα το Ιόνιο πέλαγος. Η Κουρούτα διαθέτει: mini-market, χώρο camping και super-market σε απόσταση 2,5 km. Σε 1,5 km υπάρχει μικρό λιμάνι, με δυνατότητα
εξυπηρέτησης σκαφών στον οικισμό Παλούκι, όπου και βρίσκονται δυο campings και αρκετές ψαροταβέρνες. Η Κουρούτα είναι θέρετρο με πολλές ταβέρνες, cafe, bars, clubs, οργανωμένες παραλίες, θερινό κινηματογράφο, ξενοδοχεία, campings κλπ.


Αγιος Ηλίας
Η εξωτική αυτή παραλία είναι επίσης γνωστή ως η Καλιφόρνια της Ηλείας λόγω της άμμου και της ανοιχτόχρωμης γαλάζιας θάλασσας. Είναι ένας προορισμός όπου οι επισκέπτες μπορούν να χαλαρώσουν κάνοντας θαλάσσια σπορ, απολαμβάνοντας το ποτό ή το γεύμα τους.


Σκαφιδιά
Ψιλή άμμο, ρηχά νερά και πράσινο και γαλάζιο φόντο. Το ορόσημο της περιοχής είναι το πολυτελές ξενοδοχείο Aldemar. Μια από τις καλύτερα οργανωμένες παραλίες. Αυτή  η ειδυλλιακή τοποθεσία  προσφέρει μια επιλογή από θαλάσσια σπορ και εγκαταστάσεις, όπως και εστιατόρια και καφετέριες.


Λεβεντοχώρι
Ένας εξαιρετικός προορισμός με φυσικό καταφύγιο ανάμεσα σε μια εσωχή άμμου περικλείουσα από πράσινο. Μια καντίνα προσφέρει ομπρέλες, ξαπλώστρες, αιώρες με την αγορά καφέ ή αναψυκτικού.



Αγιος Ανδρέας
 Όμορφη παραλία, πίσω από το γραφικό λιμάνι του Κατάκολου. Βρίσκεται δυτικά του Πύργου, περίπου 13 χλμ. Πρόκειται για μία από τις πλέον κοσμοπολίτικες παραλίες, που συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερους επισκέπτες. Αποτελεί ένα
απαράμιλλο συνδυασμό βουνού και θάλασσας.
 
Μπούκα Κορακοχωρίου
Εσοχή της θάλασσας εντός των βράχων που δημιουργεί μια πολύ όμορφη παραλία. Η παρουσία καντίνας που προσφέρει ομπρέλες, ξαπλώστρες, αιώρες με την αγορά καφέ ή αναψυκτικού.  και υπερυψωμένου καφέ με την δυνατότητα μικρογευμάτων προσφέρουν μια ημερήσια διέξοδο για τον επισκέπτη.



Κατάκολο
Απλωτή παραλία πολλών χιλιομέτρων με ψιλή, κατάλευκη άμμο και καταγάλανα νερά που σε μαγεύουν. Στην παραλία θα βρείτε γραφικά ταβερνάκια και αναψυκτήρια. Πίσω από το λιμάνι βρίσκεται η πολύ ωραία παραλία, Πλάκες. Συνεχόμενη παραλία του Κατακόλου είναι η Σπιάντζα και η μαγεία δεν τελειώνει ποτέ.  


Επιτάλιο (Αγουλινίτσα)
Μαγευτική παραλία με κρυστάλλινα νερά. Προσελκύει οικογένειες για χαλάρωση και ξεκούραση. Ταβέρνες συμπληρώνουν τις ώρες που μας κουράζει η θάλασσα.  

Κάτω Σαμικό
Απέραντη αμμουδιά με κρυστάλλινα νερά. Εδώ διοργανώνονται  συχνά τα καλοκαίρια αγώνες    beach volley. Οι καντίνες παρέχουν τα απαραίτητα στον επισκέπτη με beach girls που κυριολεκτικά "οργώνουν" την παραλία για άμεση εξυπηρέτηση. Ψάθινες ομπρέλες προσφέρουν ικανοποιητική σκιά για να ξαπλώσετε και να απολαύσετε τον καφέ ή το αναψυκτικό σας.  


Καϊάφας
 Θεωρείται μία από τις πιο μαγευτικές παραλίες της Ελλάδας, με απλωτή αμμουδιά και σμαραγδένια νερά, που θυμίζουν εξωτικό προορισμό. Ανάμεσα στη λίμνη και την παραλία σχηματίζεται πανέμορφο πευκοδάσος και θίνες άμμου. Αξίζει να επισκεφθείτε τα ιαματικά λουτρά του Καϊάφα. Τα τεράστια δέντρα θα σας προστατεύσουν από τον ήλιο.


Ζαχάρω
  Βραβευμένη με γαλάζια σημαία για τα πεντακάθαρα, κρυστάλλινα νερά της με την μαγευτική αμμουδιά της, η Ζαχάρω είναι επάξια από τις πιο όμορφες παραλίες της Ηλείας. Πρόκειται για μια από τις πιο δημοφιλείς παραλίες της Ηλείας με πληθώρα ξενοδοχείων και εξοχικών κατοικιών. Beach Bars και επιλογές για Beach Sports μπορούν να καλύψουν κάθε είδους ανάγκη κατά τη διάρκεια των διακοπών σας. Το ιστορικό " Παρά Θιν Αλός" δεσπόζει αλλά με πινελιές παρακμής, πλέον, στο τσιμεντένιο κουφάρι του. Κρίμα.


Μπισκινόκαμπος
Παραλία με "μεγάλη πέραση" τα τελευταία χρόνια. Ψάθινες ομπρέλες, ξαπλώστρες, καφές και φαγητό συμπληρώνουν την οργανωμένη παραλία του Μπισκινόκαμπου με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να τα έχει όλα στα "πόδια του".

Κακόβατος
Παρά το ονομά του, ο Κακόβατος έχει γίνει πολύ δημοφιλής προορισμός, για χιλιάδες επισκέπτες, τα τελευταία χρόνια. Και εδώ θα βρείτε παροχές όπως ομπρέλες με ξαπλώστρες, αναψυκτήριο και φαγητό όπως θαλασσομεζέδες στις παραπλήσιες ψαροταβέρνες. Συνέχεια αυτής της παραλίας είναι το Θολό και το Γιαννιτσοχώρι με την χρυσίζουσα άμμο και εξαίρετους προορισμούς για ήσυχες, οικογενειακές στιγμές χαλάρωσης και ανασυγκρότησης δυνάμεων.

Νομός Ηλείας, η γη της επαγγελίας!