Η ιστορία της οικογένειας Τριτσιμπίδα και του ομώνυμου γνωστού τραγουδιού!

 Kώστας Ρούκουνας  "Ο Τριτσιμπίδας" (1939)

«Η οικογένεια Τριτσιμπίδα κατάγεται από την ιστορικήν Μπαρμπάσαινα, κατέστη δε ιστορική, από το τραγούδι της οικογένειας Τριτσιμπιδαίων. Από παλαιοτάτης εποχής η οικογένεια Τριτσιμπίδα ήτο αρχοντική και γνωστή και εξήσκει μεγάλην επιρροήν καθ’ όλην την επαρχίαν Ηλείας. Ήτο δημοφιλής και αγαπητή τόσον, ώστε σχεδόν εις όλα τα χωρία της επαρχίας, είχε βαφτίσει εκατοντάδες παιδιών και έφθασε εις σημείον, ώστε όλοι να τον αποκαλούν Νονό.
Ο ιδρυτής της οικογενείας Νικόλαος Τριτσιμπίδας έλαβε μέρος εις την Επανάστασιν του 1821, άγων τότε ηλικίαν 21 ετών, ως αρχηγός ομάδος επαναστατών και διεκρίθη τιμηθείς δια διπλώματος εξαιρέτων υπηρεσιών. Καθ’ όλον τον μετέπειτα βίον του διήγε βοηθών τους πτωχούς και ευεργετών εν γένει τους έχοντας ανάγκην καταναλώσας το πλείστον της περιουσίας τους εις τοιαύτας αγαθοεργάς πράξεις.
Ο Νικόλαος Τριτσιμπίδας ήλθε εις γάμον δύο φοράς και εκ μεν του πρώτου γάμου του απέκτησε δύο υιούς τον Πάϊκον και τον Κωνσταντίνον εκ δε του δευτέρου τρεις θυγατέρας την Μαρίτσαν, Αικατερίνην και Αρετήν.
Προ του γάμου του (μάλλον) είχε γνωρίσει την πεντάμορφην πτωχή κόρη, του χωρίου Λάλα, Μαριωρή την οποία ερωτεύθη και μάλιστα την αραβωνιάσθηκε. Αλλά επειδή την εποχήν εκείνην υπήρχον αντιζηλίαι τοπικαί μεταξύ διαφόρων προυχόντων και εθεωρήθη ως πρόκλησις το αρεβώνιασμα του προύχοντος της Μπαρμπάσαινας Τριτσιμπίδα μετά της Μαριωρής από τους τοπικούς άρχοντας του χωρίου, Λάλα, ούτοι απεφάσισαν με πάντα τρόπον να διαλύσουν το συνοικέσιον αυτό.
Και προς τούτο εσκέφθησαν και απεφάσισαν να απαγάγουν τη Μαριωρή ίνα ούτω δήθεν δημιουργηθή προσβολή και διαλύθη το συνοικέσιον, όπερ και εγένετο ως εξής:
Οι προύχοντες του χωρίου Λάλα, Καραμεραίοι, οι οποίοι ήσαν αντίθετοι πολιτικώς προς την οικογένεια Τριτσιμπίδα, έβαλαν δύο γειτόνισες να πάνε δήθεν να φέρουν νερό από την Πηγή Λουκίσσα απ’ όπου υδρεύοντο οι Λαλαίοι και οι οποία απείχε από το χωριό Λάλα ημίσειαν περίπου ώραν, μαζί με την Μαριωρή, η οποία ανύποπτος εδέχθη θεωρήσασα τούτο φυσικόν να πάνε συντροφιά!

«Ο Τριτσιμπίδας και η Μαριωρή», Αθήνα 1908

Εκεί όμως εις την Πηγήν και εις μέρος δασώδες είχαν τοποθετήση κρυμένον τον υπηρέτην τους ονόματι Ντούρον, άνδρα χειροδύναμον, με την εντολήν ν’ αρπάξη και απαγάγη την Μαριωρή χωρίς να την κακοποιήση, όπερ και εγένετο. Αυτό και μόνον το γεγονός (διότι μετά μίαν ημέραν από της απαγωγής αφήκαν ελευθέραν την Μαριωρή χωρίς να την κακοποιήσουν, απολύτως) ήρκεσαν να το θεωρήση ο Τριτσιμπίδας ως προσβολή όταν το έμαθε, και ευθύς αμέσως μετέβη εις το χωρίον Λάλα και εύρε την Μαριωρή και της είπε ότι κατόπιν των όσων συνέβησαν δεν δύναται να γίνη γυναίκα του, διέλυσε αμέσως και αφού της έδοσε αρκετά χρήματα ανεχώρησε χωρίς να την επανιδή πλέον.
Αυτή είναι η ιστορία του ειδυλίου.
Ο Νικόλαος όμως Τριτσιμπίδας ο οποίος ηγάπα υπερβολικά την Μαριωρή και από τον μεγάλο του πόνον και αγάπην του προς την Μαριωρή έκαμε το γνωστό τραγούδι, το οποίον έλαβε Παννελήνιον διάδοσιν χάρις εις ένα Τούρκον βαπτισθέντα εις Χριστιανόν ονόματι Σουλεϊμάν (Γεώργιον Χριστιανικώς) ο οποίος έπαιζε κλαρίνο και το μελοποίησε εις καλόν σκοπόν που ήρεσε εις τον λαόν. Αυτό δε το τραγούδι μόνο εξιστορεί όλην την ιστορίαν, αναφέρεται ότι έγινε γύρω στα 1840.
Το αρχοντικό ιστορικό σπίτι του Τριτσιμπίδα εις την Μπαρμπάσαινα σώζεται μέχρι σήμερα καίτοι παρήλθον πλέον των 100 ετών, παρουσιάζει με τον μέγα όγκον του και την μεγάλην μανδρωμένη έκτασιν του το μεγαλείον ακόμη εκείνο, το οποίον αναφέρεται εις το τραγούδι.  Εκ της οικογενείας του Νικολάου Τριτσιμπίδα του ιδρυτού αυτής επιζεί κατ’ ευθείαν έγγονος, υιός του πρωτοτόκου τέκνου του Πάϊκου, ο Αριστείδης Π. Τριτσιμπίδας.
Το τραγούδι όπως τραγουδιέται σήμερον έχει ως εξής:

«Έβγα ψηλά στα διάσελα κι ‘αγνάντια στην Μπαρμπάσαινα
για να δεις τον Τριτσιμπίδα πώχει αμπέλια και σταφίδα.
Πώχει τα σπίτια τα ψηλά τα μπαλκονάκια τα πλεκτά.
Στης Μπαρμπάσαινας το κάμπο Τριτσιμπίδας κάνει γάμο
και καλεί για συμπεθέρους όλους τους Μπαρμπασαιναίους.

Η Μαριωρή παντρεύεται και όλος ο κόσμος χαίρεται.
Ποιόνε θα πάρης Μαριωρή του Τριτσιμπίδα το παιδί
πουν παιδί και παλικάρι και βαρεί και το γιογκάρι».
Αναφορές, μαρτυρίες, παραλλαγές στο τραγούδι

Το ειδύλλιον Μαριωρής και Τριτσιμπίδα, αναφέρεται στο βιβλίο του Γεωργίου Χρυσανθακόπουλου, μελετητή της ιστορίας της Ηλείας, «Η Ηλεία επί Τουρκοκρατίας» Αθήνα 1950, σελ. 38 – 112. Το βιβλίο όπως γράφει στο εξώφυλλο, «αποτελεί μνημείο Επιστημονικής μελέτης και έρευνας με ιστορική ευθύνη».
Ο Νίκος Αναστόπουλος, εκπαιδευτικός, στις «Ιστορικές Σελίδες» του, έκδοση 1989, γράφει για την ιστορία της Μαριωρής: «Ανάμεσα στους ωραίους θρύλους και τις παραδόσεις, ξεχωριστή θέση έχει η ιδιόμορφη και παράξενη ιστορία της Μαριωρής του Τριτσιμπίδα».
Για την Μαριωρή, γράφει, πως ήταν Τουρκοπούλα την έλεγαν Μπεμιγέ, κόρη του Αβδάγα απ’ τους πλουσιώτερους Αγάδες της Τρίπολης.
Αυτό υποστηρίζει και ο Γεώργιος Χρυσανθακόπουλος. Ο Αβγάδας έμενε στην Μπαρμπάσαινα, αλλά για κτηματικές διαφορές το 1800 εγκαστάθηκε στην Τρίπολη. Τον Ιούνιο του 1821, οι τρομεροί Λαλαίοι, Τουρκαλβανοί, νικήθηκαν απ’ τους Έλληνες στο Πούσι. Εγκατέλειψαν το Λάλα βιαστικά, και στη βιασύνη τους, ξέχασαν την Μπεμιγέ που κρύφτηκε στους αχυρώνες του Σέϊντ – Αγά. Εκεί τη βρήκαν οι Λεντζέοι και την παράδωσαν στο Δημήτρη Καραμέρο. Αυτός τη βάφτισε Χριστιανή και της έδωσε το όνομα Μαρία. Επειδή η ομορφιά της ήταν καταπληκτική, τη φώναζαν Μαριωρή, δηλαδή Μαρία – ωραία, Μαριωραία, Μαριωρή.
Η Μαριωρή, όταν μεγάλωσε, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Αναγνωστόπουλο. Όταν πέθανε ο άντρας της, παντρεύτηκε τον Κουμπάτη. Διατηρούσε την υπέροχη ομορφιά της. Είχε απέραντη καλωσύνη και φημιζόταν για τα Χριστιανικά της έργα».
Ο Μωραΐτης ποιητής Πάνος Σπάλας, δέχεται τη μαρτυρία του Αριστείδη Τριτσιμπίδα και τονίζει: «πλάνες αθέλητες και καλοπροαίρετες γίνηκαν γύρω από τον χιλιοτραγουδισμένο Τριτσιμπίδα που ενώ είναι μία καθαρά ηλεγμένη ιστορική μορφή, ο λαός μας εν τούτοις, τον εγέμισε καταπώς το συνηθίζει με αβεβαιότητα και θρύλους».
Υπάρχουν παραλλαγές στο τραγούδι. Θα αναφέρω 6.
Την πρώτη παρουσιάζει ο Ανδρέας Χατζηγεωργίου στα «Μωραΐτικα τραγούδια» του (Περιοδικό Σφαίρα αριθμ. 25-15 Απριλίου). Στο τέλος του τραγουδιού υπάρχει η προσθήκη:
Π’ ώχει στον Πύργο κτήματα στην Πάτρα Καταστήματα.
Παραλλαγή 2η. Την αναφέρει ο Α. Τσακόπουλος στα «Λαϊκά Δημώδη» (ασπίς Άργους 12-7-1953)
Παραλλαγή 3η. Την αναφέρει ο Χρήστος Χασάπης στο άρθρο του «Η κατακαϋμένη Μπαρμπάσαινα και ο Λεβέντης Τριτσιμπίδας της».
Παραλλαγή 4η. Την αναφέρει ο Χρήστος Χασάπης. Λέει πως ο Τριτσιμπίδας είχε δύο όμορφες κοπέλες, που τις πάντρεψε και τις δύο σε μια μέρα, γιατί έτσι το θέλει το έθιμο.
Παραλλαγή 5η. Την αναφέρει ο Χρήστος Χασάπης με άσχετες προσθήκες στο τραγούδι.
Παραλλαγή 6η. Την διέσωσε ο Νικόλας Λάσκαρης, Λαογράφος και Εκπαιδευτικός απ’ τη Γορτυνία. Πέθανε στην Αμαλιάδα τον Δεκέμβρη του 1942.
Όλες οι παραλλαγές δείχνουν την απήχηση, που είχε στο λαό μας το τραγούδι. Μέχρι σήμερα το παίζουν και το τραγουδούν σε γάμους και σε πανηγύρια στον Μοριά.


ΠΗΓΗ: Έρευνα – Μελέτη της Ρούλας Λιάσκου από τις “Συλλογές”

Η μάχη της Χαιρώνειας, 2 Αυγούστου 338 π.Χ!

«Οι Αθηναίοι δεν ξέρουν να κερδίζουν» - Φίλιππος ο Β'

Η μάχη της Χαιρώνειας, που τοποθετείται χρονικά στις 2 Αυγούστου 338 π.Χ, εντάσσεται στη μικρή λίστα των μαχών που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ελληνικής ιστορίας. Η αποφασιστική αναμέτρηση ανάμεσα στον μακεδονικό στρατό του Φιλίππου του Β' – με επικεφαλής του ελίτ μακεδονικού ιππικού τον 18χρονο διάδοχό του, που αργότερα η ιστορία θα ονόμαζε «Μέγα»- και τις ενωμένες δυνάμεις της Αθήνας, της Θήβας (Κοινό των Βοιωτών), της Κορίνθου, της Αχαΐας, των Μεγάρων και άλλων δυνάμεων της νότιας Ελλάδας, είχε αποτέλεσμα τον θρίαμβο των μακεδονικών όπλων και την υλοποίηση του ισοκρατικού ιδεώδους για την ενοποίηση των Ελλήνων. Στη Χαιρώνεια ο Φίλιππος «έσπασε» τη στρατιωτική ισχύ των πόλεων- κρατών της νότιας Ελλάδας (πλην της Σπάρτης, η οποία όμως ούτως ή άλλως ήταν στο λυκόφως της ισχύος της, υιοθετώντας γραμμή απομονωτισμού μετά την ταπεινωτική συντριβή της «αφρόκρεμας» του στρατού των Λακεδαιμονίων στη μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ, στα χέρια του Επαμεινώνδα και του Πελοπίδα των Θηβών) , εγκαινιάζοντας μια περίοδο μακεδονικής ηγεμονίας στα ελληνικά πράγματα, η οποία θα συνεχιζόταν για πολλά χρόνια μετά, καθώς οι προσπάθειες αμφισβήτησής της κατά τη βασιλεία και την εκστρατεία του Αλεξάνδρου και τη μετέπειτα ελληνιστική περίοδο αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς.

Επίσης, σε επίπεδο πολεμικής τέχνης/ στρατιωτικής τακτικής, η Χαιρώνεια απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η εποχή της κλασικής οπλιτικής φάλαγγας- που είχε καθορίσει την ιστορία της κλασικής περιόδου, δίνοντας τη νίκη στα ελληνικά όπλα κατά τους Μηδικούς Πολέμους και διαμορφώνοντας την πορεία και έκβαση των εμφυλίων συγκρούσεων μετέπειτα- είχε παρέλθει, και τη θέση της έπαιρναν οι τακτικές συνδυασμένων όπλων (combined arms, στη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία), με τη συνδυαστική χρήση και αξιοποίηση της μακεδονικής φάλαγγας, του φοβερού βαρέος μακεδονικού ιππικού και του πιο «συμβατικού» πεζικού (ελαφρού και βαρέος).

Ο Φίλιππος ο Β' και η ανατολή της μακεδονικής ισχύος
Ο Φίλιππος ο Β' αποτελεί μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της αρχαιοελληνικής ιστορίας. Αν και μέλος της βασιλικής οικογένειας της Μακεδονίας- ήταν απόγονος του Αλεξάνδρου του Α', του ικανότατου Μακεδόνα βασιλιά που με δεξιοτεχνία καθοδήγησε τις τύχες της Μακεδονίας κατά την κρίσιμη περίοδο των Μηδικών Πολέμων, αποφεύγοντας τη σύγκρουση με τους Πέρσες και παράλληλα στηρίζοντας συγκαλυμμένα τους νότιους Έλληνες- δεν ήταν να αναλάβει κανονικά τον θρόνο. Ο Φίλιππος ανέλαβε την εξουσία το 359 π.Χ, αρχικά ως επίτροπος του ανιψιού του Αμύντα, νόμιμου διαδόχου του θρόνου, μετά τον θάνατο του βασιλιά της Μακεδονίας Περδίκκα σε μάχη εναντίον των Ιλλυριών. Ο Φίλιππος άρχισε την αναδιοργάνωση του στρατού...

Τι παράγουμε; Αυτά που ξέρουμε και αυτά που.....δεν ξέρουμε!

Χάρτης της Ελλάδας με τα κυριότερα προϊόντα ανά περιοχή

Η χώρα μας, απ΄άκρη σ΄άκρη, παράγει σε μεγάλη ποικιλία προϊόντα τα οποία αποτελούν δέλεαρ για τις χώρες του δυτικού κόσμου. Προϊόντα, είτε διατροφής, είτε πρώτες ύλες για την βιομηχανία. Ας δούμε παρακάτω τι........στο καλό παράγουμε:

1) Μαγνήσιο:

Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.

2) Αλουμίνιο:

Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, για χιλιάδες εφαρμογές.

3) Βωξίτης:

Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και άλλων.

4) Σμηκτίτες:

Η Ελλάδα είναι η 2η χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά κ.α.

5) Νικέλιο:

H Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφος της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.

6) Λάδι:

Είμαστε η 3η στην παγκόσμια παραγωγή ελιάς και λαδιού. Αυτο μας έδωσε ο Θεούλης…..εμείς όμως αγοράζουμε σπορέλαια, σησαμέλαια, βούτυρα-ζωικά και συνθετικά, λάδι κοκοφοίνικα και άλλες μαλ@@ίες και μετά να η χοληστερίνη στα 800 και τα εμφράγματα σερί…. Έχουμε το 15% της παγκόσμιας παραγωγής (ελιάς-λαδιού).

7) Είμαστε 3η χώρα σε παραγωγή κρόκου.

(saffron) Κοζάνης αλλά εμείς ούτε που το ξέρουμε…. Βάζουμε στα φαγητά μας… κέτσαπ και αμφίβολης προέλευσης σος….

11) Είμαστε 5η χώρα σε εξαγωγές σπαραγγιών… ( δοκιμάστε τα βραστά ή ομελέτα)

9) Είμαστε 7η χώρα παγκοσμίως σε εξαγωγές βαμβακιού (τo 2004 ήμασταν 4η)

10) Είμαστε 11η σε παραγωγή βαμβακιού

11) Ακόμη: 14η σε αφίξεις τουριστών. (18,2 εκ)

12) Είμαστε 16η σε εξαγωγές τυροκομικών προϊόντων…

και Φυσικά είμαστε το νούμερο 1 της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας…..

Κάποια συμπεράσματα χρήσιμα:

α) Η αυτάρκεια της χώρας σε βασικά αγροτικά διατροφικά προϊόντα φτάνει το…. 94%!

β) Στη φυτική παραγωγή, όπως προκύπτει η αυτάρκεια είναι 99% κατά μέσο όρο και διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, το μικρότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μαλακό στάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%).

γ) Στα εσπεριδοειδή τη μεγαλύτερη αυτάρκεια παρουσιάζουν τα πορτοκάλια (167%), ενώ στα λεμόνια περιορίζεται στο 67%.

δ) Στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ χαμηλή διαπιστώνεται στον κλάδο των οσπρίων (39%).

ε) Στη ζωϊκή παραγωγή το ποσοστό αυτάρκειας ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%.

Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30% και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%).

στ) Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων, η φέτα με ποσοστό αυτάρκειας 147% υπερβαίνει το μέσο όρο της κατηγορίας, που κυμαίνεται στο 80%.

ζ) Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα.

Τελικά η αξιοποίηση της αγροτικής πλευράς της χώρας μας μπορεί να αποτελέσει έναν σίγουρο και ασφαλή στόχο για ανάκαμψη και ευημερία!

Ο αρχαίος Σκιλλούς υπό του Ξενοφώντος λεγόμενα!

Αναπαράσταση του Ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος πιστό αντίγραφο του οποίου αποτέλεσε ο αντίστοιχος του Σκιλλούντα, πιθανόν σε μικρότερη κλίμακα.

Προτομή του Ξενοφώντος

Πόλις μεταξύ των εκβολών του Αλφειού και του Άνιγρου προς το παραθαλάσσιον, κατά νότον της Ολυμπίας. Επί του πολέμου των Πισαίων προς τους Ηλείους οι Σκιλλούντιοι ήσαν σύμμαχοι των Πισαίων και εχθροί εκ του φανερού των Ηλείων, διο και εξέβαλον αυτούς οι Ηλείοι, οι δε Λακεδαιμόνιοι ύστερον αποτεμόμενοι της Ηλείας τον Σκιλλούντα, έδωσαν αυτόν εις Ξενοφώντα τον Γρύλλου ός εγένετο φυγάς εξ Αθηνών, διωχθείς υπό των Αθηναίων, διότι επολέμησε κατά του βασιλέως των Περσών του φιλικώς διακείμενου προς αυτούς μετά του πολεμιωτάτου αυτών Κύρου, κατοικήσας δε ο Ξενοφών εν Σκιλλούντι, καθιέρωσε τέμενος και ωκοδόμησε και ναόν τη Εφεσία Αρτέμιδι, ύστερον δε ανέλαβον και αυθίς οι Ηλείοι τον Σκιλλούντα, και ο Ξενοφών εδικάσθη εν τη Ολυμπική βουλή, διότι έλαβε παρά των Λακεδαιμονίων τον τόπον, αλλά τυχών συγγνώμης παρά των Ηλείων, κατώκησε του λοιπού αφόβως και απέθανεν εκεί.
Ολίγον δε απωτέρω του ναού ήν μνήμα και εικών επ' αυτού εκ λίθου Πεντελησίου και προσηκούντες έλεγον ότι ούτος ήν ο τάφος του Ξενοφώντος. Έν Σκιλλούντι ήν θήρα αγριοχοίρων και ελάφων, και ποταμός Σελινούς διήρχετο δια της Σκιλλουντίας χώρας. Κατά την από του Σκιλλούντος προς την Ολυμπίαν οδόν, πριν της διαβάσεως του Αλφειού ήν όρος Τυπαίον. Ο Στράβων αναφέρει ναόν επιφανή της Αθηνάς εν τη Σκιλλουντία χώρα πλησίον της Ολυμπίας. Οι Σκιλλούντιοι έκτισαν τον εν Ολυμπία ναόν της Αθηνάς μετλα οκτώ έτη αφ' έλαβε την βασιλεία αυτής ο Όξυλος. Ο Ξενοφών διηγήται περί εαυτού και περί Σκιλλούντος ως εφεξής:
"Ενταύθα και διαλαμβάνουσι το από των αιχμαλώτων γενόμενον αργύριον, και την δεκάτην ήν τώ Απόλλωνι εξείλον και τή Εφεσία Αρτέμιδι διέλαβον οι Στρατηγοί, το μέρος έκαστος, φυλάττοιν τοις θεοίς, αντί δε Χειρισόφου Νέων ο Ασίναιος έλαβε. Ξενοφών ουν το μεν του Απόλλωνος ανάθημα ποιησάμενος ανατίθησιν είς τον εν Δελφοίς των Αθηναίων θησαυρόν, και επέγραψε το, τε αυτού όνομα και το Προξένου ός ουν Κλεάρχω απέθανε ξένος γαρ ήν αυτώ* το δε της Αρτέμιδος της Εφεσίας, ότε απήει συν Αγησιλάω εκ της Ασίας την εις Βοιωτούς οδόν, κατέλιπε παρά Μεγαβύζω τώ της Αρτέμιδος νεωκόρω, ότι αυτός κινδυνεύων εδόκει ξέναι μετά Αγησιλάου εν Κορωνεία* και απέστειλεν, ήν μεν αυτός σωθή, εαυτώ αποδούναι* εί δε τι πάθοι, αναθείναι, ποιησάμενον τή Αρτέμιδι ό,τι οίοιτο χαριείσθαι τη θεώ* επεί δ' έφυγεν ο Ξενοφών, κατοικούντος αυτού ήδη εν Σκιλλούντι, υπο των Λακεδαιμονίων οικισθέντι παρά την Ολυμπίαν, αφικνείται Μεγάβυζος είς Ολυμπίαν θεωρήσων και αποδίδωσι την παρακαταθήκην αυτώ. Ξενοφών δε λαβών, χωρίον ωνείται τη θεώ, όπου ανείλεν ο θεός* έτυχε δε δια μέσου ρέων του χωρίου ποταμός Σελινούς* και εν Εφέσω δε παρά της Εφεσίας Αρτέμιδος νεών Σελινούς παραρρεί* και ιχθύες δε εν αμφοτέροις ένεισι και κόγχαι* έν δε τω Σκιλλούντι χωρίω και θήραι πάντων οπόσα εστίν αγρευόμενα θηρία* εποίησε δε και ναόν και βωμόν από του ιερού αργυρίου, και το λοιπόν αεί δεκατεύων τα εκ του αγρού ωραία, θυσίαν εποίει τη θεώ* κα πάντες οι πολίται και οι πρόσχωροι άνδρες και γυναίκες μετείχον της εορτής* παρείχε δε η θεός τοις σκηνούσιν άλφιτα, άρτους, οίνον, τραγήματα, και των θυομένων από της ιεράς νομής λόξχος, και των θηρευομένων δε* και γαρ θήραν εποιούντο είς την εορτήν οί τε Ξενοφώντος παίδες συνεθήρων, και ηλίσκετο το μεν έξ αυτού του ιερού χωρίου, το δε εκ της Φολόης, σύες και δορκάδες και έλαφοι* έστι δε ο τόπος ή εκ Λακεδαίμονος εις Ολυμπίαν πορεύονται ως είκοσι στάδιοι από του εν Ολυμπία Διος ιερού* ένι δ΄ έν τώ ιερώ τόπω και άλση και όρη δένδρων μεστά, ικανά και συς και αίγας και οίς τρέφειν και ίππους, ώστε και τα των είς την εορτήν ιόντων υποζύγια ευωχείσθαι* περί δ΄αυτόν τον ναόν άλσος ημέρων δένδρων εφυτεύθη, όσα εστί τρωκτά ωραία* ο δε ναός, ώς μκρός μεγάλω, τω έν Εφέσω είκασται, και το ξόανον έοικεν, ως κυπαρίσσινον χρυσώ όντι τω έν Εφέσω, και στήλη έστηκε παρά τον ναόν γράμματα έχουσα:
" ΙΕΡΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗς ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ* ΤΟΝ ΔΕ ΕΧΟΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΡΠΟΥΜΕΝΟΝ, ΤΗΝ ΜΕΝ ΔΕΚΑΤΗΝ ΚΑΤΑΘΥΕΙΝ ΕΚΑΣΤΟΥ ΕΤΟΥΣ, ΕΚ ΔΕ ΤΟΥ ΠΕΡΙΤΤΟΥ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΕΠΙΣΚΕΥΑΖΕΙΝ* ΕΑΝ ΔΕ ΤΙΣ ΜΗ ΠΟΙΗι ΤΑΥΤΑ, ΤΗι ΘΕΩι ΜΕΛΗΣΕΙ".
Ξενοφώντος Κύρου Ανάβασις

Αποκρυπτογραφήθηκε ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων!

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων αποτελεί τον αρχαιότερο υπολογιστή, ο οποίος παρείχε στον κάτοχό του τη δυνατότητα να βλέπει με ακρίβεια τις εκλείψεις της σελήνης και του ήλιου, καθώς και την κίνηση των ουράνιων σωμάτων. Αυτό επιτυγχάνονταν με έναν μοχλό που βρίσκονταν στην μια πλευρά της συσκευής και με την προσθήκη μια ημερομηνίας αποκαλύπτονταν τα αστροφυσικά φαινόμενα που λάμβαναν χώρα γύρω από την γη. Η αποκρυπτογράφηση των επιγραφών που βρίσκονται κρυμμένες στις πτυχές του Μηχανισμού, αποκάλυψαν ένα ολόκληρο σύμπαν μέσα στα γρανάζια της αρχαίας συσκευής. Έως το 1972 είχαν αναγνωστεί με επιτυχία περίπου 923 γράμματα και αριθμοί, ενώ πρόσφατα ο αριθμός αυτός ανήλθε στους 3.400 χαρακτήρες που υπήρχαν πάνω στα συνολικά 82 θραύσματα του Μηχανισμού. Η ερευνητική ομάδα έχει καταφέρει να αναγνωρίσει ολόκληρες προτάσεις οι οποίες βοηθούν στην κατανόηση των λειτουργικών του αντικειμένου και αποτελούν κάτι σαν «εγχειρίδιο» χρήσης του Μηχανισμού.

Ο Ξενοφών Μουσσάς, καθηγητής Φυσικής Διαστήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών,  εξήγησε ότι «οι σημερινοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα κινητά τηλέφωνα έχουν τις ρίζες τους στα γρανάζια του Μηχανισμού», όπως αποδεικνύεται με τις επιγραφές που υπάρχουν πάνω στις πτυχές του αντικειμένου.

«Το πιο σημαντικό είναι ότι βλέπουμε να υπάρχουν οι νόμοι της φυσικής ήδη μέσα στο Μηχανισμό, τόσο στις επιγραφές όσο και στους αριθμούς 76, 19, 223 και αποδεικνύουν, όχι μόνο αυτοί αλλά και όλη η δομή του Μηχανισμού, ότι εντέλει είναι και η υπογραφή αυτού που τον έφτιαξε. Μας λέει καθαρά είμαι ένας πυθαγόρειος», είπε ο κ. Μούσας χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της ομιλίας του.

Όπως υποστήριξε ο ίδιος, αυτό το μηχάνημα αποτελεί τις ρίζες όλου του πολιτισμού και ολόκληρης της τεχνολογίας και στην ουσία πρόκειται για το αρχαιότερο «tablet».

Στον Μηχανισμό επίσης εμπεριέχεται και ένα αστρολογικό ημερολόγιο, οι δείκτες του οποίου φαίνεται πως περιστρέφονται γύρω από τον ζωδιακό κύκλο αποκαλύπτοντας τις κινήσεις τόσο της Σελήνης όσο και των πλανητών. Όπως αποκαλύπτεται επίσης, οι κινήσεις των πλανητών είναι άμεσα συνδεδεμένες με συγκεκριμένους τόπους παρατήρησης, κάτι που δείχνει ότι ο δημιουργός του Μηχανισμού των Αντικυθήρων είχε προβλέψει το μηχάνημα αυτό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από μία τοποθεσίες, αφού πάνω του έχουν ανακαλυφθεί χαραγμένες οι λέξεις Δωδώνη και Αλεξάνδρεια. Επίσης συνδέονται με αθλητικά γεγονότα που πραγματοποιούνταν ανά τετραετία, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα Ίσθμια.