"ΝΑΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ....ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ"

 Γράφει ο Θάνος Λέκκας:

Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να ψηφίσει επί της αρχής ομόφωνα υπέρ της κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ στην πόλη μας, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Το σχέδιο που παρουσιάστηκε δείχνει πως είναι επιστημονικά καταρτισμένο και τεκμηριωμένο από ανθρώπους απόλυτα επαγγελματίες και γνώστες του αντικειμένου. Φαίνεται πως καθώς θα αναδεικνύονται οι λεπτομέρειες του σχεδίου τόσο λιγότερες ενστάσεις αυτό θα συναντά, διότι θεωρώ πως ο οποιοσδήποτε επιχειρηματίας προσβλέπει στην υλοποίηση της επένδυσης του, θέλει την τοπική κοινωνία δίπλα και όχι απέναντι(η πρόσφατη ιστορία αποδεικνύει του λόγου το αληθές). Έστω και μια ημέρα να καθυστερήσει η διαδικασία της κατασκευής, το κόστος είναι υψηλότατο για τους επενδυτές, άρα με την απλή οικονομική και κοινή λογική θεωρώ πως θα έχουν φροντίσει το τελικό σχέδιο να είναι κρυστάλλινο και απόλυτα νόμιμο και δεν θα αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
Στην τοπική κοινωνία υπάρχουν και αρκετοί που δεν συμφωνούν με την προοπτική κατασκευής του γηπέδου στον ιστό της πόλης, διότι θεωρούν πως το ισοζύγιο στο τέλος θα είναι αρνητικό και όχι θετικό για την πόλη μας και τους δημότες. Προβάλουν τα σχετικά επιχειρήματα στα οποία μπορεί ο καθένας να διαφωνήσει η να συμφωνήσει.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως από την στιγμή που το έργο πληρεί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις όπως αδειοδοτήσεις, κυκλοφοριακές μελέτες, περιβαλλοντικές μελέτες και ότι άλλο απαιτείται για ένα τόσο μεγάλο έργο στον αστικό ιστό μιας πόλης, το πρόσημο στο τέλος θα είναι μάλλον θετικό.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν βρίσκεται εκεί, αλλά στην μετά την ανέγερση λειτουργία του. Και όταν αναφέρομαι σε κίνδυνο θέλω να είμαι απόλυτα σαφής. Ο κίνδυνος που δυστυχώς υπάρχει σε όλο το φάσμα του αθλητισμού και αφορά την αθλητική βία και τις συνέπειες της.
Έχοντας ζήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια την λειτουργία του Νίκος Γκούμας σίγουρα όλοι έχουμε να θυμόμαστε περιστατικά βίας στην πόλη μας. Θέλω να πιστεύω πως μια ΑΕΚ με ισχυρή διοίκηση, με νέο γήπεδο, με προοπτική για πρωταθλητισμό και σύμπνοια, δεν θα ευνοεί την ανάπτυξη βίαιης συμπεριφοράς από τους οπαδούς και αντιθέτως θα την αποτρέπει κιόλας.
Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούν πως με τον ίδιο σεβασμό που θα αντιμετωπίζουν το γήπεδο και θα το προστατεύουν από συμπεριφορές που πληγώνουν την ομάδα και ηθικά και οικονομικά, με τον ίδιο σεβασμό θα πρέπει να αντιμετωπίζουν και την πόλη που θα φιλοξενεί την ομάδα και το γήπεδο της. Διότι σε τελική ανάλυση ΑΕΚ- Γήπεδο - Νέα Φιλαδέλφεια είναι έννοιες άρρητα συνδεδεμένες και πληγώνοντας την πόλη, πληγώνεται και η ομάδα και το γήπεδο.
Ας ελπίσουμε να ολοκληρωθούν τα επί χάρτου σχέδια και οι οπαδοί της ΑΕΚ που θα έρχονται στην πόλη μας, να νιώθουν σαν το σπίτι τους και με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονται σε αυτό, να συμπεριφέρονται στην πόλη και τους κατοίκους της.

Η ΚΑΤΑΣTΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΑΠΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ!

Υπάρχει μια αντίληψη ότι η αρχαία Ολυμπία και η ευρύτερη περιοχή καταστράφηκαν κατά την αρχαιότητα από σεισμούς σε συνδυασμό με πλημμύρες από τους ποταμούς Αλφειό και Κλαδέο. Αυτή η αντίληψη καταρρίπτεται από τον καθηγητή Andreas Vött του ινστιτούτου Γεωγραφίας του πανεπιστημίου του  Mainz. ο οποίος υποστηρίζει ότι η αρχαία Ολυμπία καταπλακώθηκε από ένα
τεράστιο παλιρροιακό κύμα (τσουνάμι) το οποίο ήταν τόσο δυνατό που μπήκε αρκετά μέσα στην ενδοχώρα και κατέστρεψε τα πάντα.
Την άποψη αυτή την βασίζει σε μελέτες που έκανε, αυτός και η ομάδα του, στα παλιρροιακά κύματα που έλαβαν χώρα κατά μήκος των ακτών της ανατολικής Μεσογείου κατά την διάρκεια των τελευταίων 11.000 ετών.Σύμφωνα με τα πορίσματά του, τα γεωμορφολογικά και ιζηματολογικά ευρήματα στην περιοχή της Ολυμπίας οδηγούν στην καταστροφή της από ένα τέτοιο κύμα.
Ο χώρος της αρχαίας Ολυμπίας ανακαλύφθηκε μόλις 250, περίπου, χρόνια πριν κάτω από ένα τεράστιο στρώμα άμμου και άλλων υλικών που σε ορισμένα σημεία το ύψος ανέρχονταν έως και τα 8 μέτρα.Η σύνθεση και το πάχος των ιζημάτων που βρέθηκαν στην Ολυμπία δεν συνάδουν με αυτά της ευρύτερης περιοχής, ούτε με αυτά των ποταμών.Μέχρι σήμερα υπήρχε η υπόθεση ότι καταστράφηκε από σεισμό το 551 μ.χ. και ότι αργότερα καταπλακώθηκε από τον ποταμό Κλαδέο, πράγμα που είναι αδιανόητο αφού πως είναι δυνατόν αυτός ο μικρός ποταμός να καλύψει τέτοια επιφάνεια με 10-12 μέτρα βάθος κάτω από το επίπεδο ροής του.
Δουλεύοντας σε συνεργασία με την Εφορία Κλασικών Αρχαιοτήτων, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, και συνεργάτες του από τα πανεπιστήμια του Άαχεν , Darmstadt , Φράιμπουργκ ,Αμβούργου και της Κολωνίας, ο Vôtt και η ομάδα του εξέτασαν την τοποθεσία χρησιμοποιώντας γεωμορφολογικούς και γεωαρχαιολογικούς μεθόδους και τεχνικές .Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η Αρχαία Ολυμπία είχε επανειλημμένα πληγεί από καταστροφικές πλημμύρες κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, με αποτέλεσμα η περιοχή να θαφτεί κάτω από μια τεράστια μάζα του ιζήματος . Η παρουσία των μαλακίων και τα γαστερόποδων οστράκων και τα ερείπια των άφθονων μικροοργανισμών , όπως foraminifera αποτελούν σαφείς ενδείξεις μιας θαλάσσιας προέλευσης των ιζημάτων .
Τα ιζήματα προφανώς μεταφέρθηκαν εσωτερικά με μεγάλη ταχύτητα και με υψηλή ενέργεια , φτάνοντας στην Ολυμπία αν και η περιοχή βρίσκεται περίπου 33 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας . Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι τα νερά του κύματος ξεχείλισαν το στενό φάσμα των λόφων μεταξύ Ολυμπίας και της θάλασσας .
"Σε παλαιότερες εποχές , η Ολυμπία δεν ήταν 22 χιλιόμετρα μακριά από τη θάλασσα, όπως είναι σήμερα . Τότε , η ακτογραμμή βρισκόταν οκτώ ή ίσως ακόμη περισσότερα χιλιόμετρα στο εσωτερικό της χώρας", εξηγεί ο Vôtt . Στο σενάριο, ότι το τσουνάμι ήρθε από τη θάλασσα και έσπευσε στο στενή κοιλάδα του ποταμού Αλφειού , στην οποία  ρέει ο ποταμός Κλαδέος , αναγκάζοντας να περάσουν πάνω από τους λοφίσκους πίσω από το οποίους βρίσκεται η Ολυμπία .Έτσι πλημμύρισε ο τόπος λατρείας .
Ο Vôtt υποθέτει ότι η πλημμύρα μειώθηκε με αργούς ρυθμούς , διότι η εκροή του Κλαδέου μέσω της κοιλάδας του Αλφειού  είχε αποκλειστεί από τα εισερχόμενα νερά του τσουνάμι και τις αντίστοιχες καταθέσεις . Η ανάλυση των διαφόρων στρωμάτων των ιζημάτων στην περιοχή της Ολυμπίας υποδηλώνει ότι αυτό το σενάριο έγινε πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων 7000 χρόνων . Ήταν κατά τη διάρκεια ενός από τα πιο πρόσφατα από αυτά τα γεγονότα τον 6ο αιώνα μ.Χ. ότι η Ολυμπία τελικά καταστράφηκε και θάφτηκε .

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣ

ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΣΤΟ ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ΤΟ 1964!

                          Αποδεικτικό παραλαβής τροφίμων από το σχολείο κατά το 1964!

Παραλαβή τροφίμων το 1965. Χαρακτηριστική κάτω δεξιά η υπογραφή του τότε προέδρου της κοινότητος Ηρακλή Ζέρβα!

Δεκαετία του '60 και η μεταπολεμική Ελλάδα, προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της. Η φτώχεια, δεν είχε εγκαταλείψει ακόμη την χώρα μας και ήταν πιο έντονη στην ύπαιθρο.Σε εκείνα τα μεγάλα θρανία, κάθονταν οι μαθητές και στην ξύλινη έδρα, που δίπλα της, είχε τους χάρτες και το μαυροπίνακα με τις κιμωλίες οι δάσκαλοι.Χαρακτηριστικό ήταν ότι τέλη της δεκαετίας του '50 και αρχές του '60 από τα 100 παιδιά στην Ελληνική ύπαιθρο, τα 95 δεν πήγαιναν σχολείο.
Σύμφωνα με το Αμερικανικό σχέδιο Marshal, ανασυγκρότησης των κατεστραμμένων χωρών, του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Αμερική τους έστελνε βοήθεια. Εκτός από ρούχα, παπούτσια και κλινοσκεπάσματα, που τα μοίραζαν στην ‘ουρά’ οι ιερείς στην ενορία τους, έστελνε και βασικά τρόφιμα. Γάλα σε σκόνη και γκαζοντενεκέδες, με συμπυκνωμένο βούτυρο και κίτρινο
 τυρί.
Τα παιδιά περίμεναν, να κτυπήσει η κουδούνα, για το διάλειμμα. Το ‘δεκατιανό’κολατσιό, ήταν νοστιμότατο. Έμπαιναν όλα τα παιδιά στην σειρά, κρατώντας ένα εμαγιέ ή τσίγκινο κατσαρολάκι.Ήταν πρόκληση για τα στομαχάκια τους ο συνδυασμός του φαγητού με το μάθημα.
Κατά την διάρκεια του Χειμώνα, έφερναν σπιτικό ψωμί, αλειμμένο με μπόλικη λίγδα ή ψωμοτύρι με ελιές, που είχαν στην πάνινη Σχολική τους τσάντα. Η λίγδα ήταν το ζωικό λίπος, που έπαιρναν από το σφάξιμο του χοίρου, στα γνωστά μας χοιροσφάγια της αποκριάς.
Αυτές οι εικόνες, σταδιακά εξαλείφθηκαν. Η Ελλάδα, πήρε τα πάνω της. Η μετανάστευση, έστελνε λεφτά στα χωριά και έτσι σταδιακά σταμάτησε ο θεσμός του συσσιτίου, έτσι και το χωριουδάκι μας ακολούθησε την υπόλοιπη χώρα. Τα χρόνια όμως πέρασαν, ήρθε η κρίση και παιδάκια λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, ας ελπίσουμε  η οικονομική κρίση, να περάσει γρήγορα και να μην χρειαστούμε άλλο πια το Σχολικό συσσίτιο.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΡΥΠΗΤΗΣ " Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ"!

Σε γενικές γραμμές, ο όρος εθελοντισμός αναφέρεται στην ηθελημένη παροχή υπηρεσιών για κάποιο κοινωφελή σκοπό.Συχνά θεωρείται πως ο εθελοντισμός δεν έχει υλικά ανταλλάγματα, όμως μάλλον δεν υπάρχει απόλυτη συμφωνία πάνω στο ζήτημα αυτό: αρκετοί εκτιμούν πως, για λόγους που εξυπηρετούν τη βιωσιμότητά της, η εθελοντική εργασία θα πρέπει να αμείβεται. Αρκετές φορές η αμοιβή πραγματοποιείται με έμμεσο τρόπο, παρέχοντας για παράδειγμα στον εθελοντή δωρεάν διαμονή, διατροφή ή άλλες διευκολύνσεις. Η έννοια 'εθελοντισμός' είναι αρκετά ευρεία, καθώς συμπεριλαμβάνει μέχρι και την εθελοντική αιμοδοσία ή τη μετά θάνατο προσφορά μελών του ανθρώπινου σώματος για επιστημονικούς σκοπούς.Αρκετοί διαχωρίζουν τον εθελοντισμό σε επίσημο και ανεπίσημο. Ο επίσημος εθελοντισμός αφορά την προσφορά, για παράδειγμα, προς μία μη κυβερνητική οργάνωση ή ένα ίδρυμα. Ο ανεπίσημος εθελοντισμός αφορά την προσφορά σε περισσότερο προσωπικό επίπεδο, βοηθώντας για παράδειγμα κάποιον ηλικιωμένο στο δρόμο.Ιδιαίτερη απήχηση στις μέρες μας έχει μία συγκεκριμένη μορφή εθελοντισμού. Αυτός ο εθελοντισμός συνήθως απευθύνεται σε νέους και συσχετίζεται με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, για θέματα όπως είναι η οικολογία, ο αθλητισμός ή βοήθεια κοινωνικών ομάδων που αντιμετωπίζουν κάποια μορφή δυσκολίας. Συμπερασματικά μέσω του εθελοντισμού πραγματοποιείται με σκοπό την ανάπτυξη του αισθήματος αλληλεγγύης.

 Κάνοντας μια αναφορά στην έννοια του εθελοντισμού καταλήγω στην σκέψη και την υλοποίηση της δημιουργίας επιτροπής εθελοντισμού στο χωριό μας με σκοπό την μη κερδοσκοπική εργασία για το καλό του συνόλου.Η σκέψη υπήρχε αρκετό καιρό  και πήρε σάρκα και οστά λίγες ημέρες πριν με την δημιουργία μιας επιτροπής, η οποία θα σχεδιάζει, θα συντονίζει και θα πραγματοποιεί δράσεις στο χωριό με απώτερο σκοπό την καθαριότητα και την ευπρέπεια όπου απαιτείται.

Οι δήμοι μετά την ένωσή τους μέσω Καλλικράτη έχουν ως προτεραιότητα τους χωριά και κωμοπόλεις με περισσότερους ψήφους από τα ορεινά και ταπεινά χωριουδάκια , με αποτέλεσμα να παρατηρούνται σημάδια εγκατάλειψης και  έλλειψη καθαριότητας που αποτελούν πρόβλημα για τους κατοίκους και την υγεία τους.

Η λύση είναι η εθελοντική εργασία και μόνο μέσω αυτής θα μπορέσουμε να κάνουμε ένα χωριό πρότυπο καθαριότητας και ευπρέπειας.Όλοι θα πρέπει να συμβάλουμε προς την κατεύθυνση αυτή και τα  αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να εμφανισθούν.

Η Επιτροπή αποτελείται από τους κάτωθι:

• Κωνσταντίνος  Α. Κωσταντάρας,
• Μίμης  Α.Νιάρχος,
• Γιώργος  Η.Ζέρβας,
• Αντώνης  Π.Κωνσταντάρας,
• Παναγιώτης  Α.Κουτσογιαννάκης,
• Ρούλα  Θ.Νικολακοπούλου,
•  Kώστας  Γ.Αγγελόπουλος.

Εγκαινιάζοντας τις δράσεις της Επιτροπής, σημειώνω τον καθαρισμό της πλάκας και της στέγης του σχολείου ο οποίος ήταν γεμάτος μπάζα και λίμναζαν νερά με αποτέλεσμα τόσο εσωτερικά αλλά και εξωτερικά οι σοβάδες να υποχωρούν.Παρόλο που η προσέλευση δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε ο στόχος επετεύχθη και  οι βροχές θα βρουν την ταράτσα και την στέγη του σχολείου καθαρές.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΡΥΠΗΤΗΣ, ΤΙ ΜΕΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ!

Ένα πολύ αποφασιστικό βήμα για την χρήση του Δημοτικού Σχολείου του χωριού μας από τους κατοίκους του, έγινε με την αίτηση που κατέθεσε ο σύλλογος του χωριού προς τον δήμο Ανδρίτσαινας-Κρεστένων προ λίγων ημερών.
Συγκεκριμένα στις 26/9 κατατέθηκε αίτηση παραχώρησης χρήσης με αριθμό πρωτοκόλλου 14136 με σκοπό την δημιουργία πνευματικού κέντρου για επιμόρφωση και ενημέρωση όλων των κατοίκων.Η αίτηση περιλαμβάνει το σχέδιο αναβίωσης του εγκαταλελειμμένου σχολείου ως εξής:

• με δανειστική βιβλιοθήκη,
• με προβολή και φύλαξη του σχολικού αρχείου,
• με μουσείο οικιακών και γεωργικών εργαλείων του παρελθόντος,
• και με αίθουσα δραστηριοτήτων και ψυχαγωγίας για παιδιά και νέους.

Η αίτηση κλείνει με την δέσμευση του συλλόγου για την συντήρηση και την καθαριότητα του κτιρίου τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά.
Κάνοντας μια αναφορά στα παραπάνω θα έλεγα ότι η παραχώρηση αποτελεί μονόδρομο για τον Δήμο αφού η εγκατάλειψη είναι περισσότερο από εμφανής με αποτέλεσμα εξωτερικά να εγκυμονεί κινδύνους για την σωματική ακεραιότητα των παιδιών που παίζουν, αλλά και εσωτερικά λόγω της παρουσίας τρωκτικών, εκτός το θέμα της υγείας, έχουν καταστρέψει ένα σημαντικό μέρος του πολύ αξιόλογου σχολικού αρχείου.
Ευελπιστούμε ότι ο Δήμος θα παραχωρήσει το κτίριο, αφού μόνο όφελος έχει, για να γίνει μια αφετηρία επιμορφωτικής και πνευματικής ανάτασης των κατοίκων του χωριού.

Μονή Ίσοβας (φωτογραφία από το 1969)!

                                                            Μονή Ίσοβας (1969)

                           

                                 "Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν,

                               το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν

                               στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Τούρκους,

                               το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη.

                               Απαύτου εκατέβησαν ολόρθα εις την Πρινίτσαν,

                               εκεί κατούνες έπιασαν, εστήσασιν τες τέντες"

                                                                             Χρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4674.

Η εκδήλωση του συνδέσμου Μικρασιατών και η αισιόδοξη σκηνή...

Γράφει ο Θάνος Λέκκας
(Οικονομολόγος και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Ν.Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας με την παράταξη του Χάρη Τομπούλογλου.)

Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου πηγαίνοντας προς την ετήσια εκδήλωση μνήμης του συνδέσμου των Μικρασιατών, βρέθηκα μπροστά σε μια σκηνή που μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση.Μια σκηνή που θέλω να μοιραστώ μαζί σας για να αισθανθείτε και εσείς το ίδιο υπερήφανοι και αισιόδοξοι.
 Καθώς πήγαινα στην εκκλησία της Παναγίτσας και περνώντας από την πλατεία που βρίσκεται ακριβώς δίπλα, η Φιλαρμονική  του Δήμου παιάνιζε τον Εθνικό Ύμνο. Στην πλατεία εκείνη τη στιγμή βρισκόντουσαν περίπου 15 συμπολίτες μας μαζί με τα μικρά τους παιδιά.Την στιγμή ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου, παρατήρησα πως οι γονείς εξήγησαν στα παιδιά τους πως  οφείλουν να δείξουν σεβασμό και για μερικά δευτερόλεπτα να αφήσουν το ανέμελο παιχνίδι τους και να σταθούν προσοχή.Όπως και έπραξαν.
Τη στιγμή που κάποιοι προσπαθούν να παραχαράξουν την ιστορία μας, την στιγμή που κάποιοι προσπαθούν να αλλοτριώσουν τον Έλληνα πολίτη και τον Ελληνισμό φαίνεται πως ο Έλληνας αντιστέκεται.
Δεν αντιστέκεται μόνο σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει στις νεότερες γενιές  την πολύτιμη ιστορία του τόπου μας.Τις θυσίες των προγόνων μας για την διατήρηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας στον τόπο μας.
Όσο και αν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, μαζί με τους εγχώριους συμπαραστάτες τους προσπαθούν να μας εξαθλιώσουν οικονομικά με απώτερο σκοπό της Ελληνικής Ιστορίας, τόσο η δική μας αντίσταση φαίνεται να δυναμώνει.Η Ελληνική Ιστορία είναι πολύ πλούσια και είναι βαθιά ριζωνενη στο μυαλό, στην καρδιά και στην ψυχή του Έλληνα και δύσκολα μπορεί κάποιος να την αποδημήσει.
Κλέινοντας ο Μορφέας αναρωτιέται πως είναι δυνατόν σε μια πόλη όπως η δική μας, που το Μικρασιατικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο και άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία μας, η Δήμαρχος της πόλης να λάμπει δια της απουσίας της, ακόμη και για ανειλημμένες υποχρεώσεις όπως ειπώθηκε αφού και για αυτές ισχύουν οι προτεραιότητες και ορισμένοι εκ των
αρχόντων της πόλης μας, να προσέρχονται αγουροξυπνημένοι, λαμβάνοντας περίοπτη θέση, λίγο πριν βγουν οι μηχανές από τις θήκες των τοπικών ειδησεογραφικών και ενημερωτικών, ηλεκτρονικών και εντύπων μέσων...

Σταχυολογώντας από το βιβλίο  LA MOREE FRANQUE Recerches Historiques,Topographiques et Arheologiques Sur La Principaute D' Achaie (1205 - 1430) παραθέτω αποσπάσματα που αφορούν την Μονή της Παναγίας της Ίσοβας και για το Μπιτζιμπάρδι:

........."Μια στάση στην άκρη του Αλφειού για να συζητήσουμε ορισμένα προβλήματα.Αλφειός είναι το όνομα του ποταμού κατά τον Μεσαίωνα, ενώ οι Έλληνες του έδωσαν εκτός του βασικού ονόματός του, τις ονομασίες Ρουφέας ή Ρουφιάς ή Ορφιάς. Κατά εμάς τους δυτικούς όπως ο άνθρακας, γιατί η παράφραση  Αλφέας σε Ορφιάς ή από Ροφέας σε Ρουφέας είναι πιθανότερο κατά τον Bon προς αυτή την κατεύθυνση.Γιατί σε εμάς τους Γάλλους είναι δύσκολη η φωνητική  προσέγγιση γι΄αυτό θα επιδιώξουμε μια φυσική εξήγηση της ονομασίας Ορφέας ανθρακής (καρβουνιάρης)
 ή Ρουφέας. Αρχικά ο Buchon υπέθεσε ότι πήρε το όνομα από τα κάρβουνα που η περιοχή της Μεγαλόπολης κοντάστην Καρύταινα, είναι πλούσια ,σημείο όπου περνά ο ποταμός, και πρέπει να έχει δίκιο αφού φωνητικά η προσέγγιση είναι εμφανής.
Ο Βon στο βιβλίο του αναφέρει ότι το 1263 ο βυζαντινός στρατός προχωρώντας από τον Μιστρά προς την Ηλεία βρήκε αντίσταση από ένα μικρό τμήμα του Φράγκικου στρατού κοντά στην Πρίνιτσα σύμφωνα με το Χρονικό του Μορέως.Τα Ελληνικά στρατεύματα κατεβαίνοντας από την Καρύταινα στην Λιοδώρα προς την κοιλάδα του Αλφειού, πέρασαν απέναντι στην Ίσοβα, έκαψαν το μοναστήρι (βλέπουμε σημαντικό μέρος κάτω από το χωριό Μπιτζιμπάρδι) και περνώντας ξανά απέναντι συγκρούονται στο πέρασμα της πτέρης, στη δεξιά όχθη του Αλφειού.
 Η Παναγία της Ίσοβας είναι κτισμένη  σ' ένα υπέροχο τοπίο κάτω από το χωριό Μπιτζιμπάρδι, νότια του Αλφειού στο ύψος της συμβολής με τον Ερύμανθο. Φράγκοι μοναχοί το έκτισαν κατά το πρώτο μισό του 13ου αιώνα,ενώ Τούρκοι μισθοφόροι του Βυζαντινού στρατού το έκαψαν το 1263.Παρόλο που η  βλάστηση έχει εισβάλει στους τοίχους του περιπτέρου μπορούμε να διακρίνουμε το ρόζ χρώμα από την επίδραση της φωτιάς.Ο ναός έχει σχήμα ενός επιμήκους ορθογωνίου (15,35 επί 41) με μια προέκταση τετραγώνου (8 επί 8) σε εγκάρσιο κλίτος.Το κτίριο είναι κτισμένο από ασβεστόλιθο αναμεμιγμένο με θραύσματα  κεραμιδιών σε όλη την τοιχοποιία, οι πέτρες έχουν κοπεί και συναρμολογηθεί με μεγάλη προσοχή.Έξι παράθυρα σε κάθε πλευρά του κυρίως ναού φωτίζουν το χώρο, ενώ στο δυτικό μέρος βλέπουμε δύο κάτω και ένα πάνω.Το κτίριο είναι απλό με εμφανή σημάδια Λατινικής αρχιτεκτονικής συνδυασμένα με λεπτομέρειες από την Γαλλική του 13ου αιώνα.
Ο Antoine Bon συγκρίνοντας τους ναούς της Αγίας Σοφίας στην Ανδραβίδα, της μονής Ζάρακα και της μονής Γλαρέντζας με την μονή της 'Ισοβας βρίσκει πολλά κοινά στοιχεία, με σημαντικότερα το επίμηκες ορθογώνιο σχήμα.

Δυστυχώς αυτά τα μνημεία έχουν εγκαταλειφθεί και άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο έχουν καταστραφεί. Η έλλειψη πόρων και ειδικευμένων τεχνιτών είναι τα βασικά στοιχεία της εγκατάλειψής τους με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να χρονολογήσουμε τα ερείπια.Ο Bon  είχε καταφύγει στις μαρτυρίες ντόπιων και την εξέταση της τοπογραφίας."..............

LA MOREE FRANQUE Recerches Historiques,Topographiques et Arheologiques Sur La Principaute D' Achaie (1205 - 1430)

ΧΟΡΩΔΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ Γ. ΖΕΡΒΑ.

Βιογραφικό Χρήστου Γ. Ζέρβα

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Πρωτοψάλτης, Καθηγητής Βυζ. Μουσικής και Χοράρχης.

Πτυχιούχος  Α.Σ.Ο.Ε.Ε., Προϊστάμενος Τµ. Καθαρογραφής  του Ειρηνοδικείου Αθηνών. Διδάχθηκε την Βυζαντινή Μουσική από τους Πρωτοψάλτες Γεώργ.Κακουλίδη και Μανώλη Χατζηµάρκο. Φοίτησε στο «ΑΤΤΙΚΟ» Ωδείο και έλαβε Πτυχίο και Δίπλωµα Βυζαντινής Μουσικής µε « Άριστα». Επίσης  σπούδασε Ευρωπαϊκή Μουσική (θεωρία, Σολφέζ, Αρµονία  κ.λ.π.). Η ψαλτική του σταδιοδρομία άρχισε το 1975 ψάλλοντας σε διάφορους Ι. Ναούς, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε συναυλίες, ηχογραφήσεις δίσκων, Ραδιοφωνικές και Τηλεοπτικές εκπομπές και άλλες εκδηλώσεις, ως χορωδός, στις Βυζαντινές Χορωδίες των: . Άρχοντα  Πρωτοψάλτη Θρασ. Στανίτσα, Γεωργ. Κακουλίδη, Θεοδ. Βασιλικού, Αθαν. Πέττα και άλλων.

Το 1982 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο Πολεµικό Ναυτικό και για 18 µήνες  ήταν διευθυντής της  χορωδίας του Κέντρου Εκπαιδεύσεως  ΠΑΛΑΣΚΑΣ (ΚΕΠΑΛ).

Από το 1991 µέχρι και σήµερα είναι Πρωτοψάλτης στον Ι. Ναό Αγ.Τριάδος Ν. Φιλαδελφείας Αθηνών.

Διδάσκει Βυζαντινή Μουσική από το 1987 µέχρι σήµερα σε Ωδεία και Μουσικές Σχολές του Νοµού Αττικής, Διετέλεσε για 8 χρόνια, Διευθυντής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ι. Μητροπόλεως Νικαίας. Το 1996 ίδρυσε το «ΟΡΦΙΚΟ» Ωδείο, στο οποίο διδάσκει Βυζαντινή Μουσική και Δηµοτικό Τραγούδι µέχρι σήµερα. Από το 1991 έχει συγκροτήσει µεγάλη ανδρική Βυζαντινή χορωδία, γυναικεία Παραδοσιακή χορωδία, καθώς και µικτή Παραδοσιακή χορωδία για κάλαντα και Δηµοτικά Τραγούδια.

Επί 20 έτη(1988-2008) διετέλεσε µέλος του Δ.Σ. του Πανελληνίου Συνδέσµου Ιεροψαλτών «Ρωµανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαµασκηνός και το χρονικό διάστηµα 1988-1992 Γ.Γραµµατέας της Οµοσπονδίας Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος (ΟΜ.Σ.Ι.Ε.). Για την προσφορά του στην διατήρηση και διάδοση της Βυζαντινής Μουσικής, το έτος 2003 τιμήθηκε από το Σύλλογο Φίλων Βυζαντινής Μουσικής Αθηνών.

Βιογραφικό Χορωδίας

Ιδρύθηκε το 1991 στην Αθήνα από τον Πρωτοψάλτη Χρήστο Γ. Ζέρβα, ο οποίος είναι και ο χοράρχης της.Έχει ως έδρα το «ΟΡΦΙΚΟ» Ωδείο στα Άνω Πατήσια όπου γίνονται και οι πρόβες της χορωδίας.

Έχει δώσει πολλές συναυλίες σε Πνευματικά Κέντρα Δήμων και Ιερών Μητροπόλεων του Νομού Αττικής, στο Πρωτοδικείο Αθηνών, στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων,στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια, σε σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σε πολλά  Ωδεία.

Πρόγραμμα Χορωδίας

·         Μήλο μου κόκκινο, Ήχος πλ.Δ’, Ρυθμός 7/σημος

·         Αραμπάς περνά, Ήχος πλ.Β’, Ρυθμός 9/σημος

·         Μου παρήγγειλε το αηδόνι, Ήχος Α’, Ρυθμός 7/σημος

·         Στης ακρίβειας τον καιρό, Ήχος Δ’, Ρυθμός 7/σημος

·         Όλα τα πουλάκια, Ήχος Α’, Ρυθμός 7/σημος

·         Χορός του Ζαλόγγου, Ήχος πλ.Α’, Ρυθμός 7/σημος

·         Αιγιώτισσα, Ήχος Δ’, Ρυθμός 7/σημος

·         Λελούδι της Μονεμβασιάς, Ήχος πλ.Β’, Ρυθμός 7/σημος

·         Θαλασσάκι μου, Ήχος Α’, Ρυθμός 7/σημος

Ορχήστρα

Κλαρίνο: Λευτέρης Χριστόπουλος, Λαούτο: Γιώργος Γαλάνης, Ούτι: Παναγιώτης Γαλάνης

Παραδοσιακά κρουστά: Βαγγέλης Μητροσύλης

ΓΕΥΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΩΝ.

(Ο σκοπός που έχω συμπεριλάβει την αρχαία Ρώμη, είναι ώστε ο αναγνώστης να δει τις ομοιότητες και τις διαφορές, αλλά και μερικές συνήθειες που επικρατούν 
μέχρι και σήμερα στη σημερινή Ελλάδα).


ΕΛΛΑΔΑ: Στην Ελλάδα της ομηρικής εποχής, οι πολεμιστές έτρωγαν κυρίως βοδινό κρέας, χοιρινό κρέας, ψωμί, τυρί και γάλα, περιφρονώντας τελείως τα ψάρια. Αργότερα όταν διαδόθηκε η καλλιέργεια της γης, η διατροφή τους άλλαξε. Το κρέας έγινε πιο σπάνιο και το έτρωγαν συνήθως ύστερα από θυσίες ή σε δημόσια συμπόσια, βάζοντας τώρα στη διατροφή τους το ψάρι.
Βασικό φαγητό των Ελλήνων της ιστορικής περιόδου ήταν το σιτάρι, με μορφή ψωμιού ή χυλού, νωπό ή αφυδατωμένο ψάρι, διάφορα είδη  αλλαντικών, λαχανικά, φρούτα φρέσκα ή ξερά, ελαιόλαδο και μέλι. Το κρασί τους ήταν πολύ δυνατό (ξεπερνούσε τους 20 οινοπνευματικούς βαθμούς) γι’ αυτό το έπιναν ανακατεμένο με νερό. Τα συμπόσια που έδιναν οι πλούσιοι ήταν πιο εξεζητημένα και δαπανηρά. Περιλάμβαναν κυνήγι και εκλεκτά κρασιά.
Στις φιλοσοφικές υπήρχαν κανόνες για το φαγητό και τα ποτά. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης είχε καταρτίσει ένα τέτοιο μενού για τη σχολή του.
Οι Σπαρτιάτες ήταν πιο λιτοί. Έτρωγαν χοιρινό κρέας κυρίως, τυρί, σύκα, ψωμί, κρασί και ο μέλανας ζωμός τους, ο οποίος ήταν πασίγνωστος για την δυσάρεστη γεύση του  (=σφάζανε το χοίρο και φρόντιζαν με μεγάλη επιμέλεια να μαζέψουν το αίμα του μέχρι ρανίδος. Το αίμα ανακάτευαν με
 ξύδι για να μην πήξη. Κατόπιν τηγάνιζαν κρέας και λίπος και μέσα σ’ αυτό έριχναν νερό. Μόλις το νερό άρχιζε να βράζει ανακάτευαν μέσα σ’ αυτό αλεύρι κρίθινο και προσέθεταν λίγο-λίγο το αίμα με το ξύδι. Εν συνεχεία και ενώ συνέχιζε το βράσιμο ρίχνανε νερό ώστε να διατηρείται πάντα αραιά 
πηχτό, υδαρές. Όταν το παρασκεύασμα δεν απορροφούσε άλλο νερό σήμαινε πως είχε βράσει και ήταν κατάλληλο για σερβίρισμα. Αυτό βέβαια το φαγητό με ξύδια μέσα, με αίμα, με λίπη και αλεύρια βρασμένα ήταν πολύ βαρύ. Για τους μακρινούς όμως προγόνους μας που κάνανε πολύ σκληρή 
και φυσική ζωή ήταν το πιο αγαπημένο τους φαγητό. Όταν αργότερα άλλαξαν τα πράγματα και σταματήσανε τα κοινά συσσίτια, οι κάτοικοι της Λακεδαίμονος και της Μάνης διατηρούσαν στα σπίτια τους δυο-τρία γουρούνια (χοιρινά), και παρασκεύαζαν στο σπίτι πλέον τον Μέλανα Ζωμόν ).
 Οι Έλληνες αθλητές έτρωγαν κυρίως φρέσκο τυρί, ώσπου κάποιος δρομέας εγκαινίασε δίαιτα με κρέας.

ΡΩΜΗ:  Οι  Ρωμαίοι των πρώτων δημοκρατικών χρόνων ήταν κυρίως χορτοφάγοι και η δίαιτά τους ήταν λιτή. Το μόνο κρέας που έτρωγαν ήταν το χοιρινό ή το λαρδί (=χοιρινό λίπος). Το σιτάρι αποτέλεσε τη βασική τροφή και η προμήθειά του αποτελούσε θέμα μεγάλης απασχόλησης των αρμοδίων. Ο Πλίνιος λέει πως μέχρι το 171π.Χ. δεν υπήρχαν αρτοποιοί στη Ρώμη και το ψωμί παρασκευαζόταν από τις γυναίκες στο σπίτι. Όμως η αύξηση του  προλεταριάτου των πόλεων έκανε τους φούρνους απαραίτητους. Οι αρτοποιοί ήταν και μυλωνάδες και χρησιμοποιούσαν γαϊδούρια για τους μύλους τους. 
Πολλά είδη λαχανικών και φρούτων χρησιμοποιούνταν στη διατροφή των Ρωμαίων. Η ελιά άρχισε να χρησιμοποιείται στη δημοκρατική εποχή. Ένα ανάγλυφο του 1ου αι. π.Χ. που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο, δείχνει ένα πρωτόγονο ελαιοτριβείο. 
Το μέλι είχε τη θέση της ζάχαρης και το έφερναν από την Αττική και την Ισπανία.
Το ψάρι, τα πουλερικά και το κυνήγι αποτελούσαν πολυτέλειες και εμφανίστηκαν στο τέλος της δημοκρατικής περιόδου. Ο Ιουβενάλης (Σάτυραι ΧΙ) περιγράφει ένα τυπικό γεύμα της παλιάς εποχής, αποτελούμενο από σπαράγγια, αβγά, τις κότες που τα γέννησαν, σταφύλια, αχλάδια και μήλα. Συνηθίζονταν επίσης το παστό χοιρινό, το λαρδί, το φρέσκο κρέας (ιδίως έπειτα από θυσίες), τα λαχανικά. Στο τέλος της δημοκρατικής εποχής οι πλούσιοι έτρωγαν φασιανούς και πέρδικες.
Οι Ρωμαίοι έτρεφαν σαλιγκάρια για τα συμπόσιά τους. Από τα ψάρια ιδιαίτερα εκτιμούσαν το μπαρμπούνι, όταν μάλιστα ήταν μεγάλο, τα θαλάσσια χέλια που τα διατηρούσαν
 ζωντανά σε αλμυρό νερό.
Το πρωινό συνίστατο από ψωμί βουτηγμένο σε κρασί ή με μέλι, τυρί ή ελιές. Το κύριο φαγητό τους το έτρωγαν γύρω στις τρεις το απόγευμα. Το αποτελούσε ένα ένα ελαφρύ πρώτο πιάτο, μερικά κύρια πιάτα και φρούτο ή γλύκισμα. Το φαγητό ακολουθείτο μερικές φορές από μια οινοποσία όπου τηρούσαν μερικούς ελληνικούς κανόνες. Επί αυτοκρατορίας η ποικιλία και η πολυτέλεια μεγάλωσε πολύ ανάμεσα στους πλούσιους. Ο Ιουβενάλης (Σάτυραι V) μιλάει για τρούφες, συκώτι χήνας, αστακούς και σπαράγγια, μανιτάρια, στρείδια, μπεκάτσες και άλλα είδη κυνηγιού. Ο Πετρώνιος Άρπιτερ, ο συγγραφέας του Σατυρικού, δίνει μια εικόνα της πολυτέλειας των συμποσίων της εποχής του Νέρωνος στο Συμπόσιο του Τριμαλχίου του.
Το κρασί, την πρώτη τουλάχιστον εποχή, πινόταν ανακατεμένο με νερό. Η ιταλική παραγωγή κρασιού ήταν πολύ μεγάλη προς το τέλος της δημοκρατικής περιόδου. Το νέο κρασί
 έπρεπε είτε να πίνεται αμέσως είτε να αποθηκεύεται σε μεγάλα πήλινα κιούπια. Τα εκλεκτά κρασιά εισάγονταν από την Ελλάδα και τα ελληνικά νησιά. Αργότερα άρχισαν να 
παράγονται καλά κρασιά στην Ιταλία (Καμπανία και Λάτιο). Αυτά τα κρασιά, αφού η ζύμωσή τους συμπληρωνόταν στα κιούπια, διατηρούνταν σε αμφορείς σφραγισμένους 
με πίσσα ή άλλο υλικό και με επιγραφές που έδειχναν το έτος της εσοδείας.

ΠΗΓΕΣ:  ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Ελλάδα-Ρώμη του Γιάννη Λάμψα από τις Εκδόσεις ΔΟΜΗ