ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ

O Τάκης Δόξας (1913-1976 ήταν ποιητής, συγγραφέας και θεατρικός συγγραφέας. Το πραγματικό όνομα του ήταν Παναγιώτης Λαμπρινόπουλος
O 'Τάκης Δόξας' γεννήθηκε στον Πύργο και σπούδασε στη Σχολή Συνεταιριστών στην Αθήνα. Θα αναφερθώ στον αριστοτέχνη του λόγου τον άνθρωπο με την ακατάβλητη ζωτικότητα, το νεανικό σφρίγος, τη ζηλευτή αισιοδοξία τον εκλεκτό κι ακαταμάχητο πνευματικό εργάτη που όλη του τη ζωή τη διάβηκε μέσα από τριβόλους και παγίδες μέσα από τα αγκάθια της πικρής αγνωμοσύνης και τα κώνεια της αδιαφορίας, αλλά μέσα στην καθολική αναγνώριση από το ανώνυμο πλήθος τον απλό χωρικό, το μαθητή , το φοιτητή, τον επαγγελματία, τον εργάτη, τον βιομήχανο, από όλα τα στρώματα του λαού.
Ο Τάκης Δόξας, το λαμπρό παιδί της μυθικής Ήλιδας και της πανανθρώπινης Ολυμπίας είχε γίνει ο αγαπημένος ποιητής του λαού που τα έργα του μυστικά και μαστορεμένα γίνονταν τροφή και ζωογόνο νερό από τη δική του ανεξάντλητη κρουσταλλένια νερομάνα.
Ο ποιητής μας μπορούσε να μεταδίδει γόνιμα τους εσωτερικούς κραδασμούς και κρατούσε αδιαφιλονίκητα τη μυστική ακτινοβολία του λόγου και της τέχνης.
Ο Δόξας ήταν κυρίως πεζογράφος και καλλιέργησε όλα τα είδη του πεζού λόγου: Διήγημα, Μυθιστόρημα, Νουβέλα, Δοκίμιο κ.λ.π.
Ως ποιητής φανερώθηκε το 1938 με την ποιητική συλλογή «ΛΕΥΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ». Μ’ αυτή τη συλλογή έμπαινε με το σπαθί του στο χώρο της ποίησης όπως νωρίτερα είχε μπει επίσης επάξια στον πεζό λόγο με τα έργα του «Οι ίδιες πάντα ιστορίες», 1932. Η απολογία του Καμπούρη» 1936 «Μαρία Πολυδούρη» 1937.
Από εκείνη την ώρα που ο Τάκης Δόξας έμπαινε στην ποίηση είχε στα χέρια, από το δρόμο της εσωτερικής και εξωτερικής γοητείας, την καρδιά και το νου του αναγνώστη και από τότε ακριβώς κέρδισε την ωραία μάχη της πνευματικής ευθανασίας
Με την ποίησή του έδινε στο συνάνθρωπό του ότι καλύτερο έκρυβε ο εσωτερικός του κόσμος και δενότανε γερά με τους κόσμους της πιο άδολης ανθρώπινης αγάπης και προχωρούσε στο άπειρο θεϊκό κάλλος.
Η αγάπη είναι μια δικαίωση της ανθρώπινης αποστολής στη γη και τούτο το συναίσθημα δονούσε κάθε στιγμή κάθε ώρα την ψυχή του ποιητή και τον έκανε να πάσχει και να συμπάσχει με τις αγωνίες και τις προσδοκίες της επαρχίας ειδικότερα.
Γεννημένος και ριζωμένος στον Πύργο έμεινε πιστός στον τόπο που τον γέννησε, στον τόπο που πέρασε πικρές κι ευχάριστες στιγμές γιατί έτσι πραγματικά είναι το μωσαϊκό της επαρχίας πολλές φορές κακότεχνο και υπερβολικά πολλές φορές φορτωμένο με τα ψηφίδια της πίκρας.
Παρ΄ ότι η πίκρα της μοναξιάς και η πλήξη της επαρχίας τον μάστιζε, ο Τάκης Δόξας έμεινε το μετερίζι των πνευματικών του αγώνων στον Πύργο και από εδώ γράφει για την επαρχιακή πλήξη στο ποίημα του «ΕΠΑΡΧΙΑ 1951»

Πόσο πλήξαμε σ΄αυτό τον τόπο
Με μια θλιμμένη νεραντζιά π΄ανθίζει και πεθαίνει
Με μια καρδιά που περιπατεί
Ίδιο σκυφτή φθινόπωρο ίδιο σκυφτή στον ήλιο.
Μας κούρασε κι ο δρόμος
Να σέρνεται με τα άλογα τα’ αστέρια τους ανθρώπους
Πρόσωπα τόσο γνώριμα μες΄του καιρού τη σκόνη
Φτηνά ξεπερασμένα.
Είναι κι ένα βιβλίο
Που μείναμε διαβάζοντας την πρώτη του σελίδα
Μια ιστορία που εξέφτησε αμέσως.
Κι απάνω μας ο ουρανός
Με τα μαγουλά του στα δυο του χέρια
Σάμπως να σκέφτεται την ξέρα την απέραντη
Που μήτε μια ώρα δεν εκάρπισε
Κι ούτε μια προσδοκία δεν φυτρώνει.
Αλήθεια η επαρχία του Τάκη Δόξα μήτε μιαν ώρα δεν εκάρπισε ούτε μια προσδοκία δεν φυτρώνει.

Υπηρέτησε στο πρωτοδικείο του Πύργου ενώ το 1954 διορίστηκε διευθυντής της δημόσιας βιβλιοθήκης της ίδιας πόλης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Το 1957 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο Πελοποννησιακής Πεζογραφίας από την ΑΚΑΔΗΜΊΑ ΑΘΗΝΩΝ. Με την διαθήκη του κληροδότησε 6.466 τόμους βιβλίων στη δημόσια βιβλιοθήκη.

ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΗΛΕΙΟΙ : ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Τόπος Γέννησης: Πύργος Έτος Γέννησης: 1884 Έτος Θανάτου: 1967 Λογοτεχνικές Κατηγορίες: Πεζογραφία Θέατρο - Σενάριο Μελέτη

Βιογραφικό Σημείωμα ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ (1884-1967) Ο Διονύσιος Κόκκινος του Αντωνίου και της Αγγελικής γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Φοίτησε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς από νωρίς τον κέρδισαν η δημοσιογραφία και η λογοτεχνία. Από το 1935 και για είκοσι χρόνια εργάστηκε ως διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο των γραμμάτων το 1908 με τη δημοσίευση ενός διηγήματος στο Νουμά του Δ.Ταγκόπουλου και την ίδια περίοδο εξέδωσε την εφημερίδα Μέλλον, ενώ παράλληλα συνέχισε να δημοσιεύει κριτικά άρθρα και χρονογραφήματα σε έντυπα της εποχής (όπως οι εφημερίδες Ακρόπολις, Καθημερινή, Έθνος, Πρωία) με διάφορα ψευδώνυμα, κυρίως τα Μακκαβαίος και Άριελ. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως οπλίτης και το 1914 εξέδωσε τέσσερις τόμους με εντυπώσεις του. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ιστορίας της Ακαδημίας Αθηνών (για το ογκώδες ιστορικό έργο του Ελληνική Επανάστασις) και το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών (1948, για τη συνολική προσφορά του). Το 1950

ΟΡΕΙΝΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ: ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΜΕ "ΑΡΩΜΑ" ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα τον χειμώνα έχει περιοριστεί σε δύο-τρία μέρη που έλκουν τον χειμερινό τουρισμό και να παρατηρείται σε αυτά συνωστισμός στις αργίες και στα Σαββατοκύριακα με ότι συνεπάγεται αυτό ,όπως "τσιμπημένες" τιμές στα καταλύματα και στην διατροφή και αντί να αποφορτιστείς από την καθημερινότητα καταλήγεις πίσω στη βάση σου όπως σχεδόν έφυγες.
  ¨Ενας εναλλακτικός προορισμός είναι η πανέμορφη ορεινή Κορινθία την οποία είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πριν λίγες ημέρες και ομολογώ ότι με εξέπληξε .Ξεκινώντας από το Δερβένι και ανηφορίζοντας τον καλό δρόμο προς Φενεό περνάμε από την Ζάχολη που ενδείκνυται για καφέ και προμήθεια ντόπιων προϊόντων(τυριά,τσίπουρο κ.α.).
Συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο συναντήσαμε τα βουνά κάτασπρα, αριστερά και δεξιά του δρόμου πολλά χιόνια όμως ο δρόμος σαν να είναι καλοκαίρι πράγμα που σημαίνει ότι η Νομαρχία έχει κάνει καλά την δουλειά της.¨Επειτα από λίγα χιλιόμετρα βρίσκουμε την διασταύρωση που πάει προς Τρίκαλα Κορινθίας και η άλλη κατεύθυνση προς την πεδιάδα του Φενεού την οποία και διαλέξαμε.Αφού περάσαμε την Γκούρα και φθάνοντας στο Μεσινό πήραμε τον δρόμο προς την τεχνητή λίμνη Δόξας περνώντας ένα πανέμορφο τοπίο,όμως όταν φθάνεις στην λίμνη είναι κάτι που με λόγια δύσκολα περιγράφεται.Καταπράσινο,κυκλικό ορεινό σύμπλεγμα και στην μέση η λίμνη Δόξας με τα κρυστάλλινα ,παγωμένα νερά της να  σου μαγνητίζουν το βλέμμα.Εκεί  συναντάς μέσα στην λίμνη το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, ενώ πιο πάνω βρίσκεται το ομώνυμο μοναστήρι, και παραδίπλα μπορείς να προμηθευτείς από παραγωγούς μέλι,τυριά,βότανα,ψωμί κ.α.
Επιστρέφοντας στο Μεσινό γευματίσαμε στην πολύ καλή ταβέρνα "Το Χωριάτικο"με πολύ ωραία πιάτα και πίτες.Συνεχίζοντας στον δρόμο προς Στυμφαλία σταματήσαμε για λίγο χιονοπόλεμο και έπειτα για καφέ και γλυκό στην ορεινή και χιονισμένη Καστανιά με την πολύ ωραία θέα.
Το ταξίδι συνεχίστηκε περνώντας δίπλα από την λίμνη Στυμφαλίας που λογω ότι είναι γεμάτη "τσιποκάλαμα" μας ήταν αδιάφορη και έτσι συνεχίσαμε μέσα από τον κάμπο της με προορισμό την Αθήνα δια μέσω Κιάτου.
¨Ηταν ένας ενδιαφέρον χειμωνιάτικος προορισμός που οι εντυπώσεις που αποκομίσαμε ήταν κάτι παραπάνω από θετικές και σίγουρα κάποια στιγμή θα ξαναεπισκευτούμε,αξίζει τον κόπο!

Περί Ελλήνων αποφθέγματα!

Ο Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε (15 Οκτωβρίου 1844 – 25 Αυγούστου 1900) ήταν σημαντικός Γερμανός φιλόσοφος και φιλόλογος. Αναφέρεται συχνά ως ένας από τους πρώτους «υπαρξιστές» φιλοσόφους.
Ο Νίτσε είχε πάντα έναν καλό λόγο για τους Έλληνες , ουσιαστικά τους θαύμαζε και κατάγγειλε το μίσος και τον φθόνο των Ευρωπαίων για τους Έλληνες μέσα από τα έργα του:
Από το βιβλίο “Γένεση της Τραγωδίας” του Νίτσε: “Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά (για κάθε εποχή) ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. […]
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερν

«Αν και η Ελλάς κατακτήθηκε, νίκησε τον κατακτητή της και εισήγαγε τις τέχνες στο απολίτιστο Λάτιουμ». - (Κουίντος Οράτιος Φλάκος, Ρωμαίος λυρικός ποιητής)

«Η Ελλάς είναι η μητέρα της επιστήμης και η πηγή της γνώσης». - (Moses of Chorene, Αρμένιος ιστορικός)

«Θα προτιμούσα να είμαι Έλλην, παρά ένας φυσικός διάδοχος ενός θρόνου». - (Λουδοβίκος Ι, Βαυαρός βασιλιάς)

«Είναι ντροπή να αποκαλούνται “μορφωμένοι” όσοι δε μελετούν τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς». - (Φρανσουά Ραμπελέ, Γάλλος Αναγεννησιακός συγγραφέας)

«Είναι παράξενο που ο Θεός έμαθε τα Ελληνικά όταν θέλησε να γίνει συγγραφέας – και το ότι δεν τα έμαθε καλύτερα». - (Φρήντριχ Βίλχελμ Νίτσε, Γερμανός φιλόσοφος)

«Δεν έχω συναντήσει ποτέ κάποιον, που θα μπορούσε να εμπνεύσει περισσότερο σεβασμό, από ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι». - (Φρήντριχ Βίλχελμ Νίτσε, Γερμανός φιλόσοφος)

«Πρώτη η Ελλάδα μας δίδαξε ότι οι ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να είναι γενναίοι και ότι καμία ήττα δεν προορίζεται να διαρκέσει για πάντα. Αυτό το μικρό έθνος αποδείχθηκε αντάξιο της ιστορίας του». - (Αλμπέρ Καμύ, Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος)

«Ο κόσμος είναι μία διεύρυνση της Ελλάδος και η Ελλάς είναι ο κόσμος σε σμίκρυνση». - (Βίκτωρ Ουγκώ, Γάλλος Ρομαντικός συγγραφέας)

«Δίχως Ελληνική παιδεία δεν υπάρχει μόρφωση». - (Λέων Τολστόι, Ρώσος συγγραφέας)

«Εάν αληθεύει ότι το βιολί είναι το τελειότερο από τα μουσικά όργανα, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί της ανθρώπινης σκέψης». - (Έλεν Κέλλερ, Αμερικανίδα συγγραφέας)

«Εάν στην βιβλιοθήκη του οίκου σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε εσείς ζείτε σε έναν οίκο χωρίς φως». - (Τζωρτζ Μπερνάρ Σω, Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας)

«Κανείς δε μπορεί να πει ούτε μία λέξη εναντίον της Ελληνικής γλώσσας: καρφώνει ένα άτομο αμέσως ως ένας μορφωμένος ευγενής». - (Τζωρτζ Μπερνάρ Σω, Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας)

«Στην Ελλάδα παραδίδουμε τα λαμπερά ξίφη μας». - (Τόμας Μουρ, Ιρλανδός ποιητής)

«Από όλους τους λαούς, οι Έλληνες ονειρεύτηκαν το όνειρο της ζωής καλύτερα». - (Γιόχαν Βόλφγκανγκ Φον Γκαίτε, Γερμανός πολυπράγμων)

«Πώς μπορεί οποιοδήποτε μορφωμένο άτομο να μείνει μακριά από τους Έλληνες; Πάντοτε ενδιαφερόμουν πολύ περισσότερο γι’ αυτούς, απ’ όσο για την επιστήμη». - (Αλβέρτος Αϊνστάιν, Αμερικανοεβραίος επιστήμων)

«Εάν ο Χριστιανισμός και η τουρκική κατοχή δεν διέκοπταν τον Ελληνικό πολιτισμό από την προηγμένη εξέλιξή του στα μαθηματικά, τη χημεία και τη φυσική, οι Έλληνες θα μπορούσαν να βρεθούν στο Διάστημα 600 χρόνια πριν τους Αμερικανούς». - (Σερ Άρθουρ Τ. Κλαρκ, Βρετανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας και εφευρέτης)

«Εάν η αιχμηρή διορατικότητα των Ελλήνων είχε συμβαδίσει με τη νοημοσύνη τους, τότε, ίσως ακόμη και η Βιομηχανική Επανάσταση να είχε ξεκινήσει χίλια χρόνια πριν τον Κολόμβο. Και έτσι, στην εποχή μας, δε θα προσπαθούσαμε μόνο να επισκεφθούμε το φεγγάρι, αλλά θα είχαμε ήδη φθάσει και σε άλλους κοντινούς πλανήτες». - (Σερ Άρθουρ Τ. Κλαρκ, Βρετανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας και εφευρέτης)

«Εις το εξής, δε θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». - (Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ, Βρετανός πολιτικός και Πρωθυπουργός).

«Εάν δεν υπήρχε η αρετή και το θάρρος των Ελλήνων, δε γνωρίζουμε ποια θα ήταν η έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου». - (Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ, Βρετανός πολιτικός και Πρωθυπουργός)

«Η γενναία προσπάθεια των ανθρώπων αυτού του σχετικά μικρού έθνους, για το δικαίωμα να ζήσει χωρίς επεμβάσεις από δικτατορικά κράτη, εμπνέει το σεβασμό και το θαυμασμό όλων των εθνών που αγαπούν την ελευθερία». - (Κογκρέσο Η.Π.Α., 3 Απριλίου 1941)

«Απαγορεύω στον Τύπο να υποτιμήσει τους Έλληνες, να τους δυσφημίσει… Ο Φύρερ θαυμάζει την ανδρεία των Ελλήνων». - (Γιόσεφ Γκέμπελς, από το προσωπικό του ημερολόγιο, 9 Απριλίου 1941, Γερμανός Υπουργός Προπαγάνδας των Ναζί)

«Το δίκαιον της Ιστορίας με αναγκάζει να αναγνωρίσω ότι, ανάμεσα σε όλους τους εχθρούς που στέκονται εναντίον μας, ο Έλλην στρατιώτης υπεράνω όλων, πολέμησε με το περισσότερο θάρρος. Παραδόθηκε μόνο όταν η συνέχιση της αντίστασης δεν ήταν άλλο δυνατή και όταν πλέον δεν είχε κανέναν λόγο να μην παραδοθεί… Ωστόσο, πολέμησε τόσο θαρραλέα, ώστε ακόμα και οι εχθροί του δεν μπορούν να του αρνηθούν το σεβασμό τους… Κατά συνέπεια, οι Έλληνες αιχμάλωτοι του πολέμου, απελευθερώθηκαν αμέσως, έχοντας κατά νου την ηρωική στάση αυτών των στρατιωτών». - (Αδόλφος Χίτλερ, απευθυνόμενος στο Γερμανικό Κοινοβούλιο, 4 Μαΐου 1941)

«Ο λαός της Ρωσίας θα είναι πάντα ευγνώμων στους Έλληνες που καθυστέρησαν το γερμανικό στρατό για αρκετό καιρό, ώστε να επέλθει ο χειμώνας και που με αυτόν τον τρόπο μας προσέφεραν τον πολύτιμο χρόνο που χρειαζόταν για να προετοιμαστούμε. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ». - (Γιόσεφ Στάλιν, ανοικτή επιστολή που μεταδίδονταν συχνά στο Ραδιόφωνο της Μόσχας κατά τη διάρκεια του πολέμου)

«Η χώρα μας, στην οποία η αρετή τιμάται ιδιαίτερα, παρακολουθεί με θαυμασμό την προσπάθεια των Ελλήνων στην Αλβανία. Είμαστε τόσο πολύ συγκινημένοι, που, αφήνοντας κατά μέρος κάθε άλλο συναίσθημα, φωνάζουμε: ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!» - (Mainichi Shimbun, εφημερίδα της Ιαπωνίας, 7 Δεκεμβρίου 1940)

«Η Ελλάς έδωσε το παράδειγμα που θα πρέπει ο καθένας μας να ακολουθήσει, μέχρι οι εχθροί της ελευθερίας, οπουδήποτε στον κόσμο, να υποστούν τη δικαιολογημένη τιμωρία τους. Όλοι οι ελεύθεροι λαοί έχουν εντυπωσιαστεί βαθύτατα από το θάρρος και την επιμονή του Ελληνικού έθνους… το οποίο αμύνεται εαυτόν τόσο γενναία…» - (Φραγκλίνος Ρούσβελτ, 32ος Πρόεδρος των Η.Π.Α.)

«Εις το όνομα των υπό κατοχή αλλά, ακόμα ζωντανών Γάλλων, η Γαλλία θέλει να στείλει τους χαιρετισμούς της στον Ελληνικό λαό που πολεμά για την ελευθερία του. Η 25η Μαρτίου 1941 βρίσκει την Ελλάδα στην αιχμή της ηρωικής της προσπάθειας και στην κορυφή της δόξας της. Από την εποχή της Μάχης της Σαλαμίνας η Ελλάς δεν είχε επιτύχει το μεγαλείο και τη δόξα που κατέχει σήμερα…» - (Τσαρλς ντε Γκολ, Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας)

«Όταν ο τόπος γεννήσεως του πιο εκλεπτυσμένου πολιτισμού που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, η χώρα στην οποία οφείλουμε αυτό που κάνει τη ζωή ανώτερη και ομορφότερη, αντιμετωπίζει μια τέτοια επίθεση, η θέση όλων των αληθινών ανθρώπων είναι να είναι στο πλευρό της». - (Ουίλιαμ Λυόν Μακένζι Κινγκ, Πρωθυπουργός Καναδά)

«Οι Έλληνες είναι ένα έθνος πολύ δύσκολο να το τιθασεύσεις. Έτσι, θα πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά, στις πολιτιστικές τους ρίζες. Ίσως μετά να είναι πιο προσεκτικοί. Εννοώ, να επιτεθούμε στη γλώσσα τους, στη θρησκεία τους, στα διανοητικά και ιστορικά αποθέματά τους. Θα πρέπει να εξαφανίσουμε κάθε δυνατότητα εξέλιξής τους, διάκρισης και επικράτησής τους, έτσι ώστε να μη μας ενοχλούν στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, που είναι μία νευραλγική περιοχή, στρατηγικής σημασίας για τις Η.Π.Α.» - (Χένρυ Κίσινγκερ, πρώην Υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. επί προεδρίας Νίξον)

«Ας αφιερώσουμε τους εαυτούς μας σε αυτό που έγραψαν οι Έλληνες πριν από πολλά χρόνια: να εξημερώσουμε την άγρια φύση του ανθρώπου και να εξευγενίσουμε τη ζωή αυτού του κόσμου». - (Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ, Αμερικανός πολιτικός)

"Ο εθνικισμός είναι μορφή ενεργείας...λοιπόν οι ενεργητικοί άνθρωποι δεν μπορεί παρά να είναι εθνικισταί, είτε το ξέρουν είτε όχι,δεν μπορεί παρά να ζουν ανάμεσα στο έθνος τους και εκεί να ξοδεύουν την δύναμή τους και εκεί να παίρνουν δύναμη" Ίων Δραγούμης

"Χρειάστηκε η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, η εξορία των γραμμάτων και των χειρογράφων του Βυζαντίου και η ανακάλυψη της τυπογραφίας, για να κλειδωνισθή η νάρκη που διατηρούσε προσεκτικά η Καθολική Εκκλησία. Το πέπλο της άγνοιας σχίσθηκε. Μια αυγή εγκαταστάθη στην Ευρώπη." ΑΝΤΡΕ ΛΕ ΦΕΒΡ

"Ούτε η Ρωμαική κοσμοκρατορία, ούτε η θριαμβευτική πορεία του Χριστιανισμού του οποίου οι κοινότητες απλώνονταν κατά το τέλος της αρχαιότητος στον ευρύτατο από την Ιρλανδία μέχρι τις Ινδίες χώρο, ούτε ακόμη η Βυζαντινή αυτοκρατορία και ο Αραβικός πολιτισμός θά μπορούσαν να δημιουργηθούν χωρίς τον Μέγα Αλέξανδρο και το κοσμογονικό του έργο." Χ.ΜΠΕΓΚΣΤΟΝ

"Σε εκείνους που σκέπτονται πως η Ελλάδα σήμερα δεν έχει καμία σημασία ας μου επιτραπεί να πω ότι δεν θα μπορούσαν να κάνουν μεγαλύτερο λάθος. Η σημερινή, όπως και η παλιά Ελλάδα, έχει υψίστη σημασία για οποιονδήποτε ψάχνει να βρει τον εαυτό του." ΧΕΝΡΙ ΜΙΛΛΕΡ

"Αν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλίμονό μας." ΟΥΙΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ

"Ο Ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι'αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθειά στις πολιτιστικές του ρίζες.... Να πλήξουμε την γλώσσα, την θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα..." ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΓΚΕΡ

"Όταν η κοιτίδα του ευγενεστέρου πολιτισμού που γνώρισε η ανθρωπότης, η χώρα που της οφείλομε ότι καθιστά την ζωή ανώτερη και ωραιότερη, υφίσταται τέτοια επίθεση, η θέση όλων των αληθινών ανθρώπων είναι στο πλευρό της." ΜΑΚΕΝΖΙ ΚΙΝΚ , Πρωθυπουργός Καναδά

"Ο πολιτισμός μας περνάει σήμερα κρίση.... κρίση φαινομενικά οικονομική αλλά πρωτίστως κρίση πνευματική, κρίση πολιτισμού. Δεν έχω να προτείνω άλλη θεραπεία απο την επιστροφή στην Ελλάδα." ΡΕΝΕ ΠΟΟΥΞ , Γάλλος δημοσιογράφος

"Η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα που καθένας από μας πρέπει να ακολουθήσει, ώσπου οι σφετεριστές της ελευθερίας, οπουδήποτε της γης κι αν βρίσκονται, υποστούν την δίκαιη τιμωρία της." ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ ΡΟΥΣΒΕΛΤ, Πρόεδρος ΗΠΑ

"Ο ανθρωπισμός κατά το Ελληνικό πρότυπο είναι η πρώτη αξία καί η μοναδική αρετή του ανθρώπου, πού περιλαμβάνει μέσα της όλες τις άλλες." KI ELBETIUS

"Ο Δυτικός κόσμος ανάγει την γέννησή του στους Έλληνες, πού πρώτοι έκαναν το βήμα από τα φυλετικά ήθη στο ανθρώπινο φρόνημα."
Κ.ΠΟΠΕΡ

"Οι Έλληνες εδημιούργησαν σε πολλούς τομείς διαχρονικά πρότυπα, και γι' αυτό θα έπρεπε να τους θεωρήση κανείς ως τον πνευματικά υγιέστερο λαό του κόσμου." ΕΓΚΟΝ ΦΡΙΝΤΕΛ (EGON FRIEDELL)

"Η Ελλάς είναι το εκτυφλωτικό φώς. Μ'αυτήν όλες οι απορίες λύονται, τα σύννεφα διαλύονται." ΑΛΕΝ ΖΙΠΕΝ, Γάλλος πολιτικός

"Ολα τα πολιτισμένα έθνη εις ότι αφορά την δραστηριότητα τού πνεύματος, είναι αποικίες της Ελλάδος." ΧΕΝΡΙ ΜΕΧΝ

"Χωρίς Ελληνομάθεια δεν υπάρχει παιδεία." ΤΟΛΣΤΟΙ

"Στη Βίβλο υπάρχουν εικόνες, μύθοι, μιά θρησκεία, μόνο πού δεν υπάρχει σκέψη, στοχασμός. Είναι οι Έλληνες πού πρώτοι άρχισαν πραγματικά να στοχάζονται, οι πρώτοι πού δημιούργησαν ένα εξελιγμένο αστικό πολιτισμό." Χ.Λ.ΜΠΟΡΧΕΚ

"Δεν γνώρισα κανένα που να εμπνέη τόσον σεβασμό όσο οι Ελληνες φιλόσοφοι." ΝΙΤΣΕ

"Αν στην βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σε ένα σπίτι δίχως φως." ΤΖΩΡΤΖ ΜΠΕΡΝΑΡ ΣΩ

"Είναι ντροπή να λέγωνται μορφωμένοι όσοι δεν μελετούν τους αρχαίους Ελληνες συγγραφείς." ΡΑΜΠΕΛΕΣ, Γάλλος ιστορικός

"Αυτό που χρειάζεται η Δύση σήμερα, είναι να ξαναγυρίσει στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία." ΡΟΖΕ ΓΚΑΡΩΝΤΥ, Φιλόσοφος-συγγραφεύς

"Οι Ελληνες είχαν το χάρισμα να απορούν για πράγματα που οι άλλοι λαοί τα νόμιζαν αυτονόητα" ΒΛΟΥΦΙΛΝΤ

"Τά μαθηματικά ως επιστήμη βρήκαν τον δρόμο τους εις τον αξιοθαύμαστο λαόν των Ελλήνων. Η διαπίστωση ότι οι Αιγύπτιοι δεν είχαν ιδέα της γεωμετρίας ως επιστήμης, ενισχύεται από την άγνοια αυτών ως προς τον υπολογισμό του ύψους κ.λ.π." ΚΑΝΤ

"Αν η διορατικότης των Ελλήνων συμβάδιζε με την ιδιοφυΐα τους, τότε ίσως και η βιομηχανική επανάσταση να άρχιζε χίλια χρόνια πριν από τον Κολόμβο. Και στην εποχή μας τότε δεν θα προσπαθούσαμε να περιφερόμαστε απλώς γύρω από την Σελήνη, αλλά θα είχαμε φθάσει και σε άλλους κοντινούς πλανήτες." ΑΡΘΟΥΡ ΚΛΑΡΚ

"Οταν γνωρίσουμε σε βάθος την αρχαία Ελληνική επιστήμη και μελετήσουμε τις προτάσεις της, θα μπορούμε να προχωρήσουμε με μεγαλύτερα βήματα στην κατανόηση του Σύμπαντος και των μυστικών του." ΤΖΩΡΤΖ ΜΠΗΝΤΛ, βραβείο Νόμπελ Φυσικής

"Ο κόσμος είναι η διαστελλόμενη Ελλάς και η Ελλάς είναι ο συστελλόμενος κόσμος." ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ

"Η Ελλάς καταληφθείσα, τον άγριον νικητή κατέκτησε, και τις τέχνες εισήγαγε είς το αγροίκο Λάτιον." ΟΡΑΤΙΟΣ, Ρωμαίος ποιητής

"Είμαι από την Σικελία, δηλαδή την Μεγάλη Ελλάδα και υπάρχει ακόμη πολύ από την Ελλάδα στην Σικελία. Το μέτρο, η αρμονία και ο ρυθμός ζουν ακόμη. Εξ' άλλου είμαι και ο ίδιος εγώ Ελληνικής καταγωγής. Ναι, ναι μην εκπλήττεστε. Το οικογενειακό μου όνομα είναι Πυράγγελος. Το Πυραντέλλο δεν είναι παρά η φωνητική παραφθορά του Πιράτζελο-Πιραντέλλο." ΛΟΥΙΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΛΟ

"Αν δεν υπήρχε η ανδρεία και η γενναιοψυχία των Ελλήνων, δεν γνωρίζομε ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα του Β' Παγκοσμίου πολέμου." ΟΥΙΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ

"Ρίξτε ένα βλέμμα στον μικρό κατάλογο των εθνών που υπετάχθησαν υπό του Άξονα από το 1938, και θα δείτε ότι η γενναιοψυχία των Ελλήνων φωτίζει σαν ήλιος ένα σκοτεινό κόσμο." ΚΑΝΤΙΤΟΥΣ, Άγγλος συγγραφεύς

"Κανείς δεν τολμούσε να προείπη, ότι οι Ελληνες πού 500 χρόνια π.Χ. είχαν ρίξει στην θάλασσα τους παντοκράτορες Πέρσες, θα επαναλάμβαναν κατά το 1940 αυτό το κατόρθωμα. Και όμως οι Ελληνες κατέπληξαν τον κόσμο με ένα νέο Μαραθώνα." ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, Γκάβελγκάντε

"Πρώτη η Ελλάς μας εδίδαξε πως οι ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να είναι γενναίοι, και ότι καμμιά ήττα δεν είναι παντοτινή. Ο μικρός αυτός λαός απεδείχθη αντάξιος της ιστορίας του." AΛΜΠΕΡΤ ΚΑΜΥ

"Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον ενόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς γιατί είσθε Έλληνες. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας είμαστε ευγνώμονες, γιατί χάρη στις δικές σας θυσίες καρδίσαμεν τον απαιτούμενο καιρό να προετοιμάσουμε την άμυνά μας. Έλληνες, σας ευγνωμονούμε. ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

"Ο θαρραλέος αγώνας αυτού του λαού του σχετικά μικρού έθνους, για το δικαίωμα να ζει χωρίς επεμβάσεις από δικτατορικά έθνη προκαλεί σεβασμό και θαυμασμό όλων των λαών που αγαπούν την ελευθερία." ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΓΕΡΟΥΣΙΑΣ, 3 Απριλίου 1941

"Μετά την τελική νίκη και λύτρωση η Ελλάδα θα πάρη όλα όσα της ανήκουν, και θα ζήσει υπερήφανα και ηρωικά μέσα στους νικητές." ΟΥΙΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ

Η Επανάσταση του '21 και οι πάμπολλες προηγούμενες!

Η επανάσταση του ΄21 προκάλεσε κοσμοϊστορικό γεγονός για τα δεδομένα της εποχής. Η "Ιερή Συμμαχία" και η πολιτισμένη τότε δυτική Ευρώπη δεν ήθελαν, και δεν διανοούνταν, πως θα αλλάξει ο πολιτικός χάρτης της. Η "ανεκτική και δημοκρατική" οθωμανική αυτοκρατορία ήταν πηγή μεγάλων συμφερόντων για όλους και δεν είχαν την βιάση για κερματισμό της. Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν η πρώτη που ξέσπασε από τους Έλληνες ενάντια στην τούρκικη σκλαβιά. Δεκάδες, εάν όχι εκατοντάδες επαναστάσεις έχουν καταγραφεί καθ’ όλη την διάρκεια της οθωμανικής κατοχής, άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο επιτυχημένες. Η δίψα των Ελλήνων για την ανάκτηση της προγονικής ελευθερίας και δόξας δεν ήταν δυνατόν να πνιγεί στο αίμα που έχυνε στην ιερή ελληνική γη το τούρκικο γιαταγάνι. Κι όταν ήρθε πλέον το πλήρωμα του χρόνου, μια χούφτα αγράμματων και ταπεινών πολεμιστών αποτίναξε τον βάρβαρο δυνάστη από κάθε σημείο της υπόδουλης πατρίδας, ζωντανεύοντας στο πέλαγος του Αιγέα τις νέες Σαλαμίνες, και στις αδιάβατες κορφές της Πελοποννήσου την κλεφταρματολίτικη Τιτανομαχία.

Όπως έλεγε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μοριά: «Το Γένος ποτέ δεν υποτάχτηκε στον σουλτάνο. Είχε τα πάντα: το βασιλιά του, το στρατό του, τα κάστρα του. Βασιλιάς του, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Στρατός του, οι Αρματολοί κι οι κλέφτες. Κάστρα του, η Μάνη και το Σούλι».

Οι Έλληνες πολέμησαν επί 4 αιώνες με τεράστιες απώλειες, όπως είχαν καθήκον και υποχρέωση να πράξουν. Υποχρέωση απέναντι στην μακραίωνη παράδοση του Γένους τους και καθήκον έναντι στην αλυσοδεμένη Πατρίδα. Εβδομήντα τέσσερις επαναστάσεις έχουν καταγραφεί κατά της οθωμανικής τυραννίας, πράγμα που με απλά μαθηματικά σημαίνει, ότι κάθε τετραετία, επί 400 χρόνια, οι Έλληνες έπαιρναν τα όπλα!

Μερικά από αυτά τα κινήματα είναι τα εξής:

1463: Δέκα χρόνια μόνο μετά την άλωση της Πόλης, σημειώνεται επαναστατικό κίνημα σε Σπάρτη, Λακεδαίμονα και Αρκαδία με επικεφαλής τους Πέτρο Μπούα και Μιχαήλ Ράλλη.

1479: Κίνημα στη Μάνη από τον Κορκόδειλο Κλαδά.

1481: Επαναστατεί η Χιμάρα και η Αυλώνα με αρχηγούς τον Κλαδά και τον Ιωάννη Καστριώτη.

1496, 1499: Επανάσταση σε Ήπειρο, Στερεά και Πελοπόννησο με υποκίνηση του Καρόλου Η’.

1532: Επανάσταση σε Κορώνη και Πάτρα με αρχηγούς τον Νικόλαο Μαμωνά-Παλαιολόγο, τον Μιχαήλ Καλόφωνο και άλλους.

1571: Επανάσταση σε Πελοπόννησο, Στερεά, Μακεδονία και Αιγαίο μετά την καταστροφή του τουρκικού στόλου στη Ναύπακτο από τους ενωμένους στόλους της Ευρώπης.

1612: Επανάσταση στα Γιάννενα από τον ηρωικό Δεσπότη Τρίκκης Διονύσιο τον «Σκυλόσοφο».

1684: Οι Έλληνες ξεσηκώνονται στο πλευρό των Ενετών και ελευθερώνουν τον Μωρηά. Η ελευθερία αυτή θα κρατήσει μέχρι το 1715.

1770: Κατά τα Ορλωφικά, όλη η Ελλάδα ξεσηκώνεται απ’ άκρη σε άκρη. Μετά την προδοσία της επανάστασης, οι τουρκικές αρχές προέβησαν σε φρικτές σφαγές εις βάρος Ελλήνων χριστιανών.

1778-1793: Ο «πειρατής» Λάμπρος Κατσώνης κυριαρχεί στο Αιγαίο και προξενεί στον τουρκικό στόλο τεράστιες καταστροφές.
Πολλές άλλες μικρότερες έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της οθωμανοκρατίας και δεν αναφερόμαστε στις καθημερινές μικρομάχες της κλεφτουριάς, πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα το ανυπότακτο πνεύμα του ελληνισμού. Τετρακόσια ολόκληρα χρόνια, δηλαδή δεκαπέντε σχεδόν γενιές μαύρης σκλαβιάς υπέφεραν οι Έλληνες, μα ποτέ δεν υποτάχθηκαν στον Σουλτάνο όπως μαθαίνουν στα παιδιά μας οι σύγχρονοι γενίτσαροι της υποταγής και του αφελληνισμού.

Ελλάδα, το έθνος-Φοίνικας που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. (Μέρος Β', Οι επαναστάσεις που προηγήθηκαν)

 

Η επανάσταση του ΄21 προκάλεσε κοσμοϊστορικό γεγονός για τα δεδομένα της εποχής. Η "Ιερή Συμμαχία", με πρωτεργάτη τον δαιμόνιο Αυστριακό Μέτερνιχ, και η πολιτισμένη τότε δυτική Ευρώπη δεν ήθελαν, και δεν διανοούνταν, πως θα αλλάξει ο πολιτικός χάρτης της, νωπά τα Ναπολεόντεια γαρ. Η "ανεκτική και δημοκρατική" οθωμανική αυτοκρατορία ήταν πηγή μεγάλων συμφερόντων για όλους και δεν είχαν την βιάση για κερματισμό της. Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν η πρώτη που ξέσπασε από τους Έλληνες ενάντια στην τούρκικη σκλαβιά. Δεκάδες, εάν όχι εκατοντάδες επαναστάσεις έχουν καταγραφεί καθ’ όλη την διάρκεια της οθωμανικής κατοχής, άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο επιτυχημένες. Η δίψα των Ελλήνων για την ανάκτηση της προγονικής ελευθερίας και δόξας δεν ήταν δυνατόν να πνιγεί στο αίμα που έχυνε στην ιερή ελληνική γη το τούρκικο γιαταγάνι. Κι όταν ήρθε πλέον το πλήρωμα του χρόνου, μια χούφτα αγράμματων και ταπεινών πολεμιστών αποτίναξε τον βάρβαρο δυνάστη από κάθε σημείο της υπόδουλης πατρίδας, ζωντανεύοντας στο πέλαγος του Αιγέα τις νέες Σαλαμίνες, και στις αδιάβατες κορφές της Πελοποννήσου την κλεφταρματολίτικες Θερμοπύλες.

Όπως έλεγε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μοριά: «Το Γένος ποτέ δεν υποτάχτηκε στον σουλτάνο. Είχε τα πάντα: το βασιλιά του, το στρατό του, τα κάστρα του. Βασιλιάς του, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Στρατός του, οι Αρματολοί κι οι κλέφτες. Κάστρα του, η Μάνη και το Σούλι».

Οι Έλληνες πολέμησαν επί 4 αιώνες με τεράστιες απώλειες, όπως είχαν καθήκον και υποχρέωση να πράξουν. Υποχρέωση απέναντι στην μακραίωνη παράδοση του Γένους τους και καθήκον έναντι στην αλυσοδεμένη Πατρίδα. Εβδομήντα τέσσερις επαναστάσεις έχουν καταγραφεί κατά της οθωμανικής τυραννίας, πράγμα που με απλά μαθηματικά σημαίνει, ότι κάθε τετραετία, επί 400 χρόνια, οι Έλληνες έπαιρναν τα όπλα!

Μερικά σημαντικά από αυτά τα κινήματα είναι τα εξής:

1463: Δέκα χρόνια μόνο μετά την άλωση της Πόλης, σημειώνεται επαναστατικό κίνημα σε Σπάρτη, Λακεδαίμονα και Αρκαδία με επικεφαλής τους Πέτρο Μπούα και Μιχαήλ Ράλλη.

1479: Κίνημα στη Μάνη από τον Κορκόδειλο Κλαδά.

1481: Επαναστατεί η Χιμάρα και η Αυλώνα με αρχηγούς τον Κλαδά και τον Ιωάννη Καστριώτη.

1496, 1499: Επανάσταση σε Ήπειρο, Στερεά...

Αιθιοπίς, ένα χαμένο Επος της αρχαίας Ελληνικής λογοτεχνίας!

Η Αιθιοπίς είναι ένα χαμένο έπος της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Ήταν μέρος του Τρωικού κύκλου, δηλαδή της ομάδας εκείνης των επών που εξιστορούσε την ιστορία του Τρωικού Πολέμου. Η ιστορία της Αιθιοπίδας ακολουθεί χρονολογικά αυτή της ομηρικής Ιλιάδας, και έπονται τα γεγονότα της Μικρής Ιλιάδας. Η Αιθιοπίς αποδιδόταν από αρχαίους συγγραφείς στον Αρκτίνο της Μιλήτου. Το ποίημα περιελάμβανε πέντε βιβλία έμμετρου λόγου σε δακτυλικό εξάμετρο.


Η Αιθιοπίς συντέθηκε πιθανώς τον έβδομο αιώνα π.Χ., αλλά υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα ως προς τον ακριβή χρονικό εντοπισμό της. Αρχαίες πηγές χρονολογούν τον Αρκτίνο τον όγδοο αιώνα, αλλά πρώιμες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις ενός από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες, της Πενθεσίλειας, χρονολογούνται το 600 π.Χ..

Σε τωρινές κριτικές εκδόσεις μόνο πέντε γραμμές επιβιώνουν από το αυθεντικό κείμενο της Αιθιοπίδας'. Εξαρτώμαστε σχεδόν πλήρως από μια περίληψη των Κύκλιων επών που περιέχονται στην Χρηστομάθεια που αποδίδεται σε έναν άγνωστο "Πρόκλο" (πιθανώς μπορεί να ταυτισθεί με τον γραμματικό του 2ου αιώνα μ.Χ. Ευτύχιο Πρόκλο). Λιγότερα από δέκα άλλες αναφορές δίνουν ενδείξεις της ροής του έργου.

Το ποίημα ανοίγει, λίγο μετά τον θάνατο του Τρώα ήρωα Έκτορα, με την άφιξη της Αμαζόνας πολεμίστριας Πενθεσίλειας που έρχεται σε υποστήριξη των Τρώων. Ζει μια στιγμή δόξας στη μάχη, αλλά ο Αχιλλέας την φονεύει.

Ο Έλληνας πολεμιστής Θερσίτης αργότερα σαρκάζει τον Αχιλλέα, ισχυριζόμενος ότι ο Αχιλλέας ήταν ερωτευμένος μαζί της, και ο Αχιλλέας τον φονεύει επίσης.

Ο Αχιλλέας καθαίρεται τελετουργικά για το φόνο του Θερσίτη.Μετά άλλος ένας σύμμαχος φθάνει, ο Μέμνων, γιος της Ηώς και του Τιθωνού, οδηγώντας ένα Αιθιοπικό εφεδρικό σώμα στρατού φορώντας ολισμό κατασκευασμένο από τον θεό Ήφαιστο.

Στην μάχη ο Μέμνων σκοτώνει τον Αντίλοχο, έναν Έλληναν πολεμιστή ο οποίος ήταν γιος του Νέστορα και πολύ φίλος του Αχιλλέα. Μετά ο Αχιλλέας σκοτώνει τον Μέμνονα, και ο Δίας κάνει τον Μέμνονα αθάνατο κατά παράκληση της Ηούς. Αλλά στον θυμό του ο Αχιλλέας καταδιώκει τους Τρώες σχεδόν ως τις πύλες της Τροίας, και στις Σκαιές Πύλες σκοτώνεται από ένα βέλος που έριξε ο Πάρις, βοηθούμενος από τον θεό Απόλλωνα. Το σώμα του Αχιλλέα σώζεται από τον Αίαντα και τον Οδυσσέα. Οι Έλληνες έκαναν κηδεία στον Αντίλοχο.

Η μητέρα του Αχιλλέα, η θαλάσσια νύμφη Θέτις, έρχεται με τις αδελφές της και τις Μούσες να θρηνήσει πάνω από το πτώμα του Αχιλλέα. Οι επικήδειοι αγώνες διεξάγονται προς τιμήν του Αχιλλέα, στους οποίους η πανοπλία και τα όπλα του Αχιλλέα προσφέρονται ως τρόπαιο για τον μεγαλύτερο ήρωα· και εκεί αναπτύσσεται μια διαμάχη επ' αυτών μεταξύ Αίαντα και Οδυσσέα. Εκεί τελειώνει η Αιθιοπίς· είναι αδιευκρίνιστο αν η απόφαση του πανοπλία του Αχιλλέα, και την επακόλουθη αυτοκτονία του Αίαντα, είπαν στις Αιθιοπίδα στο επόμενο έπος του Κύκλου, η Μικρή Ιλιάδα, ή και στα δύο.

theseus-aegean

ΜΟΝΗ ΙΣΟΒΑΣ: ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

      Είχα πολύ καιρό την επιθυμία να γράψω λίγα λόγια για το Μοναστήρι της Ίσοβας ή "Παλάτι" για τους ντόπιους με σκοπό την ενημέρωση όσων,ακόμη και μόνιμων κατοίκων,για το κτίριο που δεσπόζει επιβλητικά στο πέρασμα των αιώνων στην μικρή πλάγια κοιλάδα δυτικά του  χωριού Τρυπητή.Ας τα πάρουμε λοιπόν με την σειρά:                                
  Φραγκοκρατία ονομάζεται η περίοδος που αρχίζει με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους σταυροφόρους το 1204 και τον κατακερματισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τελειώνει με την σταδιακή ανάκτηση ορισμένων εδαφών.Η Πελοπόννησος αυτή την περίοδο γνώρισε πολλούς δυνάστες. Αρχικά την πήραν οι Φράγκοι, σύντομα όμως ένα μεγάλο τμήμα της , το γνωστό Δεσποτάτο του Μορέως θα ανήκει στο Βυζάντιο. Τα κατεχόμενα από τους Φράγκους μέρη θα περιέλθουν στους Καταλανούς, στους Ενετούς και στο τέλος  στους Τούρκους.Στα πρώτα χρόνια της Φραγκοκρατίας κτίστηκε από μοναχούς της Δύσης το Μοναστήρι της Ίσοβας.Τα ερειπιά του μαρτυρούν  το ολιγόχρονο μεγαλείο του και βρίσκονται στην πλαγιά του λόφου της Τρυπητής (Μπιτζιμπάρδι ) στη θέση "Παλάτι".Η ονομασία  Παλάτι έμεινε με το πέρασμα των αιώνων από τους ντόπιους στηρίζοντας περισσότερο τον μύθο παρά την πραγματικότητα. Ο μύθος θέλει το Μοναστήρι της Ίσοβας ως παλάτι Πριγκήπισσας που ήρθε  από την Πόλη συνοδευόμενη από υπηρέτες και δούλους με προίκα αμύθητους θησαυρούς σε χρυσό,κοσμήματα και διαμάντια.Όλα τούτα τα μέρη τα πήρε ως "προικιό" και σ' αυτό το πανέμορφο μέρος έκτισε το ¨Παλάτι¨της,ανάμεσα στα δάση και κοντά στην πηγή που υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας.Τα χρόνια όμως άλλαξαν και εχθροί ήρθαν ν' αρπάξουν το βιος της ,σκοτώθηκε ο άντρας της και αυτή κατατρεγμένη κλείνεται στο κάστρο της "Ωριας" (στου Σκληρού) περιμένοντας βοήθεια από τον πατέρα της.Ο πόνος της ήταν αβάσταχτος,έκλαιγε και μονολογούσε "Μπιτζιμπάρδι και πάλι Μπιτζιμπάρδι".Λένε ότι ακόμα ζει και περιμένει μέσα στης ¨Ωριας" το κάστρο.
 Η ιστορία όμως δεν είναι μόνο μύθοι και στην προκειμένη περίπτωση το Φράγκικο μοναστήρι της Ίσοβας έχει πλούσια.Η ανέγερση του μοναστηριού έγινε κατά το 1223-1225 από Κιστερκιανούς μοναχούς του Κλαιρβώ.Αξίζει να σημειώθει ότι αυτή την εποχή  ο μοναχισμός και οι σταυροφορίες βρίσκονται σε μεγάλη άνθιση στην Δύση με αποτέλεσμαη εξαπλωσή τους προς την ανατολή να συνοδέυεται από ανέργεση μοναστηριών σε όλα τα μέρη τα οποία καταλάμβαναν οι Φράγκοι.Βασικό χαρακτηριστικό των Κιστερκιανών όσον αφορά την δόμηση ήταν ότι έψαχναν ιδανικές τοποθεσίες με καλή θέα και πλούσιες σε βλάστηση και πηγές.Η τοποθεσία της Ίσοβας ήταν εξαίσια που μόλις την είδαν τους θύμισε την κοιλάδα του Ώμπ, απ' όπου ξεκίνησαν.Ήταν σα να γνώριζαν χρόνια τούτο τον τόπο και αποφάσισαν να μείνουν εδώ ,να χτίσουν το μοναστήρι τους  και να το αναδείξουν ως ένα νέο Κλαιρβώ του Μορέως.
 Το τεράστιο για τα χρονικά κτίριο απαιτούσε μεγάλο αριθμό τεχνιτών και εργατών και για μεγάλο χρονικό διάστημα.Ο ασβέστης γίνονταν στα ασβεστοκάμινα του  Άη-Λια (υπάρχουν ακόμη ίχνη τους) , η λατόμηση της πέτρας στις Τριανταφύλισσες , η παρασκευή κεραμιδιών αλλού , η υλοτόμηση σε άλλο μέρος  και η μεταφορά τους στο τόπο του έργου απαιτούσε πλήθος εργατών.Τα ερείπια του ναού και έχοντας υπόψιν άλλα παρόμια μοναστήρια που χτίστηκαν στην Δύση μας δίνουν σαφέστατη άποψη για τηνεικόνα του μεγαλοπρεπούς κτιρίου.Έτσι λοιπόν το μοναστήρι  αποτελούνταν από το επιμηκές  Καθολικό του ,το ενσωματωμένο με αυτό κάθετο κτίριο του Αββαείου,σε σχήμα Γ καθώς και δύο αντίθετα τοιχεία προέκταση των πλευρών έτσι ώστε να το περίγραμμα του μοναστηριού ν' αποτελεί τετράπλευρο.Στο υπόλοιπο της βορινής πλευράς του Καθολικού,στην δυτική πλευρά του Αββαείου και στην εσωτερική πλευρά των τοίχων υπήρχε συνεχόμενο ξύλινο υπόστεγο που στηρίζονταν σε ξύλινους κίονες και δημιουργούσαν ένα περιστύλιο αφήνοντας ένα αίθριο εσωτερικά.
Το οικοδόμημα έχει αρκετά χαρακτηριστικά των Γοτθικών ναών.Είναι μια μονόκλιτη βασιλική σκεπασμένη με δίρριχτη στέγη σύμφωνα με τα πρότυπα Δυτικών ναών κατά τον 12ο και 13ο αιώνα.Ο ρυθμός των Κιστερκιανών είχε πολλά στοιχεία από τον Γοτθικό ρυθμό όπως τα οξυκόρυφα παράθυρα και τα τεθλασμένα τόξα πράγμα που βλέπουμε στο ναό .όχι όμως και ιλιγγιώδη ανύψωση αφού ο ιδρυτής τους Άγιος Βερνάδος θεωρούσε υπερβολή.Βασικά χαρακτηριστικά που μπορούμε να δούμε είναιο ορθολογικός τύπος, η ιοκονομία οικοδομικών υλικών όσο και το απλό αρχιτεκτονικό σχέδιο.Κτίζοντας το Αββαείο τους στην Ίσοβα οι Κιστερκιανοί φιλοδοξούσαν να το καταστήσουν κέντρο του καθολικισμού στην Ανατολή,να το αναδείξουν ως νέο Κλαιρβώ και  να αποτελέσει ορμητήριο για νέες κατακτήσεις και σαν φυσικό επακόλουθο την εξάπλωση του τάγματος.Κι όμως το πανέμορφο μοναστήρι είχε άδοξο τέλος, αφού η σύντομη ιστορία του κράτησε για μόλις σαράντα χρόνια .¨Επεσε συγκυριακά στην εποχή που το Βυζάντιο ανακτούσε εδάφη από τους Φράγκους και έτσι είχαμε το τέλος αυτού του μοναστηριακού θαύματος.Το 1262-1263 το Βυζάντιο στέλνει στρατό στην Πελοπόννησο για την ανάκτηση εδαφών και των κάστρων του Μυστρά,της Μονεμβασίας και της Μάνης με την συμμετοχή και Τούρκων μισθοφόρων με αρχηγούς τους Μαλίκ και Σελίκ.Κατά την διαβασή τους από την Ηραία αντίκρυσαν το μεγαλοπρεπές Μοναστήρι και μπήκαν στον πειρασμό να το κυριεύσουν κρυφά από τους Βυζαντινούς αφού είχαν πληροφόρηση για πολύ πλούτο εκεί μέσα και γιατί γνώριζαν 'οτι το Μοναστήρι το ΄χτισαν Κιστερκιανοί μοναχοί ,ιδρυτής των οποίων ήταν ο ¨Αγιος Βερνάδος που είχε κυρήξει πόλεμο κατά των Μωαμεθανών.¨Ετσι λοιπόν άδραξαν της διπλής ευκαιρίας και μετά από ασθενή αντίσταση των μοναχών κατέλαβαν το μοναστήρι,το λήστεψαν και ύστερα το πυρπόλησαν. Ήταν Οκτώβρης του1263 που με μια κίνηση έσβησαν τα όνειρα των μοναχών του Κλαιρβώ,αυτό ήταν το τέλος του Μοναστηριού της Ίσοβας.
 Από τότε τ΄απομεινάρια του μοναστηριού μένουν βουβοί μάρτυρες της ολιγόχρονης δόξας και της φοβερής καταστροφής που επακολούθησε.Στέκουν εκεί τα χαλάσματα  και μιλούν στον επισκέπτη για την ιστορία τους και αποτελούν για εμάς τους ¨Μπιτζιμπαρδαίους" 'ο,τι  ο πύργος του ¨Αίφελ για τους Γάλλους και ότι το Κολοσιαίο για τους Ρωμαίους, είναι το σύμβολο του χωριού μας ,με την εικόνα του μεγαλώσαμε,στα χαλασματά του παίξαμε και αποτελεί δίχως άλλο αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του.
 Τέλος κάθε αρχαιολογικό μνημείο έχει την ιστορία τουκαι δεν πρέπει το ενδιαφέρον μας να περιορίζεται από εθνικές ή θρησκευτικές σκοπιμότητες και φανατισμούς.Το Μοναστήρι της Ίσοβας ή τα χαλασματά του καλύτερα μπορεί να είναι έργο Φράγκων μοναχών όμως δεν παύουν να έχουν την ιστορία τους,ιστορία πολύ σημαντική για όλους όσο και πολύ συναίσθημα για όλους εμάς.