ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Η ιστορία της ΕΡΤ!



Σχεδόν μισό αιώνα τηλεοπτικής ιστορίας έκλεισε η ΕΡΤ. 
Μία μεγάλη τηλεοπτική ιστορία, γεμάτη λαμπρές σελίδες και πρόσωπα που άφησαν εποχή. 
Ύστερα από 47 χρόνια, τρεις μήνες και 22 μέρες ζωής, ήρθε ξαφνικά χτες ο θάνατος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης.
Η ΕΡΤ είναι διάδοχη του πρώην ΕΙΡ και μετέπειτα (με την προσθήκη της τηλεόρασης) ΕΙΡΤ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως). 
Το νομικό καθεστώς της άλλαξε το 1976, όταν από ίδρυμα μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία. 
Το 1982 συγχωνεύτηκε με την ΥΕΝΕΔ σ' έναν ενιαίο φορέα της ελληνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. 
Οι περισσότερες υπηρεσίες της ΕΡΤ στεγάζονται στο λεγόμενο «Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκeυής», που οικοδομήθηκε το 1968-1969, και το οποίο βρίσκεται επί της Λεωφόρου Μεσογείων.
Το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ΕΙΡ ήταν ο κρατικός φορέας που διαχειρίστηκε την ελληνική κρατική ραδιοφωνία, πρώην ΑΕΡΕ (κατά τη διάρκεια της κατοχής) και πρώην ΥΡΕ (προπολεμικά), και την κρατική τηλεόραση (στη συνέχεια), ως «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης» (ΕΙΡΤ), από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και το 1987. Κατείχε το αποκλειστικό δικαίωμα εκπομπής, μαζί με την ΥΕΝΕΔ, έως και το 1987. 
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών του ΕΙΡ (το μέχρι σήμερα Πρώτο Πρόγραμμα) επισήμως εγκαινιάστηκε στις 16 Ιουλίου 1945. 
Οι εκπομπές παράγονταν στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου ενώ χρησιμοποιήθηκε η κεραία μεσαίων των Λιοσίων. 
Οι Γερμανοί κατά την αποχώρησή τους ανατίναξαν τον ιστό της κεραίας, έτσι το κόστος της επανενεργοποίησης ήταν μεγάλο. 
Σημαντικό ποσοστό του υλικοτεχνικού εξοπλισμού προέρχονταν από τις πολεμικές επανορθώσεις. Κατά την πρώτη περίοδο μετά την ίδρυση του ραδιοσταθμού βασικός διοργανωτής του ΕΙΡ ήταν ο στρατηγός Χριστόδουλος Τσιγάντες και σημαντικοί διευθυντές οι λογοτέχνες Στρατής Μυριβήλης και Οδυσσέας Ελύτης.





Στις 11 Μαΐου του 1952 ξεκίνησε τη λειτουργία του το Δεύτερο Πρόγραμμα. Αποτέλεσε μια προσπάθεια εναλλακτικού ψυχαγωγικού προγράμματος, συμπληρωματικού ως προς το Πρώτο Πρόγραμμα.
Το Τρίτο Πρόγραμμα βγήκε στον αέρα στις 19 Σεπτεμβρίου του 1954, με πρωτοβουλία του Διονυσίου Ρώμα. Ο σταθμός είχε ως κύριο πρόγραμμα εκπομπές με κλασική μουσική, ενώ γνώρισε σημαντική άνθηση την περίοδο που επικεφαλής βρίσκονταν ο Μάνος Χατζιδάκις.
Η ΕΤ1 (Ελληνική Τηλεόραση 1) είναι ο πρώτος τηλεοπτικός σταθμός της ΕΡΤ. 
Θεωρητικά είναι διάδοχο κανάλι του ΕΙΡΤ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως), το οποίο το 1976 μετονομάστηκε σε ΕΡΤ και με την απόσπαση της ραδιοφωνίας το 1987 σε ΕΤ1. Ιδρύθηκε το 1966.
Η ΝΕΤ (Νέα Ελληνική Τηλεόραση) είναι ελληνικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι της ΕΡΤ. 
Θεωρητικά είναι διάδοχο κανάλι της ΥΕΝΕΔ, το οποίο με την πολιτικοποίησή του το 1982 μετονομάστηκε σε ΕΡΤ2 (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση 2) , με τη συγχώνευσή του με την ΕΡΤ το 1987 μετονομάστηκε σε ΕΤ2 (Ελληνική Τηλεόραση 2), ενώ από το 1997 πήρε τη σημερινή της ονομασία σε μια προσπάθεια αναβάθμισής της.
H Ελληνική Τηλεόραση 3 (ΕΤ3) είναι το τρίτο κανάλι της δημόσιας Ελληνικής Τηλεόρασης, το οποίο ξεκίνησε να εκπέμπει στις 14 Δεκεμβρίου 1988. Η έδρα του καναλιού βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Το κανάλι διαθέτει στούντιο σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, όπως στη Κομοτηνή, την Φλώρινα, την Αλεξανδρούπολη καθώς επίσης και στα νησιά Μυτιλήνη, Σάμο και Πάρο.
Στις 20 Μαρτίου 2006 η ΕΡΤ έθεσε σε λειτουργία ελεύθερο πρόγραμμα Ψηφιακής τηλεόρασης με τον τίτλο ΕΡΤ Ψηφιακή. 
Στο πλαίσιο της ψηφιακής αυτής τηλεόρασης ξεκίνησαν να εκπέμπουν τα κανάλια Σπορ+, Πρίσμα+ και Σινέ+. Τα κανάλια είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν όσοι έχουν ψηφιακό δέκτη, χωρίς συνδρομή. Τα ψηφιακά κανάλια της ΕΡΤ έκλεισαν τον Μάρτιο του 2012 με απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου. 


newsbeast

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ "ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ"!

Ο ιντερνετικός φίλος και πατριώτης  Θοδωρής Κονδύλης (metar.gr) μου έδωσε την αφορμή να αναδημοσιεύσω "το Παράπονο" του Οδυσσέα Ελύτη!
 

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Νʼ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σʼ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ʽναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Πως ένας χορός άλλαξε τον ρου της ιστορίας!

Πολλές φορές μικρά, ασήμαντα σε πρώτη ματιά, επεισόδια της Ιστορίας, συχνά επηρεάζουν αποφασιστικά την εξέλιξή της. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του Ιπποκλείδη. Μας την αφηγείται ο παππούς Ηρόδοτος, ο πατέρας της Ιστορίας σίγουρα.
Ο Ηρόδοτος, βέβαια, ανυποψίαστος για την παγκόσμια σημασία του συγκεκριμένου γεγονότος, ανίδεος ακόμη για τα DNA και τα γονίδια, για τα σπερματοζωάρια που κυνηγάνε το συγκεκριμένο ωάριο για να το γονιμοποιήσουν, οδηγώντας τα πράγματα στο αναπότρεπτο αποτέλεσμα, διηγείται το επεισόδιο με συγκινητική αθωότητα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να φανταστεί ότι ένα μεθύσι και ένας προκλητικός χορός, ένας κόρδακας, θα ήταν ικανός να επηρεάσει την παγκόσμια Ιστορία.
Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ενθουσιασμένος από τη νίκη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 576 π.Χ., ο τύραννος της Σικυώνος Κλεισθένης, γιος του Αριστωνύμου, ανακοινώνει πανηγυρικά στους Πανέλληνες ότι σκοπεύει να παντρέψει την κόρη του Αγαρίστη και καλεί όλους τους νέους από τις πιο επιφανείς οικογένειες του ελληνικού κόσμου να σπεύσουν στη Σικυώνα, για να διαλέξει ανάμεσά τους τον πιο άξιο.
Πλήθη εκλεκτών νέων συγκεντρώθηκαν στην ένδοξη τότε Σικυώνα, καθένας με τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες του. Εναν ολόκληρο χρόνο τούς φιλοξένησε ο τύραννος πλουσιοπάροχα και παρακολουθούσε τις εκδηλώσεις και τις αντιδράσεις τους. Γρήγορα ξεχώρισαν ανάμεσά τους οι δύο καλύτεροι, ο Ιπποκλείδης, πλούσιος και ωραίος Αθηναίος, γιος του Τεισάνδρου, που συγγένευε με τους Κυψελίδες της Κορίνθου, και ο Μεγακλής, γιος του Αλκμέωνος, από τη μεγάλη αθηναϊκή οικογένεια των Αλκμεωνιδών. Τελικά ο Κλεισθένης ξεχώρισε τον Ιπποκλείδη, που υπερείχε σε όλα και αυτόν είχε στο νου του, όταν ήρθε η ώρα να αναγγείλει την απόφασή του. Στη λαμπρή γιορτή της μοιραίας βραδιάς, με τα πλούσια εδέσματα, τα κρέατα από τα εκατό βόδια που θυσιάστηκαν για την περίπτωση και το άφθονο κρασί, ήρθαν στο κέφι οι υποψήφιοι μνηστήρες, όπως και όλοι οι Σικυώνιοι που συμμετείχαν στις χαρές της αρχοντοπούλας. Μεθυσμένος ο Ιπποκλείδης, ζήτησε να του παίξουν ένα σκοπό και άρχισε να χορεύει τον κόρδακα, ένα χορό στον οποίο οι χορευτές κουνούσαν προκλητικά τους γοφούς τους, κάτι σαν ένα τολμηρό τσιφτετέλι. Στο τέλος, ξάπλωσε με την πλάτη πάνω στα τραπέζια και άρχισε να τινάζει το πόδια του στον αέρα. Ο Κλεισθένης έμεινε αποσβολωμένος, καθώς δεν μπορούσε να φανταστεί μια τέτοια εξέλιξη.

- Με το χορό σου έχασες την τύχη σου, Ιπποκλείδη, του φώναξε τελικά.
Και ο Ιπποκλείδης, μέσα στη γενική ευθυμία, του απάντησε με τη φράση που... άλλαξε τον κόσμο:
- Ου φροντίς Ιπποκλείδηι.
- Σκασίλα μου, εξηγούν... κόσμια οι μεταφραστές. Το νόημα είναι πιο βαρύ... Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας. Η ιστορική σημασία του γεγονότος είναι ακόμη πιο βαριά. Και να γιατί.
Η Αγαρίστη, μετά την απογοήτευση του Κλεισθένη, αναγκάστηκε να παντρευτεί τον Μεγακλή. Από το γάμο αυτό γεννήθηκε ο Κλεισθένης, ο περίφημος μεταρρυθμιστής και θεμελιωτής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, του πρωτοφανέρωτου τότε πολιτικού συστήματος, που επηρεάζει την ιστορία του κόσμου μέχρι σήμερα. Ο δεύτερος γιος τους, ο Ιπποκράτης, έγινε παππούς του Περικλή, από το γάμο της κόρης του Αγαρίστης (από το όνομα της γιαγιάς της) και του Ξάνθιππου, γιου του Αρίφρονα από το Δήμο Χολαργού. Στον γιο του, τον Περικλή, όμως, στις φιλοδοξίες και στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, οφείλεται το μεγαλείο της Αθήνας με τα ασύγκριτα έργα της Ακρόπολης, με τον Παρθενώνα, τα Προπύλαια, το Ωδείο, το Θέατρο και όλα αυτά που οδήγησαν στο Χρυσό Αιώνα, στη λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, πάνω στον οποίο στηρίζεται ακόμη και σήμερα ο παγκόσμιος πολιτισμός, όσο και αν κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Εμείς, τώρα, που γνωρίζουμε τόσο πιο πολλά από τον Ηρόδοτο, ξέρουμε τη σημασία των συνδυασμών γονιδίων και DNA, ξέρουμε την επίδρασή τους στην εξέλιξη της Ιστορίας. Από τέτοιους πολύπλοκους συνδυασμούς γεννήθηκε ο Περικλής και δικά του όνειρα ήταν τα έργα της Ακρόπολης.
Χωρίς το χορό του Ιπποκλείδη, λοιπόν, δεν θα υπήρχε ο Κλεισθένης και η Δημοκρατία. Χωρίς τον Περικλή, σίγουρα δεν θα υπήρχε Παρθενώνας, κορυφαίο μνημείο, ορόσημο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα πράγματα είναι απλά...
Πώς να μη σκεφτεί κανείς, λοιπόν, τον Ιπποκλείδη και τον ξέφρενο χορό του, όταν ατενίζει τον Παρθενώνα, περήφανο και λουσμένο στο φως του ήλιου; Υποψιαζόταν, άραγε, πού οδηγούσε τον κόσμο κουνώντας προκλητικά τους γοφούς του; Μάλλον όχι. Καλά το είπε λοιπόν ο άνθρωπος!


Πηγή: Κ. Τσάκου, Ελευθεροτυπία

ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΟΥ ΜΩΡΕΩΣ: ΑΛΦΕΙΟΣ (ΡΟΥΦΙΑΣ), ΝΤΟΑΝΑ ,ΛΑΔΩΝΑΣ,ΤΣΕΜΠΕΡΟΥΛΑ!

......Ρουφιάς το τε των εκβολών μέχρι της άνω συμβολής: Rouphia ( Alpheus ) τμήμα του Αλφειού και ο μεταξύ των παρά την συμβολήν δεικνυμένων περάματος ( bac ) κια του Χανίου του Ρουφιά  ( Chani du Rouphia ) εγκαρσίως προς συμβολήν κατερχόμενος Λάδων {Rouphia [Ladon]}.Ταύτα κατά την ορθώσ παραλαμβανόμενην αντίληψην των εγχωρίων, καθ'ην Ρουφιά επικαλουμένου του Λάδωνος μετά του από της συμβολής κάτω προς τας εκβολάς ρου του Αλφειού, το άνω τμήμα τούτου λαμβάνον χαρακτήρα διακλαδώσεως του Ρουφιά επιτρέπεται τούτο μόνον να ονομασθή "παραπόταμος". Άξιον ίσως να αντιπαρατεθή ενταύθα το περίεργον ότι Doana ονομάζεται υπό των εγχωρίων ο άνωθεν εις τον Αλφειόν παραλλήλως πρός τον Λάδωνα ( Ρουφιάν ) συμβάλλων ποταμός Ερύμανθος, του σημερινού ονόματος κατά σύγχυσιν ομοίαν παρεφθαρμένως μετενεχθέντος εις αύτον εκ του κάτωθεν " από μεσημβρίας κατιόντος εις τον Αλφειόν καταντίκρυ του Ερυμάνθου μάλιστα" ( Παυσ.6  21, 4 ) παραποτάμου το πάλαι καλουμένου "Διάγωντος", νυν δε υπό του υπεράνω "Τσεμπερούλα".

 Στέφανου Δραγούμη: Χρονικον του Μορέως  Τοπωνυμικά-Τοπογραφικά- Ιστορικά

WILLIΑM MARTIN LEAKE: Περνώντας από το Μπιτζιμπάρδι τον Μάιο του 1805!




Ο Άγγλος αξιωματικός-περιηγητής William Martin Leake περνώντας το 1805 από τα ερείπια της Ίσοβας γράφει:
"Φεύγοντας από την Πλατιάνα κατά το μεσημέρι, πήραμε το δρόμο που οδηγούσε ανατολικά.Σε λίγο ανηφορίσαμε σ΄ένα λόφο κατάφυτο από ψηλά πεύκα και έλατα.Αφού περάσαμε την ράχη του, κατηφορίσαμε στην άλλη πλευρά του που κατεβαίνει στην κοιλάδα του Αλφειού. Ακολουθώντας ένα τραχύ, απότομο και φιδωτό μονοπάτι, γύρω στο απόγευμα φτάσαμε στο Παλάτι.Τα ερειπιά του βρίσκονται κοντά στο ποτάμι, στη μέση μιας εύφορης περιοχής σπαρμένης με αραποσίτι, κοντά στα πόδια κατάφυτου λόφου. Οι πλαγιές του λόφου στολίζονται με πεύκα και στο κάτω μέρος ισκιωμένη από πλατάνια βρίσκεται μια παλιά βρύση κτισμένη με Τούρκικη νοοτροπία. Η βρύση αυτή βρίσκεται στην άκρη του δρόμου που περνά από το Λάλα για το Φανάρι...... Ο δρόμος που περνάμε μετά την Ίσοβα για να πάμε στο ποτάμι περιβάλλεται από πυκνούς θάμνους που αναμεσά τους κυριαρχούν τα αγκαθωτά απαλιούρια. Το μικρό χωριό Μπιτζιμπάρδι βρίσκεται πάνω στο λόφο δεξιά μας , όπως κατεβαίνουμε για τον Αλφειό".
William Martin Leake: Travels in the Morea Part 2

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Αφιέρωμα - Η Γενοκτονία των Ποντίων!


Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαϊου1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

 http://www.sansimera.gr

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

«Ζεῦ σωσον» ή όπως λέμε «Γειά σου»

Από τα παλιά χρόνια το φτέρνισμα ξέρουμε πως γέννησε το φόβο του θανάτου. Για τον ίδιο λόγο έκανε εντύπωση και το χασμούρημα.
Με το δυνατό φτέρνισμα φοβόταν να μη βγει η ψυχή.
Με το χασμουρητό συνέβαινε το αντίθετο. Φοβότανε μήπως αναπνεύσει (καταπιεί) κανένα κακοποιό πνεύμα, καμία άλλη ψυχή.
(Κύρου Αναβ-Γ 2, 9).
Η Ελληνική Γραμματεία μας φύλαξε ζωντανή την παραπάνω παράδοση, που έχει εξαιρετική σημασία.
Οι Αρχαίοι  Έλληνες όταν άκουγαν κάποιον να φτερνίζεται λέγανε: «Ζεύ σώσον». Και σήμερα ακόμη λέμε : «Γειά σου».
Τα ήθη και οι παραδόσεις ακόμη υπάρχουν σήμερα έστω και αν δε γνωρίζουμε πως και από που προέρχονται.

http://irakleitos.blogspot.gr/

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΥΠΗΤΗΣ " Η ΙΣΟΒΑ".


Οι πολιτιστικοί σύλλογοι στις μέρες μας είναι απαραίτητοι όσο ποτέ άλλοτε αφού η ξενολατρία και το ξερίζωμα της πολιτιστικής κληρονομιάς βρίσκεται στον μέγιστο βαθμό, σε σημείο να επικρατεί σύγχυση τι είναι "δικό μας" και τι όχι. 
Βασικός στόχος των συλλόγων πρέπει να αποτελεί η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς σε δύναμη ανάπτυξης για το ίδιο το χωριό σε συνδυασμό με πλούσια δράση και συνεισφορά στα Πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής.
Στα πλαίσια της προσπάθειας διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς  σκοπός τους πρέπει να είναι η παρουσίαση των παραδόσεων και των εθίμων καθώς και η διάδοση των λαογραφικών στοιχείων του κάθε χωριού.Οι σύλλογοι πρέπει να λειτουργούν ανελλιπώς, διατηρώντας την ιστορική συνέχεια και ευαισθητοποιώντας τις νέες γενιές που ζουν στα αστικά κέντρα, αλλά και τους μεγαλύτερους, επιτυγχάνοντας έτσι την ενότητα και την αλληλεγγύη των μελών.Πρέπει να συμβάλλουν με όσα μέσα διαθέτουν, σε συνεργασία με τοπικούς φορείς, στη βελτίωση των συνθηκών ζωής στο χωριό και στην πραγματοποίηση έργων. Επίσης η πραγματοποιήση  εκδρομών, χορών και άλλων εκδηλώσεων έχουν ως αποτέλεσμα την πνευματική ανάπτυξη, την ψυχαγωγία και την επικοινωνία των μελών της.Επιτυγχάνοντας τα παραπάνω ξεφεύγουμε από την έννοια "επιμορφωτικός και πολιτιστικός" και οδηγούμαστε στην  "Αδελφότητα" που από μόνη της σαν έννοια μας δηλώνει τους ισχυρούς δεσμούς που επικρατούν μέσα στην μικρή κοινωνία -χωριό- που εκφράζει.Η ανάδειξη των προβλημάτων του χωριού σε συνδυασμό με την κατάθεση προτάσεων για την διεκδίκηση λύσεων, οι παρεμβάσεις με στόχο  την  βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων και η ενεργοποίηση αυτών μέσα στην αδελφότητα θα έχει ως αποτέλεσμα την διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και την καλλιέργεια, την μόρφωση και την ανάπτυξη της αισθητικής του κάθε ατόμου και της κοινωνίας μας συνολικά.
Την Μεγάλη Εβδομάδα διεξήχθησαν εκλογές ανάδειξης νέου Δ.Σ. του τοπικού συλλόγου του χωριού μας, με την ονομασία "Η Ίσοβα", και κατόπιν εκλογών και διαβουλεύσεων θα απαρτίζεται από τους κάτωθι:

Πρόεδρος           :        Ράμμος   Αθαν .Παναγιώτης
Αντιπρόεδρος  Ά:        Ανδριόπουλος Ν. Αθανάσιος    
Αντιπρόεδρος ΄Β:        Κουτσογιαννάκης Β. Επαμεινώνδας
Γραμματέας  Ά   :        Νικολακοπούλου Θ. Ρούλα
Γραμματέας ΄Β   :        Κωσταντάρας Π. Αντώνιος
Ταμίας   Ά          :        Πάπαρης Μ. Δημήτριος 
Ταμίας  ΄Β          :        Νικολακόπουλος Θ. Παναγιώτης
Μέσα από αυτόν τον ιστοχώρο εκφράζω τις ευχές για καλή σταδιοδρομία  στο νέο Δ.Σ.,εξάλειψη  λυκοφιλιών και ενεργοποίηση όλων μας για το καλό του χωριού γιατί αυτό είναι το ζητούμενο και όχι η προσωπική προβολή των συμμετάσχοντων στα κοινά.

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

ΒΟΛΤΕΡΟΥ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ!


Βολτέρος (1694 – 1778)

Φιλολογικό ψευδώνυμο του Φρανσουά Μαρί Αρουέ, Γάλλος συγγραφέας και διανοούμενος.
Είπε:


  • Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.
  • « Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις.»
  • « Κι αν ακόμα δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν.»
  • «Αγάπα την αλήθεια, μα έχε συγκατάβαση και στην πλάνη.»
  • «Αν αμφιβάλεις για μια πράξη αν είναι δίκαιη ή άδικη, άπεχε απ' αυτήν.»
  • «Αν μισώ τους τυράννους, πολύ περισσότερο μισώ τους κόλακες.»
  • «Αν πρέπει να απεχθάνεται κανείς τις ραδιουργίες, πρέπει να σέβεται την ένωση των πραγματικών ανθρώπων των γραμμάτων. Είναι το μοναδικό μέσο για να τους δώσει την υπόληψη που τους είναι απαραίτητη.»
  • «Ας εργαζόμαστε χωρίς διαμάχες. Είναι ο μόνος τρόπος να κάνουμε τη ζωή ανεκτή.»
  • «Για να γράψεις καλά την ιστορία πρέπει να ζεις μέσα σε χώρα ελεύθερη.»
  • «Για να μάθεις να εκδικείσαι, πρέπει πρώτα να μάθεις να υποφέρεις.»
  • «Δικαιοσύνη, εργατικά χέρια, μυαλό ικανό να γενικεύει τις ιδέες, γλώσσα αρκετά εύστροφη για να τις εκφράζει... Να τα μεγάλα ευεργετήματα που έδωσε το υπέρτατο Ον στον άνθρωπο, κατ' εξαίρεση από τ' άλλα ζώα.»
  • «Είμαστε όλοι καμωμένοι από αδυναμίες και λάθη. Ας συγχωρήσουμε αμοιβαία τις ανοησίες μας: είναι ο πρώτος νόμος της φύσης.»
  • «Είναι τιμιότερο να κινδυνέψουμε για να σώσουμε έναν ένοχο, παρά να καταδικάσουμε έναν αθώο.»
  • «Εκτιμώντας την υπεροχή των άλλων, την κάνουμε κτήμα μας.»
  • «Εμπιστεύεται κανείς εύκολα τις δυστυχίες που ξεπερνάει.»
  • «Η αισιοδοξία είναι τρέλα, που θέλει να βλέπουμε το καθετί σωστό, κι όταν ακόμα είναι λάθος.»
  • «Η δημοκρατία δεν είναι καθόλου θεμελιωμένη πάνω στην αρετή. Είναι θεμελιωμένη στη φιλοδοξία κάθε πολίτη που περικλείνει και τη φιλοδοξία όλων των άλλων.»
  • «Η δουλειά μάς προστατεύει από τρία πράγματα: την ανία, τη διαφθορά και τον πόθο.»
  • «Η ελπίδα που διαψεύστηκε, καταθλίβει κι αποθαρρύνει.»
  • «Η ιδέα είναι μια εικόνα που ζωγραφίζεται μέσα στο μυαλό μου.»
  • «Η ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο από μια καχεκτική εικόνα των ανθρώπινων κακοτυχιών και εγκλημάτων.»
  • «Η ιστορία είναι η αφήγηση γεγονότων που δόθηκαν για αληθινά, σε αντίθεση με τη μυθολογία που είναι η αφήγηση γεγονότων που δόθηκαν για ψεύτικα.»
  • «Η κοινή γνώμη είναι τόσο πολύ η βασίλισσα του κόσμου που όταν το δίκαιο θέλει να την πολεμήσει, σ' αυτή την περίπτωση καταδικάζεται σε θάνατο.»
  • «Η μυθολογία είναι η πρωτότοκη αδελφή της ιστορίας.»
  • «Η χώρα όπου το εμπόριο είναι ελεύθερο, θα είναι πάντοτε η πιο πλούσια και η πιο ανθισμένη χώρα, τηρουμένων των αναλογιών.»
  • «Θεός κι ελευθερία είναι η προσευχή μου.»
  • «Κανένας μας δεν έχει ζήσει χωρίς να γνωρίσει τα δάκρυα.»
  • «Μια από τις προκαταλήψεις του ανθρώπινου νου είναι το γεγονός ότι η παρθενιά θεωρείται αρετή.»
  • «Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζήσει είτε μέσα στους σπασμούς της ανησυχίας, είτε μέσα στο λήθαργο της πλήξης.»
  • «Ο άνθρωπος που στη διαθήκη του αφήνει χρήματα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, απλώς παραχωρεί αυτά που πλέον δεν του ανήκουν.»
  • «Ο γάμος είναι μια μοναδική περιπέτεια, ανοιχτή για τους δειλούς.»
  • «Ο φιλόσοφος δεν είναι ενθουσιώδης. Δεν αυτοανακηρύσσεται ποτέ σε προφήτη. Δεν λέει καθόλου ότι εμπνέεται απ' τους θεούς.»
  • «Ο φόβος ακολουθεί το έγκλημα κι αυτό είναι η ποινή του.»
  • «Ο χαρακτήρας του κοινού λαού μεταβάλλεται μέσα σε μία μόνο μέρα.»
  • «Οι γυναίκες μοιάζουν με τα ισπανικά σπίτια, που έχουν πολλές πόρτες και λίγα παράθυρα. Πολύ πιο εύκολο είναι να μπει κανείς στην καρδιά τους, παρά να δει τι γίνεται μέσα σ' αυτές.»




  • ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ!

    «… που δέντρα πλήθος φαίνονται ψηλά και φουντωμένα. 
    Εκεί απιδιές, ροδιές, μηλιές με τα λαμπρά τα μήλα, 
    συκιές γλυκόκαρπες κι ελιές γερές και φουντωμένες.
    Δε λείπει ολοχρονίς καρπός, χειμώνα καλοκαίρι,
    τι άλλα τ’αγέρι το γλυκό γεννάει κι άλλα  ωριμάζει.
    Μεστώνει απίδι, κι άλλο ανθεί, και μήλο πας στο μήλο,
    πας στο σταφύλι άλλο τσαμπί και σύκο πας στο σύκο…»
    Ομήρου Οδύσσεια Η’ 
    Μετάφραση Αργ. Εφταλιώτη στίχ. 112-121


    «Είναι δε και άλση δέντρων μεστά και άλσος ημέρων δέντρων και συς και όϊς και ίπποι. Και θήραι
     πάντων των θηρίων, όσα εστίν αγρευόμενα. Παρέχεται δε ο Σκιλλούς και άγρας θηρίων υών τε
     αγρίων και ελάφων… Και την γην την Σκιλλουντίαν Σελινούς ποταμός διέξεισι. Και ιχθύες ένεισι
    και κόγχαι…»
    Ξενοφών 390 π.Χ.
    «Οι  άνθρωποι που ζουν εδώ, χαίρονται τον ήλιο, που λάμπει και ζωογονεί την πλούσια βλάστηση και
     τη χλόη την παραδεισένια. Τη νύχτα λάμπει το φεγγάρι και φωτίζει φαντασμαγορικά τις όχθες, τις
     πλαγιές και τις κοιλάδες. Ονειρώδες θέαμα της φύσης το χάρμα που σχηματίζουν οι μεταπτώσεις
     των βουνών, οι κοιλάδες, οι φωτοσκιάσεις, η φωτεινή ανατολή, η χρυσή δύση, το καταγάλανο
    στερέωμα, το εναλλασσόμενο σε κάθε βήμα πράσινο, τοπία περικαλλή που θέλγουν και δίνουν
    στον επισκέπτη άφατη αγαλλίαση. »
    Πουκεβίλ 1798 μ.Χ.
    «Ο χαρακτήρας της τοποθεσίας αυτής είναι εντελώς διαφορετικός από το γενικό χαρακτήρα των άλλων
     μερών του Μοριά. Εδώ η φύση έχει παντού μια γλύκα και μια γονιμότητα, που φέρνουν στην ψυχή τη
     γαλήνη και γεννούν σκέψεις χαρούμενες, και που φαίνεται να σε καλούν σε γιορτές και σε αγώνες 
    ευγενικούς. Ώρες βαδίζεις σε δρόμους μέσα σε δάση ανεβοκατεβαίνοντας  πευκόφυτους λόφους.
    Βρύσες, ρυάκια και εξαίσια κατάφυτα τοπία διαδέχονται το ένα το άλλο…»
    Μπελέ 1885 μ.Χ.

    Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

    Η ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΑΙΩΝΑ (ΜΕΡΟΣ 'Α)!

    Η αρχιτεκτονική δόμηση του χωριού κατά τον περασμένο αιώνα και σημείο λήξης τον καταστροφικό, για το χωριό,σεισμό του 1965 ο οποίος ισοπέδωσε  σχεδόν το πλείστον του χωριού, αποτελούνταν από σπίτια μακρόστενα, ως επί των πλείστων, με κατεύθυνση από δυτικά προς ανατολικά λόγω της κατωφέρειας η οποία βοηθούσε στην στήριξη του οικήματος στην πάνω πλευρά, φυσικά και έδινε την δυνατότητα ύπαρξης κατωγιού στο κάτω μισό.Η δόμηση αποτελούνταν από πέτρες άναρχες χτισμένες μεταξύ τους λόγω έλλειψης καλών πετρωμάτων και αδυναμίας λάξευσης και ασβέστη από τα τρία καμίνια που λειτουργούσαν στο χωριό.Σε πολλές περιπτώσεις τα πανωσηκώματα γινόντουσαν με χωματόπλιθρα  παραγωγής ντόπιων τεχνιτών με πλεονεκτήματα στο χτίσιμο όσον αφορά τον χρόνο και την εύκολη παρασκευή τους, εν αντιθέσει με την πέτρα που και  δυσεύρετη ήταν αλλά και περισσότερα χρονοβόρα υλικά χρειάζονταν (βλ. ασβέστη).
    Τα σπίτια ήταν ολίγων τετραγωνικών και αποτελούνταν από το ανώι ( ή ανώγι) το οποίο χωρίζονταν στο καθιστικό με το τζάκι, βασικός χώρος για όλη την οικογένεια,και την κάμαρα ή κάμαρες (ανάλογα το μέγεθος του οικήματος), τα χωρίσματα αυτών γινόντουσαν με καλάμια και επίχρισμα χωματόλασπης που δημιουργούσε ένα πολύ ισχυρό και αποτελεσματικό παραπέτασμα.Σε πολλές περιπτώσεις που οι οικογένειες ήταν μεγάλες, τα κρεβάτια δεν επαρκούσαν και τα παιδιά κοιμόντουσαν στο πάτωμα πάνω σε ένα μεγάλο αχυρένιο στρώμα (στρωματσάδα).Στην κάτω πλευρά του οικήματος υπήρχε το κατώι (ή κατώγι) που ήταν πολλαπλών χρήσεων αφού εκεί αποθηκεύονταν όλο το βιος της οικογένειας
    (κρασιά,σιτάρια,λάδια,τυριά, τσιγαρίδες κ.α.),αλλά και τα ζά (ζώα) και η τροφή αυτών (σανό,άχυρο).
    Η είσοδος ήταν υπερυψωμένη συνήθως από το έδαφος,είχε μικρό μπαλκόνι και στεγάζονταν με υπόστεγο.Το μπαλκόνι αυτό ήταν ή πέτρινο ή ξύλινο και υπήρχαν και τα ανάλογα σκαλοπάτια.Τα οικήματα περιβάλλονταν με δύο  μακρόστενα,ως προς το ύψος, παράθυρα  στο κάτω μέρος και κάποια μικρότερα παραπλεύρως.Σε πολλά υπήρχαν και μικρά ξύλινα μπαλκονάκια,συνήθως στο κάτω μέρος.
    Τα δύο παραπάνω μέρη (ανώι και κατώι) χωρίζονταν μεταξύ τους με το ξύλινο πάτωμα που στηρίζονταν σε διαμπερείς δοκούς.Οι κατασκευή των σανίδων για το πάτωμα ήταν κουραστική και η επιλογή του κατάλληλου ξύλου δύσκολη.Η όλη διαδικασία απαιτούσε εμπειρία και ακρίβεια αφού γίνονταν με υποτυπώδη μέσα (φαγάνες = μεγάλα πριόνια που τα χειρίζονταν δύο άτομα).
    Η στέγη του σπιτιού αποτελούνταν από δοκούς επίσης σε διαφορετική διάταξη ,πανομοιότυπη σε όλα τα σπίτια, από πάνω τοποθετούσαν πετσώματα και στο τέλος κεραμίδια ,από το τοπικό καμίνι , βυζαντινού ρυθμού.
    Τα πορτοπαράθυρα επίσης ξύλινα κατασκευάζονταν από χωρικούς, και όχι μόνο, τεχνίτες με μεγάλη μαεστρία αφού η λεπτομέρεια ήταν απαραίτητη.
    Τα ξύλα που χρησιμοποιούσαν ήταν αυτά που μπορούσαν να βρουν όπως κυπαρίσσι, πλατάνι, πουρνάρι, ελιά κ.α.
    Αυτός ήταν ο τύπος του μέσου σπιτιού του χωριού μας τους περασμένους αιώνες που δυστυχώς λόγω υλικών ,σεισμού και άγνοια ορισμένων συμπατριωτών μας δεν μας επιτρέπουν να έχουμε και να θαυμάζουμε τα κτίσματα των παππούδων μας.

    Κυριακή 28 Απριλίου 2013

    ΤΟ ΣΟΥΒΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ!


    Ο οβελίας, το παραδοσιακό αρνάκι που το βλέπουμε να στριφογυρνάει στη σούβλα την Κυριακή του Πάσχα και το’ χουμε συνδέσει με την εθνική μας παράδοση, δεν είναι τίποτε άλλο από μια εβραϊκή γιορτή που προσαρμόστηκε στα ελληνοχριστιανικά δεδομένα.Η λέξη Πάσχα στα ελληνικά δεν σημαίνει τίποτα. Πρόκειται για παραφθορά μιας λέξης με εβραϊκή και αραμαϊκή προέλευση (πεσάχ) και σημαίνει «ξεφεύγω», «προσπερνώ». Συμβολίζει το τέλος της μακρόχρονης δουλείας των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο και την έξοδό τους προς τη γη Χαναάν, τη γη της Επαγγελίας.
    Σύμφωνα με το βιβλίο της Εξόδου στην Παλαιά Διαθήκη, η δέκατη και τελευταία πληγή που επεφύλαξε ο Θεός στους Αιγύπτιους, για τις οποίες είχε προειδοποιήσει ο Μωυσής τον Φαραώ, ώστε να πειστεί και να επιτρέψει την έξοδο, ήταν η θανάτωση από Άγγελο Κυρίου όλων των πρωτότοκων γιων των Αιγυπτίων, αλλά και των πρωτότοκων ζώων τους.  Κάθε εβραϊκή οικογένεια έπρεπε να θυσιάσει ένα νεαρό αρνάκι ή κατσικάκι, χρονιάρικο, για να ευλογηθεί από το θεό όλο το κοπάδι. Το σφάγιο πρέπει να ήταν αρσενικό και αρτιμελές, δεν έπρεπε να σπάσει κανένα κόκαλο και με το αίμα του έβαφαν παραδοσιακά τις πόρτες των σπιτιών, ώστε να αναγνωρίζει ο Άγγελος τα εβραϊκά σπίτια και να μη σπέρνει το θάνατο…
    Από τότε η γιορτή του Πεσάχ εξελίχθηκε σε μια από τις σπουδαιότερες των Ιουδαίων. Παραδοσιακά γιορτάζεται ακόμα και σήμερα στην πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, την 14η του μήνα Αβίβ. Πρόκειται για δείπνο κι όχι για γεύμα και όσοι μετέχουν σ’ αυτό πρέπει να είναι ντυμένοι κι έτοιμοι σαν να πρόκειται να ταξιδέψουν. Πασχαλινό δείπνο ήταν, φυσικά, και ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού με τους δώδεκα μαθητές του.
    Στη χριστιανική λατρεία το Πάσχα μεταφέρθηκε για λίγες ημέρες (γιορτάζεται την πρώτη ημερολογιακή Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας), έτσι ώστε να υπάρχει μια γιορτινή αλληλουχία με το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού, του «αμνού του Θεού», όπως τον είχε αποκαλέσει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Απέκτησε, βέβαια, και άλλο συμβολισμό, πλέον δείχνει το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή και από τη λύπη στη χαρά.
    Το ψήσιμο, πάντως, του αρνιού στη σούβλα είναι παραδοσιακό ελληνικό έθιμο και μάλιστα της ηπειρωτικής Ελλάδας (στα Επτάνησα π.χ. που είχαν κατεξοχήν δυτικές επιρροές δεν υπήρχε το έθιμο μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες). Η συγκεκριμένη… τεχνοτροπία ανάγεται στους βοσκούς της ελληνικής υπαίθρου, οι οποίοι παραδοσιακά γιόρταζαν το Πάσχα στα χειμαδιά και δεν είχαν χτιστούς φούρνους ώστε να ψήσουν το αρνί. Η σούβλα, λοιπόν, ήταν ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος ψησίματος, αφού δεν απαιτούσε εγκαταστάσεις, παρά μόνο μια φωτιά, ένα μυτερό κλαδί και δύο διχάλες στο έδαφος για να συγκρατούν τη σούβλα.
    Επί Τουρκοκρατίας όμως ο οβελίας σουβλίζονταν στα βουνά από τους Κλεφταρματωλούς και φυσικά τους βοσκούς λόγω της δύσκολης πρόσβασης των Τούρκων ,αντίθετα εκεί που οι Τούρκοι μπορούσαν να λεηλατήσουν ,κυρίως στα πεδινά, οι Έλληνες σούβλιζαν έκ του ασφαλούς γουρουνόπουλο αφού οι  κατακτητές ούτε καν το πλησίαζαν γιατί η θρησκεία τους απαγόρευε το χοιρινό.Έτσι στην Πελοπόννησο έμεινε ως έθιμο και αποτελεί ως και τις μέρες μας εκλεκτή λιχουδιά και καταναλώνεται με ιδιέταιρο ζήλο.

    Κυριακή 21 Απριλίου 2013

    Ανακαλύφθηκε Ελληνική εκκλησία στην Αμερική χτισμένη το 480 μ.Χ - 1000 χρόνια πριν τον Κολόμβο !

    Οι επιγραφές που είναι στην εκκλησία , η οποία μάλιστα είναι Ελληνική, γράφουν ότι χτίσθηκε το 480 μ.Χ. δηλαδή πάνω από 1500 χρόνια από σήμερα και 1.000 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
    Ένας ειδικός ερευνητής, ο Frederick J. Pohl, μελετώντας τις επιγραφές, τοποθέτησε την άφιξη των Ελλήνων χριστιανών στην Βόρειο Αμερική γύρω στα 480 μ.χ. , σε μία εποχή μεγάλων ανακατατάξεων στο Βυζάντιο.
     Οι επιγραφές που είναι στην εκκλησία , η οποία μάλιστα είναι Ελληνική, γράφουν ότι χτίσθηκε το 480 μ.Χ. δηλαδή πάνω από 1500 χρόνια από σήμερα και 1.000 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
    Ένας ειδικός ερευνητής, ο Frederick J. Pohl, μελετώντας τις επιγραφές, τοποθέτησε την άφιξη των Ελλήνων χριστιανών στην Βόρειο Αμερική γύρω στα 480 μ.χ. , σε μία εποχή μεγάλων ανακατατάξεων στο Βυζάντιο.

    ΠΗΓΗ: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ

    Ηλείοι Αγωνιστές του '21: Αναγνώστης Παπαδόπουλος!

    Ο Αναγνώστης Παπαδόπουλος ήταν πολιτικός και αγωνιστής του αγώνα του 1821.

    Η καταγωγή του ήταν από το χωριό Βερβίτσα (τα σημερινά Πετράλωνα Ηλείας). Είχε δραστηριοποιηθεί πριν την επανάσταση. Υπηρέτησε στρατιώτης στον αγώνα και πολέμησε στην μάχη του Λάλα . Αργότερα κατέφυγε στην Πάτρα, ήρθε στην πολιορκία της Τριπολιτσάς με τους στρατιώτες του και έμεινε εκεί μέχρι της άλωσης.
    Έγινε υπασπιστής του στρατηγού Κανέλλου Δεληγιάννη. Πολέμησε και στην πολιορκία της Πάτρας στις 9 Μαρτίου. Ακολούθησε τον Κανέλλο στο Μεσολόγγι και μέχρι το τέλος του αγώνα.
    Ο Φωτάκος Χρυσανθόπουλος γράφει χαρακτηριστικά: Ούτος κατήγετο από το χωρίον Βερβίτσα.Προ της επαναστάσεωςενεργούσεν υπέρ αυτής,και μετά ταύτα υπηρέτησε στρατιωτικώς,ευρεθείς κατ' αρχάς εις τις μάχας του Λάλα,και κατόπιν αφού εσκορπίσθησαν εκείθεν και οι Λαλαίοι έφυγον εις Πάτρας, ήλθεν εις την πολιορκίαν της Τριπολιτσάς με τους υπό αυτόν στρατιώτας όπου έμεινε μέχρι της αλώσεώς της.Μετά δε ταύτα ο στρατηγός Κανέλος Δεληγιάννης τον διώρισεν υπασπιστήν του.Επί δε της πολιορκίας των Πατρών και κατά την μάχη της 9 Μαρτίου παρευρέθει και αυτός,και μετά ταύτα, όταν ο στρατηγός Κανέλος επέρασεν εις Μεσολόγγιον προς βοήθεια των αδελφών Μασολογγιτών,παρηκολούθησε τον στρατηγόν τούτον, τον οποίον δεν άφηκε μέχρι του τέλους του αγώνος.
    ΦΩΤΑΚΟΥ  ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ Βίοι Πελοπονησσίν ανδρών και των έξωθεν εις την Πελοπόνησσον ελθόντων.

    Αρχαίοι Ηλείοι: Πύρρων ο Φιλόσοφος!


    Ο Πύρρων ο Ηλείος (360 π.Χ. – 270 π.Χ.) ήταν Έλληνας Φιλόσοφος, ιδρυτής της Σχολής του Σκεπτικισμού. Ιερεύς και περίφημος για την ψυχική του γαλήνη, συμπαθών της απλότητος των Κυνικών και επηρεασμένος από τον Δημόκριτο και τον σχετικισμό των Σοφιστών , κήρυξε μία αδιατάρακτη ηρεμία του θυμικού μέσω της διαρκούς αμφιβολίας και της παραιτήσεως από κάθε γνώμη ή ροπή («εποχή», αποφυγή κάθε κρίσεως) λόγω του παντελώς αδύνατου της σιγουριάς.
    Κατά τον Πύρρωνα, τίποτε δεν μπορεί να είναι καθαυτό (από μόνο του) ηθικά καλό ή κακό, ωραίο ή αισχρό, δίκαιο ή άδικο (καθώς η ανθρώπινη συμπεριφορά ρυθμίζεται από τη συμβατικότητα, «νόμω και έθει» , δηλαδή από την καθιερωμένη συνήθεια και το έθιμο). Βασικό αξίωμα των Σκεπτικών είναι η λεγόμενη «Αρρεψία» (αμφιβολία), ενώ ως το μόνο πραγματικό αγαθόν αναγνωρίζεται η Αρετή. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε, μετρήσουμε και κρίνουμε τα πράγματα, που χαρακτηρίζονται «αδιάφορα, αστάθμητα και ανεπίκριτα». Ούτε τα δεδομένα των αισθήσεων, ούτε οι κρίσεις μας μπορεί να είναι αληθείς ή ψευδείς.
    Η διδασκαλία του Πύρρωνος άσκησε τεράστια επίδραση στη Μέση και Νεώτερη Ακαδήμεια απειλώντας τες μάλιστα με πιθανή αφομοίωση.

    wikipedia

    Η Τεχνολογία Στην Αρχαία Ελλάδα!

    "Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κάποτε δήλωσε: «Στις μέρες μας οι παλιές συσκευές ξαναανακαλύπτονται και τα αρχαία πειράματα γίνονται για άλλη μια φορά».Το ταξίδι στην αρχαία ελληνική τεχνολογία, το ταξίδι στην ιστορία του ελλαδικού χώρου είναι εντυπωσιακό..."


    H τεχνολογία και η επιστήμη, όποτε συνδέονταν παρήγαγαν εκπληκτικά αποτελέσματα.Στην αρχαία Ελλάδα είχαμε νέες εφευρέσεις που άλλοτε έβρισκαν και άλλοτε όχι εφαρμογή στην οικονομία και την παραγωγική διαδικασία. Ξαφνιάζει η ευρύτητα και το πλήθος των αρχαιοελληνικών τεχνολογικών επιτευγμάτων. Καταρχήν ο άνθρωπος είχε να καλύψει την ανάγκη για μέτρηση μεγεθών και υπολογισμό του χρόνου. Έπειτα έπρεπε να καλύψει την ανάγκη για επικοινωνία και να επινοήσει τρόπους επικοινωνίας.Ο άνθρωπος ήθελε από πολύ νωρίς «να ανοίξει τα φτερά του». Να διευρύνει τους ορίζοντές του.Επιτακτική ανάγκη ήταν να ναυπηγήσει πλοία, για το εμπόριο, πλοία πολεμικά. Αφού ταξίδεψε, περιέγραψε την επιφάνεια της γης.Οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες του, η αύξηση του πληθυσμού, η ανάπτυξη του εμπορίου ώθησαν στη δημιουργία μεγάλων τεχνικών έργων. Έπρεπε να χωροθετήσει, να κατασκευάσει υδραγωγεία, να διανοίξει σήραγγες και διώρυγες,να αλλάξει τη ροή των ποταμών, να αποξηράνει λίμνες, να κατασκευάσει φράγματα, να αναπτύξει οπλικά συστήματα, να κατασκευάσει αυτόματες μηχανές, να προχωρήσει σε οπτικά και ακουστικά επιτεύγματα για να ικανοποιήσει το πάθος του για το θέατρο και τη μουσική, να αναπτύξει την τεχνολογία των υλικών.Σκοπός της εργασίας είναι η αναζήτηση της ιστορικής πραγματικότητας πίσω από το μύθο και πέρα από το φράγμα του χρόνου και η υπογράμμιση της σημασίας της τεχνολογίας για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό.

    Ο μεγάλος πυλώνας του Ελληνικού Πολιτισμού στάθηκε η αρχαία Ελληνική Τεχνολογία. Άκρως εντυπωσιακές είναι οι διαπιστώσεις των επιστημόνων για την επινοητικότητα των αρχαίων προγόνων μας στον τομέα της τεχνολογίας.Πολύ σημαντική είναι.......

    Τρίτη 16 Απριλίου 2013

    Kαταραμένε Έλληνα..........


    Ο Friedrich Schiller, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής είχε γράψει τους παρακάτω στίχους:
    clip_image001"Καταραμένε Έλληνα.
    Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να... στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
    Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
    Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
    Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
    Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
    Γιατί να σε αγγίξω;
    Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
    Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;”

    Πόσο αξίζουν σήμερα τα 13.5 εκ. χρυσές λίρες που μας χρωστούν οι Γερμανοί από τον πόλεμο!

    Η οφειλή της Γερμανίας από το «αναγκαστικό» δάνειο που υποχρεώθηκε να δώσει η Ελλάδα...στα ...
    στρατεύματα κατοχής ήταν 13,5 εκατ. χρυσές λίρες
    -ποσό που τότε χαρακτηρίστηκε «άτοκη πιίστωση», με τη ρητή δέσμευση, όμως, ότι θα επιστραφεί μετά το τέλος του πολέμου.
    Σήμερα, 79 χρόνια μετά, μαζί με τους τόκους αυτό το ποσό ανέρχεται στα 60-70 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».
    Μάλιστα, η αποκάλυψη της εφημερίδας για την απόρρητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που αφορά τις γερμανικές αποζημιώσεις έφτασε από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα στον υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος και την προώθησε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δημιουργώντας ένα μεγάλο διεθνές ζήτημα.
    Το πρώτο μέσο που αναμετέδωσε την είδηση ήταν η ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», εμπλουτίζοντας μάλιστα το ρεπορτάζ με στοιχεία από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, ενώ ακολούθησε η «The Daily Telegraph», η οποία αφιέρωσε στην ιστοσελίδα της εκτενές ρεπορτάζ.
    Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα φτάνει τα 162 δισ. ευρώ: 108 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισ. ευρώ (σ.σ. τόσο το υπολογίζουν οι Γερμανοί) για το κατοχικό δάνειο που αναγκάστηκε να δώσει η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο 1942 – 1944.
    Μάλιστα, ο Γερμανός καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Νόρμαν Πέεχ τονίζει ότι οι ελληνικές αξιώσεις δεν έχουν παραγραφεί και πως η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διακηρύξει δημόσια τις θέσεις της.
    «Το 1953 είχε συμφωνηθεί στο Λονδίνο να τεθούν στο “ψυγείο” τέτοιες αξιώσεις ως τη μέρα που θα συνομολογηθεί ένα Σύμφωνο Ειρήνης. Ένα τέτοιο Σύμφωνο δεν υπήρξε ονομαστικά, αλλά η γενική άποψη είναι ότι το Σύμφωνο 2+4 που υπογράφηκε το 1990 από τα δύο τότε γερμανικά κράτη και τις νικήτριες δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Βρετανία, Γαλλία) υπέχει ακριβώς θέση Συμφώνου Ειρήνης. Από τότε “αποψύχθηκαν” πάλι οι αξιώσεις. Και δεδομένου ότι ως σήμερα έχουν περάσει μόλις 23 χρόνια, οι αξιώσεις διατηρούν πλήρως την επικαιρότητά τους», αναφέρει ο Νόρμαν Πέχ.

    Πηγή: http://dinatos.blogspot.com/2013/04/135.html#ixzz2QbRGIbrA

    Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

    Τα σταφιδικά και η εξέγερση του 1903 στον Πύργο!

    "Το αποκορύφωμα του Σταφιδικού αγώνα ήταν η εξέγερση του 1903. Στις 14 Φεβρουαρίου ξέσπασε εξέγερση στο χωριό Βαρβάσαινα. Οι αγρότες είχαν συγκεντρωθεί στον Πύργο και διαμαρτύρονταν έντονα. Το Υπουργείο Στρατιωτικών στη θέα νέων επεισοδίων διέταξε τον Γενικό Επόπτη της Χωροφυλακής στον Πύργο να είναι σε ετοιμότητα όλη η δύναμη των αντρών του με κύριο έργο την διάλυση των νυχτερινών συλλαλητηρίων. Στις 26 Μαρτίου συγκεντρώθηκε πλήθος αγροτών στον Πύργο όπου και συνέταξαν τηλεγράφημα προς τον Βασιλιά σχετικά με το μονοπώλιο της σταφίδας. Η επιτροπή αποτελείτο από τους: Γ. Χρονόπουλο, Α. Λεονταρίτη, Γεώργιο Παπαστασινό και Α. Μπερτζελέτο.
    Στις 16 Ιουνίου αγρότες από όλα τα χωριά με αρχηγό τον Παπαστασινό κατέβηκαν ένοπλοι στην πόλη του Πύργου. Ο υπουργός γεωργίας Λεβίδης υπέβαλλε την παραίτηση του ύστερα από τα επεισόδια. Στις 28 Ιουνίου 1903, η κυβέρνηση Θεοτόκη παραιτήθηκε. Οι αγρότες αποχώρησαν από τον Πύργο ύστερα από παρέμβαση των βουλευτών Ηλείας. Παρόλα αυτά η νέα κυβέρνηση διέταξε την αποστολή (1904) στρατιωτικού αποσπάσματος στον Πύργο για παν ενδεχόμενο."

    Εφημερίδα Πατρίς, η δεύτερη αρχαιότερη εφημερίδα της Ελλάδας, η οποία υποστήριξε τους αγρότες
    Η εξέγερση της Βαρβάσαινας και άλλες στάσεις

     Στις 12 Φεβρουαρίου 1901, σημειώθηκαν στον Πύργο επεισόδια, όπου ανταλλάχθηκαν ακόμα και πυροβολισμοί, μεταξύ πολιτών - οι οποίοι γιόρταζαν τις Απόκριες σε καφενείο - και χωροφυλάκων – οι οποίοι έκαναν σύσταση στους πρώτους να σταματήσουν. Στα γεγονότα αυτά σκοτώθηκε ο λοχαγός Πεζικού Γεώργιος Bυτινιώτης, διοικητής Χωροφυλακής Πύργου, ο οποίος ήταν άδικος και τυραννικός προς το λαό της περιοχής. Στη συνέχεια, έγιναν κάποιες συλλήψεις και στις 14 Ιανουαρίου 1903 έγινε μια δίκη, χωρίς, όμως, να γνωρίζουμε άλλα στοιχεία.
    Στις 8 Ιανουαρίου 1903, σημειώθηκε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ αγροτών και χωροφυλακής στο Kρεκούκι Πύργου και τραυματίστηκαν θανάσιμα 3 χωρικοί. Αιτία ήταν τα άλογα των χωρικών που έβοσκαν σε μέρη όπου απαγορευόταν η είσοδος σε ανθρώπους και ζώα. Οι αστυνομικοί συνέλαβαν τα άλογα, αλλά οι χωρικοί κατάφεραν να τα απελευθερώσουν και συνεπλάκησαν με τους χωροφύλακες.
    Στις 14 Φεβρουαρίου 1903, σημειώθηκε μια ακόμα εξέγερση για το σταφιδικό ζήτημα των αγροτών της Βαρβάσαινας και γύρω χωριών, με πρωτεργάτη το Γεώργιο Παπαστασινό. H κυβέρνηση Θεοτόκη αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα για το μονοπώλιο της σταφίδας. Έτσι, οι αγρότες οπλισμένοι και με μαύρες σημαίες και το σύνθημα «Mονοπώλιο ή Θάνατος», μπήκαν στον Πύργο. Mαζί τους ενώθηκαν οι έμποροι και οι επαγγελματίες της πόλης, οι οποίοι έκλεισαν τα καταστήματά τους.
    Διαδηλώσεις γίνονταν ακόμα και τη νύχτα. Στις συγκεντρώσεις, διάφοροι ομιλητές παρότρυναν τους συγκεντρωμένους να επιτεθούν στα δημόσια κτίρια και να κάψουν όλα τα έγγραφα. Mερικοί, μάλιστα, κινήθηκαν εναντίον των κτιρίων της Eφορίας και της τράπεζας. Aλλά επικράτησε μια άλλη γνώμη να κατευθυνθούν στο σιδηροδρομικό σταθμό και να αξιώσουν από το σταθμάρχη να διαθέσει τραίνο για να πάνε στην Aθήνα. Όταν, τελικά, ξεκίνησε το τραίνο από τον Πύργο, η κυβέρνηση, μαθαίνοντας ....

    Κυριακή 7 Απριλίου 2013

    Το πρώτο Ελληνικό βιβλίο (1476μ.χ.)!



    Στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος,το παλαιότερο πνευματικό ίδρυμα της νεότερης ιστορίας μας
    που ιδρύθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1828 στην πρώτη πρωτεύουσα του νεοσυσταθέντος Ελληνικού Κράτους, την Αίγινα υπάρχουν πολλές δεκάδες χιλιάδες βιβλία,περιοδικά, εφημερίδες, χάρτες και χαρακτικά καθώς και πολλά χειρόγραφα.
    Ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς συγκαταλέγεται και το πιο παλιό Ελληνόγλωσσο βιβλίο που τυπώθηκε στη Δύση (Μιλάνο) μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Ιωάννη Γουτεμβέργιο (1397-1468).Πρόκειται για μια γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας που έγραψε ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης και πρωτοκυκλοφόρησε το 1476 με τίτλο: Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών και άλλων τινών αναγκαίων...
    Ο συντάκτης της Επιτομής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1434 και σπούδασε εκεί κοντά στον Ιωάννη Αργυρόπουλο "άρχοντα εγκυκλοπαιδικής γνώσης" και"τελευταίο μεγάλο της Βυζαντινής λογιοσύνης".Μετά από την Πτώση της Πόλης αιχμαλωτίστηκε και αφέθηκε ελεύθερος πληρώνοντας λύτρα.Μεταξύ 1453 και 1460 εγκατέλειψε την γενέτειρά του και μέσω Ρόδου, Κρήτης, Κέρκυρας εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο όπου δίδαξε  Ελληνικά για έξι χρόνια.Εκεί έγραψε την Γραμματική για λογαριασμό της Ιππολύτης Σφόρτσα, κόρης του Δούκα του Μιλάνο Φραντσέσκο Σφόρτσα. Όταν αυτή παντρεύτηκε τον Βασιλιά της Νάπολης Φερδινάρδο Α',ο Λάσκαρης προσκλήθηκε από τον ηγεμόνα να δεχθεί τη θέση του δασκάλου των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της πόλης.Μετά από έναν χρόνο πήγε στη Ρώμη, κοντά στον Ελληνικής καταγωγής Καρδινάλιο Βησσαρίωνα, ο οποίος μερίμνησε
    να ανατεθεί στον Έλληνα η έδρα των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μεσσίνας, στη Σικελία.Εκεί 
    δίδαξε, επί τριανταπέντε συναπτά έτη έως και τον θανατό του,Ελληνική γλώσσα και Φιλιλογία.
    Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα εξαιτίας της έλλειψης ενδιαφέροντος από τους μαθητές του,
    γρήγορα όμως ο Έλληνας σοφός απέκτησε πολλούς οπαδούς και η φήμη του έφθασε ως την Β.Ιταλία.
    Πέθανε σε ηλικία εξήντα επτά ετών από τη χολέρα η οποία ρήμαξε την Μεσσίνα.
    Τους τυπογραφικούς χαρακτήρες του βιβλίου χάραξε ο,πατέρας της Ελληνικής τυπογραφίας, Δημήτριος Δαμηλάς ή Δημήτριος  Κρης ή Δημήτριος ο Μεδιολανεύς.Είναι ο άνθρωπος επίσης από τον οποίο εκδόθηκαν πρώτη φορά τα Ομηρικά Έπη.

    Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

    Η Γερμανία με την ασθενή μνήμη!


    Παρατηρώντας την κατάσταση που έχει περιέλθει μεγάλο τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια και τον επαίσχυντο ρόλο της Γερμανίας σ' αυτή διαπιστώνουμε την ασθενή μνήμη της χώρας αυτής έναντι στην Ευρώπη κατά τον προηγούμενο αιώνα και την έναρξη ενός τρίτου αυτή την φορά Οικονομικού συμπράττοντας με το Εβραϊκό λόμπι.Συγκεκριμένα η Γερμανία ξεχνά τους δύο Παγκόσμιους πολέμους στους οποίους έριξε την ανθρωπότητα με φυσικό επακόλουθο τα εκατομμύρια ψυχές που χάθηκαν, την ανακατανομή της Ευρώπης με την οικονομική καταστροφή που επείλθε, την τεράστια οικονομική ζημία που έκανε στα υποδουλωμένα κράτη με εικονικά δάνεια και χρυσό που υπεξαίρεσε από τις χώρες κ.α.
    Ξεχνούν ότι πριν από λίγα χρόνια είχαν την υποστήριξη όλων των Ευρωπαϊκών κρατών προκειμένου να μπορέσει η χώρα να ανταποκριθεί στο ιστορικό καθήκον της επανένωσης της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία,γεγονός που πανηγυρίστηκε ως Ευρωπαϊκή κατάκτηση.Η ανταλλαγή των ψεύτικων Ανατολικογερμανικών μάρκων ενός παντελώς πτωχευμένου κράτους με τα αντίστοιχα Δυτικογερμανικά, μιας ισχυρής οικονομίας, είχε μόνο πολιτική και καθόλου οικονομική λογική.
    Την ερίοδο εκείνη αποξενώθηκε και δεν συνέβαλε καθόλου στην στήριξη της Αγγλικής στερλίνας όταν προσπαθούσε να αντέξει στις συνεχείς επιθέσεις του Σόρος,δεν υποστήριξε το Ecu με συνέπεια να διαλυθεί εκείνη η προσπάθεια οικονομικής σταθερότητος και να υπονομευθεί η αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων Ντελόρ για την μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων στην Ένωση.Ακόμα και όταν συμφώνησε στην δημιουργία Οικονομικής και Νομισματικής ένωσης με το Ευρώ περιορίστηκε στο πειθαρχία των Προγραμμάτων Σταθερότητας, τα οποία αυτή πρώτη (μαζί και η Γαλλία) καταπάτησε.
    Το μόνο που ενδιαφέρει πλέον την Γερμανία είναι η συμμετοχή σ' αυτό το γαϊτανάκι τοκογλυφίας με δισεκατομμύρια κέρδη από το αίμα της νότιας Ευρώπης που σαν πανδημία περνάει από χώρα σε χώρα.Αυτό που απομένει να δούμε είναι το πόσο γρήγορα θα έρθει αυτή η πανδημία και στο κατώφλι της ίδιας επιβεβαιώνοντας τους νόμους της Φύσης.

    Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

    Το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός!



    H Ολυμπία ήτο ονομαστή ουχί μόνο δια τους εν αυτή τελούμενους αγώνας, αλλά και δια    τας μεγαλοπρεπείς οικοδομάς αυτήςκαι τα αγάλματα, εν οις διέπρεπε το κολοσσιαίον του Διος άγαλμα, όπερ ο Φειδείας κατεσκεύασεν εκ χρυσού και ελέφαντος, παρίστατο δε ο Ζεύς καθήμενος επί θρόνου χρυσελεφάντινου και κρατών εν μεν τη δεξιά άγαλμα της Νίκης, εκ χρυσού και τούτου και ελέφαντος κατασκευασμένου,τη δε αριστερά σκήπρον διηνθισμένον δία πάντων των μετάλλων,περί δε το άγαλμα ήσαν πολλά αγάλματα και εικόνες δι' ων παρίσταντο τα ανδραγαθήματα του Θησέως και οι του Ηρακλέους άθλοι και πολλά άλλα, ήτο δε τοιάυτη η πολυτέλεια του Ναού τούτου ,ώστε οι εισερχόμενοι εις αυτόν κατελαμβάνοντο υπό ενθέου τινός και μυστηριώδους εκπλήξεως.
    Έν τω μεγάλω περιβόλω των ιερών τούτων οικοδομών ήσαν ιδρυμένοι πολλοί βωμοί, επί των οποίων προσεφέροντο πλουσιώταται θυσίαι, ο δε τω Δίι αφιερωμένος βωμός ήτο μέγας, έχων περίμετρον κατά την πρώτην κρηπίδαποδών 125,ύψος δε 22.Εγίνοντο δε θυσίαι εις τον Δία και άνευ της  πανηγύρεως υπό ιδιωτών, και ανά πάσα ημέραν υπό των Ηλείων.
    Την πανήγυριν των Ολυμπιακών αγώνων έπαυσε δια βασιλικού διατάγματος Θεοδόσιος ο Ά, κατά το έτος 434 μ.Χ. ότε μετήνεγκε και το του Διός άγαλμα είς Κωσταντινούπολιν,ένθα κατεστράφη υπό πυρκαιάς.

     ΣΤΕΦΑΝΙΑΣ ΣΚΥΛΙΤΖΗ "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ"



    Η κατασκευή του έργου διήρκεσε δύο Ολυμπιακές περιόδους, δηλαδή οκτώ χρόνια. Η τεχνική του Φειδία βασιζόταν ουσιαστικά σε ξύλο. Το σώμα των αγαλμάτων του ήταν ξύλινο και το εμποτιζόταν από ένα ειδικό υγρό για να μην αποξηρανθεί. Το ξύλο ήταν ντυμένο με στρώματα χρυσού και πλάκες ελεφαντοστού. Τα μάτια ήταν από πολύτιμους λίθους. Ο μανδύας από χρυσό. Το δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι του ήταν από πράσινο σμάλτο. Ο καθήμενος Δίας ξεχώριζε μέσα στον ναό επάνω σε τρία σκαλιά και σύμφωνα με εκτιμήσεις έφτανε τα 12 μέτρα σε ύψος. «Ήταν σαν να ύψωνε ο Δίας το ανάστημα του» γράφει σε μια αναφορά του ο Έλληνας γεωγράφος Στράβωνας τον 1ο αιώνα π.χ.. Το άγαλμα ήταν περιτριγυρισμένο από τριανταέξι ψηλές κολώνες από γρανίτη. Στο αέτωμα βρίσκονταν τεράστιες περίτεχνες αναπαραστάσεις με εικοσιένα αγάλματα, ανάμεσά τους αυτά του Οινόμαχου και του Πέλοπα. Η σκεπή πάνω από το άγαλμα ήταν ανοικτή για να μπαίνει άπλετο φως. Επισκέπτες όπως ο Αιμίλιος Παύλος, νικητής επί των Μακεδόνων, έμεινε έκπληκτος από την μεγαλοπρέπεια του αγάλματος και από την τελειότητά του.

    Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

    Ο Όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου!



    Ο όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 324 π.χ. στην Ωπή της Ασίας ενώπιον 9000 αξιωματούχων και προυχόντων κάθε φυλής, Ελλήνων,Περσών και Μήδων.

    " Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την Ειρήνη.
    Όλοι οι θνητοί, απ'εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός,
    μονοιασμένοι για την κοινή προκοπή.
    Να θεωρείτε την Οικουμένη Πατρίδα σας, με Κοινούς Νόμους,
    όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής.
    Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους.
    Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν.
    Τους καταμερίζω μ'ένα μόνο κριτήριο, την Αρετή.
    Για μένα, κάθε καλός ξένος, είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας,
    είναι χειρότερος από βάρβαρο.
    Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα,
    παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας.
    Τον θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη,
    αλλά ως κοινό πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας
    να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ'αδέλφια στην οικογένεια.
    Από μέρους μου, θεωρώ όλους, ίσους, λευκούς και μελαμψούς.
    Και θα ήθελα να μην είστε μόνο υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου,
    αλλά μέτοχοι, όλοι συνέταιροι.
    Όσο περνάει από το χέρι μου, θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι ".

    ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΟΥ ΜΟΡΕΩΣ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΟΒΑΣ!



    "Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν,
    το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν
    στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Τούρκους,
    το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη.
    Απαύτου εκατέβησαν ολόρθα εις την Πρινίτσαν,
    εκεί κατούνες έπιασαν, εστήσασιν τες τέντες"

    Χρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4674.