Η Τεχνολογία Στην Αρχαία Ελλάδα!

"Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κάποτε δήλωσε: «Στις μέρες μας οι παλιές συσκευές ξαναανακαλύπτονται και τα αρχαία πειράματα γίνονται για άλλη μια φορά».Το ταξίδι στην αρχαία ελληνική τεχνολογία, το ταξίδι στην ιστορία του ελλαδικού χώρου είναι εντυπωσιακό..."

H τεχνολογία και η επιστήμη, όποτε συνδέονταν παρήγαγαν εκπληκτικά αποτελέσματα.Στην αρχαία Ελλάδα είχαμε νέες εφευρέσεις που άλλοτε έβρισκαν και άλλοτε όχι εφαρμογή στην οικονομία και την παραγωγική διαδικασία. Ξαφνιάζει η ευρύτητα και το πλήθος των αρχαιοελληνικών τεχνολογικών επιτευγμάτων. Καταρχήν ο άνθρωπος είχε να καλύψει την ανάγκη για μέτρηση μεγεθών και υπολογισμό του χρόνου. Έπειτα έπρεπε να καλύψει την ανάγκη για επικοινωνία και να επινοήσει τρόπους επικοινωνίας.Ο άνθρωπος ήθελε από πολύ νωρίς «να ανοίξει τα φτερά του». Να διευρύνει τους ορίζοντές του.Επιτακτική ανάγκη ήταν να ναυπηγήσει πλοία, για το εμπόριο, πλοία πολεμικά. Αφού ταξίδεψε, περιέγραψε την επιφάνεια της γης.Οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες του, η αύξηση του πληθυσμού, η ανάπτυξη του εμπορίου ώθησαν στη δημιουργία μεγάλων τεχνικών έργων. Έπρεπε να χωροθετήσει, να κατασκευάσει υδραγωγεία, να διανοίξει σήραγγες και διώρυγες,να αλλάξει τη ροή των ποταμών, να αποξηράνει λίμνες, να κατασκευάσει φράγματα, να αναπτύξει οπλικά συστήματα, να κατασκευάσει αυτόματες μηχανές, να προχωρήσει σε οπτικά και ακουστικά επιτεύγματα για να ικανοποιήσει το πάθος του για το θέατρο και τη μουσική, να αναπτύξει την τεχνολογία των υλικών.Σκοπός της εργασίας είναι η αναζήτηση της ιστορικής πραγματικότητας πίσω από το μύθο και πέρα από το φράγμα του χρόνου και η υπογράμμιση της σημασίας της τεχνολογίας για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό.

Ο μεγάλος πυλώνας του Ελληνικού Πολιτισμού στάθηκε η αρχαία Ελληνική Τεχνολογία. Άκρως εντυπωσιακές είναι οι διαπιστώσεις των επιστημόνων για την επινοητικότητα των αρχαίων προγόνων μας στον τομέα της τεχνολογίας.Πολύ σημαντική είναι.......

Kαταραμένε Έλληνα..........

Ο Friedrich Schiller, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής είχε γράψει τους παρακάτω στίχους:

"Καταραμένε Έλληνα.
Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να... στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;”

Πόσο αξίζουν σήμερα τα 13.5 εκ. χρυσές λίρες που μας χρωστούν οι Γερμανοί από τον πόλεμο!

Η οφειλή της Γερμανίας από το «αναγκαστικό» δάνειο που υποχρεώθηκε να δώσει η Ελλάδα...στα ...
στρατεύματα κατοχής ήταν 13,5 εκατ. χρυσές λίρες
-ποσό που τότε χαρακτηρίστηκε «άτοκη πιίστωση», με τη ρητή δέσμευση, όμως, ότι θα επιστραφεί μετά το τέλος του πολέμου.Σήμερα, 79 χρόνια μετά, μαζί με τους τόκους αυτό το ποσό ανέρχεται στα 60-70 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».
Μάλιστα, η αποκάλυψη της εφημερίδας για την απόρρητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που αφορά τις γερμανικές αποζημιώσεις έφτασε από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα στον υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος και την προώθησε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δημιουργώντας ένα μεγάλο διεθνές ζήτημα.
Το πρώτο μέσο που αναμετέδωσε την είδηση ήταν η ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», εμπλουτίζοντας μάλιστα το ρεπορτάζ με στοιχεία από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, ενώ ακολούθησε η «The Daily Telegraph», η οποία αφιέρωσε στην ιστοσελίδα της εκτενές ρεπορτάζ.
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα φτάνει τα 162 δισ. ευρώ: 108 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισ. ευρώ (σ.σ. τόσο το υπολογίζουν οι Γερμανοί) για το κατοχικό δάνειο που αναγκάστηκε να δώσει η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο 1942 – 1944.
Μάλιστα, ο Γερμανός καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Νόρμαν Πέεχ τονίζει ότι οι ελληνικές αξιώσεις δεν έχουν παραγραφεί και πως η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διακηρύξει δημόσια τις θέσεις της.
«Το 1953 είχε συμφωνηθεί στο Λονδίνο να τεθούν στο “ψυγείο” τέτοιες αξιώσεις ως τη μέρα που θα συνομολογηθεί ένα Σύμφωνο Ειρήνης. Ένα τέτοιο Σύμφωνο δεν υπήρξε ονομαστικά, αλλά η γενική άποψη είναι ότι το Σύμφωνο 2+4 που υπογράφηκε το 1990 από τα δύο τότε γερμανικά κράτη και τις νικήτριες δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Βρετανία, Γαλλία) υπέχει ακριβώς θέση Συμφώνου Ειρήνης. Από τότε “αποψύχθηκαν” πάλι οι αξιώσεις. Και δεδομένου ότι ως σήμερα έχουν περάσει μόλις 23 χρόνια, οι αξιώσεις διατηρούν πλήρως την επικαιρότητά τους», αναφέρει ο Νόρμαν Πέχ.

Πηγή: http://dinatos.blogspot.com/2013/04/135.html#ixzz2QbRGIbrA

Τα σταφιδικά και η εξέγερση του 1903 στον Πύργο!

"Το αποκορύφωμα του Σταφιδικού αγώνα ήταν η εξέγερση του 1903. Στις 14 Φεβρουαρίου ξέσπασε εξέγερση στο χωριό Βαρβάσαινα. Οι αγρότες είχαν συγκεντρωθεί στον Πύργο και διαμαρτύρονταν έντονα. Το Υπουργείο Στρατιωτικών στη θέα νέων επεισοδίων διέταξε τον Γενικό Επόπτη της Χωροφυλακής στον Πύργο να είναι σε ετοιμότητα όλη η δύναμη των αντρών του με κύριο έργο την διάλυση των νυχτερινών συλλαλητηρίων. Στις 26 Μαρτίου συγκεντρώθηκε πλήθος αγροτών στον Πύργο όπου και συνέταξαν τηλεγράφημα προς τον Βασιλιά σχετικά με το μονοπώλιο της σταφίδας. Η επιτροπή αποτελείτο από τους: Γ. Χρονόπουλο, Α. Λεονταρίτη, Γεώργιο Παπαστασινό και Α. Μπερτζελέτο.

Στις 16 Ιουνίου αγρότες από όλα τα χωριά με αρχηγό τον Παπαστασινό κατέβηκαν ένοπλοι στην πόλη του Πύργου. Ο υπουργός γεωργίας Λεβίδης υπέβαλλε την παραίτηση του ύστερα από τα επεισόδια. Στις 28 Ιουνίου 1903, η κυβέρνηση Θεοτόκη παραιτήθηκε. Οι αγρότες αποχώρησαν από τον Πύργο ύστερα από παρέμβαση των βουλευτών Ηλείας. Παρόλα αυτά η νέα κυβέρνηση διέταξε την αποστολή (1904) στρατιωτικού αποσπάσματος στον Πύργο για παν ενδεχόμενο."

Εφημερίδα Πατρίς, η δεύτερη αρχαιότερη εφημερίδα της Ελλάδας, η οποία υποστήριξε τους αγρότες

Η εξέγερση της Βαρβάσαινας και άλλες στάσεις

 Στις 12 Φεβρουαρίου 1901, σημειώθηκαν στον Πύργο επεισόδια, όπου ανταλλάχθηκαν ακόμα και πυροβολισμοί, μεταξύ πολιτών - οι οποίοι γιόρταζαν τις Απόκριες σε καφενείο - και χωροφυλάκων – οι οποίοι έκαναν σύσταση στους πρώτους να σταματήσουν. Στα γεγονότα αυτά σκοτώθηκε ο λοχαγός Πεζικού Γεώργιος Bυτινιώτης, διοικητής Χωροφυλακής Πύργου, ο οποίος ήταν άδικος και τυραννικός προς το λαό της περιοχής. Στη συνέχεια, έγιναν κάποιες συλλήψεις και στις 14 Ιανουαρίου 1903 έγινε μια δίκη, χωρίς, όμως, να γνωρίζουμε άλλα στοιχεία.
Στις 8 Ιανουαρίου 1903, σημειώθηκε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ αγροτών και χωροφυλακής στο Kρεκούκι Πύργου και τραυματίστηκαν θανάσιμα 3 χωρικοί. Αιτία ήταν τα άλογα των χωρικών που έβοσκαν σε μέρη όπου απαγορευόταν η είσοδος σε ανθρώπους και ζώα. Οι αστυνομικοί συνέλαβαν τα άλογα, αλλά οι χωρικοί κατάφεραν να τα απελευθερώσουν και συνεπλάκησαν με τους χωροφύλακες.
Στις 14 Φεβρουαρίου 1903, σημειώθηκε μια ακόμα εξέγερση για το σταφιδικό ζήτημα των αγροτών της Βαρβάσαινας και γύρω χωριών, με πρωτεργάτη το Γεώργιο Παπαστασινό. H κυβέρνηση Θεοτόκη αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα για το μονοπώλιο της σταφίδας. Έτσι, οι αγρότες οπλισμένοι και με μαύρες σημαίες και το σύνθημα «Mονοπώλιο ή Θάνατος», μπήκαν στον Πύργο. Mαζί τους ενώθηκαν οι έμποροι και οι επαγγελματίες της πόλης, οι οποίοι έκλεισαν τα καταστήματά τους.
Διαδηλώσεις γίνονταν ακόμα και τη νύχτα. Στις συγκεντρώσεις, διάφοροι ομιλητές παρότρυναν τους συγκεντρωμένους να επιτεθούν στα δημόσια κτίρια και να κάψουν όλα τα έγγραφα. Mερικοί, μάλιστα, κινήθηκαν εναντίον των κτιρίων της Eφορίας και της τράπεζας. Aλλά επικράτησε μια άλλη γνώμη να κατευθυνθούν στο σιδηροδρομικό σταθμό και να αξιώσουν από το σταθμάρχη να διαθέσει τραίνο για να πάνε στην Aθήνα. Όταν, τελικά, ξεκίνησε το τραίνο από τον Πύργο, η κυβέρνηση, μαθαίνοντας ....

Το πρώτο Ελληνικό βιβλίο (1476μ.χ.)!

Στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος,το παλαιότερο πνευματικό ίδρυμα της νεότερης ιστορίας μας

που ιδρύθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1828 στην πρώτη πρωτεύουσα του νεοσυσταθέντος Ελληνικού Κράτους, την Αίγινα υπάρχουν πολλές δεκάδες χιλιάδες βιβλία,περιοδικά, εφημερίδες, χάρτες και χαρακτικά καθώς και πολλά χειρόγραφα.

Ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς συγκαταλέγεται και το πιο παλιό Ελληνόγλωσσο βιβλίο που τυπώθηκε στη Δύση (Μιλάνο) μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Ιωάννη Γουτεμβέργιο (1397-1468).Πρόκειται για μια γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας που έγραψε ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης και πρωτοκυκλοφόρησε το 1476 με τίτλο: Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών και άλλων τινών αναγκαίων...

Ο συντάκτης της Επιτομής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1434 και σπούδασε εκεί κοντά στον Ιωάννη Αργυρόπουλο "άρχοντα εγκυκλοπαιδικής γνώσης" και"τελευταίο μεγάλο της Βυζαντινής λογιοσύνης".Μετά από την Πτώση της Πόλης αιχμαλωτίστηκε και αφέθηκε ελεύθερος πληρώνοντας λύτρα.Μεταξύ 1453 και 1460 εγκατέλειψε την γενέτειρά του και μέσω Ρόδου, Κρήτης, Κέρκυρας εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο όπου δίδαξε  Ελληνικά για έξι χρόνια.Εκεί έγραψε την Γραμματική για λογαριασμό της Ιππολύτης Σφόρτσα, κόρης του Δούκα του Μιλάνο Φραντσέσκο Σφόρτσα. Όταν αυτή παντρεύτηκε τον Βασιλιά της Νάπολης Φερδινάρδο Α',ο Λάσκαρης προσκλήθηκε από τον ηγεμόνα να δεχθεί τη θέση του δασκάλου των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της πόλης.Μετά από έναν χρόνο πήγε στη Ρώμη, κοντά στον Ελληνικής καταγωγής Καρδινάλιο Βησσαρίωνα, ο οποίος μερίμνησε

να ανατεθεί στον Έλληνα η έδρα των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μεσσίνας, στη Σικελία.Εκεί 

δίδαξε, επί τριανταπέντε συναπτά έτη έως και τον θανατό του,Ελληνική γλώσσα και Φιλιλογία.

Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα εξαιτίας της έλλειψης ενδιαφέροντος από τους μαθητές του,

γρήγορα όμως ο Έλληνας σοφός απέκτησε πολλούς οπαδούς και η φήμη του έφθασε ως την Β.Ιταλία.

Πέθανε σε ηλικία εξήντα επτά ετών από τη χολέρα η οποία ρήμαξε την Μεσσίνα.

Τους τυπογραφικούς χαρακτήρες του βιβλίου χάραξε ο,πατέρας της Ελληνικής τυπογραφίας, Δημήτριος Δαμηλάς ή Δημήτριος  Κρης ή Δημήτριος ο Μεδιολανεύς.Είναι ο άνθρωπος επίσης από τον οποίο εκδόθηκαν πρώτη φορά τα Ομηρικά Έπη.

Η Γερμανία με την ασθενή μνήμη!

Παρατηρώντας την κατάσταση που έχει περιέλθει μεγάλο τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια και τον επαίσχυντο ρόλο της Γερμανίας σ' αυτή διαπιστώνουμε την ασθενή μνήμη της χώρας αυτής έναντι στην Ευρώπη κατά τον προηγούμενο αιώνα και την έναρξη ενός τρίτου αυτή την φορά Οικονομικού συμπράττοντας με το Εβραϊκό λόμπι.Συγκεκριμένα η Γερμανία ξεχνά τους δύο Παγκόσμιους πολέμους στους οποίους έριξε την ανθρωπότητα με φυσικό επακόλουθο τα εκατομμύρια ψυχές που χάθηκαν, την ανακατανομή της Ευρώπης με την οικονομική καταστροφή που επείλθε, την τεράστια οικονομική ζημία που έκανε στα υποδουλωμένα κράτη με εικονικά δάνεια και χρυσό που υπεξαίρεσε από τις χώρες κ.α.
Ξεχνούν ότι πριν από λίγα χρόνια είχαν την υποστήριξη όλων των Ευρωπαϊκών κρατών προκειμένου να μπορέσει η χώρα να ανταποκριθεί στο ιστορικό καθήκον της επανένωσης της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία,γεγονός που πανηγυρίστηκε ως Ευρωπαϊκή κατάκτηση.Η ανταλλαγή των ψεύτικων Ανατολικογερμανικών μάρκων ενός παντελώς πτωχευμένου κράτους με τα αντίστοιχα Δυτικογερμανικά, μιας ισχυρής οικονομίας, είχε μόνο πολιτική και καθόλου οικονομική λογική.
Την ερίοδο εκείνη αποξενώθηκε και δεν συνέβαλε καθόλου στην στήριξη της Αγγλικής στερλίνας όταν προσπαθούσε να αντέξει στις συνεχείς επιθέσεις του Σόρος,δεν υποστήριξε το Ecu με συνέπεια να διαλυθεί εκείνη η προσπάθεια οικονομικής σταθερότητος και να υπονομευθεί η αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων Ντελόρ για την μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων στην Ένωση.Ακόμα και όταν συμφώνησε στην δημιουργία Οικονομικής και Νομισματικής ένωσης με το Ευρώ περιορίστηκε στο πειθαρχία των Προγραμμάτων Σταθερότητας, τα οποία αυτή πρώτη (μαζί και η Γαλλία) καταπάτησε.
Το μόνο που ενδιαφέρει πλέον την Γερμανία είναι η συμμετοχή σ' αυτό το γαϊτανάκι τοκογλυφίας με δισεκατομμύρια κέρδη από το αίμα της νότιας Ευρώπης που σαν πανδημία περνάει από χώρα σε χώρα.Αυτό που απομένει να δούμε είναι το πόσο γρήγορα θα έρθει αυτή η πανδημία και στο κατώφλι της ίδιας επιβεβαιώνοντας τους νόμους της Φύσης.

Το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός!

H Ολυμπία ήτο ονομαστή ουχί μόνο δια τους εν αυτή τελούμενους αγώνας, αλλά και δια    τας μεγαλοπρεπείς οικοδομάς αυτήςκαι τα αγάλματα, εν οις διέπρεπε το κολοσσιαίον του Διος άγαλμα, όπερ ο Φειδείας κατεσκεύασεν εκ χρυσού και ελέφαντος, παρίστατο δε ο Ζεύς καθήμενος επί θρόνου χρυσελεφάντινου και κρατών εν μεν τη δεξιά άγαλμα της Νίκης, εκ χρυσού και τούτου και ελέφαντος κατασκευασμένου,τη δε αριστερά σκήπρον διηνθισμένον δία πάντων των μετάλλων,περί δε το άγαλμα ήσαν πολλά αγάλματα και εικόνες δι' ων παρίσταντο τα ανδραγαθήματα του Θησέως και οι του Ηρακλέους άθλοι και πολλά άλλα, ήτο δε τοιάυτη η πολυτέλεια του Ναού τούτου ,ώστε οι εισερχόμενοι εις αυτόν κατελαμβάνοντο υπό ενθέου τινός και μυστηριώδους εκπλήξεως.
Έν τω μεγάλω περιβόλω των ιερών τούτων οικοδομών ήσαν ιδρυμένοι πολλοί βωμοί, επί των οποίων προσεφέροντο πλουσιώταται θυσίαι, ο δε τω Δίι αφιερωμένος βωμός ήτο μέγας, έχων περίμετρον κατά την πρώτην κρηπίδαποδών 125,ύψος δε 22.Εγίνοντο δε θυσίαι εις τον Δία και άνευ της  πανηγύρεως υπό ιδιωτών, και ανά πάσα ημέραν υπό των Ηλείων.
Την πανήγυριν των Ολυμπιακών αγώνων έπαυσε δια βασιλικού διατάγματος Θεοδόσιος ο Ά, κατά το έτος 434 μ.Χ. ότε μετήνεγκε και το του Διός άγαλμα είς Κωσταντινούπολιν,ένθα κατεστράφη υπό πυρκαιάς.

 ΣΤΕΦΑΝΙΑΣ ΣΚΥΛΙΤΖΗ "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ"

Η κατασκευή του έργου διήρκεσε δύο Ολυμπιακές περιόδους, δηλαδή οκτώ χρόνια. Η τεχνική του Φειδία βασιζόταν ουσιαστικά σε ξύλο. Το σώμα των αγαλμάτων του ήταν ξύλινο και το εμποτιζόταν από ένα ειδικό υγρό για να μην αποξηρανθεί. Το ξύλο ήταν ντυμένο με στρώματα χρυσού και πλάκες ελεφαντοστού. Τα μάτια ήταν από πολύτιμους λίθους. Ο μανδύας από χρυσό. Το δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι του ήταν από πράσινο σμάλτο. Ο καθήμενος Δίας ξεχώριζε μέσα στον ναό επάνω σε τρία σκαλιά και σύμφωνα με εκτιμήσεις έφτανε τα 12 μέτρα σε ύψος. «Ήταν σαν να ύψωνε ο Δίας το ανάστημα του» γράφει σε μια αναφορά του ο Έλληνας γεωγράφος Στράβωνας τον 1ο αιώνα π.χ.. Το άγαλμα ήταν περιτριγυρισμένο από τριανταέξι ψηλές κολώνες από γρανίτη. Στο αέτωμα βρίσκονταν τεράστιες περίτεχνες αναπαραστάσεις με εικοσιένα αγάλματα, ανάμεσά τους αυτά του Οινόμαχου και του Πέλοπα. Η σκεπή πάνω από το άγαλμα ήταν ανοικτή για να μπαίνει άπλετο φως. Επισκέπτες όπως ο Αιμίλιος Παύλος, νικητής επί των Μακεδόνων, έμεινε έκπληκτος από την μεγαλοπρέπεια του αγάλματος και από την τελειότητά του.

Ο Όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Ο όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 324 π.χ. στην Ωπή της Ασίας ενώπιον 9000 αξιωματούχων και προυχόντων κάθε φυλής, Ελλήνων,Περσών και Μήδων.

" Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την Ειρήνη.
Όλοι οι θνητοί, απ'εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός,
μονοιασμένοι για την κοινή προκοπή.
Να θεωρείτε την Οικουμένη Πατρίδα σας, με Κοινούς Νόμους,
όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους.
Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν.
Τους καταμερίζω μ'ένα μόνο κριτήριο, την Αρετή.
Για μένα, κάθε καλός ξένος, είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας,
είναι χειρότερος από βάρβαρο.
Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα,
παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας.
Τον θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη,
αλλά ως κοινό πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας
να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ'αδέλφια στην οικογένεια.
Από μέρους μου, θεωρώ όλους, ίσους, λευκούς και μελαμψούς.
Και θα ήθελα να μην είστε μόνο υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου,
αλλά μέτοχοι, όλοι συνέταιροι.
Όσο περνάει από το χέρι μου, θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι ".

ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΟΥ ΜΟΡΕΩΣ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΟΒΑΣ!

"Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν,
το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν
στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Τούρκους,
το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη.
Απαύτου εκατέβησαν ολόρθα εις την Πρινίτσαν,
εκεί κατούνες έπιασαν, εστήσασιν τες τέντες"

Χρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4674.

Ν.Κelly: Εσείς οι Έλληνες!

O  ορισμός του Έλληνα από τον διαγωνισμό για τον χαρακτηρισμό ενός λαού το 1938, έναντι μεγάλου χρηματικού ποσού.Φυσικά κέρδισε το χρηματικό έπαθλο!

Από τον Αμερικάνο δικαστή N. Kelly...

"Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας αποκαλύφτηκε ο Έλληνας εξαρχής κατώτερος των περιστάσεων, αν και κατείχε τα πρωτεία από άποψη διανοητική.

Ο Έλληνας είναι: Ευφυέστατος αλλά και αλαζόνας. Δραστήριος αλλά και αμέθοδος. Φιλότιμος αλλά και γεμάτος προλήψεις. Ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έχτισε τον Παρθενώνα και τον άφησε αργότερα να μεταβληθεί σε ερείπια. Ανέδειξε τον Σωκράτη, για τον καταδικάσει να πιει το κώνειο. Θαύμασε τον Θεμιστοκλή και τον εξόρισε. Ανακήρυξε δίκαιο τον Αριστείδη, αλλά τον εξοστράκισε. Δημιούργησε το Βυζάντιο και το άφησε να πέσει στους Τούρκους. Κάλεσε τον Καποδίστρια και τον δολοφόνησε. Δημιούργησε το 1909  και το λησμόνησε. Τριπλασίασε την Ελλάδα και την εξέθεσε στον κίνδυνο να την χάσει. Κόβεται την μια στιγμή για την αλήθεια και την άλλη στιγμή μισεί αυτόν που αρνείται να υπηρετεί το ψέμα. Παράδοξο πλάσμα, ατίθασο, ημίκακο, αβέβαιων διαθέσεων, σοφόμωρο και εγωπαθές." Αν θέλετε, θαυμάστε τον. Αν προτιμάτε, λυπηθείτε τον. Αν μπορείτε ταξινομήστε τον...

Ο δικαστής N. Kelly πήρε το πρώτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό με θέμα χαρακτηρίστε έναν λαό (ή κάτι τέτοιο) και από όσο φαίνεται, ο εν λόγο δικαστής, ήξερε πολύ καλά την Ελλάδα και τους Έλληνες. Άραγε απεικονίζουν τον χαρακτήρα του Έλληνα τα όσα έγραψε; και τελικά, πρέπει να αυτοθαυμαζόμαστε ή να λυπόμαστε για ό,τι είμαστε;