Η
Ζάκυνθος είναι ένα από τα νησιά των Επτανήσων. Είναι το νοτιότερο και το τρίτο σε έκταση και πληθυσμό νησί των Ιονίων νήσων.Η έκτασή της είναι 406 τ. χλμ και ο πληθυσμός ανέρχεται στους 41.472 κατοίκους. Από την
Πελοπόννησο απέχει 9,5 ναυτ. μίλια (από την
Κυλλήνη του
Νομού Ηλείας) και 8,5 ναυτ. μίλια από το πλησιέστερο σε αυτή νησί, την Κεφαλονιά.Το βορειότερο άκρο του νησιού να καταλήγει στο ακρωτήρι
Σκινάρι, ενώ στο νοτιοανατολικό σχηματίζεται ο κόλπος του
Λαγανά μεταξύ των δύο ακρωτηρίων,
Μαραθία στη Δύση και Γέρακας το ανατολικό. Μέσα στον κόλπο του Λαγανά υπάρχουν δύο νησιά, το Μαραθωνήσι και το Πελούζο,ενώ 37 ναυτικά μίλια νότια του Λαγανά βρίσκονται οι νήσοι
Στροφάδες. Ο κόλπος του Λαγανά έχει ανακυρηχθεί από το 1999
Εθνικό Πάρκο καθώς είναι τόπος γέννησης αυγών και κατασκευής φωλιών της υπό εξαφάνιση
χελώνας Καρέττα-Καρέττα.
.Η
Ζάκυνθος, την οποία ο
Όμηρος αναφέρει σαν Υλήεσσα δηλαδή δασώδη, πήρε το όνομά της από τον πρώτο εποικιστή της τον Ζάκυνθο γιο του Βασιλιά της Φρυγίας Δαρδανου. Στην συνέχεια την κατέκτησε ο Αρκείσιος, απόγονος του βασιλιά της Κεφαλονιάς Κέφαλου, πατέρας του Λαέρτη, και παππού του Οδυσσέα. Έτσι περιήλθε η Ζάκυνθος στο Βασίλειο του
Οδυσσέα ο οποίος συμμετείχε με δώδεκα πλοία στον Τρωικό πόλεμο. Μετά την επιστροφή του όμως και τον φόνο των μνηστήρων από τους οποίους είκοσι ήταν από την Ζάκυνθο, οι Ζακυνθινοί επαναστάτησαν και απέσπασαν το νησί τους από το Βασίλειο του Οδυσσέα. Με τα χρόνια ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής εγκαθιδρύθηκε στη Ζάκυνθο νέο πολίτευμα, η Δημοκρατία. Στους Περσικούς πολέμους η Ζάκυνθος έμεινε ουδέτερη ενώ στον Πελοποννησιακό πόλεμο εμπλέκεται σαν σύμμαχος των Αθηναίων. Η Ζάκυνθος υποτάχθηκε στους Μακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου κι αργότερα στους Ρωμαίους, που της παραχώρησαν σχετική αυτονομία. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση ο χριστιανισμός διαδόθηκε στο νησί από την Μαρία Μαγδαληνή το 34 μ.Χ. όταν το πλοίο που την μετέφερε στην Ρώμη σταμάτησε για λίγο στην Ζάκυνθο. Στη διάρκεια των βυζαντινών χρόνων λεηλατείται από πειρατές και Βάνδαλους. Στα 1185 η Ζάκυνθος μαζί με την Κεφαλονιά καταλαμβάνονται από τους Νορμανδούς της Σικελίας (από το ναύαρχο Μαργαριτώνη
του Βασιλιά της Σικελίας Γουλιέλμου Β') οι οποίοι αποσπώντας τις από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία δημιουργούν την
Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου κάτω από την ηγεμονία των
Παλατινών Κομήτων Ορσίνι 1197 – 1325, Ανδηγαυών (d’ Anjou) 1325 – 1357 και Τόκκων 1357 – 1479. Στην συνέχεια την κατακτούν οι Βενετοί και παραμένει κάτω από την Ενετική κυριαρχία έως το 1798. Γάλλοι δημοκρατικοί και στη συνέχεια Ρώσοι με σύμμαχους τους Τούρκους κατέλαβαν το νησί προσωρινά μέχρι ότου συστάθηκε η
Επτάνησος Πολιτεία το 1800 στην οποία μετείχε η Ζάκυνθος μαζί με τα άλλα νησιά του Ιονίου απαρτίζοντας το πρώτο αυτόνομο Ελληνικό κρατίδιο υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Το 1809 επανήλθαν οι Γάλλοι Αυτοκρατορικοί τούτη τη φορά και το 1815 δημιουργείται το
Ενωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων που τέθηκε κάτω από την προστασία των Άγγλων έως το 1864.Το όνειρο των Ζακυνθινών να ενωθούν με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε ύστερα από σκληρούς αγώνες, στις 21 Μαΐου 1864, ύστερα από συνολικά 680 χρόνια ξένης κατοχής.
Η ιστορία του νησιού και η ζωή των κατοίκων είναι συνυφασμένες με τους σεισμούς. Η περιοχή της νοτιοδυτικής Ελλάδας είναι από τις πλέον σεισμογενείς της χώρας μας. Στην ιστορία της Ζακύνθου αναφέρονται πολλοί καταστροφικοί σεισμοί όπως αυτός του 1469 μ.Χ. Ο σεισμός του 1514 ο οποίος κατακρήμνισε το νότιο τμήμα της αρχαίας πρωτεύουσας και του Κάστρου δημιουργώντας το χάσμα ανάμεσα στον λόφο της Μπόχαλης και του λόφου του Αγ. Ηλία. καθώς και ο σεισμός του 1622 όταν χωρίστηκε το ακρωτήριο Αγ. Σώστης από το νησί της Ζακύνθου σχηματίζοντας το ομώνυμο νησάκι στον κόλπο του Λαγανά. Το 1742 συνέβη τρομερός σεισμός και η γη σειόταν για ένα ολόκληρο έτος από τους μετασεισμούς. Τρομεροί χαρακτηρίζονται και οι σεισμοί των ετών 1768, 1809, 1820, 1840, 1893, 1912. Ισχυρότερος όλων - και πιο πρόσφατος - ήταν ο σεισμός της 12ης Αυγούστου του 1953, που εκτιμάται ότι ήταν μεγέθους 7,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ισοπεδώθηκαν σχεδόν όλα τα κτήρια του νησιού εκτός από την εκκλησία του Αγ. Διονυσίου, το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας και το σχολείο της συνοικίας του Άμμου στην πρωτεύουσα, που ήταν κτισμένα αντισεισμικά.
Στα χρόνια μας η Ζάκυνθος αποτελεί αγαπημένο προόρισμο χιλιάδων Ελλήνων και Αλλοδαπών κάθε χρόνο όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και τις άλλες εποχές του χρόνου.Τα πιο διάσημα θέρετρα της Ζακύνθου ειναι ο Λαγανάς, το Αργάσι ,το Τσιλιβί , οι Αλυκές , οΒασιλικός κ.α.,αξίζει δε να επισκευτείτε το Βυζαντινό Μουσείο, το Μουσείο Επιφανών Ζακυνθίων , το λόφο του Στράνη , του Μπόχαλη κ.α.,με αποκορύφωμα το Ναό του Αγίου Διονυσίου και το περίφημο Ναυάγιο στο βόρειο μέρος του νησιού.
Οι Ζακυνθινοί είναι καταπληκτικοί άνθρωποι ,φιλόξενοι και με κουλτούρα ένεκα της δυτικής επιροής.Η κουζίνα είναι άκρως ενδιαφέρουσα και αξίζει να δοκιμάσετε τοπικές λιχουδιές που θα συνοδεύσετε με τα περίφημα Ζακυνθινά κρασιά από ντόπιες ποικιλίες.Σίγουρα οι διακοπες στο "Φιόρο του Λεβάντε" θα σας μείνουν αξέχαστες .
Για φαγητό ο
Θεοδωρίτσης (Η ταβέρνα που λέγαμε) στο Ξηροκάστελο, η ταβέρνα του Λάτα στου Μπόχαλη (έχει και καντάδες)και η ταβέρνα του
Αυγουστή στον Πλάνο συστήνονται ανεπιφύλακτα.
Τέλος θα ήθελα να ευχηθώ ολόψυχα στους αδελφούς
Τάκη & Σπύρο Μήλεση καλά ψαρέματα με το καινούργιο σκάφος (Η Κατερίνα ) που αγόρασαν με σκοπό μια καινούρια επαγγελματική αρχή που κάνουν με ορμητήριο το λιμανάκι Γάιδαρος στο Τραγάκι.
Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ'επευφημεί τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να ενισχύσουν την εκπαίδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία Δημοτικού...
