Ελλάδα, το έθνος-Φοίνικας που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. (Μέρος Α')

 

Η αναγέννηση της Ελλάδος μέσα από τις σταχτες της ως άλλος Φοίνικας.

Βασιζόμενος σε μία παλαιότερη επιθυμία μου όσον αφορά τα 200 χρόνια από την εξέγερση του έθνους επέλεξα αυτή τη χρονική στιγμή για να ρίξω φως, κατά την ταπεινή μου άποψη, σε ορισμένα σκοτεινά σημεία του Ελληνισμού και να κατανοήσουμε καλύτερα πώς φτάσαμε να πέσει το πρώτο βόλι. Το άρθρο μου αυτό έχει ξεκινήσει το 2017 με σκοπό κάποια στιγμή να δημοσιοποιήσω αυτά που έχω στο μυαλό μου όσον αφορά, πάντα το 1821.

Η Ελλάδα από το 146 π.χ. μετά τη μάχη της Λευκόπετρας και την υποδούλωση της στους Ρωμαίους διανύει 1967 χρόνια μέσα στο Έρεβος, την ανυποληψία, την βίαιη απόξυρση των θρησκευτικών πιστεύω, στην ανέχεια, στην απαγόρευση εκπαίδευσης και σε πολλά άλλα οδήγησαν έναν περήφανο λαό - έστω και σαν πόλεις-κράτη - ο οποίος έδωσε το φως του σε όλη την ανθρωπότητα, να ζήσει στον ελληνικό προθάλαμο του Μεσαίωνα και να κινδυνεύσει να χάσει την ταυτότητά του. Αν κάτι το απέτρεψε αυτό δεν ήταν άλλο από τις βάσεις που είχαν θέσει οι πρόγονοί μας μέσα από έναν ισχυρό πολιτισμό που πάνω σε αυτόν στηρίχθηκαν νεότεροι και στην υπέροχη ελληνική γλώσσα η οποία αν μη τι άλλο αποτέλεσε την μάνα σε όλες τις γλώσσες της Ευρώπης ακόμα και αυτή τη λατινική.

Για να μην μακρηγορούμε, αυτά τα 1967 χρόνια αποτέλεσαν το κιβούρι του Ελληνισμού και κόντεψαν να σβήσουν το έντονο αποτύπωμά του από τον χάρτη της γης. Όμως το αρχαίο ελληνικό πνεύμα πού διαπότισε την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και μετέπειτα Βυζαντινή καθώς και η γλώσσα η οποία έγινε η επίσημη του νέου κράτους άφησαν υποθήκη, και μία αχτίδα φωτός για το έθνος που πιθανόν να αναγεννιόταν από τις στάχτες του ως άλλος Φοίνικας.

Η σκέψη που με ταλανίζει χρόνια είναι για ποια ελληνικότητα μιλάμε μετά από τόσα χρόνια κατακτήσεων, για ποια ελληνική ταυτότητα και κατά πόσο αυτή η ταυτότητα, που τόσο διαφημίζουμε τελευταία δρέποντας δάφνες του παρελθόντος, έμεινε αναλλοίωτη μέσα στο πέρασμα τόσων αιώνων και τόσων κατακτητών. Τι καθορίζει...

αυτή την ταυτότητα και κατά πόσο συνδέεται με την αρχαία Ελλάδα, τι σε ενώνει με το παρελθόν και κατά πόσο το παρελθόν έδωσε από μόνο του ώθηση ώστε μετά από τόσους αιώνες, το σύνολο των ανθρώπων που κατοικούσαν στον πρώην Ελλαδικό χώρο, να ξαναβρεί την χαμένη του ταυτότητα και να κάνει πάλι μια χώρα. Πολλά σου έρχονται στο μυαλό όμως όταν μιλάμε για Ελλάδα σίγουρα το πρώτο που σκέφτεσαι είναι η τεράστια φλόγα πνεύματος η οποία έκαιγε μέχρι και τον 6ο μετά Χριστόν αιώνα τότε που ο Ιουστινιανός επαναφέρει, μέσα στον Ιουστινιάνειο κώδικα, νόμους και διατάξεις του ρωμαϊκού δικαίου, παλιούς και αντιπαγανιστικούς. Αποτέλεσμα αυτού του εδίκτου (πολιτικό και στρατιωτικό διάταγμα) ήταν το κλείσιμο της Πλατωνικής Ακαδημίας των Αθηνών το 529 μετά Χριστόν, οι επτά σοφοί καθηγητές της ακαδημίας αποπέμφθησαν και βρήκαν καταφύγιο στην Περσία εκεί που βασίλευε ο βασιλιάς Χοσρόης ο Α' ο οποίος λάτρευε στην Αρχαία Ελλάδα, τα αρχαία ελληνικά κείμενα και χαρακτηριστικά υπέγραφε ως “Χοσρόης ο Έλλην”. Μαζί τους μετέφεραν και σημαντικά έγγραφα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας τα οποία μαζί με αυτά που ήδη υπήρχαν στο περσικό βασίλειο μεταφράστηκαν κατόπιν στα αραβικά και με το πέρασμα των αράβων στην Ευρώπη βρήκαν μαζί με την σημαντική γραμματεία αυτών νέους τόπους για να αναδειχτούν και με το πέρασμα των χρόνων να συμβάλουν στην ανύψωση του πνεύματος, στο τέλος του σκοταδισμού του Μεσαίωνα και στην απαρχή του φωτός της Αναγέννησης.