ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

KAΛΑ ΚΡΑΣΙΑ


Σεπτεμβριος-Τρυγητης =προερχεται απο το λατινικο Septem(=επτα) γιατι ηταν ο εβδομος μηνας του Ρωμα'ι'κου ετους που ξεκινουσε απο το Μαρτιο.Απο τα αρχαια χρονια ο τρυγος αποτελουσε γιορτη-πανηγυρι, οι Χιωτες δε ηταν οι κορυφαιοι αμπελουργοι της αρχαιοτητας μιας και συμφωνα με την Ελληνικη μυθολογια τους διδαξε  την καλιεργεια της αμπελου πρωτος στην Ελλαδα ο Διονυσος και ο γιος του Οινοπιωνας (εξου και ο οινος).Αλλη εκδοχη ειναι αυτη που θελει την εισαγωγη του κρασιου απο ξηρα και συγκεκριμενα απο τη Θρακη,αλλη απο θαλασσα και συγκεκριμενα απο την Κρητη και αλλη απο τα Μικρασιατικα παραλια με πρωτους εισαγωγεις απο τους Πελασγους.Η ονομασια κρασι προερχεται απο την λεξη κρασις,δηλαδη αναμειξη.Οι αρχαιοι Ελληνες επιναν το κρασι τους "νερωμενο" οχι μονο με φυσικο νερο αλλα και θαλασσινο κανοντας τον "θαλασσιτη οινο".Απο μικρος θυμαμαι στις αρχες του Σεπεμβρη τον τρυγο να αποτελει μια μικρη γιορτη που συμβολιζε το τελος της αγροτικης σοδειας και το ερχομο του χειμωνα.Συγγενικες οικογενειες ερχονταν και ο τρυγος αρχιζε κοβοντας τα σταφυλια και βαζοντας τα στα κοφινια(=καλαθια).
Τα κοφινια τα κουβαλουσαν με γα'ι'δουρια και μουλαρια στο σπιτι και βαζοντας τα προοδευτικα στο πατητηρι τα πατουσαν και ο γλευκος(=μουστος)επεφτε στον ληνο,εκει εμενε περιπου μια ημερα για να "βαψει" και κατοπιν το "αρμεγαν"στα βαγενια (κρασοβαρελα) αφηνοντας ανοιχτες τις ταπες για περιπου σαραντα ημερες να "βρασει"(αλκοολικη ζυμωση) και η τελευταια ενεργεια ηταν να σφραγιστουν με ρετσινι(ρητινη).
Τα τσιπουρα πηγαιναν για "σουμα"(=τσιπουρο) με τον παραδοσιακο τροπο της αποσταξης που χρησημοποιουσαν δυο λεβετια(=καζανια) .
Με τον μουστο οι γυναικες εκαναν "μουσταλευρια" και πετιμεζι το οποιο
το χρησιμοποιουσαν για γιατρικο(λαιμα)και για να κανουν μουστοκουλουρα.Τα χρονια περασαν, η ολη διαδικασια εχει διαφοροποιηθει με την εισοδο των διαφορων μηχανηματων ομως αρκετοι αντιστεκονται αναμεσα τους κι εγω με τον πατερα μου κανοντας κρασι με τον παραδοσιακο τροπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου