Τα συγκλονιστικά λόγια μιας Κινέζας μαθήτριας για την Ελλάδα που θα σας ανατριχιάσουν…

Ακρόπολη των Αθηνών

Από την πρώτη μέρα που πάτησα στο έδαφος σου, εγώ μια ονειροπόλα Κινέζα, Ελλάδα αισθάνθηκα να…

βυθίζομαι στην κληρονομιά σου.

Όταν σήκωσα το κεφάλι ένας λαμπερός κεραυνός χτύπησε τα μάτια μου. Ήταν η Ακρόπολη!!!

Στον ουρανό της Αθήνας, το μεγαλοπρεπές σώμα της στέκεται ορθό σαν ένας ουράνιος βασιλιάς.

Μήπως αυτός ο βασιλιάς μεταφέρει το πνεύμα από τον ουρανό στους ανθρώπους;

Μήπως αυτό το πνεύμα καλλιεργεί την ψυχή του λαού σου δημιουργώντας αδιάκοπα το μεγάλο πολιτισμό σου από την δύση στην ανατολή, από την Ελλάδα στην Κίνα;

Όταν χαμήλωσα το βλέμμα μου ένας άλλος λαμπρός κεραυνός χτύπησε τα μάτια μου.

Ήταν οι τάφοι της Βεργίνας με τους απίστευτους θησαυρούς σου, τα αφάνταστα αριστουργήματά σου!!!

Θα ήθελα να σηκώσω το βλέμμα ξανά και ξανά, να χαμηλώσω το βλέμμα ξανά και ξανά, να ψάξω κάθε γωνιά σου, θα ήθελα να θαυμάσω κάθε κομμάτι του πολιτισμού σου.

Σε παρακαλώ Ελλάδα, εγώ μια Ελληνολάτρισσα Κινέζα, πες μου πόσους ακόμη θησαυρούς κρύβεις;

Ελλάδα δε θέλω να σου πω αντίο. Ήρθα Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στην βαθιά θάλασσά σου, είναι η θάλασσα της αγάπης, η θάλασσα της φιλίας, είναι η θάλασσα της καρδιάς με τα συναρπαστικά της κύματα, ποτέ πια δεν θα μπορέσω να την αποχωριστώ, χωρίς αυτήν το σώμα μου θα χαθεί για πάντα !!!

Ήρθα Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στην απέραντη ομορφιά σου, στην ομορφιά της Ιστορίας σου, στην ομορφιά της ψυχής, ποτέ πια δεν θα μπορέσω να ζήσω μακριά από την ομορφιά σου.

Ήρθα Ελλάδα στην αγκαλιά σου, στο μεγάλο σου πνεύμα, είναι το πνεύμα του πολιτισμού, το πνεύμα της Ελευθερίας, είναι το πνεύμα της δημιουργίας, δίχως αυτό η ψυχή μου θα μαραθεί.

Ελλάδα δεν θέλω να σου πω ποτέ αντίο, θα ζούμε μαζί για πάντα, με την αγάπη μας, με τις αναζητήσεις μας, με τα όνειρά μας.

Ποίημα της Κινέζας, Νίκης Χου Κάϊ, για τον Ελληνοκλασσικό Πολιτισμό

(Από την εκπομπή της ΕΤ3 «μια Ελληνίδα στη Σαγκάη/19-3-2005».

ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΖΩΛΗΣ!

Γεννήθηκε στη Σιάτιστα του καζά Κοζάνης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην γενέτειρά του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις σχολές της πόλης. Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με το εμπόριο αρχικά στη Θεσσαλονίκη και έπειτα στην Οδησσό. Λόγω της αποτυχίας του στις εμπορικές του δραστηριότητες, μετέβη στην Αγία Πετρούπολη για να καταταχθεί στο Ρωσικό στρατό. Έγινε λοχαγός του πυροβολικού, στο οποίο υπηρετούσαν οι αδερφοί Αλέξιος και Θεόδωρος Ορλώφ, με τους οποίους και συνδέθηκε φιλικά. Οι αδερφοί Ορλώφ συμμετείχαν στην προσπάθεια της Αικατερίνης Β΄ να καταλάβει το θρόνο από το σύζυγό της Πέτρο Γ΄ το 1762. Κατόπιν τούτου, ο Αλέξιος Ορλώφ έγινε διοικητής του πυροβολικού. Η Αικατερίνη η Β΄ προσπάθησε να αναμειχθεί στα βαλκανικά πράγματα προκειμένου να αποσπάσει εδάφη και σφαίρες επιρροής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Παπαζώλης, έχοντας πρόσβαση στην τσαρική αυλή μέσω των Ορλώφ, προσπάθησε να επηρεάσει την κατάσταση υπέρ των Ελλήνων, πείθοντας τους αδερφούς Ορλώφ και συνακολούθως την τσαρίνα Αικατερίνη για την διεξαγωγή επιχειρήσεων στη νότιο Βαλκανική.

Το 1763 ο Παπαζώλης μεταβαίνει στη Βενετία και στη συνέχεια στην Τεργέστη, προκειμένου να συντονίσει τις ενέργειες Ελλήνων και Ρώσων για την διενέργεια μιας συνολικής εξέγερσης. Το 1765 συνέταξε ένα βιβλίο με σκοπό την αφύπνιση των Ελλήνων και την καλλιέργεια της πολεμικής αρετής. Το βιβλίο αυτό με τον τίτλο «Διδασκαλία, ήγουν ερμηνεία της πολεμικής τάξεως και τέχνης», τυπώθηκε στη Βενετία και διανεμήθηκε σε περιοχές της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Ήταν βασισμένο σε ρωσικό στρατιωτικό εγχειρίδιο. Από το 1765 και για τα επόμενα χρόνια, ο Παπαζώλης, με Έλληνες συνεργάτες και Ρώσους πράκτορες περιόδευσε στην Δυτική και Κεντρική Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο, προκειμένου να συνεννοηθεί με ντόπιους παράγοντες για την ιδέα της εξέγερσης. Παρόλο που η ανταπόκριση δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική, ο Παπαζώλης κατάφερε να αποσπάσει συμφωνίες με ορισμένους οπλαρχηγούς και προύχοντες, ιδιαίτερα στη Δυτική Μακεδονία και τη Μάνη. Έπεισε και τον Ορλώφ ότι ο χρόνος ήταν πλέον κατάλληλος για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων.

Το 1769 τμήμα του Ρωσικού στόλου με την συμμετοχή του Παπαζώλη, ξεκίνησε με προορισμό τη Μάνη όπου θα υποστήριζε τους Μανιάτες, εναντίον των Οθωμανών. Το 1770 τελικά, σημειώθηκε το αποτυχημένο κίνημα, που έμεινε γνωστό με την ονομασία Ορλωφικά. Οι Ρώσοι, έχοντας εξασφαλίσει τη Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, εγκατέλειψαν τους Έλληνες στην τύχη τους, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του Παπαζώλη.

Πολλοί οπλαρχηγοί και προύχοντες της Πελοποννήσου και της Μακεδονίας, όπως ο γέρο Ζιάκας που συμμετείχαν στο κίνημα, απογοητεύτηκαν και κατηγόρησαν τον Παπαζώλη για τυχοδιωκτισμό. Η απόπειρα αυτού του εγχειρήματος με πρωτοβουλία του Παπαζώλη έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τη Ρωσική διπλωματία αφενός και αφετέρου, ήταν πρόχειρα οργανωμένη με σποραδικές κινητοποιήσεις ανά τον ελλαδικό χώρο, χωρίς επικοινωνία και συντονισμό.

Πέθανε στην Πάρο όπου είχε πλέον ελλιμενιστεί ο Ρωσικός στόλος.

 Ο Παπαζώλης ανήκε στην ομάδα εκείνων των Ελλήνων που ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να συνδυάσουν τη ρωσική πολιτική απέναντι της οθωμανικής αυτοκρατορίας με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του υπόδουλου ελληνικού έθνους. Στη μετάφραση της Διδασκαλίας, που τυπώθηκε στη Βενετία στα 1765, ο Π. είχε προτάξει αφιέρωση στον Ορλώφ, στην οποία γράφει ότι την έκανε για χάρη «των δυστυχισμένων Ελλήνων, οίτινες εξεμάκρυναν πολλά από αυτήν την επιστήμην της πολεμικής».

"Η αποτυχία αύτη δίδαξε τους Έλληνας, ότι ουδέν το παρά των ξένων προσδοκώμενον αγαθόν. Την αλήθειαν ταύτην επεσφράγισεν η όντως υπό μόνου του έθνους εξεργασθείσα δαφνοστεφής ανάστασις του 1821".

Κωνσταντίνος Σάθας.

Πηγές: Κ.Σάθα, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων.

             Wikipedia

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΝΔΡΏΝ: ΑΝΝΙΒΑΣ.

Στρατηγός Αννίβας

Μετά τις αποτυχίες του ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας  ευρισκόμενος  στο πλευρό του βασιλιά της Βιθυνίας Προυσία τον  συμβούλευσε να επιτεθεί στους εχθρούς του. Ο Προυσίας του απάντησε πως δεν τολμά γιατί τα σπλάχνα που διάβασε το μαντείο δεν δείχνουν αίσιο τέλος. Και ο Καρχηδόνιος εξοργισμένος του είπε: - Και λοιπόν, περισσότερο πιστεύεις στο ελεεινό πτώμα παρά στα λόγια ενός πεπειραμένου στρατηγού;

ΛΟΓΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ!

Χρυσολωράς

Οι περισσότεροι των λογίων και εκπαιδευμένων ανδρών, όσοι δεν θανατώθηκαν από τους Οθωμανούς κατά την άλωση της Πόλης, και όσοι είχαν καταλάβει την πτώση από πριν την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, είχαν αναχωρήσει  από την Ελλάδα με προορισμό την Ιταλία. Εκεί δίδαξαν τα Ελληνικά Γράμματα και την φιλοσοφία στα ανώτατα ιδρύματα, κάποιοι έγιναν και πρυτάνεις, της χώρας και στις αυλές πλουσίων ηγεμόνων. Κάποιοι άλλοι ίδρυσαν πανεπιστήμια στην Ιταλία και άλλοι δίδαξαν στην Γαλλία . Από την Ιταλία μεταλαμπαδεύτηκε η φλόγα του ελληνικού πνεύματος σε όλη την Ευρώπη καθώς εκείνη την εποχή επικρατούσε σκοτάδι και αμάθεια στο σύνολό της. Οι Ευρωπαίοι κατελήφθησαν από μεγάλο ενθουσιασμό για τα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες. Σε αυτόν τον ενθουσιασμό οφείλεται και η μετάφραση πολλών έργων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στα λατινικά καθώς και η δάσωση πολλών χειρογράφων που κοσμούσαν πλέον πινακοθήκες και μουσεία της Δυτικής Ευρώπης.

Έτσι αυτοί οι φυγάδες λόγιοι αποτέλεσαν τους προδρόμους του νεώτερου ευρωπαϊκού πολιτισμού και συνετέλεσαν στο να αναπτυχθεί μεγάλη συμπάθεια προς το Ελληνικό έθνος. Οι σπουδαιότεροι από αυτούς είναι ο Μανουήλ Χρυσολωράς, ο Βησσαρίων, ο Ισίδωρος, ο Θεόδωρος Γαζής, ο Γεώργιος Τραπεζούντιος, ο Ιωάννης Αργυρόπουλος, ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης, ο Ιωάννης Χρυσολωράς, ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, ο Ανδρόνικος Κάλλιστος, ο Μάρκος Μούσουρος, ο Γεώργιος Χαριτώνυμος, ο Ιωάννης Λάσκαρης, ο Γεώργιος Γεμιστός κ.α. 

Αναθέματα της ιστορίας: Θεόφιλος Καΐρης, ένας δάσκαλος της πρωτοπορίας!

Γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 από επιφανή οικογένεια του νησιού. Γονείς του ήταν ο πρόκριτος Νικόλαος Καΐρης και η Αναστασία Καμπανάκη. Είχε τρεις αδελφούς, τους μετέπειτα μοναχούς Ευγένιο και Ιωασάφ, και το Δημήτριο καθώς και τρεις αδελφές τη Μαρία, τη Λασκαρώ και την Ευανθία.

Διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα στην Άνδρο, στη Σχολή του Κάτω Κάστρου, από τον ιεροδιάκονο Ιάκωβο. Στα 1794 πεθαίνει ο πατέρας του. Ο αδελφός της μητέρας του και ανάδοχος του Σωφρόνιος Καμπανάκης, εφημέριος στο ναό του Αγίου Γεωργίου Κυδωνιών, τον παίρνει κοντά του ώστε να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του.

Στα 1802 ιδρύεται το Ελληνομουσείον, η Ακαδημία των Κυδωνιών. Ο Καΐρης φοίτησε στην Ακαδημία και ταυτόχρονα εργαζόταν προσφέροντας βοηθητικές υπηρεσίες στο σπίτι του Χατζή Διαμαντή, γαμπρού του Γρηγορίου Σαράφη, καθηγητή της σχολής. Στην Ακαδημία διδάχθηκε φιλολογία και φιλοσοφία από το Γρηγόριο Σαράφη και μαθηματικά και φυσικές επιστήμες από τον περίφημο διδάσκαλο της εποχής Βενιαμίν το Λέσβιο. Ακολουθώντας τον Σαράφη συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή της Πάτμου, όπου δίδασκε ο Δανιήλ Κεραμεύς και στη Σχολή της Χίου, όπου δίδασκαν ο Αθανάσιος Πάριος και ο Δωρόθεος Πρώιος Το 1801 έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος αλλάζοντας το όνομα του από Θωμάς σε Θεόφιλος. Το 1803 με δαπάνες του θείου του και μερικών πλουσίων Κυδωνιατών έφυγε στην Ευρώπη. Αρχικά διέμεινε στην Ελβετία, όπου μελέτησε την οργάνωση των διδακτηρίων του μεγάλου παιδαγωγού Πεσταλότσι, και κατέληξε στην Πίζα, όπου σπούδασε φιλοσοφία, μαθηματικά και φυσική και παρακολούθησε μαθήματα φυσιολογίας στην ιατρική σχολή.

Το 1807 μετέβη στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις φιλοσοφικές σπουδές του και συνδέθηκε στενά με το μεγάλο νεοέλληνα διαφωτιστή Αδαμάντιο Κοραή.

Το 1808 προσκλήθηκε από τους Κυδωνιάτες προκρίτους να αναλάβει τη διευθυνση της Σχολής τους στη θέση του Βενιαμίν του Λέσβιου, ο οποίος υπέφερε από τα μάτια του. Ο Καΐρης αρνήθηκε να διακόψει τη φοίτησή του. Στις 11 Ιουλίου 1810 επαναλήφθηκε η πρόσκληση προς τον Καΐρη και τότε επέστρεψε στις Κυδωνιές. Όμως οι έφοροι της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης θέλησαν να τον αποσπάσουν στη δική τους σχολή ως διευθυντή της. Πράγματι το Φεβρουάριο του 1811 ανέλαβε τη διεύθυνση της όμως στο τέλος του έτους απεχώρησε εξαιτίας της άρνησης των υπευθύνων να τηρήσουν την αρχική συμφωνία τους ως προς τις αποδοχές του και επέστρεψε στις Κυδωνίες. Στα 1812 αποχώρησε προσωρινά από την Ακαδημία Κυδωνιών λόγω των διαφωνιών μεταξύ Σαράφη και Βενιαμίν Λεσβίου και εγκαταστάθηκε για λίγο στην Άνδρο.

Έπειτα από παράκληση των Κυδωνιατών επέστρεψε στην...

Αρχαία Σπάρτη, παιχνίδια της ιστορίας!

Περί το τέλος του 6ου αιώνα π.Χ. ο Αγιάδης Αναξανδρίδας, ένας από τους δύο Σπαρτιάτες βασιλείς, δυσκολευόταν να αποκτήσει τέκνα από την πρώτη σύζυγο του. Οι Σπαρτιάτες έφοροι του επέβαλλαν να λάβει και δεύτερη σύζυγο προκειμένου να αποκτήσει διάδοχο. Από τη δεύτερη γυναίκα του ο Αναξανδρίδας απέκτησε τον Κλεομένη, ο οποίος έμελε να εξελιχθεί σε έναν από τους ικανότερους Σπαρτιάτες βασιλείς.

Ωστόσο, λίγο μετά τη γέννηση του, η πρώτη γυναίκα του Αναξανδρίδα γέννησε επίσης γιο, τον Δωριέα. Παρότι ο Δωριέας προερχόταν από την πρώτη σύζυγο, ο Κλεομένης διαδέχθηκε τον Αναξανδρίδα ως πρωτότοκος. Ο Δωριέας, χολωμένος από την ανάληψη της εξουσίας από τον Κλεομένη, οργάνωσε αποικιστική αποστολή προκειμένου να εγκαταλείψει για πάντα τη Σπάρτη (515 π.Χ.). Η πρώτη επιλογή του ήταν η περιοχή του ποταμού Κίνυπα στη Λιβύη. Οι άνδρες που τον ακολούθησαν αναφέρονται ως «Λακεδαιμόνιοι» και φαίνεται ότι περιελάμβαναν ελάχιστους Σπαρτιάτες πολίτες («ομοίους»).

Όσοι «όμοιοι» τον ακολούθησαν θα ήταν προσωπικοί φίλοι του, μέλη της πολιτικής φατρίας του. Οι περισσότεροι άνδρες του προέρχονταν από άλλες κατηγορίες Λακεδαιμονίων, κυρίως από υπομείονες (έκπτωτους πολίτες, που μόλις είχαν αρχίσει να αυξάνονται), περιοίκους καθώς και από Πελοποννησίους συμμάχους. Ένα τμήμα της Λιβύης, η Κυρηναϊκή, είχε ήδη αποικισθεί από αποίκους Λακεδαιμονίων. Οι Κυρηναίοι προέρχονταν από τη νήσο Θήρα, μία λακωνική αποικία. Επιπρόσθετα, κοντά στον γειτονικό ποταμό Κίνυπα υπήρχε η πόλη Οία, αναφερόμενη αργότερα ως καρχηδονιακή αποικία.

Ωστόσο η ονομασία της ανήκει σε μία θηραϊκή πόλη και επομένως ίσως ιδρύθηκε από Θηραίους ή Κυρηναίους αποίκους. Πιθανώς οι Καρχηδόνιοι εκδίωξαν αργότερα τους Έλληνες αποίκους της λιβυκής Οίας, αποικίζοντας την με Φοίνικες.Οι Κυρηναίοι υποστήριξαν την αποικιστική εκστρατεία του Δωριέα στη Λιβύη για λόγους επιβίωσης. Τη συγκεκριμένη εποχή βρίσκονταν ανάμεσα σε δύο «πυρά». Στα ανατολικά τους, οι Πέρσες του βασιλιά Καμβύση είχαν κατακτήσει την Αίγυπτο απειλώντας τους άμεσα.

Στα δυτικά, οι Καρχηδόνιοι επεκτείνονταν διαρκώς πλησιάζοντας επικίνδυνα τα κυρηναϊκά σύνορα. Οι Κυρηναίοι, που είχαν συμπληρώσει μόλις έναν αιώνα στην περιοχή, κινδύνευαν να συνθλιβούν και πιθανώς να εκδιωχθούν πάλι προς την Ελλάδα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η αποστολή του Δωριέα οργανώθηκε από το επίσημο σπαρτιατικό κράτος, πιθανώς αποτελούσε μέτρο το οποίο έλαβε η Σπάρτη για τη σωτηρία της αποικίας της, Κυρήνης.Ήταν επόμενο να δράσει για τη σωτηρία της τελευταίας, ειδικά σε μια εποχή που ο Ελληνισμός κινδύνευε από την επέκταση των εχθρών του από την Ανατολή (Πέρσες και Συροφοίνικες) και τη Δύση (Καρχηδόνιοι και Ετρούσκοι). Οι Κυρηναίοι θα ήταν ευτυχείς από την ίδρυση μιας «δίδυμης» δωρικής αποικίας στον Κίνυπα η οποία θα ενίσχυε υπέρμετρα το ελληνικό στοιχείο στη Λιβύη.

Η σπαρτιατική αποστολή οδηγήθηκε αρχικά από Θηραίους ναυτικούς έως την Κυρήνη (515/4 π.Χ.). Εκεί ο Δωριέας συνάντησε τον εξόριστο Φίλιππο από τον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, τον οποίο....

29 ΜΑΪΟΥ 1453!

Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ!

Στα τέλη του τέταρτου αιώνα , η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέρρευσε μετά από μία περίοδο ακμής, σχεδόν 500 χρόνων, ως η μεγαλύτερη υπερδύναμη του κόσμου .

Οι ιστορικοί έχουν αποσαφηνίσει τους λόγους για την κατάρρευση, καθώς και τους διαφορετικούς παράγοντες που οδήγησαν στις στρατιωτικές αποτυχίες που ακρωτηρίασαν την οικονομία, τις φυσικές καταστροφές , ακόμη και την αλλαγή του κλίματος . Ακόμα άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν είχε πραγματικά πέσει στο 476 μ.Χ. , από τότε που το ανατολικό μισό συνεχίστηκε για τα επόμενα χίλια χρόνια , με τη μορφή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας . Ενώ ακριβώς πώς- και πότε - η αυτοκρατορία έπεσε εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συνεχούς συζήτησης , ορισμένες θεωρίες έχουν αναδειχθεί ως οι πιο δημοφιλές εξηγήσεις για την πτώση της  Ρώμης. Διαβάστε παρακάτω για να ανακαλύψετε οκτώ λόγους για τους οποίους μία από τις πιο θρυλικές αυτοκρατορίες της ιστορίας, έπεσε τελικά.

Εισβολές από βάρβαρες φυλές

 Η πιο απλή θεωρία για την κατάρρευση της Ρώμης εστιάζεται σε μια σειρά από στρατιωτικές απώλειες  που υπέστη από εξωτερικές δυνάμεις .Η Ρώμη είχε για πολλούς αιώνες , πριν την πτώση της, πολέμους με γερμανικά φύλα,  αλλά και με τους Γότθους, οι οποίοι είχαν σφετερισθεί εκτάσεις στα σύνορα της αυτοκρατορίας . Οι Ρωμαίοι κατέστειλαν μια Γερμανική εξέγερση στα τέλη του τέταρτου αιώνα , αλλά το 410μχ ο βασιλιάς των Βησιγότθων Αλάριχος κατέλαβε με επιτυχία την πόλη της Ρώμης . Η Αυτοκρατορία πέρασε τις επόμενες δεκαετίες υπό τη διαρκή απειλή πριν λεηλατηθεί   και πάλι το 455 μχ η Αιώνια Πόλη ", αυτή τη φορά από τους βανδάλους . Τέλος , το 476μχ , ο Γερμανός ηγέτης Odoacer οργάνωσε μια εξέγερση και καθαίρεσε τον αυτοκράτορα Romulus Augustulus . Από τότε , κανένας Ρωμαίος αυτοκράτορας δεν θα κυβερνήσει ποτέ ξανά από θρόνο στην Ιταλία , οδηγώντας πολλούς να αναφέρουν το 476μχ  ως το έτος της πτώσης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Τα οικονομικά προβλήματα και υπερβολική εξάρτηση από την καταναγκαστική εργασία

 Η Ρώμη ήταν διαρκώς υπό επίθεση από εξωτερικές δυνάμεις , με αποτέλεσμα να καταρρεύσει από οικονομική κρίση . Οι συνεχόμενοι πόλεμοι και οι σπατάλες είχαν αδειάσει σημαντικά τα αυτοκρατορικά ταμεία , και η καταπιεστική φορολογία και ο πληθωρισμός είχαν διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών . Με την ελπίδα να αποφευχθεί η εφορία , πολλά μέλη των εύπορων τάξεων είχαν καταφύγει στην ύπαιθρο και είχαν δημιουργήσει ανεξάρτητα φέουδα . Την ίδια στιγμή , η αυτοκρατορία συγκλονίστηκε από ένα έλλειμμα εργατικού δυναμικού . Η οικονομία της Ρώμης εξαρτιόταν...

ΤΟ ΝΕΟ ΔΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ - ΚΡΕΣΤΕΝΩΝ!

Για τον Δήμο Ανδρίτσαινας – Κρεστένων ανακοινώθηκε χτες το νέο 27μελές Δημοτικό Συμβούλιο. Συνολικά 16 έδρες καταλαμβάνει η παράταξη του επανεκλεγέντος δημάρχου Σάκη Μπαλιούκου, 10 έδρες η παράταξη της Αθανασίας Κουσκουρή και 1 έδρα η παράταξη του Νίκου Γκότση. Αναλυτικά: Δήμαρχος Σάκης Μπαλιούκος, μέλη δημοτικού Συμβουλίου από την παράταξη του Σάκη Μπαλιούκου εκλέχθηκαν οι: Φωτεινόπουλος Δημοσθένης,Δάγκαρης Ιωάννης(του Νικολάου), Διαμαντόπουλος Βασίλειος(του Ευσταθίου), Βασιλόπουλος Παναγιώτης, Στρουμπάκου Κων/να(του Γεωργίου), Τούρης Τρύφων (του Ιωάννη), Σαραντοπούλου Αγγελική (του Αλεξάνδρου), Μωραίτου- Ζαφειροπούλου Ρούσσα, Μπατζάκας Δημήτριος (του Στυλιανού), Τούρης Γεώργιος (του Πάνου), Καραντώνης Παναγιώτης(του Αντωνίου).
Στην  Εκλογική Περιφέρεια Αλιφείραςεκλέγονται οι Φούρναρης Χρήστος (του Παναγιώτη), Δημητρακόπουλος Βασίλειος (του Γεωργίου), Πάττας Κων/νος(του Ηλία).
Στην Εκλογική Περιφέρεια Ανδρίτσαιναςεκλέγονται οι Γεωργακόπουλος Μιλτιάδης –Θεόδωρος, Παπαγρηγορίου Αθανάσιος (του Γρηγορίου).
 Από την παράταξη της Αθανασίας Κουσκουρή, για την Δημοτική Ενότητα Σκιλλούντος εκλέγονται οι Χατζόπουλος Γεώργιος (του Νικολάου), Καλογερόπουλος Δημήτριος(του Αθανασίου), Λέπετσος Γεώργιος(του Παναγιώτη), Κατσιέρη Αικατερίνη(του Βασιλείου), Κοτρέτσος Βασίλειος(του Σπύρου), Δελέγκος Ιωάννης(του Αθανασίου), Σαγρής Κων/νος(του Γεωργίου).  
Από την Εκλογική Περιφέρεια Αλιφείρας εκλέχθηκε ο  Χριστόπουλος Αναστάσιος(του Χρήστου).
 Από την Εκλογική Περιφέρεια Ανδρίτσαιναςεκλέχθηκε ο Κωστόπουλος Αθανάσιος (του Κων/νου). 
Από την παράταξη του Νίκου Γκότση εκλέχθηκε ο επικεφαλής, Νίκος Γκότσης.
ΠΗΓΗ: ionionfm.gr

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΥΠΑΝΑ, ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ ΘΕΣΗ !

Νόμισμα Αχαϊκης Συμπολιτείας

Η ετυμολογική σημασία της ονομασίας ΥΠΑΝΑ είναι η τοποθεσία που βρίσκεται ψηλά, απρόσιτα ,πάνω σε κορυφή λόφου ή όρους . Φυσικό επακόλουθο να είναι και το σημείο με μεγάλη θέα-ορατότητα στον ορίζοντα, έτσι, κατά μία έννοια θα μπορούσε να σημαίνει και το τελευταίο, το ακρότατο μέρος μίας πόλης-κράτους της αρχαιότητας. Και στην πραγματικότητα αυτός ήταν και ο σκοπός της στρατηγικής εγκαθίδρυσης των Υπάνων στον συγκεκριμένο  πεντάλοφο με αποτέλεσμα να ελέγχεται η κίνηση των γειτόνων Αρκάδων και να προστατεύεται το βασίλειο του σοφού βασιλιά Νέστορα. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η ονομασία καθορίζει τόσο την γεωγραφική, όσο και την φυσική θέση των Υπάνων ως το βορειοανατολικό άκρο του βασιλείου.

Παρόλο που την σημερινή εποχή τα ΥΠΑΝΑ δεν αποτελούν έξοχο μνημείο, παρά μόνο στις αναμνήσεις και τα ταξίδια του μυαλού, αξίζει να ανέβει κανείς στον λόφο, το Κάστρο. Αέρας υγείας, απεραντοσύνης, αναμνήσεων αρχαιότατου πολιτισμού, όλα μαζί τα νιώθεις στην κορυφή που υψώνεται πάνω από το ταπεινό Μπιτζιμπάρδι.

Σε πολλά μέρη της ευρύτερης περιοχής έχουν βρεθεί πλήθος μεγάλων κομματιών πίθων, κεραμίδων και αγγείων. Σε καλλιεργημένα  κτήματα έχουν βρεθεί, κατά καιρούς, νομίσματα και διάφοροι άλλοι αρχαίοι θησαυροί, οι οποίοι πωλήθηκαν  ‘’επιτήδειους’’ αρχαιοκάπηλους της ευρύτερης περιοχής. Πολύ λίγα διασώθηκαν και βρίσκονται στο αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας.

Προσεκτική εξέταση του τόπου, των μνημείων και η ετυμηγορία των θρύλων, καθώς και η αφούγκρανση  των παραδόσεων ενισχύουν την ύπαρξη πολιτισμού αντάξιου των γνωστότερων πόλεων και πολιδίων της Αρχαίας Τριφυλίας.

Ξανανιώνεις ο νους, πλανιέται ελεύθερος, σαν πουλί που μόλις γνώρισε την ελευθερία, και η ψυχή λούζεται από το φως του πανάρχαιου πνεύματος που κατοικεί ακόμα εδώ. Αφουγκράζεσαι ήχους και πλημμυρίζεις από τον αθάνατο Ελληνισμό.

Απ΄ όπου και αν στρέψεις το βλέμμα διακρίνεις μια σελίδα της αρχαίας και της νέας ιστορίας του τόπου. Πλουσιότατη. Ότι και να σκεφτείς για το θαύμα αυτό της τέχνης είναι λίγο.

·        Από τον Αλφειό ως το Κάστρο η ομαλότητα του εδάφους δε σε κουράζει, αλλά σου μεταδίδει την ευγένεια και την πραότητα του τοπίου. Οι εναλλαγές είναι λίγες και αλληλένδετες χωρίς βάναυσες μεταβολές, η ελιά που κυριαρχεί, οι δάφνες, τα πεύκα, τα σπαρτά και οι θάμνοι μυρωδικών, που συναντάς ανά τόπους, δένουν τόσο καλά μεταξύ τους που θαρρείς πως ο θεός έριξε εδώ όλη του την καλοσύνη αφού και αυτός μαγεύτηκε με το τοπίο. Οι ήχοι πουλιών που πετούν στον επίγειο τούτο παράδεισο, το ζουζούνισμα των εντόμων που πετούν σε κάθε λογής άνθος, τα τροκάκια των κοπαδιών, το γαύγισμα των σκυλιών και κάπου στον ορίζοντα, κάποιος τσοπάνης να σαλαχάει τα γίδια του, σε συνεπαίρνουν διαρκώς και δεν αφήνουν τις αισθήσεις να ηρεμήσουν.  Ω μάνα φύση, θαυμαστά τα έργα σου.