Τα μέρη μας ( η ευρύτερη περιοχή της Ορεινής Ολυμπίας) ανέκαθεν ήταν φτωχά σε μεγάλες καλιέργειες, παρόλο της ύπαρξης του Αλφειού ο Μπιτζιμπαρδαίικος κάμπος είναι μικρός, έν αντιθέσει με τον εύφορο κάμπο της Ηλείας που αποτελεί για τους αγρότες την "γη της αγροτικής επαγγελλίας".Η κατάσταση οδήγησε τους κατοίκους να στραφούν κατά κύριο λόγο στην καλιέργεια της ελιάς για να θρέψουν τις οικογένειες τους.
Η ελιά εδώ και δεκαετίες αποτελεί την βασική πηγή εσόδων των Μπιτζιμπαρδαίων, αφού η παραγωγή κρασιού μειώθηκε στην οικιακή χρήση ,παρόλο που οι καταστροφικές φωτιές του 2007 κατέστρεψαν κυριολεκτικά το 70% των ελαιοδέντρων οι Μπιτζιμπαρδαίοι βρήκαν το κουράγιο να τις αναστήσουν από τις στάχτες , ως άλλους Φοίνικες, και να ξαναμπαίνει το ευλογημένο λάδι στα Μπιτζιμπαρδαίικα σπίτια.Λάδι έξτρα παρθένο με χαμηλά οξέα και εξαιρετικής διατροφικής αξίας.
Από μία έρευνα που είχα κάνει παλιότερα είχα ανακαλύψει ότι το λάδι των ορεινών περιοχών της Ηλείας, της Μεσσηνίας και της Λακωνίας βρίσκεται στην κορυφή ποιοτικά και είναι από τα πιο επιλεγμένα ελαιόλαδα παγκοσμίως χωρίς ουσιαστικά μεγάλη διαφήμιση όπως π.χ. το Κρητικό.
Η καλιέργεια των ελαιοδέντρων σχετικά είναι εύκολη όμως η συλλογή του καρπού επίπονη, αξίζει όμως τον κόπο να συνεχίσουμε τον κόπο των προγόνων μας.