«Άλλο να ξέρεις ιστορία και άλλο να κάνεις ιδεολογία».

Η διεθνούς κύρους βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, φανερά ενοχλημένη δήλωσε πως η ιστορικός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Ρεπούση μπερδεύει τους ρόλους της και εξήγησε τι πραγματικά συνέβη το 1922 στη Σμύρνη.

Απαντώντας σε ερώτηση του Γιώργου Παπαδάκη, η κα Αρβελέρ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, δήλωσε για την Μαρία Ρεπούση: «Αλλο να ξέρεις ιστορία και άλλο να κάνεις ιδεολογία». Οταν της ζητήθηκε να διευκρινίσει αν εκτιμά ότι η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μπερδεύει τους ρόλους της, απάντησε καταφατικά.

Με ιδιαίτερη ένταση αναφέρθηκε στην αναφορά της Μαρίας Ρεπούση περί συνωστισμού στις αποβάθρες της Σμύρνης, λέγοντας « Αν υπάρχει μια πτώση για την Ελλάδα μετά το 1453, αυτή δεν είναι άλλη από το 1922. Τότε άλλαξε ο ρυθμός του Ελληνισμού.»

Πηγή: iefimerida.gr

Η ιστορία της ΕΡΤ!

Σχεδόν μισό αιώνα τηλεοπτικής ιστορίας έκλεισε η ΕΡΤ. 
Μία μεγάλη τηλεοπτική ιστορία, γεμάτη λαμπρές σελίδες και πρόσωπα που άφησαν εποχή. 
Ύστερα από 47 χρόνια, τρεις μήνες και 22 μέρες ζωής, ήρθε ξαφνικά χτες ο θάνατος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης.
Η ΕΡΤ είναι διάδοχη του πρώην ΕΙΡ και μετέπειτα (με την προσθήκη της τηλεόρασης) ΕΙΡΤ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως). 
Το νομικό καθεστώς της άλλαξε το 1976, όταν από ίδρυμα μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία. 
Το 1982 συγχωνεύτηκε με την ΥΕΝΕΔ σ' έναν ενιαίο φορέα της ελληνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. 
Οι περισσότερες υπηρεσίες της ΕΡΤ στεγάζονται στο λεγόμενο «Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκeυής», που οικοδομήθηκε το 1968-1969, και το οποίο βρίσκεται επί της Λεωφόρου Μεσογείων.
Το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ΕΙΡ ήταν ο κρατικός φορέας που διαχειρίστηκε την ελληνική κρατική ραδιοφωνία, πρώην ΑΕΡΕ (κατά τη διάρκεια της κατοχής) και πρώην ΥΡΕ (προπολεμικά), και την κρατική τηλεόραση (στη συνέχεια), ως «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης» (ΕΙΡΤ), από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και το 1987. Κατείχε το αποκλειστικό δικαίωμα εκπομπής, μαζί με την ΥΕΝΕΔ, έως και το 1987. 
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών του ΕΙΡ (το μέχρι σήμερα Πρώτο Πρόγραμμα) επισήμως εγκαινιάστηκε στις 16 Ιουλίου 1945. 
Οι εκπομπές παράγονταν στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου ενώ χρησιμοποιήθηκε η κεραία μεσαίων των Λιοσίων. 
Οι Γερμανοί κατά την αποχώρησή τους ανατίναξαν τον ιστό της κεραίας, έτσι το κόστος της επανενεργοποίησης ήταν μεγάλο. 
Σημαντικό ποσοστό του υλικοτεχνικού εξοπλισμού προέρχονταν από τις πολεμικές επανορθώσεις. Κατά την πρώτη περίοδο μετά την ίδρυση του ραδιοσταθμού βασικός διοργανωτής του ΕΙΡ ήταν ο στρατηγός Χριστόδουλος Τσιγάντες και σημαντικοί διευθυντές οι λογοτέχνες Στρατής Μυριβήλης και Οδυσσέας Ελύτης.




Στις 11 Μαΐου του 1952 ξεκίνησε τη λειτουργία του το Δεύτερο Πρόγραμμα. Αποτέλεσε μια προσπάθεια εναλλακτικού ψυχαγωγικού προγράμματος, συμπληρωματικού ως προς το Πρώτο Πρόγραμμα.
Το Τρίτο Πρόγραμμα βγήκε στον αέρα στις 19 Σεπτεμβρίου του 1954, με πρωτοβουλία του Διονυσίου Ρώμα. Ο σταθμός είχε ως κύριο πρόγραμμα εκπομπές με κλασική μουσική, ενώ γνώρισε σημαντική άνθηση την περίοδο που επικεφαλής βρίσκονταν ο Μάνος Χατζιδάκις.
Η ΕΤ1 (Ελληνική Τηλεόραση 1) είναι ο πρώτος τηλεοπτικός σταθμός της ΕΡΤ. 
Θεωρητικά είναι διάδοχο κανάλι του ΕΙΡΤ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως), το οποίο το 1976 μετονομάστηκε σε ΕΡΤ και με την απόσπαση της ραδιοφωνίας το 1987 σε ΕΤ1. Ιδρύθηκε το 1966.
Η ΝΕΤ (Νέα Ελληνική Τηλεόραση) είναι ελληνικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι της ΕΡΤ. 
Θεωρητικά είναι διάδοχο κανάλι της ΥΕΝΕΔ, το οποίο με την πολιτικοποίησή του το 1982 μετονομάστηκε σε ΕΡΤ2 (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση 2) , με τη συγχώνευσή του με την ΕΡΤ το 1987 μετονομάστηκε σε ΕΤ2 (Ελληνική Τηλεόραση 2), ενώ από το 1997 πήρε τη σημερινή της ονομασία σε μια προσπάθεια αναβάθμισής της.
H Ελληνική Τηλεόραση 3 (ΕΤ3) είναι το τρίτο κανάλι της δημόσιας Ελληνικής Τηλεόρασης, το οποίο ξεκίνησε να εκπέμπει στις 14 Δεκεμβρίου 1988. Η έδρα του καναλιού βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Το κανάλι διαθέτει στούντιο σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, όπως στη Κομοτηνή, την Φλώρινα, την Αλεξανδρούπολη καθώς επίσης και στα νησιά Μυτιλήνη, Σάμο και Πάρο.
Στις 20 Μαρτίου 2006 η ΕΡΤ έθεσε σε λειτουργία ελεύθερο πρόγραμμα Ψηφιακής τηλεόρασης με τον τίτλο ΕΡΤ Ψηφιακή. 
Στο πλαίσιο της ψηφιακής αυτής τηλεόρασης ξεκίνησαν να εκπέμπουν τα κανάλια Σπορ+, Πρίσμα+ και Σινέ+. Τα κανάλια είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν όσοι έχουν ψηφιακό δέκτη, χωρίς συνδρομή. Τα ψηφιακά κανάλια της ΕΡΤ έκλεισαν τον Μάρτιο του 2012 με απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου. 

newsbeast

Αφιέρωμα - Η Γενοκτονία των Ποντίων!

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαϊου1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

 http://www.sansimera.gr

Ανακαλύφθηκε Ελληνική εκκλησία στην Αμερική χτισμένη το 480 μ.Χ - 1000 χρόνια πριν τον Κολόμβο !

Οι επιγραφές που είναι στην εκκλησία , η οποία μάλιστα είναι Ελληνική, γράφουν ότι χτίσθηκε το 480 μ.Χ. δηλαδή πάνω από 1500 χρόνια από σήμερα και 1.000 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.

Ένας ειδικός ερευνητής, ο Frederick J. Pohl, μελετώντας τις επιγραφές, τοποθέτησε την άφιξη των Ελλήνων χριστιανών στην Βόρειο Αμερική γύρω στα 480 μ.χ. , σε μία εποχή μεγάλων ανακατατάξεων στο Βυζάντιο.

 Οι επιγραφές που είναι στην εκκλησία , η οποία μάλιστα είναι Ελληνική, γράφουν ότι χτίσθηκε το 480 μ.Χ. δηλαδή πάνω από 1500 χρόνια από σήμερα και 1.000 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Ένας ειδικός ερευνητής, ο Frederick J. Pohl, μελετώντας τις επιγραφές, τοποθέτησε την άφιξη των Ελλήνων χριστιανών στην Βόρειο Αμερική γύρω στα 480 μ.χ. , σε μία εποχή μεγάλων ανακατατάξεων στο Βυζάντιο.

ΠΗΓΗ: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ

Kαταραμένε Έλληνα..........

Ο Friedrich Schiller, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής είχε γράψει τους παρακάτω στίχους:

"Καταραμένε Έλληνα.
Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να... στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;”

Το πρώτο Ελληνικό βιβλίο (1476μ.χ.)!

Στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος,το παλαιότερο πνευματικό ίδρυμα της νεότερης ιστορίας μας

που ιδρύθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1828 στην πρώτη πρωτεύουσα του νεοσυσταθέντος Ελληνικού Κράτους, την Αίγινα υπάρχουν πολλές δεκάδες χιλιάδες βιβλία,περιοδικά, εφημερίδες, χάρτες και χαρακτικά καθώς και πολλά χειρόγραφα.

Ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς συγκαταλέγεται και το πιο παλιό Ελληνόγλωσσο βιβλίο που τυπώθηκε στη Δύση (Μιλάνο) μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Ιωάννη Γουτεμβέργιο (1397-1468).Πρόκειται για μια γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας που έγραψε ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης και πρωτοκυκλοφόρησε το 1476 με τίτλο: Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών και άλλων τινών αναγκαίων...

Ο συντάκτης της Επιτομής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1434 και σπούδασε εκεί κοντά στον Ιωάννη Αργυρόπουλο "άρχοντα εγκυκλοπαιδικής γνώσης" και"τελευταίο μεγάλο της Βυζαντινής λογιοσύνης".Μετά από την Πτώση της Πόλης αιχμαλωτίστηκε και αφέθηκε ελεύθερος πληρώνοντας λύτρα.Μεταξύ 1453 και 1460 εγκατέλειψε την γενέτειρά του και μέσω Ρόδου, Κρήτης, Κέρκυρας εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο όπου δίδαξε  Ελληνικά για έξι χρόνια.Εκεί έγραψε την Γραμματική για λογαριασμό της Ιππολύτης Σφόρτσα, κόρης του Δούκα του Μιλάνο Φραντσέσκο Σφόρτσα. Όταν αυτή παντρεύτηκε τον Βασιλιά της Νάπολης Φερδινάρδο Α',ο Λάσκαρης προσκλήθηκε από τον ηγεμόνα να δεχθεί τη θέση του δασκάλου των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της πόλης.Μετά από έναν χρόνο πήγε στη Ρώμη, κοντά στον Ελληνικής καταγωγής Καρδινάλιο Βησσαρίωνα, ο οποίος μερίμνησε

να ανατεθεί στον Έλληνα η έδρα των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μεσσίνας, στη Σικελία.Εκεί 

δίδαξε, επί τριανταπέντε συναπτά έτη έως και τον θανατό του,Ελληνική γλώσσα και Φιλιλογία.

Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα εξαιτίας της έλλειψης ενδιαφέροντος από τους μαθητές του,

γρήγορα όμως ο Έλληνας σοφός απέκτησε πολλούς οπαδούς και η φήμη του έφθασε ως την Β.Ιταλία.

Πέθανε σε ηλικία εξήντα επτά ετών από τη χολέρα η οποία ρήμαξε την Μεσσίνα.

Τους τυπογραφικούς χαρακτήρες του βιβλίου χάραξε ο,πατέρας της Ελληνικής τυπογραφίας, Δημήτριος Δαμηλάς ή Δημήτριος  Κρης ή Δημήτριος ο Μεδιολανεύς.Είναι ο άνθρωπος επίσης από τον οποίο εκδόθηκαν πρώτη φορά τα Ομηρικά Έπη.

Ν.Κelly: Εσείς οι Έλληνες!

O  ορισμός του Έλληνα από τον διαγωνισμό για τον χαρακτηρισμό ενός λαού το 1938, έναντι μεγάλου χρηματικού ποσού.Φυσικά κέρδισε το χρηματικό έπαθλο!

Από τον Αμερικάνο δικαστή N. Kelly...

"Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας αποκαλύφτηκε ο Έλληνας εξαρχής κατώτερος των περιστάσεων, αν και κατείχε τα πρωτεία από άποψη διανοητική.

Ο Έλληνας είναι: Ευφυέστατος αλλά και αλαζόνας. Δραστήριος αλλά και αμέθοδος. Φιλότιμος αλλά και γεμάτος προλήψεις. Ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έχτισε τον Παρθενώνα και τον άφησε αργότερα να μεταβληθεί σε ερείπια. Ανέδειξε τον Σωκράτη, για τον καταδικάσει να πιει το κώνειο. Θαύμασε τον Θεμιστοκλή και τον εξόρισε. Ανακήρυξε δίκαιο τον Αριστείδη, αλλά τον εξοστράκισε. Δημιούργησε το Βυζάντιο και το άφησε να πέσει στους Τούρκους. Κάλεσε τον Καποδίστρια και τον δολοφόνησε. Δημιούργησε το 1909  και το λησμόνησε. Τριπλασίασε την Ελλάδα και την εξέθεσε στον κίνδυνο να την χάσει. Κόβεται την μια στιγμή για την αλήθεια και την άλλη στιγμή μισεί αυτόν που αρνείται να υπηρετεί το ψέμα. Παράδοξο πλάσμα, ατίθασο, ημίκακο, αβέβαιων διαθέσεων, σοφόμωρο και εγωπαθές." Αν θέλετε, θαυμάστε τον. Αν προτιμάτε, λυπηθείτε τον. Αν μπορείτε ταξινομήστε τον...

Ο δικαστής N. Kelly πήρε το πρώτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό με θέμα χαρακτηρίστε έναν λαό (ή κάτι τέτοιο) και από όσο φαίνεται, ο εν λόγο δικαστής, ήξερε πολύ καλά την Ελλάδα και τους Έλληνες. Άραγε απεικονίζουν τον χαρακτήρα του Έλληνα τα όσα έγραψε; και τελικά, πρέπει να αυτοθαυμαζόμαστε ή να λυπόμαστε για ό,τι είμαστε;

Λόγος Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, 8 Οκτωβρίου 1838!

Προς τους μαθητές του Γυμνασίου Αθηνών.

Παιδιά μου,
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους…………
οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ’ απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι......

Αυτός είναι ολόκληρος ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας !

Ένεκα της ημέρας παρουσιάζεται ολόκληρος ο Εθνικός μας Ύμνος.

Γράφτηκε το Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο από τον ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύτηκε στο Μεσολόγγι και τον ίδιο χρόνο ο Φωριέλ το συμπεριέλαβε στη συλλογή των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών.

Το 1828, ο Νικόλαος Μάντζαρος, κερκυραίος μουσικός και φίλος του Σολωμού, μελοποίησε το ποίημα, με βάση λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία, αλλά όχι ως εμβατήριο. Έκτοτε ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές.

Το ποίημα "Ύμνος εις την Ελευθερία" αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές από αυτές οι 24 πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως Εθνικός Ύμνος, το 1865.

Από αυτές οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης αποδίδονται τιμές χαιρετισμού.

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα εκαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πεί.

'Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σού έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.

Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά
το ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι από την απελπισιά

Κι έλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω το κεφάλι από τσ' ερμιές;».
Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.

Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα πλήθος αίμα ελληνικό.

Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.

Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.

'Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ' ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά.

΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου, σύρε», έλεγαν οι σκληροί.

Φεύγει οπίσω το ποδάρι και ολογλήγορο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι που τη δόξα σού ενθυμεί.

Ταπεινότατη σου γέρνει η τρισάθλια κεφαλή,
σαν πτωχού που θυροδέρνει κι είναι βάρος του η ζωή.

Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει κάθε τέκνο σου με ορμή,
πού ακατάπαυστα γυρεύει ή τη νίκη ή τη θανή.

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Μόλις είδε την ορμή σου ο ουρανός που για τσ' εχθρούς
εις τη γη τη μητρική σου έτρεφ' άνθια και καρπούς,

εγαλήνεψε· και εχύθει καταχθόνια μια βοή,
και του Ρήγα σού απεκρίθη πολεμόκραχτη η φωνή.

΄Ολοι οι τόποι σου σ' εκράξαν χαιρετώντας σε θερμά,
και τα στόματα εφωνάξαν όσα αισθάνετο η καρδιά.

Εφωνάξανε ως τ' αστέρια του Ιονίου και τα νησιά,
κι εσηκώσανε τα χέρια για να δείξουνε χαρά,

μ' όλον πού 'ναι αλυσωμένο το καθένα τεχνικά,
και εις το μέτωπο γραμμένο έχει: «Ψεύτρα Ελευθεριά».

Γκαρδιακά χαροποιήθει και του Βάσιγκτον η γη,
και τα σίδερα ενθυμήθει που την έδεναν κι αυτή.

Απ' τον πύργο του φωνάζει, σα να λέει σε χαιρετώ,
και τη χήτη του τινάζει το λιοντάρι το Ισπανό.

Ελαφιάσθη της Αγγλίας το θηρίο, και σέρνει ευθύς
κατά τ' άκρα της Ρουσίας τα μουγκρίσματα τσ' οργής.

Εις το κίνημα του δείχνει πως τα μέλη ειν' δυνατά·
και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει μια σπιθόβολη ματιά.

Σε ξανοίγει από τα νέφη και το μάτι του Αετού,
που φτερά και νύχια θρέφει με τα σπλάχνα του Ιταλού·

και σ' εσέ καταγυρμένος, γιατί πάντα σε μισεί,
έκρωζ' έκρωζ' ο σκασμένος, να σε βλάψει, αν ημπορεί.

΄Αλλο εσύ δεν συλλογιέσαι πάρεξ που θα πρωτοπάς·
δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι στες βρισιές οπού..........

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ: ΕΝΑΣ ΑΚΕΡΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!

(Η φτώχεια του πρώην πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, δεν αποτελεί παράδειγμα για τους σημερινούς κηφήνες της πολιτικής! "Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο", είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος. Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.)

Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ - πιστός φίλος του - αναφέρει:
Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα "Πλαστήρας" όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.

Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση - κι έμενε σ' ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ' αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».

Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω. σκάβω για να καλοτρώγω;».

Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:
Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!»

Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.

Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:
- Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.
- Μα θα προσβληθεί.
- Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!

Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».

Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω:
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ - γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά - ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.

Πηγή:

ellhnografos

Στους Δελφούς το 1900 π.Χ. η πρώτη νευροχειρουργική επέμβαση στην Ελλάδα!

Το κρανίο με την οπή στο δεξιό κροταφικό οστό, ανήκε σε νεαρό άντρα που υπεβλήθη σε νευροχειρουργική επέμβαση, περί το 1900 π.Χ. στους Δελφούς.

Η πρώτη γνωστή μέχρι σήμερα νευροχειρουργική  επέμβαση στην Ελλάδα, έγινε γύρω στο 1900 π.Χ. στην περιοχή των Δελφών. Την ανακάλυψη αυτή έκαναν έλληνες επιστήμονες που μελέτησαν το κρανίο ενός άντρα από την περιοχή της Κίρρας στη Φωκίδα. 

Μάλιστα όπως αναφέρουν στην έρευνα τους οι ειδικοί, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση World Neurosurgery, μετά την επέμβαση, ο άντρας έζησε για κάποιους μήνες ή χρόνο μέχρι που τελικά πέθανε σε ηλικία 30 έως 35 χρονών. 

Ο κ. Μανώλης Ι. Παπαγρηγοράκης, ορθοδοντικός και επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αθηνών, είναι ειδικός σε θέματα παλαιοπαθολογίας. Όταν η αρχαιολόγος κα. Δέσποινα Σκορδά του έδειξε το κρανίο, πρόσεξε μία οπή στο δεξί κροταφικό οστό. 

Από το μυαλό του πέρασε το ενδεχόμενο η οπή αυτή να προήλθε από χειρουργική επέμβαση με τρυπανισμό καθώς αν επρόκειτο για θανάσιμο τραύμα από βέλος, «τότε το κρανίο θα έφερε κατάγματα», όπως λέει ο ίδιος στα ΝΕΑ. Οι κρανιογκεφαλικές επεμβάσεις με τρυπανισμό, γίνονταν όπως έχει αποδείξει η επιστημονική έρευνα πολύ παλιότερα σε άλλες περιοχές της Γης, όπως στη Γαλλία, την Ινδία, τους πολιτισμούς της Κεντρικής Αμερικής. 

Η πρώτη όμως επιστημονική περιγραφή του τρυπανισμού ανήκει στον Ιπποκράτη ο οποίος τη συστήνει ως θεραπεία για τραύματα του κεφαλιού και ιδίως κρανιακά κατάγματα. 

Στους Δελφούς, κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού, οι αναθυμιάσεις από αέρια που αναδύονταν μέσα από το έδαφος, προϊδέαζαν την περιοχή ως ιδανικό τόπο για να γίνει μία τέτοια επέμβαση. 

Πολύωρη επέμβαση
«Ο ασθενής έπρεπε να βρίσκεται σε κατάσταση μέθης, σε αναλγησία, και εκείνη την εποχή στο βαθμό που γνωρίζουμε δεν υπήρχαν οι γνώσεις για την παρασκευή κάποιας ουσίας  που να προκαλεί αναισθησία», λέει ο κ. Μ. Παπαγρηγοράκης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Επομένως είναι πολύ πιθανό η επέμβαση να έγινε κοντά σε κάποιο γεωλογικό σχηματισμό απ’ όπου αναδύονταν αναθυμιάσεις. 

Οι έλληνες επιστήμονες πιστεύουν ότι ο άντρας που υποβλήθηκε στην επέμβαση, έπασχε μάλλον από κάποια μορφή επιληψίας. «Η διάνοιξη οπής στο κρανίο φάνταζε στα μάτια των θεραπευτών ως η ιδανική λύση για την απαλλαγή των ασθενών από “κακά πνεύματα”. Η επέμβαση άνοιγε κατά την πεποίθησή τους, ένα παράθυρο για να διαφύγουν από το κεφάλι». 

Οι έλληνες ειδικοί, εξέτασαν το κρανίο σε αξονικό τομογράφο για να μελετήσουν τη δομή του οστού όπου είχε γίνει η επέμβαση. Η οπή είχε σχήμα ωοειδές με διαστάσεις 8 επί 7,5 χιλιοστά και τα άκρα της ήταν κυρτωμένα, υποδεικνύοντας ότι η διαδικασία της επούλωσης είχε ξεκινήσει μετά την επέμβαση. 

Ήταν σίγουρα μια πολύωρη επέμβαση και επώδυνη για τον ασθενή, παρά την κατάσταση μέθης που βρισκόταν. Η μορφολογία του σχήματος της οπής, κάνει τους ειδικούς να πιστεύουν ότι η επέμβαση πραγματοποιήθηκε τρίβοντας πάνω στο κρανίο κάποιο λίθινο, κατά πάσα πιθανότητα, εργαλείο. 

Με τον τρόπο αυτό γινόταν ο τρυπανισμός του κρανίου, το οποίο στη συνέχεια επουλωνόταν. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα τι είδους ασθένειες (εκτός από επιληψία) επεδίωκαν να γιατρεύουν οι θεραπευτές με τη μέθοδο του τρυπανισμού. 


Στην επιστημονική ομάδα που έκανε την ανακάλυψη, μετείχαν ακόμη ο κ. Παναγιώτης Τούλας, νευροακτινολόγος, ο κ. Μανώλης Τσιλιβάκος, ανθρωπολόγος, ο κ. Αντώνης Κουσούλης, ιατρός, ο κ. Γιώργος Ορφανίδης, νευροχειρουργός, και ο κ. Φίλιππος Συνοδινός, ορθοδοντικός 
ΤΑ ΝΕΑ

TO ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!

ΒΕΝΕΤΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΜΟΡΙΑΣ!

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις ξεκίνησαν το 1684 με στρατηγό τον Φραντζέσκο Μοροζίνι(Francesco Morosini), και τελικά στέφθηκαν με επιτυχία για τους Βενετούς. Το 1688 ολόκληρη η Πελοπόννησος και περιοχής της Στερεάς(όπως η Ναύπακτος) ελεγχόταν από τη Γαληνοτάτη…

Οι Βενετοί γνωστοί για την γραφειοκρατία και την οργάνωσή τους μας άφησαν πολλές σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση του Μοριά, για τον πληθυσμό του, για την οικονομία του και άλλα μέσα σ’αυτή τη σύντομη τριακονταετή εξουσίας τους εδώ.

Ο τρόπος που χώρισαν διοικητικά την Πελοπόννησο δεν ήταν πολύ διαφορετικός από αυτόν που χρησιμοποιούσαν οι Οθωμανοί(1), αν και οι Βενετοί πρωτοτύπησαν καθιερώνοντας τέσσερις μεγάλες επαρχίες (provincie) χωρισμένες σε territorii:

Provincia di Romania: 1. Napoli di Romania (Ναύπλιο), 2. Corinto (Κόρινθος), 3. Tripolizza (Τριπολιτσά), 4. Argos (Άργος), 5. San Pietro di Zacugna ( Άγιος Πέτρος της Τσακωνιάς), 6. Porto Poro(Πόρος), 7. Termis (Θερμησία).

Provincia di Messenia: 8. Arcadia (Αρκαδιά/Κυπαρισσία), 9. Fanari (Φανάρι), 10. Calamata (Καλαμάτα) , 11. Leondari (Λεοντάρι), 12. Andrussa (Ανδρούσα), 13. Caritena(Καρύταινα), 14. Navarino(Ναβαρίνο), 15 Coron (Κορώνη), 16. Modon (Μεθώνη)

Provincia di Accaia: 17. Callavrita (Καλάβρυτα), 18. Gastugni (Γαστούνη), 19. Patrasso (Πάτρα), 20. Vostizza( Βοστίτσα/Αίγιο)

Provincia di Laconia: 21. Malvasia (Μονεμβασιά), 22. Chrisaffa (Χρυσαφά), 23. Mistra (Μυστράς), 24. Eleos (Έλος), 25. Alta Maina (ΆνωΜάνη), 26. Bassa Maina (Νότια Μάνη).

Επιγραμματικά να αναφέρουμε ότι υπεύθυνος της διοίκησης του Regno di Morea ήταν ο Γενικός Προβλεπτής του Βασιλείου της Πελοποννήσου (Provveditor General delRegno di Morea), ο οποίος κατείχε την ανώτατη πολιτική και στρατιωτική εξουσία και είχε το δικαίωμα άμεσης επικοινωνίας με το Δόγη και τη Σύγκλητο, ένώ έδινε και εντολές στους τοπικούς προβλεπτές και τους άλλους αξιωματούχους. Η θητεία του ήταν διετής (2).

Παρακάτω παραθέτω την μετεφρασμένη αναφορά ενός ανώνυμου Βενετού, του τέλους του 17^ου αιώνα, ο οποίος περιγράφει την κατάσταση της Πελοποννήσου υπο βενετικής κατοχής, όπως εκδόθηκε στην εφημερίδα Εφημερίς(αρ. φυλ.214, 02/08/1893:2) βασισμένη στο χειρόγραφο που εντόπισε ο μεγάλος ιστοριοδίφης Μουστοξύδης στην βιβλιοθήκη Querini Stampalia της Βενετίας.

“Πελοπόννησος: Η περιφέρεια της Πελοποννήσου είναι περίπου 700 μιλίων ιταλικών, συμπεριλαμβάνουσα τους διαφόρους κόλπους και ακρωτήρια, συνέχεται κατά το βόρειον μέρος με την Μεγαρίδα δια του Κορινθιακού Ισθμού, του οποίου το διάστημα είναι 3200 γεωμετρικών ποδών, ορίζεται προς Ανατολάς μεν από το Κρητικόν πέλαγος και εν μέρει από το Αιγαίον, προς Δυσμάς δε και Μεσημβρίαν από το Ιόνιον και προς Άρκτον από τον Κορινθιακόν κόλπον. Διηρείτο άλλοτε εις εξ τμήματα, τα οποία μετά λόγου υπήγαγον εις τέσσαρα, τουτέστι την Ρωμανίαν, όπου ευρίσκεται το Ναύπλιον, πρωτεύουσα πόλις επί τόπου, την Αχαΐαν, την Μεσσηνίαν και την Λακωνίαν. Έκαστον δε των τμημάτων τούτων έχει Λογιστικόν Αρχείον όπου φυλάττονται τα χρήματα τα εκ των φόρων της γής συναγόμενα.Δεκατρείς λιμένες ευρίσκονται εις την περιφέρειαν του Βασιλείου τούτου, συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων επινείων και όρμων, εις τους οποίους το καλοκαίριον μόνον ειμπορούν(sic) ν’αράζουν πλοία.

Η επαρχία της Ρωμανίας έχει επτά λιμένας. Ο του Ναυπλίου, όπου ελλιμενίζεται όλος ο στόλος, ο της Καρέττωνας (;) εις το οποίον χωρούν πλοία μόνον μικρότερα, ο Τολός, το Τράπανον, το Βισάτον και ο Πόρος είναι λιμένες κάλλιστοι πολλών πλοίων χωρητικοί, ο του Τραπάνου όμως είναι ο καλλίτερος όλων και εν αυτώ καταρτίζονται τα πλοία. Ο των Κεχρεών λιμήν, πλησιόχωρος του της Κορίνθου, εις τον οποίον κατά το καλοκαίριον μόνον ειμπορούν να ίστανται τα πλοία. Ο των Σπετσών πορθμός παρέχει πανταχού ενορμίσματα. Η Αχαΐα δεν έχει κανένα ασφαλή λιμένα πέριξ των παραλίων του Ποντικόκαστρου, της Κλαρέντζης και των Πατρών, εις τα οποία μόνον το καλοκαίριον αράζουν. Εν των Κορινθιακώ κόλπω παραπλέων τις την Πελοπόννησον, δεν ευρίσκει κανένα λιμένα, μόνον υπακάτω της Βοστίτσης ειμπορεί να σταθή πλοίον το καλοκαίριον και προ του φρουρίου Μολίνου υπο την Κόρινθον.

Η Μεσσηνία τον του Νεοκάστρου λιμένα έχει μόνον τον πορθμόν της Σαπιέντσας παρά τη Μεθώνη, όπου ευρίσκεται προσέτι ο αιγιαλός και το νεώριον ημίχωστον, το οποίον δια μόνον κάτεργα είνε επιτήδειον, την παραλίαν της Κορώνης και το Πρόδονον.

Πέντε λιμένες έινε εν τη Λακωνία: η Βόττα, ο Άγιος Νικόλαος παρά τη Μονεμβασία, όστις δεν είνε ασφαλής ως αφύλακτος κατά των αρκτικών και των ανατολικών ανέμων, ο των Κουκλιών, το Βίτουλον, αι Κιτριαί παρά τη Ζαρνάτα, είνε δε και η της Καλαμάτας παραλία, όπου ειμπορούν να αράζουν κατά το καλοκαίριον, και ο των Βατίκων πορθμός πανταχόθεν παρέχων όρμους.

Ναύπλιον. Οι κάτοικοι της πόλεως ταύτης ενδύονται ευπρεπώς, και οι μέν φορούν μακρά ιμάτια, οι δε ενδύονται ιταλιστί, εξ ών οι πλειότεροι ενασχολούνται εις το εμπόριον. Αξιοπαρατήρητα περί αυτήν είναι τα ίχνη μεγαλοπρεπούς θεάτρου κατά την πεδιάδα του Λιγουρίου(σ.προφανώς εννοεί το θέατρο της Επιδαύρου), ανατολικώς της Βερβερένδας( εννοεί την Βερβερόντα) εν τω κόλπω Βισάτω, αι των Θερμησίων και Κομπούνου παρά τω Αγά χωρίω, όπου αυτομάτως πήγνυται το άλας, και τα ιχθυοτροφεία του Τραπάνου, καθώς και τα του λιμένος Ναυπλίου.

Προϊόντα. Ο σίτος είνε άφθονος, καθώς και το μαλλί, το τυρί, ο κηρός, το μέλι, η μέταξα, το βαμβάκι, το λινάρι και το βαλανίδι. Ο οίνος και το λάδι εξεναντίας δεν είνε άφθονα, βρίθει ο τόπος από παντοειδείς αγέλας και εξαιρέτως από χοίρους.

Άργος. Οι κάτοικοι είνε ως επι το πολύ Θηβαίοι. Εις την πεδιάδα του Άργους κατά το απώτατον προς μεσημβρίαν μέρος, ευρίσκονται οι μύλοι όπου υδρεύεται όλος ο στόλος.

Προϊόντα. Παράγονται μεν τα αυτά, όσα και εν τη προειρημένη επαρχία, αφθονώτερα δε.

Κόρινθος. Ολιγοσταί είνε αι αυτόχθονες οικογένειαι, αι πλειότεραι είνε εκ των Θηβών των Αθηνών και της Ρούμελης. Οι κάτοικοι του Ακροκορίνθου είνε αγχίνοες. Εις την επαρχίαν ταύτην και κατά το μέρος το νυν Εξαμίλιον λεγόμενον ευρύσκονται τα ίχνη του πάλαι μεν υπό των Αθηναίων κατασκευασθέντος, ύστερον δε υπό των Ενετών επισκευασθέντος τείχους. Αυτό διήρχετο υπο της μιάς εις την άλλην θάλασσαν και κλείον τον ισθμόν υπερασπίζετο την του τόπου είσοδον. Εν τη αυτή επαρχία φαίνονται ακόμη τα ίχνη των τειχών της αρχαίας πόλεως της Κορίνθου ήτις περιέχουσα το φρούριον Ακροκόρινθον εξετείνετο μέχρι της θαλάσσης. Επτά κίονες υπερμεγέθεις μεν, όχι δε μονόλιθοι, ίστανται ακόμη εν μέσω των ερειπίων. Όχι δε πολύ μακράν εκείθεν ευρίσκονται τα ίχνη της παλαιάς Σικυώνος Βασιλικής την σήμερον ονομαζομένης.

Προϊόντα. Τα γεννήματα της επαρχίας ταύτης, καθώς και τα των προλαβουσών συνίστανται μάλιστα εις σίτους, οίνον και λάδι.

Τριπολιτσά. Οι κάτοικοι ταύτης της πόλεως είνε κατά το πλείστον μέρος έμποροι και τεχνίται, η πεδιάς της είνε ευρύχωρος και στολισμένη με πολλά τερπνότατα χωρία, αναμεταξύ των οποίων ευρίσκονται τα ερείπια αρχαίας τινός πόλεως Παλαιόπολις τανύν λεγομένη καθώς και τα των Αμυκλών τριών ωρών δρόμον απ’αλλήλων απέχοντα. Η λοιπή χώρα είνε όλη σχεδόν ορεινή και κατάφυτος εκ δρυών και ελάτων.

Προϊόντα. Ο τόπος ούτος ευπορεί πάντων μάλιστα δε θρεμμάτων και οίνων, μόνον το λάδι είνε σπανιώτατον.

Άγιος Πέτρος της Τσακωνίας. Οι άνθρωπο εδώ είνε φίλεργοι, οι πλειότεροι εξ αυτών μετέρχονται εις τον τόπον την αγωγείαν μισθώνοντες τους ίππους των εις μετακομιδήν των πραγματειών και υπηρεσίαν των οδοιπορούντων, υπερτερούν όλους τους άλλους κατοίκους του τόπου κατά την ικανότητα του να οδηγούν και φέρουν ασφαλώς, πεζοί τε και έφιπποι ως εντελώς γνωρίζοντες όλους τους δρόμους και αυτούς μάλιστα τους πλέον σκολιούς.

Προϊόντα. Συνίστανται κυρίως εις σίτους καθώς και εις οίνους, λάδι, κηρί, μέλι, βαμβάκι, μέταξαν, πρινοκόκκι, βαλανίδι, παντοία θρέμματα και κατ’εξαίρεσιν χοίρους.

Πάτραι. Εν τη πόλει ταύτη ευρίσκεται Αρχείον Λογιστικόν. Οι κάτοικοι ενδύονται ευπρεπώς, είνε δε ως επι το πολύ Αθηναίοι, Ναυπάκτιοι και Ρουμελιώται, όλοι ενασχολούμενοι εις την πραγματείαν και το εμπόριον, το οποίον τους ευκολύνει πολύ η γειτνίασις της Λεβαδίας, της Ρούμελης και των Ιονίων νήσων. Δύο ώρας από των Πατρών προς άρκτον κείται το πελοποννησιακόν καστέλλιον( εννοεί το Ρίο, γνωστό και ως Κάστρο του Μοριά), και απεναντίας εις τεσσάρων λευγών απόστασιν προς μεσημβρίαν είνε ο ποταμός Καμινίτου(Καμενίτσα;). Παρά δε τας εκβολάς του ποταμού τούτου ευρίσκονται οι αλυκαί, και όχι μακράν αυτών λόφος, επί του οποίους φαίνονται τα της Ωλένου ίχνη, το μέρος τούτο είνε κατάφυτον από δρύας εις ξυλείαν εργάσιμον επιτηδείας.

Προϊόντα. Σίτος, οίνος, λάδι, μαλλί, βαμβάκι, λινάρι, μέταξα, τομάρια, τυρί, κηρί, μέλι, παντοδαπά θρέμματα και μάλιστα χοίροι πολλοί.

Βοστίτσα. Οι κάτοικοι είνε αγχίνοες και οξύνοες, καταγίνονται δε ως και οι Πατρείς εις την εμπορίαν, η επαρχία ολίγον με είνε εκτεταμένη, αλλ’ ευάρεστος.

Προϊόντα. Ο τόπος ούτος φέρει από όλα, ως και αι Πάτραι.

Καλάβρυτα. Χώρα ορεινή μεν, έχουσα δε πολλάς ευφόρους κοιλάδας. Οι κάτοικοι διατηρούν ακόμη την ενδυμασίαν και τα έθιμα τα ασιατικά. Αυτού ευρίσκεται το μοναστήριον του Μεγάλου Σπηλαίου, κατασκευασθέν δι’ευσεβείαν υπό των Αυτοκρατόρων εις το κοίλωμα τινος σπηλαίου, είνε δε πλουσιώτατον όλων των άλλων, και μονάζουν εν αυτώ 80 καλόγηροι.

Προϊόντα. Τα προϊόντα της επαρχίας ταύτης είνε τα αυτά με τα των προειρημένων, γεννώνται δε μάλιστα πλουσιοπαρόχως μέταξα και καπνός.

Γαστούνη. Το μέρος τούτο είνε το ευρυχωρότερον και τερπνότερον αλλά και το ολιγανθρωπότερον όλου του τόπου. Αυτού ευρίσκονται τα ιχθυοτροφεία Πάπα, Κοτίκι, Προκόπιο και Μουργλά λεγόμενα, αι αλυκαί του Πύργου και αι των Λεχαινών, δάση πευκών και δρυών εργασίμου ξυλείας. Προϊόντα. Βρίθει από όλα, φέρει δε μάλιστα σίτους, αι ελαίαι δε είνε πολλά κοιναί.

Νεόκαστρον. Εν τω φρούριω ευρίσκεται το Λογιστικόν Αρχείον. Το δε του παλαιού Ναυαρίνου φρούριον, ολίγον απ’αυτού απέχον και εις κακήν κατάστασιν ευρισκόμενον, κείται επί λόφου αποτόμου εις τους πρόποδας του οποίου ευρίσκονται τα ιχθυοτροφεία.

Προϊόντα. Σίτος, γεννήματα και οίνος πολύς, λάδι, κηρί, μέλι, μέταξα, βαμβάκι, λινάρι, μαλλί, τυρί, βαλανίδι και θρέμματα παντοειδή.

Μεθώνη. Μεταξύ των εγκατοίκων της πόλεως ευρίσκονται και Χίοι, οίτινες είχον καταφύγει εις αυτήν, αι αλυκαί ευρίσκονται όχι πολύ μακράν της πόλεως. Η χώρα περιορίζεται από μέγα δάσον δρυών εις οικοδομήν επιτηδείων, Μίσκα λεγόμενον, εκτείνεται δε εις τας επαρχίας του Νεοκάστρου, της Κορώνης, της Ανδρούσης και της Αρκαδίας.

Προϊόντα. Συνίστανται εις γεννήματα, βαλανίδι, μέταξαν, μαλλί, μέλι, κηρί, βαμβάκι, λινάρι, τυρί, και θρέμματα παντός είδους, το λάδι είνε άφθονον, αλλά ο οίνος ολιγιστός.

Κορώνη. Η χώρα ευφορεί κατά πάντα όσα και η των άλλων επαρχιών, το λάδι προ πάντων γίνεται πλουσιοπάροχον.

Ανδρούσα. Εν τη επαρχία ταύτη και κατά το χωρίον το εις τους πρόποδας του Βουλκάνου όρους κείμενον, και μικρόν Μαυρομμάτι την σήμερον λεγόμενον, ευρίσκονται τα ίχνη της παλαιάς πόλεως Μεσσήνης, επι δε της κορυφής του αυτού όρους ευρίσκεται μοναστήριον εις την Παναγίαν αφιερωμένον.

Προϊόντα. Ο τόπος ούτος είνε πάμφορος, εξαιρέτως δε παράγει οίνον, […] και βαμβάκι.

Καλαμάτα. Οι εγκάτοικοι ενδύονται ευπρεπώς, φορούν ποδηρές ιμάτιον και αφήνουν κόμην, μετέρχονται την πραγματείαν και το εμπόριον και είνε μεν εύποροι, κακοποιούνται συχνάκις υπο των Σπαρτιατών(ίσως εννοεί του Μανιάτες).

Προϊόντα. Και αυτή η χώρα γεννά από όλα, μάλιστα δε σίτους, οίνους, και ιδίως μέταξαν.

Λεοντάρι. Οι κάτοικοι της κατωτέρω των ερειπίων του φρουρίου Λεονταρίου κείμενης κωμοπόλεως ενδύονται καλώς, είνε τους τρόπους αγροίκοι. Η πλείστη της χώρας είνε ορεινή και από δρυός κατάφυτος, διέρχονται δε αυτήν οι ποταμοί Ξερίλα και Λεοντάριον, οίτινες συμμιγνύονται εις δύο ωρών διάστημα από του Φαναρίου, έχοντες το αυτό ρείθρον διαρρέουν την πεδιάδα και περνώντες κάτωθεν της Καρυταίνης όπου είνε λιθόκτιστος γέφυρα μεταξύ βράχων κατασκευασμένη , χύνονται κατά τα μεθόρια της Καρυταίνης και του Φαναρίου εις τον Αλφειόν ποταμόν, έχοντα τας πηγάς τους εις την επαρχίαν των Καλαβρύτων. (συγχέει τον Αλφειό/Ρουφιά με τον Λάδωνα, αφού ο Λάδωνας πηγάζει μεταξύ Κορινθίας και Καλαβρύτων, ενώ ο Αλφειός Μεγαλόπολης και Ταυγέτου.)

Προϊόντα. Αφθονία πάντων, μάλιστα δε κριών και τυρίου.

Καρύταινα. Υπεράνω της κωμοπόλεως υψούται μικρόν τι φρούριον ηρημωμένον. Οι κάτοικοι αυτής έχουν τα αυτά ήθη και έθιμα, τα οποία και οι Λεονταρίται.

Προϊόντα. Τυρί, κηρί, λινάρι, σίτος, γεννήματα, οίνος και λάδι, ολιγωτάτη μέταξα, βαλανίδι, παντοειδή ζώα και μάλιστα κριοί.

Φανάριον. Η χώρα είνε ορεινή και δρυμώδης εκ δρυών και ελάτων, μάλιστα δε κατά το μέρος της Τανάφας(;), όπου είνε τα ιχθυοτροφεία. Ο Αλφειός ρέει κατά τα αρκτικά αυτής σύνορα. Προϊόντα ως ανωτέρω.

Αρκαδία. Η χώρα αύτη είνε η τερπνότατη των άλλων, κατά την τοποθεσίαν, έχει αέρα υγιεινότατον και πλήθος ποσίμων υδάτων. Εντάυθα η πόλις Σολιμάνον (το Σουλιμά) λεγομένη, της οποίας οι κάτοικοι είνε [.]μίλητοι και απηνείς, οι δε της κωμοπόλεως ενδύονται σεμνώς και πραγματεύονται.

Προϊόντα. Σίτος, γεννήματα, οίνος, λάδι, μαλλί πολύ, τυρί, κηρί, μέλι, μέταξα, βαμβάκι, λινάρι, τομάρια, βαλανίδι, ζώα παντοειδή και μάλιστα πρόβατα.

Μονεμβασία. Εν τη επαρχία της Μονεμβασίας ευρίσκεται η πόλις και το φρούριον όπου είνε κατεστημένον το Λογιστικόν Αρχείον. Ο ιματισμός των εγκατοίκων είνε κόσμιος, αύτοι είνε μεν οργίλοι, αλλ’εις τον ηγεμόνα των πιστοί. Ευρίσκονται μεταξύ αυτών οικογένειαι εκ Κρήτης και Κυθήρων καταγόμεναι, μετέρχονται δε το εμπόριον και την ναυτιλίαν.

Προϊόντα. Σίτος, γεννήματα, οίνος, μεταξά, πρινοκόκκι, βαμβάκι, λινάρι, μαλλί, βαλανίδι, κηρί, μέλι, τομάρια, ολίγον λάδι και θρέμματα.

Μυστράς. Η επαρχία αύτη εμπεριέχει την Χρυσάφαν και το Έλος. Εις την πεδιάδα του Μιστρά υπό του Ευρώτα και άλλων μικρών ποταμών διαρρεομένην, φέρονται τα ίχνη της αρχαίας Σπάρτης. Οι κάτοικοι είνε ομιλητικώτατοι και φιλόξενοι.

Προϊόντα. Αφθονία καθ’όλα και κατ’εξαίρεσιν σίτος, πρινοκόκκι και μέταξα.

Βαρδούνια. Χώρα πάντη ορεινή και περικυκλωμένη από κοιλάδας και λόφους ευφορώτατους, των οποίων οι πλειότεροι καλλιεργούνται, ευρίσκονται αυτού πλήθος δρυών και βαλανοδένδρων.

Κελέφα-Πασαβά. Η τέταρτη και Πέμπτη επαρχία της Χελέφας(sic) και της Πασαυάς(sic) περιέχεται εις την κατωτέραν Σπάρτην. Είνε δε ορεινή όλως και άφορος και μόλις γεννά τα προς τροφήν των κατοίκων της.

Ζαρνάτα. Αύτη περιλαμβάνει την ανωτέραν Σπάρτην. Συνειθισμένοι εις την πτωχείαν και την φειδώ οι Σπαρτιάται(εννοεί τους Μανιάτες), είνε σωφρονέστατοι, ο ιματισμός των διαφέρει του των άλλων κατοίκων του Βασιλείου, ζώνονται πάντοτε την σπάθην και φορούν περικεφαλαίαν. Είνε προικισμένοι με πολλήν ανδρείαν αν και η αρετή αυτή μιαίνεται παρ’αυτοίς δια το οποίον μετέρχονται επιτήδευμα του κλέπτειν. Τα προϊόντα της Βαρδούνιας, Χελέφας(sic), Πασαυάς και Ζαρνάτας συνίστανται εις ολίγον σίτον, γεννήματα, μέταξαν, κηρί, μέλι, μαλλί και τυρί, γίνεται όμως πολύ πρινοκόκκι και βαλανίδι.”

Αλλά οι Βενετοί δεν αρκέστηκαν να περιγράφουν μόνο τις οικονομικές και γεωγραφικές λεπτομέρειες του Μοριά. Αναλυτικά ο Γενικός ΠροβλεπτήςFrancesco Grimani, στην Έκθεσή του (8/10/1701) παρουσιάζει του Μοραΐτες κάπως έτσι:

«…φοβούνται το καθετί, αμαθείς και πεισματάρηδες, δεν αποβλέπουν σ’εκείνο που τους ωφελεί, αλλά εμμένουν στην γνώμη της παλιάς εμπειρίας ή σ’εκείνο που πιστεύουν. Η φυσική τους γλώσσα είναι η ψευτιά, μηχανορραφούν αμοιβαία και φοβούνται πάντοτε την απάτη. Καταφεύγουν συχνά στην εξουσία, αλλά τέτοια είναι η υποκρισία και η προσποίησή τους, ώστε, όταν τους πρωτοβλέπεις φαίνονται να τους κινεί η πιο τίμια και ειλικρινής πρόθεση. Επάνω από κάθε πίστη βάζουν το συμφέρον και αυτό είναι το πρώτο που διδάσκεται ο γιός από τον πατέρα. Ζουν το περισσότερο καιρό σε καλύβες, για να μην ξοδεύουν χρήματα σε προσωπικές κατοικίες, δείχνοντας έτσι πως είναι φτωχοί, μολονότι βρίσκονται σε διαφορετική κατάσταση. Ζουν μέσα σε αθλιότητα για να δικαιολογηθούν και για οικονομία, και υποθέτουν πως το κέρδος βγαίνει από το να τρέφεται κανείς σαν ζητιάνος και όχι από το να εργάζεται με ζήλο. Αγαπούν την τεμπελιά και δεν καλλιεργούν, παρά μόνον όσα αρκούν για τις απαραίτητες ανάγκες τους. Προτιμούν να τρέφουν πολλά κοπάδια, για να ωφελούνται απ’αυτά χωρίς ιδρώτα…»(3)

Θα παρατηρήσει κάποιος οτι πιο πάνω αναφέρονται περιπτώσεις, όπως αυτές των Καλαβρύτων, της Πάτρας, του Άργου κ.α. , όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού τους δεν είναι ντόπιοι , αλλά Έλληνες από διάφορα μέρη της Ελλάδας, από τα Γιάννενα μέχρι την Κρήτη. Ήταν μια πολιτική των Βενετικών αρχών, οι οποίοι ύστερα από τον σφοδρό βενετο-τουρκικό πόλεμο που συντέλεσε στην κατάληψη του Μοριά από τους πρώτους, ο πληθυσμός ειδικά της βόρειας Πελοποννήσου είχε πληγεί. Έτσι δεκάδες οικογένειες Ελλήνων εγκαταστάθηκαν στον ταλαιπωρημένο Μοριά, αν και έφτασε να κατοικείται το 1702 από 190.653 κατοίκους, αριθμός όχι ευκαταφρόνητός για την εποχή.

Πιο συγκεκριμένα και όπως ο σπουδαίος Βακαλόπουλος στην Ιστορία του(τ.4, σελ.55) μας πληροφορεί : 662 Αθηναϊκές οικογένειες κατέφτασαν στο βενετοκρατούμενο Μοριά, αν και δεν έπαψαν ποτέ να προσπαθούν να επιστρέψουν στην πόλη του, πράγμα που κατάφεραν σταδιακά.

Αναλυτικά στο Αίγιο, την Πάτρα και τα Καλάβρυτα κατέφθασαν περίπου 6,000 Έλληνες από διάφορα μέρη, και όπως μας πληροφορεί έγγραφο του γενικού κατά θάλασσαν προνοητή Gritti της 20^ης Μαρτίου 1697: 47 οικογένειες από το Μεσολόγγι, 182 οικογένειες από τη Ναύπακτο, 74 από το Αιτωλικό, 66 από την Άμφισσα, 57 από το Καστέλλι της Ρούμελης, 63 από το Ξερόμερο, 246 από την Θήβα, 27 από την Λιβαδιά, 18 από τον Τίρναβο, 70 από την Εύβοια, 11 από τα Μέγαρα, και τέλος 59 από τα Ιωάννινα.(οι αριθμοί είναι οικογενειών).

Αλλά και Κρητικοί, ύστερα από την αποτυχημένη προσπάθεια των Βενετών να ανακαταλάβουν τα Χανιά(17.7.1692) με την συμπαράσταση των ντόπιων, βρήκαν καταφύγιο σε έρημες γαίες της Πελοποννήσου. Ο αριθμός τους υπολογίζετε σε 2000 άτομα.

---------------------------------------------------------------------------------------------

(1) Οθωμανική διοικητική οργάνωση του Μοριά, το 1645.

-Βιλαέτι Χλουμουτσίου(Hlumiç), καζάδες : Χλωμούτσι, Άργος, Τριπολιτσά, Θάνα, Άγιος Πέτρος, Ανάπλι(Ναύπλιο)

-Βιλαέτι Κορίνθου, καζάδες: Κόρινθος, Φονιάς, Μέγαρα

-Βιλαέτι Παλαιών Πατρών(Balya Badra), καζάς Πάτρας

-Βιλαέτι Καλαβρύτων, καζάδες Καλαβρύτων και Βοστίτσας

-Βιλαέτι Μεθώνης, καζάδες Μεθώνης, Ανδρούσας, Αρκαδιάς

-Βιλαέτι Καρύταινας, καζάδες Καρύταινας, Λεονταρίου, Φαναρίου

-Βιλαέτι Μυστρά, καζάδες Μυστράς, Βαρδουνιάς, Μονεμβασιάς

-Βιλαέτι Κορώνης, καζάδες Κορώνης, Καλαμάτας.

(2) Γενικοί Προβλεπτές:

Giacomo Corner(1688-1690), Antonio Zeno(1690-1694), Marin Michiel(1694-1695), Agostino Sagredo(1695-1697), Paolo Nani(1697), Francesco Grimani (1698-1701), Giacomo da Mosto(1701-1703), Antonio Nani(1703-1705), Angelo Emo (1705-1708), Marco Loredan (1708-1711), Antonio Loredan(1711-1714),Alessandro Bon (1714-1715).

(3) Βακαλόπουλου, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τ.4, σελ.54, μτφρ., Σπυρ. Λάμπρου, Εκθέσεις…, ΔΙΕΕ 5 (1896-1900), 455-456.

(4) Οι εικόνες από το Universus terrarum orbis scriptorum calamo delineatus : hoc est auctorum fere' omnium, qui de Europæ, Asiæ, Africæ, & Americæ regnis…, 1714, Savonarola, Raffaello, 1680-1748.