Η ιεροτητα του μεγαλυτερου ποταμου της Πελλοπονησου απο τους αρχαιους προγονους μας ηταν δεδομενη αφου πιστευαν οτι γιατρευε την αλφη που ηταν μια δερματικη παθηση.Οι μυθοι πολλοι για τον Αλφειο η αλλιως Ρουφια ο οποιος με συνολικο μηκος 116 χλμ πηγαζει απο το Ασεατικο πεδιο διασχιζει Αρκαδια και Ηλεια και εκβαλει στο Ιονιο πελαγος.Ο Αλφειος για το χωριο μας συγκεκριμενα ηταν,ειναι και θα ειναι ζωτικης σημασιας με πολυπλευρη συμμετοχη στη ζωη του χωριου και της ευρυτερης περιοχης.Η παιδικες αναμνησεις πολλες αφου το "ποταμισιο κολυμπι" στα νερα του Αλφειου κατα τους καλοκαιρινους μηνες ηταν το φετιχ ολων των πιτσιρικαδων.Θυμαμαι οτι η μανα μου μ' εβαζε για υπνο, ομως εγω αλλοτε με τα ποδια κι αλλοτε μετην γα'ι'δουρα που ειχαμε το 'σκαγα και πηγαινα για το μεσημεριανο κολυμπι με κινδυνο να φαω το ξυλο '' της χρονιας μου '' (ηταν σκληρη η κυρα-Γιωργια η αλλιως Λιου).Αλλη ευχαριστη αναμνηση ηταν τα ψαρια που ψαρευε ο Πανος ο Καραγιαννης,φιλος του πατερα μου,γνωστος ''ψαρας'' και λατρης του καλου κρασιου που παραδοσιακα φτιαχνει ακομα ο μπαρμπα-Λιας(ο πατερας μου), ακομα εχω τη γευση τους στο στομα μου.Οι θυμησες των παιδικων μου χρονων δεν μ' αφηνουν οταν πηγαινω (και παω τακτικα) στο χωριο να μην παω ν΄ακουσω το βοητο των νερων του ποταμου που εχω συνδεσει αρρηκτα με το χωριο μου!!!!!!
