ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Οι 12 καταστροφικές συνέπειες της επιστροφής στη δραχμή!

Παρακάτω άρθρο είναι του οικονομικού αναλυτή Δημητρίου Γκιόκα και δημοσιεύτηκε στο site Huffington Post.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε να καλλιεργείται εντέχνως από διάφορους κύκλους το κλίμα υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Έχει στηθεί μία ενορχηστρωμένη προπαγάνδα επηρεασμού της κοινής γνώμης από επιχειρηματικά κέντρα με ιδιοτελείς σκοπούς και κερδοσκοπικά κίνητρα, εκμεταλλευόμενα τη δυσαρέσκεια του κόσμου από την 6ετή ύφεση και την ανυπαρξία συγκεκριμένου σχεδίου εξόδου από την κρίση.
Το κλίμα αυτό ενισχύεται κι από το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό στελεχών των 2 συγκυβερνώντων κομμάτων τάσσεται ανοιχτά υπέρ της δραχμής και ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή μεταρρύθμισης που κινείται σε αντίθετη φιλοσοφία.
Παρότι η πλειοψηφία των πολιτών παραμένει σταθερά θετική στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και επιθυμεί να έχει το Ευρώ για νόμισμα, έχει αυξηθεί το ποσοστό των ανθρώπων που δηλώνει αδιάφορο σε μια πιθανή μετάβαση στη δραχμή και πιστεύει ότι δε θα μεταβληθεί το βιοτικό του επίπεδο. Αναλύοντας όμως όλα τα οικονομικά δεδομένα μιας τέτοιας εξέλιξης, καταλήγουμε ότι οι επιπτώσεις θα είναι ιδιαίτερα σκληρές και επίπονες.
Πιο συγκεκριμένα, οι συνέπειες της επιστροφής στη δραχμή θα είναι οι εξής:
1. Ραγδαία υποτίμηση της δραχμής έναντι των άλλων νομισμάτων (η ισοτιμία ενδέχεται να ξεπεράσει τις 1000 ΔΡΧ/ 1€). Ενδεχόμενη προσπάθεια πρόσδεσης της δραχμής στο Ευρώ και κλείδωμα της ισοτιμίας είναι καταδικασμένη να αποτύχει (όπως απέτυχε και στην περίπτωση της Αργεντινής), λόγω της τεράστιας φυγής κεφαλαίων και της εξάντλησης των συναλλαγματικών αποθεμάτων.
2. Η υποτίμηση θα επιφέρει εκτίναξη του πληθωρισμού σε επίπεδα ίσα και μεγαλύτερα του 40%, συρρικνώνοντας με αυτό τον τρόπο την αγοραστική δύναμη των πολιτών.
3. Η φυγή κεφαλαίων και η κατακόρυφη αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα είναι η χαριστική βολή για το αδύναμο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας, το οποίο θα καταρρεύσει «στεγνώνοντας» την πραγματική οικονομία από ρευστό.
4. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το πάγωμα πληρωμής μισθών και συντάξεων θα είναι αναπόφευκτο για ένα διάστημα μέχρι τη μερική αποκατάσταση της ρευστότητας. Οι συνέπειες επίσης από μια πολύ πιθανή κοινωνική αναταραχή που θα επακολουθήσει είναι απρόβλεπτες.
5. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν θα συρρικνωθεί περίπου στα 2/3 του σημερινού επιπέδου.
6. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος, ύψους 322 δις ευρώ, θα αυξηθεί αυτόματα ανάλογα με το ύψος της υποτίμησης της δραχμής, πολλαπλασιάζοντας τις δανειακές μας υποχρεώσεις.

7. Ακόμη κι αν επακολουθήσει μια μερική αναδιάρθρωση του χρέους μετά τη χρεοκοπία, αυτή δε θα είναι αναίμακτη: θα συνοδεύεται από ένα νέο πακέτο διάσωσης (μόνο από το ΔΝΤ πλέον) και πολύ επαχθή μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής.


8. Αύξηση εξίσου και του ιδιωτικού χρέους μέσω της εκτόξευσης των επιτοκίων δανεισμού και καταθέσεων, σε μια προσπάθεια τιθάσευσης του καλπάζοντος πληθωρισμού. Η αύξηση των επιτοκίων θα καταστήσει επίσης απαγορευτική την άντληση κεφαλαίων από τις επιχειρήσεις.
9. Ασφυξία των εισαγωγικών επιχειρήσεων λόγω της αδυναμίας αγορών, ελέω της υποτίμησης της δραχμής και της προφανής έλλειψης πιστοληπτικής ικανότητας.
10. Η αδυναμία εισαγωγών θα φέρει έλλειψη σε βασικά είδη στην αγορά, καθώς ως γνωστόν η Ελλάδα δεν είναι αυτάρκης σε πρώτες ύλες και καλύπτει τις ανάγκες της (πχ σε σιτάρι, γάλα, κρέας) μέσω εισαγωγών από ξένες χώρες.
11. Εισβολή ξένων επενδυτών-αρπαχτικών, οι οποίοι θα αποκτήσουν σε εξευτελιστικές τιμές επιχειρήσεις, ακίνητα, κομμάτια δημόσιας περιουσίας κτλ. Θα λάβει χώρα δηλαδή το ξεπούλημα της χώρας, που σήμερα επικαλούνται οι θιασώτες της δραχμής.
12. Διπλωματική και οικονομική απομόνωση της Ελλάδας, η οποία όντας σε πολύ δυσχερή θέση δε θα μπορεί να παρακολουθήσει τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και τυχόν προκλήσεις από άσπονδους γείτονες.
Όλα τα παραπάνω καθιστούν ξεκάθαρο ότι δεν πρέπει να στηρίζουμε τις ελπίδες μας σε ανώφελες και επικίνδυνες λύσεις, όπως είναι η επιστροφή στη δραχμή. Ας καταρτίσουμε επιτέλους ένα μακρόπνοο σχέδιο για την επόμενη ημέρα, που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε μία σύγχρονη, ευνομούμενη ευρωπαϊκή χώρα, με εύρωστη οικονομία και απελευθερωμένη από τις χρόνιες παθογένειες που την ταλαιπωρούν.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Δημοψήφισμα, ερμηνεία και ιστορία!

Το δημοψήφισμα (λατ. referendum) είναι μια διαδικασία άμεσης ψηφοφορίας ολόκληρου του εκλογικού σώματος, προκειμένου να επικυρωθεί ή να απορριφθεί μια πρόταση που έχει ιδιαίτερη σημασία για ένα κράτος.
Δημοψηφίσματα διοργανώνονται συνήθως για σημαντικά ζητήματα, όπως για την υιοθέτηση νέου Συντάγματος, την επικύρωση νέας Συνθήκης, κ.λπ. Σε πολλές χώρες τα δημοψηφίσματα αποτελούν συνήθη πρακτική, διοργανώνονται εύκολα, με πρόταση βουλευτών ή συλλογή υπογραφών, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο.
Στην Ελλάδα έχουν γίνει 5 δημοψηφίσματα στην μετά τουρκοκρατίας εποχή. Συγκεκριμένα το 1920 με θέμα την βασιλευόμενη δημοκρατία με ποσοστό 98%, το 1924 για την αβασίλευτη δημοκρατία με ποσοστό 70%, το 1935 υπέρ, και πάλι, της βασιλευόμενης δημοκρατίας με ποσοστό 98%, το 1946 με θέμα την διατήρηση της βασιλευόμενης δημοκρατίας και τέλος το 1974 να λαμβάνει χώρα το τελευταίο δημοψήφισμα εναντίον της βασιλευόμενης δημοκρατίας με ποσοστό 69%, το οποίο αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της βασιλείας στην Ελλάδα.
Στις προσεχείς ώρες ή και ημέρες θα γνωρίζουμε αν θα έχουμε το έκτο δημοψήφισμα και η ιστορία θα δείξει αν θα σώσει ή θα αποτελέσει μια ακόμη ταφόπλακα για την χώρα μας.


Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!

« Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται 
ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»


 Aνδρέας ΚάλΒος 1792 – 1869 , Εις Σάμον.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Ξενοφών, το έργο του!

Ο Ξενοφών εξορισμένος από την Αθήνα, λόγω της φιλίας του με τον Κύρο, και κατοικώντας στα κτήματα που του παραχώρησαν οι Σπαρτιάτες στον Σκιλλούντα συνέγραψε ένα πλούσιο έργο που κατά πολλούς είναι σημαντικότατο αφού είναι πολύπλευρο και με θαυμάσιο ύφος. Ο Σωκράτης και ο Αγησίλαος ήταν οι δύο προσωπικότητες οι οποίες στιγματισαν την ζωή του Αθηναίου ιστορικού.
Συνέγραψε τόσο ιστορικά έργα όπως την «Κύρου Ανάβασις», την «Κύρου Παιδεία» και τον «Αγησίλαο» (Εγκώμιο) όσο και φιλοσοφικά όπως την «Απολογία Σωκράτους», με σκοπό να αντικρούσει τις κατηγορίες εναντίον του δασκάλου του Σωκράτη, τα «Απομνημονεύματα», το «Συμπόσιον»κ.α. Έγραψε επίσης και άλλης μορφής και ύφους, τα λεγόμενα Διδακτικά όπως τον «Ιππαρχικόν», τον «Περί Ιππικής», τον «Κυνηγετικόν». Ο Διογένης Λαέρτιος τον αποκάλεσε Αττική Μούσα λόγω της γλυκύτητας της γραφής του.
Η ευκαιρία συγγραφής της «Κύρου Ανάβασις» ήταν η «αδικία» που διέπραξε προς το πρόσωπο του ο, συμμετέχων στην εκστρατεία, Σοφαίνετος ο Στυμφάλιος. Έτσι προς αποκατάσταση του  ονόματος του Ο Ξενοφών παρεκινήθη προς συγγραφήν ταύτης. Αναφέρεται επίσης από τον Ξενοφώντα (Ελληνικά ΙΙΙ,1,2) πως υπήρξε και τρίτος συγγραφέας και αυτός ήταν  ο Θεμιστιγένης ο Συρακούσιος. Το ύφος όμως και η γλώσσα του έργου αποδεικνύουν ότι το έργο είναι του Αθηναίου στρατηγού και ιστορικού. Το έργο διαφαίνεται πως είναι απόρροια  των αναμνήσεων του Ξενοφώντος και όχι ημερολόγιο. Περιγράφει την συμμετοχή ενός μισθοφορικού σώματος 10000 ανδρών (Μύριοι) στον στρατό του Κύρου εναντίον του αδελφού του βασιλιά Αρταξέρξη.   Οι γεωγραφικές ειδήσεις είναι ακριβείς χωρίς περιαυτολογίες και υπερβολές.
Στα «Ελληνικά», τα οποία περιέχουν την ιστορία της Ελλάδος κατά την περίοδο 411 -362 π.χ., συνεχίζει την συγγραφή του, αγνώστου για ποιο λόγο διακοπέν έργο, Θουκυδίδη και επί τον πλείστον εξιστορεί τα γεγονότα του Πελοποννησιακού πολέμου. Οι ελλείψεις του έργου αποδίδονται, από πολλούς, στην προχωρημένη ηλικία του Ξενοφώντα κατά την οποία είχε μειωθεί η πνευματική διαύγεια του εν Σκιλλούντι κατοικήσαντα, Ξενοφών. Σε άλλα σημεία έχει αφιερώσει ιδιαίτερη φροντίδα και εξιστορεί με ακρίβεια τα γεγονότα και αλλού αμελεί να αναφέρει άλλα πιο σημαντικά από τα γραφθέντα.
Επαινεί συχνά τον Αγησίλαο τον οποίο θαύμασε και αγαπούσε και από τον οποίο είχε πολλάκις ευεργετηθεί. Τα φιλικά αισθήματα και ο τρόπος ζωής της Σπάρτης, παρακίνησαν τον ιστορικό να γράψει την « Λακεδαιμονίων Πολιτεία». Η συγγραφή αυτή δικαιολογείται από την καταγωγή του Ξενοφώντα, όντας αριστοκρατικό< και παρακινούμενος από την επιθυμία να παραθέσει την πεποίθηση του πως οι Σπαρτιάτες υπερείχαν έναντι των Αθηναίων και των υπολοίπων Ελλήνων. Συγγράφοντας και την «Αθηναίων Πολιτεία» θέλησε να προσδώσει περισσότερο κύρος στο παραπάνω έργο του κάνοντας σύγκριση μεταξύ των δύο πόλεων και του τρόπου ζωής των.
Στον επίλογο του έργου «Λακεδαιμονίων Πολιτεία» αναφέρεται με θαυμασμό στο πολίτευμα που οφείλεται στους δίκαιους νόμους του Λυκούργου στους οποίους αναφέρεται πως πλέον έχουν μειωμένη ισχύ, όμως συνεχίζουν οι δύο βασιλείς να υφίστανται.
Ενώ στο προηγούμενο έργο είναι αδιαμφισβήτητη η πατρότητα υπό του Ξενοφώντος, στο δεύτερο πολλοί αναφέρουν πως δεν είναι του  Αθηναίου αφού η συγγραφή του χρονολογείται περί το 424 π.χ., κατά το οποίο χρονικό διάστημα ο Ξενοφών δεν είχε αρχίσει την συγγραφή των έργων του. Αποδίδεται δε, κατά πολλούς, στον Κριτία, και κατά άλλους στον Φρύνιχο.
Στο μικρότερο έκτασης έργο «Πόροι» ή «Περί Προσόδων», ο ιστορικός ασχολείται με την οικονομική κατάσταση της Αθήνας μετά την ατυχή έκβαση του συμμαχικού πολέμου το 355π.χ. Η συγγραφή αυτού του έργου οφείλεται στην επιθυμία του ιστορικού, αν και εξοστρακιζόμενος, να τονώσει την αίσθηση για τα άσχημα οικονομικά της Αθήνας, στα πρόσοδα από τα μεταλλεία του Λαυρίου και στην ενίσχυση της πολιτικής του Ευβούλου.
Στο πολύ σημαντικό έργο «Κύρου Παιδεία» εκθειάζει τον ηγεμόνα και αναφέρεται προς αυτόν με πολύ θετικά σχόλια. Το έργο είναι μεγάλο, οκτάτομο, και φθάνει στα όρια της υπερβολής αφού, όχι άδικα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μυθιστορία.
Η πλούσια και πολυμερή δραστηριότητα του Αθηναίου στρατηγού, ιστορικού και φιλοσόφου μας άφησε κληροδότημα ένα έργο πολύπτυχο και σημαντικό με ύφος ανάλογο των λογίων της εποχής του







Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Ηλείοι Αγωνιστές του '21: Αλέξιος Μοσχούλας!

Ο Αλέξιος Μοσχούλας ήταν αγωνιστής του ’21 από την Αγουλινίτσα και με μεγάλη συμμετοχή στις πρώτες κρίσιμες μάχες του Αγώνα. Πρόκριτος και υπερασπιστής της Αγουλινίτσας αλλά και των ευρυτέρων περιοχών. Ωραίος άντρας, ψηλός με μαύρα διαπεραστικά μάτια, πυκνή κώμη και μεγάλο μουστάκι. Μεγάλος πατριώτης  με απαράμιλλο ηρωισμό και πρωτοφανή ανιδιοτέλεια.
Στις 2/4/1821μαζί με 70 Αγουλιτσάνους και με συνεπικουρία  Πυργιωτών και Τριφυλίων απώθησε τους γνωστούς πολεμοχαρείς Λαλαίους Τούρκους επί οκτώ ώρες και στην συνέχεια ταμπουρώθηκε στην Αγουλινίτσα μαζί με τον Αμβρόσιο Φραντζή και μετά από ολοήμερη μάχη κατάφερε να τους απωθήσει. Οι Λαλαίοι πήγαιναν προς ενίσχυση των κάστρων Μεθώνης και Κορώνης και η πράξη των αγωνιστών έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία αφού και φόβητρο ήταν οι Λαλαίοι για τους Έλληνες και αν έφταναν προς βοήθεια των, αποκλεισμένων στα κάστρα Τούρκων, η έκβαση του Αγώνα θα μπορούσε να έχει διαφορετική τροπή. Συμμετείχε στις 7/6/1821 στην μάχη του Λάλα και στην πολιορκία της Πάτρας. Στην θέση Κλειδί στον Καϊάφα απώθησε τον Ιμπραήμ και  καθυστέρησε  την προέλασή του προς το Ναβαρίνο αφού αναγκάστηκε να φύγει μέσω Φαναρίου.
Ο Αλέξιος άφησε έναν γιό τον Δημήτριο ο οποίος εξελέγη  πληρεξούσιος Ολυμπίας στην Β’ Εθνική Συνέλευση (1863-1864).
«Μάχη Ἀγουλινίτσης, πρωτευούσης τοῦ Δήμου Βώλακος τῆς Ἐπαρχίας Ὀλυμπίας, καὶ φυγὴ τούρκων. Μέρος ἐν αὐτῇ ἔλαβον ἐκ μὲν τῶν Ἑλλήνων ὁπλαρχηγῶν οἱ Μοσχούλας καὶ Ἀμβρ. Φραντζῆς ἐκ δὲ τῶν τούρκων ὁ Μουσταφάμπεης».

Ο έξ’ Αγουλινίτσης Αλέξιος Μοσχούλας (ανήρ φιλοπατρίς, άξιος καθ’ όλα, και δραστήριος) άμα πληροφορηθείς τα περί της μελετουμένης των Λαλαίων εκστρατείας, έγραψεν ευθύς είς Κυπαρισσίαν προς τον Πρωτοσύγκελον τον σκοπό των Λαλαίων, και ότι αναγκαίως είπετο να προκαταλάβωσιν οι Αρκάδιοι την θέσιν Κλειδί καλουμένην, ως οχυράν και δύσβατον, κείμενην δε παραλίως κατά την αυτήν οδόν, δι’ ής έμελλον να διελθώσιν οι Λαλαίοι μεταξύ των επαρχιών Αρκαδίας και Φαναρίου.
 Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος, υπό Αμβροσίου Φραντζή
Ὁ Ἀλέξιος Μοσχούλας ἀναφερόμενος στὸ Ἐκτελεστικὸ Σῶμα τὴν 29ην Ἀπριλίου 1823 ἀπὸ τὴν Ἀγουλινίτσα (ΓΑΚ. Ἀρχεῖον Γιάννη Βλαχογιάννη. Φ. 59, ἀριθ. ἐγγρ. 22.) ἀναφέρει: « Ὑπερτάτη Διοίκησις Σήμερον ἐκράχθημεν παρὰ τὴν Σεβασμίαν Ἐπιτροπήν, καὶ κατὰ τὸ χρέος ἔκαμαν ἔρευναν ἡμῶν καὶ τῶν ἀντιφερομένων μερῶν Λυσάνδρου Βιλαέτου, Λυκούργου Κρεστενίτη, καὶ Ἀναστασίου Κοτούλα. Οὗτοι καθὸ ἀγενεῖς καὶ μικροῦ χαρακτῆρος ἄνθρωποι ἄρχισαν μὲ τὴν συνηθισμένην των κακοήθειαν νὰ μᾶς ἐπισσωρεύουν τόσας αἰσχρολογίας καὶ ὕβριτας, ὅσας ὁ κάθε φιλότιμος ἄνθρωπος νὰ ὑποφέρῃ δὲν δύναται. Ἂς ἐρευνήσῃ λοιπὸν ἡ ὑπερτάτη διοίκησις καὶ βέβαια ἄλλο δὲν θέλει πληροφορηθῆ εἰμή, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἕνας ἀπὸ τοὺς τιμίους πατριώτας, καὶ ὅτι μὲ τοὺς πατριώτας ὅλους ἐν γένει τῆς κωμοπόλεώς μας Ἀγουλινίτζας εὑρέθην εἰς ὅλας τὰς ἐκδουλεύσεις τῆς πατρίδος, καὶ ἐνῶ ἐπυρπόλουν οἱ Λαλαῖοι τὸν Πύργον, ἡ Ἀγουλινίτζα ἀντιπαρετάχθη εἰς ὅλας τὰς καθημερινὰς ὁρμὰς τῶν ἐχθρῶν. Στρατεύματα Ἀρκαδίας καὶ Φαναρίου ἐθρέψαμεν, στρατιώτας ἐφωδιάσαμεν, καὶ τελευταῖον ἕως ὥρας μὲ τὸν ἴδιον καὶ τὸν αὐτὸν ζῆλον εὑρισκόμεθα καὶ μὲ τὴν ὑποταγὴν ἐκείνην τὴν ἰδίαν ὁποὺ ὁ κάθε τίμιος καὶ φιλόπατρις πολίτης χρεωστεῖ νὰ φυλάξῃ εἰς τὴν διοίκησιν καὶ εἰς τὸ στερέωμα αὐτῆς ὡς εἶναι πασίδηλον. Ἀντὶ διὰ ἀμοιβὴν λοιπὸν τῶν τοιούτων ἐκδουλεύσεών μας νὰ καταντήσωμεν εἰς προσωπικὴν ὕβριν ἀπὸ τὸν Λύσανδρον εἶναι πρᾶγμα δεινόν! Αὐτοὶ ἔκαμαν καταχρήσεις. Γεννήματα Ἐθνικὰ διὰ νυκτὸς ἔκλεψαν μάρτυρ (sic) δὲ εἰς τοῦτο εἶναι ὁ κύριος Γεώργιος Καλαμογδάρτης, καὶ ὁ κύριος Σταμάτης Ψαρούλης ἀποσταλμένοι τότε ἀπὸ τὴν κεντρικὴν διοίκησιν. Ὀσπήτιον τιμίου ἀνθρώπου μέσα εἰς Πύργον ἐλαφυραγώγησαν καὶ ἐκατέκαυσαν. Μάρτυς ὢν ὁ Ἱεροκήρυξ Ἰωάσαφ. Ἑταιρείαν μυστικὴν καὶ ἐπιβουλευτικὴν εἰς Ἀγουλινίτζαν ἐναντίον μου ἐνήργησαν (ὡς βλέπετε τὸ ἐσώκλειστον ἀντίγραφον). Ὦ ὑπερτάτη διοίκησις ἂς ὑπερασπίζωνται τὸ δίκαιον τῶν τιμιοφρονούντων καὶ οἱ ἐκδουλεύσαντες τὴν πατρίδα. Λαμβάνω τὴν τιμὴν καὶ ὑποσημειοῦμαι μὲ σέβας βαθύτατον.
Τῇ 29 Ἀπριλίου 1823, Τριπολιτζᾶ. Δοῦλός Σας Ἀλέξιος Μοσχούλας». 

Πύαρ ή πρωτόγαλα, το δώρο της δημιουργίας!


Πύαρ (Αρχαία Ελληνικά), Colostrum(Λατινικά), Πρωτόγαλα (Δημοτική), το δώρο της δημιουργίας!
Το πρωτόγαλα παράγεται σε όλα τα θηλαστικά που κατοικούν πάνω στον πλανήτη. Για να είναι διαθέσιμο  για τα βρέφη, μια ολόκληρη διαδικασία διενεργείται ήδη από την τέταρτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Ο ρόλος του σημαντικός και πολύπλευρος αφού υψώνει ασπίδα προστασίας στο ευαίσθητο και επιρρεπή σε όλα, νεογέννητο. Το πρωτόγαλα διαθέτει πάμπολλα ιχνοστοιχεία, υδατάνθρακες και μέταλλα. Είναι ο πρώτος και βασικότερος πόλος άμυνας του οργανισμού ενάντια σε μικρόβια, βακτήρια, ιούς και μύκητες. Είναι το υπέρτατο και φυσικό δώρο της δημιουργίας.
Στην αρχαία Αίγυπτο το θεωρούσαν ως δώρο του θεού Ρα στους ανθρώπους, συλλέγονταν σε χρυσούς αμφορείς και βρίσκονταν στην αποκλειστική διάθεση του Φαραώ. Στην αρχαία Ελλάδα είχε ιδιαίτερη σημασία το βρέφος να θηλάσει όσον το δυνατόν περισσότερο αφού θεωρούσαν πως αναπτύσσει σώμα και ευφυή νου. Επίσης ήταν το ύψιστο δυναμωτικό των αθλητών πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες.  Οι Κέλτες έκαναν ένα είδος φίλτρου με πρώτη ύλη το πρωτόγαλα το οποί έδιναν ως δυναμωτικό στους αιματοβαμμένους πολεμιστές τους. Οι Ίνκας το θεωρούσαν ως δώρο της δράκαινας θεάς Πατσαμάμα, θεάς της μητρότητας και της γονιμότητας.
Το 1928 ο περίφημος Αλεξάντερ Φλέμινγκ ανακάλυψε την πενικιλίνη και παράλληλα εντόπισε στο πρωτόγαλα το ένζυμο ζυσοζύμη. Από τότε μέχρι και τώρα πολλές εργαστηριακές μελέτες εξυψώνουν  ακόμη περισσότερο το θείο δώρο, ενώ παράλληλα μεγάλο ενδιαφέρον έχει  προκαλέσει τα τελευταία χρόνια με την μεταστροφή του ανθρώπου στην υγιεινή διατροφή και στα «ψαγμένα σκευάσματα».
Στην Ελλάδα είναι γνωστή η κολόστρα ή γαλόστρα που μαζεύεται τις πρώτες δώδεκα ώρες από το νεογέννητο  θηλαστικό ζώο και γίνεται η εύγευστη πίτα (ή τυρόπηγμα) στο τηγάνι. Στο Μπιτζιμπάρδι αποτελούσε κατά τα παιδικά μας χρόνια ένα εύγευστο έδεσμα του Γενάρη και το τιμούσαμε δεόντος.


Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

“Έλληνας” Η λέξη που απαγορευόταν 1500 χρόνια με ποινή θανάτου!

Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται. Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην ελληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα.
Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως,

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Περίεργα και Ενδιαφέροντα!

üΗ πρώτη βόμβα που έπεσε στην Γερμανία  στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σκότωσε τον μοναδικό ελέφαντα του ζωολογικού κήπου του Βερολίνο.
ü Ο Χίτλερ ψηφίστηκε  «άντρας της χρονιάς» από το περιοδικό Time Magazine το 1938.
ü Το πρώτο βραβείο Νόμπελ απονεμήθηκε το 1901, ενώ από το 1895 είχαν θεσπιστεί στην μνήμη του περίφημου Σουηδού εφευρέτη Άλφρεντ Νομπέλ.
ü Στην μεγάλη φωτιά του Λονδίνο το 1666 σκοτώθηκαν μόνο 6 άνθρωποι.
ü Στην Μεσαιωνική Ιταλία αν ένας άντρας φιλούσε μια γυναίκα δημόσια, ήταν αυτόματα υποχρεωμένος να την παντρευτεί είτε ήθελε, είτε όχι.

ü Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Δομητιανός είχε ως υπέρτατη ευχαρίστηση να κλειδώνεται επί ώρες στο δωμάτιο του και να κυνηγά μύγες καρφώνοντάς τες με την μύτη ενός μολυβιού.

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Ο Εθνομάρτυρας και Φιλικός επίσκοπος Μεθώνης Γρηγόριος Παπαθεοδώρου!

Γεννήθηκε στη Μίνθη (Αλβενα) στις 12 Νοεμβρίου 1770 κατά την περίοδο των Ορλωφικών. Την ίδια χρονιά στο Ραμοβούνι της Τριφυλίας γεννήθηκε και ο Κολοκοτρώνης.
Ηταν γιος του Θεόδωρου Παπαθεοδώρου και της Αναστα- σίας από το γένος των Σακελαρίων.
Τα πρώτα γράμματα έμαθε στο χωριό του, συμπλήρωσε δε τις γνώσεις τους στη μονή της Βυτίνας η οποία τότε διέθετε πλούσια βιβλιοθήκη.
Κατά τον Γρηγοριάδη "ήτο ανήρ παιδείας μεν μεγάλης και κάτοχος τριών γλωσσών, της τουρκικής, της αραβικής και της γαλλικής, γνωρίζων δε και ολίγον την ιταλικήν.."
Εχων κλίση προς την εκκλησία ακολούθησε το ιερατικό στάδιο. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 16 Μαϊου 1800, πρεσβύτερος και Πρωτοσύγκελος στις 9 Απριλίου 1806  
στη Μητρόπολη Χριστιανουπόλεως (σήμερα Τριφυλίας & Ολυμπίας).
Στις 12 Αυγούστου 1816 έγινε επίσκοπος Μεθώνης.


Η προτομή του στον τόπο του μαρτυρίου του

Μυήθηκε στη Φιλική εταιρεία από τον Καρυτινό γιατρό Αντώνη Πελοπίδα στις 22 Οκτωβρίου 1818 ενώ κατ'άλλους στις 26 Δεκεμβρίου 1819 από τον Αναγνωσταρά Παπα- γεωργίου. Ως φιλικός ανέπτυξε ζηλευτή δραστηριότητα.
Κατήχησε και μύησε πολλούς πατριώτες στα μυστικά της Φιλικής εταιρείας και στους καταλόγους των μελών της Φιλικής Εταιρείας (Αρχείο Σέκερη) φαίνεται ότι πρόσφερε 25 γρόσια και άλλα 150 τα αδέλφια του Αντώνης, Νικόλαος και Κωνσταντίνος.
Οταν κηρύχθηκε η επανάσταση τέθηκε επικεφαλής και με 150 Νεοκαστρίτες και Μεθωνίους πολιόρκησε τα φρούρια της Μεθώνης και του Νιόκαστρου.
Στις 7 Αυγούστου 1821, ο γενικός αρχηγός των Τουρκικών δυνάμεων Μουσταφά Αλή Μπάσογλου αναγκάστηκε να παραδώσει τα κλειδιά του κάστρου της Μεθώνης στο γενικό αρχηγό του ελληνικού στρατοπέδου Μεθώνης ΓΡΗΓΟΡΙΟ όπως μαρτυρεί το σχετικό συμφωνητικό με ημερομηνία 7 Αυγούστου 1821.
Στις 29 Μαρτίου 1823 υπογράφει το Α' Πρακτικό της Εθνοσυνελεύσεως του Αστρους δεύτερος στη σειρά μετά τον Βρεσθένη Θεοδώρητο.
Το 1824 όταν εκδηλώθηκε ο διχασμός ο Μεθώνης Γρηγόριος εξελέγη πρόεδρος του Βουλευτι- κού και απηύθυνε εν ονόματι στου Σώματος προς το Πανελλήνιον την ιστορική διακήρυξιν με ημερομηνία 24 Φεβρουαρίου 1824 (ΚΟΚΚΙΝΟΣ Τομ. 4 σελ. 370) και καλούσε το λαό με θέρμη σε ομόνοια.
Το 1825 ο Ιμπραήμ απειλεί το Μοριά. Ο Μεθώνης Γρηγόριος κάνει άλλη μια φορά το καθήκον του. Κινητοποιεί τους Μεσσήνιους αρχηγούς και στις 26 Απριλίου καταλαμβάνει το Ναυαρίνο.  Ο Ιμπραήμ έχοντας ως συμβούλους και ξένους αξιωματικούς πολιορκεί το κάστρο από στεριά και από θάλασσα και εμποδίζει τον ανεφοδιασμό σε νερό και πολεμοφόδια των αμυνομένων. Στις 29 Απριλίου ο Ιμπραήμ έσφιξε την τανάλια της πολιορκίας και οι αμυνόμενοι αναγκάστηκαν να εξέλθουν τη νύχτα. Λίγοι σώθηκαν. Πολλοί αιχμαλωτίστηκαν και ανάμεσά τους και ο Μεθώνης Γρηγόριος. Κλείστηκε σε σκοτεινό και ανήλιαγο μπουντρούμι στο κάστρο της Μεθώνης.
Ο Ιμπραήμ ύστερα από σκληρή δοκιμασία ημερών κάλεσε τον αιχμάλωτο Δεσπότη Γρηγόριο
να προσκυνήσει. Αυτός αρνήθηκε λέγοντας:
"Ο Δεσπότης της Μεθώνης δυό πράγματα στον κόσμο προσκυνάει
  Τον παντοδύναμο θεό και τη μητέρα του πατρίδα".
Η δοκιμασία του συνεχίστηκε όλο το Μάη και όλο το καλοκαίρι. Το μαρτύριο του κράτησε ένα εξάμηνο. Οι άθλιες συνθήκες της μακράς φυλακίσεώς του, τα βασανιστήρια και η πανώλης επιφέρουν τέλος του. Παραδίδει το πνεύμα του στις 22 Οκτωβρίου 1825 ημέρα Πέμπτη.  Οι Τούρκοι το χολεριασμένο του κορμί τόριξαν στη θάλασσα μα σαν έπεσε αυτό στην άπλα της το κύμα το παρέσυρε και το σφήνωσε στο στόμιο θαλάσσιου σπηλαίου. Εκεί το βρήκε αργότερα ο Κεφαλονίτης πλοίαρχος Διονύσιος Φωκάς και το πήγε στην  Οδησσό, όπου τόθαψε με τιμές.
Η Μητρόπολη Μεσσηνίας έστησε την προτομήν του στον τόπο του μαρτυρίου τη Μεθώνη. Στις 29 Ιουνίου 1960 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο (Δασκαλάκη) ο οποίος εξεφώνησε και επίκαιρο λόγο.
Μακάρι να αξιωθεί και η γενέτειρά του να πράξει το ίδιο.


http://www.minthi-alvena.gr/

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

ΧΟΥΑΝ ΚΟΝΤΕΡΧ – Ο Καταλανός που δημοσιογραφεί στα αρχαία ελληνικά!

Όποιος είπε ότι τα Αρχαία Ελληνικά είναι µια νεκρή γλώσσα, είναι βέβαιο ότι δεν έχει υπόψη του τον κ. Χουάν Κόντερχ: τον Ισπανό καθηγητή του Πανεπιστηµίου St. Andrews στη Σκωτία, που δηµιούργησε ένα site µε τις διεθνείς ειδήσεις στα Αρχαία Ελληνικά!
Στο site Akropolis World News µπορεί κανείς να διαβάσει τις εξελίξεις από τον θάνατο του «Μιχαήλ Ιάξωνος» -του Μάικλ  Τζάκσον µέχρι ποδοσφαιρικές ανταποκρίσεις της Μπαρτσελόνα, σε άπταιστη αττική διάλεκτο του 5ου αιώνα π.Χ.
Γεννηµένος στην Καταλονία, σπούδασε Κλασική Φιλολογία πριν µεταβεί στην Αγγλία για ακαδηµαϊκή καριέρα. ∆ίδαξε για πέντε χρόνια Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά στο Πανεπιστήµιο της Οξφόρδης και συνέχισε στη Σκωτία ως επίκουρος καθηγητής. Εκτός από Λατινικά, Ελληνικά, Ισπανικά και Αγγλικά, µιλάει Γερµανικά και Ρωσικά, ενώ δηλώνει και λάτρης του κλασικού µαραθωνίου!
Ο Χουάν Κόντερχ µιλά στο «ΘΕΜΑ» για την αγάπη του στα Αρχαία Ελληνικά και τα µελλοντικά του σχέδια.


Πώς σκεφτήκατε να δηµιουργήσετε ένα site µε διεθνείς ειδήσεις στα Αρχαία Ελληνικά;
Υπήρχαν δύο sites που δηµοσίευαν ειδήσεις στα Λατινικά. Κανένα όµως που να είναι στα Αρχαία Ελληνικά. Ετσι, πριν από επτά χρόνια περίπου αποφάσισα να δηµιουργήσω εγώ ένα.
- Υπάρχει ενδιαφέρον για τα Αρχαία Ελληνικά σήµερα; Τι εισπράττετε από τους επισκέπτες του Akropolis World News και από τους φοιτητές σας στο πανεπιστήµιο;
Το ενδιαφέρον για την Κλασική Φιλολογία ήταν πάντα το ίδιο. Μπορεί να εκφράζουµε παράπονα ότι ο κόσµος θα έπρεπε να δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον ή ακόµα και να φοβόµαστε ότι στο µέλλον αυτή η πολιτιστική κληρονοµιά µπορεί να χαθεί, αλλά στην πραγµατικότητα παραµένουµε όλοι στις θέσεις µας. Συνεχίζουµε να µαθαίνουµε και να διδάσκουµε στην επόµενη γενιά τις κλασικές σπουδές. Νοµίζω έτσι θα γίνεται πάντα. Στο Πανεπιστήµιο του St. Andrews µάλιστα ο αριθµός των φοιτητών που ενδιαφέρονται για τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά παρουσιάζει αύξηση.
- Υπάρχει κάποιος λόγος να µάθει κάποιος Αρχαία Ελληνικά σήµερα ή είναι µια περιττή γνώση;
Το να γνωρίζεις τη γλώσσα ενός πολιτισµού που έπαιξε τόσο µεγάλο ρόλο στη διαδικασία διαµόρφωσης του σύγχρονου κόσµου και στην οποία έχουν γραφεί τόσο υπέροχα έργα αρκεί ως επιχείρηµα. Οταν ακούω κάποιον να θεωρεί τα Αρχαία Ελληνικά «περιττή γνώση», θυµάµαι ότι όταν ήµουν καθηγητής σε λύκειο υπήρχαν µαθητές που επέλεγαν Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά για να αποφύγουν τη Φυσική και τα Μαθηµατικά. Ηταν δύσκολο να τους εξηγήσω πόσο ωφέλιµο είναι να γνωρίσουµε τις ρίζες του πολιτισµού µας και να κατανοήσουν το νόηµα της φράσης «Οσο πιο πολύ κοιτάζουµε στο παρελθόν, τόσο πιο ικανοί γινόµαστε να κοιτάξουµε το µέλλον». Οταν όµως µου κάνει αυτήν την ερώτηση κάποιος ενήλικος αποφεύγω να απαντήσω, γιατί θεωρώ ότι όποιος ρωτά δεν έχει το απαραίτητο επίπεδο για να καταλάβει την απάντηση.
-  Εχετε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα και, αν ναι, ποιος είναι ο αγαπηµένος σας προορισµός;
Εχω επισκεφτεί πέντε φορές την Ελλάδα. Από τα αρχαιολογικά αξιοθέατα προτιµώ τις Μυκήνες. Τα νησιά όµως είναι τόσο όµορφα που µου είναι αδύνατον να τα ξεχάσω. Οσο πιο µικρά είναι τόσο πιο όµορφα µου φαίνονται.
- Πιστεύετε ότι οι «µικρές γλώσσες», όπως τα Ελληνικά, κινδυνεύουν να εξαφανιστούν;
∆εν το νοµίζω. Φυσικά κατά τη διάρκεια της Ιστορίας αρκετές γλώσσες που είχαν λίγους οµιλητές εξαφανίστηκαν, αλλά δεν νοµίζω να συµβεί αυτό σε µια επίσηµη γλώσσα – ενός κράτους και µάλιστα ευρωπαϊκού. Πάρε για παράδειγµα τα Λουξεµβουργιανά. Μια γλώσσα που τη µιλούν ελάχιστοι άνθρωποι, σε µια πολύ µικρή περιοχή, και παρ’ όλα αυτά είναι ζωντανή.
- Κάποιο συγκεκριµένο έργο που θα θέλατε να µεταφράσετε στα Αρχαία Ελληνικά;
Εχω µεταφράσει ήδη µια ιστορία του Σέρλοκ Χολµς, την «Ιστορία των τριών µαθητών». Στην ιστορία αυτή τρεις µαθητές πρέπει να µεταφράσουν ένα κείµενο του Θουκυδίδη και όποιος κάνει την καλύτερη µετάφραση θα κερδίσει µία υποτροφία. Ο καθηγητής τους ξέρει ότι ένας από αυτούς έχει δει από πριν το κείµενο, αλλά δεν ξέρει ποιος. Αυτό αναλαµβάνει να ανακαλύψει ο Σέρλοκ Χολµς. Είναι ιδανικό κείµενο για να µεταφραστεί στα Αρχαία Ελληνικά. Εχω µεταφράσει και µια ιστορία του Ντον Καµίλο του Γκουαρέσκι, µια χιουµοριστική ιστορία ενός συντηρητικού ιερέα και ενός κοµµουνιστή δηµάρχου σε ένα µικρό ιταλικό χωριό.
- Ποια θεωρείτε τη µεγαλύτερη προσφορά της αρχαίας Ελλάδας στη σύγχρονη Ευρώπη;
Τη ∆ηµοκρατία. Φυσικά θα µπορούσα να πω και «φιλοσοφία» ή «τέχνη» και τα λοιπά. Αλλά νοµίζω πως είναι ξεκάθαρο ότι µε τη ∆ηµοκρατία άλλαξαν όλα.

– Ποια είναι τα σχέδιά σας για το µέλλον;
Σκοπεύω να παραµείνω στο πανεπιστήµιο και να ασχοληθώ µε τη σταδιοδροµία µου. Μου έχει ανατεθεί οτιδήποτε αφορά στη διδασκαλία Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών. Οι συνάδελφοί µου µε έχουν βοηθήσει πολύ αυτά τα πρώτα δύο χρόνια. Σχεδιάζω τα πάντα που έχουν σχέση µε τις κλασικές σπουδές, από τις εξετάσεις, το εκπαιδευτικό υλικό µέχρι συµβουλές στους αποφοίτους για τη σωστή διδασκαλία τους.
- Θέλετε να απευθύνετε έναν χαιρετισµό στους αναγνώστες;
Θα µπορούσα να πω ένα «Chairete!». Θα πω όµως ότι εγώ χαίροµαι που απευθύνθηκα στο ελληνικό κοινό και ελπίζω να βρω υποστηρικτές σε αυτήν τη δραστηριότητα που συνεχίζεται για αιώνες, την προώθηση των Αρχαίων Ελληνικών. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται για νεκρή γλώσσα, αλλά για αθάνατη γλώσσα.
Πηγή : Πρώτο Θέμα