ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ: ΟΞΥΛΟΣ!

Στην ελληνική μυθολογία ο Όξυλος ήταν γιος του Αίμονα και της Γόργης, αδελφής της Δηιάνειρας.Χρονικά κατατάσσεται στον 12ο αι. π.Χ., και η βασιλεία του χρονολογείται το 1104 π.Χ.





Με τον Όξυλο συνδέεται ο μύθος της επιστροφής των απογόνων του Αιτωλού στην Ήλιδα. Ο Όξυλος σκότωσε άθελά του τον αδελφό του Θέρμιο, οπότε αναγκάσθηκε να εκπατρισθεί και να μεταβεί στην Ήλιδα, όπου παρέμεινε επί ένα έτος. Επιστρέφοντας όμως στη χώρα του, την Αιτωλία, συνάντησε στον δρόμο του τους Ηρακλείδες (Δωρεείς), οι οποίοι τον πήραν ως οδηγό για την επάνοδό τους στην Πελοπόννησο . Ο αρχηγός τους ο Αριστόμαχος, πριν ξεκινήσει την εκστρατεία, είχε πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών, που έλεγε: "Να προχωρήσετε προς την Πελοπόννησο, μόνο αν πάρετε για οδηγό σας τον τριόφθαλμο". Ο χρησμός αναφέρονταν στον Όξυλο, τον οποίο και συνάντησαν οι Δωριείς. Ο Αριστόμαχος ζήτησε να μάθει αν έρχεται από τον Ισθμό. Ο Όξυλος του απάντησε πως πέρασε με το μουλάρι του πάνω σε μια βάρκα, επειδή ο Ισθμός ήταν μακριά. Ο Αριστόμαχος ζήτησε από τον Όξυλο να τον οδηγήσει στην Πελοπόννησο. Ο Όξυλος δέχτηκε με αντάλλαγμα να του παραχωρηθεί η Ηλεία. Και έτσι ξεκίνησε ο εκστρατεία των Δωριέων εναντίον της Πελοποννήσου.Στη συνέχεια, ο Όξυλος κατέλαβε την Ήλιδα, όπου μετοίκησε Αιτωλούς. Διατήρησε τις τοπικές λατρείες της περιοχής, διοίκησε με σύνεση και στόλισε την πόλη με ωραία έργα. Πήρε ως σύζυγό του την Πιερία και απέκτησαν τρεις γιους, τον Αιτωλό τον νεότερο, τον Ανδραίμονα και τον Λαΐα, ο οποίος και τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Ήλιδας.
 Κρεσφόντου δὲ συμφρονήσαντος ὡς ἐς τοῦτον τὸν ἄνδρα ἔχοι τὸ μάντευμα, οὕτως ᾠκειώσαντο αὐτὸν οἱ Δωριεῖς. ὁ δὲ σφᾶς ναυσὶν ἐκέλευεν ἐς Πελοπόννησον κατιέναι μηδὲ στρατῷ πεζῷ διὰ τοῦ ἰσθμοῦ πειρᾶσθαι. ταῦτά τε δὴ παρῄνεσε καὶ ἅμα τὸν ἐς Μολύκριον ἐκ Ναυπάκτου πλοῦν καθηγήσατο αὐτοῖς: οἱ δὲ ἀντὶ τούτου δεηθέντι τὴν Ἠλείαν γῆν συνέθεντο αὐτῷ δώσειν. ὁ δὲ ἀνὴρ ἦν Ὄξυλος Αἵμονος τοῦ Θόαντος: Θόας δὲ ἦν οὗτος ὃς καὶ τοῖς Ἀτρέως παισὶν ἀρχὴν συγκαθεῖλε τὴν Πριάμου, γενεαὶ δὲ ἀπὸ Θόαντος ἀνήκουσιν ἓξ ἐς Αἰτωλὸν τὸν Ἐνδυμίωνος.  ἦσαν δὲ οἱ Ἡρακλεῖδαι συγγενεῖς καὶ ἄλλως τοῖς ἐν Αἰτωλίᾳ βασιλεῦσι, καὶ ἀδελφαὶ Θόαντι τῷ Ἀνδραίμονος καὶ Ὕλλου τοῦ Ἡρακλέους ἦσαν αἱ μητέρες. συνεπεπτώκει δὲ τῷ Ὀξύλῳ φυγάδι ἐξ Αἰτωλίας εἶναι: δισκεύοντα γάρ φασιν ἁμαρτεῖν αὐτὸν καὶ ἐξεργάσασθαι φόνον ἀκούσιον, τὸν δὲ ἀποθανόντα ὑπὸ τοῦ δίσκου τὸν ἀδελφὸν εἶναι τοῦ Ὀξύλου Θέρμιον, οἱ δὲ Ἀλκιδόκον τὸν Σκοπίου. IV. λέγεται δὲ καὶ ἄλλο ἐπὶ τῷ Ὀξύλῳ τοιόνδε, ὡς τοὺς παῖδας ὑποπτεύσειε τοῦ Ἀριστομάχου, μὴ τὴν Ἠλείαν τε ἰδόντες ἀγαθὴν οὖσαν καὶ ἐξειργασμένην διὰ πάσης οὐκ ἐθελήσωσιν ἔτι αὐτῷ διδόναι τὴν γῆν, καὶ τοῦδε ἕνεκα διὰ τῶν Ἀρκάδων καὶ οὐ διὰ τῆς Ἠλείας τοῖς Δωριεῦσιν ἡγήσατο. Ὀξύλῳ δὲ σπεύσαντι ἀμαχεὶ λαβεῖν τὴν Ἠλείων ἀρχὴν Δῖος οὐκ εἶκε, πρόκλησιν δὲ ἐποιεῖτο μὴ σφᾶς παρασκευῇ τῇ πάσῃ διακινδυνεῦσαι, προκριθῆναι δὲ ἀφ' ἑκατέρων στρατιώτην ἕνα ἐς τὴν μάχην:  καί πως συνήρεσε ταῦτα ἀμφοτέροις, οἱ δὲ ἐς τὸ ἔργον προταχθέντες Δέγμενός τε Ἠλεῖος ἦν τοξότης καὶ παρὰ τῶν Αἰτωλῶν Πυραίχμης σφενδόνην δεδιδαγμένος. κρατήσαντος δὲ τοῦ Πυραίχμου τήν τε βασιλείαν ἔσχεν Ὄξυλος καὶ Ἐπειοὺς τοὺς ἀρχαίους τὰ μὲν ἄλλα εἴασεν ἐπὶ τοῖς αὑτῶν μένειν, συνοίκους δέ σφισι τοὺς Αἰτωλοὺς ἐπὶ ἀναδασμῷ τῆς χώρας ἐπεισήγαγε. καὶ Δίῳ τε ἀπένειμε γέρα καὶ ἥρωσι τοῖς τε ἄλλοις κατὰ τὰ ἀρχαῖα ἐφύλαξε τὰς τιμὰς καὶ Αὐγέᾳ τὰ ἐς τὸν ἐναγισμὸν ἔτι καὶ ἐς ἡμᾶς αὐτῷ καθεστηκότα.  λέγεται δὲ ὡς καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐκ τῶν κωμῶν, ὅσοι τοῦ τείχους οὐ πολὺ ἀφεστήκεσαν, κατελθεῖν ἔπεισεν ἐς τὴν πόλιν καὶ πλήθει τε οἰκητόρων [καὶ] μείζονα καὶ εὐδαιμονεστέραν ἐς τὰ ἄλλα ἀπέφηνε τὴν Ἦλιν. ἀφίκετο δὲ αὐτῷ καὶ ἐκ Δελφῶν χρησμός, τὸν Πελοπίδην ἐπάγεσθαι συνοικιστήν: Ὄξυλος δὲ τὴν ζήτησιν ἐποιεῖτο σπουδῇ καὶ ἀναζητῶν εὗρεν Ἀγώριον τὸν Δαμασίου τοῦ Πενθίλου τοῦ Ὀρέστου, καὶ αὐτόν τε ἐξ Ἑλίκης τῆς Ἀχαιῶν καὶ σὺν τῷ Ἀγωρίῳ μοῖραν τῶν Ἀχαιῶν ἐπηγάγετο οὐ πολλήν.  τῷ δὲ Ὀξύλῳ Πιερίαν μὲν τῇ γυναικὶ ὄνομα εἶναι λέγουσι, πέρα δὲ τὰ ἐς αὐτὴν οὐ μνημονεύουσιν. Ὀξύλου δὲ γενέσθαι παῖδάς φασιν Αἰτωλὸν καὶ Λαί̈αν: προαποθανόντος δὲ Αἰτωλοῦ θάπτουσιν αὐτὸν οἱ γονεῖς ἐν αὐτῇ ποιησάμενοι τῇ πύλῃ τὸ μνῆμα, ἥτις ἐπ' Ὀλυμπίαν καὶ τὸ ἱερὸν ἄγει τοῦ Διός: ἔθαψαν δὲ αὐτὸν οὕτω κατὰ μαντείαν, ὡς μήτε ἐκτὸς τῆς πόλεως μήτε ἐντὸς γένοιτο ὁ νεκρός. ἐναγίζει δὲ ὁ γυμνασίαρχος ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ καθ' ἕκαστον ἔτος τῷ Αἰτωλῷ. μετὰ δὲ Ὄξυλον Λαί̈ας ἔσχεν ὁ Ὀξύλου τὴν ἀρχή
Παυσανίου Ηλειακά Α΄
ΠΗΓΗ: wikipedia

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ: ΑΕΘΛΙΟΣ!


Ο Αέθλιος υπήρξε ο πρώτος βασιλιάς της αρχαίας Ήλιδας στην περιοχή της Ολυμπίας. Ήταν γιος του Δία και της Πρωτογένειας. Μετά τον Ηρακλή, αναφέρεται ότι ο Αέθλιος ήταν ο προστάτης των αγώνων της Ολυμπίας.Κατά την Ηλειακή παράδοση γίνεται λόγος για αγώνες που έγιναν στην περιοχή της Ολυμπίας, τρεις γενιές μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Όπως γνωρίζουμε ο Δευκαλίων και η Πύρρα ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που σώθηκαν μετά τον κατακλυσμό. Η μητέρα του Αέθλιου, Πρωτογένεια, ήταν κόρη του Δευκαλίωνα.
Άλλη παράδοση θέλει τον Αέθλιο να είναι γιος του Αιόλου και όχι του Δία.
Ο Αέθλιος ήταν σύζυγος της Καλύκης, γιος του ήταν ο Ενδυμίωνας και εγγονός του ο Επειός ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο λαό της Ηλείας.

...τοὺς Ἠλείους ἴσμεν ἐκ Καλυδῶνος διαβεβηκότας καὶ Αἰτωλίας τῆς ἄλλης: τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα ἐς αὐτοὺς τοιάδε εὕρισκον. βασιλεῦσαι πρῶτον ἐν τῇ γῇ ταύτῃ λέγουσιν Ἀέθλιον, παῖδα δὲ αὐτὸν Διός τε εἶναι καὶ Πρωτογενείας τῆς Δευκαλίωνος, Ἀεθλίου δὲ Ἐνδυμίωνα γενέσθαι
Παυσανία Ηλιακά Α΄

...θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος.
 Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Α'

Από το όνομά του προέρχονται οι λέξεις αθλητής, άθλος … για να καθορίσουν για πάντα την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει τις φυσικές του δυνάμεις. Προς τιμήν του τόσο στην αρχαία, όσο και στην σύγχρονη γραμματεία, αέθλιος σημαίνει ο βραβευμένος αγωνιστής, ή επί βραβείου αγωνιζόμενος. Εξ ου και οι αρχαίοι προσδιορισμοί ''αέθλιος ίππος, αέθλιο μήλο'' (έριδος).
Ο Αέθλιος τιμόταν ως προστάτης των αγώνων ή πανηγύρεων σχεδόν απ΄ όλες τις ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας.
Παρακάτω αναπαριστάται η αρχή του Ηλειακού γενεαλογικού δέντρου:





Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Αρχαίοι Ηλείοι: Πύρρων ο Φιλόσοφος!


Ο Πύρρων ο Ηλείος (360 π.Χ. – 270 π.Χ.) ήταν Έλληνας Φιλόσοφος, ιδρυτής της Σχολής του Σκεπτικισμού. Ιερεύς και περίφημος για την ψυχική του γαλήνη, συμπαθών της απλότητος των Κυνικών και επηρεασμένος από τον Δημόκριτο και τον σχετικισμό των Σοφιστών , κήρυξε μία αδιατάρακτη ηρεμία του θυμικού μέσω της διαρκούς αμφιβολίας και της παραιτήσεως από κάθε γνώμη ή ροπή («εποχή», αποφυγή κάθε κρίσεως) λόγω του παντελώς αδύνατου της σιγουριάς.
Κατά τον Πύρρωνα, τίποτε δεν μπορεί να είναι καθαυτό (από μόνο του) ηθικά καλό ή κακό, ωραίο ή αισχρό, δίκαιο ή άδικο (καθώς η ανθρώπινη συμπεριφορά ρυθμίζεται από τη συμβατικότητα, «νόμω και έθει» , δηλαδή από την καθιερωμένη συνήθεια και το έθιμο). Βασικό αξίωμα των Σκεπτικών είναι η λεγόμενη «Αρρεψία» (αμφιβολία), ενώ ως το μόνο πραγματικό αγαθόν αναγνωρίζεται η Αρετή. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε, μετρήσουμε και κρίνουμε τα πράγματα, που χαρακτηρίζονται «αδιάφορα, αστάθμητα και ανεπίκριτα». Ούτε τα δεδομένα των αισθήσεων, ούτε οι κρίσεις μας μπορεί να είναι αληθείς ή ψευδείς.
Η διδασκαλία του Πύρρωνος άσκησε τεράστια επίδραση στη Μέση και Νεώτερη Ακαδήμεια απειλώντας τες μάλιστα με πιθανή αφομοίωση.

wikipedia

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ : ΞΕΝΟΦΩΝ (ΩΣ ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΣΚΙΛΛΟΥΝΤΙΑ).

Ξενοφών (περ. 427-355 π.χ..) ο Αθηναίος ήταν ιστορικός συγγραφέας και Σωκρατικός φιλόσοφος. Γιος του Γρύλλου από το δήμο Ερχιάς (κοντά στη Φυλή), κονωνικά ανήκε στην τάξη των ιππέων και πολιτικά έδρασε ως ολιγαρχικός και φιλολάκων. Μετά  το 410 π.χ. γνωρίστηκε με τον Σωκράτη και μπήκε στον κύκλο των μαθητών του.Ο Διογένης ο Λαέρτος μας εξιστορεί ότι κάποτε, όταν ήταν ακόμη νέος, ο Ξενοφών συνάντησε σε ένα στενό δρόμο τον Σωκράτη, ο οποίος, με τη ράβδο του, τον εμπόδισε να προχωρήσει και τον ρώτησε μεταξύ άλλων: "Πού οι άνθρωποι γίνονται καλοί και αγαθοί;" Ο Ξενοφών βρέθηκε σε αμηχανία και ο Σωκράτης του απήντησε "'Επου και μάνθανε!". Από τότε ο Ξενοφών έγινε μαθητής του Σωκράτη και τον θεωρούσε πρότυπο.
Ο Ξενοφών ανδρώθηκε συναναστρεφόμενος ευγενείς νέους της Αθήνας που είχαν ως κύρια ασχολία τον αθλητισμό και παρέμεινε σε όλη τη ζωή του λάτρης της πάλης και των ελευθέρων αγώνων - από δε τα έργα του διαφαίνεται ότι υπήρξε άριστος ιππέας. Επίσης, μέσα από τα έργα του φαίνεται και η μεγάλη αγάπη του για τα άλογα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον φιλολακωνισμό του. Αγαπούσε τον τρόπο ζωής των Σπαρτιατών και συνδέθηκε φιλικά με τον βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαο, στο πλευρό του οποίου πολέμησε το 394 π.Χ. στην μάχη της Κορωνείας εναντίον του αντισπαρτιατικού συνασπισμού, μέλος του οποίου ήταν και η ίδια η πατρίδα του, η Αθήνα. Όπως ήταν φυσικό, για την πράξη του αυτή τιμωρήθηκε με εξορία από την Αθήνα.
Το 401 π.χ. ο Ξενοφών καλείται από τον φίλο του Πρόξενο τον Βοιώτιο, που διέτριβε στις Σάρδεις, να συμμετάσχει στην......

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ: ΚΟΠΡΕΑΣ

Στην ελληνική μυθολογία ο Κοπρέας (Κοπρεύς) ήταν γιος του Πέλοπα και της Ιπποδαμείας, ο οποίος γεννήθηκε στην Ηλεία. Ο Κοπρέας αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του επειδή σκότωσε τον Ίφιτο. Τον δέχθηκε ο Ευρυσθέας, τον εξάγνισε από το μίασμα του φόνου και τον διόρισε κήρυκά του. Ο Κοπρέας έφερνε την είδηση στον Ευρυσθέα ύστερα από την εκπλήρωση κάθε άθλου του Ηρακλή.
Ο Κοπρέας ήταν μάλλον αντιπαθητικός ως χαρακτήρας: θρασύς, δειλός, δόλιος και κακός. Ωστόσο, ο γιος του ο Περιφήτης στάθηκε ανώτερός του πατέρα του: ακολούθησε τον Αγαμέμνονα στον Τρωικό Πόλεμο και σκοτώθηκε εκεί από τον Έκτορα. Μετά τον θάνατο του Ηρακλή, όταν οι Ηρακλείδες κατέφυγαν στην Αθήνα, ο Ευρυσθέας απέστειλε τον Κοπρέα αξιώνοντας από τους Αθηναίους να εκδιώξουν τους Ηρακλείδες. Οι Αθηναίοι αρνήθηκαν, αλλά ο Κοπρέας ήταν τόσο αυθάδης και αναιδής, ώστε δεν άντεξαν και τον σκότωσαν. Αυτό όμως στην αρχαία Ελλάδα ήταν μεγάλη ασέβεια, γιατί οι κήρυκες είχαν ασυλία. Για να εξαγνισθούν λοιπόν οι Αθηναίοι όρισαν πένθος, σύμφωνα με το οποίο οι Αθηναίοι έφηβοι φορούσαν κατά καιρούς μαύρες χλαμύδες.

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ: ΕΝΔΥΜΙΩΝΑΣ

Ο Ενδυμίων ήταν ο δεύτερος μυθικός βασιλιάς της Αρχαίας Ήλιδας.
Σύμφωνα με τον Παυσανία ήταν γιος του Αέλθιου και εγγονός της Πρωτογένειας και του Δία ,απόγονος του Δευκαλίωνα.Παντρεύτηκε την Αστεριδία ή την Υπερίππη ή την Χρομία, γιος του ήταν Επειός, ο Παίονας και ο Αιτωλός, όλοι επώνυμοι λαών και κόρη του η Ευρυκήδα μητέρα του Ηλείου.Κάποτε ο Ενδυμίων διοργάνωσε έναν αγώνα δρόμου στην Ολυμπία ανάμεσα στους γιους του με σκοπό όποιος βγεί νικητής να τον διαδεχτεί.Νικητής ήταν ο Επειός όπου και τον διαδέχτηκε και έδωσε το όνομα του στον λαό.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο , γιος του Αέλθιου και της Καλύκης ο Ενδυμίων ήταν αρχηγός τον Αιολών τους πήρε από την Θεσσαλία και εποίκησαν την ¨Ηλιδα.Τον ερωτεύτηκε η Σελήνη και τον πήρε ο Δίας στον ουρανό όπου μετά τον έριξε στον Άδη.Ο Δίας όμως του έδωσε το προνόμιο όσο κοιμάται να μένει αγέραστος και αθάνατος.
Σύμφωνα με μία μεταγενέστερη  παραλλαγή του μύθου που μεταφέρεται από τον Ρωμαίο ποιητή Οβίδιο και από μεταγενέστερους ποιητές, ο Ενδυμίων ήταν βοσκός από την Καρία με απαράμιλλη ομορφιά.Η Σελήνη τον είδεσε μια σπηλιά του Λάτμου και τον ερωτεύτηκε.Τον επισκεπτόνταν κάθε βράδυ την ώρα που κοιμόταν , όμως ανησυχώντας πως σαν θνητός θα γεράσει και θα πεθάνει παρακάλεσε τον Δία να τον αφήσει να κοιμάται για πάντα στον αγέραστο ύπνο ώστε να μη τον χάσει ποτέ.
Στην πόλη Ηράκλεια που βρισκόταν στους πρόποδες του Λάτμου ο Ενδυμίων λατρευόταν ως μυθικός ιδρυτής της πόλης και υπήρχε ιερό αφιερωμένο σ' αυτόν.
Ένα ποιήμα του Κ.Καβάφη είναι εμπνευσμένο από την ιστορία του Ενδυμίωνα.Ο τίτλος του ποιήματος είναι "Ενώπιον του αγάλματος του Ενδυμίωνος".
Ο αστεροειδής 342 Ενδυμίων , που ανακαλύφθηκε το 1892 , πήρε το ονομά του από το μυθικό αυτό πρόσωπο.
wikipedia

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ: ΘΥΕΣΤΗΣ


Ο Θυέστης ήταν γιος του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας. Είχε δυο παιδιά, τον Αίγισθο και την Πελοπία.

Ο Θυέστης και ο δίδυμος αδερφός του, Ατρέας, δολοφόνησαν το Χρύσιππο, βασιλιά της Ολυμπίας επειδή επιβουλεύονταν το θρόνο. ΟΠέλοπας τους εξόρισε και κατέφυγαν στις Μυκήνες όπου συμφώνησαν να βασιλεύουν εναλλάξ. Ωστόσο αρχικά επικράτησε ο Ατρέας, επειδή βρήκε ένα χρυσόμαλλο αρνί στο κοπάδι του, σταλμένο από τον Ερμή, και θεωρήθηκε σύμβολο εξουσίας. Η Αερόπη, όμως, γυναίκα του Ατρέα, και ο Θυέστης ήταν εραστές κι έτσι κλέψανε την προβιά του αρνιού κι ο Θυέστης έγινε βασιλιάς, υποσχόμενος ότι θα του δώσει ξανά το θρόνο άμα ποτέ ο ήλιος ανέτελλε από τη δύση και έδυε στην ανατολή. ΟΔίας άλλαξε τη φορά του ήλιου κι ο Ατρέας πήρε ξανά το θρόνο.
Μετά το "Θυέστειον δείπνον" όπου  ο Ατρεύς παρέθεσε στον αδερφό του για φαϊ τα ίδια του τα παιδιά και τον παρακολουθούσε καθώς έτρωγε " Ατρέως όμμα"  και την κατάρα που πήρε από τον Θυέστη όταν εξοργισμένος αντελήφθη τι είχε γίνει και αναποδογυρίζοντας το τραπέζι είπε: "Έτσι να ανατραπεί και των Ατρέων το γένος", ο Θυέστης για δεύτερη φορά εξορίζεται στην Θεσπρωτία.  

ΟΑτρέαςσχεδίασε την εκδίκησή του για την απιστία της γυναίκας του και του αδερφού του. Σκότωσε τους γιους του Θυέστη και τον προσκάλεσε σε γεύμα, όπου του προσέφερε για φαγητό τις ψημένες σάρκες των γιων του.
Ο Θυέστης, τυφλωμένος από οργή και μίσος, άκουσε ένα χρησμό που έλεγε πως αν έκανε γιο με την ίδια του την κόρη, ο γιος αυτός θα σκότωνε τον Ατρέα. Ο Θυέστης παντρεύτηκε την ίδια του την κόρη, Πελοπία, και έτσι γεννήθηκε ο Αίγισθος, ο οποίος αργότερα πράγματι σκότωσε τον Ατρέα.

Τα παιδιά του Θυέστη που κατατεμάχισε ο Ατρέας τα είχε κάνει με την Αερόπη την γυναίκα του αδερφού του όπως είπαμε και ήταν ο  Αγλαός, ο Καλαός, ο Ορχομενός, η Πελοπία, ο Πλεισθένης και ο Τάνταλος. Εκτός της Πελοπίας τα υπόλοιπα όπως είπαμε κατεσφάγησαν από τον Ατρέα και ίσως και ο Τάνταλος να γλύτωσε γιατί όπως μας  λέει ο Σταγειρίτης στην Ωγυγία αυτόν τον σκότωσε αργότερα ο γιός του Ατρέα Αγαμέμνων. 
Όταν λοιπόν ο Θυεστης ζήτησε χρησμό από το Μαντείο να εκδικηθεί τον αδερφό του για το κακό που του προξένησε πήρε την απάντηση πως έπρεπε να κάνει παιδί με την κόρη του Πελοπία και αυτό θα ήταν εκείνο που θα έπερνε την εκδίκηση. Επειδή όμως θεώρησε μεγάλη βδελυγμία την αιμομιξία αφιέρωσε την μικρή του κόρη Πελοπία ως Ιέρεια της Αθηνάς στην Σικυώνα. Μετά από καιρό και ενώ η κόρη του εν τω μεταξύ είχε μεγαλώσει χωρίς ποτέ ο Θυέστης να την έχει δεί, έτυχε να έρθει στην Σικυώνα και αυτός. Και ενώ βρισκόταν στο άλσος του Ιερού της Αθηνάς συνάντησε την Πελοπία την οποία βίασε. Από αυτή την συνεύρεση γεννήθηκε ο Αίγισθος και έτσι ο χρησμός επαληθέφθηκε ώς προς το πρώτο σκέλος. Έμενε λοιπόν να έρθει και το άλλο μέρος αυτό της εκδίκησης. Και να πώς εξελίχθηκε η ιστορία. Ο Θυέστης όταν έμαθε πως η Πελοπία ήταν έγκυος στο παιδί του, της έδωσε το ξίφος του και της είπε αν ήταν αγόρι να του το δώσει. Πραγματικά η Πελοπία γεννά αγόρι αλλά το εγκαταλείπει στο δάσος όπου το βρήκαν κάποιοι βοσκοί και το μεγάλωσαν με το γάλα κατσίκας και εξ' αυτού πήρε και το όνομα Αίγισθος.Η Πελοπία εν τω μεταξύ έφυγε στην Θεσπρωτία και ζούσε στον οίκο του Θεσπρωτού του Πελασγού ηγεμόνα της περιοχής αυτής της Ηπείρου που μάλιστα όπως λέγεται ήταν αυτός που έχτισε και την πρώτη πόλη την Εφύρα. Στην περιοχή αυτή λέγεται πως ήταν και το μεγάλο Μαντείο της Δωδώνης.Στο βασίλειο του Ατρέα όμως έπεσε ανομβρία για πολύ μεγάλο διάστημα κάτι που οδήγησε τον βασιλιά Ατρέα να πάρει χρησμό. Εκεί του είπαν πως έπρεπε να συμφιλιωθεί με τον αδερφό του Θυέστη, έτσι ο Ατρέας αναγκάζεται να πάει στην Θεσπρωτία όπου τον μεν Θυέστη δεν βρίσκει αλλά συναντά την Πελοπία την οποία ερωτεύεται και νομίζοντας πως ήταν κόρη του Θεσπρωτού την ζητά και την παίρνει ως σύζυγό του. Μαθαίνοντας για το παιδί που είχε πήγε και το βρήκε και το πήρε μαζί του και το μεγάλωνε ως γιό του στις Μυκήνες. Κατά την επιστροφή του στο βασίλειο έστειλε τους γιούς του Αγαμέμνων και Μενέλαο να βρούν τον θείο τους Θυέστη τον οποίο όντως βρήκαν στους Δελφούς. Με την υπόσχεση πως ο Ατρέας ήθελε να συμφιλιωθεί μαζί του επέστρεψε στις Μυκήνες ο Θυέστης όπου όμως για ακόμη μια φορά τον εξαπάτησε ο Ατρέας και τον φυλάκισε. Και έμεινε πολλά χρόνια στην φυλακή μέχρι που ο Αίγισθος είχε μεγαλώσει. Και αυτόν ήταν που  έστειλε ο Ατρέας στην φυλακή για να σκοτώσει τον Θυέστη, στην ουσία να γίνει πατροκτόνος, εν αγνοία του βεβαίως. Και εδώ έμελλε πάλι η μοίρα να παίξει το δικό της παιχνίδι...
  • Ο αστεροειδής 14792 Θυέστης (14792 Thyestes), που ανακαλύφθηκε το 1973, πήρε το όνομά του από το μυθικό αυτό πρόσωπο.
el.wikipedia


Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ: ΥΣΜΩΝ Ο ΗΛΕΙΟΣ

Ο Ύσμων ήταν αρχαίος ολυμπιονίκης από την Ήλιδα Ηλείας.
Ο Ύσμων είχε νικήσει στην 99η ολυμπιάδα το 384 π.Χ. στο πένταθλο, είχε νικήσει και μία φορά και στα Νέμεα . Όπως αναφέρει ο Παυσανίας δεν είχε συμμετάσχει ποτέ στους αγώνες του Ισθμού  όπως και όλοι οι Ηλείοι λόγω κάποιου φόβου που είχαν για αυτούς. Οι Ηλείοι είχαν στήσει ανδριάντα του στην Ολυμπία δίπλα σε αυτόν του Αντίοχου που τον απεικόνιζε να κρατά αλτήρες, ο ανδριάντας ήταν έργο του γλύπτη Κλέωνα. Όταν ήταν μικρός έπαθε ρευματισμούς και στράφηκε προς τον αθλητισμό για ίαση.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

AΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ: ΙΠΠΙΑΣ

ΙΠΠΙΑΣ
Σοφιστής, σύγχρονος του Σωκράτη· δίδασκε και ρητόρευε στις ελληνικές πόλεις και προπάντων στην Αθήνα. Ήταν όμως ματαιόδοξος και είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Πίστευε ότι τα γνώριζε όλα και ότι δεν υπήρχε πράγμα αδύνατο γι` αυτόν. Δεχόταν να αυτοσχεδιάσει μακρό και συνεχή λόγο για οποιοδήποτε ζήτημα και αν του πρότειναν (Ξεν. Απομν. Δ,4). Η τάση του αυτή να καυχιέται χαρακτηρίζεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, που φέρουν το όνομά του. Σ` αυτούς γίνεται λόγος και για την εξαιρετικά ισχυρή μνήμη του.
 Έργα του, "Τρωϊκός λόγος", "Ολυμπιονικών αναγραφή" και "Εθνών ονομασίες". Σημαντικές πληροφορίες για τον Ιππία παρέχονται από τους διαλόγους του Πλάτωνα "Ιππίας μείζων" και "Ιππίας ελάσσων".
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
  • Μάρκος Αντώνιος, «Ο σοφιστής Ιππίας ο Ηλείος ως ‘διαλεκτικός’», Επετηρίς της Εταιρείας Ηλειακών Σπουδών. Εν Αθήναις 5 (1987-1988), 41-59.
  • Σταμάτης Ευάγγελος, «Ο Ιππίας ο Ηλείος ως μαθηματικός». Ηλειακαί μελέται 1 (1982), 155-168.


  • ΠΛΑΤΩΝ, ΙΠΠΙΑΣ ΕΛΑΤΤΩΝ


    ΠΛ ΙππΕ 372a–373a

    Ένα δείγμα της σωκρατικής προσποίησης άγνοιας
    Στον παράδοξο αυτόν διάλογο ο Σωκράτης ελέγχει τον σοφιστή Ιππία, που υποστήριξε ότι ο Αχιλλέας, σε αντίθεση με τον πανούργο Οδυσσέα, ήταν ο πιο άξιος ανάμεσα στους Έλληνες που εξεστράτευσαν στην Τροία. Με αφορμή ένα χωρίο της Ιλιάδας ο Σωκράτης ισχυρίστηκε ότι ο Αχιλλέας, όπως και οποιοσδήποτε που λόγω άγνοιας λέει ψέματα ακούσια, ήταν κατώτερος από κάποιον που είχε επίγνωση ότι έλεγε ψέματα. Η θέση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του Ιππία. Η απάντηση του Σωκράτη ακολουθεί.

    ΣΩ. Ὁρᾷς, ὦ Ἱππία, ὅτι ἐγὼ ἀληθῆ λέγω, λέγων ὡς
    [372b] λιπαρής εἰμι πρὸς τὰς ἐρωτήσεις τῶν σοφῶν; καὶ κινδυνεύω
    ἓν μόνον ἔχειν τοῦτο ἀγαθόν, τἆλλα ἔχων πάνυ φαῦλα·
    τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων ᾗ ἔχει ἔσφαλμαι, καὶ οὐκ οἶδ’ ὅπῃ
    ἐστί. τεκμήριον δέ μοι τούτου ἱκανόν, ὅτι ἐπειδὰν συγγέ-
    νωμαί τῳ ὑμῶν τῶν εὐδοκιμούντων ἐπὶ σοφίᾳ καὶ οἷς οἱ
    Ἕλληνες πάντες μάρτυρές εἰσι τῆς σοφίας, φαίνομαι οὐδὲν
    εἰδώς· οὐδὲν γάρ μοι δοκεῖ τῶν αὐτῶν καὶ ὑμῖν, ὡς ἔπος
    [372c] εἰπεῖν. καίτοι τί μεῖζον ἀμαθίας τεκμήριον ἢ ἐπειδάν τις
    σοφοῖς ἀνδράσι διαφέρηται; ἓν δὲ τοῦτο θαυμάσιον ἔχω
    ἀγαθόν, ὅ με σῴζει· οὐ γὰρ αἰσχύνομαι μανθάνων, ἀλλὰ
    πυνθάνομαι καὶ ἐρωτῶ καὶ χάριν πολλὴν ἔχω τῷ ἀποκρινο-
    μένῳ, καὶ οὐδένα πώποτε ἀπεστέρησα χάριτος. οὐ γὰρ πώ-
    ποτε ἔξαρνος ἐγενόμην μαθών τι, ἐμαυτοῦ ποιούμενος τὸ
    μάθημα εἶναι ὡς εὕρημα· ἀλλ’ ἐγκωμιάζω τὸν διδάξαντά με
    ὡς σοφὸν ὄντα, ἀποφαίνων ἃ ἔμαθον παρ’ αὐτοῦ. καὶ δὴ καὶ
    [372d] νῦν ἃ σὺ λέγεις οὐχ ὁμολογῶ σοι, ἀλλὰ διαφέρομαι πάνυ
    σφόδρα· καὶ τοῦτ’ εὖ οἶδα ὅτι δι’ ἐμὲ γίγνεται, ὅτι τοιοῦτός
    εἰμι οἷόσπερ εἰμί, ἵνα μηδὲν ἐμαυτὸν μεῖζον εἴπω. ἐμοὶ
    γὰρ φαίνεται, ὦ Ἱππία, πᾶν τοὐναντίον ἢ ὃ σὺ λέγεις· οἱ
    βλάπτοντες τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀδικοῦντες καὶ ψευδόμενοι
    καὶ ἐξαπατῶντες καὶ ἁμαρτάνοντες ἑκόντες ἀλλὰ μὴ ἄκοντες,
    βελτίους εἶναι ἢ οἱ ἄκοντες. ἐνίοτε μέντοι καὶ τοὐναντίον
    δοκεῖ μοι τούτων καὶ πλανῶμαι περὶ ταῦτα, δῆλον ὅτι διὰ
    [372e] τὸ μὴ εἰδέναι· νυνὶ δὲ ἐν τῷ παρόντι μοι ὥσπερ κατηβολὴ
    περιελήλυθεν, καὶ δοκοῦσί μοι οἱ ἑκόντες ἐξαμαρτάνοντες
    περί τι βελτίους εἶναι τῶν ἀκόντων. αἰτιῶμαι δὲ τοῦ νῦν
    παρόντος παθήματος τοὺς ἔμπροσθεν λόγους αἰτίους εἶναι,
    ὥστε φαίνεσθαι νῦν ἐν τῷ παρόντι τοὺς ἄκοντας τούτων
    ἕκαστα ποιοῦντας πονηροτέρους ἢ τοὺς ἑκόντας. σὺ οὖν
    χάρισαι καὶ μὴ φθονήσῃς ἰάσασθαι τὴν ψυχήν μου· πολὺ
    [373a] γάρ τοι μεῖζόν με ἀγαθὸν ἐργάσῃ ἀμαθίας παύσας τὴν ψυχὴν
    ἢ νόσου τὸ σῶμα. μακρὸν μὲν οὖν λόγον εἰ ’θέλεις λέγειν,
    προλέγω σοι ὅτι οὐκ ἄν με ἰάσαιο ―οὐ γὰρ ἂν ἀκολουθήσαιμι―
    ὥσπερ δὲ ἄρτι εἰ ’θέλεις μοι ἀποκρίνεσθαι, πάνυ ὀνήσεις,
    οἶμαι δὲ οὐδ’ αὐτὸν σὲ βλαβήσεσθαι. δικαίως δ’ ἂν καὶ σὲ
    παρακαλοίην, ὦ παῖ Ἀπημάντου· σὺ γάρ με ἐπῆρας Ἱππίᾳ
    διαλέγεσθαι, καὶ νῦν, ἐὰν μή μοι ἐθέλῃ Ἱππίας ἀποκρίνεσθαι,
    δέου αὐτοῦ ὑπὲρ ἐμοῦ.
    ΠΗΓΗ: greek-language.gr / wikipedia

    Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

    ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΛΕΙΟΙ: ΑΤΡΕΑΣ

    Ο Ατρέας, γιος του Πέλοπα και της Ιπποδαμείας, ήταν βασιλιάς του Άργους που ανήκε στο καταραμένο γένος των Τανταλιδών. Παντρεύτηκε την Αερόπη με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Αγαμέμνονα και το Μενέλαο.
    Ο μύθος
    Ο Ατρέας ήταν απόγονος καταραμένου γένους, που η ιστορία τους αρχίζει με το έγκλημα του Ταντάλου και συνεχίστηκαν και μετά. Ο Πέλοπας θα σκοτώσει τον Μυρτίλο, έναν από τους γιους του Ερμή, ο οποίος στην συνέχεια ορκίστηκε να εκδικηθεί τους απόγονους του Πέλοπα, τους Πελοπίδες.

    Ο Πέλοπας είχε κάνει έναν γιο με την Νύμφη Αστυόχη, τον Χρύσιππο, ένα πολύ όμορφο παιδί. Η γυναίκα του η Ιπποδάμεια φοβήθηκε όμως ότι θα τον έκανε κληρονόμο και διάδοχο του βασιλείου του, και γιαυτό τον σκότωσε.

    Ο Ατρέας κατέφυγε στις Μυκήνες και ανέλαβε καθήκοντα αντικαταστάτη στην αυλή του ανηψιού του του Ευρυσθέα που ήταν βασιλιάς και πολεμούσε τους Ηρακλείδες. Όταν ο Ευρυσθέας σκοτώθηκε στην μάχη, ο Ατρέας τον διαδέχτηκε και έγινε βασιλιάς. Κατά άλλους, μετά τον θάνατο του Ευρυσθέα ανέλαβε βασιλιάς ο πατέρας του ο Σθένελος και επέτρεψε στον Ατρέα αλλά και στον αδερφό του τον Θυέστη  να παραμείνουν στην Μιδέα της Αργολίδας ως φιλοξενούμενοί του. Μετά από έναν χρησμό του μαντείου που είπε ότι ένας Πελοπίδας πρέπει να κυβερνήσει το βασίλειο, και μετά τον θάνατο του Σθένελου και του Θυέστη έγινε ο Ατρέας βασιλιάς.

    Ο Ατρέας είχε υποσχεθεί να θυσιάσει το καλύτερό του

    Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

    ΚΟΡΟΙΒΟΣ Ο ΗΛΕΙΟΣ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ!

    Ο Κόροιβος ο ολυμπιονίκης ήταν ένας ταπεινός φούρναρης και αθλητής από την Ήλιδα, που κέρδισε τον αγώνα δρόμου ενός σταδίου στους πρώτους καταγεγραμμένους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 776 π.Χ.. Ο αγώνας αυτός αποτελούσε το μοναδικό αγώνισμα στίβου στις πρώτες 13 Ολυμπιάδες και ο Κόροιβος υπήρξε ο πρώτος καταγεγραμμένος ολυμπιονίκης. Ο τάφος του βρισκόταν στα σύνορα της Ήλιδας και πάνω του υπήρχε επιγραφή αναφερόμενη στη νίκη του αυτή.Τάφος που έχει ανασκαφεί, κοντά στην συμβολή Αλφειού και Ερύμανθου νότια του χωριού Άσπρα Σπίτια, εικάζεται ότι ήταν ο τάφος του Κοροίβου.
    Ο Κόροιβος αυτός ταυτίζεται κάποτε με τον Κόροιβο τον ήρωα, πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας.
    Ο απλός αγώνας δρόμου, το «στάδιον» ήταν το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε. Μέχρι τους 15ους Ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές που έπαιρναν μέρος φορούσαν μια μικρή ποδιά, ενώ αργότερα αγωνίζονταν εντελώς γυμνοί έμπνευση του Όρσιππου από τα Μέγαρα νικητή των 15ων Ολυμπιακών Αγώνων( 720πχ), επιδεικνύοντας την επίδοσή τους στο πολεμικό βάδισμα και τρέξιμο. Τέρμα ήταν το σημείο που βρίσκονταν το βραβείο, ενώ οι θεατές στέκονταν δεξιά και αριστερά κατά μήκος της αμμώδους διαδρομής που είχε μήκος εξακοσίων Ολυμπιακών ποδιών (περ. 192 μέτρα). Οι αθλητές ανταγωνίζονταν σε ομάδες τεσσάρων. Οι επί μέρους νικητές ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, επίσης σε ομάδες τεσσάρων.
    Μέρος της αγωγής των νέων ήταν η συνεχής εξάσκηση στον δρόμο που ελάμβανε χώρα στο «ξυστό» ή στην «παραδρομίδα» του γυμνασίου, σε έναν δηλαδή μακρό διάδρομο ο οποίος ήταν χωρίς ανωμαλίες, λείος (ξυστός) και αρκετά φαρδύς για να χωρά σειρά αθλουμένων νέων.
    Ως τη 13η Ολυμπιάδα (728 π. Χ.) το στάδιο ήταν το μοναδικό αγώνισμα στην Ολυμπία.
      Η σημασία του ήταν τόσο μεγάλη ώστε η εκάστοτε Ολυμπιάδα ελάμβανε την ονομασία της από τον νικητή σταδιοδρόμο. Ετσι, π.χ., ο Κόροιβος, ο πρώτος σταδιονίκης από την Ηλιδα, χάρισε το όνομά του στην πρώτη Ολυμπιάδα το 776 π.Χ. (Κοροιβιάς).
    Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ηρακλής ­ πρόγονος του γενάρχη των Ηλείων ­ ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα του αγωνίσματος της ταχύτητας δρόμου. Ο ίδιος όρισε το μήκος του σταδίου στην Ολυμπία σε 600 πόδια, έβαλε τους αδελφούς του, τους Κουρήτες, να συναγωνισθούν και στεφάνωσε τον νικητή με κλαδί αγριελιάς.
    Η παράδοση αυτή φυσικά οδηγεί στον Ιδαίο Ηρακλή της Κρήτης αφού αδέλφια του είναι οι Κούρητες και χαρακτηρίζει την αρχαιότητα του αθλήματος στην προϊστορική εποχή. Ο Ομηρος (Ιλ. Ψ 740 κ.εξ.) αναφέρει το αγώνισμα του δρόμου ανάμεσα στους αγώνες που διεξήγαγαν οι Αχαιοί και στους οποίους νικητής αναδείχθηκε ο Οδυσσέας.
    Στο πέρασμα των αιώνων πολλά στοιχεία ξεχάστηκαν, όχι όμως και ο τεράστιος Ολυμπιονίκης Κόροιβος ο οποίος αποτέλεσε έμπνευση αθλητικού ιδεώδες σε πολλά σωματεία με μεγαλύτερο παράδειγμα ο Ολυμπιακός Πειραιώς που στο εμβλημά του απεικονίζεται ο Κόροιβος  έμπνευσης ενός εκ των ιδρυτών του, του αεροπόρου ήρωα Νότη Καμπέρου.