ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Μια άγνωστη μάχη γεμάτη ηρωισμό στον Ηλειακό κάμπο, κατά την διάρκεια της Επανάστασης του '21!

Νοέμβριος 1825, Γαστούνη


Αφ' ού το ιππικόν του εχθρού διέβη τον Αλφειόν ποταμόν και εμβήκεν εις τον Πύργον διεμοιράσθη και εσκόρπισεν εις τα χωρία των πεδίων και την εννάτην του ενεστώτος μηνός εξημερώθησαν οι ιππείς εις τα χωρία Δερβιοτσελεπί (Αμαλιάδα), Καρδαμά, Σαβάλια, Ροβιάται, Καραγιούζη, Σελίμ-Τσαούση, Ανδραβίδα και Βαρθολομιό και εις όλα σχεδόν όλα τα χωρία των πεδιάδων της Γαστούνης, εις τα οποία και ευρόντες Έλληνας επολέμησαν προς αυτούς, αλλ΄η νίκη ήτον προς το μέρος των Ελλήνων. Κατά την αυτήν ημέραν εξημερώθησαν εις του Σελήμ-Τσαούση έως 30 ιππείς, εκ των οποίων εφονεύθησαν 8 παρά των ημετέρων, οίτινες έλαβον και τους ίππους των φονευθέντων εχθρών. Κατά την αυτήν 'ωραν πολεμούντες άλλοι εχθροί εις τα Σαβάλια εφονεύθησαν έως 80 και 20 εκ των ημετέρων, μεταξύ των οποίων και ο Καπ. Αναγνώστης Παππαγοστόπουλος και ο αδελφός αυτού Μενιζέλος εις το Καραγιούζη 20 ιππείς επολέμησαν 2 Έλληνας και εφονεύθησαν 13 χωρίς να βλαφθή κανείς εκ των Ελλήνων, οι διασωθέντες εχθροί πολεμούντες προς τους ημετέρους δεν ημπόρεσαν να εκδύσωσι τους φονευθέντας και ηναγκάσθησαν να τους αφήσωσιν εις την διάκρισιν των νικητών. Γυνή τις εκ του αυτού χωρίου δραμούσα έλαβε δύο χρυσοκαπνισμένας πιστόλας, έν τουφέκιον, έν σπαθίον και πολλά χρήματα από των φονευθέντων. Εις το Βαρθολομιό υπήγαν έως 1200 ιππείς, τους οποίους αφ' ού εδίωξαν έως εις την Γαστούνην οι Βαρθολομιώται, επέστρεψαν εις το χωρίον και λαβόντες τας φαμιλίας των υπήγαν εις Χλουμούτσι, περί δε την εσπέραν 100 άνδρες εκλεκτοί επέστρεψαν και έπιασαν το χωρίον, και την δευτέραν ημέραν, 10 του μηνός, εξημερώθησαν έως 500 ιππείς και έως 4000 πεζοί, και περικυκλώσαντες τους ημετέρους επολέμησαν προς αυτούς μίαν ώραν ακατάπαυστα, και εφονεύθησαν πολλοί χωρίς να δυνήθωσι να βλάψωσι τους ημετέρους, εις δε των εν τω χωρίω κλεισμένων Ελλήνων αναβάς ίππον πιασθέντα εκ των εχθρών έδραμεν εις το Χλουμούτσι να δώση είδησιν εις τους εκεί να τρέξωσιν εις βοήθειαν των κλεισμένων, και αμέσως 150 εκλεκτοί στρατιώται, έχοντες αρχηγόν τον χιλίαρχον Βέρα και τον Κ. Γεωργάκην Βαρθολομιώτην, άνδρας τω όντι γεννναιοτάτους, έδραμον εις βοήθειαν των εις Βαρθολομιό δύο περίπου ώρας κλεισμένων αδελφών των αλλ' άμα ιδόντες αυτούς οι εχθροί εκίνησαν προς αυτούς όλοι οι ιππείς, αλλ΄επειδή ούτω δεν ημπόρεσαν να τρέψωσιν εις φυγήν τους γενναίους εκείνους Έλληνας, αλλά μάλιστα οι Έλληνες επροχώρουν και έφθασαν εις τα αμπέλια του χωρίου περί το ήμισυ μίλλιον μακράν του χωρίου αυτού, απελπισθέντες οι ιππείς εζήτησαν την βοήθεια των πολιορκούντων το χωρίον, 3000 εκ των 4 χιλιάδων πεζών έπρεπε να δράμωσιν εις βοηθειάν των και ούτως έκλεισαν 150 ήρωας εις τα αμπέλια, οίτινες επολέμησαν γενναίως από της τετάρτης ώρας της ημέρας έως της δεκάτης, και μόλον ότι οι εχθροί ώρμησαν πολλάκις κατά την συνηθειάν των εναντίον των ημετέρων, επέστρεψαν κατησχυμένοι βαλλόμενοι και φονευόμενοι, αλλ΄ εν τω μεταξύ επισυμβάσα ραγδαία βροχή έπαυσε τον εκ των τουφεκίων πόλεμον, και ούτως ευρόντες ευκαιρίαν οι εχθροί ώρμησαν πολλότατοι προς ολιγότατους, και οι Έλληνες έπρεπε να ενδώσωσιν εις τον πολυάριθμον εχθρόν εις εκ των 150 εσώθη, και αυτός πλακωθείς υπό των πτωμάτων των φονευθέντων. Απέθανον οι ήρωες, αλλ΄αφ΄ού έπεμψαν πρότερον υπέρ τους 1000 εχθρούς εις τον άδην, ως μαρτυρούσιν τα εις τον τόπον της ανίσου εκείνης πάλης ευρεθένατ τα πτώματα, οι δε περί το Βαρθολομιό απομείναντες εχθροί ώρμησαν εναντίον των εν αυτώ κλεισμένων 100 Ελλήνων, εκ των οποίων εφονεύθησαν 6 εκ των εχθρών αφονεύθησαν τόσοι πολλοί, ώστε απελπισθέντες οι εναπομείναντες έφυγον αισχρώς εις την Γαστούνην περί την εσπέραν, αφήσαντες και τους νεκρούς άταφους. Την 11 το πρωί εξελθόντες του Χλουμουτσίου οι ημέτεροι ελαφυραγώγησαν τους φονευθέντας εχθρούς και έθαψαν τους ενδόξως αποθανόντας Έλληνας.

ΠΗΓΗ: Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1870 έως τα 1856, (Αθήνα 1846)

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Η ιστορία της φωτογραφίας, σαν σήμερα 19 Αυγούστου "τραβήχτηκε" η πρώτη φωτογραφία και απεικόνιζε στέγες σπιτιών!


Με τον όρο φωτογραφία αναφερόμαστε στην τέχνη και επιστήμη της δημιουργίας οπτικών εικόνων μέσω της καταγραφής και αποτύπωσης του φωτός, με χρήση κατάλληλων συσκευών (φωτογραφικές μηχανές). Ετυμολογικά, η λέξη φωτογραφία είναι σύνθετη και προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις -φως και -γραφή.
Υπάρχουν φωτογραφίες που είναι πραγματικά έργα τέχνης, άλλες που είναι ιστορικές μαρτυρίες, φωτογραφίες που
μπορούν να μεταβάλουν την διάθεση και τα συναισθήματα ενός ανθρώπου σε λίγα μονο λεπτά και φωτογραφίες που έριξαν κυβερνήσεις. Συνεπώς, κατα τη γνώμη μου, η αποτύπωση της εικόνας σε χαρτί αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εφευρέσεις του ανθρώπινου πολιτισμού και μια τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη. Eίναι μια νέα μορφή τέχνης. Παρακάτω κάνω μια ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη της φωτογραφίας, από τα αρχαιοελληνικά χρόνια μέχρι και σήμερα.


Γύρω στο 350 π.Χ. Ο Αριστοτέλης περιγράφει τον τρόπο που λειτουργεί η camera obscura, η απλούστερη μορφή μηχανής (που στην ουσία καθρεπτίζει την εικόνα που βλέπουμε από το σκόπευτρο).

Το 1000. μ.Χ. Ο Άραβας σοφός Αλχαζέν, μετέφρασε την περιγραφή της μηχανής του Αριστοτέλη στη γλώσσα του για τον λαό του.
Το 1490 η camera obscura ήταν η πρώτη μεταφερόμενη φωτογραφική κατασκευή. Δεν μπορούμε να την πούμε ακριβώς φωτογραφική μηχανή, διότι δεν διέθετε φιλμ και φακό. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, γνώριζε και πιθανότατα χρησιμοποιούσε τις δυνατότητες αυτής της κατασκευής.
Το 1530 ο Ντανιέλ Μπαρμπάρο τοποθέτησε πρώτος τον φακό στην camera obscura για καλύτερα αποτελέσματα.
Το 1550 ο Τζιρόλαμο Καρντάνο τοποθέτησε στο φακό και το μηχανισμό των διαφραγμάτων για να πετυχαίνει μεγαλύτερη ευκρίνεια.
Το 1558 ο Τζιοβάνι Μπατίστα Ντέλα Πόρτα, στο βιβλίο του που ασχολείται με τη φύση, σχεδιάζει και δίνει πλήρη περιγραφή της camera obscura.
Το 1604 ο Ιταλός, φυσικός, Άγγελος Σάλα, παρατήρησε ότι κάποιες ενώσεις του αργύρου, άλλαζαν χρώμα στο φως του ήλιου, μαύριζαν. Δεν βρήκε όμως κάποιο τρόπο για να διατηρήσει αυτήν την αλλαγή.


Γύρω στο 1600-1620 φαίνεται ότι εμφανίστηκε η πρώτη φορητή μηχανή σε λογικές διαστάσεις, ώστε να μεταφέρεται απο δύο άτομα, camera obscura, πρόγονος της σημερινής φωτογραφικής μηχανής. Τη χρησιμοποιούσε ο αυστριακής καταγωγής αστρονόμος Γιόχαν Κέπλερ. Με αυτή σκιτσάριζε σε μεγάλο μέγεθος χαρτιού τοπία με μεγάλη ακρίβεια. Στην κυριολεξία έστηνε μια σκηνή σε ένα χώρο, κλείνονταν μέσα και σχεδίαζε με το λίγο φως που περνούσε μέσα από το υποτυπώδες οπτικό σύστημα. Σήμερα το πετυχένουμε απλά με ένα κλικ.

Το 1676 έχουμε την πρώτη μηχανή με μεταβλητή εστιακή απόσταση και καθρέπτη αναστροφής της εικόνας, κατασκευή του Γιόχαν Στουρμ, γερμανού μαθηματικού.

Μετά τα πράγματα δείχνουν πως φωτομηχανικά δεν μπορούσαν να γίνουν πολλά πράγματα ακόμη, χρειαζόταν και η χημεία. Μέχρι την εμφάνιση της δαγεροτυπίας  οι μηχανές αυτές χρησιμοποιούσαν απλό χαρτί, πάνω στο οποίο σκιτσάριζαν το είδωλο. Πολλοί ζωγράφοι βρήκαν την κατασκευή αυτή πολύτιμη στο να σχεδιάζουν με ακρίβεια εικόνες με προοπτική και τοπία. Είναι μυστήριο όμως γιατί αργότερα μερικοί από αυτούς δεν δέχονταν τη φωτογραφία ως μορφή τέχνης.
Το 1725 ένας ακόμη ερευνητής, ο Γερμανός Ιωάννης Σουλτζ, κατάφερε να πάρει μια εφήμερη φωτογραφία χρησιμοποιώντας άλατα αργύρου, που άφηνε να εκτεθούν στο φως του ήλιου.
Το 1800 ο Σερ Γουίλιαμ Χέρσελ ανακαλύπτει την υπέρυθρη ακτινοβολία. Σήμερα έχουμε το υπέρυθρο φιλμ που δίνει φωτογραφίες με βάση τον υπέρυθρο φωτισμό, γι' αυτό και τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας.
Το 1802 οι Ντάουι και Γουέντζγουντ καταφέρνουν να...

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Ηλείων χώρα, παραλίες θησαυροί από άκρη σε άκρη!

Ο Νομός Ηλείας διακρίνεται για τις δεκάδες παραλίες μοναδικής φυσικής ομορφιάς που
μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε επισκέπτη. Κοσμοπολίτικες, οργανωμένες αλλά και ερημικές, όλες είναι μαγευτικές. Το καλό φαγητό και οι πολύ προσιτές τιμές αποτελούν θέλγητρο για τουρισμό ντόπιων αλλά και έξωθεν της Ηλείας ελθόντων, Ελλήνων και αλλοδαπών τουριστών , που επιθυμούν να τα βρουν όλα σε ένα μέρος.
Νομός Ηλείας, η Γη της Επαγγελίας.
 Ας δούμε από πιο ...κοντά μερικές από τις δεκάδες παραλίες που έχει ο νομός...


Λουτρά Κυλλήνης (Λίνζι)
 Στη σκιά του ιστορικού Κάστρου Χλεμούτσι, μια απέραντη αμμουδιά με λευκή ψιλή άμμο και σμαραγδένια, κρυστάλλινα νερά συνθέτουν την εξωτική παραλία των Λουτρών της Κυλλήνης. Κατά μήκος της έχουν χτιστεί μερικά από τα πιο εντυπωσιακά και πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Πολλές επιλογές για φαγητό και θαλάσσια σπορ.


Θίνες
Κοντινή παραλία, κοντά στο Βαρθολομιό, με καλή υποδομή. Ένας δρόμος ανάμεσα σε 16,οοο στρεμμάτων πευκοδάσους σε οδηγούν από το κοντινό Βαρθολομιό στην ωραία παραλία των Θινών. Την ξεκούραση υποστηρίζει ένα ωραίο καφέ που το βράδυ μετατρέπεται σε κλαμπ.


Αρκούδι
Μικρή σχετικά παραλία και σε μήκος και σε πλάτος αλλά τις πλέον κοσμοπολίτικες παραλίες του Νομού. Περιτριγυρισμένη από καταστήματα και ξενοδοχεία έχει σχεδόν πάντα κόσμο, τόσο Ελληνες όσο και ξένους. Διαθέτει ψάθινες ομπρέλες και ναυαγοσώστη, ενώ τα βράχια στο τέλος της παραλίας ενδείκνυνται για όσους ασχολούνται με το ψάρεμα.



Γλύφα
 Αυτή η παραλία είναι για όσους προτιμούν κάτι που να ξεφεύγει από την πεπατημένη. Μια απέραντη παραλία με κρυστάλλινα νερά και αρκετά μικρά καταστήματα που σερβίρουν ούζο και αναψυκτικά. Υπάρχει επίσης μια μικρή μαρίνα η οποία κατασκευάστηκε από μέλη του τοπικού συλλόγου.


Κουρούτα
  Νερά να τα πιεις στο ποτήρι, χρυσαφένια αμμουδιά και καλές υποδομές για χαλάρωση και διασκέδαση. Η παραλία της Κουρούτας επάξια κερδίζει κάθε χρόνο «Γαλάζια Σημαία» και έχει αέρα κοσμοπολίτικο. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου στο νομό Ηλείας με θέα το Ιόνιο πέλαγος. Η Κουρούτα διαθέτει: mini-market, χώρο camping και super-market σε απόσταση 2,5 km. Σε 1,5 km υπάρχει μικρό λιμάνι, με δυνατότητα
εξυπηρέτησης σκαφών στον οικισμό Παλούκι, όπου και βρίσκονται δυο campings και αρκετές ψαροταβέρνες. Η Κουρούτα είναι θέρετρο με πολλές ταβέρνες, cafe, bars, clubs, οργανωμένες παραλίες, θερινό κινηματογράφο, ξενοδοχεία, campings κλπ.


Αγιος Ηλίας
Η εξωτική αυτή παραλία είναι επίσης γνωστή ως η Καλιφόρνια της Ηλείας λόγω της άμμου και της ανοιχτόχρωμης γαλάζιας θάλασσας. Είναι ένας προορισμός όπου οι επισκέπτες μπορούν να χαλαρώσουν κάνοντας θαλάσσια σπορ, απολαμβάνοντας το ποτό ή το γεύμα τους.


Σκαφιδιά
Ψιλή άμμο, ρηχά νερά και πράσινο και γαλάζιο φόντο. Το ορόσημο της περιοχής είναι το πολυτελές ξενοδοχείο Aldemar. Μια από τις καλύτερα οργανωμένες παραλίες. Αυτή  η ειδυλλιακή τοποθεσία  προσφέρει μια επιλογή από θαλάσσια σπορ και εγκαταστάσεις, όπως και εστιατόρια και καφετέριες.


Λεβεντοχώρι
Ένας εξαιρετικός προορισμός με φυσικό καταφύγιο ανάμεσα σε μια εσωχή άμμου περικλείουσα από πράσινο. Μια καντίνα προσφέρει ομπρέλες, ξαπλώστρες, αιώρες με την αγορά καφέ ή αναψυκτικού.



Αγιος Ανδρέας
 Όμορφη παραλία, πίσω από το γραφικό λιμάνι του Κατάκολου. Βρίσκεται δυτικά του Πύργου, περίπου 13 χλμ. Πρόκειται για μία από τις πλέον κοσμοπολίτικες παραλίες, που συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερους επισκέπτες. Αποτελεί ένα
απαράμιλλο συνδυασμό βουνού και θάλασσας.
 
Μπούκα Κορακοχωρίου
Εσοχή της θάλασσας εντός των βράχων που δημιουργεί μια πολύ όμορφη παραλία. Η παρουσία καντίνας που προσφέρει ομπρέλες, ξαπλώστρες, αιώρες με την αγορά καφέ ή αναψυκτικού.  και υπερυψωμένου καφέ με την δυνατότητα μικρογευμάτων προσφέρουν μια ημερήσια διέξοδο για τον επισκέπτη.



Κατάκολο
Απλωτή παραλία πολλών χιλιομέτρων με ψιλή, κατάλευκη άμμο και καταγάλανα νερά που σε μαγεύουν. Στην παραλία θα βρείτε γραφικά ταβερνάκια και αναψυκτήρια. Πίσω από το λιμάνι βρίσκεται η πολύ ωραία παραλία, Πλάκες. Συνεχόμενη παραλία του Κατακόλου είναι η Σπιάντζα και η μαγεία δεν τελειώνει ποτέ.  


Επιτάλιο (Αγουλινίτσα)
Μαγευτική παραλία με κρυστάλλινα νερά. Προσελκύει οικογένειες για χαλάρωση και ξεκούραση. Ταβέρνες συμπληρώνουν τις ώρες που μας κουράζει η θάλασσα.  

Κάτω Σαμικό
Απέραντη αμμουδιά με κρυστάλλινα νερά. Εδώ διοργανώνονται  συχνά τα καλοκαίρια αγώνες    beach volley. Οι καντίνες παρέχουν τα απαραίτητα στον επισκέπτη με beach girls που κυριολεκτικά "οργώνουν" την παραλία για άμεση εξυπηρέτηση. Ψάθινες ομπρέλες προσφέρουν ικανοποιητική σκιά για να ξαπλώσετε και να απολαύσετε τον καφέ ή το αναψυκτικό σας.  


Καϊάφας
 Θεωρείται μία από τις πιο μαγευτικές παραλίες της Ελλάδας, με απλωτή αμμουδιά και σμαραγδένια νερά, που θυμίζουν εξωτικό προορισμό. Ανάμεσα στη λίμνη και την παραλία σχηματίζεται πανέμορφο πευκοδάσος και θίνες άμμου. Αξίζει να επισκεφθείτε τα ιαματικά λουτρά του Καϊάφα. Τα τεράστια δέντρα θα σας προστατεύσουν από τον ήλιο.


Ζαχάρω
  Βραβευμένη με γαλάζια σημαία για τα πεντακάθαρα, κρυστάλλινα νερά της με την μαγευτική αμμουδιά της, η Ζαχάρω είναι επάξια από τις πιο όμορφες παραλίες της Ηλείας. Πρόκειται για μια από τις πιο δημοφιλείς παραλίες της Ηλείας με πληθώρα ξενοδοχείων και εξοχικών κατοικιών. Beach Bars και επιλογές για Beach Sports μπορούν να καλύψουν κάθε είδους ανάγκη κατά τη διάρκεια των διακοπών σας. Το ιστορικό " Παρά Θιν Αλός" δεσπόζει αλλά με πινελιές παρακμής, πλέον, στο τσιμεντένιο κουφάρι του. Κρίμα.


Μπισκινόκαμπος
Παραλία με "μεγάλη πέραση" τα τελευταία χρόνια. Ψάθινες ομπρέλες, ξαπλώστρες, καφές και φαγητό συμπληρώνουν την οργανωμένη παραλία του Μπισκινόκαμπου με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να τα έχει όλα στα "πόδια του".

Κακόβατος
Παρά το ονομά του, ο Κακόβατος έχει γίνει πολύ δημοφιλής προορισμός, για χιλιάδες επισκέπτες, τα τελευταία χρόνια. Και εδώ θα βρείτε παροχές όπως ομπρέλες με ξαπλώστρες, αναψυκτήριο και φαγητό όπως θαλασσομεζέδες στις παραπλήσιες ψαροταβέρνες. Συνέχεια αυτής της παραλίας είναι το Θολό και το Γιαννιτσοχώρι με την χρυσίζουσα άμμο και εξαίρετους προορισμούς για ήσυχες, οικογενειακές στιγμές χαλάρωσης και ανασυγκρότησης δυνάμεων.

Νομός Ηλείας, η γη της επαγγελίας!



           
             
           
             




Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Η ιστορία της οικογένειας Τριτσιμπίδα και του ομώνυμου γνωστού τραγουδιού!


 Kώστας Ρούκουνας  "Ο Τριτσιμπίδας" (1939)


«Η οικογένεια Τριτσιμπίδα κατάγεται από την ιστορικήν Μπαρμπάσαινα, κατέστη δε ιστορική, από το τραγούδι της οικογένειας Τριτσιμπιδαίων. Από παλαιοτάτης εποχής η οικογένεια Τριτσιμπίδα ήτο αρχοντική και γνωστή και εξήσκει μεγάλην επιρροήν καθ’ όλην την επαρχίαν Ηλείας. Ήτο δημοφιλής και αγαπητή τόσον, ώστε σχεδόν εις όλα τα χωρία της επαρχίας, είχε βαφτίσει εκατοντάδες παιδιών και έφθασε εις σημείον, ώστε όλοι να τον αποκαλούν Νονό.
Ο ιδρυτής της οικογενείας Νικόλαος Τριτσιμπίδας έλαβε μέρος εις την Επανάστασιν του 1821, άγων τότε ηλικίαν 21 ετών, ως αρχηγός ομάδος επαναστατών και διεκρίθη τιμηθείς δια διπλώματος εξαιρέτων υπηρεσιών. Καθ’ όλον τον μετέπειτα βίον του διήγε βοηθών τους πτωχούς και ευεργετών εν γένει τους έχοντας ανάγκην καταναλώσας το πλείστον της περιουσίας τους εις τοιαύτας αγαθοεργάς πράξεις.
Ο Νικόλαος Τριτσιμπίδας ήλθε εις γάμον δύο φοράς και εκ μεν του πρώτου γάμου του απέκτησε δύο υιούς τον Πάϊκον και τον Κωνσταντίνον εκ δε του δευτέρου τρεις θυγατέρας την Μαρίτσαν, Αικατερίνην και Αρετήν.
Προ του γάμου του (μάλλον) είχε γνωρίσει την πεντάμορφην πτωχή κόρη, του χωρίου Λάλα, Μαριωρή την οποία ερωτεύθη και μάλιστα την αραβωνιάσθηκε. Αλλά επειδή την εποχήν εκείνην υπήρχον αντιζηλίαι τοπικαί μεταξύ διαφόρων προυχόντων και εθεωρήθη ως πρόκλησις το αρεβώνιασμα του προύχοντος της Μπαρμπάσαινας Τριτσιμπίδα μετά της Μαριωρής από τους τοπικούς άρχοντας του χωρίου, Λάλα, ούτοι απεφάσισαν με πάντα τρόπον να διαλύσουν το συνοικέσιον αυτό.
Και προς τούτο εσκέφθησαν και απεφάσισαν να απαγάγουν τη Μαριωρή ίνα ούτω δήθεν δημιουργηθή προσβολή και διαλύθη το συνοικέσιον, όπερ και εγένετο ως εξής:
Οι προύχοντες του χωρίου Λάλα, Καραμεραίοι, οι οποίοι ήσαν αντίθετοι πολιτικώς προς την οικογένεια Τριτσιμπίδα, έβαλαν δύο γειτόνισες να πάνε δήθεν να φέρουν νερό από την Πηγή Λουκίσσα απ’ όπου υδρεύοντο οι Λαλαίοι και οι οποία απείχε από το χωριό Λάλα ημίσειαν περίπου ώραν, μαζί με την Μαριωρή, η οποία ανύποπτος εδέχθη θεωρήσασα τούτο φυσικόν να πάνε συντροφιά!
«Ο Τριτσιμπίδας και η Μαριωρή», Αθήνα 1908
Εκεί όμως εις την Πηγήν και εις μέρος δασώδες είχαν τοποθετήση κρυμένον τον υπηρέτην τους ονόματι Ντούρον, άνδρα χειροδύναμον, με την εντολήν ν’ αρπάξη και απαγάγη την Μαριωρή χωρίς να την κακοποιήση, όπερ και εγένετο. Αυτό και μόνον το γεγονός (διότι μετά μίαν ημέραν από της απαγωγής αφήκαν ελευθέραν την Μαριωρή χωρίς να την κακοποιήσουν, απολύτως) ήρκεσαν να το θεωρήση ο Τριτσιμπίδας ως προσβολή όταν το έμαθε, και ευθύς αμέσως μετέβη εις το χωρίον Λάλα και εύρε την Μαριωρή και της είπε ότι κατόπιν των όσων συνέβησαν δεν δύναται να γίνη γυναίκα του, διέλυσε αμέσως και αφού της έδοσε αρκετά χρήματα ανεχώρησε χωρίς να την επανιδή πλέον.
Αυτή είναι η ιστορία του ειδυλίου.
Ο Νικόλαος όμως Τριτσιμπίδας ο οποίος ηγάπα υπερβολικά την Μαριωρή και από τον μεγάλο του πόνον και αγάπην του προς την Μαριωρή έκαμε το γνωστό τραγούδι, το οποίον έλαβε Παννελήνιον διάδοσιν χάρις εις ένα Τούρκον βαπτισθέντα εις Χριστιανόν ονόματι Σουλεϊμάν (Γεώργιον Χριστιανικώς) ο οποίος έπαιζε κλαρίνο και το μελοποίησε εις καλόν σκοπόν που ήρεσε εις τον λαόν. Αυτό δε το τραγούδι μόνο εξιστορεί όλην την ιστορίαν, αναφέρεται ότι έγινε γύρω στα 1840.
Το αρχοντικό ιστορικό σπίτι του Τριτσιμπίδα εις την Μπαρμπάσαινα σώζεται μέχρι σήμερα καίτοι παρήλθον πλέον των 100 ετών, παρουσιάζει με τον μέγα όγκον του και την μεγάλην μανδρωμένη έκτασιν του το μεγαλείον ακόμη εκείνο, το οποίον αναφέρεται εις το τραγούδι.  Εκ της οικογενείας του Νικολάου Τριτσιμπίδα του ιδρυτού αυτής επιζεί κατ’ ευθείαν έγγονος, υιός του πρωτοτόκου τέκνου του Πάϊκου, ο Αριστείδης Π. Τριτσιμπίδας.
Το τραγούδι όπως τραγουδιέται σήμερον έχει ως εξής:

«Έβγα ψηλά στα διάσελα κι ‘αγνάντια στην Μπαρμπάσαινα
για να δεις τον Τριτσιμπίδα πώχει αμπέλια και σταφίδα.
Πώχει τα σπίτια τα ψηλά τα μπαλκονάκια τα πλεκτά.
Στης Μπαρμπάσαινας το κάμπο Τριτσιμπίδας κάνει γάμο
και καλεί για συμπεθέρους όλους τους Μπαρμπασαιναίους.

Η Μαριωρή παντρεύεται και όλος ο κόσμος χαίρεται.
Ποιόνε θα πάρης Μαριωρή του Τριτσιμπίδα το παιδί
πουν παιδί και παλικάρι και βαρεί και το γιογκάρι».
Αναφορές, μαρτυρίες, παραλλαγές στο τραγούδι

Το ειδύλλιον Μαριωρής και Τριτσιμπίδα, αναφέρεται στο βιβλίο του Γεωργίου Χρυσανθακόπουλου, μελετητή της ιστορίας της Ηλείας, «Η Ηλεία επί Τουρκοκρατίας» Αθήνα 1950, σελ. 38 – 112. Το βιβλίο όπως γράφει στο εξώφυλλο, «αποτελεί μνημείο Επιστημονικής μελέτης και έρευνας με ιστορική ευθύνη».
Ο Νίκος Αναστόπουλος, εκπαιδευτικός, στις «Ιστορικές Σελίδες» του, έκδοση 1989, γράφει για την ιστορία της Μαριωρής: «Ανάμεσα στους ωραίους θρύλους και τις παραδόσεις, ξεχωριστή θέση έχει η ιδιόμορφη και παράξενη ιστορία της Μαριωρής του Τριτσιμπίδα».
Για την Μαριωρή, γράφει, πως ήταν Τουρκοπούλα την έλεγαν Μπεμιγέ, κόρη του Αβδάγα απ’ τους πλουσιώτερους Αγάδες της Τρίπολης.
Αυτό υποστηρίζει και ο Γεώργιος Χρυσανθακόπουλος. Ο Αβγάδας έμενε στην Μπαρμπάσαινα, αλλά για κτηματικές διαφορές το 1800 εγκαστάθηκε στην Τρίπολη. Τον Ιούνιο του 1821, οι τρομεροί Λαλαίοι, Τουρκαλβανοί, νικήθηκαν απ’ τους Έλληνες στο Πούσι. Εγκατέλειψαν το Λάλα βιαστικά, και στη βιασύνη τους, ξέχασαν την Μπεμιγέ που κρύφτηκε στους αχυρώνες του Σέϊντ – Αγά. Εκεί τη βρήκαν οι Λεντζέοι και την παράδωσαν στο Δημήτρη Καραμέρο. Αυτός τη βάφτισε Χριστιανή και της έδωσε το όνομα Μαρία. Επειδή η ομορφιά της ήταν καταπληκτική, τη φώναζαν Μαριωρή, δηλαδή Μαρία – ωραία, Μαριωραία, Μαριωρή.
Η Μαριωρή, όταν μεγάλωσε, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Αναγνωστόπουλο. Όταν πέθανε ο άντρας της, παντρεύτηκε τον Κουμπάτη. Διατηρούσε την υπέροχη ομορφιά της. Είχε απέραντη καλωσύνη και φημιζόταν για τα Χριστιανικά της έργα».
Ο Μωραΐτης ποιητής Πάνος Σπάλας, δέχεται τη μαρτυρία του Αριστείδη Τριτσιμπίδα και τονίζει: «πλάνες αθέλητες και καλοπροαίρετες γίνηκαν γύρω από τον χιλιοτραγουδισμένο Τριτσιμπίδα που ενώ είναι μία καθαρά ηλεγμένη ιστορική μορφή, ο λαός μας εν τούτοις, τον εγέμισε καταπώς το συνηθίζει με αβεβαιότητα και θρύλους».
Υπάρχουν παραλλαγές στο τραγούδι. Θα αναφέρω 6.
Την πρώτη παρουσιάζει ο Ανδρέας Χατζηγεωργίου στα «Μωραΐτικα τραγούδια» του (Περιοδικό Σφαίρα αριθμ. 25-15 Απριλίου). Στο τέλος του τραγουδιού υπάρχει η προσθήκη:
Π’ ώχει στον Πύργο κτήματα στην Πάτρα Καταστήματα.
Παραλλαγή 2η. Την αναφέρει ο Α. Τσακόπουλος στα «Λαϊκά Δημώδη» (ασπίς Άργους 12-7-1953)
Παραλλαγή 3η. Την αναφέρει ο Χρήστος Χασάπης στο άρθρο του «Η κατακαϋμένη Μπαρμπάσαινα και ο Λεβέντης Τριτσιμπίδας της».
Παραλλαγή 4η. Την αναφέρει ο Χρήστος Χασάπης. Λέει πως ο Τριτσιμπίδας είχε δύο όμορφες κοπέλες, που τις πάντρεψε και τις δύο σε μια μέρα, γιατί έτσι το θέλει το έθιμο.
Παραλλαγή 5η. Την αναφέρει ο Χρήστος Χασάπης με άσχετες προσθήκες στο τραγούδι.
Παραλλαγή 6η. Την διέσωσε ο Νικόλας Λάσκαρης, Λαογράφος και Εκπαιδευτικός απ’ τη Γορτυνία. Πέθανε στην Αμαλιάδα τον Δεκέμβρη του 1942.
Όλες οι παραλλαγές δείχνουν την απήχηση, που είχε στο λαό μας το τραγούδι. Μέχρι σήμερα το παίζουν και το τραγουδούν σε γάμους και σε πανηγύρια στον Μοριά.


ΠΗΓΗ: Έρευνα – Μελέτη της Ρούλας Λιάσκου από τις “Συλλογές”

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Η μάχη της Χαιρώνειας, 2 Αυγούστου 338 π.Χ!



«Οι Αθηναίοι δεν ξέρουν να κερδίζουν» - Φίλιππος ο Β'

Η μάχη της Χαιρώνειας, που τοποθετείται χρονικά στις 2 Αυγούστου 338 π.Χ, εντάσσεται στη μικρή λίστα των μαχών που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ελληνικής ιστορίας. Η αποφασιστική αναμέτρηση ανάμεσα στον μακεδονικό στρατό του Φιλίππου του Β' – με επικεφαλής του ελίτ μακεδονικού ιππικού τον 18χρονο διάδοχό του, που αργότερα η ιστορία θα ονόμαζε «Μέγα»- και τις ενωμένες δυνάμεις της Αθήνας, της Θήβας (Κοινό των Βοιωτών), της Κορίνθου, της Αχαΐας, των Μεγάρων και άλλων δυνάμεων της νότιας Ελλάδας, είχε αποτέλεσμα τον θρίαμβο των μακεδονικών όπλων και την υλοποίηση του ισοκρατικού ιδεώδους για την ενοποίηση των Ελλήνων. Στη Χαιρώνεια ο Φίλιππος «έσπασε» τη στρατιωτική ισχύ των πόλεων- κρατών της νότιας Ελλάδας (πλην της Σπάρτης, η οποία όμως ούτως ή άλλως ήταν στο λυκόφως της ισχύος της, υιοθετώντας γραμμή απομονωτισμού μετά την ταπεινωτική συντριβή της «αφρόκρεμας» του στρατού των Λακεδαιμονίων στη μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ, στα χέρια του Επαμεινώνδα και του Πελοπίδα των Θηβών) , εγκαινιάζοντας μια περίοδο μακεδονικής ηγεμονίας στα ελληνικά πράγματα, η οποία θα συνεχιζόταν για πολλά χρόνια μετά, καθώς οι προσπάθειες αμφισβήτησής της κατά τη βασιλεία και την εκστρατεία του Αλεξάνδρου και τη μετέπειτα ελληνιστική περίοδο αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς.

Επίσης, σε επίπεδο πολεμικής τέχνης/ στρατιωτικής τακτικής, η Χαιρώνεια απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η εποχή της κλασικής οπλιτικής φάλαγγας- που είχε καθορίσει την ιστορία της κλασικής περιόδου, δίνοντας τη νίκη στα ελληνικά όπλα κατά τους Μηδικούς Πολέμους και διαμορφώνοντας την πορεία και έκβαση των εμφυλίων συγκρούσεων μετέπειτα- είχε παρέλθει, και τη θέση της έπαιρναν οι τακτικές συνδυασμένων όπλων (combined arms, στη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία), με τη συνδυαστική χρήση και αξιοποίηση της μακεδονικής φάλαγγας, του φοβερού βαρέος μακεδονικού ιππικού και του πιο «συμβατικού» πεζικού (ελαφρού και βαρέος).

Ο Φίλιππος ο Β' και η ανατολή της μακεδονικής ισχύος
Ο Φίλιππος ο Β' αποτελεί μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της αρχαιοελληνικής ιστορίας. Αν και μέλος της βασιλικής οικογένειας της Μακεδονίας- ήταν απόγονος του Αλεξάνδρου του Α', του ικανότατου Μακεδόνα βασιλιά που με δεξιοτεχνία καθοδήγησε τις τύχες της Μακεδονίας κατά την κρίσιμη περίοδο των Μηδικών Πολέμων, αποφεύγοντας τη σύγκρουση με τους Πέρσες και παράλληλα στηρίζοντας συγκαλυμμένα τους νότιους Έλληνες- δεν ήταν να αναλάβει κανονικά τον θρόνο. Ο Φίλιππος ανέλαβε την εξουσία το 359 π.Χ, αρχικά ως επίτροπος του ανιψιού του Αμύντα, νόμιμου διαδόχου του θρόνου, μετά τον θάνατο του βασιλιά της Μακεδονίας Περδίκκα σε μάχη εναντίον των Ιλλυριών. Ο Φίλιππος άρχισε την αναδιοργάνωση του στρατού...