ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑ ΜΠΑΡΑΚΙΤΙΚΑ ΟΛΥΜΠΙΑΣ!

Η εργασία αυτή είναι για την μνήμη  του φίλου Νίκου Γ. Πετρόπουλου που έφυγε τόσο νωρίς από την ζωή. Τηρώ την υπόσχεση που του είχα δώσει στα τέλη του Οκτώβρη.

Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όσο και μετά την απελευθέρωση από τον Τούρκικο ζυγό οι μετακινήσεις ατόμων, οικογενειών και πληθυσμών ήταν ένα συχνό φαινόμενο με πολλές αιτίες που δεν είναι της παρούσης να αναφέρω. Οι μετακινήσεις είχαν ως σκοπό την κατάληψη εδαφών προς καλλιέργεια για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και των Μπαρακιταίων και ειδικότερα της οικογένειας Πετρόπουλου που κατοικεί εκεί περίπου τα τελευταία 200 χρόνια. Συγκεκριμένα μια οικογένεια που κατοικούσε στου Μπαράκου  (εξ ου και η ονομασία Μπαρακίτικα) ήρθε σε ρήξη με τον αγά του Τζορβαντζή (σημερινή Αρήνη) με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να μετακινηθεί πιο ανατολικά, εκεί που δεν είχε αρμοδιότητα ο Τζορβαντζαίος αγάς, και συγκεκριμένα ανατολικά της Τσεμπερούλας που ήταν υπό την δικαιοδοσία του Φαναρίου. Η οικογένεια αυτή ονομαζόταν Γεωργακόπουλοι (υποκ.  Γεωργάκος + κατ. πούλος {= γιος του…} = γιος του Γεωργάκου» υποκ. του Γιώργου) και όπως είπαμε εφόρμησαν από του Μπαράκου (σημερινή Μάκιστο) και κατέληξαν στα σημερινά Μπαρακίτικα όπου και εγκαταστάθηκαν. Η προέλευση τους ή ο σκοπός να αποφύγουν πιθανούς διώκτες τους, τους προσέδωσε το όνομα Μπαρακίτης και γενάρχης τους ήταν ο Πέτρος Μπαρακίτης- Γεωργακόπουλος. Η ανυπαρξία εγγράφων οδηγούσε τους ανθρώπους να προσδιορίζονται σύμφωνα με το όνομα του πατέρα κ.α. με αποτέλεσμα ένας εκ των τριών υιών του Πέτρου Μπαρακίτη να μετονομαστεί σε Πετρόπουλος (= υιός του Πέτρου) και πιθανότατα το όνομα του ενός από τους γιούς του που κράτησαν το όνομα να ήταν Αθανάσιος. Οι περισσότεροι απόγονοι του Πέτρου πήγαν στου Ζάχα όπου και υπάρχει το επώνυμο αυτό. Οι Πετροπουλαίοι παρέμειναν στα Μπαρακίτικα όπου και υπάρχουν ακόμη.

                                                                  Γεώργιος Η. Ζέρβας


Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Επιφανείς Ηλείοι, Δημήτρης Λαμπίκης (1889 – 1956)!

Ο Δημήτρης Λαμπίκης γεννήθηκε στα Λεχαινά. Άρχισε να γράφει ποιήματα και πεζά από τα γυμνασιακά του χρόνια. Σπούδασε νομικά και φιλολογία. Εργάστηκε σαν δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες, περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες. Έγραψε λογοτεχνικά, ταξιδιωτικά και λαογραφικά κείμενα. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του βρίσκεται σκόρπιο σε εφημερίδες και περιοδικά του καιρού του και αφορά σε μορφές και θέματα της φιλολογικής και θεατρικής ζωής της χώρας. Από τους ιδρυτές της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, διετέλεσε ακόμη διευθυντής της βιβλιοθήκης του δήμου Αθηναίων. Τ΄ όνομα του έχει δοθεί σε δρόμο των Λεχαινών μπροστά στο Γυμνάσιο.
Η βιβλιογραφία του πλούσια και διανθισμένη με διηγήματα και ταξιδιωτικές εμπειρίες, τα πιο κύρια είναι τα παρακάτω:
Σελίδες διπλωματικής ιστορίας (1924),
Ο ερημίτης του Μωπασάν,
Πως αγαπούν οι φθισικοί (1924),
Απ΄όσα βλέπουμε στην Αθήνα (1930),
Αθηναϊκές αγάπες (1933),
Ελληνισμός της Νοτίου Ιταλίας (1933),
Ο ναύαρχος Κουντουριώτης (1935),
Ελληνίδες ποιήτριες (1935),
Τα αττικά του Παυσανίου (1937),
Αθηναϊκός δήμος (1938),

Η ζωή μας (1939).

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Το πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830!



Την 3η Φεβρουαρίου του 1830 διεξήχθη ένα συνέδριο στο υπουργείο εξωτερικών της Αγγλίας, στο Λονδίνο, κατά το οποίο οι εκπρόσωποι ης Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας υπέγραψαν πρωτόκολλο ανακηρύσσοντας την Ελλάδα ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος.

1. Η Ελλάς θέλει σχηματίσει εν κράτος ανεξάρτητον και θέλει χαίρει όλα τα δίκαια πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά τα προσπεφυκότα εις εντελή ανεξαρτησίαν.
2.  Η διοριστική γραμμή των συνόρων της Ελλάδος, αρξαμένη από τας εκβολάς του Ασπροποτάμου, θέλει ανατρέξει τον ποταμόν αυτόν έως κατέναντι της λίμνης του Αγγελοκάστρου, και διασχίσασα τόσον αυτήν την λίμνην όσον και τας του Βραχωρίου και της Σταυροβίτσας, θέλει καταλήξει εις το όρος Αρτοτίνα, εξ ου θέλει ακολουθήσει την κορυφήν του όρους ’ξου, την κοιλάδα της Κοτούρης και την κορυφήν του όρους Οίτης έως τον κόλπον του Ζητουνίου, εις τον οποίον θέλει καταντήσει προς τας εκβολάς του Σπερχειού.
Όλαι αι χώραι και τόποι κείμενοι προς Μεσημβρίαν αυτής της γραμμής, την οποίαν το συμβούλιον εχάραξεν επί του ενταύθα υπό στοιχείον Στ συναπτομένου γεωγραφικού πίνακος, θέλουν ανήκει εις την Ελλάδα.
Θέλουν ανήκει ωσαύτως εις την Ελλάδα η νήσος Εύβοια ολόκληρος, αι Δαιμονόνησοι, η νήσος Σκύρος και αι νήσοι, αι εγνωσμέναι το αρχαίον υπό το όνομα Κυκλάδες, συμπεριλαμβανομένης και της νήσου Αμοργού.
3. Η Ελληνική Κυβέρνησις θέλει είναι μοναρχική και κληρονομική κατά τάξιν πρωτοτοκίας. Θέλει εμπιστευθή εις ένα Ηγεμόνα, όστις δεν θέλει είναι δυνατόν να εκλεχθή μεταξύ των οικογενειών των βασιλευουσών εις τας Επικρατείας τας υπογραψάσας την συνθήκην της 6ης Ιουλίου 1827, και θέλει φέρει τον τίτλον Ηγεμών Κυριάρχης της Ελλάδος.
Πηγή: Διονύσιος Κόκκινος, Η ελληνική επανάστασις



Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ !

Ο Λυκούργος της Σπάρτης ήταν ένας από τους πρώτους στην ιστορία της ανθρωπότητας, πριν από 3000 χρόνια, που αντιλήφθηκε την μάστιγα που αποφέρει η …δουλεία του χρήματος. Ένα από τα μέτρα που έλαβε ο Λυκούργος ήταν η αντικατάσταση των χρυσών νομισμάτων με ογκώδη σιδερένια νομίσματα με αποτέλεσμα, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, «πολλών ειδών αδικήματα εξαφανίστηκαν από την Λακεδαίμονα». Δεύτερο έργο του Λυκούργου ήταν και το πιο τολμηρό αφού για να εφαρμοστεί απαιτούσε μεγάλο σθένος και ήταν ο αναδασμός της γης. Στα χρόνια που αναφερόμαστε υπήρχε μεγάλη ανισότητα και οι ακτήμονες με τους απόρους συσσωρεύονταν στην πόλη αφού τα πλούτη τα κατείχαν λίγοι. Τους ‘’έπεισε’’ όλους πως έπρεπε να βάλουν την περιουσία τους στην μέση και να μοιραστεί εξαρχής με πιο δίκαιο τρόπο προς όλους με αποτέλεσμα να υπάρξει μια κοινωνική και οικονομική ισορροπία. Εφαρμόζοντας το σχέδιο του μοίρασε την Λακωνική γη σε τριάντα χιλιάδες κλήρους στους περιοίκους και αυτήν της Σπάρτης σε εννέα χιλιάδες Σπαρτιάτες. Με τον τρόπο αυτό καταπολέμησε το φθόνο, το έγκλημα και τα δύο νοσήματα της κοινωνίας, τον πλούτο και την φτώχεια. Με αυτόν τον τρόπο ο Λυκούργος κατάφερε να σώσει την αρχαία Σπάρτη από την κρίση. Από τότε οι Σπαρτιάτες επεδίωκαν να πρωτεύουν στην αρετή, σαν να μην υπήρχε μεταξύ τους καμιά διαφορά και ανισότητα παρά μόνο αυτή που την ορίζει η καταδίκη του κακού και ο έπαινος του καλού πολίτη. Λέγεται πως αρκετά χρόνια μετά τα παραπάνω μέτρα γυρνώντας ο Λυκούργος από ένα ταξίδι είδε τους θερισμένους αγρούς με τις ίσες στοιβαγμένες θημωνιές είπε, « η Λακωνία ολόκληρη μοιάζει με χώρα που ανήκει σε αδέρφια, που μόλις έκαναν την μοιρασιά». Την πλεονεξία που διακατέχει τις σύγχρονες κοινωνίες προσπάθησε να προλάβει ο Λυκούργος περιορίζοντας στο ελάχιστο την κοινωνική αδικία και εγκαθιστώντας μια κατάσταση οικονομικής ισότητας.

Ας τον μιμηθούν οι σημερινοί πολιτικοί άνδρες!