ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Ο θρύλος του Ιπτάμενου Ολλανδού. Τι κρύβεται πίσω από το διάσημο ναυτικό παραμύθι;


Κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα οι ναυτικοί διηγούνταν ότι κάποτε ένα πλοίο, με κυβερνήτη τον Ολλανδό βαν ντερ Ντέκεν, ταξίδευε γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Εκεί έπεσε σε μια τρομερή καταιγίδα. Ο καπετάνιος δεν έκανε το παραμικρό προκειμένου να αποφύγει το ακραίο καιρικό φαινόμενο. Παρά τις ικεσίες του τρομοκρατημένου πληρώματος, ο Ντέκεν έδειχνε να έχει τρελαθεί και οδήγησε το πλοίο στην καρδιά της καταιγίδας. Οι ναύτες στασίασαν αλλά ο καπετάνιος πέταξε τον επικεφαλής τους στη θάλασσα. Κρατώντας σφικτά το τιμόνι συνέχισε να περιφρονεί την καταιγίδα, τραγουδώντας και βλαστημώντας τα θεία. Τότε το πλήρωμα κατέφυγε στην προσευχή η οποία δεν άργησε να εισακουστεί. Ένα εκτυφλωτικό φως τύλιξε το πλοίο. Μέσα απ’ αυτό ξεπρόβαλλε η μορφή του Θεού που καταράστηκε τον βλάσφημο πλοίαρχο να περιπλανιέται αιώνια με το πλοίο του, εν μέσω καταιγίδας. Όσα πλοία θα τον συναντούσαν θα είχαν κακή τύχη, επομένως τον απέφευγαν όλοι. Μετά την καταδίκη του Ντέκεν ο Θεός εξαφανίστηκε και μαζί του το πλήρωμα του πλοίου. Από τότε ο Ντέκεν ταξιδεύει αιώνια ολομόναχος στο πηδάλιο του πλοίου σκορπώντας τον θάνατο σε όποιο άτυχο πλοίο βρεθεί στο δρόμο του. Φυσικά, ο εντυπωσιακός αυτός θρύλος έχει την εξήγησή του. Υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις ναυτικών οι οποίοι εγκατέλειψαν το πλοίο τους, πιστεύοντας λανθασμένα ότι αυτό θα βυθιστεί. Πολλά σκάφη παρέμεναν ακυβέρνητα για χρόνια, έρμαια των ανέμων. Προφανώς, η συνάντηση με ένα τέτοιο ταλαιπωρημένο πλοίο προκαλούσε τη φαντασία των ναυτικών.... 

Κατά την επικρατέστερη άποψη ο μύθος προέρχεται από τη σκανδιναβική μυθολογία. Πρόκειται για τον «θρύλο του Στόττε». Σύμφωνα με αυτόν, ένας Βίκινγκ έκλεψε ένα πολύτιμο δακτυλίδι από τους θεούς και διέφυγε με το πλοίο του. Αργότερα όμως, βρέθηκε ο σκελετός του τυλιγμένος σε αιώνιες φλόγες πάνω στο κατάρτι ενός μαύρου πλοίου-φαντάσματος. Στα μέσα του 17ου αιώνα οι Ολλανδοί έχουν δημιουργήσει μια θαλασσοκρατορία. Μαχόμενοι εναντίον των πρώην δυναστών τους Ισπανών, επεκτάθηκαν σε μακρινές ηπείρους, δημιούργησαν σημαντικές αποικίες και απέσπασαν από τους Πορτογάλους το μονοπώλιο της εμπορίας μπαχαρικών. Λογικό ήταν λοιπόν ο αρχικός μύθος να «ολλανδοποιηθεί». Όπως ήταν φυσικό ο θρύλος του υβριστή καπετάνιου ενέπνευσε και την τέχνη. Στοιχεία από το μύθο έχει η ταινία, «Οι πειρατές της Καραϊβικής» με τον Τζόνι Ντεπ. Πασίγνωστη είναι η όπερα του Βάγκνερ με τίτλο «Der fliegende Hollander», στην οποία ο καταραμένος πλοίαρχος έχει το δικαίωμα κάθε τέσσερα χρόνια να βγαίνει στην στεριά και να αναζητά την αγάπη μιας γυναίκας, προκειμένου να λυθεί η κατάρα. Ως τότε όμως, ο ντερ Ντέκεν θα τριγυρνά αιωνία στις φουρτουνιασμένες θάλασσες. 

Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός... 

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 27/9/1831 : ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ!


Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.
Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.
Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος. Ακολουθεί το μέτρο-πρόφαση της Αντιβασιλείας κατά των ληστών της Ελληνικής υπαίθρου με απώτερο σκοπό τους αγωνιστές που απαιτούσαν τα ανάλογα της προσφοράς τους στην πατρίδα με τον φυλακισμό των σημαντικότερων εξ αυτών και την επανάσταση του 1834 γνωστή ως ''επανάσταση των βλάχών'' ή των Ναπαίων! 

Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Ηλίας Δ. Ζέρβας (22/4/1938 - 15/9/2014)

Χριστέ μου που’σαι στα ψηλά μια χάρη εγώ ζητώ σου, πρόσεχε τον Πατέρα μου σα να’ναι άγγελός σου…

 Ο Ηλίας Ζέρβας γεννήθηκε στις 22 Απρίλη του 1938 στο Μπιτζιμπάρδι και ήταν γιος του Δημήτρη Ζέρβα και της Μαριγώς Δημήτρη Βαλτεσινιώτη. Ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογενείας (Παναγιώτα, Γιώργης και Ηρακλής τα άλλα τρία). Από μικρός ο Ηλίας έδειξε μια έφεση στις τέχνες θητεύοντας δίπλα στον θείο του Γιώργη Ηλία Ζέρβα που τον ένοιωθε περισσότερο σαν πατέρα του, παρά σαν θείο του. Το 1953 πεθαίνει η πολυαγαπημένη μητέρα του αφήνοντας τον Ηλία και τα τρία αδέρφια του ορφανά (πάντα όταν αναφέρονταν στην μητέρα του ο πόνος έκανε την εμφάνιση στα μάτια του). Ο πατέρας του μικρού Ηλία σε μικρό χρονικό διάστημα παντρεύτηκε και τα παιδιά έπεσαν σε δυσμένεια από την μητριά τους. Ο Ηλίας γίνεται μαστοράκος δίπλα στον Πάνο Νιάρχο και σιγά σιγά αρχίζει να παίρνει μόνος του δουλίτσες με αποτέλεσμα σε μικρή ηλικία να γίνει τεχνίτης. Στην συνέχεια δουλεύει με τον Γρηγόρη τον Κουτσογιαννάκη και στην πορεία συνεταιρίζονται.  Στην ηλικία των  26 ετών θα παντρευτεί την Γεωργία Παύλου Λινού από του Μπαράκου και θα αποκτήσει τρία παιδιά, τον Δημήτρη, τον Παύλο και τον Γιώργο. Η περιπέτεια υγείας και ο θάνατος του Παύλου θα στιγματίσει τον Ηλία και θα του αφήσει ακόμα μία πληγή μετά αυτήν της μητέρας του. Οι ασχολίες του θα είναι τα χωράφια του και η οικοδομή. Η αγάπη του για το κρασί και το αμπέλι θα του προσδώσουν ένα καλό όνομα έξω από τα στενά όρια του χωριού. Η σχέση του με την θρησκεία πάντα ήταν πολύ στενή και επί σειρά ετών θα τελέσει χρέη επιτρόπου. Όταν ‘’έχασε’’ τα αδέρφια του Γιώργη και Παναγιώτα ακόμη μια πληγή προστέθηκε στην ψυχή του. Με τον γάμο του Γιώργη και του Δημήτρη απέκτησε τον Ηλία, την Γεωργία, τον Μιχάλη και τον Νίκο καθώς και δυο νύφες που τον λάτρευαν σαν πατέρα τους.
Ο Ηλίας αποτελούσε, πάντα, υπόδειγμα ήθους και αξιοπρέπειας χωρίς να πειράξει ή λασπολογήσει κάποιον. Ο πράος και υπομονετικός του χαρακτήρας τον έκανε αγαπητό σε όλους. Πέθανε στις 15 Σεπτέμβρη του τρέχοντος έτους στην ηλικία των 76 ετών μετά από διετή μάχη με τη νόσο Wegener (ανήκει στα αυτοάνοσα νοσήματα). Όλοι μας θα τον θυμόμαστε ως μια γλυκιά ανάμνηση.
Ας είσαι καλά εκεί που είσαι!