ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

«Άλλο να ξέρεις ιστορία και άλλο να κάνεις ιδεολογία».


Η διεθνούς κύρους βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, φανερά ενοχλημένη δήλωσε πως η ιστορικός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Ρεπούση μπερδεύει τους ρόλους της και εξήγησε τι πραγματικά συνέβη το 1922 στη Σμύρνη.

Απαντώντας σε ερώτηση του Γιώργου Παπαδάκη, η κα Αρβελέρ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, δήλωσε για την Μαρία Ρεπούση: «Αλλο να ξέρεις ιστορία και άλλο να κάνεις ιδεολογία». Οταν της ζητήθηκε να διευκρινίσει αν εκτιμά ότι η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μπερδεύει τους ρόλους της, απάντησε καταφατικά.
Με ιδιαίτερη ένταση αναφέρθηκε στην αναφορά της Μαρίας Ρεπούση περί συνωστισμού στις αποβάθρες της Σμύρνης, λέγοντας « Αν υπάρχει μια πτώση για την Ελλάδα μετά το 1453, αυτή δεν είναι άλλη από το 1922. Τότε άλλαξε ο ρυθμός του Ελληνισμού.»
Πηγή: iefimerida.gr


Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ!


"Ες δέ τον αγώνα τον Ολυμπιακόν, λέγουσιν Ηλείων οί τα αρχαιότερα μνημονεύοντες, Κρόνον την έν ουρανώ σχείν βασιλείαν πρώτον, και εν Ολυμπία ποιηθήναι Κρόνω ναόν υπό των τότε ανθρώπων, οι ωνομάζοντο χρυσούν γένος, Διος δε τεχθέντος επιτρέψαι Ρέαν του παιδός την φρουράν τοις Ιδαίοις Δακτύλοις, καλουμένοις δε τοις αυτοίς τούτοις και Κουρήσιν αφικέσθαι δε αυτούς έξ Ίδης της Κρητικής, Ηρακλέα, και Παιωναίον, και Επιμήδην, Ιασόν τε και Ίδαν τον δε Ηρακλέα παίζοντα (είναι γαρ δή αυτόν πρεσβύτατον ηλικία) συμβάλειν τους αδερφούς ές άμιλλαν δρόμου, και τον νικήσαντα έξ αυτών, κλάδω στεφανώσαι κοτίνου, παρείναι δε αυτοίς πολύ δή τι ούτω των κοτίνων, ως  τα χλωρά έτι των φύλλων υπεστρώσθαι σφάς καθεύοντας, κομισθήναι δέ έκ της Υπερβορέων γής τον κότινόν φασιν υπό του Ηρακλέους ές Έλληνας είναι δε ανθρώπους οί υπέρ τον άνεμον οικούσι τον Βορέαν, πρώτος  μεν έν ύμνω τω ές Αχαϊαν εποίησεν Ωλήν ο Λύκιος, αφικέσθαι την Αχαϊαν ές Δήλον εκ των Υπερβορέων τούτων. έπειτα ωδήν  Μελάνωπος Κυμαίος ές Ώπιν και Εκαέργην ήσεν, ώς εκ των Υπερβορέων και αύται πρότερον [ ές την Αχαϊαν] αφίκοντο και ές Δήλον".
Παυσανία Ηλιακά  V 7,7-9.
Στον Ιδαίο Ηρακλή οφείλεται η οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, ο οποίος έβαλε τα μικρότερα αδέρφια του να αγωνιστούν και βράβευσε τον νικητή με ένα στεφάνι από ελιά και ονόμασε τους αγώνες Ολύμπια.Επίσης αποφάσισε την τέλεσή τους κάθε πέντε χρόνια καθώς αυτός  και τ' αδέρφια του ήταν πέντε.

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

ΗΛΕΙΑ : ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ!


Η Ηλεία ή Ήλις εξετείνετο κατά την δυτικήν παραλίαν της Πελοποννήσου, και ωρίζετο κατ' άρκτον υπό της Αχαϊας,  αρχαιότερον δια του ακρωτηρίου Αράξου, μετά ταύτα δε δια του ποταμού Λαρίσσου, κατά μεσημβρίαν υπό της Μεσσηνίας δια του ποταμού Νέδας,΄ος κατά την κάθοδον των Ηρακλειδών εγένετο το κατά την θάλασσαν μεταξύ των δύο μεθόριον, κατ' ανατολάς υπό της Αρκαδίας κατά την Φολόην, τους Αζάνας και τους Παρασσίους, και κατά δυσμάς υπό του Ιονίου πελάγους, ο παράπλους πάσης της Ηλείας, κατά τον Στράβωνα, ελογίζετο 1200 σταδίων = 30 μιλίων γεωγραφικών, κατά δε τον  Πευτιγκέρειον πίνακα, περίπου 20 μιλ.γεωγρ. και , κατά τον Σκύλακα, επίσης 800 σταδ.= 20 μιλίων γεωγραφικών,το πλάτος, όπερ ήν άνισον υποτίθεται ως έγγιστα μεταξύ 3-4 μιλ.γεωγρ. το δε εμβαδόν 60.
Ο τόπος ούτος, κατά τους αρχαιότατους καιρούς, ήν  διηρημένος εις πολλάς δυναστείας, ύστερον διηρέθει εις δύο μόνας, τη των Επειών και την υπό τον Νέστορα τον Νηλέως, και ημεν κατά των Επειών ωνομάζετο Κοίλη Ήλις, ως ούσα τω όντι κατά το πλείστον τοιαύτη, η δε επικράτεια του Νηλέως και του Νέστορος περιλάμβανε την Πισσάτιδα, ης μέρος ήν η Ολυμπία, την Τριφυλίαν και την εν αυτήν περιεχομένη  χώρα των Καυκώνων μέχρι των ορίων της Μεσσηνίας, μετά ταύτα ωνομάσθει άπας ο τόπος Ηλεία.

ΙΑΚΩΒΟΥ ΡΑΓΚΑΒΗ "ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ".

Η ιστορία της ΕΡΤ!



Σχεδόν μισό αιώνα τηλεοπτικής ιστορίας έκλεισε η ΕΡΤ. 
Μία μεγάλη τηλεοπτική ιστορία, γεμάτη λαμπρές σελίδες και πρόσωπα που άφησαν εποχή. 
Ύστερα από 47 χρόνια, τρεις μήνες και 22 μέρες ζωής, ήρθε ξαφνικά χτες ο θάνατος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης.
Η ΕΡΤ είναι διάδοχη του πρώην ΕΙΡ και μετέπειτα (με την προσθήκη της τηλεόρασης) ΕΙΡΤ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως). 
Το νομικό καθεστώς της άλλαξε το 1976, όταν από ίδρυμα μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία. 
Το 1982 συγχωνεύτηκε με την ΥΕΝΕΔ σ' έναν ενιαίο φορέα της ελληνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. 
Οι περισσότερες υπηρεσίες της ΕΡΤ στεγάζονται στο λεγόμενο «Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκeυής», που οικοδομήθηκε το 1968-1969, και το οποίο βρίσκεται επί της Λεωφόρου Μεσογείων.
Το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ΕΙΡ ήταν ο κρατικός φορέας που διαχειρίστηκε την ελληνική κρατική ραδιοφωνία, πρώην ΑΕΡΕ (κατά τη διάρκεια της κατοχής) και πρώην ΥΡΕ (προπολεμικά), και την κρατική τηλεόραση (στη συνέχεια), ως «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης» (ΕΙΡΤ), από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και το 1987. Κατείχε το αποκλειστικό δικαίωμα εκπομπής, μαζί με την ΥΕΝΕΔ, έως και το 1987. 
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών του ΕΙΡ (το μέχρι σήμερα Πρώτο Πρόγραμμα) επισήμως εγκαινιάστηκε στις 16 Ιουλίου 1945. 
Οι εκπομπές παράγονταν στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου ενώ χρησιμοποιήθηκε η κεραία μεσαίων των Λιοσίων. 
Οι Γερμανοί κατά την αποχώρησή τους ανατίναξαν τον ιστό της κεραίας, έτσι το κόστος της επανενεργοποίησης ήταν μεγάλο. 
Σημαντικό ποσοστό του υλικοτεχνικού εξοπλισμού προέρχονταν από τις πολεμικές επανορθώσεις. Κατά την πρώτη περίοδο μετά την ίδρυση του ραδιοσταθμού βασικός διοργανωτής του ΕΙΡ ήταν ο στρατηγός Χριστόδουλος Τσιγάντες και σημαντικοί διευθυντές οι λογοτέχνες Στρατής Μυριβήλης και Οδυσσέας Ελύτης.





Στις 11 Μαΐου του 1952 ξεκίνησε τη λειτουργία του το Δεύτερο Πρόγραμμα. Αποτέλεσε μια προσπάθεια εναλλακτικού ψυχαγωγικού προγράμματος, συμπληρωματικού ως προς το Πρώτο Πρόγραμμα.
Το Τρίτο Πρόγραμμα βγήκε στον αέρα στις 19 Σεπτεμβρίου του 1954, με πρωτοβουλία του Διονυσίου Ρώμα. Ο σταθμός είχε ως κύριο πρόγραμμα εκπομπές με κλασική μουσική, ενώ γνώρισε σημαντική άνθηση την περίοδο που επικεφαλής βρίσκονταν ο Μάνος Χατζιδάκις.
Η ΕΤ1 (Ελληνική Τηλεόραση 1) είναι ο πρώτος τηλεοπτικός σταθμός της ΕΡΤ. 
Θεωρητικά είναι διάδοχο κανάλι του ΕΙΡΤ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως), το οποίο το 1976 μετονομάστηκε σε ΕΡΤ και με την απόσπαση της ραδιοφωνίας το 1987 σε ΕΤ1. Ιδρύθηκε το 1966.
Η ΝΕΤ (Νέα Ελληνική Τηλεόραση) είναι ελληνικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι της ΕΡΤ. 
Θεωρητικά είναι διάδοχο κανάλι της ΥΕΝΕΔ, το οποίο με την πολιτικοποίησή του το 1982 μετονομάστηκε σε ΕΡΤ2 (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση 2) , με τη συγχώνευσή του με την ΕΡΤ το 1987 μετονομάστηκε σε ΕΤ2 (Ελληνική Τηλεόραση 2), ενώ από το 1997 πήρε τη σημερινή της ονομασία σε μια προσπάθεια αναβάθμισής της.
H Ελληνική Τηλεόραση 3 (ΕΤ3) είναι το τρίτο κανάλι της δημόσιας Ελληνικής Τηλεόρασης, το οποίο ξεκίνησε να εκπέμπει στις 14 Δεκεμβρίου 1988. Η έδρα του καναλιού βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Το κανάλι διαθέτει στούντιο σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, όπως στη Κομοτηνή, την Φλώρινα, την Αλεξανδρούπολη καθώς επίσης και στα νησιά Μυτιλήνη, Σάμο και Πάρο.
Στις 20 Μαρτίου 2006 η ΕΡΤ έθεσε σε λειτουργία ελεύθερο πρόγραμμα Ψηφιακής τηλεόρασης με τον τίτλο ΕΡΤ Ψηφιακή. 
Στο πλαίσιο της ψηφιακής αυτής τηλεόρασης ξεκίνησαν να εκπέμπουν τα κανάλια Σπορ+, Πρίσμα+ και Σινέ+. Τα κανάλια είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν όσοι έχουν ψηφιακό δέκτη, χωρίς συνδρομή. Τα ψηφιακά κανάλια της ΕΡΤ έκλεισαν τον Μάρτιο του 2012 με απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου. 


newsbeast

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ "ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ"!

Ο ιντερνετικός φίλος και πατριώτης  Θοδωρής Κονδύλης (metar.gr) μου έδωσε την αφορμή να αναδημοσιεύσω "το Παράπονο" του Οδυσσέα Ελύτη!
 

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Νʼ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σʼ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ʽναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Πως ένας χορός άλλαξε τον ρου της ιστορίας!

Πολλές φορές μικρά, ασήμαντα σε πρώτη ματιά, επεισόδια της Ιστορίας, συχνά επηρεάζουν αποφασιστικά την εξέλιξή της. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του Ιπποκλείδη. Μας την αφηγείται ο παππούς Ηρόδοτος, ο πατέρας της Ιστορίας σίγουρα.
Ο Ηρόδοτος, βέβαια, ανυποψίαστος για την παγκόσμια σημασία του συγκεκριμένου γεγονότος, ανίδεος ακόμη για τα DNA και τα γονίδια, για τα σπερματοζωάρια που κυνηγάνε το συγκεκριμένο ωάριο για να το γονιμοποιήσουν, οδηγώντας τα πράγματα στο αναπότρεπτο αποτέλεσμα, διηγείται το επεισόδιο με συγκινητική αθωότητα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να φανταστεί ότι ένα μεθύσι και ένας προκλητικός χορός, ένας κόρδακας, θα ήταν ικανός να επηρεάσει την παγκόσμια Ιστορία.
Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ενθουσιασμένος από τη νίκη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 576 π.Χ., ο τύραννος της Σικυώνος Κλεισθένης, γιος του Αριστωνύμου, ανακοινώνει πανηγυρικά στους Πανέλληνες ότι σκοπεύει να παντρέψει την κόρη του Αγαρίστη και καλεί όλους τους νέους από τις πιο επιφανείς οικογένειες του ελληνικού κόσμου να σπεύσουν στη Σικυώνα, για να διαλέξει ανάμεσά τους τον πιο άξιο.
Πλήθη εκλεκτών νέων συγκεντρώθηκαν στην ένδοξη τότε Σικυώνα, καθένας με τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες του. Εναν ολόκληρο χρόνο τούς φιλοξένησε ο τύραννος πλουσιοπάροχα και παρακολουθούσε τις εκδηλώσεις και τις αντιδράσεις τους. Γρήγορα ξεχώρισαν ανάμεσά τους οι δύο καλύτεροι, ο Ιπποκλείδης, πλούσιος και ωραίος Αθηναίος, γιος του Τεισάνδρου, που συγγένευε με τους Κυψελίδες της Κορίνθου, και ο Μεγακλής, γιος του Αλκμέωνος, από τη μεγάλη αθηναϊκή οικογένεια των Αλκμεωνιδών. Τελικά ο Κλεισθένης ξεχώρισε τον Ιπποκλείδη, που υπερείχε σε όλα και αυτόν είχε στο νου του, όταν ήρθε η ώρα να αναγγείλει την απόφασή του. Στη λαμπρή γιορτή της μοιραίας βραδιάς, με τα πλούσια εδέσματα, τα κρέατα από τα εκατό βόδια που θυσιάστηκαν για την περίπτωση και το άφθονο κρασί, ήρθαν στο κέφι οι υποψήφιοι μνηστήρες, όπως και όλοι οι Σικυώνιοι που συμμετείχαν στις χαρές της αρχοντοπούλας. Μεθυσμένος ο Ιπποκλείδης, ζήτησε να του παίξουν ένα σκοπό και άρχισε να χορεύει τον κόρδακα, ένα χορό στον οποίο οι χορευτές κουνούσαν προκλητικά τους γοφούς τους, κάτι σαν ένα τολμηρό τσιφτετέλι. Στο τέλος, ξάπλωσε με την πλάτη πάνω στα τραπέζια και άρχισε να τινάζει το πόδια του στον αέρα. Ο Κλεισθένης έμεινε αποσβολωμένος, καθώς δεν μπορούσε να φανταστεί μια τέτοια εξέλιξη.

- Με το χορό σου έχασες την τύχη σου, Ιπποκλείδη, του φώναξε τελικά.
Και ο Ιπποκλείδης, μέσα στη γενική ευθυμία, του απάντησε με τη φράση που... άλλαξε τον κόσμο:
- Ου φροντίς Ιπποκλείδηι.
- Σκασίλα μου, εξηγούν... κόσμια οι μεταφραστές. Το νόημα είναι πιο βαρύ... Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας. Η ιστορική σημασία του γεγονότος είναι ακόμη πιο βαριά. Και να γιατί.
Η Αγαρίστη, μετά την απογοήτευση του Κλεισθένη, αναγκάστηκε να παντρευτεί τον Μεγακλή. Από το γάμο αυτό γεννήθηκε ο Κλεισθένης, ο περίφημος μεταρρυθμιστής και θεμελιωτής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, του πρωτοφανέρωτου τότε πολιτικού συστήματος, που επηρεάζει την ιστορία του κόσμου μέχρι σήμερα. Ο δεύτερος γιος τους, ο Ιπποκράτης, έγινε παππούς του Περικλή, από το γάμο της κόρης του Αγαρίστης (από το όνομα της γιαγιάς της) και του Ξάνθιππου, γιου του Αρίφρονα από το Δήμο Χολαργού. Στον γιο του, τον Περικλή, όμως, στις φιλοδοξίες και στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, οφείλεται το μεγαλείο της Αθήνας με τα ασύγκριτα έργα της Ακρόπολης, με τον Παρθενώνα, τα Προπύλαια, το Ωδείο, το Θέατρο και όλα αυτά που οδήγησαν στο Χρυσό Αιώνα, στη λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, πάνω στον οποίο στηρίζεται ακόμη και σήμερα ο παγκόσμιος πολιτισμός, όσο και αν κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Εμείς, τώρα, που γνωρίζουμε τόσο πιο πολλά από τον Ηρόδοτο, ξέρουμε τη σημασία των συνδυασμών γονιδίων και DNA, ξέρουμε την επίδρασή τους στην εξέλιξη της Ιστορίας. Από τέτοιους πολύπλοκους συνδυασμούς γεννήθηκε ο Περικλής και δικά του όνειρα ήταν τα έργα της Ακρόπολης.
Χωρίς το χορό του Ιπποκλείδη, λοιπόν, δεν θα υπήρχε ο Κλεισθένης και η Δημοκρατία. Χωρίς τον Περικλή, σίγουρα δεν θα υπήρχε Παρθενώνας, κορυφαίο μνημείο, ορόσημο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα πράγματα είναι απλά...
Πώς να μη σκεφτεί κανείς, λοιπόν, τον Ιπποκλείδη και τον ξέφρενο χορό του, όταν ατενίζει τον Παρθενώνα, περήφανο και λουσμένο στο φως του ήλιου; Υποψιαζόταν, άραγε, πού οδηγούσε τον κόσμο κουνώντας προκλητικά τους γοφούς του; Μάλλον όχι. Καλά το είπε λοιπόν ο άνθρωπος!


Πηγή: Κ. Τσάκου, Ελευθεροτυπία

ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΟΥ ΜΩΡΕΩΣ: ΑΛΦΕΙΟΣ (ΡΟΥΦΙΑΣ), ΝΤΟΑΝΑ ,ΛΑΔΩΝΑΣ,ΤΣΕΜΠΕΡΟΥΛΑ!

......Ρουφιάς το τε των εκβολών μέχρι της άνω συμβολής: Rouphia ( Alpheus ) τμήμα του Αλφειού και ο μεταξύ των παρά την συμβολήν δεικνυμένων περάματος ( bac ) κια του Χανίου του Ρουφιά  ( Chani du Rouphia ) εγκαρσίως προς συμβολήν κατερχόμενος Λάδων {Rouphia [Ladon]}.Ταύτα κατά την ορθώσ παραλαμβανόμενην αντίληψην των εγχωρίων, καθ'ην Ρουφιά επικαλουμένου του Λάδωνος μετά του από της συμβολής κάτω προς τας εκβολάς ρου του Αλφειού, το άνω τμήμα τούτου λαμβάνον χαρακτήρα διακλαδώσεως του Ρουφιά επιτρέπεται τούτο μόνον να ονομασθή "παραπόταμος". Άξιον ίσως να αντιπαρατεθή ενταύθα το περίεργον ότι Doana ονομάζεται υπό των εγχωρίων ο άνωθεν εις τον Αλφειόν παραλλήλως πρός τον Λάδωνα ( Ρουφιάν ) συμβάλλων ποταμός Ερύμανθος, του σημερινού ονόματος κατά σύγχυσιν ομοίαν παρεφθαρμένως μετενεχθέντος εις αύτον εκ του κάτωθεν " από μεσημβρίας κατιόντος εις τον Αλφειόν καταντίκρυ του Ερυμάνθου μάλιστα" ( Παυσ.6  21, 4 ) παραποτάμου το πάλαι καλουμένου "Διάγωντος", νυν δε υπό του υπεράνω "Τσεμπερούλα".

 Στέφανου Δραγούμη: Χρονικον του Μορέως  Τοπωνυμικά-Τοπογραφικά- Ιστορικά

WILLIΑM MARTIN LEAKE: Περνώντας από το Μπιτζιμπάρδι τον Μάιο του 1805!




Ο Άγγλος αξιωματικός-περιηγητής William Martin Leake περνώντας το 1805 από τα ερείπια της Ίσοβας γράφει:
"Φεύγοντας από την Πλατιάνα κατά το μεσημέρι, πήραμε το δρόμο που οδηγούσε ανατολικά.Σε λίγο ανηφορίσαμε σ΄ένα λόφο κατάφυτο από ψηλά πεύκα και έλατα.Αφού περάσαμε την ράχη του, κατηφορίσαμε στην άλλη πλευρά του που κατεβαίνει στην κοιλάδα του Αλφειού. Ακολουθώντας ένα τραχύ, απότομο και φιδωτό μονοπάτι, γύρω στο απόγευμα φτάσαμε στο Παλάτι.Τα ερειπιά του βρίσκονται κοντά στο ποτάμι, στη μέση μιας εύφορης περιοχής σπαρμένης με αραποσίτι, κοντά στα πόδια κατάφυτου λόφου. Οι πλαγιές του λόφου στολίζονται με πεύκα και στο κάτω μέρος ισκιωμένη από πλατάνια βρίσκεται μια παλιά βρύση κτισμένη με Τούρκικη νοοτροπία. Η βρύση αυτή βρίσκεται στην άκρη του δρόμου που περνά από το Λάλα για το Φανάρι...... Ο δρόμος που περνάμε μετά την Ίσοβα για να πάμε στο ποτάμι περιβάλλεται από πυκνούς θάμνους που αναμεσά τους κυριαρχούν τα αγκαθωτά απαλιούρια. Το μικρό χωριό Μπιτζιμπάρδι βρίσκεται πάνω στο λόφο δεξιά μας , όπως κατεβαίνουμε για τον Αλφειό".
William Martin Leake: Travels in the Morea Part 2