ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Ο Όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου!



Ο όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 324 π.χ. στην Ωπή της Ασίας ενώπιον 9000 αξιωματούχων και προυχόντων κάθε φυλής, Ελλήνων,Περσών και Μήδων.

" Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την Ειρήνη.
Όλοι οι θνητοί, απ'εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός,
μονοιασμένοι για την κοινή προκοπή.
Να θεωρείτε την Οικουμένη Πατρίδα σας, με Κοινούς Νόμους,
όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους.
Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν.
Τους καταμερίζω μ'ένα μόνο κριτήριο, την Αρετή.
Για μένα, κάθε καλός ξένος, είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας,
είναι χειρότερος από βάρβαρο.
Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα,
παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας.
Τον θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη,
αλλά ως κοινό πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας
να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ'αδέλφια στην οικογένεια.
Από μέρους μου, θεωρώ όλους, ίσους, λευκούς και μελαμψούς.
Και θα ήθελα να μην είστε μόνο υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου,
αλλά μέτοχοι, όλοι συνέταιροι.
Όσο περνάει από το χέρι μου, θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι ".

ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΟΥ ΜΟΡΕΩΣ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΟΒΑΣ!



"Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν,
το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν
στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Τούρκους,
το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη.
Απαύτου εκατέβησαν ολόρθα εις την Πρινίτσαν,
εκεί κατούνες έπιασαν, εστήσασιν τες τέντες"

Χρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4674.


Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Ν.Κelly: Εσείς οι Έλληνες!


 ορισμός του Έλληνα από τον διαγωνισμό για τον χαρακτηρισμό ενός λαού το 1938, έναντι μεγάλου χρηματικού ποσού.Φυσικά κέρδισε το χρηματικό έπαθλο!

Από τον Αμερικάνο δικαστή N. Kelly...
"Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας αποκαλύφτηκε ο Έλληνας εξαρχής κατώτερος των περιστάσεων, αν και κατείχε τα πρωτεία από άποψη διανοητική.
Ο Έλληνας είναι: Ευφυέστατος αλλά και αλαζόνας. Δραστήριος αλλά και αμέθοδος. Φιλότιμος αλλά και γεμάτος προλήψεις. Ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έχτισε τον Παρθενώνα και τον άφησε αργότερα να μεταβληθεί σε ερείπια. Ανέδειξε τον Σωκράτη, για τον καταδικάσει να πιει το κώνειο. Θαύμασε τον Θεμιστοκλή και τον εξόρισε. Ανακήρυξε δίκαιο τον Αριστείδη, αλλά τον εξοστράκισε. Δημιούργησε το Βυζάντιο και το άφησε να πέσει στους Τούρκους. Κάλεσε τον Καποδίστρια και τον δολοφόνησε. Δημιούργησε το 1909  και το λησμόνησε. Τριπλασίασε την Ελλάδα και την εξέθεσε στον κίνδυνο να την χάσει. Κόβεται την μια στιγμή για την αλήθεια και την άλλη στιγμή μισεί αυτόν που αρνείται να υπηρετεί το ψέμα. Παράδοξο πλάσμα, ατίθασο, ημίκακο, αβέβαιων διαθέσεων, σοφόμωρο και εγωπαθές." Αν θέλετε, θαυμάστε τον. Αν προτιμάτε, λυπηθείτε τον. Αν μπορείτε ταξινομήστε τον...
Ο δικαστής N. Kelly πήρε το πρώτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό με θέμα χαρακτηρίστε έναν λαό (ή κάτι τέτοιο) και από όσο φαίνεται, ο εν λόγο δικαστής, ήξερε πολύ καλά την Ελλάδα και τους Έλληνες. Άραγε απεικονίζουν τον χαρακτήρα του Έλληνα τα όσα έγραψε; και τελικά, πρέπει να αυτοθαυμαζόμαστε ή να λυπόμαστε για ό,τι είμαστε;


Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Λόγος Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, 8 Οκτωβρίου 1838!


Προς τους μαθητές του Γυμνασίου Αθηνών.

Παιδιά μου,
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό
καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους…………
οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.


Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ’ απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι......

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Αυτός είναι ολόκληρος ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας !

Ένεκα της ημέρας παρουσιάζεται ολόκληρος ο Εθνικός μας Ύμνος.




Γράφτηκε το Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο από τον ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύτηκε στο Μεσολόγγι και τον ίδιο χρόνο ο Φωριέλ το συμπεριέλαβε στη συλλογή των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών.
Το 1828, ο Νικόλαος Μάντζαρος, κερκυραίος μουσικός και φίλος του Σολωμού, μελοποίησε το ποίημα, με βάση λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία, αλλά όχι ως εμβατήριο. Έκτοτε ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές.
Το ποίημα "Ύμνος εις την Ελευθερία" αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές από αυτές οι 24 πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως Εθνικός Ύμνος, το 1865.
Από αυτές οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης αποδίδονται τιμές χαιρετισμού.

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα εκαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πεί.
'Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σού έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.
Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά
το ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι από την απελπισιά
Κι έλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω το κεφάλι από τσ' ερμιές;».
Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.
Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα πλήθος αίμα ελληνικό.
Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.
'Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ' ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά.
΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου, σύρε», έλεγαν οι σκληροί.
Φεύγει οπίσω το ποδάρι και ολογλήγορο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι που τη δόξα σού ενθυμεί.
Ταπεινότατη σου γέρνει η τρισάθλια κεφαλή,
σαν πτωχού που θυροδέρνει κι είναι βάρος του η ζωή.
Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει κάθε τέκνο σου με ορμή,
πού ακατάπαυστα γυρεύει ή τη νίκη ή τη θανή.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Μόλις είδε την ορμή σου ο ουρανός που για τσ' εχθρούς
εις τη γη τη μητρική σου έτρεφ' άνθια και καρπούς,
εγαλήνεψε· και εχύθει καταχθόνια μια βοή,
και του Ρήγα σού απεκρίθη πολεμόκραχτη η φωνή.
΄Ολοι οι τόποι σου σ' εκράξαν χαιρετώντας σε θερμά,
και τα στόματα εφωνάξαν όσα αισθάνετο η καρδιά.
Εφωνάξανε ως τ' αστέρια του Ιονίου και τα νησιά,
κι εσηκώσανε τα χέρια για να δείξουνε χαρά,
μ' όλον πού 'ναι αλυσωμένο το καθένα τεχνικά,
και εις το μέτωπο γραμμένο έχει: «Ψεύτρα Ελευθεριά».
Γκαρδιακά χαροποιήθει και του Βάσιγκτον η γη,
και τα σίδερα ενθυμήθει που την έδεναν κι αυτή.
Απ' τον πύργο του φωνάζει, σα να λέει σε χαιρετώ,
και τη χήτη του τινάζει το λιοντάρι το Ισπανό.
Ελαφιάσθη της Αγγλίας το θηρίο, και σέρνει ευθύς
κατά τ' άκρα της Ρουσίας τα μουγκρίσματα τσ' οργής.
Εις το κίνημα του δείχνει πως τα μέλη ειν' δυνατά·
και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει μια σπιθόβολη ματιά.
Σε ξανοίγει από τα νέφη και το μάτι του Αετού,
που φτερά και νύχια θρέφει με τα σπλάχνα του Ιταλού·
και σ' εσέ καταγυρμένος, γιατί πάντα σε μισεί,
έκρωζ' έκρωζ' ο σκασμένος, να σε βλάψει, αν ημπορεί.
΄Αλλο εσύ δεν συλλογιέσαι πάρεξ που θα πρωτοπάς·
δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι στες βρισιές οπού..........

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ-ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ!

Χτισμένο στην IV αιώνα π.χ. προς τιμήν του θεού Ασκληπιού, το θέατρο της Επιδαύρου είναι το καλύτερο όλων των διατηρημένων αρχαίων θεάτρων  Σύμβολο του ελληνικού και του παγκοσμίου θεάτρου. Ο ήχος του είναι εξαιρετικός, και μοναδικός στον κόσμο.Στα τελευταία καθίσματα στα 70 μέτρα, μπορείς και ακούς τους ηθοποιούς επί σκηνής τέλεια. Κάθε λέξη ακούγετε χωρίς τεχνητή ενίσχυση.Σε μια χαράδρα, το 340 π.Χ., ο Αργείος αρχιτέκτονας Πολύκλειτος ο Νεότερος έκτισε, σύμφωνα με τον Παυσανία, το θέατρο της Επιδαύρου. Κρυμμένο ανάμεσα στους λόφους, η χωρητικότητά του θεάτρου ανέρχεται περίπου σε 14.000 θεατές . Μέχρι τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι η άριστη ακουστική του Θεάτρου της Επιδαύρου, που ασφαλώς θα ενισχυόταν από τον ανακλαστήρα του αρχικού σκηνικού οικοδομήματος, οφείλεται στην τέλεια γεωμετρία του σχεδιασμού. Έρχεται άλλο ένα νέο στοιχείο να προστεθεί για την ακουστική.

Ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας ανακάλυψαν ότι του ασβεστόλιθου η μορφή, παρέχει ένα ακουστικό φίλτρο που μεταδίδει τον ήχο από το στάδιο σε υψηλές συχνότητες. Δηλαδή ο ασβεστόλιθος των 14.000 θέσεων ενεργεί ως φυσική ακουστική παγίδα. Δεν είναι γνωστό εάν η ακουστική ιδιότητα είναι το αποτέλεσμα ενός τυχαίου γεγονότος ή το προϊόν προηγμένου σχεδιασμού.Οι οικοδόμοι που το έκαναν, δεν έκαναν τίποτα από τύχη. Όλα έπρεπε να ανταποκρίνονται σε μια διαδικασία επεξεργασίας για την τελειότητα. Και αν προσπάθησαν να αντιγράψουν το σχεδιασμό της Επιδαύρου και σε άλλους χώρους της εποχής, ποτέ δεν το έκαναν με την ίδια επιτυχία.

ΠΗΓΗ: ΗΕΑΚΛΕΙΤΟΣ ΕΦΕΣΙΟΣ

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Αρχαίων Ηλείων γραφή.

Οι γνώσεις μας περί της Ηλειακής διαλέκτου είναι λίγα, γιατί ούτε την Ηλείων φιλοσόφων Φαίδωνα και Πύρρωνα αλλά ούτε του σοφιστή Ιππία συγγράμματα διεσώθησαν γραμμένα στα Ηλειακά,Ευτυχώς όμως η συνθήκη μεταξύ Ηλείων και Ηραίων, η οποία βρέθηκε γραμμένη σε πλάκα στην Αρχαία Ολυμπία το 1813 από Γερμανούς αρχαιολόγους,αλλά  και πολλές άλλες πλάκες της Μακεδονικής αλλά και Ρωμαϊκής εποχής που ανακαλύφθηκαν μας δίνουν πολύ σημαντικά στοιχεία περί της Ηλειακής γραφής και των ιδιωμάτων αυτής.

ΠΗΓΗ: ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ '' Περί της των Ηλείων διαλέκτου''

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Νικολός Μποζινάκης , ένας ηρωικός αγωνιστής του '21!



Στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους κατά την Επανάσταση του ’21,έλαβαν μέρος όλοι οι Έλληνες και η ιστορία ανακήρυξε κάποιους ως μπροστάρηδες και άλλους σε δευτερεύοντα ρόλο, όμως η συμβολή όλων υπήρξε καθοριστική για την αποτίναξη του Τούρκικου ζυγού. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο Νικολός Μποζινάκης (Μποζινάκος κατά τον Φωτάκο Χρυσανθόπουλο), παππούς του υπογράφοντος (Μπιτζιμπαρδαίου)ο οποίος πρωτοστάτησε σε πολλές μάχες τόσο κατά την διάρκεια της επανάστασης, τόσο και στην επανάσταση της Πελοποννήσου που σχετικά έγραψα σε προηγούμενο άρθρο.Ο Νικολός Μποζινάκης είναι Γενάρχης των οικογενειών Ζέρβα, Κουτσογιαννάκη και Γιαννόπουλου.
Ο Νικολός Μποζινάκης γεννήθηκε το 1760, κατά πάσα πιθανότητα στου Σκληρού, και ήταν γιος του Θανάση Μποζινάκη ο οποίος αποτελούσε ανέκαθεν  αγκάθι για τους Φαναρίτες Τούρκους. Ο γενναίος αυτός κλεφτοκαπετάνιος έδρασε στην εποχή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και τους συνέδεε αδερφική φιλία που κράτησε όλη τους τη ζωή.
Όταν ξεκίνησε η Επανάσταση ο Νικολός έλαβε γράμμα από τον Κολοκοτρώνη με το οποίο του συνιστούσε να χτυπήσει με τα παλικάρια του και τους λοιπούς αγωνιστές της περιοχής, τους πολύ δυνατούς Τουρκοφαναρίτες με διπλωματία γιατί και πιο πολλοί ήταν αλλά και πιο καλά οπλισμένοι.  
Ο Μποζινάκης μετέδωσε το μήνυμα στους πονηρούς Ανδριτσάνους προεστούς και τους προέτρεψε να πείσουν τους Τουρκοφαναρίτες να εγκαταλείψουν προσωρινά τον τόπο ,δήθεν για ασφάλεια με προορισμό την οχυρωμένη Τριπολιτσά και να επανέλθουν όταν τα πράγματα ηρεμήσουν, μάλιστα να προσφέρουν και οι ίδιοι μουλάρια για την διευκόλυνση τους.Οι Τούρκοι πείστηκαν και πήραν τις οικογένειες τους και τα κινητά υπάρχοντα τους και έφυγαν.Κι ενώ αυτοί διανυκτέρευαν στην πηγή της Σουλτίνας, ο Νικολός Μποζινάκης με τριακόσιους Ολύμπιους αγωνιστές σήκωσε την σημαία της Επανάστασης στην Αγία Βαρβάρα στην Ανδρίτσαινα.Εκεί προτάθηκε στον σπουδαίο κλεφτοκαπετάνιο να ηγηθεί ,όμως εκείνος  αρνήθηκε µε την δικαιολογία ότι ήταν αγράµµατος.Ετσι η αρχηγεία δόθηκε στον Ανδριτσάνο Τζανέτο Χριστόπουλο.
. Η άρνησή του αυτή ζήµιωσε και την επανάσταση αλλά και τον ίδιο. Γιατί αν και αγωνίστηκε σε όλες τις µάχες του αγώνα έµεινε αφανής, Ζήµιωσε ακόµα όλα τα χωριά της επαρχίας που έδωσαν το αίµα τους για τη λευτεριά της πατρίδας ,γιατί ρίχτηκαν στο στόµα τού λύκου,στους πονηρούς Ανδριτσάνους πού εκµεταλλεύτηκαν τους αγώνες των παλικαριών και άρπαξαν τα πάντα για δικό τους όφελος.'Ακολουθώντας τη συµβουλή του Κολοκοτρώνη, ο Μποζινάκης µε τους συµπατριώτες του την άλλη µέρα χτύπησαν τους Τουρκοφαναρίτες πισώπλατα στον Άγιο Θανάση,ενώ µπροστά τους τη γέφυρα του Αλφειού κρατούσε ο Κολοκοτρώνης µε
τους δικούς του,ο οποίος κατέφθασε από την Καλαμάτα. Κλείσανε τους εχθρούς στο στενό του Κουρουνιού και τους πετσόκοψαν στην πρώτη καταγεγραμμένη  φονική και νικηφόρα εκείνη µάχη του εθνοαπελευθερωτικού µας άγώνα.
Έλαβε µέρος επίσης στη µάχη του Λάλα,στην πολιορκία της Τριπολιτσάς,στα Δερβενάκια κ.α.Τέλος έλαβε µέρος στη επανάσταση των Ναπαίων,που έγινε εναντίον της αντιβασιλείας του Όθωνα,όταν καταδίκασαν τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα σε θάνατο.Πολιόρκησε την Ανδρίτσαινα και φώναξε µε την στεντόρια φωνή του:
        
         « Κάτω τα' άρµατα Ανδριτσάνοι
γιατί αστράφτει γιαταγάνι » !

Και ανάγκασε τον έπαρχο Κρεστενίτη να υποχωρήσει",
Ακολούθησε το αντιβασιλικό κίνηµα και πολέµησε πλάι στο Γκρίτζαλη.το γερο Μήτρο Πέτροβα από τη Γαράτζα και τα Πλαπουτόπουλα.Αγωνίστηκε στη φονική µάχη πού δόθηκε µε τους Οθωνικούς του Μάγιερ και του Χατζηχρήστου στο χωριό Σούλου,κοντά στην Μεγαλόπολη, όπου φυσικά νικήθηκαν.Ο Γκρίτσαλης και άλλοι αγωνιστές  που συνελήφθησαν καταδικάστηκαν σε θάνατο από το έκτακτο στρατοδικείο Κυπαρισσίας και αμέσως εκτελέστηκαν.Τον Γέρο-Πέτροβα δεν εκτέλεσαν λόγω του περασμέου της ηλικίας του( 93 ετών).
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τον χρόνο θανάτου του ¨τρανού αγωνιστή¨ Νικολού πιθανότατα ημερομηνία θανάτου  είναι το 1840.

 ΠΗΓΕΣ:Νικόλαου Κοντοβουνήσιου, "το Γενεαλογικό δέντρο των οικογενειών                              Κουτσογιαννάκη και Ζέρβα".
Φ.Χρυσανθόπουλου,"Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των έξωθεν την Πελοπόννησο ελθόντων"

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Salutate la Magna Grecia!

Σύνθημα οπαδών σε ποδοσφαιρικό γήπεδο της Κάτω Ιταλίας. Το σύνθημα που ακούγεται από τα χείλη περίπου 5.000 οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλεως του Κρότωνα, σημαντική αρχαία Ελληνική πόλη της Κάτω Ιταλίας, είναι το εξής:
Salutate la Magna Grecia. Σε μετάφραση ΧΑΙΡΕΤΗΣΤΕ (ΥΠΟΚΛΙΘΕΙΤΕ) ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ !!! Το σύνθημα απευθύνεται στην αντίπαλη ομάδα για να τις υπενθυμίσει που βρίσκεται, σε τι χώματα ιερά πατάει…



Και για να θυμηθούμε τον μεγάλο πολιτισμό της Νότιας Ιταλίας που ονομάστηκε MAGNA GRECIA:


Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1834!

Επίσημη Έκθεσις
Προς την επί των Στρατιωτικών Β. Γραμματείαν
Η συνωμοσία εσχηματίσθη κατά τον φεβρουάριον, καθόσον εξάγεται ήδη από τα λεγόμενα παρά διαφόρων συνωμοτών. Από τις 27 του μηνός τούτου ο αποστάτης Κόλιας Πλαπούτας εσύναζε στρατιώτας εις του Μπέλεση. Στις 28 εξεκίνησε ο Μήτρος, αδελφός του για του Τζάχα, χωρίον της Ολυμπίας, με ολίγους.

Την 29 του ιδίου μηνός το εσπέρας εκινήθη ο Μήτρο Πέτροβας με τους Γαρατζαίους και τινάς άλλους των πέριξ χωρίων, άπαντας προς Ανδρούσαν.

Οι λαοί της Μεσσηνίας και της Μεγαλοπόλεως υπό τους αρχηγούς των Μήτρον ΠέτροβανΜήτρον Αναστασόπουλον, Γκρίντζαλην, Κόλιαν Πλαπούτα και τον Αναστάσιον Κουλόχεραν, ευρίσκονται ήδη κατά Μεσσηνίαν, Ανδρίτζαιναν και Λεοντάρι και φοβερίζουν να εισβάλουν και ενταύθα.

Θεωρώ αναγκαίον να με εφοδιάση η Κυβέρνησις με ισχυροτέρας, πλέον εντεταμένας διαταγάς και οδηγίας, δια να δυνηθώ να ενεργώ αμέσως και χωρίς βραδύτητα τα χρέη μου και να εμψυχώσω επομένως τους ιδικούς μου και πιστούς εις τον θρόνον, διότι τοιαύτης φύσεως διαταγαί συμβάλλουν εις παρομοίας περιπτώσεις ως μία ένοπλος δύναμις.
Τρίπολις 4 Αυγούστου 1834

Ο Συνταγματάρχης Νομοεπιθεωρητής των Β. Στρατευμάτων
Κανέλλος Δεληγιάννης **

Η συγκίνηση και η οργή για τη σκηνοθετημένη δίκη και την άδικη θανατική καταδίκη των Πλαπούτα και Κολοκοτρώνη, φούντωσε τον αναβρασμό κατά...

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Ή ΠΛΑΠΟΥΤΑΣ!

Ο φιλοπόλεμος αυτός Στρατηγός κατάγετο από το χωριό Παλούμπα της Λιοδώρας και γεννήθηκε το 1786.Το 1811 κατέφυγε στη Ζάκυνθο όπου υπηρέτησε ως εκαντόταρχος.Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρείας και με την έκρηξη της Επανάστασης έσπευσε να βοηθήσει.Στην αρχή της επαναστάσεως έγινε αρχηγός ενός τμήματος (σέμπτι) στην επαρχία Καρυταίνης, το λεγόμενο της Λιοδώρας.Οι υπηρεσίες του πολλές και γνωστές.Κατ΄αρχάς παρευρέθει στην πρώτη μάχη που έκανε ο Κολοκοτρώνης  επί των Φαναριτών Τούρκων στον Άγιο Αθανάσιο Καρυταίνης.Κατόπιν συμμετείχε στις μάχες της Βυτίνας και του Λεβιδίου.Έπειτα στο νεοσυσταθέν στρατόπεδο της Πιάνας διετέλεσε αρχηγός αντί του Κανέλου Δεληγιάννη , κατόπιν πήγε με τους στρατιώτες του στο Βαλτέτσι και φάνηκε η παλικαριά του και η γενναιοτητά του.Εω συνεχεία μετέβει στον Λάλα για να βοηθήσει τους στρατιώτες του εκλιπόντος αφερφού του Γεωργάκη, έμεινε λίγες ημέρες και μετέβει στο Πούσι αναγκάζοντας τους Λαλαίους Τουρκους να τραπούν σε φυγή για την Πάτρα.Επανείλθε στο Τρίκορφο όπου έμεινε ως την άλωση της Τριπολιτσάς και κατόπιν συνόδευσε τους Αρβανίτες να περάσουν στην Στερεά και εν συνεχεία στην Πατρίδας τους,τηρώντας την συμφωνία που είχε υπογραφεί.Ακολούθησε τον Κολοκοτρώνη στο Άργος και στην Κόρινθο και μετά την πτώση της πήγε στην πολιορκία της Πάτρας ,μετά από διαταγή του Κολοκοτρώνη,να τον αντικαταστήσει εκεί όπως συνέβει πολλές φορές κατά την επανάσταση.
Μετά από αυτά κατά την εισβολή του Δράμαλη στην Πελοπόννησο ο Πλαπόυτας έγινε ο επισημότερος Στρατηγός αφού αυτός ήταν που χτύπησε πρώτος τον Τούρκο Στρατηγό  στα χωριά Χαρβάτι και Φίχτια και κινδύνεψε να σκοτωθεί αφού κατά την μάχη έσπασε το σπαθί του.Στρατοπέδευσε πίσω από το Παλαιόκαστρο Άργους και συγκέντωσε στρατό δύο χιλιάδων ανδρών με την συνδρομή των Φαναριτών του Τζαννέτου Χριστόπουλου.Συνέχισε να πολεμά τον Δράμαλη μέχρι τέλους και μετά την πτώση του Ναυπλίου διορίστηκε Φρούραρχος μέχρι της αντικαταστσής του από τον Πάνο Θ. Κολοκοτρώνη.
Η οικογένεια του Πλαπούτα υπήρξε σημαντική και προ της επαναστάσεως,διότι ο πατέρας του ο Γερο-Κόλιας (Νικόλας Κόλιας Πλαπούτας) υπήρξε στρατιωτικός  και Αμαρτωλός , είχε τρομάξει τους Λαλαίους Τούρκους και δεν τολμούσαν να περάσουν τα όρια της Καρύταινας απο τον Αλφειό (Ροφιά).Αλληλούποστηρίζονταν με τους Δεληγιαννέους, γι'αυτό οι Τούρκοι έκαψαν το σπίτι του πολλές φορές.Κατά τις εξορμήσεις του ο Γερο-Δεληγιάννης έπαιρνε την οικογενειά του στα Λαγκάδια για ασφάλεια από τους Τούρκους.
Υπήρξε πιστός στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον στήριξε στα χρόνια της Αντιβασιλείας.Καταδικάστηκε σε θάνατο και φυλακίστηκε.Αποφυλακίστηκε όταν δόθηκε γενική αμνηστία.Εκλέχτηκε πληρεξούσιος στην ΄Δ Εθνοσυνέλευση και βουλευτήςενώ διετέλεσε γερουσιαστής και επίτιμος υπασπιστής του Όθωνα.
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1864.

ΠΗΓΗ: ΒΙΟΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ ΑΝΔΡΩΝ