ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ= ΤΡΥΓΟΣ.


Στο Μπιτζιμπάρδι χρησιμοποιούμε ακόμα το παραδοσιακό πατητήρι για να πατήσουμε τα σταφύλια!

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΪΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ: π.ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΝΤΟΒΟΥΝΗΣΙΟΣ!

Αρχίζοντας μία νέα ενότητα στον ιστόχωρο αυτό που αφορά μορφές του παρελθόντος του χωριού μας, που άλλες λίγο άλλες πολύ άφησαν το στίγμα τους στην πολύχρονη ιστορία του ιδιαίτερου τόπου μας.
Αφετηρία της προσπάθειας αυτής αποτελεί ο πατέρας Νικόλαος Κοντοβουνήσιος, παππούς του υπογράφοντος, που συνέβαλε τα μέγιστα στο "σκάλισμα" της ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας μας.Αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για πολλούς από εμάς και μας έμαθε να αγαπάμε τον τόπο μας και το παρόν πόνημα αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής για τον άνθρωπο και ιερέα Νικόλαο Κοντοβουνήσιο.
Ξετυλίγοντας του κουβάρι της ιστορίας θα πάμε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ΄30 όταν ο Αντώνιος Κοντοβουνήσιος από το Μπρουμάζι (Διάσελα),έρχεται σώγαμπρος στο Μπιτζιμπάρδι και παντρεύεται την Παναγιώτα χήρα Ηλία Ζέρβα (προγιαγιά του υπογράφοντος) το γένος Αγγελόπουλου.Θα αποκτήσει τον Ανδρέα και τον Νικόλα.Τα παιδιά θα ζήσουν τα παιδικά τους χρόνια στο χωριό έως ότου μετοικίσουν στον Πύργο, φαίνεται πως αυτά τα χρόνια θα σημαδέψουν τον μικρό Νικόλα σε όλη την ζωή του εάν συμπεράνουμε από το πάθος που ξεχείλιζε μέσα από τα πονήματα του.Ας παραθέσουμε μία βιογραφία όπως ο ίδιος είχε εναποθέσει σε ένα από τα συγγράμματά του.

Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Κοντοβουνήσιος γεννήθηκε στην Τρυπητή Ολυµπίας, σπούδασε στην Πατµιάδα Εκκλησιαστική Σχολή και κατόπιν στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλσνίκης. Μετά τη λήψη του πτυχίου του παρακολούθησε µεταπτυχιακές σπουδές στη Βυζαντινή Αρχαιολογία της ίδιας Πανεπ. Σχολής υπό τον Καθηγητή Κων. Καλοκύρη.
Υπηρέτησε σε ενοριακές θέσεις των Ιερών Μητροπόλεων Δηµητριάδος, Θεσσαλονίκης και Καισαριανής, Βύρωνος και Υµηττού . Τα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν Πρόεδρος του Εκκλ.Συµβουλίου του Ιερού Ναού Μεταµορφώσεως Σωτήρος Βύρωνος. Στη διάρκεια της συγγραφικής του δράστηριότητας σαράντα και πλέον ετών έγραψε άρθρα θρησκευτικού περιεχοµένου, τα οποία δηµοσιεύτηκαν σε εφηµερίδες και περιοδικά. Επί είκοσι χρόνια (1981-2001) έγραφε επίσης το άρθρο στο οποίο αφιερωνόταν κάθε χρόνο το εγκόλπιο Ηµερολόγιο της Ιεράς
Μητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υµηττού. Επί έντεκα χρόνια έγραφε σχεδόν εξ ολοκλήρου και εξέδιδε το ενοριακό θρησκευτικό περιοδικό « Ενοριακή Πνοή» (1975-1986). Ασχολήθηκε µε την ιστορία και τα ερείπια της δυτικής Μεσαιωνικής Πελοποννήσου συνθέτοντας σειρά µελετών που δηµοσίευσε µε τίτλο «Για να γνωρίσουµε τον τόπο µας» και περιλαµβάνει τα εξης:. «Που έκειτο το Αράκλοβο», «Το Φανάρι του Νιβηλέτ», « Αναζητώντας τον ιδρυτή του χωριού Τζάχα», «ο σταυρεπίστεγος Βυζαντινός Ναός της Φυγαλίας», «Η αντίσταση των Σκορτινών στους Φράγκους», «Ιστορία και αρχαιολογικά µνηµεία του χωριού Πλατιάνα»,"το γενεαλογικό δένδρο των οικογενειών Κουτσογιαννακη και Ζέρβα της Τρυπητής" κ.ά, Κυκλοφόρησαν τα βιβλία του «Μιλάνε τα Χαλάσµατα», «ο Ναός Μεταµορφώσεως Βύρωνος» (Ιστορία του Ναού) και το ηθογραφικό µυθιστόρηµα «Στα ίχνη ενός θρύλου». Εξέδιδε την τοπική εφηµερίδα «Η Φωνή της Τρυπητής» και ήταν µέλος του Συνδέσµου «Ελλήνων Ιστορικών Συγγραφέων».Απεβίωσε το 2009.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΛΛΑΣ.......ΠΑΝΤΟΥ!!!!!!!!!

Μόνον εμείς απαξιώνουμε και καταστρέφουμε οτιδήποτε ελληνικό!!!
Και τελικά έχουμε...αυτό που μάς αξίζει!!!
Το σύμβολο του Boston College της Μασσαχουσέτης.
«αἰὲν ἀριστεύειν... καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν...» (Ιλιάς Ζ', στ. 208)
(Πάντα να αριστεύεις και να είσαι ανώτερος από τους άλλους, και να μην ντροπιάζεις την γενιά των προγόνων σου...)


 Η φωτογραφία απεικονίζει την είσοδο στο κτίριο της γραμματείας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου

Επιγραφή στη γέφυρα Eiserner Steg της Φρανκφούρτης, Γερμανία.
«ΠΛΕΩΝ ΕΠΙ ΟΙΝΟΠΑ ΠΟΝΤΟΝ ΕΠ ΑΛΛΟΘΡΟΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»
«Μέντης Ἀγχιάλοιο δαίφρονος εὔχομαι εἶναι
υἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω.
νῦν δ’ ὧδε ξὺν νηὶ κατήλυθον ἠδ’ ἑτάροισιν
πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπ’ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους,
ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω δ’ αἴθωνα σίδηρον.» (Οδύσσεια, Α.180-184)
«πως είμαι γιος του Αγχίαλου πέτομαι του καστροπολεμάρχου. Μέντη με λεν, κι οι καραβόχαροι Ταφιώτες μ’ έχουν ρήγα. Εδώ έχω φτάσει με τους συντρόφους στο πλοίο μου. Ταξιδεύω για τόπο αλλόγλωσσο, την Τέμεσα, στο πέλαο το κρασάτο, στραφταλιστό να δώσω σίδερο, χαλκό να πάρω πίσω.»



Διόδια έξω από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου προς Κάιρο. 
Η αναγραφή της πόλης και στα Ελληνικά ήταν απαίτηση των δημάρχων της περιοχής της Αλεξάνδρειας προς τιμήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μια αιχμηρή απάντηση απέναντι στους ανιστόρητους γείτονες και λοιπούς επίδοξους.

katohika.gr

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Βερολίνο: Δεν ασχολούμαστε με τις πολεμικές αποζημειώσεις!

Απέρριψε σήμερα το Βερολίνο το ενδεχόμενο να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής της χώρας, επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει καμία σχετική συζήτηση για το θέμα αυτό μεταξύ των δύο χωρών.
 

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΗΛΕΙΟΙ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ


«Η Ελλάδα έδωσε ένα μεγάλο δώρο την Ελβετία. Αυτό το δώρο ήταν ο Παναγιώτης  Πετρόπουλος, ένα τέκνο της Πελοποννήσου, ο γιος ενός βοσκού της Ανδρίτσαινας».
Με αυτά τα θερμά και γεμάτα συγκίνηση λόγια, μίλησε ο πρόεδρος του ελβετικού Συλλόγου Φίλων της Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας Μάρτιν Νικολέν για τον αείμνηστο γιατρό, χειρούργο Παναγιώτη Πετρόπουλο, οραματιστή και ευεργέτη της ιδιαίτερης πατρίδας του, όπου καταξιώθηκε και μεγαλούργησε στον τομέα του στην ελβετική πόλη Φρίσμπουργκ.

Τίμησαν το παιδί της Ανδρίτσαινας

Το απόγευμα του Σαββάτου πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων και διακεκριμένοι επιστήμονες  Έλληνες και Ελβετοί, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, του πολιτισμού, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων και αιρετοί της Ηλείας τίμησαν το τέκνο της Ανδρίτσαινας, ιδρυτή και πρόεδρο του Συλλόγου Φίλων της Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας πραγματοποιώντας εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια αναμνηστικής πλάκας προς τιμήν του στην είσοδο του ιστορικού μνημείο της περιοχής.
Τα αποκαλυπτήρια πραγματοποίησαν ο πρόεδρος του εν Ελβετία Συλλόγου Φίλων της Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας Μάρτιν Νικολέν, ο αντιπεριφερειάρχης Ηλείας Χαράλαμπος Καφύρας και ο δήμαρχος Ανδρίτσαινας - Κρεστένων Σάκης Μπαλιούκος παρουσία και της συζύγου του αείμνηστου Εντίθ Πετροπούλου.
Ο Παναγιώτης Πετρόπουλος απεβίωσε πέρσι σε ηλικία 73 ετών έχοντας προσφέρει όσο ελάχιστοι για την πατρίδα του. Ήταν ο άνθρωπος που κινητοποίησε Ελβετούς φίλους του να ενισχύσουν το έργο για τη συντήρηση και αναβάθμιση της ιστορικής Βιβλιοθήκης, του εμπλουτισμού και εξοπλισμού της προκειμένου να δύναται ως χώρος να ανταποκρίνεται στο μεγαλείο των σπάνιων και ανεκτίμητων συγγραμμάτων και εκδόσεων που  φιλοξενεί.
patrisnews

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ:ΕΠΑΡΧΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΣ!

Θέλοντας να δικαιολογήσω την τοπογραφική επεξήγηση του ιστοχώρου μου ως "ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ (ΤΡΥΠΗΤΗ ΟΡΕΙΝΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ), παραθέτω την παρακάτω μικρή ιστορική αναδρομή έτσι ώστε να κατανοήσουμε ποια ακριβώς είναι η ορεινή Ολυμπία και να δούμε τα όρια που της δόθησαν το 1833 με την διοικητική διαίρεση, κάτι που αγνοούμε οι περισσότεροι που καταγόμαστε από εκεί.
Η επαρχία Ολυμπίας ήταν μία από τις δύο επαρχίες του νομού Ηλείας. Έδρα της ήταν αρχικά η Παρασσία (Φανάρι) και αργότερα η Ανδρίτσαινα. Καταλάμβανε το νότιο τμήμα του νομού και συνόρευε με τις επαρχίες Ηλείας στα βόρεια και με τον νομό Μεσσηνίας στα νότια.
Δημιουργήθηκε αρχικά με την διοικητική διαίρεση του 1833 ως μία από τις έξι επαρχίες του νομού Μεσσηνίας. Καταργήθηκε στην συνέχεια με την διοικητική διαίρεση του 1836 η οποία κατήργησε προσωρινά το νομαρχιακό σύστημα και επανασυστάθηκε το 1848. Με την διοικητική διαίρεση του 1899 αποτέλεσε μαζί με την επαρχία Τριφυλίας τον νεοσύστατο νομό Τριφυλίας. Ο νομός Τριφυλίας καταργήθηκε το 1909 και η επαρχία μαζί με την επαρχία Ολυμπίας συνενώθηκε πάλι με την Μεσσηνία. Το 1939, με τον Αναγκαστικό Νόμο 1937/1939 (ΦΕΚ 355/Α΄/2-9-1939 και 395/Α΄/18-9-1939), εντάχθηκε στον νομό Ηλείας, με την εξαίρεση 8 κοινοτήτων της που αποσπάστηκαν και υπήχθησαν στην επαρχία Τριφυλίας. Η επαρχία Ολυμπίας παρέμεινε στον νομό Ηλείας μέχρι την κατάργησή της το 1997 με το σχέδιο Καποδίστριας. Με το σχέδιο Καλλικράτης που ακολούθησε το σχέδιο Καποδίστρια δημιουργήθηκαν στην περιοχή οι δήμοι Ανδρίτσαινας, Ζαχάρως και Αρχαίας Ολυμπίας.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ: Οραματιστής ή αιθεροβάμων;

"Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν είς την Κυβέρνησην θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις , ότι όσοι ευρίσκονται εις τα δημόσια υπουργήματα δέν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσει των, αλλά ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να ανλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της".
"...εφόσον τα ιδιαίτερα εισοδηματά μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ εβρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις την εσχάτιν πενίαν".

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
ΠΡΩΤΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
(Απευθυνόμενος στην Δ Εθνοσυνέλευση).
Υπάρχει καμιά ομοιότητα με τους σύγχρονους πολιτικούς μας;Αιδώς αχρείοι!

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Τι πραγματικά σημαίνει φτώχεια μέσα από τα μάτια ενός παιδιού…

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο... χωριό, σε μία οικογένεια που ζούσε στο βουνό.
Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία.

Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:

“Πως σου φάνηκε η εμπειρία;”
“Ωραία” απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
“Και τι έμαθες;” συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.
Ο γιος απάντησε:

- Εμείς έχουμε ένα σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις…

- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενω αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…

- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…

- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον
ορίζοντα…

- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν και θερίζουν γι’ αυτό…

- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…

- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ότι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα…

- Εμείς για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…

- Εμείς ζούμε “καλωδιωμένοι” με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, “συνδέονται” με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους…
tromaktiko